အပိုင်း ၃၇

၁၉၇၀တွင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၃၇

 ညနေ အလုပ်မှပြန်လာပြီး ညစာစားပြီးနောက် သူမက ယင်းပေါင်ကို ချိုးပေးပြီး ကျောက်တုန်းလင်ကို ဟိုင်းဒန်ကို ခေါ်ချိုးခိုင်းသည်။

 ဟိုင်းဒန်က ကောင်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။  သူက ငယ်ပေမယ့် ကျားဟွေ့က သူ့ကို ရေချိုးပေးဖို့ မသင့်တော်ပေ။ နောက်ဆုံးတော့ သူက သူမ အမေအရင်းမဟုတ်ပေ။ အသက်လေးနှစ်အရွယ်က မငယ်သေးသလို သူမလည်း ရှက်ရွံ့နေတုန်းပဲ၊ ဟိုင်းဒန်လည်း အလားတူပင်။  ဒါဖြင့် သူ့အဖေကို ဘာလို့ အလုပ်မပေးရမှာလဲ ? အပိုအလုပ်တွေလုပ်ဖို့လည်း သူမကို ကယ်တင်ခဲ့တယ်လို့ ပြောလို့ရသည်။

 ယခုနိုဝင်ဘာလနှောင်းပိုင်းဖြစ်သောကြောင့် ရာသီဥတုသည် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ ပိုအေးလာသည်။  လယ်သမားအများစု အထူးသဖြင့် ကလေးတွေကို နေ့တိုင်း ရေမချိုးကြပေ။  ရက်အနည်းငယ်ကြာလျှင် တစ်ကြိမ်ဆေးကြောခြင်းသည် လုံလောက်ပြီလို့ ယူဆထားပြီးဖြစ်သည်။ ခဏလေး  အေးတဲ့ဆောင်းလတွေဆိုလျှင် ကလေးအများစုက ဆောင်းရာသီတွင်  ဆယ်ရက်နဲ့အထက်၊  တစ်လခွဲ သို့မဟုတ် ထို့ထက်ပို၍ ရေမချိုးကြပေ။

 ယခုခေတ်မှ ကူးပြောင်းလာသော တုန်းကျားဟွေ့က သဘာဝအတိုင်း သည်းမခံနိုင်ပေ။ သူမ နေ့တိုင်း ရေချိုးသည့်အပြင် ဟိုင်းဒန်နဲ့ ယင်းပေါင်အတွက် စည်းမျဉ်းအချို့ကိုလည်း ချမှတ်ခဲ့သည်။  ဤရာသီတွင် သုံးရက်လျှင် တစ်ကြိမ် ရေချိုးရမည်ဖြစ်ပြီး ဆောင်းရာသီတွင် တစ်ပတ်လျှင် တစ်ကြိမ် အနည်းဆုံး ရေချိုးရမည်။

 တခြားလူတွေကို အနှောက်အယှက်မဖြစ်စေဖို့အတွက် ရေချိုးရေကို တုန်းကျားဟွေ့က ကျိုပေးသည်။  တစ်ခါတလေ ကျောက်တုန်းလင်က  သူမကို ကူညီတတ်သည်။ သူတို့၏ရေချိုးခန်းသည် သစ်သားစည်များ၊ ပလပ်စတစ်တဲများနှင့် မွှေးကြိုင်သောပန်ကိတ်များပါရှိသော အခန်းနှင့် ခြားနားသည်။

 ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ကျား​ဟွေ့ရဲ့ နေ့တိုင်း ရေချိုးတတ်တဲ့ အလေ့အထကို လှောင်ပြောင်ပြီး ဝမ်မိန့်နဲ့ လိုက်တုရတာကို နှစ်သက်တယ်လို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် ကျန်းချောင်းအာကတော့ ဘာမှ မတွေးခဲ့မိပေ။  သန့်ရှင်းမှုကို ချစ်မြတ်နိုးခြင်းက အမှားအယွင်းမရှိပေ။ ရေချိုးခြင်းသည် ထင်းအချို့သာ ကုန်ကျပြီး အခြားကလေးများထက် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်စွာ သွားလာရသော မိသားစုမှ ကလေးများက မိသားစု၏ မျက်နှာသာဖြစ်သည်။

  “ယောင်းမရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်မှာ နာရီကို ရှင်မြင်ဖူးလား။ အခုမှ အသစ်ပဲ၊ အရင်က ဝတ်တာ မတွေ့ဖူးဘူးဆိုတော့ ဘယ်သူဝယ်ထားပေးတာလဲမသိဘူး။”

 တုန်းကျားဟွေ့က  ဂိုဒေါင်ကနေ ပြန်လာတော့ နာရီကို ချွတ်လိုက်သည်။  အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ နာရီဝတ်ရတာ အဆင်မပြေပေ။  ၎င်းက နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်များတွင် ဂဏန်းခြောက်လုံးနှင့် ဂဏန်းခုနစ်လုံးနာရီ အဆင့်မဟုတ်သော်လည်း၊ ယခုခေတ်တွင် နာရီသည် အလွန်တန်ဖိုးကြီးသည့်အရာဖြစ်သည်ဟု ယူဆထားပြီး ကျောက်တုန်းလင် ပေးထားတာလည်းဖြစ်သည်။ တုန်းကျားဟွေ့က ဒါကို ကောင်းကောင်း မြတ်နိုးသည်။

 ကျောက်တုန်းဟဲက  ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့ ဤအကြောင်းအရာများအကြောင်း  စပ်မိစပ်ရာ စကားများကို တစ်နေ့လုံး နားမထောင်နိုင်တော့ပေ။  ဘာကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို တခြားသူတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ချင်တာလဲ။ မရီး ဝတ်ထားသမျှ နှိုင်းယှဥ်မယ်။  သူ့မရီးမှာ နာရီရှိရင် နှိုင်းယှဥ်မယ်။  အမေက သူ့မရီးကို ကောင်းရင် နှိုင်းယှဥ်လိမ့်မယ်။  တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ ဒီလိုလုပ်နေတာ မရပ်ပေ။

 “တခြားသူတွေရဲ့ ပန်းကန်ထဲမှာ ဘာတွေပါလဲ ဆိုတာကို တစ်ချိန်လုံး တွေးမနေနဲ့တော့။  ဝယ်တဲ့သူကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ အဲဒါတွေက ငါ့မရီးပိုင်တဲ့အရာတွေပါ။  သူတို့ကို မနာလိုရင် ကိုယ်တိုင်ဝယ်လို့ရတယ်။ “

“ ဟေး ရှင်ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။ ကျွန်မ စကားတစ်ခွန်းပဲပြောခဲ့တယ်။  ရှင် ကျွန်မကို သိပ်မသဘောမကျဘူးလား။ ဝယ်ချင်ရင်တောင် ပိုက်ဆံနဲ့ လက်မှတ် မရှိဘူး။  ကျွန်မဘယ်လိုဝယ်နိုင်မလဲ။  ရှင်မသိဘူးလား။ ကျွန်မတို့မှာ တစ်ပြားမှ မရှိဘူး။  နှစ်မကုန်ခင်မှာ နှစ်စဉ် အမြတ်ဝေစုကို အမေ့ကို ပေးခဲ့တာ။ ”

 ကျန့်ယွဲ့ဖန် အသံက ပို၍ သေးငယ်လာသည်။  ဒီစကားတွေ မပြောသင့်ဘူးဆိုတာကိုလည်း သူမသိနေပုံပင်။

 ကျောက်တုန်းဟဲက သူမကို စိုက်ကြည့်ကာ တံခါးအပြင်ကို ထွက်သွားသည်။  ဒေါသပြေရန် ထင်းခုတ်လိုက်သည်။

 တုန်းကျားဟွေ့က ရေနံဆီမီးခွက်နဲ့ ပြတင်းပေါက်ရှေ့မှာ ထိုင်နေသည်။  သူမက ဟိုင်းဒန်အတွက် ဘောင်းဘီရှည်ကို ချုပ်ပေးနေသည်။  ကျောက်တုန်းဟဲ  ထင်းခုတ်နေတာကို သူမမြင်တော့ ကျောက်တုန်းလင်ကို ပြောလိုက်သည်။  “ရှင့် ညီ အမှောင်ထဲမှာ ထင်းခုတ်နေတယ် သူ့ခြေထောက်တွေကို ထင်းနဲ့ မှားနိုင်လား။ “

 ညဘက်ထမင်းမစားခင်မှာ ဟာသတစ်ခုရှိခဲ့ဖူးပြီး မမြင်ရလို့ တစ်စုံတစ်ယောက်က ထမင်းကိုနှာခေါင်းထဲထည့်စားသည်။

 ကျောက်တုန်းလင်က သူ့ညီနဲ့ ခယ်မတို့ စကားများရန်ဖြစ်ကြသည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။  မူလက သူသည် ဘာမှမထူးခြားသော်လည်း သူ့ဇနီး၏ပြက်လုံးများကို နားထောင်ပြီးနောက် ပါးစပ်ထောင့်ရှိ အပြုံးကို မရပ်တန့်နိုင်ပေ။

 ကျောက်တုန်းလင်က မူလက အပြင်ထွက်ချင်ခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ၎င်းတို့စုံတွဲ၏ ဆက်ဆံရေးဖြစ်သည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။  သူတို့ကိစ္စတွေမှာ ပါဝင်ဖို့ မလိုအပ်ပေ။  ရန်ဖြစ်ချင်ရင် ရန်ဖြစ်ကြပါစေ။  သူတို့ ရန်ဖြစ်ခြင်းရဲ့ အရင်းမြစ်ကို သူ နားမလည်ရင် အသုံးမဝင်ပေ။

တုန်းကျားဟွေ့က ဘောင်းဘီ အောက်ခြေကို ချုပ်ပြီး အရွယ်အစားကို တိုင်းတာသည်။  အရင်ကတော့ ချည်ထည် တစ်ထည်ဝယ်ပြီး ဘောင်းဘီလုပ်ရာမှာသုံးဖို့ သိမ်းထားခဲ့သည်။  အဲဒီတုန်းက အရွယ်အစားက လုံလောက်သည်။  သူမ ဘောင်းဘီရှည် ပြီးသွားတဲ့အခါ မနေ့က မေရှန်းအတွက် ဖြတ်ထားတဲ့ အ၀တ်အစားတွေကို ဖယ်ထုတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီမချုပ်ခင် အင်္ကျီလက်ချုပ်လိုက်သည်။

 ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှာ ထင်းခုတ်နေတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကျောက်တုန်းဟဲလည်း အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။

 “မနက်ဖြန် ကိုယ် မြို့ကို သွားမယ်။  မင်း ကိုယ်နဲ့လိုက်မှာလား။”

 “ဘယ်အချိန်လဲ။”

 “အစည်းအဝေးက ကိုးနာရီ၊ ရှစ်နာရီမှာ ထွက်မယ်”

 တုန်းကျားဟွေ့ ခဏလောက်စဉ်းစားလိုက်သည်။  သူမက 7:40 တွင် ဂိုဒေါင်သို့သွားရသေးသည်။  လယ်ယာသုံးကိရိယာတွေ ချေးငှားတဲ့ ရွာသားတွေကို မှတ်တမ်းတင်ပြီးရင် သူ့နောက်ကို လိုက်နိုင်သည်။

 “ဒါဆို ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲ။ “

 “ပုံမှန်ဆိုရင် ဆယ့်တစ်နာရီကျော်ပေမယ့် နေ့လည်စာစားဖို့ အချိန်မီပြန်လာနိုင်တယ်။”

 တုန်းကျားဟွေ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

“ မနက်​ဖြန်​ မြို့ထဲသွား​မယ်​လို့ ကပ္ပတိန်​ကို ​ပြောရမလား။   တစ်စုံတစ်ယောက်က ကျွန်မကို တစ်ခုခုကြောင့် ရှာဖွေချင်ရင် သူ ကူညီလို့ ရအောင်လို့။ ”

 “ဟုတ်တယ်၊ မင်းသူ့ကိုပြောရမယ်၊ မင်း သော့ကို သူနဲ့ထားခဲ့လို့ရတယ်။”

 ကျောက်တုန်းလင်က ဒါတွေကိုပြောပြီးချိန်မှာတော့ သူ့လက်လှုပ်ရှားမှုက ရပ်မသွားပေ။  သူက ကျားဟွေ့ အဝတ်အစားထဲ ဝင်နေပြီဖြစ်သည်။  ကျားဟွေ့က တောက်ပတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူ့ကို ကြည့်နေသည်။  ဒီအချိန်မှာ သူမက ဇွန်လတွင် မက်မွန်သီးမှည့်ကဲ့သို့ ချိုမြိန်ပြီး အရည်ရွှမ်းကာ ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံးဖြစ်ခဲ့သည်။

 နောက်တစ်နေ့တွင် တုန်းသွားဟွေ့က နာကျင်မှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိသွားပြီး မနက်စာစားဖို့ ထလိုက်သည်။  ပြောင်းဖူးပန်ကိတ်တွေကို ငံပြာရည် သို့မဟုတ် အချဉ်တို့ဖြင့် စားနိုင်သည်။

 “အမေ ဒီမနက် တုန်းလင်နဲ့ မြို့ကို လိုက်သွားပြီး အထည်နဲ့ ချည်ထည်တွေ ဝယ်ချင်တယ်။  မကြာခင် အေးတော့မှာမို့ ကလေးနှစ်ယောက်အတွက် ချည်သားအဝတ်အစားလေးတွေ လုပ်ပေးမို့။”

 “ဟုတ်ပြီ သွားလေ။  အရင် ရက်အနည်းငယ်က တွေးမိပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က မေ့သွားခဲ့တယ်။  ကျေးဇူးပဲ၊ သမီးကမှတ်မိနေတယ်။ ”

 “ဘယ်လောက်ဝယ်ချင်လဲ။  လက်မှတ်ယူဖို့ အိမ်ပြန်လိုက်မယ်။ ”

 “စိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး အမေ။  အရင်က အထည်လက်မှတ်တချို့ကို သိမ်းခဲ့ဖူးတယ်။  လုံလောက်ပါတယ်။”

 ကျန်းချောင်းအာက ဒါကို ကြားတော့ ရယ်လိုက်သည်။  သူမက ရက်ရောလွန်းပြီး သူမအကြောင်းသာ တွေးတောနေသူတစ်ယောက်မဟုတ်တာကြောင့် ကျားဟွေ့ကို သဘောကျသည်။ နောက်ပြီး တစ်ခုခုဝယ်ဖို့ လက်မှတ်တစ်ခုသာ လိုအပ်သည်မဟုတ်ပေ။  ပိုက်ဆံနည်းနည်းသုံးဖို့လည်း လိုသေးသည်။

 “ အမေ့ကို အားမနာပါနဲ့။  အခု အမေက ဒီမိသားစုကို တာဝန်ယူရတော့ အိမ်မှာ စားစရာ ပေးရမယ်။  မင်းနဲ့ တုန်းလင်က အခုမှ လက်ထပ်တာ။ အရင်ကတော့ တုန်းလင် ရဲ့လုပ်အားခကို အမေ့ကိုပေးခဲ့ပေမဲ့ မကြာသေးမီက ဒီငွေတွေကို ဘယ်လိုခွဲဝေရမလဲဆိုတာကို စဉ်းစားနေခဲ့တယ်။ တုန်းလင် စစ်တပ်မှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ဖူးပြီး အစားအသောက်နဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ပေးခဲ့တယ်။  အခုက မတူဘူး။  ရွာမှာအလုပ်လုပ်ပြီး ပိုက်ဆံမရှိရင် အလုပ်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။  ”

 နောက်တစ်ခုကတော့ ကျားဟွေ့ လက်ထပ်တုန်းက တုန်းလင်မှာ ကလေးနှစ်ယောက်ရှိသေးသည်။  သူမက သူ့သား၏လစာကို ထိန်းပေးသော မိခင်ဖြစ်သည်။  သူတို့ ( တုန်းလင် ရဲ့ မိသားစု ) အတွက် ပိုက်ဆံကုန်ရင် ဘာလုပ်သင့်လဲ။  ကျားဟွေ့မှာ သတို့သမီးအဘိုး ရှိနေသေးကြောင်း သူမသိသည်။  သုံးစွဲဖို့ ပိုက်ဆံမရှိလို့ သိပ်မဆိုးပေမယ့် အရသာကောင်းကောင်း မထွက်ပေ။  ဒါပေမယ့် မိသားစုသဟဇာတဖြစ်ဖို့အတွက်တော့ သူတို့ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားဖို့ လိုသေးသည်။

 “အမေ သမီးကို ဒီလိုလုပ်ပေးမယ်- တုန်းလင် ရဲ့ လစဉ်လစာကို ဆယ်ယွမ်ပေးမယ်။  အဲဒါကို မင်းရဲ့ကိုယ်ပိုင်အဖြစ် မှတ်ယူပေါ့။  ကျန်တာတော့ ငါနဲ့အတူရှိနေတုန်းပဲ။  မိသားစုစားနပ်ရိက္ခာအတွက် စရိတ်စကကို ငါက ပေးမယ်။  ဒါကြောင့် မင်းငါ့ကို ယဉ်ကျေးဖို့ မလိုဘူး။  စကားမစပ်၊ အကိုကြီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ တုန်းလင်က တော်တော်ကို ခံစားခဲ့ရတယ်။  ဒါပေမယ့် ဒီဘဝမှာတော့ တုန်းဟဲဆိုတဲ့ သူ့ညီလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတော့တယ်။  အချစ်က ပိုက်ဆံထက် ပိုအရေးကြီးတယ်။ တုန်းလင် ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို မေးခဲ့ပြီး ထင်မြင်ချက်ကိုလည်း တောင်းဆိုခဲ့တယ်။ သူလည်း သဘောတူတယ်။ ”

 ကျောက်တုန်းလင်က  သဘာဝအားဖြင့် မည်သည့်ထင်မြင်ချက်မှ ရှိမည်မဟုတ်ပေ။ သူဒီလိုဖြစ်နေတာ နှစ်အတော်ကြာပြီ ဖြစ်သည်။  ကျန်းချောင်းအာက ကျောက်တုန်းလင် အတွက် အများကြီးပြောခဲ့သည်။  တုန်းလင်ရဲ့ လစာခွဲဝေပေးမှုနှင့်ပတ်သက်ပြီး သူမတွင် ထင်မြင်ချက်အချို့ရှိမည်ကို သူမကြောက်သည်။

 တုန်းကျားဟွေ့က အဲလောက်မတုံးပေ။  ယောက္ခမရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို သူ သဘာဝကျကျ နားလည်သည်။  သူမက ပြုံးပြီး “အမေ ကျွန်မ  နားလည်ပါတယ်။  ကျွန်မတို့သည် မိသားစုတစ်ခုပါ။ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အမြတ်အစွန်းနဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတွေအတွက် ပူပန်မနေသင့်ဘူး။”

ကျန်းချောင်းအာက သူမလက်ကို ပွတ်သပ်ကာ အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။  “ သမီးနားလည်တာကောင်းပါတယ်။ တစ်ခုတည်းသောသစ်ပင်က သစ်တောကို မဖန်တီးနိုင်ဘူး။ မိသားစုဘဝ ကောင်းစားဖို့ အတူတူ လက်တွဲလုပ်ရမယ်။ စိတ်မပူပါနဲ့ အမေ့ နှလုံးသားထဲမှာ အတိုင်းအတာတစ်ခုရှိတယ်။ အမေ  ဘယ်သူ့ကိုမှ ဘက်လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။  ”

 တုန်းကျားဟွေ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။  ယခုအချိန်အထိ သူမမြင်တွေ့ခဲ့ရသည့်အတိုင်းပဲ ကျန်းချောင်းအာက ကောင်းမွန်သောအလုပ်တစ်ခုကို လုပ်ဆောင်နေသည်။  သူမသည် ယုတ္တိမတန်သော ယောက္ခမမျိုးမဟုတ်ပေ။

 ကျောက် မိသားစုက ယေဘူယျအားဖြင့် ကောင်းမွန်ပြီး ကျန့်ယွဲ့ဖန်သာ အနည်းငယ် ကွဲလွဲနေသည်။

“ ဒီကိတ်မုန့်က အရသာရှိတယ်။  ကြက်သွန်ဖြူနှစ်မွှာနဲ့ဆို အရသာပိုကောင်းနိုင်တယ်။ “

 “ဒါဆို ပါးစပ်ကို ဖွင့် မပြောလာနဲ့။  အနံ့က ဘယ်သူ့ကိုမဆို သေစေနိုင်တယ်။”

 ဒီဆောင်းရာသီမှာ မြစ်ကမ်းပါးမှာ အလုပ်လုပ်ရင်း စားလို့ကောင်းသည်။

ဆောင်းရာသီ ဂျုံကျသောအခါ ကျေးလက်ဒေသသည် စိုက်ပျိုးရေးအားလပ်သည့်အချိန်များတွင် ကဏ္ဍသစ်တစ်ရပ်ဖွင့်ပေးလိမ့်မည်။  ကွန်မြူနတီက အများအားဖြင့် လမ်းတစ်ခု သို့မဟုတ် တစ်ခုခုကို ပြုပြင်ခြင်းကဲ့သို့သော မြစ်ကြောင်းလုပ်ငန်းကို လုပ်ဆောင်ဖို့ လူတိုင်းကို စုစည်းထားမည်ဖြစ်သည်။  ဒီလိုအလုပ်မျိုးကို လုပ်တာက ပုံမှန်အလုပ်ထက် နှစ်ဆဖြစ်တာကြောင့် ငယ်ရွယ်ပြီး သန်မာတဲ့သူတွေက သွားချင်ကြသည်။

ထမင်းစားပြီးနောက်မှာ ကျားဟွေ့ က ဂိုဒေါင်သော့ကိုယူကာ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်။  လယ်ယာသုံးကိရိယာတွေ စုဆောင်းဖို့ အဖွဲ့ရောက်လာပြီးတဲ့နောက် ကပ္ပတိန်အိမ်ဆီသွားပြီး မနက်ကျရင် သူမ မြို့ကိုသွားမလို့ လို့ သူ့ကိုပြောပြခဲ့ပြီး ကပ္ပတိန်က ဘာမှမပြောဘဲ သဘောတူခဲ့သည်။

“ ဟိုင်းဒန် မြို့ကို အတူတူလိုက်ချင်လား။”

ကျားဟွေ့က ဟိုင်းဒန်နဲ့ သူမဆက်ဆံရေးကို တိုးတက်စေဖို့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိခဲ့သည်။  ကလေးတွေက ကစားရတာ မကြိုက်ဘူးလား။ ကျောက်တုန်းလင် မှာ အစည်းအဝေးတစ်ခုရှိကတည်းက ဟိုင်းဒန်ကို မြို့အနှံ့ခေါ်သွားဖို့ သူမအတွက်က ဘာမှမဖြစ်ပေ။

လေးနှစ်အရွယ်ကလေးဆိုတာက ကစားချင်တဲ့အရွယ်ဖြစ်သင့်သည်။  ကျားဟွေ့က ဒါကိုပြောလိုက်တဲ့အခါ ဟိုင်းဒန် ရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာက သူသွားချင်ပေမယ့် ရှက်နေတာကြောင့် အဲ့တာကိုမပြောနိုင်ပေ။

“ ဒါဆို အတူတူသွားရအောင်”

ကျားဟွေ့က ဟိုင်းဒန် လက်ကလေးကို သဘာဝအတိုင်း ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။  သူမလက်က နွေးထွေးပြီး နူးညံ့သည်။  ဟိုင်းဒန်က သူမလက်ကို ကိုင်ထားပြီးနောက် ကြောင်အသွားခဲ့သည်။  ဒါက သူ့မှတ်ဉာဏ်ထဲက သူ့အမေကို သတိရစေတယ်။ သူမလည်း သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ကို သီချင်းဆိုပြလိုက်သည်။

ဟိုင်းဒန် အသက်သုံးနှစ်ကျော်တုန်းက ဝမ်မိန့် ထွက်သွားခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး အခုဆို တစ်နှစ်ခွဲကျော်လောက်ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ ကလေးရဲ့ မှတ်ဉာဏ်က သိပ်မနက်ရှိုင်းပေ။  ဟိုင်းဒန်က သူတို့မှာ အမေရှိတယ်ဆိုတာနဲ့ သူမ သူတို့ကို ထားသွားခဲ့ပြီဆိုတာ သူသိသည်။  ဝမ်မိန့်  အသွင်အပြင်ကို သူ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမှတ်မိတော့ပေ။ သူ့လက်တွေက နွေးထွေးနေသည်။  သူ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မှတ်ဥာဏ်ထဲမှာ အမေနဲ့ အရမ်းဆင်တူတဲ့ တုန်းကျားဟွေ့ ရဲ့ ပြုံးနေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ကျောက်တုန်းလင်က စက်ဘီးနင်းပြီး ကျားဟွေ့က စက်ဘီးနောက်ဘက်တွင်ထိုင်ကာ ဟိုင်းဒန်က ဘားတန်းပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး မြို့ထဲသို့ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။

“ကိုယ် ကွန်မြူနတီကို သွားရမယ်။ မင်း စျေးဝယ်ပြီးသွားရင် ဒီမှာကိုယ့်ကိုစောင့်နေ။ ”

“ကောင်းပြီ”

တုန်းကျားဟွေ့ ဟိုင်းဒန် ရဲ့ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး “ဟိုင်းဒန် အဖေ့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်ဦးလေ ” လို့ ပြောလိုက်သည်။

ဟိုင်းဒန်က ကျောက်တုန်းလင် ကိုကြည့်ပြီး ဘာမှပြန်မပြောပေ။  တုန်းကျားဟွေ့က ဟိုင်းဒန်က အလွန် တစ်သီးတစ်သန့်နေတတ်တယ်ဆိုတာကိုတွေ့ရှိခဲ့သည်။  သူ့မျက်လုံးတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ အရာအားလုံးကို သိနေပေမယ့် စကားမပြောချင်ပေ။  သူမ မေရှန်းကိုမေးခဲ့ပြီးပြီး ဟိုင်းဒန် အရင်ကဒီလိုမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူမကိုပြောပြခဲ့သည်။  ဝမ်မိန့်က သူတို့ကို ထားသွားခဲ့ပြီးနောက်မှာ သူ စကားပြောရတာမကြိုက်တော့ပေ။

ဝမ်မိန့် ထွက်သွားပြီးနောက် ဘာဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာကို သူမ မသိသော်လည်း ဝမ်မိန့်ထွက်သွားတာက ဟိုင်းဒန် အတွက် ကြီးစွာသော ထိုးနှက်ချက်ဖြစ်နိုင်သည်။

“ဒါဆို ရှင်အရင်သွားတော့လေ။ အစည်းအဝေး နောက်မကျစေနဲ့။”

ကျောက်တုန်းလင်လည်း ဟိုင်းဒန် ဆံပင်ကို ပွတ်သပ်ကာ စက်ဘီနင်းပြီး ထွက်သွားခဲ့သည်။ ကျားဟွေ့က ဟိုင်းဒန်ကိုခေါ်ကာ ထောက်ပံ့ရေးနှင့် စျေးကွက်ရှာဖွေရေးအေဂျင်စီသို့မသွားမီ လှည့်ပြီးတော့ ဟိုင်းဒန်ရဲ့လက်ကိုကိုင်ထားဖို့ ခဏရပ်လိုက်သည်။

 မသွားခင် ကျန်းချောင်းအာက လက်မှတ် ၃ စောင်ယူလာပြီး ကျားဟွေ့ကို အဲ့တာနဲ့ ယွမ် 20  ပေးခဲ့သည်။  သူမ တစ်ခုခုဝယ်ချင်နေတာကြောင့် ကျားဟွေ့က အထည်ကောင်တာဆီ တိုက်ရိုက်သွားခဲ့သည်။

 ဒီခေတ်က အထည်တွေက ဗြောင်တွေပဲ ဖြစ်သ  အနက်၊ အပြာ၊ အဝါနှင့် အစိမ်းရောင်တို့က တွေ့နေ့ကျ အရောင်များဖြစ်သည်။  အပြာကို အပြာနုရောင်၊ နက်ပြာရောင်၊ တိဗက်အပြာဟူ၍ ခွဲခြားထားသည်။  အဝါကို နနွင်းနှင့် အဝါဖျော့ဖျော့ဟူ၍ ခွဲခြားထားသည်။  အစိမ်းက လူကြိုက်အများဆုံး စစ်စိမ်းနဲ့ အခြားအရောင်များ မပါရှိသော်လည်း ရွေးချယ်စရာမှာ အလွန်နည်းပါးသည်။

အရင်တုန်းကတော့ ကျေးလက်ဒေသတွေမှာ ချည်ငင်အထည်တွေ ခေတ်စားလာခဲ့ပြီး မကြာသေးမီနှစ်တွေအတွင်း အဲ့တာတွေ ရေပန်းစားလာခဲ့သည်။

 စီစဉ်ပေးဝေတဲ့ခေတ်မှာ လူတွေက အထည်လက်မှတ်တွေနဲ့ အဝတ်အစားတွေ ဝယ်ကြသည်။  တစ်နှစ်ကို လူတစ်ဦးကိုပေးတဲ့ အထည်လက်မှတ်များသည် ၃ ပေသာရှိသည်။

တစ်နှစ်ကို အထည်သုံးပေက ဝတ်စုံတစ်စုံအတွက် မလုံလောက်ပေ။  အဲဒီတုန်းက ဖြေရှင်းချက်ကတော့ ချမ်းသာသူတွေက မှောင်ခိုဈေးကွက်မှာ အထည်လက်မှတ်တွေဝယ်ပြီး ဆင်းရဲသားတွေက ချည်ငင်အထည်တွေကို ပြန်ဝယ်ကြသည်။  ချည်ငင်ထားသောအထည်သည် စုတ်ပြဲပြီး ချည်မျှင်အဖြစ်သို့ လှည့်ပတ်ရန်ဖြစ်သည်။  ဒရကွန်က ဤပြဿနာကို ဖြေရှင်းပေးသည်။  ၎င်းက တာရှည်ခံတာကြောင့်၊ မိသားစုတစ်စု၏ အထည်လက်မှတ်များသည် လူတစ်ဦး၏အခြေခံအစားအစာနဲ့ အဝတ်အစားလိုအပ်ချက်များကို လွန်စွာဖြေရှင်းပေးနိုင်သည့် နှစ်အတော်ကြာ လူတစ်ဦးမှ အရေးပေါ်လိုအပ်နေသည့်အဝတ်အထည်များကို မိသားစုဝင်များအတွက် အ၀တ်အထည်များပြုလုပ်ပေးနိုင်သည်။

*ဒရကွန် - ချည်မျှင်နဲ့လုပ်ထားသောအထည်

 ၎င်းက ဓာတုဖိုက်ဘာ ထုတ်ကုန်တစ်ခုဖြစ်ပြီး အသက်ရှူချောင်တဲ့ ထုတ်ကုန်တစ်ခုဖြစ်သော်လည်း ယခုခေတ်တွင် ဝတ်ဆင်ရလွယ်ကူပြီး ခြောက်သွေ့လွယ်ကာ မီးပူတိုက်စရာမလိုဘဲ အရောင်မှိန်လွယ်ကာ ချည်သားထက် အရောင်ပိုတောက်ပသော အထည်တစ်မျိုးဖြစ်သည်။

တုန်းကျားဟွေ့ က လူကြီးနှစ်ယောက်အတွက် dacron အထည်ကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။  သဘာဝအတိုင်း ချည်သားစစ်စစ်ကို သုံးရတာ ပိုအဆင်ပြေငးသည်။  ကျောက်တုန်းလင်က တစ်နှစ်ပတ်လုံး စစ်ဝတ်စုံများကို ၀တ်ဆင်သည်။  ကျောက်တုန်းဟဲနဲ့ ကျန့်ယွဲ့ဖန် အတွက် ကျားဟွေ့က သူ့ကိုယ်သူ မေးပြီး သူတို့အတွက် ပြင်ဆင်စရာ မလိုတော့ကြောင်း နိဂုံးချုပ်လိုက်သည်။

“ဟေး၊ ဒါက ကျားဟွေ့  မဟုတ်လား။”

တုန်းကျားဟွေ့ လေးလေးနက်နက် မရွေးနိုင်ပေ။  သူ့နောက်မှာ တစ်ယောက်ယောက်က သူ့နာမည်ခေါ်နေတာကို ကြားတော့ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ တယွိရွာက သူမ သိတဲ့ ဟူးတောင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။

“အဝတ်အစားတွေ ဝယ်ဖို့ မြို့ကိုလာတာလား။”

ဟူးတောင်းက ပြုံးပြီး အနားရောက်လာခဲ့သည်။  သူမက တုန်းကျားဟွေ့ ကိုကြည့်ပြီးနောက် တုန်းကျားဟွေ့ နောက်လိုက်နေတဲ့ ဟိုင်းဒန်ကိုကြည့်လိုက်သည်။  သူမ ဟိုင်းဒန်၏ခေါင်းကိုထိကာ “ဒါ နင့်ရဲ့သားလား။”လို့မေးလိုက်သည်။

ကျားဟွေ့ လက်ထပ်ပြီးနောက်မှာ မိထွေးဖြစ်လာကြောင်း ဟူးထောင်း သိထားသည်။  သူမမှာ ရိုးရှင်းတဲ့ပင်ကိုယ်စရိုက်ရှိပြီး ပြောစရာမရှိပေ။

“ဟုတ်တယ် ကျွန်မသားပါ”

တုန်းကျားဟွေ့ အဲ့တာကို ကြင်နာစွာ ဝန်ခံပြီး ဟိုင်းဒန်ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။

“တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ။  နင့်ကိုရှာမတွေ့မှာကို ငါစိုးရိမ်ပေမယ့် လမ်းမှာတွေ့မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။”

“ကျွန်မဆီကဘာကိုလိုချင်လို့လဲ။”

“ငါ နင့်ကို အဝတ်အစားချုပ်ခိုင်းဖို့ ရှာနေတာ။  တခြား အပ်ချုပ်သမား နှစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမယ့် သူတို့ လက်ရာက နင့်လောက် ကောင်းမယ် မထင်ဘူး။”

ကျားဟွေ့က အဝတ်အစားများ ပြုလုပ်ရာတွင် အသေးစိတ်ကို အာရုံစိုက်ခဲ့သည်။

ဥပမာအားဖြင့်၊ သူမသည် ခါးတွင် တစ်လက်မကို ညှပ်ထားသောကြောင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုမိုကွေးညွှတ်စေသည်။  ဘောင်းဘီဖြစ်လျှင် သူမသည် ပါးလွှာသော ဘောင်းဘီရှည် ခြေထောက်များကို အလွန်ကျယ်အောင် ပြုလုပ်မည်မဟုတ်သော်လည်း၊ ၎င်းအစား လူ၏ခန္ဓာကိုယ်အတိုင်း ပြုလုပ်မည်ဖြစ်သည်။  သူမသည် မုန်လာဥဘောင်းဘီနှင့် အောက်ခြေကခေါင်းလောင်းပုံစံ  ဘောင်းဘီကို အနည်းငယ်ပင် ပြောင်းလဲခဲ့သည်။  အရမ်းကြီးတော့မဟုတ်ပေမယ့် သက်ရောက်မှုကတော့ လုံးဝမတူပေ။ ဒါကြောင့် ကျားဟွေ့ အဝတ်အစားများကိုဝတ်ဆင်သူအများအပြားသည် ထိုကဲ့သို့သောပုံစံရှိသည်။ အဲ့တာကမကောင်းသော်လည်း အခြားသူတွေနဲ့မတူပေ။

 “ဟုတ်ကဲ့ လိုအပ်တာတွေကို ကျွန်မကိုပြောပြလေ ”

 “နင်လုပ်ခဲ့တာကို ငါစိတ်ကျေနပ်တယ်။  အထည်တွေက ဝယ်ပြီးပြီ။  အိမ်မှာရှိတယ်။  အချိန်ရရင် နင့်ဆီယူလာခဲ့မယ် ”

“ကောင်းပြီ၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်မယောကျ်ားရဲ့အိမ်က ဘယ်မှာလဲဆိုတာ သိလားယာ”

 “ငါမေးလိုက်မယ်။  မနက်ဖြန်မနက် နင့်ဆီလာခဲ့မယ်။”

 “ကောင်းပါပြီ”

သူမဟာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုကို တံခါးအပြင်ကနေ ကောက်ယူလိုက်ပြီး ကျားဟွေ့ မှာ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ ခံစားချက်ရှိသည်။ သူမလက်ထပ်ပြီးနောက် ဘဝရဲ့နောက်ခံအပြောင်းအလဲကြောင့် သူမရဲ့ ငွေရှာလမ်းကြောင်းကို အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိစေခဲ့သည်။

ယနေ့နံနက်တွင် ယောက္ခမဖြစ်သူက ကျောက်တုန်းလင် ရဲ့ အနာဂတ်လုပ်အားခကို ဆက်ပေးမယ်လို့ ပြောကြားခဲ့သည်။  တစ်လကို ဆယ်ယွမ်ပေးမယ်။  တုန်းကျားဟွေ့ သည် တကယ်ကို လျစ်လျူရှုထားသလိုခံစားရသည်၊ ခေတ်သစ်ဆက်ဆံရေးကြောင့်ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ အမျိုးသမီးများ၏ မိမိကိုယ်ကိုအားကိုးမှုနှင့် မိမိကိုယ်ကိုတိုးတက်စေခြင်းဆိုင်ရာ အယူအဆများသည် လူတို့၏နှလုံးသားထဲတွင် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း အမြစ်တွယ်နေခဲ့သည်။ ဤခေတ်က အမျိုးသမီးတွေလို သူတို့၏ခင်ပွန်းများကို စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့အားကိုးရန် နည်းလမ်းမရှိချေ။

တောင်ပြိုကျလိမ့်မယ်၊ လူက ပြေးမယ်၊ တကယ့်အရှိဆုံးအရာက ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားကိုးတာပင်။

“ဟိုင်းဒန်၊ ဘာစားချင်လဲ။ မင်းအတွက် ဝယ်ပေးမယ်လေ။ ”

  ထောက်ပံ့ရေးနှင့်စျေးကွက်ရှာဖွေရေးအေဂျင်စီတွင် အရာအားလုံးသည် လက်မှတ်မလိုအပ်ပေ။ အချို့ကို ငွေဖြင့်ဝယ်နိုင်သည်။ တုန်းကျားဟွေ့ က သကြားနှင့် ကွတ်ကီးများကို ချိန်ဆပြီး ဟူးတောင်းအား ကျားဟွေ့ ၏တူမများနှင့် တူများထံသို့ ပေးပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့သည်။

“အိုက်ဂူး၊ သူတို့ရဲ့အဒေါ်က အရမ်းတော်တာပဲ၊ အရသာရှိတဲ့ အစားအသောက်တွေ ကျွေးဖို့ မမေ့သေးဘူး။”

“ ဒါက လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာပါ ဒါဆို ကျေးဇူးပြုပြီး ပို့ပေးပါဦးနော်။”

“ စိတ်မပူပါနဲ့၊ ပေးလိုက်ပါ့မယ်။”

အထည်ဝယ်ပြီးနောက် တုန်းကျားဟွေ့ ချည်ကို ချိန်တွယ်ရန် ပြန်သွားခဲ့ပြီး ယခုခေတ်တွင် ပလတ်စတစ်အိတ်များ မရှိတာကြောင့် အိတ်တစ်လုံးဖြင့်သာ အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။

“ဟုတ်ပြီ၊ ဒီမှာထိုင်ပြီး မင်းအဖေ လာခေါ်တာကို စောင့်ရအောင်။”

တုန်းကျားဟွေ့က ထောက်ပံ့ရေးနှင့် စျေးကွက်ရှာဖွေရေး အေဂျင်စီမှ ခုံတန်းလျားတစ်ခုကို ငှားလိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ဦးက အထဲမှာ ထိုင်ကာ ကျောက်တုန်းလင် ကို စောင့်နေကြသည်။

ထောက်ပံ့ရေးနှင့် စျေးကွက်ရှာဖွေရေးသမဝါယမ၏ အရောင်းသမားသည် ဝန်ဆောင်မှုမကောင်းတဲ့ သဘောထားရှိသည်ဟု ဆိုကြသည်။ တုန်းကျားဟွေ့ အတွက်က သူမယောင်းမမှာ ရောင်းလိုအားနှင့် စျေးကွက်ရှာဖွေရေးသမဝါယမ၏ ဒါရိုက်တာဖြစ်သူ အစ်ကိုတစ်ယောက်ရှိသောကြောင့် လေးစားခံခဲ့ရသည်။  သူတို့၏ ဆွေမျိုးများ၏ မျက်နှာသည် အခြားသူများထက် သဘာဝအားဖြင့် ပိုကောင်းသည်။

သူမ အရင်က မသိခဲ့ပေ။  ဒါပေမယ့် သူမ အိမ်ထောင်မပြုခင် ကျို့ရင်ဒီက သူမကို လက်ထပ်ဖို့အတွက် ပြင်ဆင်ချိန်က ဒီကို ခေါ်လာခဲ့သည်။