အပိုင်း ၄၉

၁၉၇၀တွင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၄၉

 ယနေ့မွန်းတည့်အချိန်၌ ကျောက် မိသားစု၏ ထမင်း စားပွဲက လေထုသည် အနည်းငယ် အဆင်မပြေ ဖြစ်နေသည်။  ကျားဟွေ့က ကြိုစားထားပြီး ထမင်း စားပွဲကို မလာပေ။  ကျန်းချောင်းအာက သူမ ခေါင်းကိုက်နေတာကြောင့် အပြင်ကို ထွက်မလာဘူးလို့ ပြောသည်။  ဖြစ်ပျက်နေမှုများကို မထိခိုက်သလို၊  မေရှန်းက သူမကို အကြိမ်ကြိမ် စိုက်ကြည့်နေသည်။  သူမ၏ဒုတိယယောင်းမရဲ့ နှလုံးက ကြီးလွန်းသည်ဟု သူမခံစားမိသည်။

 ထမင်းစားပြီးနောက်မှာ ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ဘေးအိမ်က ကျန့်ယွိလန်ဆီ သွားခဲ့သည်။

 “နင့်ယောင်းမမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီလား။  ပထမနဲ့ ဒုတိယ ညီအစ်မတွေက တကယ်ကို အတူတူနေဖို့ ရည်မှန်းထားတာပဲ။”

 “ဒါ​ပေမယ့်​ ကံကြမ္မာမဟုတ်​ဘူးလား။”  ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့ နှလုံးသားက မကျေမနပ်ဖြစ်နေသည်။

 ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျောင်းမတက်ရင်တောင် ကလေးတစ်ယောက်ယောက်က တန်ဖိုးရှိတယ် ဆိုတာကိုလည်း သိသည်။  မူလက သူမသည် တစ်ယောက်တည်း ကလေးမွေးထားခြင်းအတွက် တန်ဖိုးထားခံခဲ့ရသည်။  ​တုန်းကျားဟွေ့လည်း ကိုယ်ဝန်ရှိနေရင် သူမနဲ့ နှိုင်းစာရင် သူမဟာ တန်ဖိုးမဲ့နေလိမ့်မည်။

 “အစ်မ၊ တုန်းကျားဟွေ့က ကလေးမမွေးနိုင်လို့ သူ့ခင်ပွန်းဟောင်းနဲ့ ကွာရှင်းခဲ့တယ်လို့ အစ်မပြောခဲ့တယ်။  ကျောက် ရဲ့အိမ်မှာ ကလေးဘယ်လိုမွေးနိုင်မလဲ။  သူမကို အချည်းနှီး ကွာရှင်းမှာ မဟုတ်ဘူးလား။ ”

 ကျန့်ယွိလန်က ကျန့်ယွဲ့ဖန်လို  တုန်းကျားဟွေ့ ကိုယ်ဝန်နှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ပူခြင်းမရှိပါ၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျောက် မိသားစုတွင် ကလေးထပ်မွေးပါက ဆယ်ယောက်၊ ရှစ်ယောက်ရှိလျှင်ပင် သူမကို မည်သို့မျှထိခိုက်စေမည်မဟုတ်ပေ။

 ကျန့်ယွဲ့ဖန် နဲ့ တူညီတဲ့ အမုန်းတရားကို မျှဝေခြင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူမမှာ ဒီခံစားချက် မရှိခဲ့ပါဘူး။  သူမက ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို သူငယ်ချင်းအဖြစ် ဘယ်တော့မှ မဆက်ဆံခဲ့ပေ။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနှင့်၊ သူမ ကျောက် မိသားစုတွင် ဒုက္ခရောက်လေလေ၊ သူမနှလုံးသားထဲတွင် ပိုပျော်ရွှင်လေလေဖြစ်သည်။

 “တချို့လူတွေက မီးဖွားဖို့ ခက်တယ်။  တစ်ချို့က ကိုယ်ဝန်ရဖို့ နှစ်ပေါင်းများစွာ စောင့်ခဲ့ကြရတယ်။ ငါတို့ရွာမှာ မိသားစုတစ်စုရှိတယ်။ ပထမတော့ ကိုယ်ဝန်မရနိုင်ဘူး။ နောက်ပိုင်းမှာ အခြားသူတွေရဲ့ လမ်းညွှန်မှုကို နားထောင်ကြတယ်။  ကလေးမလေးကို မွေးစားကြတယ်။ နောက်နှစ်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့တယ်။ နင့်ယောင်းမလည်း သူတို့နဲ့ အလားတူအခြေအနေမျိုးမှာ ဖြစ်နိုင်တယ်။”

 အဲ့ဒီမှာ ကျန့်ယွိလန်က ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို ကြည့်ပြီး “အခု မင်းယောက္ခမ ပျော်နေပြီ၊ မြေးနှစ်ယောက်ကို မိသားစုထဲ တစ်ခါတည်း ထည့်လိုက်ရလို့ သူမ အပြုံးနဲ့ နိုးလာလိမ့်မယ်။ ”

 ကျန့်ယွဲ့ဖန်က “ငါ့ယောက္ခမ ပျော်နေပေမယ့် ငါ့ကြောင့်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒီနေ့ ခေါက်ဆွဲတစ်ပန်းကန်ကို ကြည့်ပြီး သူမကို မမြင်ဘူးလား။ ဒါက နှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်း ပထမဆုံးအကြိမ်လေ။ အဲဒါကို တွေးလိုက်တိုင်း ရင်ထဲမှာ အေးချမ်းသွားတယ်။ ငါ ကျောက် မိသားစုနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ နှစ်အတော်ကြာပြီး ကိုယ်ဝန် နှစ်ကြိမ်ရှိပြီ။  ကွာရှင်းပြတ်စဲခဲ့တဲ့ အသစ်တစ်ယောက်လောက်တော့ မကောင်းဘူး။ ”

 ကျန့်ယွိလန်က ထိုစကားကိုကြားသောအခါ စိတ်ဝင်စားလာသည်။  သူမသည် ယနေ့ကိစ္စများအကြောင်း ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို မေးသည်။ ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ထပ်ပြောသည်။

 “နင် ရှီထုကို ကိုယ်ဝန်ရှိတုန်းက အဒေါ်က နင့်အတွက် နေ့တိုင်း ကြက်ဥပြုတ်ပေးတာ မှတ်မိတယ်။ ဂျူဂျူဘယ်တွေ၊ သစ်ကြားသီးနဲ့ မြေပဲတွေကို နင့်အိမ်ကို​ပို့ပေးပြီး ငွေအများကြီးမကုန်ကျဘူး။ ရွာက မိန်းမတွေက ကျောက် မိသားစုတွင် အိမ်ထောင်မပြုသည့်အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ကြသည်။  ဒီတစ်ခါ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ  တကယ်က နင့်ယောင်းမကြောင့်လား။ သူမမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိတုန်းက နင့်ကို လျစ်လျူရှုခဲ့တာလား။”

 ကျန့်ယွဲ့ဖန်က မနေ့ညက ခေါက်ဆွဲစားခဲ့ကြောင်း သဘာဝကျကျပဲ မပြောပေ။ အိမ်မှာ ဂျုံမှုန့်အလုံအလောက်မရှိလို့ ဒီနေ့ ဝေစုမရနိုင်ဘူးလို့ သူမက မပြောခဲ့ဘူး။  သူမသည် အခြားသူများကို တိုင်ကြားလိုပြီး အခြားသူများ၏ ကိုယ်ချင်းစာမှုကို ရယူလိုသည်။ သူမအမှားကို သူများတွေ နားလည်မှု လွဲအောင်ပြုလုပ်လိုသည်။

 အချိန်အတော်ကြာ အတင်းအဖျင်းပြောပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား လယ်ကွင်းထဲတွင် အတူတူ အလုပ်သွားကြသည်။  ကပ္ပတိန် တင်းဟွေ့ရှန်က ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို အလုပ်တာဝန်လျှော့ချပေးခဲ့သည်။ သူမသည် လယ်ကွင်းသို့သွားကာ လေးလံသောအလုပ်များကို မလုပ်ဘဲ ဟန်ဆောင်နေခဲ့သည်။

 “အဲဒါက နင့်ယောင်းမရဲ့ နှစ်သိမ့်မှုဆိုတာ တကယ်ကို တွက်ဆစရာပဲ။  ဂိုဒေါင်တံခါးကို တစ်ရက်မှာ နှစ်ကြိမ်သာဖွင့်ပြီး အခြားအချိန်များတွင် အိမ်၌ အနားယူရမှာ။  နင်နဲ့မတူဘူး။ နင်က နေ့တိုင်း လယ်ကွင်းကို ပြေးရမှာ ဖြစ်ပြီး နင်ပင်ပန်းတဲ့အခါ အနားယူဖို့ နေရာမရှိဘူး။”

 ကျန့်ယွိလန်ရဲ့ စကားများသည် ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့ နှလုံးသားဆီသို့ ချက်ချင်းပြေရောက်သွားသည်။  ရွာမှာ လူတွေအများကြီးရှိပေမယ့် သူမဟာ ကျန့်ယွိလန် နဲ့ စကားပြောရတာ နှစ်သက်တယ်။  ကျန့်ယွိလန်ရဲ့ စကားများသည် လူများကို အထူးနှစ်သက်စွာ နားထောင်စေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

 ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့ သိချင်စိတ်ပြင်းပြမှု၏ အဖြေသည် နေ့ခင်းဘက်တွင် ထွက်ပေါ်လာပြီး အဖွဲ့မှာ ရှောင်လင်း ရွာက လက်ထပ်လာသော ဇနီးနှစ်ယောက်ရှိသည်။

“တကယ်တော့ ဒီ လု မိသားစုက တော်တော် ဆိုးပါတယ်။  ဒုတိယ ဇနီးသည်ကို မတားနိုင်ခဲ့ဘူး။ ”

 “တစ်ကယ်လား။ သူ့အ​ပေါ် ဘယ်​​လောက်​ဆိုး​နေတာလဲ  မြန်မြန်ပြော။  “

 အတင်းအဖျင်းတွေ တောက်လောင်နေတော့ မိန်းမငယ်လေး ဆယ်ယောက်လောက်က အလုပ်ကို လက်က ချထားပြီး တောင်ကြောပေါ်မှာ စုရုံးနေကြသည်။

 “ငါ လု မိသားစုအဖွဲ့ထဲက မဟုတ်လို့ သိပ်မသိဘူး။ လု မိသားစုက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခွဲခန့်က တစ်ကြိမ် လက်ထပ်ခဲ့တာပဲ ငါ ကြားသိခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကလေးက သူတို့နဲ့ အတူမနေဘူး။  လု မိသားစုကြောင့် ဗိုက်ထဲက အဲ့တာကထွက်လာတယ်လို့ ကြားတယ်။ ”

 “အာ။  နှလုံးသားမဲ့တယ် ဟုတ်တယ်မလား။  ကလေးကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ရိုက်နှက်လို့ မရဘူး။ ”

 “ဒါမှမဟုတ် ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ… ထူးဆန်းနေလား။ လု မိသားစုဇနီးသည်က နာမည်ဆိုးရှိတယ်။ သူမမှာ အခြားလူတစ်ယောက်ရှိနေတယ်လို့ ပြောတယ်။  လု မိသားစု မျိုးစေ့နဲ့ သူမ ကိုယ်ဝန်ရှိတာမဟုတ်ဘူးလို့ ခန့်မှန်းရတယ်။”

 ဒါကိုကြားတော့ နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။

 “နင်ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။  ဒီမိန်းမက အရမ်းရက်စက်ပြီး တပ်မဟာထဲက ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ရှာကြည့်တော့ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ။ ”

 “မဟုတ်ဘူး၊ လု မိသားစုက ကလေးက သူတို့မိသားစုထဲက မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဘယ်လိုသိလဲ။”

 “အဲဒါတော့ မသိဘူး။  ငါလည်း အမေ့အိမ်ကို ပြန်သွားပြီး နားထောင်လာတာ။  ငါ့အမေအိမ်က လု ရဲ့အိမ်နဲ့မနီးဘူး၊  သူတို့က နှစ်သင်းခြားတယ်။ ”

 ရှောင်လင်း ရွာမှ အခြားဇနီးသည်က “နင့်ထက်ငါပိုသိတယ်။ တကယ်တော့၊ လု မိသားစုရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသား၊ တုန်းကျားဟွေ့ ရဲ့ခင်ပွန်းဟောင်း လုချန်းယွမ်က အဲဒီအပိုင်းမှာ ပြဿနာရှိနေတယ်လို့ အဖွဲ့ထဲမှာ ကောလာဟလတွေ ထွက်ပေါ်နေတယ်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက အကြိမ်ပေါင်းများစွာ မလုပ်ဖြစ်ဘူး။”

 ဒါက လုံးဝကို သတင်းကြီးဖြစ်သည်။ လူတိုင်း အံ့ဩသွားကြသည်။

 “ဘုရား၊ ဒီလိုမျိုး ငါကြားရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ”

 အခုခေတ်မှာ ကျေးလက်မှာ မီဒီယာတွေ မရှိတော့ဘူး။  လူတိုင်းသည် ဤရိုးရှင်းသောမြေတွင် နေထိုင်ကြသည်။  သူတို့ကြားနေရတာတွေက မိဘတွေရဲ့ အတင်းအဖျင်းတွေချည်းပါပဲ။  အထူးသဖြင့် မိန်းမပျိုတွေပေါ့။  သူတို့မှာ အတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိပေ။  ဒီလိုလူမျိုးက လူသားဆန်လို့မရပေ။  အမျိုးသမီးတစ်ဦးက အငယ်အနှောင်းကိုရှာတာကြောင့် ကိုယ်ဝန်ရှိချိန်တွင် ရိုက်နှက်ခံရသည်။  ပုံပြင်တစ်ပုဒ်နှင့် ဆင်တူသည်။

 “မိန်းမက သွေးအရမ်းထွက်တယ်လို့ ကြားတယ်။ အိပ်ယာတွေ စိုစွတ်နေချိန်မှာ သူမကို ကျန်းမာရေးဌာနကို ပို့လိုက်တယ်။  သူမကို သူတို့ မကယ်နိုင်သလောက်ပဲ။  ”

 “ဒီလောက်လေးနက်လား။  ဒါဆို သူမ ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။”

 သူတို့အားလုံးမှာ ဒီမိန်းမနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ခံစားချက်တွေ ရောထွေးနေသည်။ ပထမဆုံးအနေနဲ့ တခြားယောက်ျားကို ရှာတာတော့ မှားပေမယ့် သူ့မှာ အရည်အချင်းမရှိတဲ့ ခင်ပွန်းတစ်ယောက်ရှိသည်။  သူမ နားမလည်နိုင်ဟု ထင်ရသည်။

 လင်ငယ်၏ကလေးနှင့် ကိုယ်ဝန်ရရန် အလွန်များနေသည်မှာ မှန်သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ ရိုက်နှက်ခြင်းသည် အနည်းငယ် သနားစရာကောင်းသည်။

 “သူမက ကျန်းမာရေးဌာနမှာ နှစ်ရက်နေပြီး လု မိသားစုက သူမကို သွားခေါ်တယ်၊ နောက်တော့ ဘာဖြစ်သွားလဲတော့ မသိဘူး။ သူမ အပြင်မထွက်ရတော့တာကြောင့် ရွာသားတွေက သူမကို တွေ့ရခဲတယ်”

 ဆိုလိုတာက အခြေအနေက သိပ်မကောင်းချေ။  သူမ စိတ်ထိခိုက်ပြီး အိမ်အပြင်မထွက်ရပေ။ ဒါမှမဟုတ် လု မိသားစုက သူ့လွတ်လပ်ခွင့်ကို ကန့်သတ်ထားတယ်လို့ ပြောလို့မရပေ။  ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမအတွက် လူတွေက သက်ပြင်းချနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။

 “သူ့အမေရဲ့မိသားစုကကော။  သူတို့က သူ့ကို ရှင်းဖို့ မထွက်လာဘူးလား ”

 ဒီလိုကြီးကြီးမားမား အဖြစ်အပျက်ကြီးပြီးရင် ဆေးရုံတက်ရတာ နှစ်ရက်လောက် မလုံလောက်ဘူးလား။

 “ရွာမှာက လု မိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာက တော်တော်မြင့်တယ်၊ ဒီမိန်းမက အရင်ကတည်းက အပြစ်ရှိတယ်။  အတိအကျတော့ မသိပါဘူး။ သူမ လု မိသားစုမှာ ရှိဆဲဆိုတာပဲ သိတယ်။”

 သက်ပြင်းချကြသည်။  လီချိုင်ဖန်ကို သူတို့ ချစ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် တစ်ခုခု ဖြစ်ခဲ့ရင် သူ့ကို ကာကွယ်ဖို့ မိသားစု မရှိတဲ့ အမျိုးသမီး က သနားစရာ ကောင်းသည်။

 လု မိသားစုအကြောင်း အတင်းအဖျင်းပြောပြီးနောက် လူတိုင်းက တုန်းကျားဟွေ့ အကြောင်း အတင်းအဖျင်းပြောကြသည်။

 “တုန်းကျားဟွေ့လည်း သနားစရာကောင်းတယ်၊ ကံကောင်းထောက်မစွာပဲ သူမဟာ အဲဒီလူနဲ့ ကွာရှင်းခဲ့ပါတယ်။  မဟုတ်ရင် တစ်သက်လုံး မုဆိုးမဘဝနဲ့ ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မယ်။”

 “အခုဆိုရင် အိမ်ထောင်ရေးက ကောင်းတယ်။  ကွာရှင်းပြတ်စဲခြင်းမရှိဘဲ ငါတို့အတွင်းရေးမှူး ကျောက် ကို ဘယ်လိုလက်ထပ်နိုင်မှာလဲ။”

 “ငါ အတွင်းရေးမှူး ကျောက် ကို သနားတယ်။  သူက လူကောင်းတစ်ယောက်ပါ။  သူက အသုံးမဝင်ဘူး။ “

“သူမ ကောင်းချီးအသိုက်ထဲကို ကျသွားတယ်ထင်ပါတယ်။  အတွင်းရေးမှူး ကျောက်က အရပ်ရှည်တယ်၊ သန်မာတယ်၊ ယောက်ျားဆန်တယ်။”

“ အိုး၊ နင် အတွင်းရေးမှူး ကျောက် ကို ချစ်နေတာလား။ မချစ်နဲ့နော်။  သူတို့အားလုံးက မိသားစုဝင်တွေ။  ငါတို့မှာ အခြေခံပြဿနာတွေ မရှိနိုင်ဘူး။”

“နင်တို့အားလုံးက တကယ်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေကြတာ။ နင် ဘာလို့ဒီလောက်ဆိုးနေတာလဲ။ နင်ငါ့ကို ပြက်ရယ်ပြုပြီး နင့်ပါးစပ်ကို ငါဆွဲမဖြဲနိုင်ဘူးလားဆိုတာကြည့်လိုက်။ ”

တောင်ကုန်းပေါ်မှာ ပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့ ရယ်မောသံတွေက အဝေးကို ပျံ့သွားခဲ့သည်။  တင်းဟွေ့ရှန်သည် မီတာရာနှင့်ချီဝေးသော အခြားကွင်းပြင်တွင် ၎င်းကိုကြားလိုက်ရသည်။

“ဒီအမျိုးသမီးတွေ အလုပ်မကြိုးစားဘဲ တစ်နေကုန် အတင်းအဖျင်းပြောရင် ငါ ဒီနေ့ အမှတ်နှစ်မှတ်ကို နုတ်ပစ်မယ်။”

အမှတ်တွေမှတ်တဲ့သူက တုံ့ပြန်လိုက်ပြီး ဘယ်သူတွေ အဲ့မှာရှိနေလဲဆိုတာကို သူ့မှတ်စုစာအုပ်နဲ့ မှတ်သွားခဲ့သည်။

ညနေပိုင်းတွင် ကျန့်ယွဲ့ဖန် ပြန်ရောက်လာပြီး ခြံဝင်းနံရံအပြင်ဘက် မြေပြင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော သူ့တူ ဟိုင်းဒန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမသည် သူ့ဆီက ဖြတ်လျှောက်သွားတော့မည်ဖြစ်သော်လည်း သူမစိတ်ထဲတွင် ဘာဖြစ်လာသလဲဆိုတာကို သူမ မသိပေ။  သူမခြေထောက်တွေက ဟိုင်းဒန်ဘက်ကိုလှည့်သွားသည်။

“ဟိုင်းဒန်၊ မင်းဘာလို့ အပြင်မှာဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေတာလဲ။”

ကျန့်ယွဲ့ဖန် လက်လှမ်းလိုက်ပြီး ဟိုင်းဒန်ရဲ့ ခေါင်းကို ပုတ်ဖို့လုပ်လိုက်၏ သူမ မထိခင်မှာပဲ ဟိုင်းဒန်က ရှောင်လိုက်သည်။  သူက လူတွေနဲ့ ထိတွေ့ရတာကို မကြိုက်ပေ။

ကျန့်ယွဲ့ဖန် သူမရဲ့လက်ကို ကိုးရိုးကားယားနိုင်စွာ ဆုတ်လိုက်ပြီး ပြုံးပြုံးလေးဖြင့် “ရိုး ၊ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ မင်းဒေါသအရမ်းထွက်နေလို့ ဒေါ်ဒေါ့်တောင် ဂရုမစိုက်တော့ဘူးပေါ့။ ”

ဟိုင်းဒန်သည် စာဖတ်တတ်ရန် ကျားဟွေ့ဆီက သင်ယူပြီးနောက် သူ၏ စိတ်နေစိတ်ထားသည် ယခင်ကနှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင် များစွာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။  ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ဟိုင်းဒန်က ရှီထု ထက် ပိုကောင်းသည်။  ဝမ်မိန့် ၏ အရိပ်မှိန်မှိန်လေးကို သူ ဖျတ်ခနဲ မြင်လိုက်နိုင်သည်။ ကျားဟွေ့ ရောက်လာပြီးနောက် သူမက ငွေသုံးစွဲပြီး ဟိုင်းဒန် နှင့် ယင်းပေါင် အတွက် ရာသီတိုင်း အဝတ်အစားများ ပြုလုပ်ရန် ဆန္ဒရှိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့အဝတ်အစားများသည် ရွာရှိအခြားကလေးများနှင့်မတူဘဲ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေသည်။

ရှေးယခင်က အိမ်ပိုင်ရှင်မိသားစု၏ သခင်လေးကဲ့သို့ပင် ရှီထုက ဟိုင်းဒန် နောက်လိုက်လို့ ရွာရှိလူများက အပြောင်အပြက်ပြောကြပြီး သူ အပြင်သွားသည့်အခါတွင် ယောက်ျားနှင့်တူသော သူသည် သူမ၏သားဖြစ်သူ ရှီထု ဖြစ်သည်ကို သံသယ​ဖြစ်စရာ မရှိပေ။

 ကျန့်ယွဲ့ဖန်သည် မိသားစုတွင် ကလေး သုံးယောက်သာ ရှိသည်ဟု ဆိုကာ အဝတ်အစားများ ပြုလုပ်ခြင်းအပေါ် မကျေနပ်ကြောင်း ထုတ်ဖော်ပြောကြားခဲ့ပြီး ဘာကြောင့် တုန်းကျားဟွေ့က ဟိုင်းဒန်နဲ့ ယင်းပေါင် အတွက် အဝတ်အစားများ ပြုလုပ်နေစဉ် ရှီထု အတွက် အဝတ်အစားများ မပြုလုပ်နိုင်ရတာလဲ။ ဒါပေမယ့် တုန်းကျားဟွေ့ က သူမ အရမ်းအလုပ်များနေတာကြောင့် ရှီထု အတွက် အဝတ်အစားလုပ်ပေးဖို့ ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို သူ့ဘာသာသူလုပ်ဖို့ တောင်းဆိုခဲ့သည်။

ကျန့်ယွဲ့ဖန်က သူ့ယောက္ခမဆီ သွားပြီး သူ့ယောက္ခမ က သူ့ကလေးတွေအတွက် အဝတ်အစားလုပ်ရာမှာသုံးတဲ့ ပိုက်ဆံက မိသားစုပိုက်ဆံမဟုတ်ဘဲ သူ့ပိုက်ဆံပဲလို့ ယောက္ခမဖြစ်သူက ပြောသည်။ သူမရဲ့ယောက္ခမအတွက် သူမအဲ့တာကို မထိန်းနိုင်ပေ။

စကားလုံးတစ်လုံးသည် ကျန့်ယွဲ့ဖန် ဆီသို့ပြန်ပို့ရုံသာမကဘဲ ကျန့်ယွဲ့ဖန်၏စိတ်ကိုလည်း ပိုက်ဆံတောင်းခြင်းမှ တားဆီးခဲ့သည်။

ကျန့်ယွဲ့ဖန်သည် ကျားဟွေ့ ကိုမုန်းတီးခဲ့ပြီး ကျားဟွေ့ နှင့် ပိုမိုနီးကပ်လာနေသော သူမ၏တူ၊ တူမများကိုလည်း မနှစ်မြို့ခဲ့ပေ။ သို့သော် သူမသည် မူလက သူတို့နှင့် မနီးစပ်ခဲ့ပေ။

 “ ဟိုင်းဒန်၊ မင်းအဒေါ် ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဆိုတာ မင်းသိလား။ လအနည်းငယ်ကြာတဲ့အခါ မင်းအဒေါ်က မင်းညီကို မွေးပေးလိမ့်မယ်။  ညီတစ်ယောက်နဲ့ဆိုရင် မင်းအဒေါ်က မင်းကို မချစ်နိုင်တော့ဘူး။ တကယ်တော့၊ မင်းကိုယ့်ကိုယ်ကို မင်းအဒေါ်ရဲ့ ကလေးနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လို့ မရနိုင်ဘူး။ ”

 ဟိုင်းဒန်သည် မလှုပ်တော့ဘဲ ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကျန့်ယွဲ့ဖန်က သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူမရဲ့စကားတွေက သူ့နှလုံးသားထဲကို ရောက်သွားသလားဆိုတာ စဉ်းစားလိုက်သည်။  သူမက ဆက်ပြုံးကာ “ကြည့်လေ၊ သူမက မင်းကိုအမေလို့ ခေါ်ခွင့်မပေးဘူး။ သူမစိတ်ထဲမှာမင်းကို သူ့သားအဖြစ်မမှတ်ဘူးဆိုတာ သက်သေပြနေပြီ။  မင်းအမေက ဒီမှာမရှိဘူး၊ မင်းအဖေက မင်းအဒေါ်နဲ့ လက်ထပ်ထားတယ်။ လူတွေကပြောကြတယ် မင်းမှာ မိထွေးရှိရင် ပထွေးရှိလာလိမ့်မယ်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်တဲ့ ဂေါ်ဖီပျိုးပင်ဖြစ်လာမယ်တဲ့။”

ယခုအချိန်တွင် ကျန့်ယွဲ့ဖန်၏ပုံရိပ်သည် အဆိပ်ရှိသော ပန်းသီးတစ်လုံးစားရန် စနှိုးဝိုက်ကို ဖားပြောနေတဲ့ စုန်းမကြီးတစ်ယောက်နှင့် ဆင်တူသည်။ တုန်းကျားဟွေ့ က သူမ၏လင်ပါသားကို အမှန်တကယ် ချစ်ကြောင်း ကျန့်ယွဲ့ဖန်က မယုံကြည်သလို တုန်းကျားဟွေ့ သည် အများအားဖြင့် လူများရှေ့တွင် ဟန်ဆောင်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်ဟု သူမ တွေးထင်ခဲ့သည်။

ဟိုင်းဒန်က သူ့နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းဖိကာ ဘာမှပြန်မပြောခဲ့ပေ။ သူ့အသက်က ခြောက်နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး သူ့အပေါ် ကောင်းတဲ့လူက ဘယ်သူလဲ၊ သူ့အပေါ် ဆိုးတဲ့သူတွေက ဘယ်သူလဲဆိုတာ ပြောနိုင်နေပြီ။ ဒီအဒေါ်က များသောအားဖြင့် သူ့ကို လုံးဝဂရုမစိုက်တတ်ပေ။  သူနဲ့ ရှီထု အပေါ် ဆက်ဆံတဲ့ပုံက လုံးဝကို ကွဲပြားသည်။

ဒီအဒေါ်က သူ့ကို မကြိုက်ဘူးဆိုတာ သူသိသည်။ ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို သူ သတိထားသည်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လောက်ပဲ သတိထားနေပါစေ သူ့စိတ်က ကလေးပဲ ရှိသေးသည်။  သူသည် မရင့်ကျက်သေးသောကြောင့် ကျန့်ယွဲ့ဖန် ၏စကားများသည် သူ့နှလုံးသားထဲသို့ အနည်းနှင့်အများဆိုသလို ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

သူ့ဒေါ်လေး သူ့ကို မွေးပေးထားတာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သဘာဝကျကျ သူ သိပေမယ့် ရွာက ကလေးတွေကို မကြာခဏ ကြိမ်းမောင်းတတ်တဲ့ သူ့အမေအရင်းနဲ့ ယှဉ်ကြည့်တော့ ဒေါ်လေးက သူ့ကို ပိုညင်သာသာ ဂရုတစိုက် ဆက်ဆံသည်။

ဟိုင်းဒန်ရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာ ကျားဟွေ့ ကို သူ့မိထွေးအဖြစ် အမှန်ပင် အသိအမှတ်ပြုခဲ့သော်လည်း သူသည် သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့နှင့် သူ့ကိုယ်သူဖော်ပြရန် ရှက်ရွံ့လွန်းသောကြောင့် သူမကို ဒေါ်လေးဟုခေါ်ကာ သူ သူမကိုခေါ်သည့်ပုံစံကို မပြောင်းလဲခဲ့ပေ။

 သူ့ဒေါ်လေးရဲ့ ကိုယ်ဝန်အကြောင်းကို နေ့လယ်က သိသွားသည်။  အဲဒီတုန်းက သူ သိပ်မခံစားရပေ။  အခု သူ့အဒေါ်ရဲ့ စကားကို နားထောင်ပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ပြောမပြနိုင်တဲ့ အထိတ်တလန့်နဲ့ အဆင်မပြေ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

“ငါမင်းပြောပြနေတာက မင်းဒေါ်လေးဆီမှာ ညီတစ်ယောက်ရှိတာ မလိုချင်ရင် မင်း...”

ကျန့်ယွဲ့ဖန်၏ စကားသည် တစ်ဝက်မျှသာ ရှိသေးပြီး သူမနောက်မှ ခြေလှမ်းများက သူမပြောမကုန်သော စကားလုံးများကို လည်ချောင်းထဲတွင် ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့သည်။

 “ခယ်မ၊ ခယ်မက သိပ်ကြင်နာပြီး ငါတို့ကလေးတွေကို ပညာပေးဖို့ လျှို့ဝှက်ပြီး ကူညီခဲ့တာကို ငါမသိခဲ့ဘူး။”

စကားပြောလာသောအသံမှာ ကျောက်တုန်းလင် မှလွဲ၍ အခြားသူမဟုတ်ပေ။

ကျောက်တုန်းလင်က ဒီနေ့ ပစ္စည်းတွေ ပို့ဆောင်ဖို့ မြို့ကို သွားပြီး ပစ္စည်းတွေ ပို့ပေးပြီးနောက် ကျားဟွေ့ ဟာ ပြည်နယ် စားသောက်ဆိုင်မှ ချဉ်ချဉ်စပ်စပ် အစားအစာ ကို ကြိုက်နှစ်သက်ကြောင်း သတိရသွားတာကြောင့် တစ်ထုပ် ထုပ်ပိုးပြီး ဝယ်ပြန် လာကာ ဆန်တစ်အိတ်ကို ဆန်စက်သို့ သယ်လာသူ သူ့ရဲ့ဝမ်းကွဲ ကျောက်တုန်းလိုင် ကို ရွာဝင်ပေါက် မှာ တွေ့ခဲ့သည်။

ကျောက်တုန်းလင်သည် ကျားဟွေ့ ကိုလက်ထပ်သောအခါတွင် သူ့ခယ်မက ဟိုင်းဒန်ရှေ့မှာ စကားတွေအများကြီးပြောခဲ့တာကို သူ သတိရမိသွားသည်။  ထို့အတွက်ကြောင့် ဟိုင်းဒန်က ကျားဟွေ့ ကိုခုခံခဲ့သည်။  မင်္ဂလာပွဲအပြီးမှာတော့ ကျားဟွေ့က သူတို့ရဲ့ အချစ်ရေးကို ဖြေလျှော့ဖို့ အများကြီး ကြိုးစားခဲ့ရသည်။

ဟိုင်းဒန်သည် ထက်မြက်သော ကလေးဖြစ်သည်။  သူက သတိထားတယ်၊ သိမ်မွေ့ပြီး သူ့စိတ်ထဲတွင် တွေးထားသမျှကို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် မပြောတတ်သော်လည်း ရှုပ်အောင်လုပ်နေမည်မဟုတ်ပေ။ သူသည် အထူးနားလည်သဘောပေါက်ပြီး ဘယ်လိုရှေ့တိုးပြီး ဘယ်လိုနောက်ဆုတ်ရမလဲ​ဆိုတာကို သိသည်။  သူက ရိုက်နှက်ဆုံးမလို့မရနိုင်တဲ့ ကလေးမျိုးဖြစ်သည်။

ကျောက်တုန်းလင်သည် ကျားဟွေ့ ၊ ဟိုင်းဒန်၏ စိတ်နေစိတ်ထားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချိုးဖျက်သွားပုံကို သူ့မျက်လုံးများနှင့် စောင့်ကြည့်ခဲ့သည်။  သူက သူမကို လက်ခံရုံသာမက ယခင်ကထက် ပိုမိုတောက်ပသော စိတ်ဓာတ်လည်း ရှိခဲ့သည်။  သူသည် ကျားဟွေ့ ကို သူ့နှလုံးသားထဲတွင် အလွန်ကျေးဇူးတင်နေခဲ့သည်။

ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ကျားဟွေ့က ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။  သူမ၏ ကိုယ်ဝန်သည် ဟိုင်းဒန်နှင့် ယင်းပေါင်၏ စိတ်ခံစားချက်များကို ထိခိုက်စေမည်ကို သူမ အမှန်တကယ် စိုးရိမ်နေမိသည်။

“ကျွန်မမှာ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မအတွက် စိတ်ပူစရာ ဘာမှမရှိပါဘူး။ ကျွန်မက ဘက်မလိုက်ဘူးဆိုတာ သေချာပေမယ့် ကလေးတွေရှေ့မှာ တခြားသူတွေပြောမယ့်စကားကိုတော့ ကြောက်တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်မက သူတို့ရဲ့ မိခင်အရင်းမဟုတ်ဘူး။ ဒါက မိထွေးတွေအတွက် ခက်တယ်။  တခြားသူတွေက မိထွေးတွေကို မကောင်းတာမတွေးဖို့ ခက်ခဲကြတယ်။ ကျွန်မသူတို့ကို အမှားမလုပ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်တောင် သူတို့က ကျွန်မအမှားကို စောင့်နေကြမှာ။”

“ရိုးရိုးသားသား ပြောရရင် ကျွန်မက ဟိုင်းဒန်  နဲ့ ယင်းပေါင် ကို မမွေးခဲ့ပေမဲ့ သူတို့ရဲ့အမေအရင်းလိုမျိုး သူတို့ကိုကို ချစ်ပါတယ်။ “အဲဒါ မင်းအမေမဟုတ်ဘူး၊ သူက မင်းကို မရိုးသားဘူး” လို့တစ်ယောက်ယောက်က သူတို့ကိုပြောရင် ကျွန်မငိုမိမှာ။  ဒီလိုအခြေအနေမျိုး ကျွန်မ လုံးဝမကြုံချင်ဘူး။”

အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျောက်တုန်းလင်လည်း သူမကို သံသယတွေပျောက်စေပြီး သူမကိုအဲ့လိုအတွေးမလွန်ဖို့နဲ့ ကလေးတွေရှေ့မှာ ဘယ်သူမှ မိုက်မဲတဲ့ စကားမျိုး ပြောမှာမဟုတ်ဘူးလို့ပြောရင်း  သူမကို စိတ်ချစေခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့မှာတော့ သူ့မျက်နှာကို ပါးရိုက်လိုက်ခံလိုက်ရသည်။

ထိုအချိန်တွင် သူသည် ယုံကြည်ချက်ဖြင့် “မင်းကောင်းကောင်းလုပ်ပေးတာတွေက လုံလောက်နေပါပြီ၊အဲ့တာကိုတစ်ယောက်ရဲ့  မျက်စိနဲ့ မြင်နိုင်တယ်။”လို့ပြောခဲ့သည်။

ကျားဟွေ့ က “ရှင်နားမလည်ပါဘူး၊ လူ့သဘာဝက မကောင်းမှုက အထူးကြောက်စရာကောင်းတယ်၊ အတွင်းထဲက လူတော်တော်များများက ရှင့်ကို ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝကို မဖြတ်သန်းစေချင်ကြဘူး၊ သူတစ်ပါးကို အဆက်မပြတ်နှိပ်စက်ခြင်းအားဖြင့် အတွင်းစိတ်ပျော်ရွှင်မှုကို ရယူရတာ ကောင်းပါတယ်။”

“ အစ်ကိုကြီး၊ ကျွန်မ ဟိုင်းဒန်နဲ့ ရယ်စရာပြောနေတာ ”

ကျန့်ယွဲ့ဖန်၏ နောက်ထပ်စကားတစ်ခွန်းကို မကြားချင်တော့ဘဲ ကျောက်တုန်းလင်က ဟိုင်းဒန်၏လက်ကိုဆွဲပြီး ခြံဝင်းထဲ ဝင်သွားသည်။