အပိုင်း ၄၀

၁၉၇၀တွင် ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၄၀

 ကောလဟာလတွေထဲက မစ္စ လုက ကုတင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေပြီး သူမရှေ့မှာ လီချိုင်ဖန်ကို ဆဲနေသည်။

“ဒီအရှက်မရှိတဲ့ **** က ငါတို့ လု မိသားစုရဲ့ မျက်နှာကို ဆုံးရှုံးစေခဲ့တယ်။ သူမက ယောက်ျားအရမ်းလိုချင်နေတာ။  ဟမ် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုမြင်ရင် ခုန်ထပြီး ရွှံ့အိမ်ထဲမှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ညစ်ပတ်တဲ့အရာတွေ လုပ်တယ်။”

လီချိုင်ဖန် မျက်နှာတွင် အရှက်ရစရာ ဘာအရိပ်အယောင်မျှမရှိဘဲ အဲဒီအစား သူမမျက်နှာတွင် အပြုံးတစ်ခုရှိနေသေးသည်။

“ ကျွန်မက ဘယ်လို အရှက်မရှိတာလဲ။ ရှင့်ရဲ့သားကို အသက်ရှင်လျက်ထားပြီး ကျွန်မတစ်သက်လုံး မုဆိုးမလိုဖြစ်ခဲ့ရင် ကျွန်မ အရှက်ကင်းမှာလား။  ကျွန်မက ရှင့်လောက်မတော်ဘူး။  ရှင့်မှာ အရည်အချင်းရှိရင် ရှင့်ရဲ့သားကို ကျွန်မနဲ့ကွာရှင်းခိုင်းလို့ရတယ်။  ရှင်တို့ လု မိသားစု အနာဂတ်မှာ ဘယ်လို မျက်နှာမျိုး ရှိမယ်ဆိုတာ ကြည့်လိုက်လေ။ ”

လီချိုင်ဖန်က မူလပိုင်ရှင် (ကျားဟွေ့ ) ကဲ့သို့ ကြင်နာတတ်သူ မဟုတ်ပေ။ လုချန်းယွမ်အတွက် ဖုံးကွယ်ပေးဖို့က သူမအတွက် မဖြစ်နိုင်ပေ။ ကမ္ဘာကသိသွားအောင် သူမ မဖော်ပြခဲ့တာကို သူ ကျေးဇူးတင်ရမှာ။

သူမ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်က ပစ္စည်းတွေနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကဟာတွေကို လှည်းကျင်းပြီး ဒေါသတကြီး ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ “ထွက်သွား! အဝေးကို ထွက်သွား။  ဒီပုပ်သိုးနေတဲ့ ဟာမ။”

လီချိုင်ဖန်က သူမကို ဂရုမစိုက်ပေ။  သူမ (မစ္စစ်လု) သည် သူမနှစ်သက်သည့်အချိန်တိုင်း ပစ္စည်းတွေကို ပစ်နိုင်သည်။  မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူမသည် အဲ့အပေါ်မှာ မည်သည့်ငွေမျှ မသုံးခဲ့ပေ။

“ ရှင်ကကျွန်မကို ထွက်သွားဖို့ပြောကတည်းက ကျွန်မလည်းထွက်သွားရတာပေါ့။ အခုချိန်ကစပြီး ကျွန်မဘယ်သူနဲ့လှည့်ပတ်သွားနေတာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မလမ်းမှာတွေရင် မျက်မမြင်လို လှည့်သွားနိုင်တယ်။ အဲ့တာကို ရှင့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပြဿနာတွေကို လာပေါင်းမထည့်နဲ့။”

ဤစာလိပ်၏ အဓိပ္ပါယ်က မစ္စ လု နှင့် သဘာဝအတိုင်း ကွဲပြားသည်။  သူမ၏မျက်နှာမှာ နီရဲနေပြီး မစ္စစ်လုက ဦးနှောက်သွေးကြောပိတ်လုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့သည်။

တံခါးအပြင်ဘက်မှာ လုချန်းယွမ်က ခုံတန်းလျားမှာ ထိုင်ပြီး ခေါင်းကို အုပ်ထားသည်။  သူ့နားထဲတွင်ရှိသော အသံက သူ့ကို အသက်ရှူမဝအောင် ဖြစ်စေသည်။

သူ့မိခင်၏ ဆူပူကြိမ်းမောင်းမှု၊ ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကဲ့ရဲ့လှောင်ပြောင်မှု၊ တောင်းပန်မှု အသေးအမွှားများ ရောထွေးကာ လူအများဝိုင်းရံထားသော တိရစ္ဆာန်မျှသာဖြစ်ပြီး ဂုဏ်သိက္ခာမရှိဘူးလို့ ခံစားရစေသည်။

မစ္စစ် လု နှင့် ငြင်းခုံပြီးနောက် အိမ်မှထွက်လာကာ လုချန်းယွမ်အနားကို ဖြတ်သွားရင်း သူမက သူ့ကို မခန့်လေးစားနဲ့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

လုချန်းယွမ်အပေါ် သူမ အမှားတစ်ခုခုလုပ်ခဲ့ပေမဲ့ လု မိသားစုက သူမအပေါ် ဘယ်လိုထင်မြင်ချက်ရှိတယ်ဆိုတာ မပြောဘဲ သူမမျက်လုံးထဲမှာတော့ သူက သူရဲဘောကြောင်တဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် သူမဟာ ဒီမိသားစုထဲမှာ မနေချင်ပေ။  သူမကိုလက်ထပ်လိုသောယောက်ျားကိုတွေ့တဲ့အခါ လုချန်းယွမ်နဲ့ ကွာရှင်းပြီး ဘဝသစ်တစ်ခုစတင်မည်ဖြစ်သည်။

[ လုချန်းယွမ် ၏ ဇနီးဟောင်း ] သည် ယခုအခါ ကောင်းမွန်သော ဘဝတွင်နေထိုင်နေပြီဖြစ်ကြောင်း သူမ ကြားသိလိုက်ရသည်။  မြင်လား။  ဒီလို သူရဲဘောကြောင်ပြီး အကြင်နာမဲ့တဲ့ ယောက်ျားမျိုးကို ချန်ထားခဲ့တာက အမျိုးသမီးတွေအတွက် ကောင်းသည်။

ဒီရက်ပိုင်း မိသားစုတွေ ရှုပ်ကုန်သည်။  လုချန်းယွမ် သည် မကြုံစဖူး စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖိအားကို ခံစားနေရသည်။  သူသည် ပြိုကျခါနီးတွင် ရှိနေသည်။  သူ အပြင်ထွက်ပြီး တခြားသူတွေရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ မတွေ့ချင်ပေ။  သူ့မိဘတွေ သူ့ကိုကြည့်တဲ့ပုံစံက ထူးဆန်းသလို သူခံစားရရင်တောင် သူတို့ တစ်ခုခုပြောချင်ပေမယ့် သူ့ကိုနာကျင်ရမှာစိုးလို့တောင် သူတို့ ခံစားရသည်။  ဒါက လုချန်းယွမ်ရဲ့ နှလုံးသားကို ထိတ်လန့်ပြီး စိတ်ရှုပ်ထွေးစေသည်။

ထိုနေ့တွင် သူသည် ရည်ရွယ်ချက်မဲ့စွာနဲ့ ရွာမှ ထွက်လာပြီး ရှန်ဟဲ ရွာဆီသို့ လျှောက်သွားမိနေတာကို သူ့ကိုယ်သူ တွေ့လိုက်ရသည်။

အိပ်ရေးပျက်သော ညများစွာတွင်၊ သူသည် သူ၏ဇနီးဟောင်း ကျားဟွေ့ ကို မကြာခဏ တွေးပြီး သူ့ဘဝကို တစ်ကြိမ်ထက်ပို၍ နောင်တရကာ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာခဲ့သည်။  သူ့ဘဝရဲ့ အကြီးမားဆုံးအမှားက ကျားဟွေ့ နဲ့ လမ်းခွဲခဲ့တာလို့ သူထင်မိသည်။

ထိုအချိန်တွင် သူရုတ်တရက် ကျားဟွေ့ နှင့် တွေ့ဆုံရန် စိတ်အားထက်သန်လာသည်။

 “တုန်းလင်၊ ငါတို့ရွာက ဆောင်းဦးသီးနှံ ရိတ်သိမ်းပြီးပြီ။  စပါးလည်း စိုက်ပြီးပြီ။ လာမယ့်အပတ်မှာ ဆောင်းဦးသီးနှံ ရိတ်သိမ်းမှုကို မင်း အကျဉ်းချုပ် အစီရင်ခံစာ တင်ပြရမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ခရိုင်အုပ်ချုပ်ရေးမှူးက အကြောင်းကြားထားတယ်။  ဒီအစီရင်ခံစာကို မင်းပြင်ဆင်သင့်တယ်ထင်တယ်။ ”

ကျောက်တုန်းလင်က ကြီးကြပ်မှုအနည်းငယ်ဖြင့် ကျေးရွာအတွက် ကွန်မြူနတီမှ စီစဉ်ပေးသည့် အခြေခံ ဝန်ထမ်းဖြစ်သည်။  ရွာလူကြီးက ထက်မြက်သည်။  လူတိုင်းသိတဲ့အတွက် ဖုံးကွယ်ထားစရာမရှိပါဘူး။  ကြီးမားတဲ့ဖော်ပြချက်ကို ပြောပြီး အစီရင်ခံစာကို သူ့ဆီ ထားခဲ့သည်။  တစ်ခုခု မှားသွားရင် မင်းက ထုံးစံအတိုင်း သူနဲ့ အလွတ်ရွတ်ပြရမည်။

ကျောက်တုန်းလင်လည်း မတုံးပေ။  ရွာသူကြီး ပါးစပ်ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် အရင်းခံ အဓိပ္ပါယ်ကို သူနားလည်သည်။ သူက ပြုံးပြီး ငြင်းဆိုမှုမျိုး မပြပေ။

“ကောင်းပြီ။  နောက်နှစ်ရက်အတွင်း အစီရင်ခံစာကို တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ရေးပါ့မယ်။”

လုချန်းယွမ် ရှန်ဟဲ ရွာလမ်းဆုံသို့ ရောက်သောအခါ ကျောက်တုန်းလင်က ရွာသူကြီး ရှု့ဟိုင်မင်နဲ့ လမ်းတလျှောက် သူ့စက်ဘီးကို တွန်းပြီးလမ်းလျှောက်နေသည်။  လုချန်းယွမ်က ကျောက်တုန်းလင်ကို မသိပေ။ ကျောက်တုန်းလင် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ စစ်တပ်သို့သွားခဲ့ပေမယ့် ကျောက်တုန်းလင်က လုချန်းယွမ်ကို သိသည်။

ကျားဟွေ့ကို မြို့မှာ သူ ပထမဆုံးမြင်ဖူးခဲ့တာ။ လုချန်းယွမ် ရဲ့ ဇနီးအသစ်က သူမကို တားဆီးခဲ့ပြီး လုချန်းယွမ် လည်း အဲဒီမှာပဲ ရှိနေခဲ့သည်။

ကျောက်တုန်းလင်က လုချန်းယွမ်ဆီကနေ  ဖြတ်သွားစဉ် နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

“ကောင်းပြီ ဒါဆို အဲ့လိုဖြစ်ပါစေ။ ငါအရင်သွားပြီနော်။  မနက်​ဖြန်​ ရွာမှာ​ စကားပြောကြတာပေါ့။ ”

ကျောက်တုန်းလင်က နောက်ပြန်လှည့်ပြီး “ကောင်းပါပြီ၊ ခင်များ စိတ်ချထားလို့ရတယ်”လို့တုံ့ပြန်လိုက်သည်။

ကျောက်တုန်းလင်က တိုက်ရိုက်မထွက်ခွာဘဲ လုချန်းယွမ် ဘာလုပ်နေတာလဲဆိုတာကို စောင့်ကြည့်ဖို့ လမ်းဘေးကသစ်ပင်နောက်တွင် သူ့စက်ဘီးကို ရပ်လိုက်သည်။

တုန်းကျားဟွေ့က ရှန်ဟဲရွာရဲ့ ဒုတိယအဖွဲ့နှင့် လက်ထပ်ခဲ့ကြောင်း သူသိသော်လည်း ကျောက် မိသားစုကိုမသိသောကြောင့် လူများကိုမေးရန် မသင့်တော်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူသည် ရွာအဝင်ဝကို လှမ်းကြည့်ကာ သူ့နှလုံးသားထဲက လူတစ်ယောက် လျှောက်လာမှာကို စောင့်နေချင်သည်။ ကံမကောင်းစွာပဲ၊ ဒီအချိန်မှာ တုန်းကျားဟွေ့ က အိမ်မှာ အဝတ်အစားချုပ်နေသည်။  သူမက ရွာအဝင်ဝမှာ ဘာလို့ယောင်ပေပေလုပ်နေရမှာလဲ။

သူကြောက်လန့်တကြား လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စစ်စိမ်းရောင် အင်္ကျီ ကို ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက် သူ့နောက်မှာကြံ့ခိုင်တဲ့သန်မာတဲ့ကိုယ်ဟန်အနေထားနဲ့ ရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ရဲဘော်၊ မင်းဒီမှာ ရပ်နေတာကြာပြီဆိုတာ ငါမြင်တယ်။ မင်း တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရှာနေတာလား။ ဒါမှမဟုတ် မင်းမှာ မကောင်းတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်တွေ ရှိနေတာလား။ ”

လုချန်းယွမ်ရဲ့ သဘောသဘာဝမှာ ပျော့တိပျော့ညံ့နဲ့ကြောက်တတ်သူဖြစ်သည်။ သူ  မကောင်းတာ မလုပ်ရင်တောင် ကြောက်နေသေးသည့။  သူတကယ်မကောင်းတာလုပ်နေတယ် ဆိုတဲ့အချက်ကို မဖော်ပြရင်တောင် သူအရမ်းကြောက်လိမ့်မည်။

“ငါ..... ငါဘာမှမလုပ်ဘူး၊ ငါတစ်ယောက်ယောက်ကို ရှာနေတာ”

ကျောက်တုန်းလင်ရဲ့ မျက်လုံးများ မည်းမှောင် သွားကာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် မေးလိုက်သည်။ “ သြော် ၊ မင်း တစ်ယောက်ယောက်ကို ရှာနေတာလား။ ဘယ်သူ့ကိုရှာနေတာလဲ။”

“ကျား—”

ကျားဟွေ့ လို့ ပြောခါနီးတွင် လုချန်းယွမ် ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို တွေးပြီး ပါးစပ်ကို တင်းတင်းပိတ်ထားလိုက်သည်။

 “ရွာအဝင်ဝမှာ ယောင်ပေပေ လုပ်မနေနဲ့။ မကြာသေးခင်က ရွာက တစ်စုံတစ်ဦးက သူတို့အိမ်မှာ တစ်စုံတစ်ခု ပျောက်နေတယ်ဆိုပြီး သတင်းပို့ထားတယ်။ မင်းလုပ်ခဲ့တာလို့ သံသယဝင်ဖို့ ငါ့မှာအကြောင်းပြချက်ရှိတယ်။ ”

“မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီကိုလာဖူးတာက ငါ့ရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။”

လုချန်းယွမ်က သူ့လက်များကို အကြိမ်ကြိမ် လက်ခုပ်တီးပြီး ခံ့ညားပြီး အရပ်ရှည်တဲ့ ဒီလူသည် သူ့အားသူခိုးအဖြစ် ဖမ်းလိုက်မှာကို သူအမှန်တကယ် ကြောက်နေမိသည်။

 “မင်းက အဲဒီလူမဟုတ်ရင် မြန်မြန်သွားတော့။ မဟုတ်ရင် မင်းကိုခွေးကိုက်အောင် ငါလုပ်လိုက်မှာ။ ”

 လုချန်းယွမ်က အံကြိတ်ပြီး ကွေ့ကောက်နေတဲ့ လမ်းကြောင်းကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။  လမ်း၏အခြားတစ်ဖက်တွင် ပြုံးနေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ကျားဟွေ့ ရပ်နေပုံရသည်။ (သူစိတ်ကူးယဥ်တာပါနော်။ ဒီနားက) သူ ခဏလောက် အဆင်မပြေဖြစ်သွားသည်။  သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို စိုက်ကြည့်နေသော ကျောက်တုန်းလင်ကိုလည်း ကြည့်ပြီး နောက်လှည့်ကာ ထွက်ခွာသွားသည်။

 ကျောက်တုန်းလင်က လုချန်းယွမ်ရှိရာ ထောင့်ကို လှည့်ပြီး ရှောင်လင်းရွာ လမ်းမကြီးပေါ်သို့ တက်သွားသည်အထိ တစ်နေရာတည်းကို အကြာကြီး ကြည့်နေခဲ့သည်။

 အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ခြံထဲဝင်သွားတော့ ခြံထဲမှာ ကလေးတွေ တော်တော်များများက ကြက်တောင် ကန်နေကြသည်။  သူတို့က အလွန်တက်ကြွပြီး သူတို့မျက်နှာပေါ်တွင် အမြဲပြုံးရွှင်နေခဲ့သည်။

 ကြက်တောင်အပြင်  ကျားဟွေ့က ဟိုင်းဒန်နဲ့ ရှီထုတို့   ပတ်ပတ်လည်ပစ်ဖို့ သဲအိတ်ငယ်တစ်အိတ်ကိုလည်း ချုပ်ထားသည်။

 ယင်းပေါင်က ကျောက်တုန်းလင် ဝင်လာသည်ကို ပထမဆုံးမြင်ရသောကြောင့် သူမက ခြေတိုတိုဖြင့် ပြေးလာကာ ကျောက်တုန်းလင်ကို ပွေ့ဖက်ဖို့အတွက် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ကျောက်တုန်းလင်က ယင်းပေါင်ကို ကောက်ချီလိုက်ပြီး  သူမမျက်နှာလေးကို နမ်းလိုက်သည်။

 "ဘာလုပ်နေတာလဲ။"

ယင်းပေါင်က သူမလက်ထဲတွင် ကြက်တောင်ကို ကိုင်ထားသည်။ သူမက ငယ်သေးသည်၊ ညှိနှိုင်းမှု ညံ့ဖျင်းသဖြင့် ဟိုင်းဒန်နဲ့ ရှီထုရဲ့ ကစားပုံကိုသာ ကြည့်ရှုနိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ကျားဟွေ့က သူမကို အနိုင်မကျင့်ခဲ့ပေ။  သူမက သူမအတွက် ကြက်တောင်တစ်ခုကို ပြုလုပ်ပေးခဲ့ပြီး ကြက်တောင်အမြီးတွင် ကြည့်လို့အကောင်းဆုံး ကြက်အမွေးများကို အထူးရွေးချယ်ခဲ့သည်။  ယင်းပေါင်က အရမ်းကြိုက်တယ်။  သူမလက်ထဲမှာ တစ်နေ့လုံး ကိုင်ထားသည်။  မကန်နိုင်ရင် လွင့်ပစ်ပြီး သူမဘာသာသူမ ကောက်တယ်၊ တစ်စုံတစ်ယောက်က ပစ်လိုက်နိုင်ရင် ယင်းပေါင်က ပိုပျော်လိမ့်မည်။

 "ကြက်တောင်နဲ့ ကစားမလား။"

 ယင်းပေါင်က ကြက်ကလေးလို ခေါင်းညိတ်လာပြီး သူမရဲ့အနက်ရောင်စပျစ်သီးနဲ့တူတဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျောက်တုန်းလင်ကို ကြည့်နေသည်။  သူ့အဖေရဲ့ နှလုံးသားတွေ အရည်ပျော်သွားသည်။

 ဟိုင်းဒန်က သူ့ညီမကို ပွေ့ဖက်ထားတဲ့ သူ့အဖေကို ကြည့်နေသည်။  သူ့ညီမလိုပဲ သူ့အဖေနဲ့လည်း ရင်းနှီးချင်သည်။  ဒါပေမယ့် ဒီဆန္ဒနဲ့သူ့ကလေးလို သဘောသဘာဝကို တခြားစိတ်ခံစားမှုတစ်ခုက မျိုသိပ်ထားတာမို့ အဝေးကနေပဲ ကြည့်နေရုံနဲ့ ရှေ့ကို ခြေတစ်လှမ်းမလှမ်းဝံ့ပေ။

 ကျားဟွေ့ရ အိမ်ထဲမှာ အဝတ်အစားချုပ်နေသည်။  နောက်ဆုံးအကြိမ်တွင် သူမက အမှာစာအချို့နှင့် မိသားစု၏ အဝတ်အစားများနှင့် စောင်များကိုယူဖို့ သူမမိခင်အိမ် ပြန်သွားခဲ့သည်။  သူမ အလျင်လိုနေသည်။  အခုတော့ နေ့တိုင်း အပ်ချုပ်တာကလွဲလို့ တခြားဘာမှ မလုပ်ဖြစ်တော့ပေ။

 ကျောက်တုန်းလင် အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားသောအခါ ကျားဟွေ့ မော့ကြည့်လာပြီး "ရှင်ပြန်လာပြီလား။"

 “အင်း”

 သူက ယင်းပေါင်ကို ချလိုက်ပြီး ဗီရိုပေါ်က ရေနံဆီမီးခွက်ကို ချလိုက်ပြီး ထွန်းညှိလိုက်သည်။ "နောက်ကျနေပြီ၊ မီးထွန်းရမယ်လေ "

 သူ့ဇနီးက လုပ်ငန်းသေးသေးလေး ရှိပြီး သူလည်း ပံ့ပိုးပေးပေမယ့် ပိုက်ဆံနည်းနည်းလောက်ရဖို့အတွက် သူမမျက်လုံးတွေကို ထိခိုက်စေတယ်ဆိုရင်တော့ လုံးဝမတန်ပေ။

 တခါတရံမှာ သားအကြီးဆုံးမဟုတ်ပဲ မိဘ ညီအကိုတွေနဲ့ အတူမနေဘဲ တစ်လကို လစာ ယွမ် ၆၀ ကျော်သာရရင် သူ့မိန်းမက နေ့တိုင်း အဝတ်အစားတစ်ထည်လုပ်ဖို့ ဆယ်ရက်လောက် နေ့တိုင်း ခေါင်းကို မြှုပ်ရမှာလဲ လို့  တွေးမိသည်။  ဒါပေမယ့် အခု သူမရဲ့ ၀င်ငွေက 10 ယွမ်လောက်ပဲ ရှိတော့သည်။

 သို့သော် ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် "အကယ်၍" ဆိုတာမရှိပါ။  သူက အကြီးဆုံးသား။  ဇနီးသည်ကို ချစ်လျှင်ပင် သားနှင့်အစ်ကို တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရမည်။

 ကျားဟွေ့က အပြစ်တင်သံဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားသော သူ့စိုးရိမ်မှုကို ကြားသောအခါ၊ အပြုံးတစ်ခုက သူမပါးစပ်တစ်ဝိုက်တွင် ပျံ့လွင့်နေပြီး၊ သူမ လက်များနှင့် ခြေဖဝါးများက ဆက်လက်လှုပ်ရှားနေပြီး သူမ၏ ပါးစပ်က ဘာမှမလှုပ်ရှားဘဲ ဖြစ်နေသည်။

 "ကျွန်မ သိပါတယ်။  ကျွန်မ အရမ်းအာရုံရသွားလို့  အချိန်ကိုမေ့သွားတာ။ "

 ကျောက်တုန်းလင်က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး "ကောင်းပြီ၊ အနားယူကြရအောင်။ မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုရင် အမှာစာလျှော့ယူ။ ”

 တုန်းကျားဟွေ့ပ တွန့်ဆုတ်စွာ သဘောတူလိုက်သည်။

 စားပြီး အိပ်ပြီးနောက် ယင်းပေါင်က မေရှန်းနဲ့  အိပ်ဆဲဖြစ်သည်။ ကျားဟွေ့က ယင်းပေါင်ကို သူမနဲ့အတူ ခေါ်အိပ်မယ်လို့ ပြောခဲ့သော်လည်း မေရှန်းက ငြင်းဆိုခဲ့သည်။

 "ယောင်းမ ယင်းပေါင် ညီမနဲ့ အိပ်ပါရစေ၊ သူမက အရမ်း အနေအထိုင် ကောင်းတယ်၊ သူက ညီမကို အနှောင့်အယှက် မပေးဘူး၊ ဆောင်းရာသီမှာ နွေးနွေးထွေးထွေးနဲ့ လက်ကို ကိုင်ထားလို့ရတယ်။"

 တကယ်တော့ ကျန်းချောင်းအာက သူ့သမီးကို ကျားဟွေ့  အိမ်မှာ အလုပ်ရှုပ်မခံရအောင် ပြောခဲ့တာပဲလေ။  အခု ကျားဟွေ့က သူမလုပ်နေသမျှ အလုပ်တွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေလို့ ယင်းပေါင်ကို အချိန်တစ်ခုထိ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပေ။  နောက်တစ်ခုကတော့ ကျားဟွေ့က သူမအတွက် မြေးလေး ပေးမယ်လို့ မျှော်လင့်နေတုန်းပင်။  ယင်းပေါင်နဲ့ အတူအိပ်ရင် သူတို့အတွက် သိပ်အဆင်မပြေပေ။

တုန်းကျားဟွေ့က ရေချိုးပြီး မှန်ရှေ့တွင် မျက်နှာကို သုတ်လိုက်သည်။ သူမက မျက်နှာကို ဆန်ဆေးရေဖြင့် ဆေးကြောရန် တွန်းအားပေးကာ မေရှန်းကို သူမနဲ့အတူ ​လုပ်ခိုင်းခဲ့သည်။ မေရှန်းက သူမ ပေါ့ပါးသွားနိုင်ကြောင်း မယုံခဲ့ပေ။  တစ်လလောက် ဆေးကြောပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ သူမရဲ့ အသားအရည်က ဖြူလာတယ်လို့ လူတွေက ပြောသည်။  ဒါမှပဲ သူမယောင်းမပြောတာကို ယုံသည်။  နောက်ပိုင်းမှာတော့ ကျားဟွေ့က သူမကို ဆန်ဆေးရေနဲ့ ဆေးဖို့ ပြောနေစရာမလိုတော့ပေ။  သူမက နေ့တိုင်း ဂရုတစိုက်လုပ်သည်။

 ကျောက်တုန်းလင်က ရေချိုးခန်းက ထွက်လာပြီး မှန်ကိုကြည့်ရင်း ဇနီးသည်က မျက်နှာကို လက်ဖြင့် တို့နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ မြို့အစည်းအဝေးသွားချိန်က  ယွင်ရှန့် [1] ပုလင်းကို ယူလာခဲ့သည်။  လက်ခံရရှိချိန်မှာတော့ သူမ ဝမ်းသာသည်။

 ထိုညက ကျောက်တုန်းလင်က အလွန်ရက်စက်သည်။  သူက စစ်တပ်အတွင်း ရာနှင့်ချီသော တွန်းအားများကို ထိုကိစ္စ ပြုလုပ်ဖို့ အရှိန်ယူလုနီးပါးပင်။  တုန်းကျားဟွေ့က သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ သူ့ခါးကို ကိုင်ကာ အသနားခံခဲ့ရသည်။

သို့သော် သူမသည် အခြားသူများကြားမှာကို ကြောက်သည်။  သူမ အသံက သေးငယ်ပေါ့ပါးပြီး နူးညံ့သည်။ ထိုအသံကိုကြားသောအခါတွင် သူက ပိုပြီးစိတ်မငြိမ်မသက်ဖြစ်လာသည်။ သူ့ကိုယ်သူ ချုပ်တည်းမယ့်အစား သူက ပိုရူးသွပ်လာသည်။

 "မင်းက ကိုယ့်အတွက်ပဲ။  မင်း ကိုယ့်အတွက်ပဲလို့ပြော။ "

 ကျားဟွေ့က စိတ်မသက်မသာခံစားရပြီး ငိုချင်နေတာကြောင့် သူပြောတာကို နားမထောင်ချင်ပေ။

 ကျားဟွေ့ဆီက အသံကို မကြားရတာကြောင့် ကျောက်တုန်းလင် သူ့ အင်အားကို တိုးကာ ရှေ့သို့ တွန်းလိုက်သည်။

 နောက်တစ်နေ့တွင် ကျားဟွေ့ကထကာ သူမခါးကို ကိုင်လိုက်သည်။  သူမ စိတ်ဆိုးသွားပြီး ကျောက်တုန်းလင် ခါးကို လိမ်ဆွဲလိုက်သည်။

 "နောက်တစ်ခါ ရှင်ဒီလိုလုပ်ရင် ကျွန်မစိတ်ဆိုးထွက်မှာနော်။"

 ကျောက်တုန်းလင်က နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားသည်။  ရံဖန်ရံခါ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ခံစားရတာ ကောင်းသည်။

 အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ ၁၂ လပိုင်း ရောက်လာသည်။  အပူချိန်က အေးခဲနေခဲ့သည်။  လယ်သမားများက လယ်ကွင်းများတွင် အလုပ်ကိစ္စများအားလုံးကို ရပ်တန့်ကာ နှစ်သစ်အတွက် မိသားစုတိုင်း အလုပ်များလာကြသည်။

 မုန့်ပေါင်း လုပ်ခြင်း၊ နှစ်သစ်ကူး ကိတ်မုန့်လုပ်ခြင်း၊ တို့ဟူးကြိတ်ခြင်း နှင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် မလိုအပ်သော်လည်း အိမ်တွင် အလုပ်ပိုများလာသည်။

 လွန်ခဲ့သည့် နှစ်လတွင် တုန်းကျားဟွေ့က အဝတ်အစားများ ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် ယွမ် ၃၀ ခန့် ရရှိခဲ့သည်။ တခြားသူတွေအတွက် အဝတ်အစားတွေလုပ်တဲ့အပြင်၊ သူမမိသားစုအတွက် အမြန်အ၀တ်အစားတွေလဲပြီးသွားတဲ့အတွက် ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကလွဲရင် တစ်မိသားစုလုံး ကျေနပ်ခဲ့သည်။

 ဝက်သတ်နေတယ်၊ ဝက်သတ်နေတယ်၊ ဝက်ကို လာကြည့်။

 မနက်စောစော အိမ်မှာ လူတိုင်း အလုပ်ရှုပ်ကြပြီး ကလေးတွေကတော့ နှစ်သစ်မှာ ဝက်သတ်တာ အပျော်ဆုံးပဲ၊ နှစ်သစ်မှာ ဝက်သတ်တာက အပျော်ဆုံးအရာဖြစ်ပြီး အသားစားတဲ့နှစ်လို့ အချင်းချင်းပြောကြသည်။

 ..........

 ကိုးကားချက်

 ↑1 - ၎င်းက ခရင်မ်တစ်ခုဖြစ်သည်။