အပိုင်း ၇၇

၁၉၇၀တွင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၇၇

 ပထမအကြိမ်တွေ့ဆုံပြီးနောက် ကျိကျန့်ဖန်က မေရှန်းကို စိတ်အားထက်သန်စွာ လိုက်ခဲ့သည်။  အဖွဲ့ထဲမှာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိသရွေ့ အလုပ်ပြီးရင် မေရှန်းကို စောင့်ဖို့ ကျောင်းတံခါးကို သွားလိမ့်မည်။  နှစ်ရက်အကြာတွင် ကျောင်းရှိဆရာများနှင့် ကျောင်းသားများအားလုံးသည် ဆရာမကျောက်က သူမ၏လူနဲ့ စကားစမြည်ပြောနေကြသည်ကို သတိပြုမိခဲ့ကြသည်။

 ဤနေ့သည် သောကြာနေ့ဖြစ်သည်။  ကျိကျန့်ဖန်က သူမကို ညစာစားဖို့နဲ့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ တောင်းဆိုဖို့ မေရှန်းဆီလာသည်။

 "ရဲဘော်ကျိ၊ ရှင်လုပ်စရာမလိုဘူးလား။ ရှင်က ကျွန်မဆီ အမြဲလာတယ်၊ ဒါကို လူတွေမြင်ရင် အဲဒါက အထင်ကြီးစရာတွေ ကျန်ရစ်လိမ့်မယ်၊ ဒါကြောင့် ရှင် ကျွန်မကို ထမင်းစားဖို့ အမြဲဖိတ်နေဖို့ မလိုဘူး။  ဒါက ပိုက်ဆံအများကြီး ဖြုန်းတီးတဲ့နည်း။  တစ်လမှာ ဘယ်လောက်တောင် ငွေကုန်လဲ။"

 ခရိုင်ရှိ ရုပ်ရှင်လက်မှတ်တစ်စောင်လျှင် ၆ ယွမ်၊ လက်မှတ် ၂ စောင်ဖြစ်လို့ ၁၂ ယွမ်၊ အစားအသောက်နှင့် ဆိုဒါများပါသောကြောင့် တစ်ကြိမ်လျှင် ဆိုဒါသောက်ရန် ယွမ် ၂၀ ကုန်ကျသည်။ သူက မေရှန်းကို ပိုက်ဆံမပေးသေးပေ။  မိန်းမကို ပိုက်ဆံပေးစရာ အကြောင်းမရှိသေးဘူးလို့ သူက ပြောသည်။  မေရှန်း အရမ်းရှက်သွားသည်။

 ကျိကျန့်ဖန်က မေရှန်း စကားများထဲမှ နောက်ထပ်အဓိပ္ပါယ်တစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသည်။ မေရှန်းက မြင်ရတာနဲ့ ငွေဖြုန်းတာ မကောင်းဘူးလို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် သူမ မလာဖို့ မတောင်းဆိုခဲ့သလို သူ့ကို မကြိုက်ဘူးလို့လည်း မပြောခဲ့ဘူး။

 ထို့ကြောင့် ကျိကျန့်ဖန်က သူ့တွင် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အခွင့်အရေးရှိသည်ဟု ခံစားမိသည်။

 "ဒါဆို ကျွန်တော် မင်းကို မလိုက်နိုင်ဘူးဆိုလိုတာမဟုတ်ဘူးပေါ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို လိုက်တဲ့အခါ အသားအရေထူဖို့ လိုပေမယ့် ရိုးသားမှုကိုလည်း ပြသရမယ်။ "

 မေရှန်း၏ တုံ့ပြန်မှုကို မြင်စေရန် တမင်တကာ ပြောခဲ့သည်။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း မေရှန်း၏ သူ့စကားကြားသောအခါ သူမ လျင်မြန်စွာ ရှက်သွားသည်။

 "ရှင်နဲ့ ဆက်ဆံရေးရှိဖို့ ကျွန်မကတိမပေးဘူး။ ဒါကို ရှင်အတင်းအကျပ်လုပ်နေတာ။ ဒီလိုထပ်လုပ်ရင် ရှင်နဲ့ကျွန်မ ထွက်သွားရမှာမဟုတ်ဘူး။  ရှင်ဒီမှာ တစ်ယောက်တည်းစောင့်နေရတယ်၊ ရှင့်ကို ဂရုစိုက်မယ့်သူတစ်ယောက်ရှိမရှိ ကြည့်လိုက်။ "

 ကျိကျန့်ဖန်က ပြုံးကာ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး "ဟုတ်တယ် မင်းပြောတာက အဓိပ္ပာယ်ရှိတယ်။  ကျွန်တော့် အမှားတွေကို ပြန်သုံးသပ်မယ်။ ကျေးဇူးပြုပြီး ခွင့်လွှတ်ပါ ရဲဘော်မေရှန်း"

 နှစ်ယောက်သား ကျောင်းဝင်ပေါက်မှာ စကားပြောနေတုန်း ချွေ့ကျုံးရီက သူ့စက်ဘီးကို ကျောင်းထဲကနေ တွန်းလာသည်။  မေရှန်းက သူ့ကိုတွေ့တော့ ခံစားချက်တွေ ရောထွေးနေပေမယ့် ပြုံးပြီး နှုတ်ဆက်နေတုန်းပဲ။

 ချွေ့ကျုံးရီက မေရှန်းကို ကြည့်ပြီး ကျိကျန့်ဖန်ကို ကြည့်သည်။  နှစ်ယောက်သား ခေါင်းညိတ်ပြပြီးနောက် စက်ဘီးပေါ်တက်ကာ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။

 ဒီရက်တွေမှာ မေရှန်းနဲ့ ချွေ့ကျုံးရီ စကားတွေ ရပ်သွားပြီ။ အရင်ကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက ကောင်းမွန်နေသေးတာ ထင်ရှားပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ ပိုအေးစက်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

 သူမစိတ်မကောင်းပါဘူးလို့ ပြောတာက မှားသည်။  မေရှန်းလည်း ဘာကြောင့်လဲဆိုတာကို တွေးနေပေမယ့် ချွေ့ကျုံးရီ ဘာတွေတွေးနေမှန်း သူမ တကယ်ကို မှန်းဆလို့မရပေ။ သူမ အရမ်းချစ်ခဲ့ပေမဲ့ တစ်ချိန်တည်းမှာ ခြေတစ်လှမ်း မလှမ်းချင်တော့ပေ။  သူ့ကို အစကတည်းက သူငယ်ချင်းလို့ပဲ မှတ်ခဲ့တာလား။  သူမ နားလည်မှုလွဲသွားတာလား။

 ကျိကျန့်ဖန် နဲ့ ချိန်းတွေ့ပြီးနောက် မေရှန်းက သူ့ယောင်းမကို အဲဒီအကြောင်းကို ပြောပြဖို့ စာရေးလိုက်သည်။  သူ့ယောင်းမရဲ့ ထင်မြင်ချက်ကိုပဲ ကြားချင်နေတာ။

 သူမ ပုံစံအရ မေရှန်းက မည်သို့ငြင်းရမည်ကို သိသူမဟုတ်ပေ။ ကျိကျန့်ဖန်ရဲ့ ပြင်းထန်သော အသွင်အပြင်သည် မေရှန်းအတွက် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတ်လန့်စေသည်။  တစ်ဖက်တွင်မူ သူမသည် အစကတည်းက ကျိကျန့်ဖန် အပေါ် ဆိုးရွားသောခံစားချက်မရှိခဲ့ပေ။  တကယ်တော့ သူ့အပေါ် ကောင်းတဲ့ ခံစားချက်တွေတောင် ရှိသေးသည်။

 ကျိကျန့်ဖန်ရဲ့ အမြင်နှင့် အယူအဆများသည် သူမ​ယောင်းမနှင့် အလွန်ဆင်တူသည်။ သူ၏ အလုပ်အကိုင်မှာ ရဲအရာရှိဖြစ်သည်။  ဤပတ်ဝန်းကျင်တွင် "မင်းဒုက္ခရောက်ရင် ရဲကိုခေါ်ပါ" လို့ ကလေးဘဝကတည်းက ပြောနေကြပြီ။  ရဲများသည် သမာဓိနှင့် ကိုယ်ကျိုးမဖက်သော သင်္ကေတအဖြစ် လူများကို အလွယ်တကူ အထင်ကြီးစေနိုင်သည်။

 မေရှန်းက သူမအစ်ကိုအကြီးဆုံး ကျောက်တုန်းလင်အကြောင်းပြောတဲ့အခါ ကျိကျန့်ဖန်က ကျောက်တုန်းလင်ကို  သဘောကျကြောင်း ဖော်ပြခဲ့သည်။  ကျောက်တုန်းလင်က သူရဲကောင်းတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်စံနမူနာဖြစ်ကြောင်း ၎င်းက ပြောခဲ့သည်။  မရေမတွက်နိုင်သော စစ်သည်များ၏ ဆိတ်ဆိတ်နေပြီး ကိုယ်ကျိုးမဖက်ဘဲ အပ်နှံမှုကြောင့် တိုင်းပြည်သည် ပိုမိုအားကောင်းလာသည်။  စစ်တပ်မှထွက်ပြီးနောက် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲဖြေဆိုရန် အစိုးရရာထူးကို ပြတ်ပြတ်သားသား စွန့်လွှတ်နိုင်ခဲ့သည့်အချက်က သူသည် စိတ်ကူးနှင့် ရည်မှန်းချက်များရှိသူဖြစ်ကြောင်း သက်သေပြခဲ့ကြောင်းလည်း ၎င်းက ပြောခဲ့သည်။

သူမသည် မိသားစုကို ဂရုစိုက်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သောကြောင့် ဤစကားလုံးများအားလုံးသည် မေရှန်း အတွက် အလွန်အသုံးဝင်သည်။  သူမမိသားစုအပေါ် ကောင်းဖို့က သူမအပေါ် ကောင်းတာထက် တစ်ခါတစ်လေ ပိုထိရောက်သည်။

 ကျားဟွေ့က မေရှန်းထံမှစာတစ်စောင်လက်ခံရရှိသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ၎င်းသည် သူမ၏ဘဝအကြောင်းကိုဖော်ပြသော သာမန်စာတစ်စောင်ဖြစ်သည်ဟု သူမထင်ခဲ့သော်လည်း ထိုစာထဲတွင် ကြီးကြီးမားမား အံ့အားသင့်စရာဖြစ်လာမည်ဟု သူမ မထင်ခဲ့ပေ။  တစ်စုံတစ်ယောက်က မေရှန်းကို ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့ပြီး သူမလည်း သူ့ကို တွေ့ခဲ့သည်။

 မေရှန်းက ပြောစကားအရ ဤရဲဘော်သည် အလွန်တက်ကြွသည်ဟု ကျားဟွေ့ ခံစားမိသည်။  သူ့မှာ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေးနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး နှစ်မျိုးလုံးရှိသည်။  အရေးကြီးဆုံးအချက်မှာ စာထဲတွင် မေရှန်းက သူမ၏ထင်မြင်ချက်ကိုသာ တောင်းဆိုခဲ့ပြီး အမျိုးသားရဲဘော်အပေါ် မကျေနပ်မှုများကို တိုက်ရိုက် သို့မဟုတ် သွယ်ဝိုက်၍ မဖော်ပြခဲ့ပေ။  ဒီရဲဘော်က ကောင်းကြောင်း သက်သေပြနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။

 ကျောက်တုန်းလင်က အပြင်မှဝင်လာပြီး ကျားဟွေ့က စာကိုကြည့်ရင်း ပြုံးနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။  ဒီနေ့ သူ့ညီမရေးလိုက်တာကို သူသိတဲ့အတွက် သူပြုံးနေတဲ့ ကျားဟွေ့ကို မေးလိုက်သည်။

 "မေရှန်းက တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ တွေ့နေတယ်။ တစ်ကျောင်းထဲက ဆရာမတစ်ယောက်က သူမကို မိတ်ဆက်ပေးတာ။  သူက ရဲအရာရှိ။ ဒီရက်တွေမှာ သူက မေရှန်းကို တက်ကြွစွာလိုက်နေတယ်။  ဒီရဲဘော်မှာ မျှော်လင့်ချက်ရှိတယ် ထင်တယ်။  နောင်ကျရင် သူက ကျွန်မတို့ မတ်လေး ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။ "

 မေရှန်း ဖော်ပြတဲ့ အတန်းဖော် ချွေ့ ကတော့ မေရှန်းကို သဘောကျရင် စရွှေ့သင့်သည်။  မေရှန်းရဲ့ ပုံစံနဲ့ သူက အခြားလူကို သဘောကျလျှင်ပင် သူမ၏ ချစ်ခင်မှုကို ပြသရန် အစပြု၍ မရပေ။  လူက ပိုတက်ကြွရမည်။  ဒီရဲအရာရှိ ကျိ ရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်က အရမ်းကောင်းသည်။

 ကျားဟွေ့က ပျော်ရွှင်မှု အပြည့်ရှိသော်လည်း တစ်ဖက်တွင် ကျောက်တုန်းလင်က သိပ်မကောင်းပေ။  မေရှန်း၏အစ်ကိုအနေဖြင့်၊ သူ့ညီမကိုလိုက်သော အမျိုးသားများကို သဘာဝအားဖြင့် ရန်လိုမှုရှိသည်။  သို့သော်လည်း ရဲအရာရှိတစ်ဦး၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုမှာ ကျောက်တုန်းလင်ကို အနည်းနှင့်အများ သက်သာသွားစေခဲ့သည်။  ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါကနည်းနည်းပါပဲ။ သူက ပိုစိုးရိမ်သည်။

 သူ့အမြင်မှာ သူ့ညီမသည် သူတစ်ပါးကို အမြဲ ကြင်နာစွာ ဆက်ဆံတတ်သည့် အလွန်ရိုးရှင်းသော မိန်းကလေးဖြစ်သည်။  ဒီလို ပျားရည် ဓားရှည်တွေနဲ့ ချိုမြိန်တဲ့ စကားတွေကြောင့် သူမ လှည့်စားခံရရင် ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ။

 သူတို့ရဲ့နောက်ဆုံးစာမေးပွဲတွေသာမဟုတ်ရင် ကျောက်တုန်းလင်က ယွင်ကောင်တီကို ခရီးထွက်ဖို့ တကယ်ပဲ ဆန္ဒရှိခဲ့သည်။  သူသည် ထိုကလေးကို ကိုယ်တိုင်တွေ့ချင်သည်။

 ကီလိုမီတာ ဒါဇင်အနည်းငယ်အကွာတွင် ကျိကျန့်ဖန်သည် နားမလည်နိုင်စွာ နှာချေလိုက်သည်။

 ကျားဟွေ့က ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ စိုးရိမ်မှုကို မြင်ပြီး နှစ်သိမ့်ခဲ့သည်။ " စိတ်မပူပါနဲ့။  ကျွန်မ မေရှန်းကို စာပြန်ရေးလိုက်ပြီး ရဲဘော်အကြောင်းမေးမယ်၊ ပြီးတော့ မေရှန်း ရဲ့ လေသံကို စူးစမ်းမယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သုံးလေးရက်အတွင်း ကျွန်မ စာကို လက်ခံရရှိနိုင်ပါတယ်။ "

မိသားစု၏ ရှုထောင့်အနေနဲ့ မေရှန်း၏ ထင်မြင်ယူဆချက်များကို အာရုံစိုက်နေဆဲဖြစ်သည်။  မေရှန်းကို  ဘယ်သူလိုက်သည်ဖြစ်စေ မေရှန်းကို လုံလောက်စွာကြိုက်ရမည်။  ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် ဘွဲ့ရပြီး ကျောင်းဆရာမဖြစ်လာတဲ့ ကောလိပ်ကျောင်းသူလေးဟာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ချောမောလှပတယ်လို့ မပြောဘဲ မကြိုက်တဲ့သူကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် လက်ထပ်နိုင်မလား။

 ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မေရှန်း ဘွဲ့ရပြီးချိန်မှာတော့ ကျန်းချောင်းအာ အားလပ်ရက်မှာ ပြန်သွားတဲ့အခါ မေရှန်းမှာ အရာဝတ္ထုတစ်ခုကို ရှာတွေ့မယ်လို့ ပြောထားပြီးသားပါ။  ထို့ကြောင့် မေရှန်းက ကောင်းတဲ့သူကို ရှာတွေ့ရန်က အရေးကြီးသည်။

 ကျောင်းပြီးတဲ့နေ့မှာ ကျိကျန့်ဖန်က ​​ထုံးစံအတိုင်း ကျောင်းတံခါးအပြင်ဘက်မှာ မေရှန်းကို စောင့်နေသည်။  မေရှန်း ရောက်သောအခါ ကျိကျန့်ဖန်က တံခါးစောင့်နှင့် စကားစမြည်ပြောနေသည်။

 "ရို့၊ မိန်းကလေးကျောက် အလုပ်ပိတ်တယ်မလား။  မင်းရဲ့အဖော်က မင်းကိုစောင့်နေတာကြာပြီ။ "

 မေရှန်းက တံခါးစောင့်ကို ပြုံးပြပြီး ကျိကျန့်ဖန်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

 "ရှင့်ကို တံခါးအပြင်မှာ စောင့်နေဖို့ ပြောခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလား။ ရှင်က ကျွန်မလူလို့ လူတွေကို ပြောသေးလား။"

 “အဲဒါတော့ မပြောဘူး။” ကျိကျန့်ဖန်က ဒါကို ငြင်းလိုက်သည်။ မေရှန်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို မြင်လိုက်ရတော့ သူက ပါးစပ်ပြောင်းသွားပြီး "ဘာမှ မပြောပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် သူများတွေ မေးတဲ့အခါမှာတော့ မငြင်းလိုက်ဘူး"

 ငြင်းပယ်ခြင်း သို့မဟုတ် ဝန်ခံခြင်း မရှိချေ။ မေရှန်းက သူမဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ပေ။ သူ့ဘဝတွင် ထိုကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းခက်ထန်သောလူကို သူမ မမြင်ဖူးပေ။

 “စိတ်ဆိုးမနေနဲ့၊  အပြင်ကို ညစာ သွားဝယ်လိုက်မယ်"

 “ရှင်တို့ ရဲတွေ နေ့တိုင်း လုပ်စရာ မရှိဘူးလား။  ရှင်က ဘာလို့ ကျွန်မဆီ အမြဲလာတာလဲ။ ”

ကျိကျန့်ဖန်က သူ့လက်တွေကို အိတ်ကပ်ထဲကို ထည့်လိုက်ပြီး "ကျွန်တော်က အမိမြေနဲ့ ပါတီကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်" ဟု လေချွန်လိုက်သည်။ " ကျွန်တော်တို့ ခရိုင်က ပြည်သူ့လုံခြုံရေး ကောင်းတယ်။  ညဘက်ဆို တံခါးမပိတ်ဘဲ လမ်းမှာကျန်တာ ဘာမှမတွေ့ဘူး။  အခုမှပဲ ကျွန်တော့် ရည်းစားကို လိုက်ဖို့ အချိန်ရနိုင်တာ "

 ဒါက တစ်ဝက်မှန်ပြီး တစ်ဝက်မှားပါတယ်။  ယွင် ကောင်တီတွင် ကြီးကြီးမားမား အမှုအနည်းငယ်သာရှိသော်လည်း အသေးအဖွဲ ကိစ္စများစွာရှိသည်။  သို့သော်လည်း မကြာသေးမီက၊ မေရှန်းကိုလိုက်နိုင်ရန် အဖွဲ့သည် သူ့ကို အပေါ်အောက် ဖုံးအုပ်ပေးထားသည်။  အရေးမကြီးတဲ့အရာတွေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းဖို့ မလိုအပ်ပေ။  အဲဒီနောက်မှာတော့ သူက အဖွဲ့ထဲကလူတွေကို ထမင်းစားဖို့ ဖိတ်ခဲ့ပေမယ့် အဲဒီအကြောင်းတွေကို မေရှန်းကို မပြောခဲ့ပေ။

 အသင်း၏အသက်ကြီးပြီး လက်မထပ်ရသေးသောလူငယ်များအနေဖြင့်၊ သူ၏ညီအစ်ကိုများသည်ကိုယ်ရေးကိုယ်တာပြဿနာများကိုစောစီးစွာဖြေရှင်းပေးစေလိုကြသည်။

 “အစ်ကိုကျိ မတွေ့ရင် ငါတို့အားလုံး ထိခိုက်လိမ့်မယ်။”

 "ဟုတ်တယ်၊ အဲဒီမိန်းကလေးတွေ မျက်လုံးထဲမှာ အစ်ကိုကျိပဲရှိတယ်။ သူတို့က ငါတို့ကို ဘယ်လိုမြင်နိုင်မှာလဲ။ "

 “ဒါဆို ဒီတစ်ခါတော့ အစ်ကို ကျိ ရဲ့ နှလုံးသားက လှုပ်နေပြီ။  သူ့ကိုကူညီရမယ်။”

 ဤကား အလုံးစုံသော အကြောင်းတရားနှင့် အကျိုးပေတည်း။

 “ဒီနေ့ ကျွန်မယောက်မဆီ စာတစ်စောင်ပို့တယ်။  ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်ခေါက်က ကျွန်မရဲ့ blind date အကြောင်း သူမဆီ စာရေးခဲ့တော့ သူက ကျွန်မအတွက် အရမ်းစိုးရိမ်ခဲ့တယ်။”

 ကျိကျန့်ဖန်က မေရှန်းကိုကြည့်ရန် ခေါင်းကို လှည့်လိုက်သည်။  သူ့အမူအရာက ပျော်ရွှင်ခြင်း နှင့် စိုးရိမ်ခြင်း နှစ်မျိုးလုံး ရှိသည်။

 "ဟုတ်လား။  မင်းမိသားစုကို ကျွန်တော့် အကြောင်း ဘာပြောခဲ့လဲ။ "

 မေရှန်းက သူမ၏ မိသားစုနှင့် အောင်ပွဲခံရန် ကိစ္စအား ပြောပြခဲ့သည်။  ဒီကိစ္စက သူမအတွက် အရေးကြီးတယ်လို့ ဆိုလိုတာလား။  စိတ်ထဲမှာ သူ့ကိုယ်သူ လေးလေးနက်နက် တွေးနေခဲ့တာလို့ ဆိုလိုတာလား။

 "ကျွန်မ သူမကို အမှန်အတိုင်းပြောခဲ့တယ်။"

 "ဒါဆို မင်းရဲ့ယောင်းမ ဘာပြန်ရေးလာလဲ။"

 မေရှန်းက စာပါအကြောင်းအရာများကို ပြန်သတိရပြီး ကျိကျန့်ဖန်ကို ပြောရန် အန္တရာယ်မရှိသော စကားအနည်းငယ်ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။

 “ကျွန်မရဲ့ရွေးချယ်မှုကို မိသားစုက လေးစားတယ်၊ ဒါကြောင့် ကျွန်မကြိုက်တဲ့သူကို ရွေးရမယ်၊ ဒါပေမယ့် သူတို့ရဲ့ အသွင်အပြင်ကိုပဲ ကြည့်လို့မရဘူး။  လူတစ်ယောက်ရဲ့ စရိုက်လက္ခဏာ၊ အလုပ်၊ လူအချင်းချင်း ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး၊ မိသားစုအခြေအနေ၊ တစ်ဖက်လူရဲ့ အယူအဆတွေ မှန်သည်ဖြစ်စေ၊ မမှန်သည်ဖြစ်စေ သတိပြုရမှာဖြစ်သလို အများကြီးရှိတာမို့ မပြောတော့ဘူး။ ”

 ကျိကျန့်ဖန်က သူ၏ အတွင်းစိတ်ခံစားချက်များကို ဖော်ပြရန်အတွက် အဆုံးတွင် "ဝိုး" ဟုသာ ပြောနိုင်သည်။ သေချာတာပေါ့၊ ကောလိပ်ကျောင်းသားတွေက သာမာန်လူတွေထက် ပိုပြောတတ်ကြသည်။

 “မင်းရဲ့ယောင်းမပြောတာက အဓိပ္ပာယ်ရှိတယ်။  မင်းကျွန်တော့်ကိုတကယ်အလေးအနက်သိသင့်တယ်။”

 အဲဒါနဲ့ သူ မေရှန်းဘက်လှည့်ပြီး လေးနက်တဲ့မျက်နှာနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်ခဲ့သည်။

 "ကိုယ့်နာမည်က ကျိကျန့်ဖန်ပါ။ ကိုယ်က အသက် 25 နှစ်ဖြစ်ပြီး၊ ယွင်ကောင်တီ ရဲကင်းတပ်မဟာတွင် ဒုတပ်မှူးအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတယ်။  အဖေက ဆရာဝန်၊ အမေက အငြိမ်းစားဆရာမ ၊ အစ်ကိုတစ်ယောက်နဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ရှိတယ်၊ အောက်ဘက်မှာ မွေးချင်းမရှိဘူး၊ ဒါကြောင့် မိသားစုထဲမှာကိုယ်က အငယ်ဆုံး။  အစ်ကိုနဲ့ အစ်မက အိမ်ထောင်ရှိပြီးသားဆိုတော့ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ဖိအားနည်းတယ်။"

 “ဟုတ်ပါတယ်၊ အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ်မှာ စက်မှု၊ စိုက်ပျိုးရေးနဲ့ စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ တက္ကသိုလ်တွေကို သွားပြီး ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို အလေးအနက်ထားတဲ့သူတွေနဲ့ မတူပေမယ့် ဘွဲ့တစ်ခုရဖို့အတွက်တော့ မဆိုးပါဘူး။ ကိုယ် လေးနှစ် အလုပ်လုပ်ပြီးပြီ။  ပထမဆုံးအလုပ်လုပ်တုန်းက တစ်လလုပ်ခ ၂၈ ယွမ်ရတယ်။  အခု ကိုယ့်လစာက တစ်လ ၇၅ ယွမ်ပဲရှိတယ်။  ကိုယ်က ဆေးလိပ်မသောက်ဘူး၊ အရက် မသောက်ဘူး၊ ဒါမှမဟုတ် အကျင့်ဆိုးမရှိဘူး။  ကိုယ့်မှာ သူငယ်ချင်းတွေအများကြီးရှိတယ်။  တစ်ခါတစ်ရံမှာ လူတိုင်းအတွက် ညစာအတူစားတာ ကောင်းပါတယ်။  သာမာန်လူအချင်းချင်း ဆက်သွယ်ပြောဆိုရုံပါပဲ။”

 “ကိုယ်တို့မိသားစုက ပေါင်းသင်းဆက်ဆံဖို့ကောင်းပြီး သားသမီးတွေရဲ့ဆန္ဒကို လေးစားကြတယ်။ ကိုယ်တို့ကို မိတ်ဆက်ပေးတဲ့သူက ကိုယ့်အဒေါ်မို့ စိတ်မပူပါနဲ့။  အိမ်ထောင်ရေးအခင်းအကျင်းမှာ မင်းကို ကိုယ်သေချာလိုက်ခဲ့တာပဲ။  မင်းကို ကိုယ့်မိဘတွေ ကောင်းကောင်းသိနေပြီ။  အဒေါ်က မင်းအကြောင်း ကိုယ့်မိဘတွေကို ပြောပြတယ်။  နေ့တိုင်း အိမ်ပြန်တဲ့အခါတိုင်း မင်းအကြောင်းမေးကြတယ်"

 မေရှန်းက ခုနစ်မိနစ် သို့မဟုတ် ရှစ်မိနစ်ခန့် အံကြိတ်ကာ သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ့မိဘများက သူမကို သိနေပြီဟု ပြောသောအခါ သူမ မျက်နှာသည် နီရဲလာပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူမ၏ နှလုံးခုန်သံများ မြန်လာသည်။

 ထိုစကားကို ပြောပြီးနောက် ကျိကျန့်ဖန် ပါးစပ်ထောင့်က ကွေးတက်သွားသည်။

"ကိုယ်အလေးအနက်ပြောနေတာ။  အဲဒီနေ့က မင်းကိုပထမဆုံးစတွေ့ကတည်းက ကိုယ်တကယ်ကို ​ကြွေသွားခဲ့တယ်။  ကိုယ့်ရဲ့ မူလခံစားချက်က ဒီလိုခံစားချက်မျိုးပါ။  တစ်လောကလုံး ရုတ်တရက် လင်းသွားသလိုပဲ။  ကိုယ်ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူး ။  မင်းကိုယ့်ဆီပြေးလာပြီး ပြုံးနေတာကိုပဲ မြင်ရတယ်။  မင်းရဲ့မျက်လုံးတွေက တောက်ပနေပြီး မင်းရဲ့အပြုံးက အထူးကြည့်ကောင်းတယ်။ "

 သူ့အသံက အရမ်းနူးညံ့သည်။  စကားစမြည်ပြောရင်း သူတို့စတွေ့တဲ့နေ့ကို ပြန်သတိရနေသည်။  မေရှန်းက မျက်လုံးများကို ရှောင်ရန် ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။  တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူမသည် ရှက်ရွံ့ကာ ပျော်ရွှင်မှုကို ခံစားခဲ့ရသည်။

 လူငယ်တစ်ဦးသည် မိန်းကလေးတစ်ဦးကို အလွန်ချစ်ခင်မြတ်နိုးကြောင်း ဖော်ပြခဲ့သည်။ မေရှန်းက သူ့ကို မမုန်းသလို၊ သူမက သူ့ကို နည်းနည်းလေးတောင် ချီးကျူးမိသည်။  သူမမှာ ကျောက်တုံးနှလုံးသားရှိရင်တောင် လျစ်လျူမရှုနိုင်ပေ။

 အဲဒီနေ့မှာ မေရှန်းက ​​ရုပ်ရှင်ကြည့်ခဲ့ပြီး သူနဲ့ ညစာစားခဲ့သည်။  တစ်နေ့လျှင် တစ်ကြိမ် သို့မဟုတ် နှစ်ရက် တွေ့ဆုံမှုအကြိမ်ရေကို ထိန်းသိမ်းထားကြသည်။  တစ်လတာက မြန်မြန်ကုန်သွားသည်။

 ဇွန်လကုန်နှင့် ဇူလိုင်လအစတွင် ကျောင်းများအားလုံးသည် အားလပ်ရက်အဆင့်သို့ ဆက်တိုက်ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။  ကျောက် မိသားစု၏ နွေရာသီအားလပ်ရက်သည် ဟိုင်းဒန်နဲ့ ရှီထုတို့၏ အစီရင်ခံစာကတ်များရယူရန် ကျောင်းသို့ပြန်လာပြီးနောက် စတင်ခဲ့သည်။  မိသားစုက ရှန်ဟဲရွာကို ပြန်သွားကြသည်။

 "ကျွန်မ ခရိုင်ထဲမှာ စောင့်ပြီး အတူတူပြန်ဖို့ မေရှန်းကို ပြောခဲ့တယ်"

 အဓိကကတော့ ရဲဘော်ကျိကို တွေ့ချင်ကြသည်။  သင့်တော်သည်ဖြစ်စေ မသင့်တော်သည်ဖြစ်စေ သူ့ကိုတွေ့ပြီးမှသာ ပြောနိုင်လိမ့်မည်။