အပိုင်း ၅၀

၁၉၇၀တွင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၅၀

ကျောက်တုန်းလင်သည် သားဖြစ်သူ ဟိုင်းဒန်နှင့်အတူ ခြံဝင်းထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါတွင် သူ့မျက်နှာသည် အိုးရဲ့အောက်ခြေကဲ့သို့ အမည်းရောင်ဖြစ်နေကြောင်း ဖော်ပြနိုင်သည်။ ကျားဟွေ့ နှင့် မေရှန်းတို့သည် ကြက်များကို ဝါးလုံးများဖြင့် လှောင်အိမ်သို့ ပြန်မောင်းနေကြသည်။ တုန်းလင်က ရှုံ့တွနေသော မျက်နှာဖြင့် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်သောအခါ နှစ်ယောက်လုံး အေးခဲသွားကြသည်။

 “ရှင်ဒီနေ့ ပြန်လာတာစောတယ်နော်။  ဘာဖြစ်လာလို့လဲ။”

ကျားဟွေ့က  ဝါးလုံးကို ချလိုက်ပြီး လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ကျောက်တုန်းလင်သည် အရုပ်ဆိုးနေရုံသာမက ဟိုင်းဒန်လည်း ခေါင်းငုံ့ကာ ဘာမှပြန်မပြောပေ။  ကျောက်တုန်းလင် ဒေါသထွက်အောင် ဟိုင်းဒန် အမှားတစ်ခုခုလုပ်မိလိုက်သည်ဟု သူမထင်လိုက်သောကြောင့် သူမသည် ကလေးနှင့် ဒါမှမဟုတ် တစ်ခုခုကို မနှောင့်ယှက်ရန် စကားအနည်းငယ်ပြောပြီး တုန်းလင်ကို ဆွဲဆောင်လိုသည်။  သို့သော် သူမသည် တုန်းလင်ကို ငြိမ်သက်အောင်မလုပ်ဆောင်မီတွင် ကျားဟွေ့ သည် ချီတုံချတုံအကြည့်ဖြင့် ကျန့်ယွဲ့ဖန် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ကျောက်တုန်းလင်က ကျားဟွေ့ ကို ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သူအဆင်ပြေကြောင်း အချက်ပြလိုက်သည်။  သူ့ဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ သူ့ညီမဘက်ကို လှည့်ပြီး “အဖေနဲ့အမေ အိမ်မှာရှိလား။ အဖေနဲ့အမေကို သွားခေါ်လာခဲ့။ ငါ့မှာပြောစရာရှိတယ် ”လို့ပြောလိုက်သည်။

“အိုး၊ အမေကပင်ပန်းလို့ အိမ်ထဲမှာ လှဲနေတယ်။ အဖေက လယ်ကွင်းထဲမှာ ရှိနေတုန်းပဲ”

မေရှန်းက ဘာဖြစ်သွားတာလဲဆိုတာကိုမသိပေ။  ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အစ်ကိုကြီးရဲ့ အသွင်အပြင်ကို ကြည့်ရတာ အတော်လေး လေးနက်နေပုံပဲ။  သူမ၏နှလုံးသည် နားမလည်နိုင်စွာပင် လျှင်မြန်စွာခုန်လာသည်။

မေရှန်းကဲ့သို့ပင် ကျန့်ယွဲ့ဖန်၏ နှလုံးသည်လည်း ဒရမ်ကဲ့သို့ ခုန်နေသည်။ သူ့ခဲအို အရမ်းစိတ်ဆိုးနေမယ်ဆိုတာ သူမ သိသည်။  လူတွေက ရေအေးသောက်တဲ့အခါ သွားတွေကျဥ်တာ အမှန်ပါပဲ။ သူမသည် စိတ်ထဲတွင် နစ်မွန်းနေပြီး အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ ပြောဆိုနေခဲ့သည်။  ပိုဆိုးတာက သူမကို ခဲအိုဖြစ်သူက ဖမ်းမိသွားတာ။  ယွဲ့ဖန် က တကယ်ကို စိတ်ပူပြီး စိတ်ရှုပ်သွားတယ်။  သူမရဲ့ခဲအိုပြန်လာပြီး သူ့ရဲ့ ယောက္ခမကို ခေါ်လိမ့်မည်။  ဒီအကြောင်းကို သူ့ယောက္ခမကို လုံးလုံးပြောပြလိမ့်မယ်။  ပြီးတော့ တုန်းဟဲလည်း ဒီအကြောင်းကို သိသွားလိမ့်မည်။

ကျန့်ယွဲ့ဖန်သည် ချက်ချင်းပင် အသက်ရှင်လိုစိတ်ပြင်းပြခဲ့သည်။  “အကိုကြီး၊ ကျွန်မ အဓိပ္ပါယ်မရှိပြောခဲ့မိတာ။  ဒီအသိဥာဏ်မရှိတဲ့လူကို ဒေါသမထွက်ပါနဲ့။ အဓိပ္ပါယ်မရှိတဲ့စကားကို ဘယ်တော့မှ ထပ်မပြောတော့ဘူးလို့ ကတိပေးပါတယ်။”

အသံတွင် ရှားရှားပါးပါး ငိုသံပါရှိသဖြင့် ကျားဟွေ့ နှင့် မေရှန်းတို့ လန့်သွားသည်။

 ဒီလူ ကျန့်ယွဲ့ဖန်ဟာ ရုပ်အလောင်းကို သူမမြင်မချင်း မျက်ရည်မကျတဲ့လူမျိုးပါပဲ။  [1]သူမသည် သူတို့ကို သေသည်အထိ စက်ဆုပ်ခြင်းမရှိပါက၊ သူမသည် အရှုံးမပေးပေ။ သူတို့မှာ ရန်ဖြစ်မှုတွေ အများကြီးရှိပေမယ့် ဒီလိုစိတ်ဆိုးတာကို မတွေ့ဖူးပေ။  ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူမသည် တစ်ကယ့်ကို အလေးအနက်ထားပြီး လုပ်လိုက်သည်မှာ ထင်ရှားပြီး ကျောက်တုန်းလင်က ၎င်းကို မြင်လိုက်ရသည်။

ကျောက်တုန်းလင်က မလှုပ်ရှားပေ။  ဒီအာမခံချက်ကို သူအရင်က အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြားဖူးခဲ့ပြီးသား။ အရင်က သူမကို မရေမတွက်နိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးတွေ ပေးခဲ့ပြီး သူ့ကိုယ်ပိုင်ပြဿနာတွေကို ရှာဖွေပြီး ပိုမိုကောင်းမွန်တဲ့ ပြောင်းလဲမှုတွေလုပ်ဖို့ သူမကို မျှော်လင့်နေခဲ့သည်။  သူမရဲ့အမှားကို သူမ မသိရုံမက ပိုအစွန်းရောက်လာတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူသိမလဲ။

သူမ နောက်ထပ် ဘာပြောချင်သေးလဲ။ ကျောက်တုန်းလင် ခန့်မှန်းနိုင်တာပေါ့။ သူမသည် ခြောက်နှစ်အရွယ် ကလေး သို့မဟုတ် သူ့တူလေးအား သူ့မိသားစုကို အန္တရာယ်ပြုခိုင်းဖို့ ကြိုးစားနေတာ။  ဒါဟာ တစ်ခုခုကို အခွင့်ကောင်းယူဖို့ သေးငယ်တဲ့ အမှားမဟုတ်တော့ဘဲ ညံ့ဖျင်းတဲ့ စရိုက်လက္ခဏာတစ်ခုပါ။  ခွင့်လွှတ်လို့ မရပေ။

သူက မေရှန်း ကို မျက်တောင်တစ်ချက်ခတ်ပြပြီး လယ်ကွင်းကို အမြန်သွားခိုင်းပြီးတော့ “ နင့်ရဲ့ ဒုတိယအစ်ကိုကို တစ်ခုခုအတွက်ငါရှာနေတာလို့ ပြောလိုက်”

“ဟုတ်ကဲ့”

ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ကျောက်တုန်းလင်၊ မေရှန်းကို ကျောက်တုန်းလင်အား ပြန်ခေါ်ဖို့ တောင်းဆိုတာကို ကြားလိုက်ရချိန် သူမက ကမန်းကတန်းတက်သွားပြီး ကျောက်တုန်းလင် ရဲ့လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး တောင်းပန်တဲ့မျက်နှာနဲ့ “အကိုကြီး၊ ကျွန်မမှားနေတာကို ကျွန်မ တကယ်သိပါတယ်။  တုန်းဟဲကို မပြောပါနဲ့။ သူကျွန်မကို တကယ်သတ်လိမ့်မယ်။  ကျွန်မက ကိုယ်ဝန်ရှိနေတုန်းပါ။  ကလေးအတွက် ဒီအချိန်လေးကို ကျွန်မသနားပါနော်။ ”

ကျားဟွေ့ က သူမမျက်လုံးတွေကို တကယ်ဖွင့်လိုက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။  တီဗီပြဇာတ်မှာ အောက်တန်းကျတဲ့ ခွေးသွေးဇာတ်ကွက်က သူမရှေ့မှာ တကယ်ပဲ ဇာတ်ကွက်တည်နေသည်။  ကျားဟွေ့က ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ကျောက်တုန်းလင်၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ကျောက်တုန်းလင်ပေါ်တွင် အင်္ဂတေကဲ့သို့ ကပ်နေတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။ သူမ တက်သွားကာ ဖြိုဖျက်ပစ်ချင်လာသည်။

ကျားဟွေ့  တက်သွားတော့မှာ ဖြစ်ပေမယ့် ကျောက်တုန်းလင်က သူမရဲ့ အတွေးတွေကို မြင်လိုက်ရသလိုပဲ“ဒီကို မလာနဲ့၊ အိမ်ထဲဝင်ပြီး အမေ့ကို ခေါ်လိုက် ” လို့ တားလိုက်သည်။

ကျောက်တုန်းလင်၏ စိတ်ထဲတွင် ကျန့်ယွဲ့ဖန်၏ ပုံရိပ်သည် ရူးသွပ်ခြင်းနှင့် ထပ်တူကျနေသည်။ ကျားဟွေ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီး ကျန့်ယွဲ့ဖန်သည် ကျားဟွေ့ ကိုတွန်းထုတ်ရန်အခွင့်အရေးယူပါက၊  အမှန်တကယ်နောင်တရစရာအတွက် စားဖို့ဆေးမရှိပေ။

ကျောက်တုန်းလင် ရဲ့စကားတွေကျလာတဲ့အခါ ကျန်းချောင်းအာက အခန်းထဲကထွက်လာခဲ့သည်။

“နေ့ခင်းကြောင်တောင် အော်နေတာ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ။ ”

ခယ်မက သူမရဲ့ခဲအို၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဝက်တစ်ကောင်လို အော်ဟစ်နေသည်။  အိမ်နီးနားချင်းတွေ မြင်ရင် သူတို့မိသားစုရဲ့ မျက်နှာ ပျက်လိမ့်မည်။

ကျန်းချောင်းအာ လျှောက်လှမ်းလာကာ ကျန့်ယွဲ့ဖန် ၏ တွတ်ထိုးနေသော အသိုက်ကို လှည့်ပတ်လိုက်ပြီး ကျန့်ယွဲ့ဖန်၏လက်ကို ဖြတ်ချလိုက်သည်။ ကျန့်ယွဲ့ဖန်က တုန်းလင် ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားတာကြောင့် ကျောက်တုန်းလင်ရဲ့အဝတ်အစားတွေက ရှုံ့တွနေသည်။

ကျန့်ယွဲ့ဖန် ကိုယ်ဝန်ရှိနေသည့်အချက်ကြောင့်မဟုတ်ပါက ကျန်းချောင်းအာ သည် သူမ၏နားရွက်ကြီးများကို တိုက်ရိုက်ကုတ်ခြစ်ချင်နေသည်။

“နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ။  ဘာထပ်ဖြစ်ပြန်ပြီလဲ။ နင် ဒါကို နေ့တိုင်းလုပ်နေတာပဲ။ နင်မရပ်နိုင်ဘူးလား။”

နေ့လယ်က ကိစ္စကမပြီးသေးသော်လည်း နာရီအနည်းငယ်အတွင်း အခြားပြဿနာတစ်ခုရှိသေးသည်။  ရှုပ်ယှက်ခတ်နေဖို့ဆိုတာ အသေးအမွှားကိစ္စတော့ မဟုတ်ပေ။  စိတ်ကောင်းရှိတဲ့ သားအကြီးဆုံးက ဒီလို ဒေါသထွက်တာက ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။  သေချာတာကတော့ အသေးအမွှားမဟုတ်တာပါပဲ။

 ကျောက်တုန်းလင်က ကျန့်ယွဲ့ဖန် ပြောတာကို ကျန်းချောင်းအာကို ပြောပြလိုက်သည်။ “ အရင်ကတော့ ကျွန်တော် အဲဒီအသေးအမွှားလေးတွေကို ထားလိုက်ပါတယ်။  ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ ဒါက ကျွန်တော့်ရဲ့ အဓိကအချက်ကို ချိုးဖောက်လိုက်တာပဲ။ ဟိုင်းဒန် ငယ်သေးပြီး မှန်ကန်တဲ့ လမ်းညွှန်မှု လိုအပ်နေတဲ့ အရွယ်ပဲရှိသေးတယ်။ သူမက သူ့အဒေါ်လေ၊ ဒါပေမယ့်  သူမက အဲ့လိုစကားတွေနဲ့ ကလေးကို ရိုက်နှက်ဖို့ ကြံရွယ်ထားတယ်။အဲဒါကို တားဖို့ အချိန်မီ မကြုံခဲ့ရင်၊ သူမ ဘာပြန်ပြောမယ်ဆိုတာနဲ့ အဲ့အပေါ်မှာ ဘယ်လို ဆိုးကျိုးတွေ ရှိမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် တကယ်မသိဘူး။”

ကျားဟွေ့ ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်တိုင်သာမက ဟိုင်းဒန်အတွက်ပါ သူမ အလွန်ဒေါသထွက်နေခဲ့သည်။

ဤကလေးငယ်သည် ငယ်စဉ်ကတည်းက မိခင်၏ စွန့်ပစ်ခြင်းခံရသည့် ဝေဒနာကို တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရသည့် မှတ်ဉာဏ်ရှိနေတဲ့ကလေးလေးဖြစ်သည်။  သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေက ဆုံးရှုံးသွားတဲ့ မိခင်မေတ္တာကို ရှာတွေ့နိုင်စေဖို့ သူ့ကို လုံလောက်တဲ့ ဂရုတစိုက် ပေးသင့်ပေမယ့် တကယ်တော့ တစ်ချို့လူတွေက ကလေးတွေကို လူကြီးတွေနဲ့ ဆက်ဆံရာမှာ ဖောင်တွေအဖြစ် အမြဲသုံးကြသည်။ ဒီက​လေး​တွေက အပြစ်​ကင်းကြသည်။

ကျားဟွေ့က ဟိုင်းဒန်ဆီ သွားခဲ့ပြီး သူမ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမက သူ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်လိုက်ပြီး “ဟိုင်းဒန်၊ မင်းက တော်တဲ့ကလေးတစ်ယောက်ပါ။  မင်းအပေါ် ဘယ်သူက ရိုးသားတယ်ဆိုတာ မင်းပြောပြနိုင်ရမယ်။ ငါတို့မိသားစုကိုကြည့်လိုက်။ အဖွားနဲ့ ဒေါ်လေး(မေရှန်း)က မင်းကို ဂရုစိုက်တယ်။  မင်းအတွက် ငါ့ရဲ့ ခံစားချက်တွေက မင်းအဖွားနဲ့ အဒေါ်တွေအတွက် အတူတူပါပဲ။  မင်းအဒေါ် ယွဲ့ဖန် ပြောခဲ့တာက မမှန်ဘူး။  ငါ ကိုယ်ဝန်ရှိနေရင်တောင် မင်းအပေါ်ထားတဲ့ ငါ့ခံစားချက်တွေက မပြောင်းလဲသွားဘူး။ အနာဂတ်မှာ ငါ့မှာ သားတစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် သမီးတစ်ယောက်ရှိလာရင်တောင် မင်းက သူတို့ရဲ့ အကိုကြီး ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။  ယင်းပေါင်းကို ချစ်သလို သူတို့ကိုလည်း ချစ်သင့်တယ်၊ ငါတို့တွေက မိသားစုတွေ ဖြစ်တာကြောင့် မိသားစု အချင်းချင်း ချစ်သင့်တယ်။ ”

“မင်းအပေါ် တကယ်ကောင်းတဲ့သူက တခြားသူတွေကို မုန်းတီးဖို့ သင်ပေးမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာကို မှတ်ထားသင့်တယ်။ တစ်ယောက်ယောက်က မင်းကို အမှားတစ်ခုခုလုပ်ဖို့ လှုံ့ဆော်တာ ဒါမှမဟုတ် ငါတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကို လှုံ့ဆော်ရင် အဲဒီလူက မင်းကို တကယ်ချစ်တာ မဟုတ်ဘူး။  ဒီနေ့အကြောင်းကို မတွေးနဲ့တော့။ အဲဒါကို နှလုံးသားနဲ့ ခံစားပြီး တခြားသူတွေရဲ့ စကားကြောင့် မထိခိုက်စေဖို့ သင်ယူလိုက်ကြတာပေါ့။ ”

ဟိုင်းဒန်က ကျားဟွေ့ကို ကြည့်သောအခါ၊ သူ၏တိတ်ဆိတ်သော မျက်နှာလေးသည် သနားစရာဖြစ်ပြီး သူ့မျက်လုံးများတွင် ခံစားချက်များသည် ခြောက်နှစ်သားကလေးနှင့်မတူပေ။

ကျားဟွေ့ က စကားတွေကို အကုန်ထုတ် ပြောနေချိန်မှာပဲ ဟိုင်းဒန် ခေါင်းညိတ်ပြတာကို သူမ မြင်လိုက်ရပြီး ကျားဟွေ့ ရဲ့ စကားကို လက်ခံလိုက်တယ်ဆိုတာ သိသာသည်။

တကယ်တော့ ဟိုင်းဒန်က သူ့အဒေါ်ရဲ့စကားတွေကို မယုံခဲ့ပေ။  ကလေးများအတွက် အကောင်းနှင့်အဆိုးကို ခွဲခြားသိမြင်နိုင်သော စံနှုန်းသည် အလွန်ရိုးရှင်းသည်- လူတစ်ဦးသည် သူတို့အပေါ် ကောင်းမှု ရှိမရှိ သိမြင်ရန် အလွန်ရိုးရှင်းသည်။

ကျားဟွေ့က သူ့မိခင်အရင်းမဟုတ်ကြောင်း သူသိသော်လည်း အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဝမ်မိန့်နှင့်ပတ်သက်သည့် သူ၏မှတ်ဉာဏ်သည် တဖြည်းဖြည်းမှုန်ဝါးလာသည်။  ကျားဟွေ့ သည် သူ့ဘ၀တွင် ပေါ်ထွန်းလာချိန်မှစကာ သူမသည် သူ့အပေါ် အမြဲတမ်း နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာ ဆက်ဆံတတ်ကြောင်း၊ သူ့အတွက် အဝတ်အစားများ ပြုလုပ်ပေးကာ အစားအစာများ ဝယ်ပေးပြီး စကားလုံးများကို ဖတ်ရှုမှတ်သားတတ်စေရန် သင်ကြားပေးကာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည့် ပုံပြင်များကို မကြာခဏ ပြောပြလေ့ရှိကြောင်း သူသိခဲ့ရသည်။

 ရွာရှိအခြားကလေးများနှင့်ကစားသောအခါ၊ ကလေးများ၏ကမ္ဘာသည်အလွန်ရိုးရှင်းသောကြောင့် ဟိုင်းဒန် ကိုတိုက်ခိုက်ရန် “မိထွေး” ဟူသောစကားလုံးကိုလူအနည်းငယ်ကအသုံးပြုကြသည်။  ဟိုင်းဒန်ကိုတွေ့သောအခါတွင်၊ သူ့တွင်ဝတ်ရန် အဝတ်အစားအသစ်များအမြဲရှိကာ၊ ချိုချဉ်နှင့်လက်ဆောင်များအမြဲယူဆောင်လာကာ တိရစ္ဆာန်ငယ်ပုံများ ပန်းထိုးထားသောလက်ကိုင်ပုဝါများရှိတတ်သည်။  သူမက “လိပ်နှင့်ယုန်ရဲ့အပြေးပြိုင်ပွဲ၊” “အနီရောင်မြင်းလေး” နှင့် “မီးခိုးရောင်ဝံပုလွေကြီး” ကဲ့သို့သော စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသော ဇာတ်လမ်းများစွာကိုလည်း သူမက ပြောပြသည်။  သူတို့က “ဟိုင်းဒန်၊ မင်းရဲ့မိထွေးက မင်းကို သိပ်ကြင်နာတာပဲ” လို့ အမြဲပြောတတ်ကြသည်။

 “ဟိုင်းဒန်၊ ငါတို့ အမေတွေ ပြောင်းကြရအောင်။  ငါ့အမေကို မင်းကိုပေးမယ်၊ မင်းအမေကို ငါ့ပေး။”

 “အဲဒါ ဟိုင်းဒန် ရဲ့အမေအရင်းမဟုတ်ဘူး၊ ဟိုင်းဒန် ရဲ့ မိထွေးပဲ”

 “ဒီလိုမျိုး မိထွေးကိုလည်း လိုချင်တယ်။”

 “ငါ့အမေက ဟိုင်းဒန်ရဲ့ မိထွေးလောက် မတော်ဘူး။”

 “ဟုတ်တယ် ငါ့အမေက ငါ့အဝတ်အစားတွေတောင် မဝယ်တတ်ဘူး၊ နေ့တိုင်း ငါ့ကိုရိုက်တယ်။”

 ထိုစကားကို နားထောင်ပြီးနောက် မိထွေးရှိခြင်းသည် မကောင်းဟု မထင်ခဲ့ပေ။  အဲဒီအစား၊ ဒါဟာ ဂုဏ်ယူစရာ သင်္ကေတတစ်ခု ဖြစ်လာသည်။  တချို့ကလေးတွေက အိမ်ပြန်တဲ့အခါ “မင်းက ငါ့အမေပဲ၊ ဒါပေမယ့် ဟိုင်းဒန်ရဲ့ မိထွေးလောက် မတော်ဘူး” အဲ့လိုမျိုး အော်သည်။  ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ရရှိတာကတော့ မိဘတွေရဲ့ ဝါးလုံးပါပဲ။

 ဟိုင်းဒန် ခေါင်းညိတ်တာကို သူမမြင်တော့ ကျားဟွေ့ စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ ကလေးက လေးလံတဲ့နှလုံးရှိသည်။  ကျားဟွေ့က ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့ ယုတ်မာသော စကားလုံးများကို သူ့နှလုံးသားထဲ ထည့်ထားမည်ကို အမှန်တကယ် ကြောက်နေမိသည်။ ဟိုင်းဒန်က သူမကိုဘာလုပ်မယ်ဆိုတာကို သူမစိတ်မပူခဲ့ပေ။ ဒါပေမယ့် ဒါဟာ ဟိုင်းဒန်ရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပြဿနာတွေကို ပိုဆိုးလာစေပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက ဆက်ဆံရေးကို ပိုပိုပြီးဝေးကွာသွားစေကာ နောက်ဆုံးမှာ ပြုပြင်လို့မရနိုင်တဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကို ရောက်ရှိသွားစေနိုင်သည်။

 ကျားဟွေ့က ထပြီး ဟိုင်းဒန် လက်ကို ကိုင်ကာ ခုံတန်းငယ်လေးပေါ်တွင် ထိုင်နေကာ သကြားလုံးစားနေသော ယင်းပေါင်ကို  ညွှန်ပြပြီး “မင်းက တော်တဲ့ ကောင်လေးပါ။ ညီမလေးကို အထဲကို ခေါ်သွား။ လူကြီးတွေက အရေးကြီးတဲ့အရာတွေကို ဆွေးနွေးဖို့ လိုအပ်တယ်။  ကလေးတွေ နားထောင်လို့မရဘူး။”

 ဟိုင်းဒန်က သူသည် ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးဟု ဆိုချင်သည်။ သူက ယင်းပေါင်ထက် နှစ်အတော်ကြာ အသက်ကြီးသော်လည်း ကျားဟွေ့ရဲ့ မျက်လုံးများကို တွေ့သောအခါ နောက်ဆုံးတွင် သူ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

 ကျားဟွေ့က အသက်ရှုလိုက်ပြီး ကျောက်တုန်းလင် ဘက်သို့သွားကာ “စကားပြောဖို့ ဧည့်ခန်းဆီကိုသွားရအောင်။ မြင်ရတာ မကောင်းဘူး။”

 ကျောက်တုန်းလင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

 “အိမ်မှာ ဘာဖြစ်နေတာလဲ”

 သမီးဖြစ်သူက စိုးရိမ်တကြီးမျက်နှာဖြင့် လယ်ကွင်းထဲတွင် သူတို့ကို လိုက်ရှာသည်။ ကျောက်မန့်ဇူရဲ့ နှလုံးသားက အတက်အဆင်းနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ အချိန်အတော်ကြာ နေရောင်မှိန်ဖျော့နေသော သူ့မျက်နှာသည် စိုးရိမ်စိတ်များ ပြည့်နှက်နေသည်။ သူ့အစ်ကိုအကြီးဆုံး ကျောက်မန့်ချန်က ဒါကိုမြင်ပြီး ကူညီနိုင်မလားဆိုတာ သိဖို့ သူ့နောက်ကို လိုက်လာသည်။

 မေရှန်းက သူ့ဘေးက ဒုတိယအစ်ကိုကို ကြည့်ပြီး စကားမပြောပေ။  ဒုတိယအစ်ကိုဖြစ်သူရှေ့တွင်၊ ဒုတိယယောင်းမ မမှန်ကြောင်းပြောရန် ရှက်ရွံ့မိသည်။ အစ်ကိုအကြီးဆုံးက သူမကို ခေါ်ခိုင်းဖို့ ပြောခိုင်းလိုက်ရုံဖြစ်ပြီး သူတို့ ပြန်သွားတဲ့အခါ သိမှာဘဲ။

 လူအနည်းငယ်က လယ်ကွင်းထဲမှ အလျင်စလို ပြေးလာပြီး ခြံဝင်းသည် လွတ်နေကာ ခန်းမထဲတွင် တစ်ခုခုပြောနေသည့် ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့ ငိုသံကြားရုံမျှဖြင့် ကျန်းချောင်းအာလည်ချောင်းက ဆူပွက်သွားသည်။

 ကျောက်မန့်ဇူက နေ့လည်ခင်းကိစ္စကြောင့်ဖြစ်ပြီး ၎င်းသည် ဒုတိယမိသားစု၏ဇနီးဖြစ်ပြန်သည်ဟု တွေးထင်ခဲ့သည်။  ဒါပေမယ့် ကျောက်တုန်းဟဲက သူ့အဖေထက် ဉာဏ်ထက်သည်။  မွန်းတည့်အချိန်က ကိစ္စအကြောင်းကို သေချာသိပြီး မိုက်မဲတဲ့အကျင့်ကို ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့ ကျန့်​ယွဲ့ဖန်ကတော့ သေချာပေါက်ပဲ။

 “ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ဘာဖြစ်တာလဲ”

 ကျောက်မန့်ဇူက ခန်းမထဲသို့ ကမန်းကတန်း ဝင်လာပြီး ကျန်းချောင်းအာက သူမ၏ ရင်ဘတ်ကို ပုတ်ပြီး သက်ပြင်းချကာ “သူမ တကယ် မိသားစု မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး”  နေ့ခင်းဘက်တွင် ခေါက်ဆွဲတစ်ပန်းကန်အတွက် သူမ ရှုပ်ပွနေပြီး ယနေ့မွန်းလွဲပိုင်းတွင် ဟိုင်းဒန်ကို လှုံ့ဆော်ခဲ့သည်။ ကျားဟွေ့က သူ့အပေါ် အမှန်တကယ် မကောင်းကြောင်း သူမပြောခဲ့သည်သာမက၊ သူမသည် ဟိုင်းဒန်ကို ကျားဟွေ့အား တစ်ခုခုလုပ်ခိုင်းဖို့တောင် ကြိုးစားခဲ့သည်။ သူမ တကယ်နားမလည်ပေ။  သူမ တစ်သက်လုံး အလုပ်ကြိုးစားသူဖြစ်သည်။  ဒီလို ယုတ်မာတဲ့ ချွေးမကို ဘယ်လို ရလာတာလဲ။ ဒါက မိသားစု မဟုတ်ဘူးလား၊ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပဲ။  ဒါက ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ဓားစာခံတစ်ခု၊ အရူးလိုမွှေတဲ့သူ။

 ကျောက်မန့်ဇူလည်း အံ့အားသင့်သွားပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိပေ။ မေရှန်းလည်း အံ့အားသင့်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ကျောက်မန့်ချန်က ဝင်လာတာကို မဖုံးကွယ်ထားပေ။ သူ့အစ်ကို့အိမ်မှာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားပြီထင်ပြီး ကူညီချင်ခဲ့သည်။ မိသားစု အရှုပ်အရှင်းတစ်ခုလို့ သူ မမျှော်လင့်ထားပေမယ့် သူရောက်လာပြီး ချက်ချင်း ထွက်မသွားပေ။ သူနားထောင်ရသည်။

 ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့ လုပ်ရပ်ကို ကြားသိပြီးနောက် ကျောက်တုန်းဟဲက အလွန်ဒေါသထွက်နေမည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။  နောက်ပိုင်းတွင် သူ၏စိတ်သည် အလွန်ငြိမ်သက်နေပြီး ဒေါသလည်းမရှိ၊ လေးနက်သော စိတ်ပျက်မှုကိုသာ တွေ့ရှိခဲ့သည်။

ခေါင်းငုံ့ကာ ဘာမှပြောစရာမျက်နှာမရှိဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ ကျန့်ယွဲ့ဖန့က ​ကျောက်တုန့းဟဲကို ဤကဲ့သို့မြင်သောအခါတွင်၊ သူ ဒေါသထွက်နေသည်ကိုမြင်ရသည်ထက် ပိုကြောက်သွားသည်။ သူမသည် ယခုမှစ၍ ငိုရင်း ခေါင်းယမ်းကာ ငိုရင်း “အမေ၊ ကျွန်မ မဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်မ တကယ်မလုပ်ဘူး။  ကျွန်မက ဟိုင်းဒန်ရဲ့ အဒေါ်ပါ။  ကျွန်မ သူ့ကို အရမ်းချစ်တယ်။ ကျွန်မဘယ်လိုပြောနိုင်မှာလဲ။  အကိုကြီးက ကျွန်မဟာသတွေကို နားထောင်မိသွားတာ။ ကျွန်မ သူထင်သလို ကစားတာမဟုတ်ဘူး။”

 ​ကျန်းချောင်းအာအတွက် ဆူညံလွန်းသဖြင့် ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့ စကားကို သည်းမခံနိုင်ပေ။ သူမက ဒေါသတကြီးဖြင့် “ကောင်းပြီ ပါးစပ်ပိတ်ထား။ ကောင်းကင်ဘုံကို ကျိန်ဆိုနိုင်လား။  နင့်အစ်ကိုကြီးလို စရိုက်နဲ့ ဘောင်ခတ်လို့ရလား။ ”

 ကျောက်မန့်ဇူက သက်ပြင်းချကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့အစ်ကိုဆီ ခုံတန်းရှည်တစ်ခုကို တွန်းပေးလိုက်သည်။

 ကျောက်မန့်ချန်က ဒါကို ဘယ်တုန်းကမှ မမျှော်လင့်ထားပေ။ သူ့ တူမလေးက သဘောကောင်းပြီး တွက်ရတာ ဝါသနာမပါပေမယ့်လည်း အရင်က ဒီလောက်

ဆိုးတာ မတွေ့ဖူးပေ။ သူ မမှတ်မိနိုင်စရာဖြစ်လာသည်။

 ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် သူ့ဘဝက တကယ်ကို လွန်သွားမှာမို့လို့ သူ့မှာ ဒီလိုချွေးမ မရှိလို့ ကျေးဇူးတင်မိသည်။  ဒါကို “သိုးမည်း” လို့ အများအားဖြင့် သိကြသည်။  ဤသို့သော ချွေးမမည်သူမဆို အကျုံးဝင်သည်။

 လူများစုဝေးနေကြသောကြောင့်၊ အကြီးဆုံးဦးလေးလည်း ရောက်လာပြီး သက်သေအဖြစ် ကူညီပေးနိုင်သည်။

 “အဖေနဲ့အမေ၊ ဦးလေး ဒီနေ့ ဒီကိစ္စကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောပြီးပြီ၊ အခုပြောစရာရှိတာက ကျွန်တော့်ခယ်မရဲ့ သဘောသဘာဝအရ၊ ကျွန်တော့် ကလေးနဲ့ အတူတူ သူမနဲ့ နေနေရတာ အဆင်မပြေဘူး”

 စကားတစ်ခွန်းက လှိုင်းတထောင်ကို နှိုးဆော်သည်။  ကျောက်တုန်းလင်ရဲ့ ဆိုလိုရင်းကို အားလုံး နားလည်ကြသည်။

 “ တုန်းဟဲ နဲ့ ကျွန်တော်က ညီအစ်ကိုတွေပါ။ ဒါက ဘဝမှာ ပြောင်းလဲလို့မရနိုင်တဲ့ အမှန်တရားတစ်ခုပဲ။ မိသားစုတစ်စုလုံး ကောင်းမွန်သောဘဝနေထိုင်ဖို့ အတူတကွလုပ်ဆောင်သင့်တယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်ခဲ့ပေမယ့် ယခု ကျွန်တော်တို့က ကောင်းမွန်သောဆက်ဆံရေးရှိသောကြောင့် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ သဘောထားကွဲလွဲမှုများပြုလုပ်ဖို့ လွယ်ကူလာတယ်။ အကိုကြီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဒီလိုခယ်မကို ထိန်းလို့မရဘူး။ သံယောဇဥ် အချို့ရှိနေတုန်း သီးခြားနေထိုင်တာက ပိုကောင်းပါတယ်။ ကျွန်တော်က အကြီးဆုံးသားဖြစ်ပြီး မိဘတွေကို တတ်နိုင်သမျှ ပံ့ပိုးပေးသင့်တယ်။ အဖေနဲ့အမေက တခြားထင်မြင်ချက်မရှိသရွေ့ပဲ။ မိဘတွေကို သက်ကြီးပင်စင် ပေးမယ်။ ဒါတွေကို ဘယ်လိုခွဲရမလဲဆိုတာ ဆွေးနွေးပါမယ်။”

 ကျန်းချောင်းအာက သူ့သားကြီး ဒီလိုပြောတာကို မအံ့သြပေ။  ကျောက်မန့်ဇူလည်း စီးကရက်တစ်လိပ်သောက်ပြီး သူ့အစ်ကိုကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကျောက်တုန်းဟဲက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကြည့်နေသည်။  ကျားဟွေ့က ထောင့်မှာထိုင်ပြီး ဘာမှပြန်မပြောပေ။  မေရှန်းက သူမကဲ့သို့ပင် ပွင့်လင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။  ကျောက်တုန်းလင် ပြောပြီးသည့်နောက် ခန်းမတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ စက္ကန့်အနည်းငယ်အကြာတွင် ​ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ပထမဆုံးတုံ့ပြန်ခဲ့သည်။

 “ကျွန်မမိသားစုကို မခွဲချင်ဘူး။ မိသားစုနဲ့ မခွဲချင်ဘူး။  ကျွန်မမိသားစုကို ဘာလို့ခွဲချင်တာလဲ။ မိသားစုကို မခွဲချင်ဘူးယာ ”

 ဒါက လျှာလိမ်နဲ့တူသည်။  သီချင်းဆိုရင် သူမက ရက်ပ်ရွတ်လို့ရသည်။  သူမရဲ့ အမိုက်စား အသွင်အပြင်ကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ ကျားဟွေ့က  ဒါကို မမြင်ချင်သလို ခံစားရသည်။  ကျောက်တုန်းလင်က “ခွဲခွာခြင်း” ကို စကားလုံးနှစ်လုံးဖြင့် ပြတ်ပြတ်သားသားပြောလာသည့်အတွက် သူမ ပို၍ အံ့သြမိသည်။ ကျောက်တုန်းလင်က မိသားစု အယူအဆ ရှိသူဖြစ်ပြီး စစ်တပ်ထဲက ဆယ်နှစ်ကျော် အတွေ့အကြုံနှင့် ဆက်စပ်နေသည်။  တပ်မတော်တွင် သူသည် ရဲဘော်ရဲဘက်များနှင့်အတူ အသေခံပြီး သွေးထွက်သံယို သတ်ဖြတ်မှု အမျိုးမျိုးကို လုပ်ခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်၊ သူသည် စိတ်အားထက်သန်မှုနှင့် သည်းခံနိုင်စွမ်းရှိပြီး သူ့ဘဝသည် အချိန်မရွေး လွတ်သွားနိုင်သည်။  တခြားဘယ်အရာက အရေးကြီးမလဲ။

ဒီလို စရိုက်လက္ခဏာရှိတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့ ပေါင်းသင်းရတာ အရမ်းပင်ပန်းသည်။  သူသည် လူတိုင်းအပေါ် ကောင်းစေချင်ပြီး လူတိုင်းကို အကာအကွယ်ပေးလိုသည်။ ဆိုလိုသည်မှာ သူသည် ပို၍ဒုက္ခခံရမည်ဖြစ်သည်။

 ဤမိသားစုလိုပင် ကျောက်တုန်းလင်က သူ့လစာကို စီမံခန့်ခွဲရန် သူ့မိခင်ထံ လွှဲအပ်ခဲ့ပြီး ၎င်း၏ နုတ်ထွက်စရိတ် နှစ်ကုန် ဘောနပ်စ်ကို ကျားဟွေ့ကို ပေးအပ်ခဲ့ကာ သူ့ကိုယ်သူ အရန်အဖြစ် ယွမ်အနည်းငယ်သာ ချန်ထားခဲ့သည်။

 သူသည် ဘေးမှကြည့်သူများ၏ အတင်းအဖျင်းစကားများကို ခံနိုင်ရည်ရှိပြီး ကွာရှင်းထားသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် လက်ထပ်ရန် ဂရုမစိုက်ဘဲ၊ ကျားဟွေ့အပေါ်  နှစ်သက်မှုကို နှလုံးသွင်းကာ ကျားဟွေ့မိသားစုကို အလွန်ဂရုစိုက်သည်။  ထိုသို့သောလူသည် မပြည့်စုံသော်လည်း၊  ဒီလိုမျိုးခေတ်မှာ သူ့ကို အားကိုးထိုက်သူလို့ ခေါ်နိုင်သည်။

............

 ကိုးကားချက်

 ↑1 - ညစ်ညမ်းသောအဖြစ်မှန်ကို မကြုံမချင်း ယုံကြည်လက်ခံရန် ငြင်းဆိုခြင်း။