အပိုင်း ၇၄

၁၉၇၀တွင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၇၄

 မေရှန်းက စာတိုက်မှ အထုပ်တစ်ထုပ်ကို သွားထုတ်လိုက်သည်။  သူမယောင်းမဆီက ပို့လိုက်တဲ့ အရသာရှိတာတွေပဲ။  သူမကို ကျောင်းယူသွားပြီး မျှဝေပေးဖို့ အထူးတောင်းဆိုထားတဲ့ စာတစ်စောင်ပါ ရောက်လာသည်။

 “ညီမရဲ့ စိတ်ထဲက အတားအဆီးတွေကို ကျော်လွှားဖို့ သင်ယူရမယ်၊ ကျိုးနွံဖို့ မဟုတ်ဘဲ ညီမရဲ့အကျင့်ကို ထိန်းထားဖို့သာမက လူတွေနဲ့ ပေါင်းသင်းဖို့လည်း သင်ယူရမယ်။ အစားအသောက်မျှဝေခြင်းက လူများကို လျင်မြန်စွာ ရင်းနှီးလာစေဖို့ အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းတွေထဲက တစ်ခုပဲ။”

 'ယောင်းမရဲ့စကားက အမြဲတမ်း အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်။' စာကိုဖတ်ပြီးနောက် မေရှန်းက သူမသိကြောင်းကို ချက်ချင်းပြန်ဖြေပြီး အလုပ်သင်နှင့်ပတ်သက်သည့် စိတ်ဝင်စားစရာ ဇာတ်လမ်းများစွာကိုလည်း ပြောပြခဲ့သည်။

 “ယောင်းမ၊ အရင်က ညီမပြောဖူးတဲ့ အတန်းဖော်ယောက်ျားလေးကို မှတ်မိသေးလား။  အမှတ်(၁)အလယ်တန်းကျောင်းမှာ ရူပဗေဒဆရာဖြစ်လာတော့ ညီမတို့က ရုံးခန်းထဲမှာပဲ နေခဲ့ရတယ်။  ”

 မေရှန်း၏ ပါးစပ်ထောင့်များသည် မသိစိတ်က တက်လာပြီး သူမ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်သည်။

 “သူ အများကြီး မပြောင်းလဲသေးဘူး။  သူက အရင်လို စိတ်အားထက်သန်ပြီး နားမလည်တာတွေကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ရှင်းပြတယ်။ ”

 ချွေ့ကျုံးရီက လက်မထပ်ရသေးပေ၊ ဆရာမများစွာက သူ့ကို တစ်စုံတစ်ဦးနှင့် မိတ်ဆက်ပေးချင်ကာ ပေါင်းသင်းနေသူများ ရှိကြသော်လည်း စိတ်ထဲမှာ ရေးရန်မှာ ရှက်လွန်းလှသည်။

 နောက်တစ်နေ့တွင် မေရှန်းက အစားအသောက်များကို ကျောင်းသို့ ယူဆောင်လာပြီး ဆရာများက နွေးထွေးစွာ ကြိုဆိုခဲ့သည်။

 "မေရှန်း၊ ဒီအစားအစာတွေ ဘယ်ကလာတာလဲ။"

 အားလုံးကောင်းတဲ့အရာတွေပဲ။  ဖြည့်စွက်စာအဖြစ် အသုံးပြုနိုင်ပြီး ဝယ်ရမလွယ်ကူပေ။

 မေရှန်းက သူတို့ကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပေးလိုက်သည်။  လူတိုင်းက ဘယ်မှာဝယ်လို့ရနိုင်မလဲလို့ မေးကြပြီး မေရှန်းက “ဒါတွေက ကျွန်မအစ်ကို တခြားနေရာတွေက အထူး ဝယ်လာတဲ့ဟာတွေ။ သူက အိတ်တစ်လုံးနဲ့ ပြန်လာခဲ့တာ။ အလုပ်သင်လုပ်ရတာ ခက်တယ် လို့ ကျွန်မယောင်းမက ပြောတယ်။ ”

 "မထူးဆန်းပါဘူး၊ နေရာအမျိုးမျိုးကနေ ယူလာခဲ့တာ။ စကားမစပ်၊ နင့်အစ်ကိုက သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးသမားလား။  တစ်ကယ်လို့ သူ အနာဂတ်မှာ သွားသေးရင်၊ ငါတို့အတွက် တစ်ခုခု ယူလာပေးဖို့ တောင်းဆိုလို့ရနိုင်မလား။  ငါ့ကလေးက အထက်တန်းကျောင်းနေတော့ သစ်ကြားသီးကို ပိုစားတယ်။  ဦးနှောက်ကို အားဖြည့်ပေးလို့ရတယ်။"

 ယနေ့ခေတ်တွင် သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး လုပ်ငန်းသည် အလွန်ရေပန်းစားသော အလုပ်တစ်ခုဖြစ်သည်။  သူတို့မှာ မြင့်မားတဲ့ လစာနဲ့ ပြုစုမှုကောင်းတွေ ပေးရုံမက အေးအေးဆေးဆေးလို့ ယူဆထားတဲ့ ကားကိုလည်း မောင်းနိုင်သည်။  မိန်းကလေးတော်တော်များများက ထရပ်ကားသမားနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ စိတ်ကူးယဉ်ကြသည်။

 မေရှန်းက အခုမှ ရောက်လာတာဖြစ်ပြီး တခြားဆရာတွေက သူ့မိသားစုအကြောင်း စုံစမ်းမေးမြန်းဖို့ စိတ်သိပ်မရှိကြပေ။  မေရှန်းက ရှန်းလီ ကွန်မြူနတီမှဖြစ်ကြောင်းသာ သူတို့သိသည်။ သူမသည် ပြည်နယ်မြို့တော်ရှိ အငယ်တန်းကောလိပ်တစ်ခုတွင် ရှိနေသည်။  အိမ်မှာ အစ်ကိုနှစ်ယောက်ရှိသည်။  သူမရဲ့ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုကြောင့် အိမ်တွင်းအခြေအနေက မဆိုးသင့်ပါဘူး။  သူမတွင် ဒရကွန် ကုတ်အင်္ကျီတစ်ထည်၊ သူမ၏လက်ကောက်ဝတ်တွင် ရှန်ဟိုင်းအမှတ်တံဆိပ်နာရီ၊ သားရေဖိနပ်ငယ်နှင့် ပန်းရောင်ပဝါတစ်ထည်တို့ရှိသည်။  မေရှန်းက နိုင်ငံတွင်းရှိ မိန်းကလေးငယ်များထက် ပို၍ ဖက်ရှင်ကျသည်။

 တကယ်တော့ ဒီဝတ်စုံတွေအားလုံးနဲ့ နာရီကို အလုပ်သင်လက်ဆောင်အဖြစ် ကျားဟွေ့က သူမအတွက် ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်။

 မေရှန်းက သူ့အစ်ကို၏အလုပ်မှာ သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးသမားဖြစ်သည်ဟူသော လူတိုင်း၏ထင်မြင်ချက်ကို နားထောင်ရင်း ရှင်းပြရန် ပြုံးကာ ခေါင်းခါလိုက်သည်။  "အစ်ကိုက သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးသမားမဟုတ်ဘူး။  မြို့ထဲမှာ ကောလိပ်တက်တယ်။ သူတို့ ပါမောက္ခက သူ့တပည့်တွေကို တခြားပြည်နယ်တွေမှာ ကျောင်းတက်ခိုင်းတယ်။ အဲ့အရသာရှိတာတွေကိုတွေ့တော့ တချို့ကို ပြန်ယူခဲ့တာ။ "

 "အိုး နင့်အစ်ကိုက ကောလိပ်ကျောင်းသားလား။ "

 "နင့်အစ်ကိုအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ။ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ ပြန်လည်စတင်တာမှာ သူပါဝင်ခဲ့တာလား။"

 “ဘယ်ကျောင်းတွေက ပါမောက္ခတစ်ယောက်က ကျောင်းသားတွေကို လေ့လာရေးခရီးကို ခေါ်သွားတာလဲ။”

 နားထောင်ရင်း လူတိုင်း အံ့ဩသွားကြသည်။  ရုတ်တရက် တစ်ယောက်ကတစ်ခုခုပြောပြီး နောက်တစ်ယောက်ကတစ်ခုခုပြောလိမ့်မည်။  ချွေ့ကျုံးရီက သူ့ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ကာ သစ်ကြားသီးများကို ခြစ်ကာ မေရှန်း ကြည့်လိုက်သည်။  သိသာသည်၊ သူလည်း သိချင်နေခဲ့သည်။

 “အစ်ကို၊ ယောင်းမမနဲ့ ကျွန်မက ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲကို တစ်နှစ်တည်း အောင်ခဲ့တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ဝူတုန်း တက္ကသိုလ်ကို ရောက်ခဲ့ကြသည်။  အဲဒီနှစ်မှာ ကျွန်မယောင်းမက ကောင်တီရဲ့ ထိပ်တန်းကျောင်းသားဖြစ်ပြီး ခရိုင်မှာ ဒုတိယနေရာရခဲ့တယ်။"

 “အိုး။ အခု နင်ပြောခဲ့တာကို ငါမှတ်မိတယ်။  ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မိသားစုတစ်စုမှာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား သုံးဦးရှိကြောင်း သတင်းစာတွင်လည်း ရေးသားထားတယ်။ အဲ့ဒါနင့်ရဲ့မိသားစု ဖြစ်နေတာပေါ့”

ထိုအဖြစ်အပျက်သည် ထိုအချိန်က အတော်လေး ခံစားခဲ့ရသည်။  ယခုတော့ လူတိုင်းသည် မတူကွဲပြားသော မျက်လုံးများဖြင့် မေရှန်းကို ကြည့်နေကြသည်။  သူမသည် သာမန်ကောလိပ်ကျောင်းသားတစ်ယောက်မဟုတ်ပေ။  သူမနောက်မှာ ကောလိပ်ကျောင်းသား အစစ်အမှန်တွေ ရှိနေသည်။  ယခုခေတ်တွင် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများသည် ဝူတုန်းတက္ကသိုလ်ကဲ့သို့ တက္ကသိုလ်ကောင်းတစ်ခုက တက်ရန်ပြောစရာမလိုလောက်အောင် စျေးကြီးသည်။  မေရှန်း၏အစ်ကိုနှင့်ယောက်မဘွဲ့ရသောအခါ၊ သူတို့၏အလုပ်မှာ မဆိုးလှပေ။

 ဤနည်းဖြင့် လူတို့သည် မေရှန်းအား သာမန်ကျေးလက်မိန်းကလေးအဖြစ် မကြည့်ကြတော့ပေ။

 “တကယ်တော့ မနှစ်က ကျွန်မရဲ့ ဒုတိယအစ်ကိုက ကောလိပ်တက်တယ်။ သူက သတ္တုတက္ကသိုလ်ကို သွားခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် အခု ကျွန်မမိသားစုမှာ ပညာရေး အနိမ့်ဆုံး ရှိသူက ကျွန်မပဲ ”

 "မေရှန်း၊ ထပ်မပြောနဲ့။  ငါတို့နှလုံးသားကို ထိုးနှက်နေတာပဲ"

 “ဟုတ်တယ်၊ ငါ အထက်တန်းကျောင်းပဲပြီးထားတာ။  တက္ကသိုလ်တံခါးကိုတောင် မထိဖူးဘူး။ ”

 “တကယ်တော့ သူက ငါ့ယောင်းမကို အားပေးခဲ့တာ။  ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲဖြေရင် ငါတို့မှာ နည်းလမ်းကောင်းရှိတာမို့ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို ဖြေရမှာပေါ့"

 "ဒါဆို နင့်ယောင်းမက တော်တော့်ကို ဥာဏ်ကောင်းတာပဲ"

 မေရှန်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူမယောင်းမသည် အလွန်ထိုးထွင်းသိမြင်တတ်သည်ဟု အမြဲလိုလိုခံစားရပြီး သူမနောက်သို့ လိုက်ရန် ဆန္ဒရှိနေသည်။

 သာမာန်ကျောင်းကိုတက်တုန်းက သူ့ယောင်းမကလည်း ဆရာမဖြစ်ရတာ အရမ်းတော်တယ်လို့ ပြောသည်။  ရိုးရှင်းတယ်၊ သန့်ရှင်းတယ်၊ အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။

 “အသိပညာက အရမ်းအရေးကြီးတယ်။ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲမစခင် တစ်နှစ်အလိုမှာ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကိုလည်း ဖြေဆိုချင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ မိသားစုက ဆင်းရဲပြီး ပိုက်ဆံတွေ ဖြုန်းနေတယ် လို့ ပြောပြီး ငါ့မိသားစုက သဘောမတူဘူး။  အလုပ်အတွက် ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ မဖြေခဲ့ဘူး။ ငါ့မှာ အလုပ်တစ်ခုရှိနေပြီပြီးတော့ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို ဖြေဆိုဖို့ အနှောင့်အယှက်မရှိခဲ့ဘူး။”

 “ဟေး၊ ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ကောလိပ်တက်ခွင့်မရတာကို အမြဲတမ်းနောင်တရနေပေမယ့် ဒီဘဝမှာတော့ ဒီလိုလုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။  ငါ့သားသမီးတွေအပေါ် မျှော်လင့်ချက်ထားလို့ရတယ်။”

 “အဲဒါက ငါနဲ့တူတယ်၊ ကလေးတွေကို နေ့တိုင်း စာကျက်ဖို့ စောင့်ကြည့်တယ်၊ ကောလိပ်စာမေးပွဲဖြေဖို့ လေ့ကျင့်ပေးရမယ်။  တက္ကသိုလ်မတက်နိုင်ရင် သူတို့ကို အသိအမှတ်မပြုဘူးလို့ ပြောခဲ့တယ်။  ငါ့မှာ ဒီလို အသုံးမကျတဲ့ ကလေးတွေ မရှိဘူး။ ”

 “နင်က နည်းနည်း ရက်စက်တယ်။စာမေးပွဲရလဒ် ကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ တတ်နိုင်သမျှ လမ်းညွှန်ပြီး ပညာသင်ပေးသင့်တယ်လို့ပဲ ပြောလို့ရသည်။  နောက်ဆုံးအနေနဲ့၊ အဆုံးမှာတော့ ကလေးတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ သဘာဝအနေအထားက ဘယ်လိုရှိသလဲဆိုတဲ့အပေါ်မှာ မူတည်တယ်။”

 "ဆရာ တျန်း - လုံ့လဝီရိယက အားနည်းချက်ကို ဖန်တီးနိုင်တယ်။ ဒီစကားကို မမေ့ပါနဲ့။ "

 “  “ ကွန်ဖြူရှပ်” ကလည်း “တတ်နိုင်သမျှ သင်ပေး”သင့်တယ်လို့ ပြောဖူးတယ်”

 ရုံးရှိ ဆရာ၊ဆရာမ အများစုသည် ပညာရေးကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ ငြင်းခုံနေကြသော မိသားစုများ ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ သူတို့၏အကြည့်များသည် စားပွဲခုံပေါ်တွင် ဆုံတွေ့ကြပြီး ချွေ့ကျုံးရီက ရှက်ပြုံးလေးပြန်ပြသော မေရှန်းကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။

 ကုန်တိုက်မှ အထည်များကို နောက်ဆုံးဝယ်သောအခါ ကျားဟွေ့က အဝတ်အစားများ ပြီးရန် တစ်လနီးပါး အချိန်ယူခဲ့ရသည်။

 သူမ ပထမဆုံးလုပ်ခဲ့တာကတော့ ဒီနှစ်မှာ အရပ်ပိုရှည်လာတဲ့ ဟိုင်းဒန်နဲ့ ကလေးတော်တော်များများအတွက်ဖြစ်သည်။  သူ့ဘောင်းဘီက သူ့အတွက် တိုလွန်းနေပြီဖြစ်ပြီး၊ သူက အဝတ်အစားအသစ်တွေကို အလျင်အမြန်ဆုံး လိုအပ်နေသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။  ညီဖြစ်သူ ရှီထုက ဟိုင်းဒန်ရဲ့ အဝတ်ဟောင်းကို ၀တ်ဆင်နိုင်သော်လည်း ကလေးများသည် အဝတ်အသစ်ကို နှစ်သက်သောကြောင့် သူမအတွက် ဖန်တီးထားသင့်သည်။

 ကလေးအဝတ်အစားတစ်ခုပြုလုပ်ရန် အချိန်အများကြီးမယူပေ။ ရှီထုမှာ မိခင်မရှိသောကြောင့် ကျားဟွေ့က အဒေါ်တစ်ယောက်အနေဖြင့် ကိစ္စကြီးငယ်မည်မျှအသေးစိတ်ပြောရမည်ကို မပြောဘဲ၊ သူ့ကို ထောက်ထားစာနာမိမည်ဖြစ်သည်။  အနည်းဆုံးတော့ သူမသည် တစ်ဦးကို အလွန်အမင်း မျက်နှာသာပေးပြီး အခြားတစ်ယောက်ကို ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းမျိုး မဖြစ်စေသင့်ပေ။

 ရှီထု ကြီးပြင်းလာသည်နှင့်အမျှ ကျန်းချောင်းအာနဲ့ တုန်းဟဲတို့က သူ၏နေ့စဉ်ဘ၀ကို ဂရုစိုက်ကြပြီး ကျားဟွေ့သည်လည်း သူ၏စာလေ့လာမှုများကို တာဝန်ယူခဲ့သည်။ ကလေးသုံးယောက်အတွက် သူဝယ်တဲ့ဝေစုကို ယူသည်။  မိသားစုအနေနဲ့ကတော့ သူ့အတွက်ဘာတွေလုပ်ပေးခဲ့လဲဆိုတာကို စိတ်ပူစရာမလိုပေ။

 ယင်းပေါင်က မိသားစုတွင် တစ်ဦးတည်းသော သမီးငယ်လေးဖြစ်သည်။ သဘာဝအတိုင်း၊ ကျားဟွေ့၏  ဂရုတစိုက် တွေးခေါ်မှု နှင့် ပြည့်မီရန် သူမသည် ကောင်းမွန်စွာ ၀တ်ဆင်သင့်သည်။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ သူမအတွက် သူမ အစ်ကို၊ အစ်မရဲ့ အဝတ်ဟောင်းတွေကို ဖယ်ထားပြီး ပြတ်လပ်မှုရှိရင် သူ့အတွက် အသစ်ပြင်ဆင်ပေးသင့်သည်။

ပစ္စည်းရှားပါးတဲ့ခေတ်မှာ သာမာန်မိသားစုတွေရဲ့ သားသမီးတွေက အစ်ကိုကြီးရဲ့အဝတ်အစားတွေက သေးသေးလေးဖြစ်သွားပြီးရင် ဒုတိယမြောက်သားလေးဆီ ရောက်သွားကြသည်။  နှစ်သစ်သုံးနှစ်၊ အဟောင်းသုံးနှစ်၊ အပ်ချုပ်ပြုပြင်ခြင်း သုံးနှစ်ဟု ခေါ်သည်။ (အဝတ်အစားအသစ်က သုံးနှစ်ဝတ်တယ်။ အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ နောက်ထပ်သုံးနှစ်ဝတ်ပြီး နောက်သုံးနှစ်အထိ ဖာထေးပြီး ဝတ်လို့ရတယ်။)

 ကလေးအဝတ်အစားများ ပြုလုပ်ပြီးနောက် လူကြီးများ၏အဝတ်အစားများကို ပြုလုပ်သည်။ သူမသည် ၎င်းတို့ကို ယောက္ခမ ကျန်းချောသ်းအာ၊ မေးစားအမေ ရှန်နန်းရူနဲ့  သူမ၏မိခင် ရှန်းကွေ့ရှောင်အတွက် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

 ကျားဟွေ့က ရှန်နန်းရူအတွက် သူမလုပ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ထုတ်ယူလိုက်တဲ့အခါ ရှန်နန်းရူက အရမ်းပျော်နေပြီး မျက်မှန်တပ်ပြီး အဝတ်အစားပေါ်က ပုံစံတွေကို သေသေချာချာကြည့်ကာ ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။ "နောက်ဆုံးတော့ ငါ့သမီးက ငါ့အတွက်လုပ်ထားတဲ့အဝတ်အစားအသစ်ကို ငါဝတ်နိုင်တာ အရမ်းကောင်းတယ်  "

 သူမက ကျားဟွေ့ လက်ကို ကိုင်လိုက်သည်။  သူမ၏မျက်ခွံများသည် အနည်းငယ်နီနေပြီး သူမ၏နှလုံးသည် ချဉ်ပြီး သက်သာရာရသွားသည်။

 ဘဝက သူမကို စမ်းသပ်မှုတွေနဲ့ ဒုက္ခတွေပေးခဲ့သည်။  သူမ ဝမ်းနည်းပူဆွေးခဲ့ရပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ ဒီလူဆိတ်ညံမှုအလယ်မှာ သူမကို ပျော်ရွှင်စေခဲ့တဲ့ ပန်းတစ်ပွင့် ပွင့်လာခဲ့သည်။

 ကျားဟွေ့က သူ့အမေရဲ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နှစ်သိမ့်သလို ပြုံးကာ "ဒါကို ဝတ်ရတာ မလွယ်ဘူးလား။ အခုမှစပြီး အမေ့ အတွက် အဝတ်အစားအသစ်တွေ သမီး နှစ်တိုင်းလုပ်ပေးမယ်။"

 ရှန်နန်းရူက ခေါင်းကို အမြန်ခါလိုက်ပြီး "မဟုတ်ဘူး၊ ဒါဆိုရပြီ။  သမီးကအရမ်းအလုပ်များတယ်။  အတန်းတက်ရတယ်၊ ကလေးတွေကို ထိန်းကျောင်းဖို့လည်း အလုပ်ရှုပ်နေရတယ်၊ ဒီမိသားစုက အသေးအဖွဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် ကိစ္စကြီးဖြစ်ပါစေ၊ သမီးအတွက် မလွယ်ဘူး"

 ရှန်နန်းရူက ကျားဟွေ့၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကိုလည်း မြင်သည်။ ကျားဟွေ့က မနက်မှ ညအထိ အားလပ်ချိန်မရှိသော်လည်း စိတ်သဘောထားကောင်းသည်။  သူမသည် ဘယ်တော့မှ ညည်းညူခြင်းမရှိပဲ နေ့တိုင်းရယ်မောကာ လူတိုင်းကို အမြဲပြုံးပြနေခဲ့သည်။

 ကျားဟွေ့က အဝတ်မပါတာမျိုး မဟုတ်သော်လည်း ချွေတာသောဘဝဖြင့် နေထိုင်တတ်သည်။ သူမက မပျက်စီးတဲ့အဝတ်နဲ့ အပြဲတဲ့အဝတ်တွေပဲ ထပ်ခါ ထပ်ခါ ဝတ်သည်။ ပှန်နန်းရူးက ကျားဟွေ့ကို သူမအတွက် အဝတ်အစားအသစ်မလုပ်စေချင်သလို ကျားဟွေ့ကိုလည်း ဒုက္ခမပေးချင်ပေ။

 ရှန်နန်းရူက ကျားဟွေ့ကို သူမ၏ မွေးစားသမီး အသိအမှတ်ပြုခဲ့သော်လည်း သူမကို များစွာ မကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။ ကျားဟွေ့က ရံဖန်ရံခါ သူမအတွက် စားစရာများကို ယူဆောင်လာကာ တုန်းလင်ကလည်း လုပ်အားဖြင့်ကူညီသည်။ အခုလည်း သူမအတွက် အဝတ်အစားတွေ လုပ်ထားသည်။

 မနှစ်တုန်းက သူတို့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့ လိုက်ဖက်ဖို့အတွက် ခြံအသစ်ဝယ်ခဲ့သည်။  မိသားစုက ရှန်နန်းရူနဲ့ ဆက်လက်နေထိုင်ခဲ့ပြီး အဝေးသို့ မပြောင်းရွေ့ခဲ့ပေ။  သူတို့သမီးလေးဟာ တကယ်ကို တွေးခေါ်တတ်သူဖြစ်သည်။

 သူ့အမေက သူမကို စိတ်ပူနေမှန်း ကျားဟွေ့က သိပေမယ့် သူမမှာ အခက်တွေ့နေတယ်လို့ သူမ တကယ်ခံစားရသည်။

 ဤထူးဆန်းသောခေတ်တွင် သူမသည် စားဝတ်နေရေး သို့မဟုတ် အဝတ်အစားများ ချို့တဲ့ပြီး ဘဝအတွက် ကြိုးစားအားထုတ်ရန် မလိုအပ်ပေ။  သူမသည် အိမ်မှုကိစ္စများကိုသာ လုပ်ဆောင်ပြီး သားသမီးများကို ပြုစုစောင့်ရှောက်သည်။

 ဤလောက၌ မည်သူသည် ဆင်းရဲဒုက္ခကို ခံစားရမည်နည်း။ ပိုမိုကောင်းမွန်သော ဘဝအတွက် ကောလိပ်တွင် ပညာသင်ခဲ့သည်။  ကလေးတွေကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ဆိုတာ ကိုယ့်စိတ်နဲ့ကိုယ် တာဝန်ရှိသည်။  အိမ်မှာ အသေးအဖွဲ့နဲ့ ကိစ္စကြီးတွေ အတွက်တော့ စိတ်ပူနေ သည်။  ပိုမိုကောင်းမွန်သော ဘဝနေထိုင်ရန် မိသားစုအားလုံး လက်တွဲလုပ်ဆောင်ရန် အမြဲဆန္ဒရှိခဲ့သည်။

 မကျော်ဖြတ်ခင်မှာပဲ သူမဟာ ဘွဲ့လွန်ကျောင်းသူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ပညာသင်ကြားရင်း သုတေသနပရောဂျက်တွေမှာ နည်းပြကို ကူညီပေးခဲ့သည်။  သူမ ပိတ်ရက်တွေမှာ အချိန်ပိုင်းလုပ်သည်။

 သူမ အချိန်ပိုင်းအလုပ်တစ်ခုလုပ်ရခြင်း အကြောင်းအရင်းမှာ ငွေရှားပါးခြင်းကြောင့် မဟုတ်ပေ။  သူမသည် အလုပ်ကြိုးစားသင့်သည်ဟုသာ ခံစားခဲ့ရသည်။

 ကျားဟွေ့ ပေးခဲ့တဲ့ ရှန်းကွေ့ရှောင်ရဲ့ အဝတ်အစားတွေက မြို့ထဲမှာ ကျောင်းတက်ကတည်းက သူတို့ဆီ စာပို့ခဲ့ပြီး သူ့အမေအိမ်ကို ပြန်ဖို့ အချိန်က ပိုတိုသည်။  နွေရာသီနှင့် ဆောင်းရာသီရောက်မှသာ မိခင်အိမ်သို့ ပြန်သွားနိုင်ပြီး မိဘများ၊ အစ်ကို၊ ယောင်းမများနှင့် တူ၊ တူမများကို ကြည့်ရှု့နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

 သူမသည် ၎င်းတို့အား ပြည်နယ်မြို့တော်သို့ ရက်အနည်းငယ်ကြာ ဖိတ်ကြားလိုကြောင်း သူမ၏ မိသားစုအား ပြောပြခဲ့သည်။ လူတိုင်းက အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားပြီး ပြည်နယ်မြို့တော်မှာ ကမ္ဘာကြီးကို မြင်ချင်ကြပေမယ့် အိမ်ကိုထားခဲ့ဖို့က သိပ်မလွယ်လှပေ။  သူတို့က ကျားဟွေ့ အတွက် ဒုက္ခရောက်မှာကို ကြောက်ရွံ့ပြီး အခွင့်အရေးရရင် နောက်မှလာမယ်လို့ အမြဲပြောခဲ့သည်။

နှစ်လအကြာ မေရှန်း၏အလုပ်သင်ပြီးနောက်၊ သူမသည် ဘွဲ့ယူစာတမ်းပြင်ဆင်ရန် ကျောင်းသို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အမှတ်(၁) အလယ်တန်းကျောင်းမှ သူမ၏ အလုပ်သင် မှတ်ချက်များသည်လည်း ကျောင်းသို့ ရောက်လာသည်။  ရမှတ်တွေအားလုံးက ကောင်းသည်။  မတော်တဆမဖြစ်ပါက မေရှန်းသည် ဘွဲ့ရပြီးနောက် အမှတ်(၁) အလယ်တန်းကျောင်းတွင် သင်ကြားရမည်ဖြစ်သည်။

 မေရှန်းက ရလဒ်အတွက် အလွန်ကျေနပ်သည်။  သူမ၏စာမှ ကျားဟွေ့က ချွေ့ကျုံးရီ အကြောင်းသိပြီးဖြစ်သည်။  မေရှန်း ပြန်လာသောအခါ ကျားဟွေ့ အတင်းအဖျင်းပြောရန် မစောင့်နိုင်တော့ပေ။

 "အဲဒါက မင်းအတွက်ကောင်းလား  ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ အလားအလာရှိလား။ "

 မေရှန်းက အသက် ၂၂ နှစ်ဖြစ်သည်။  သူမသည် ၂၁ ရာစုတွင်ကလေးမလေးဖြစ်နေဆဲဖြစ်သော်လည်း ၁၉၇၀ ခုနှစ်များတွင်ငယ်သည်ဟုမယူဆပေယူ

 "ယောင်းမ အစ်မ အိမ်ထောင်ရှိလား မမေးဘူးလား"

 ကျားဟွေ့က မေရှန်းကို "ညီမက တုံးတာလား ဒါမှမဟုတ် အစ်မကတုံးနေတာလား" ဟူသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

 "အိမ်ထောင်ကျရင် သူ့ကို ညွှန်းနေသေးမှာလား။ သူနဲ့ဝေးဝေးနေသင့်တယ်။  "

 မေရှန်း ရုတ်​တရက်​ သိလိုက်​သည်​။ ချွေ့ကျုံးရီကို တစ်ချိန်က သူမ နှစ်သက်ခဲ့သော်ငြားလည်း ချွေ့ကျုံးရီက သူမအပေါ် မည်သည့်ခံစားချက်မှ ရှိမည်မဟုတ်ပေ။  သူမကိုယ်တိုင်အတွက်၊ ချွေ့ကျုံးရီက သူမ၏ ယခင်အတန်းဖော်များကဲ့သို့ ကျောင်းတစ်ကျောင်းတွင် သင်ကြားပေးသော ဆရာတစ်ဦးသာ ဖြစ်လိမ့်မည်။  တခြားဘာမှ မရှိပေ။

 “အင်း… သူက အလုပ်သင်တုန်းက ညီမကို ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်ပေမယ့် ညီမအပေါ် ဘယ်လို ခံစားရလဲတော့ မသိဘူး။”

 သူမသည် သူ့အတန်းဖော်ဖြစ်သောကြောင့် သူမကို ဂရုစိုက်လျှင်ကော။ ထို့ကြောင့် မေရှန်းက ၎င်းကို မတွေးဝံ့ပေ။  သူမသည် စိတ်ဝင်တစားမရှိသော ကိစ္စတစ်ခုတွင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဖြုန်းတီးနေမည်ကို သူမကြောက်သည်။

 “ဒါဆို သူညီမကို ဘယ်လိုဂရုစိုက်တယ်ဆိုတာ ပြောပြ”

 ထို့နောက် မေရှန်းက သူမအတွက် ချွေ့ကျုံးရီ လုပ်ပေးခဲ့သော ကောင်းမှုအမျိုးမျိုးဖြစ်တဲလ ကျောင်းရှိဆရာများထံ မိတ်ဆက်ပေးခြင်း၊ သင်ခန်းစာအစီအစဉ်ရေးဆွဲနည်းများကို သင်ကြားပေးခြင်း၊ ကျောင်းသားများ အကြောက်ဆုံးသော ဆရာ၊ ဆရာမများကို မည်ကဲ့သို့ ပြုမူရမည်၊  ကျောင်းသား လူအးမိုက်တွေကို ဘယ်လိုဆက်ဆံမလဲ၊ စသည်တို့ဖြစ်သည်။

 ကျားဟွေ့က ဤစကားကိုကြားလိုက်သည်နှင့် ချွေ့ကျုံးရီက မေရှန်းနှင့် ပတ်သက်၍ ကောင်းမွန်သောခံစားချက်ရှိရမည်ကို သူမချက်ချင်းသေချာသွားခဲ့သည်။

 "ဒါကြောင့် ငါတို့ မေရှန်း မကြာခင် လက်ထပ်နိုင်တော့မယ်ထင်တယ်"

 သူမ နားထောင်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်ရင်း မေရှန်း၏ မျက်နှာက နီရဲသွားသော်လည်း ကံကောင်းစွာ သူမပြောတာကို ဘယ်သူမှ မကြားလိုက်ရပေ။

 “ယောင်းမ ဘာတွေပြောနေတာလဲ။  စာလုံးရှစ်လုံးမရေးရသေးဘူး။  အဲဒီလူက ညီမကို စိတ်မဝင်စားဘူး။”

 “ဒါဆို လောင်းကြရအောင်။ သူက ညီမကို စိတ်ဝင်စားပြီး ညီမကို ဝန်ခံရင် ညီမအစ်မကို ဆွယ်တာ အင်္ကျီထိုးဖို့ ကူညီပေးရမယ်။  အစ်မရှုံးရင် ညီမကို ဘာဂီ တစ်ထည်ဝယ်ပေးမယ်။”

 ဘာဂီက လီနင် ဝတ်စုံကဲ့သို့ လက်တိုဝတ်စုံဖြစ်သည်။  ၎င်းသည် ရုရှားစတိုင် အမျိုးသမီးဝတ် ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်သည်။  ဤဝတ်စုံသည် နွေရာသီတွင် ငယ်ရွယ်သော မိန်းကလေးများ အနှစ်သက်ဆုံးဖြစ်သည်။ ၎င်းတွင် တောက်ပသောအရောင်အသွေးရှိပြီး လေ၀င်လေထွက်ကောင်းကာ သက်တောင့်သက်သာရှိတဲ့ အထည်များရှိသည်။  လမ်းပေါ်မှာ ဘာဂီဝတ်တာဟာ လမ်းပေါ်မှာ အလှဆုံးမြင်ကွင်းတစ်ခုပါပဲ။

 မေရှန်းက တုံ့ဆိုင်းနေပြီး သူမယောင်းမနဲ့ လောင်းရမလားမသိပေ။

 "အချစ်က တုံ့ဆိုင်းမှု့ မရှိဘူး။ မေရှန်း၊ ညီမ သတ္တိရှိရမယ်။"

 ကျားဟွေ့၏ အားပေးမှုသည် မေရှန်း၏နှလုံးသားထဲ မထင်မှတ်ဘဲ သတ္တိရှိစေခဲ့သည်။  သူမသည် သူမ၏ လက်သီးများကို ဆုပ်လိုက်ပြီး အစိမ်းရောင် စစ်တပ်ယူနီဖောင်းနှင့် ဝါဒဖြန့်ချိရေး ပိုစတာများပေါ်ရှိ လက်ဦးမှု့ ရှေ့ပြေးအဖွဲ့ကဲ့သို့ပင် ခေါင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခါယမ်းလိုက်သည်။