အပိုင်း ၄၄

၁၉၇၀တွင် ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၄၄

နောက်တစ်နေ့က နှစ်သစ်ကူး တတိယနေ့ဖြစ်သည်။  နံနက်စောစောတွင် ကျောက်ချိုင်ရှက သူမ၏ခင်ပွန်း လီဝမ်ပင်းနှင့်အတူ သမီးဖြစ်သူ တယာ၊ သားဖြစ်သူ အာ့ဖန်ကို မိခင်အိမ်ကို ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်။

“ အာ့ဖန်၊ လာ၊ အဖွားကြည့်ပါရစေဦး။  ကိုယ်အလေးချိန်တက်လာပြီလား။”

ခြံထဲကို သူမဝင်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် ကျန်းချောင်းအာက သူ့မြေးလေးကို ပွေ့ဖက်ကာ မျက်နှာပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အနမ်းတွေ ပေးလိုက်သည်။

“သူ ဘယ်လိုမှ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးမဟုတ်ဘူးဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒီမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်၊ ပေါင်းထားတဲ့မုန့်လေးလို ဖောင်းကားနေတာပဲ။ သူ ခုတော့ အများကြီးစားတယ်။ စားလိုက်တိုင်း ထမင်းအပြည့်ပဲ။  မကြာသေးခင် တရုတ်နှစ်သစ်ကူးတုန်းက အိမ်မှာ အသားမစားဘူးလား။ အို့၊ သူက အဆီနည်းနည်းပါးပါး စားပြီး မျက်တောင်တောင်မခတ်ဘဲ သမီးထက် ပိုစားတယ်။”

သက်ကြီးရွယ်အိုများသည် ကျားခေါင်းနှင့် ကျားဦးနှောက်ပါသော အရုပ်လေးများကို နှစ်သက်ကြပြီး ၎င်းသည် အလွန်ပျော်ရွှင်မြူးတူးနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

“ စားနိုင်တာက ကောင်းချီးတစ်ခုပဲ၊ ကလေးတွေက သန်မာကြီးထွားဖို့ များများစားရမယ်။ ဒါမှ ကျန်းမာရေးလည်း ကောင်းပြီး အဖျားလည်း ဝင်ဖို့မလွယ်ဘူး။”

ကျန်းချောင်းအာက အာ့ဖန်ကို အချိန်အတော်ကြာ ပွေ့ဖက်ထားတော့  သူမရဲ့လက်တွေ နည်းနည်းနာသွားသည်။  သူမက ပြုံးပြီး အာ့ဖန်ရဲ့ တင်ပါးလေးကို ပုတ်ပြီး ရယ်မောလိုက်သည်။ “မင်း တကယ်ကိုဝဖြိုးလာတာလား။ မင်းကို ချီထားရတာ ရှီထုကို ချီထားရသလိုပဲ။”

  ကျောက်ချိုင်ရှက ပြန်ပြုံးပြပြီး “ဒါက မမှန်ဘူး။  အမေ သူ့ကို အမြန်ချလိုက်။  နှစ်သစ်မှာ အမေ့ခါးကိုမချိုးပါနဲ့။ ”

ကျောက်တုန်းလင်နဲ့ ကျောက်တုန်းဟဲတို့က သူတို့ရဲ့ ယောက်ဖ လီဝမ်ပင်းနဲ့အတူ စကားပြောဆိုခဲ့သည်။  ခြံထဲတွင် ကလေးများစွာက ကစားကြပြီး ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ဖရဲစေ့ လက်တစ်ဆုပ်နဲ့ ပြတင်းပေါက်အောက်ခြေဘောင်တွင် ထိုင်နေသည်။

 ခြံဝင်းထဲမှာ ကျားဟွေ့ မရှိတာကို ဘယ်သူမှ သတိမထားမိပေ။  သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျားဟွေ့ က ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို အိမ်အပြင်ဘက်ကို ယူလာသည်။  သူမသည် စစ်တပ်အစိမ်းရောင်အထည်၊ သိုင်းကြိုးကိုလည်း အသုံးပြုထားပြီး နီဝါရောင်ခွေးရုပ်ကလေးကိုတွဲလောင်းလေးလုပ်ထားသည်။ ကျားဟွေ့ ကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ လက်ချုပ်လွယ်အိတ်လေးဖြစ်သည်။

“တယာ၊ ဒီအိတ်ကို ကြိုက်လား စမ်းကြည့်ပါဦး၊ ကျောင်းသွားတဲ့အခါ ဒါကိုသုံးလို့ရတယ်။  အဆင်ပြေလား။”

တယာက ရှစ်နှစ်ရှိပြီ။  သူမက ဒုတိယတန်းကျောင်းသူဖြစ်နေပြီဖြစ်ပြီး ကျားဟွေ့က သူမအတွက် ကျောင်းလွယ်အိတ်လုပ်ပေးဖို့ အဝတ်အစားများပြုလုပ်ခြင်းမှ အပိုအထည်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။

တယာအတွက် ကျောင်းလွယ်အိတ်လုပ်ရန် စိတ်ကူးရသည့် အကြောင်းရင်းမှာ သူမ၏ အကြီးဆုံး ယောင်းမ ဖြစ်သူ ကျောက်ချိုင်ရှကို ကျေနပ်စေရန် ဖြစ်သည်။

 ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို မြင်သောအခါ တယာရဲ့ မျက်လုံးများ တောက်ပလာသည်။ ၎င်းကိုယူပြီးနောက်၊ အထူးသဖြင့် တကယ်ချစ်စဖွယ်ကောင်းသည့် နီဝါရောင် ခွေးရုပ်ကို သူမချနိုင်တော့ပေ။

“အရမ်းလှတယ်”

သူမ မြင်ဖူးသမျှ ကျောင်းလွယ်အိတ်ထက် ဒါက ပိုလှသည်။

ကျောက်ချိုင်ရှလည်း လာပြီး ကျားဟွေ့ကို ချီးမွမ်းလိုက်သည်။ “ ယောင်းမရဲ့ လက်ရာက တကယ်ကောင်းတယ်။  ဒီခွေးလေးကို ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။”

ကျားဟွေ့ က ပြုံးပြီး “ကျွန်မ အဲ့တာကို ပုံဆွဲလိုက်တာ၊ပြီးတော့ အပ်နဲ့ချည်နဲ့ ချုပ်လိုက်တယ်၊ အတွင်းထဲမှာ ဂွမ်းနည်းနည်းထည့်ထားတယ်။”

သူမသည် ငယ်စဉ်ကတည်းက ပုံဆွဲခြင်းပညာကို လေ့လာခဲ့ပြီး ပုံဆွဲခြင်းဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်မှုအချို့ရှိသောကြောင့် ကာတွန်းတစ်ခု သို့မဟုတ် တစ်စုံတစ်ခုသည် သူမအတွက် ကိတ်မုန့်တစ်တုံးသာဖြစ်သည်။

 “ဒီခွေးပေါက်လေးက တော်တော်စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်။ ယောင်းမ ခေါင်းထဲကနေဘယ်လိုတွေးလိုက်လဲဆိုတာ ငါတကယ်မသိဘူး။ ငါတို့က တူညီတဲ့လူတွေဆိုတာ ထင်ရှားတယ်။  ငါဘာလို့ဒီလောက်တုံးပြီး ဘာမှမလုပ်နိုင်တာလဲ။”

 “ကျွန်မလည်း တုံးပါတယ်။ တယာ အဲ့တာကို ကြိုက်တယ်ဆိုတော့ ကောင်းပါတယ်။”

 “သမီးဒါကိုကြိုက်တယ်။  ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အကြီးဆုံး ဒေါ်လေး။”

ကျောက် မိသားစု မချမ်းသာသေးသောအချိန်တွင် ကျောက်ချိုင်ရှက လီဝမ်ပင်းနှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။  စစ်တပ်အတွင်းမှ ကျောက်တုန်းလင်က တပ်ခွဲခေါင်းဆောင်မှ တပ်ခွဲမှူးရာထူးအထိ အဆင့်ဆင့် ရွေ့လျားလာသောကြောင့် ထိုအချိန်တွင် ကျောက်ချိုင်ရှသည် ညာဘက်တံခါးကို လက်ထပ်ခဲ့သည်။  နောက်ပိုင်းတွင် လီဝမ်ပင်း၊ လီ မိသားစု၏ နေ့ရက်များသည် ကောင်းမွန်ခဲ့ပြီး လီမိသားစု၏ အခြေအနေများကို နှိုင်းယှဉ်၍မရနိုင်ပေ။

အသုံးဝင်သော မောင်တစ်ဦးကြောင့် ကျောက်ချိုင်ရှရဲ့ဘဝက ယောက္ခမနှင့် အလွန်ကောင်းမွန်ခဲ့သည်။  သားဦးသည် သမီးဖြစ်လျှင်ပင် ယောက္ခမ၏ နှိပ်စက်ခြင်းကို မခံရပေ။  အမှန်တော့ သူမယောက္ခမက အလွန် ရှေးရိုးဆန်သည်။

ကိုးနာရီကျော်ကျော်တွင် သူတို့ နေ့လည်စာပြင်ဆင်ကြသည်။  ယနေ့စားဖိုမှူးမှာ ကျားဟွေ့ ဖြစ်ပြီး သူမ၏ လက်ထောက်စားဖိုမှူးမှာ မေရှန်း ဖြစ်သည်။  ကျောက်ချိုင်ရှ နဲ့ ကျန်းချောင်းအာ တို့သည် မီးဖိုချောင်တံခါးတွင် ထိုင်ကာ စကားစမြည်ပြောကြသည်။

“သမီးတို့ရွာမှာ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ရှိတယ်။  သူက မိသားစုထဲမှာ အငယ်ဆုံး။ သူက တက်ကြွပြီး စိတ်ထားကောင်းတယ်။ နှစ်သစ်မှာ သူ့အမေက သူ့အတွက်လက်တွဲဖော်ရှာပေးဖို့ ပြောထားတယ်။  သူက မေရှန်း အတွက် အရမ်းသင့်တော်မယ်လို့ထင်တယ်။ အချင်းချင်းတွေ့ကြည့်ချင်လား။ ”

“သူ့မိဘတွေကကော ဘယ်လိုနေလဲ။  ပေါင်းသင်းလို့ကောင်းလား။ ”

မိဘများ၏ စရိုက်လက္ခဏာမှာ ကျန်းချောင်းအာ အတွက် သူ့သမီးနှင့် လိုက်ဖက်အောင် ရှာဖွေရာတွင် အဓိက ထည့်သွင်းစဉ်းစားခြင်း ဖြစ်သည်။  တကယ်တော့ အငယ်ဆုံး သမီးရဲ့ ပင်ကိုယ်စရိုက်က နူးညံ့လွန်းသည်။  ကြမ်းတမ်းတဲ့ ယောက္ခမနဲ့တွေ့ရင် သူမအတွက် စားစရာအရိုးတွေ ကျန်မှာ မဟုတ်ပေ။

 “ သူ့မိသားစုမှာ သားဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလဲ။ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ခွဲနေကြတာလား။  ”

 “သားကလေးယောက်၊ အကြီးဆုံးနဲ့ ဒုတိယသားက ခွဲနေကြတယ်။ တတိယသားက အခုမှ အိမ်ထောင်ကျတာ။ သူကတော့ စတုတ္ထ။”

 ဒီအခြေအနေကိုကြားတော့ ကျန်းချောင်းအာက မကူညီနိုင်ဘဲ ခေါင်းခါလိုက်သည်။

 “ အဲဒါမဖြစ်နိုင်ဘူး။  အသက်အကြီးဆုံးက ခွဲနေတာ။ နောင်မှာ အသက်ကြီးသူတွေက အငယ်တွေနောက်လိုက်နေရင် နင့်ညီမရဲ့ဘဝက သည်းမခံနိုင်လောက်ဘူး။”

ကျောက်ချိုင်ရှက သူ့အမေစကားကို အမြဲနားထောင်ခဲ့ပြီး သူ့အမေက အဲ့တာကမကောင်းဘူးဆိုတာကို ပြောသောကြောင့် ခေါင်းစဉ်ကပြီးသွားခဲ့သည်။

“အောင်သွယ်ကို ငါရှာပြီးပြီ။ သင့်တော်တဲ့သူတွေတော့ ရှိတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နင့်ညီမလေးက ငယ်သေးတာဆိုတော့ သူမကိုအိမ်မှာ နောက်ထပ်နှစ်နှစ်လောက်နေခိုင်းတာက သင့်တော်တုန်းပဲ။”

“အင်း၊ မေရှန်းက တကယ့်ကို ငယ်ပါသေးတယ်။ အမေ ကောင်းကောင်းရွေးချယ်မှရမယ်။”

လီဝမ်ပင်းနဲ့ လက်ထပ်တုန်းကလိုပဲ လီ ရဲ့ မိသားစု အခြေအနေတွေက ပိုမဆိုးပေမယ့် လီဝမ်ပင်း ဟာ ​​ထောက်ထားစာနာတတ်တဲ့ အမျိုးသားတစ်ဦးဖြစ်ပြီး အထူးသဖြင့် တပ်မတော်မှာ မောင်အကြီးဆုံးရာထူးတိုးပြီးနောက် လီ မိသားစုက သူတို့ကိုယ်သူတို့ ထောက်ပံ့ပေးခဲ့ပြီး ယောက္ခမတွေရဲ့ဘဝဟာလည်း  တော်တော်ကောင်းလာသည်။

မေရှန်းဆိုရင် ပိုကောင်းတဲ့ မိသားစုကို ရှာတွေ့နိုင်မှာပင်။  နောက်ဆုံးတော့ သူတို့မိသားစုအခြေအနေက မဆိုးဘူးဆိုတော့ သူတို့ကရွာမှာ ထိပ်တန်းမိသားစုတွေပဲ၊ နောက်တချက်ကတော့ သူတို့မောင်အကြီးဆုံးက ရွာအတွင်းရေးမှူးလည်းဖြစ်သည်။

 မီးဖိုချောင်ထဲမှာရှိတဲ့ ကျားဟွေ့ က သူတို့ရဲ့ စကားဝိုင်းတချို့ကို ယောင်ဝါးဝါး ကြားလိုက်ရသည်။  မေရှန်းရဲ့ မျက်နှာလည်း နီရဲနေသည်။  ကျားဟွေ့ က ပြုံးပြီးမေးလိုက်သည်။ “ မေရှန်း ” “ မေရှန်း က တခြားတစ်ယောက်ကို ရှာချင်တာလား။”

မေရှန်းက အလွန်ရိုးရှင်းသော ကလေးမလေးဖြစ်ပြီး သူမမိသားစုမှ ကောင်းစွာကာကွယ်ပေးထားသည်။  ကျောင်းမှာ ယောက်ျားလေးတွေကလွဲရင် သူမက သူမကိုယ်တိုင်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို မတွေ့ဖူးပေ။ ဒါပေမယ့် အပျိုဖော်ဝင်စအချိန်မှာ မိန်းကလေးမှာ ခံစားချက်တချို့ ရှိပါလိမ့်မည်။  ကျောင်းမှာ ယောက်ျားလေး အတန်းဖော် တစ်ယောက်ကို သဘောကျဖူးသည်။  သူက ချောတယ်၊ စာတော်တယ်၊ စာရေးတာကောင်းတယ်၊ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးနှစ်ခုနဲ့၊ သူ့ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကြယ်တွေလို တောက်ပနေသည်။

ဒါပေမယ့် ဒီလိုမျိုး သဘောကျမှုကို သူမနှလုံးသားထဲမှာ အသေအချာ ဖုံးကွယ်ထားခဲ့သည်။  သူမအတွက် တစ်ဖက်လူက အလွန်မျက်စိကျိန်းစေသည်။ သူမက သာမာန်ပဲ ပြီးတော့ ရိုးရှင်းသည်။  သူမက ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ မထိုက်တန်ပေ။

ကျောင်းပြီးရင် သူ့ကို သူမဘယ်တော့မှ မတွေ့ရတော့ပေ။  ခရိုင်စာတိုက်ဖြစ်သည့် စာတိုက်မှာ သူဝင်ထားကြောင်း သူမကြားလိုက်ရသည်။ မေရှန်းက ခရိုင်ကိုသွားတာ ရှားသည်။ ကျောင်းပြီးရင် သူတို့ ဘယ်တော့မှ ပြန်ဆုံမှာမဟုတ်တော့ပေ။

ဒါတွေအားလုံးကို ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ မေရှန်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေက စိတ်ပျက်စရာတွေ သယ်ဆောင်လာခဲ့သည်။  ကျားဟွေ့ က ဘယ်သူလဲ။ သူမသည် အချစ်ဒရာမာမျိုးစုံဖြင့် နှစ်ခြင်းခံခဲ့သည်။ “လူတစ်ဦးကို သဘောကျခြင်း” ၏ ဤထင်ရှားသော အသွင်အပြင်သည် မှား၍မရနိုင်ပေ။

“မေရှန်း၊ ညီမမှာ ကြိုက်တဲ့လူရှိလား။”

“မရှိပါ​ဘူး ။ယောင်းမ အတွေးလွန်နေပြီ ”

“ငါဘာမှအတွေးမလွန်ဘူး။ ညီမမှာ ညီမကြိုက်တဲ့လူမရှိရင် ငါဒါကိုပြောလိုက်တော့ ဘာလို့ မျက်နှာတွေနီလာရတာလဲ။”

 “ ဘယ်ကောင်လေးလဲ။ ငါသူ့ကိုသိလား။  သူက ငါတို့ရွာကလား။”

“မဟုတ်ဘူး။ သူက ခရိုင်က ”

“ သြော်၊ ဒါဆို အဲ့ကောင်လေးက ခရိုင်ကပေါ့ ”

စကားပြောဆိုရာတွင် မေရှန်း ကျားဟွေ့ရဲ့စကားနှိုက်တာကို မတွဲမိလိုက်ဘူး သူမ စကားလုံးအနည်းငယ်ဖြင့်  အချက်အလက်ကိုရရှိခဲ့သည်။

မေရှန်းက မတော်တဆ သူမရဲ့ပါးစပ်ကနေ ချော်ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူမသည် တံခါးဝကို ထိတ်လန့်စွာကြည့်ကာ သူ့အမေနှင့် သူ့အစ်မကြားလိုက်မှာကို ကြောက်နေသည်။

 “ယောင်းမ၊ ယောင်းမ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ အဲ့တာကို မပြောလိုက်ပါနဲ့နော်။ ညီမက သူ့ကို ကြိုက်တဲ့သူလေ။  သူကညီမကို သိတောင်မသိလောက်ဘူး။”

“အဲ့တာက ညီမရဲ့ အတန်းဖော်ဟောင်းလေ ”

 “အင်း၊ သူက ကျောင်းမှာ နာမည်ကြီးပြီး စာတော်တယ်။ သူက ကျောင်းဝင်းအတွင်း လှုပ်ရှားမှုများစွာကို ပြုလုပ်ခဲ့တယ်။ သူ့အရေးအသားက အထူးကောင်းတယ်။ သူက ကျောင်းမှာရှိတဲ့ တရားဝင်ထုတ်ပြန်ချက် သင်ပုန်းပေါ်မှာ ရှိတယ်။”

မေရှန်းက အဲဒီလိုပြောပြီးချိန်မှာတော့၊ ကောင်လေးဟာ ကျောင်းဝင်းထဲမှာ နောက်ဆုံးကျန်နေသေးတဲ့ ကောင်လေးနဲ့တူတယ်လို့ ကျားဟွေ့ သိလိုက်ရသည်။  မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထူးချွန်ပြီး ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်ဖြစ်နေတဲ့ အမျိုးသားအတန်းဖော်တွေကို သဘောကျတာက ပုံမှန်ပင်။

“ ဘာမှားလို့လဲ။ ဘာလို့စိတ်ပူနေတာလဲ။”

“မဟုတ်ဘူး၊ နောင်ကျရင် လက်ထပ်ဖို့ ကြုံရာကျပန်း တစ်ယောက်ယောက်ကို ရှာတွေ့နိုင်မယ်ညီမ ထင်တယ်”

ဒီလို ထူးချွန်တဲ့ ကောင်လေးမျိုးနဲ့ ဘယ်တော့မှ သူမနဲ့ အတူနေနိုင်မှာမဟုတ်ပေ။

 “မဟုတ်ဘူး၊ တကယ်တော့ ဘဝကို ကိုယ်တိုင် ဆုပ်ကိုင်ထားနိုင်တယ်။  “ငါ့ဘဝက ကံတရားနဲ့မဆိုင်ဘူး” ဆိုတဲ့စကား ကြားဖူးလား။  အနာဂတ်မှာ ညီမရဲ့ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲဖို့ အခွင့်အရေးရှိရင် ညီမရွေးမှာလား။”

 ကျားဟွေ့ကိုကြည့်ရင်း မေရှန်းက စိတ်ရှုပ်သွားသည်။  ဒီစကားလုံးတွေကို ခွဲထားရင် နားလည်နိုင်ပေမယ့် ပေါင်းစပ်လိုက်တဲ့အခါ သူမ ဘာကြောင့် နားလည်နိုင်မှာလဲ။ ယောင်းမ ပြောခဲ့တဲ့ ညီမရဲ့ ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲဖို့ အခွင့်အရေးက ဘာလဲ။  ဒီလိုမျိုး အခွင့်အရေး တကယ်ရှိမှာလား။

 “ဒီအခွင့်အရေးက ဘယ်ကလာမှာလဲ။ တစ်သက်လုံး လူတွေနဲ့ လက်ထပ်ဖို့၊ ကလေးမွေးပြီး လယ်ကွင်းထဲမှာ လယ်လုပ်ရမယ်လို့ ထင်တယ်။  ကြီးကျယ်တဲ့ အောင်မြင်မှုဆိုတာ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး။”

 “လုံးဝမမှန်ဘူး။  ငါနဲ့အဝတ်အစားတွေလုပ်ဖို့ မသင်ဖူးဘူးလား။  ဟင်းချက်တတ်အောင်လည်း သင်ခဲ့တယ်။  ဒီအရည်အချင်းတွေကို ညီမလေ့လာနေသရွေ့ လူအများစုရဲ့ ထက်ဝက်ကျော်ကို ညီမရလိမ့်မယ်။  အနာဂတ်မှာ ဒီအရည်အချင်းတွေနဲ့ ညီမက ထွက်လမ်းကို အမြဲရှာဖွေနိုင်တယ်။ ”

 လေးယောက်အုပ်စုကို ဖျက်သိမ်းခြင်းမပြုသေးဘဲ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲများ ပြန်လည်စတင်မည့် အကြောင်းကြားစာ မရရှိသေးသောကြောင့် ကျားဟွေ့က မေရှန်းကို အလွန်အကျွံထုတ်ဖော်ပြောဆိုခြင်းမပြုနိုင်ပေ။  ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ လမ်းပြပေးနိုင်ပါတယ်။  ပထမအချက်မှာ သူမသည် သာမန်ဘဝကို လက်လွှတ်မခံနိုင်တာပင်။

 “အင်း၊ ယောင်းမနဲ့၊ တွေ့ရတာ အရမ်းကောင်းတယ်”

 ဒီယောင်းမက သူမကို အများကြီး သင်ပေးသည်။  သူမက ရုပ်ရည်ချောမောပြီး သဘောကောင်းကာ လူအများအပေါ် စေတနာရှိပြီး ယဉ်ကျေးသည်။  သူမရဲ့ ရည်မှန်းချက်က တစ်နေ့မှာ သူမယောင်းမလို ဖြစ်ချင်တာပင်။

 သူမက အမှန်တရားကိုလည်း နားလည်သည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ သူမသည် လူအများ၏ စကားကို မယုံနိုင်ပေ။  သူမယောင်းမနဲ့ မဆုံခင်မှာ လူတော်တော်များများက သူမယောင်းမနဲ့ ကွာရှင်းလိုက်ပြီလို့ ပြောကြတယ်။  ဘယ်လောက်တောင် သူရဲဘောကြောင်ပြီး စကားနည်းနည်းမှ မပြောနိုင်ဘူး၊ သူက သူ့အစ်ကိုနဲ့ မထိုက်တန်ပ။  အစစ်အမှန်ကို မြင်ပြီးနောက် သူမသည် အလွန်ကောင်းမွန်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။  ကွာရှင်းခြင်းမှလွဲ၍ ချို့ယွင်းချက်လုံးဝမရှိပေ။  သူ့ယောင်းမနဲ့ သူ့အစ်ကိုကြားက ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို အခုမြင်နေရတော့ မေရှန်းက သူ့ယောင်းမအတွက် ပျော်ရွှင်နေသည်။  ထိုသို့သော မိန်းမကောင်းက သူ့အစ်ကိုလို သူတော်ကောင်းနှင့် ထိုက်တန်သည်။

 “ဟိုင်းဒန်က အရင်ကထက် ပိုရွှင်လန်းနေတာကို ညီမမြင်တယ်။ ယောင်းမက သူနဲ့ မဆိုးဘူးထင်တယ်။”

 ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် တကယ့်အမေက ဒီလိုပါပဲ။  သားသမီးများအတွက် ကဏ္ဍအားလုံးကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားသင့်သည်။ မကြာသေးမီက သူမက ဟိုင်းဒန်ကို  နေ့တိုင်း ဂန္တဝင် အက္ခရာသုံးလုံး၏ စာပိုဒ်တစ်ပိုဒ်ကို ဖတ်ကာ ရွတ်ဆိုတတ်ရန် သင်ပေးခဲ့သည်။  ဟိုင်းဒန်က တော်တော် ထက်မြက်တဲ့ ကလေးဖြစ်သည်။  သင်ယူပြီးတာနဲ့ သူနားလည်နိုင်လိမ့်မည်။  သူမလည်း စိတ်ရှည်သည်။  ကျားဟွေ့က ဟိုင်းဒန်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စာသင်နေသရွေ့ သူ့ရဲ့ အတန်းတွေက အနာဂတ်မှာ ဆိုးရွားမှာ မဟုတ်ပေ။ သူ  တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းတက်ရမှာ သေချာသည်။

 “ဟိုင်းဒန်က ငယ်ငယ်တည်းက စာဖတ်တာတော်တယ်။ ဟိုင်းဒန်က သူ့အဖေနောက်ကို လိုက်ခဲ့တာ။ ”

 အစ်ကိုကြီးမှာ ဟိုင်းဒန်နဲ့ ယင်းပေါင်တို့ ၂ ယောက်ပဲ  ရှိတာက သနားစရာပင်။

 အသားလုံးနှင့် ဂေါ်ဖီထုပ်၊ ချဉ်သောမုန်လာဥအရိုးစွပ်ပြုတ်၊ ကြက်သွန်ဖြူနှင့် မွှေထားသော ဥများ၊ မုန်လာဥပျိုးပင်များ၊ မြေပဲ၊ ရွှေဖရုံသီးပြုတ်နှင့် ငါးပြုတ်ရည်များနဲ့ စားပွဲက ပြည့်သွားပြီ ဖြစ်သည်။

 “လာ မင်းအဒေါ်က ဟင်းချက်ထားတယ် “

 ဒီနေ့ ကျောင်းလွယ်အိတ်လေး ရလို့ ဝမ်းသာနေတာ ဖြစ်သည်။ သူမက ချိုမြိန်စွာ ကြွားရင်း “ဒေါ်လေးရဲ့ ဟင်းချက်တာ အကောင်းဆုံးပဲ။ အမေချက်ပြုတ်တာထက် ပိုကောင်းတယ်။ ”

 ကျားဟွေ့က ပြုံးပြီး မျက်နှာကို တင်းပြီး ပြောလိုက်သည်။ “အိုက်ယား ဒီပါးစပ်လေးက စကားပြောကောင်းတယ်။  စားချင်ရင် များများစားပါ။”

 “ဒါက သကြားလုံးစားပြီးတော့ သူ့အမေကို မေ့သွားတဲ့သူပဲ။ သူမကို အနာဂတ်မှာ သစ္စာရှိဖို့ မမျှော်လင့်နဲ့။  ”

 “ဘယ်သူပြောတာလဲ။ ငါတို့ တယာက ရိုးသားပြီး နှလုံးသားထဲကပြောတာ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား။”

 တယာ ခေါင်းကို လေးလေးကန်ကန်ညိတ်ပြပြီး သူ့အမေကို ပြုံးပြလိုက်သည်။

 ယင်းပေါင်က တယာနဲ့  စကားပြောနေသည့် ကျားဟွေ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။  ကျားဟွေ့ကိုကြည့်ရင်း ပါးတွေ ဖောင်းပြီး မျက်ရည်ကျလုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။

 “ဘာမှားလို့လဲ။ ဒီပါးစပ်ထဲမှာ ဆီပုလင်းတွေကို ချိတ်ဆွဲထားလို့ရတယ်။ မင်းကို ဘယ်သူက ဒေါသထွက်အောင်လုပ်တာလဲ။”

 “ မေမေ၊ ဖက်”

 ကျားဟွေ့က သူမ တူများကို ချလိုက်ပြီး ယင်းပေါင်ကို လက်ထဲချီထားလိုက်သည်။

 “ ဟုတ်ပြီ၊ ဖက်မယ်နော်။  ဘာလို့ ရုတ်တရက် ဖက်ချင်ရတာလဲ။”

  မေရှန်းက ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။ “သူမက မနာလိုဖြစ်နေတယ်လို့ ထင်တယ်။ တယာနဲ့စကားပြောနေတာကိုမြင်တော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ မပျော်တာနေမှာ။ “

  “ဟုတ်လား။ မနာလိုဘူးလား။ ”

ယင်းပေါင်က သူမခေါင်းကို ကျားဟွေ့ လက်များတွင် မြှုပ်လိုက်ပြီး မော့ကြည့်ရန် ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။ လူတွေက သူမကို ရယ်မောနေကြသည်ကို သူမသိတာကြောင့်လား ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။

 နေ့လည်စာစားပြီးနောက်မှာ ကျောက်ချိုင်ရှက စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ပြီး ဟင်းလျာများကို ချက်ကျွေးသည်။ ကျားဟွေ့ နဲ့ မေရှန်းမဟုတ်ဘူး ၊ ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ဘာမှ မပြောခဲ့ပေ။

 “ငါရေဆေးလိုက်မယ်။  ငါ တစ်မနက်လုံး အလုပ်မလုပ်ထားဘူး  “

 “နင့်အမေအိမ်ပြန်တဲ့အခါ ကောင်းကောင်းအနားယူဖို့က ရှားတယ် “

 “ကျားဟွေ့ ပြောတာ ဟုတ်တယ်။ အမျိုးသမီးတွေအတွက် ခက်ခဲတယ်။ အိမ်မှာ ခဏလောက် ပျင်းနေလို့ မရဘူး။ ဒီနေ့ နင့်ရဲ့ ကောင်းချီးတွေနဲ့ ငါ ပျင်းနေတာကြာပြီ။”

 “အရင်က သူ့ကို ဒီလောက်တောင် မသိလိုက်ဘူး။  “ကျားဟွေ့ က (ကျန့်ယွဲ့ဖန် ရဲ့ စိတ်နေသဘောထား) သူမ တံခါးကနေ ဝင်လာတာနဲ့ ပြသနိုင်ခဲ့တယ်”

 သူမ ဘာမှမလုပ်ပေ။  သူက ဟင်းချက်ရာမှာ မကူညီပေ။  သူမကိုယ်တိုင် ပန်းကန်တွေကို ဆေးနိုင်ပေမယ့် သူမ (ကျန့်ယွဲ့ဖန်) က စကားတောင် မပြောခဲ့ပေ။  သူမက တကယ်ယဉ်ကျေးသည်။ သူမက သူမကို တကယ်ဆေးကူချင်တာလား။

 “လူတွေက သူ့ကို စိတ်မပူစေနဲ့။  အသက်ပိုရှည်လေ၊ နောက်ပြန်ဆုတ်လေလေ [1]”

 “ကောင်းတဲ့အချက်ကတော့ ကျားဟွေ့က အထင်ကြီးစရာပါပဲ။  မင်း သူမအတွက် စိတ်ပူစရာ မလိုဘူး။  အမြဲတမ်း ဇာတ်ဝင်ခန်းလုပ်တဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ရင် နေ့ရက်တွေဟာ ဆူညံပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေမှာ သေချာပါတယ်။”

 “မဟုတ်ရင် ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ “

 ကျန်းချောင်းအာက ကျားဟွေ့ကို ၎င်း၏ချွေးမအဖြစ် အားရကျေနပ်ခဲ့ပြီး တုန်းလင်ကို သားနှင့်သမီးကို အမြန်ဆုံး ပေးနိုင်ပါက ကြီးမားသော အောင်မြင်မှုတစ်ခု ဖြစ်လာမည်ဖြစ်သည်။

 တစ်လခွဲကြာပြီးနောက် တယာက သူမ၏ ကျောင်းလွယ်အိတ်အသစ်ကို ကျောင်းယူသွားပြီး ကျောပိုးအိတ်က အတန်းဖော်များ၏ အာရုံစိုက်မှုကို ဆွဲဆောင်ခဲ့သည်။

 “လီကျားရင် ဒီကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ဘယ်မှာဝယ်တာလဲ။ “

 တယာရဲ့ အမည်မှာ လီကျားရင် ဖြစ်ပြီး ကျောင်းတက်ပြီးနောက် ကျောက်တုန်းလင်က သူမကို ပေးခဲ့သော အမည်ဖြစ်ပြီး ထက်မြက်ပြီး ထူးချွန်တာကို ဆိုလိုသည်။

 တယာ မဖြေခင်မှာ မေးခွန်းမေးတဲ့ ကျောင်းသူ အမျိုးသမီးက တယာ ရဲ့ ကျောပိုးအိတ်ပေါ် ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ခွေးလေးကို ထိဖို့ ကြိုးစားပြီး တယာက ရိုက်လိုက်သည်။

 “မထိနဲ့ ငါ့ဟာ မညစ်ပတ်စေနဲ့”

 သူမ အတန်းဖော်တွေကို ပြချင်တာကြောင့် မဟုတ်ရင် ခွေးလေးကို ယူလာဖို့ ဆန္ဒရှိမှာ မဟုတ်ပေ။  အဲဒီနေ့မှာပဲ အဒေါ်ဖြစ်သူက ခွေးလေးကို ကြိုက်ကြောင်းတွေ့ပြီး အိပ်လို့ရအောင် ပိုကြီးတဲ့ အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လုပ်ပေးခဲ့သည်။  မုတ်ဆိတ်မွေးရှည် ကြောင်ကလေးတစ်ကောင်။  တယာက သူအိပ်တဲ့ညတိုင်း ကိုင်ထားသည်။  အာ့ဖန်က အဲဒါကို ထိချင်နေရင်တောင်မှ သူ့ကို ထိခွင့်မပြုပေ။

 “လီကျားရင် ဒီကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ဘယ်မှာဝယ်တာလဲ။ ထောက်ပံ့ရေးအေဂျင်စီမှာ မတွေ့တာ ဘာကြောင့်လဲ။ ဒီခွေးလေးရောင်းဖို့ရှိလား။ အားလပ်ရက်မှာ ခရိုင်ကို သွားပေမယ့် ခရိုင်ထဲမှာ ဒါကို မတွေ့ဘူး။”

 ဒီမိန်းကလေးရဲ့ မိသားစုက ကောင်းသည်။  သူမဦးလေးက ခရိုင်တွင် အလုပ်လုပ်ပြီး  မြို့ထဲတွင် အခြေချထားသည်။  သူမက လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းများစွာက သူမ၏ ဆွေမျိုးများထံ အလည်အပတ်သွားခဲ့သည်။  ကလေးမလေးက သူမကို ပညာတတ်ကြီးလို့ ထင်ခဲ့သည်။  ဒီနေ့ ကျောင်းစတက်တော့ လှချင်လှပြီ။  တယာနဲ့တွေ့ချိန်မှာ သူမ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ ကျောပိုးအိတ်အသစ်တစ်လုံးရှိတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူသိမလဲ။

 တယာက မေးစေ့ကို မော့ပြီး ဂုဏ်ယူစွာနဲ့ “ဒါက မဝယ်ဘူး၊ ငါ့အဒေါ် လုပ်ထားတာ။  သူမက ကျောင်းလွယ်အိတ်တွေကို ဖန်တီးရုံသာမကဘူး  ချစ်စရာတိရိစ္ဆာန်လေးတွေနဲ့ လှပတဲ့အဝတ်အစားတွေကိုလည်း ဖန်တီးပေးခဲ့တယ်။ ”

 တယာမှာ လှပတဲ့ ကျောင်းလွယ်အိတ်လေး ရှိပြီး တယာ ရဲ့ အဒေါ်က  ကျောင်းလွယ်အိတ်တွေ ဖန်တီးနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ သတင်းဟာ နေ့တစ်ဝက်မပြည့်ခင်မှာပဲ ပျံ့နှံသွားသည်။

 “အမေ လီကျားရင် သယ်လာတဲ့ ဒီခွေးကလေး ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို လိုချင်တယ်။”

 ပထမနေ့ ကျောင်းကပြန်လာရင် ပစ္စည်းတွေ လိုချင်သည်။  သားသမီးစကား နားထောင်တဲ့အခါ စိတ်ကောင်းရှိတဲ့ မိဘတွေက စိတ်ရှည်သည်။  ဒေါသကြီးတဲ့သူတွေက သူတို့ကိုတိုက်ရိုက်ရိုက်လိမ့်မည်။

 “လိုချင်တယ်၊ လိုချင်တယ်၊ လိုချင်တယ်၊ နင့်ကို ပစ္စည်းတွေ တောင်းဖို့ ဘယ်သူကပြောတာလဲ။  နင့်ကို စာကျက်ခိုင်းပေမယ့် ကောင်းကောင်းမလေ့လာဘူး။  တစ်စုံတစ်ခုကို ဘယ်လိုတောင်းရမလဲဆိုတာပဲ သိတယ်။  ပစ္စည်းတွေဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံသုံးရမယ်။  ပိုက်ဆံက လေထဲကလာတယ်လို့ နင်ထင်လား။ နင့်ရဲ့ ကျောင်းစရိတ်ကို အိမ်မှာ ချွေတာတာကမှ ချမ်းသာတယ်။  ခွေးကလေး အိတ်ကို တောင်းဖို့ အာရုံရှိတာလား။ နင့်ကို ခွေးလေးတစ်ကောင်လို ဘယ်လို ရိုက်နှက်မလဲကို ကြည့်လိုက်။”

 ကျားဟွေ့ရဲ့ အပ်ချုပ်လုပ်ငန်း၏ အထွတ်အထိပ်မှာ အရုပ်ပုံစံ စစ်စိမ်းရောင်အိတ်ကြောင့်ဖြစ်မယ်လို့ ဘယ်သူထင်မှာလဲ။

...........

 ကိုးကားချက်

 ↑1 - တိုးတက်မှုမရှိပါ။