အပိုင်း ၉၇ (Extra 4 End) – အားလုံးအဆင်ပြေပါတယ်။

၁၉၇၀တွင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၉၇ (Extra 4) – အားလုံးအဆင်ပြေပါတယ်။

ခရိုင်တွင်ပထမဆုံးသောပုဂ္ဂလိကစားသောက်ဆိုင်ဖွင့်လှစ်သည်နှင့်အမျှ ရှောင်လီ စားသောက်ဆိုင်သည် ၎င်း၏ကောင်းမွန်သော ပထဝီဝင်တည်နေရာနှင့် ဆန်းသစ်သော အရသာရှိသောသရေစာများကြောင့် ခရိုင်အတွင်းအခိုင်အမာခြေကုပ်ရရှိခဲ့သည်။  ပထမနှစ်မှ ၀င်ငွေမှာ ၁,၀၀၀ မှ ၂,၀၀၀ ရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ယွမ် ၇,၀၀၀ မှ ၈,၀၀၀ သို့ ပြောင်းလဲခဲ့သည်။   အိမ်ထောင်သည် ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးဖြစ်သည့် လီဝမ်ပင်း နှင့် ကျောက်ချိုင်ရှတို့သည် သူတို့ ကျားဟွေ့ ၏ အိမ်အား အခွင့်ကောင်းမယူခဲ့ချင်ဘူးလို့ ​ပြောခဲ့သည်။  ပထမသုံးနှစ်အတွင်းတွင် ၎င်းတို့၏အမြတ်တစ်ဝက်ကို ကျားဟွေ့ အား ပေးခဲ့သည်။  ကံမကောင်းစွာပဲ၊ ကျားဟွေ့ က အဲဒါကို မယူခဲ့တော့ သူတို့ ရပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

လွန်ခဲ့သောနှစ်အနည်းငယ်က ကျောက်တုန်းဟဲ ၏အကြံပေးချက်အရ သူတို့စုံတွဲသည် ဟိုတယ်တစ်ခုဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။  ထိုအချိန်မှစတင်ကာ အသေးစားစီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခု၏ ပိုင်ရှင်အဖြစ်မှ ယခုအခါ တကယ့်သူဌေးဖြစ်လာခဲ့သည်။

“တုန်းဟဲ၊ မင်းအစ်မနဲ့ ငါ ဘယ်လိုစီးပွားရေးလုပ်ရမှန်းမသိဘူး”

 “ယောက်ဖ၊ မင်းကိုယ်တိုင်လုပ်စရာမလိုဘူး။  နားမလည်ရင် နားလည်တဲ့သူကို အကူအညီတောင်း။  ဒါ သူဌေးဖြစ်ခြင်းရဲ့ အားသာချက်ပဲ ”

တည်နေရာကိုရွေးချယ်ရန်၊ အိမ်ဆောက်ရန်၊ အလှဆင်ရန်နှင့် နောက်ဆုံးတွင် ဟိုတယ်ကိုလည်ပတ်ရန် တစ်နှစ်ခွဲကြာခဲ့သည်။  ဇိမ်ခံအလှဆင်ဒီဇိုင်းကြောင့် စုံတွဲ၏စုဆောင်းငွေမှာ မလုံလောက်သောကြောင့် ကျောက်တုန်းဟဲသည် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု၏ အစုရှယ်ယာများစွာကို ရယူခဲ့သည်။

ဟိုတယ်နာမည်က ကျင်းယွမ်ဟိုတယ်ဖြစ်သည်။  ဖွင့်ပွဲနေ့တွင် ခရိုင်အတွင်းရှိ ထင်ရှားကျော်ကြားသူများနှင့် ပြည်နယ်တွင်းရှိ လူအများအပြား လာရောက်ကြသည်။  ကျင်းယွမ်ဟိုတယ် က နာမည်ကြီးလာခဲ့သည်။

ကျင်းယွမ်ဟိုတယ်သည် တန်ဖိုးကြီးသော ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် အဆင့်မြင့်ဝန်ဆောင်မှုများဖြင့် လည်ပတ်နေသည်။  ၎င်း၏မန်နေဂျာများနှင့် ဝန်ဆောင်မှုဝန်ထမ်းများသည် ကြယ်သုံးပွင့်ဟိုတယ်အဆင့်အထိ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ဟိုတယ်စီမံခန့်ခွဲမှုသင်တန်းကို ရရှိခဲ့သည်။  ထုံးစံအတိုင်း ဈေးလည်းတက်သည်။  ဒါက တကယ်ကို “ဟန်ရု နဲ့ စကားပြောပြီး ရယ်နေတာပဲ”  [1]

တယာသည် အသက် ၂၁ နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး တက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရတော့မည်ဖြစ်သည်။

“ ဒါ နင့်ရဲ့သမီးလား။  အိုး၊ သူမက အရမ်းလှတယ်။  သူမအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ။ သူမအတွက် စီစဉ်ထားပြီးပြီလား”

တယာသည် ဟိုတယ်သို့ အကြိမ်များစွာ သွားခဲ့သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် သူမသည် နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်သွားဖို့ အလွန်ကြောက်လာသည်။  သူ့အမေက ဦးနှောက်ဆေးကြောပြီး တစ်နေ့လုံး သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးချင်နေတာ။

“အမေ၊ သမီးက အသက် ၂၁ နှစ်ပဲ ရှိသေးတယ်။ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ သတိပေးနေစရာ မလိုပါဘူး”

“သမီးက သိပ်ငယ်တော့တာမဟုတ်ဘူး။  အသက် ၂၂ နှစ်ပြည့်ပြီ”

“လက်ထပ်မယ့်သူကို ရှာရမယ်လို့ ပြဋ္ဌာန်းထားတဲ့ ဥပဒေမရှိပါဘူး။  သမီးကျောင်းမပြီးသေးဘူး။”

တယာက သူမရဲ့ဒေါ်လေး ကျောက်မေရှန်းထံမှ သင်ယူခဲ့သည်။  သူမသည် တက္ကသိုလ်မှ ရွေးချယ်ထားသော မော်ဒယ်တစ်ဦးဖြစ်သည်။  သို့သော် သူမသည် အထူးပြုလေ့ကျင့်ရေးကျောင်းသို့ မတက်ခဲ့ပေ။  သူမသည် ဘွဲ့ကြိုသင်တန်းတစ်ခုတက်ခဲ့သည်။  ဆရာမများနှင့် ဝန်ထမ်းများသည် blind date စျေးကွက်တွင် လူကြိုက်အများဆုံး အလုပ်အမျိုးအစားများဖြစ်သည်။

 “ဘွဲ့ရပြီး သင့်တော်တဲ့သူကို ရှာ။ အမေ သမီး ကို အခုလက်ထပ်ဖို့ မပြောခဲ့ဘူး၊ သမီး မကြာခင် အလုပ်သင်ဆင်းရတော့မယ်။  နင့်အဒေါ်က အလုပ်စလုပ်တာနဲ့သူ့ လက်တွဲဖော်ကို ရှာတွေ့ခဲ့တယ်။ နင့်အဒေါ်နဲ့ အမှီလိုက်ရမယ်။”

တယာသည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို ဖိလိုက်ပြီး ထိုအကြောင်းအရာနှင့် ပတ်သက်ပြီး သူ့အမေနဲ့ မပတ်သက်ချင်တော့ပေ။  အဒေါ့်အိမ်မှာ ခိုလှုံဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

 “ဒေါ်လေး၊ အမေက တစ်ယောက်ယောက်ဆီက စကားနည်းနည်းကြားပြီး blind dateဖို့ တောင်းဆိုနေတယ်။ သူ့မှာ ကိုယ်ပိုင် အကြံဥာဏ်တွေ မရှိဘူး၊ သမီးရဲ့ဆန္ဒကို လေးစားဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့တယ်။”

မေရှန်းသည် သူမ၏မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးမပျက်ဘဲ တယာအတွက် ပန်းသီးလှီးရန် ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။  အခွံခွာထားသော ပန်းသီး၏ အခွံက ကော်ဖီ စားပွဲပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။

“ကျောင်းမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကို ကြိုက်လို့လား”

အဲဒါနဲ့ မေရှန်းက အခွံခွာထားတဲ့ ပန်းသီးကို တယာကို ပေးလိုက်သည်။

 ဒီမေးခွန်းကိုကြားတော့ တယာက စိတ်မသက်မသာဖြစ်သွားသည်။  မေရှန်းသည် အဲ့တာကတစ်စုံတစ်ခုကို ဆိုလိုကြောင်း သိပြီး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ သမီးဆီမှာ သမီးကို ကြိုက်တဲ့သူရှိရင် တစ်ဖက်လူက သမီးနဲ့ သင့်တော်ရဲ့လားဆိုတာ စဉ်းစားပြီး စောစောစီးစီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချသင့်တယ်။  မိန်းကလေးတွေရဲ့ ငယ်ရွယ်မှုက အရမ်းအရေးကြီးတယ်။  အခု blind dateကို မလိုချင်တာ ကောင်းပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် သမီးနဲ့ မသင့်တော်တဲ့ သူတစ်ယောက်အပေါ် သမီးရဲ့ အဖိုးတန်ခံစားချက်တွေကို ထားလို့မရဘူး။”

သူမမှာ ချွေ့ကျုံးရီ ကို ငယ်ငယ်က ချစ်ခဲ့ဖူးသလိုပဲ သူမ တကယ်မှားခဲ့ကြောင်း နောက်ဆုံးမှာ သက်သေပြခဲ့သည်။

တယာက နားလည်သလိုပဲ နားထောင်ပေမယ့် တကယ်တမ်းတော့ သူမ နားမလည်ခဲ့ဘူး။  လူငယ်များအတွက်၊ လူကြီးများ၏ တွေးခေါ်မှုကို နားလည်ရန် ခက်ခဲပေမည်။  သူတို့ ကြိုက်တာမှန်သမျှ ကြိုက်ရမယ်။  တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အခြေအနေတွေနဲ့ မိသားစုကို ဂရုမစိုက်သင့်ပေ။  မဟုတ်ရင် သူတို့က မရိုးသားသလို မိုက်မဲတဲ့ပုံပေါက်လိမ့်မည်။

တယာသည် သူ့အဒေါ်အိမ်တွင် နှစ်ရက်ကြာ ပုန်းနေခဲ့သည်။  သုံးရက်မြောက်သောနေ့၌ သူ့အမေက သူမကို တံခါးပိတ်ထားလိုက်သည်။

“ဒီနေ့ ခေတ်ရဲ့ကလေးတွေက တကယ်ကို မနာခံဘူး။ ငါတို့ခေတ်နဲ့တော့ ယှဉ်လို့မရနိုင်ဘူး။”

ကျောက်ချိုင်ရှကလည်း သူ့ညီမကို ကွန်ပလိန်းတက်ပြီး မေရှန်းသည် သူမရှေ့တွင် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ကို ထည့်လိုက်သည်။

“အချိန်တွေက ပြောင်းသွားပြီ။  ငါတို့မှာ ဗဟုသုတနည်းပြီး အဲဒီတုန်းက ဘာမှနားမလည်ဘူး။  အခု ကလေးတွေက ငါတို့ထက် ပိုပျော်တတ်တယ်။”

ကျောက်ချိုင်ရှက ဒါကို သဘောတူပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ “ဟုတ်တယ်၊ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်က ဒီနေ့ ဒီလိုမျိုးကောင်းနေမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ခဲ့မိမှာလဲ”

လွန်ခဲ့သော ဆယ်နှစ်က သူမသည် ဆင်းရဲနေဆဲ။  အခုတော့ ဟိုတယ်တစ်ခုဖွင့်ပြီး သူဌေးမကြီးဖြစ်လာပါပြီ။  သူ့မိသားစုမှာ ညီအကို မောင်နှမ လေးယောက်ရှိတယ်။  တုန်းလင်သည် ခရိုင်မှ ပြည်နယ်သို့ ရာထူးတိုးခဲ့သည်။  တုန်းဟဲက စီးပွားရေးတွေ ပိုလုပ်နေတယ်။  မေရှန်း သည် အတည်ငြိမ်ဆုံးဆရာမဖြစ်သည်။ သူမ သမက်ရဲ့ အဖိုးသည် ရာထူးမှ ထပ်ခါထပ်ခါ ရာထူးတိုးခံရသည်။  သူသည် ယခုခေတ်တွင် လက်ထောက်ဒါရိုက်တာဖြစ်နေပြီဖြစ်ပြီး သူ့အသက်အရွယ်အရ အဲ့တာကအလွန်ရှားသည်။

ကျားဟွေ့ သည် အသက် ၄၀ နီးပါးရှိသော်လည်း ပြည်နယ်နိုင်ငံခြားရေးဌာန၏ အကြီးအကဲအဖြစ် ကောင်းစွာထိန်းသိမ်းထားပြီး အများစုမှာ အသက် 30 နှင့်တူသည်။  ကျောက်ချိုင်ရှ သည် နှစ်ပေါင်း ၄၀ ကျော်နေထိုင်ခဲ့သည်။  မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း သူမသည် ကမ္ဘာအနည်းငယ်ကို မြင်ဖူးသည်။  ဘဝမှာ အလေးစားရဆုံးအရာက သူ့ယောင်းမဖြစ်သည်။

 ယောင်းမကို မြို့တော်သို့ ပို့ရန် ဆန္ဒရှိကြောင်းလည်း ကြားသိရသည်။ ယောင်းမက ငြင်းဆိုခဲ့သည်။  သူ့ယောင်းမနဲ့ နှိုင်းယှဥ်ရင် သူမဟာ အရှုံးသမားပါပဲ။  အိမ်မှာ အသုံးဝင်တဲ့ ဆွေမျိုးတွေ မရှိရင် ဒီနေ့ ကောင်းကောင်း နေနိုင်မှာ မဟုတ်ပေ။

ဝူတုန်း တက္ကသိုလ်အနီးရှိ ခြံဝင်းတစ်ခုတွင် ၂.၅၄ စင်တီမီတာ ခေါင်းနဲ့ ဆယ်ကျော်သက်တစ်ဦးသည် ကျောင်းလွယ်အိတ်နှင့် ဘတ်စကတ်ဘောတစ်လုံးကို ကိုင်ဆောင်ကာ တံခါးကို ဖြတ်လျှောက်လာခဲ့သည်။  တံခါးထဲဝင်သွားသည်နှင့် “အမေ၊ သား ဗိုက်ဆာတယ်။  သားကို အရသာရှိရှိ တစ်ခုခုလုပ်ပေး”

မိခင်ဖြစ်သူ၏ တုံ့ပြန်မှုကို မကြားရတော့ဘဲ ၀တ်စုံဝတ်ထားသော မိန်းကလေးတစ်ယောက် အိမ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

“အမေ မပြန်လာသေးဘူး။  နေ့လည်က စားစရာကျန်သေးတယ်။ ပူအောင်ပြန်လုပ်ပေးမယ် ”

စကားပြောသူမှာ ယင်းပေါင် ဖြစ်ပြီး သူမကို ကျောက်ရှင်းရီ ဟုခေါ်သည်။  ထုံးစံအတိုင်း၊ ဆယ်ကျော်သက်ကောင်လေးက ဖန်ဖန် ဖြစ်ပြီး ကျောက်ကျို့ရွေ့ လို့ နာမည်ပေးထားသည်။

 အမေ အိမ်မှာ မရှိဘူးလို့ သူကြားတာနဲ့ အိမ်မှာ ထမင်းချက်နိုင်တဲ့ တစ်ယောက်တည်းသောသူက သူ့အစ်မဖြစ်ပြီး သူ ချက်ချင်း အလိုလိုက်ခံရအောင်ပြုမူလိုက်သည်။

“ ​ခေါက်ဆွဲစားချင်လို့။ အစ်မ မောင်လေးအတွက် လုပ်ပေးလို့ရမလား။”

ငယ်ငယ်က ကျားခေါင်းရှိတဲ့ ဖန်ဖန်က ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်အဖြစ် ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။ ဖြူဖွေးသော အသားအရေနှင့် လှပသော မျက်ခုံးနှင့် မျက်လုံးများဖြင့် သူက ကျားဟွေ့ နှင့် ပိုတူသည်။  အသက် ၁၃ နှစ်သာရှိသေးသော်လည်း အရပ်က ၁.၇ မီတာရှိနေပြီဖြစ်သည်။

သူက ဘတ်စကတ်ဘော ကစားရတာ ဝါသနာပါသည်။  ဘတ်စကတ်ဘောကစားတဲ့အခါ ယောက်ျားလေးတွေက အချောဆုံးလို့ သူ့အမေက ပြောသည်။  တစ်ဖက်ကလည်း သူ့ပုံစံကို မကြိုက်ပေ။  သူ့ကိုကြည့်ရတာ အရမ်းလှသည်။  ငယ်ငယ်တုန်းက လူတွေက သူ့ကို ကလေးမလေးလို့ အမြဲထင်နေတော့ သူက အသားညိုလာပြီး သန်မာလာဖို့ဆန္ဒရှိသည်။  ညိုပြီး ညစ်နွမ်းအောင် မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုတာ သူ သိလိုက်ရသည်။  နွေရာသီတွင် ဘတ်စကက်ဘောကစားပြီးနောက် အခြားသူငယ်ချင်းလေးများမှာလည်း မှောင်စပျိုးတဲ့ထိဆော့ခဲ့ကြသည်။  ဒါပေမယ့် သူက မချိန်းခဲ့ဘူး။  တကယ်တော့ သူက ပိုပို ဖြူလာသည်။  ဤဆန့်ကျင်ဘက်တွင်၊ ၎င်းသည် လူစုလူဝေးမှ ထင်ရှားသည်။

 ဤအချိန်တွင် သူသည် နံနက်ခင်း၌ ကြက်သွန်နီစိမ်းကဲ့သို့ အဖြူနှင့် အစိမ်းဖြစ်သည်။  သူ့တွင် နုပျိုလန်းဆန်းသော အရသာရှိပြီး နေထွက်ချိန်အောက်တွင် ကြက်သွန်နီစိမ်းများကို သတိရကာ တက်ကြွမှုနှင့် မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ရှိသည်။

ကျောက်ရှင်းရီ သည် သူ့မောင်လေးကို ငယ်စဉ်ကတည်းက ချစ်ခဲ့သည်။  လူပျိုဖော်ဝင်စတုန်းက သူ့မောင်လေးက ငယ်ငယ်ကထက် ချစ်ဖို့ကောင်းလာသညိ။  အခု သူ့မောင်လေးက သူမကို ပြည်တည်တည်အသံနဲ့ ပြောနေတာကြားတော့ ကျောက်ရှင်းရီ မခံနိုင်တော့ဏေ။

“ ကောင်းပါပြီ မောင်လေး လိုချင်ရင် မမလုပ်ပေးမယ်”

ကျောက်ရှင်းရီသည် ယခုနှစ်တွင် အထက်တန်းကျောင်းတက်နေသည်။ သူမ၏အစ်ကို ကျောက်ကျို့ကျွင်း သည် သူမအသက်အရွယ်တွင် ရှင်းဟွာ တက္ကသိုလ်သို့ တက်ရောက်ခဲ့သည်။  ထို့ကြောင့် ကျောက်ရှင်းရီသည် ကြီးမားသောဖိအားအောက်တွင် ရှိနေသည်။  သူမအစ်ကိုလို တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းတက်ချင်သည်။

 ရှင်းဟွာသည် သူမအစ်ကို၏ အမာခံမိခင်ဖြစ်ပြီး ဝူတုန်းတက္ကသိုလ် သည် သူမ၏ မိဘများ၏ အမာခံမိခင်ဖြစ်သည်။ ဤကျောင်းနှစ်ကျောင်းသည် သူမ၏ရွေးချယ်မှုဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ သူ့မိသားစုက သူ့ကို ဝူတုန်း တက္ကသိုလ်မှာ စာမေးပွဲဖြေစေချင်သည်။  သူက မိန်းကလေးလေ။  သူ့မိသားစုက သူမအတွက် စိတ်မပူဘဲမနေနိုင်ပေ။ အဝေးကြီးမသွားဘဲ သူ့မိဘတွေနဲ့ နီးနေဖို့က ပိုစိတ်ချရသည်။

ကျောက်ကျို့ရွေ့ သည် ငရုတ်သီးစိမ်းဖြင့် ခြစ်ထားသော ဝက်သားခေါက်ဆွဲတစ်ပန်းကန်ကို စုပ်ယူလိုက်သည်။  နောက်ဆုံးတွင် သူသည် ကုလားထိုင်ကို မှီ၍ ကျေနပ်မှုကို ဖော်ပြရန် ဗိုက်ကို ပုတ်လိုက်သည်။

ကျောက်ရှင်းရီ က လှောင်ပြောင်ပြီး “ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကြည့်ပါဦး။ ဘာလို့ အဘိုးကြီးတစ်ယောက်နဲ့တူနေရတာလဲ”

ကျောက်ကျို့ရွေ့က မကျေမနပ်နဲ့ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ “မမ ဘာသိလို့လဲ။  အဲဒါကို ယောက်ျားပီသတယ်လို့ ခေါ်တယ်။”

 “ယောက်ျားပီသတယ်ဆိုတာ အဘိုးကြီးတစ်ယောက်လို ပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘူး။  ယောက်ျားပီသခြင်းရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်က မမတို့ရဲ့အဖေနဲ့ အစ်ကိုတို့လိုမျိုး။ ”

ကျောက်ကျို့ရွေ့ စိတ်ဓာတ်ကျသွားသည်။  လူငယ်သည် လူကြီးတစ်ယောက်လို ပြုမူချင်သည်။ သူ့အဖေနဲ့အစ်ကိုကိုလည်း သူ့ရဲ့ လှုံ့ဆော်မှုအဖြစ် ယူခဲ့တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဘယ်အချိန်မှာ သူဒီလိုဖြစ်လာနိုင်မလဲ။  ကြောက်စရာပုံမပေါ်ပေမယ့် အားကြီးသည်။  လူတွေက သူတို့ကို အထင်သေးမှာ မဟုတ်ဘူး။  သူ့အတွက် တကယ်ကို ခေါင်းကိုက်စရာပဲ။

 ညမိုးချုပ်လာသည်နှင့်အမျှ ကျောက်ရှင်းရီ နှင့် ကျောက်ကျို့ရွေ့တို့သည် အိမ်စာလုပ်ကြပြီး သက်ဆိုင်ရာအခန်းများတွင် ၎င်းတို့၏သင်ခန်းစာများကို ပြန်လည်သုံးသပ်ကြသည်။  ကျောက် မိသားစုသည် ခိုင်မာသော သင်ယူမှုအငွေ့အသက်ရှိသည်။  ဘယ်လောက်ပဲ ရူးမိုက်စွာ ဆော့ကစားနေပါစေ ကလေးတွေဟာ သူတို့ရဲ့ အိမ်စာတွေကို ပြီးအောင် လုပ်ရမှာဖြစ်ပြီး စာမေးပွဲတစ်ခုစီအတွက် သူတို့ရဲ့ ကျောင်းအဆင့်က ထိပ်တန်းဆယ်ယောက်ထဲက မကျနိုင်ပေ။  ဒါက သူတို့ရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေကို လျှော့ပေါ့ပြီး သဘောတူသည်။

ကျောက်ကျို့ရွေ့နှင့် ကျောက်ကျို့မင်တို့က ကန့်ကွက်မှု မြင့်တက်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် ကျားဟွေ့ သို့မဟုတ် ကျောက်တုန်းလင် က “မင်းတို့အစ်ကိုက အဲဒီတုန်းက ကျောင်းမှာ ပထမဆုံးပဲ” လို့ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

 စာတစ်ကြောင်းတည်းဖြင့် နှစ်ယောက်သား ပါးစပ်ပိတ်သွားကြသည်။

 နောက်ပိုင်းတွင် ကျောက်ကျို့ရွေ့ သည် ရှင်းဟွာ တက္ကသိုလ်သို့ တက်ရောက်ပြီးနောက် သူ၏ချောမောသောအသွင်အပြင်နှင့် ရွှင်ပျသောကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးကြောင့် ကျောင်းတွင် အလွန်ရေပန်းစားခဲ့သည်။  အခြားသူများ သင်ယူခြင်းအကြောင်းပြောသောအခါတွင် သူသည် အမြဲတမ်း လေးလေးပင်ပင် သက်ပြင်းချတတ်သည်။

 “ငါက စာကျက်ဖို့တွန်းအားပေးခံရတယ်။  မင်းတို့မိဘတွေက ရွှယ်ဘ ဆိုရင် မင်းအစ်ကိုက ရွှယ်ဘ၊ မင်းအစ်မက ရွှယ်ဘ၊ မင်းမိသားစုတစ်ခုလုံးက ရွှယ်ဘ၊ မင်းစာလေ့လာပြီး ထူးချွန်အောင်လုပ်ရမယ်။  စာမေးပွဲဖြေတဲ့အခါ အိမ်မှာ ခေါင်းမထောင်နိုင်ဘဲ အလုပ်ကြမ်းနဲ့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရသလို ခံစားရတယ်။”  [2]

 စကားလုံးများကို အလကားပြောသော်လည်း အကြောင်းပြချက်မှာ အမှန်ပင် ဤအကြောင်းကြောင့်ပင်။

ကျောက်ကျို့မင်သည် ကျောက် မိသားစုတွင် အဆိုးဆုံး ကျောင်းသားဖြစ်သည်။  ဒါပေမယ့် ငွေရှာနိုင်တဲ့ ဖခင်ကို ဘယ်သူက ထားပေးတာလဲ။  သူက တကယ့်ချမ်းသာတဲ့ ဒုတိယမျိုးဆက်ပင်။  သူ့အဖေရထားတဲ့ငွေတွေကို အကုန်သုံးဖို့ ကြိုးကြိုးစားစားလုပ်ရင်တောင် သူ့အဖေရဲ့ပိုက်ဆံတွေကို တစ်သက်လုံး အလွတ်ရနိုင်မှာမဟုတ်ပေ။  ထို့ကြောင့် ကျောက်ကျို့မင်သည် ဗိသုကာပညာရပ်ဖြင့် သိပ္ပံနှင့်နည်းပညာတက္ကသိုလ်တွင် စာမေးပွဲကိုဖြေဆိုခဲ့သည်။  ဘွဲ့ရပြီးနောက် ဖခင်၏အိမ်ခြံမြေကုမ္ပဏီ၏ မင်းသားဖြစ်လာရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။  ကျောက်ကျို့ရွေ့သည် သူ့ဝမ်းကွဲကို မနာလိုဆုံးဖြစ်သည်။

 ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါတွေက နောက်ပိုင်းစကားလုံးတွေပင်။  ကျွန်ုပ်တို့သည် ၁၉၉၀ ခုနှစ်များဆီသို့ ဆက်သွားလိမ့်မည်။

ကျောက်တုန်းလင်နှင့် ကျားဟွေ့တို့သည် အလုပ်များနေသော်လည်း ယနေ့ခေတ်တွင် အတူတူ အိမ်ပြန်ရန် ရှားပါးလှသည်။

ကျောက်တုန်းလင်သည် လက်ရှိတွင် ဝူတုန်း ပြည်နယ်ပါတီကော်မတီ၏ အမြဲတမ်းကော်မတီအဖွဲ့ဝင်ဖြစ်ပြီး ပြည်နယ်စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုဇုန်၏အကြီးအကဲဖြစ်သည်။  လွန်ခဲ့သည့် ဆယ်နှစ်အတွင်း သူသည် စီးပွားရေးတွင် အောင်မြင်မှုများစွာ ရခဲ့သည်။

“အဖေ၊ အမေ ပြန်လာကြပြီလား”

ကျောက်ရှင်းရီ သည် သူမ၏ မိဘများ ခြံထဲသို့ ဝင်လာသည်ကို မြင်ပြီး အခန်းထဲမှ ပျော်ရွှင်စွာ ထွက်လာခဲ့သည်။  သူမသည် ကျားဟွေ့ ၏လက်ကို ချစ်ခင်စွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ သမီးရဲ့မောင်လေးနဲ့ ညစာစားပြီးပြီလား”

ကျောက်ရှင်းရီ ပြုံးပြီး ခေါင်းခါလိုက်သည်။  “သမီးအဲ့တာကိုမစားဘူး။ မောင်လေး ပြန်လာတော့ ဗိုက်ဆာလို့ဆိုပြီး ခေါက်ဆွဲတစ်ပန်းကန်ကို အပူပေးခိုင်းပေမယ့် သူ့ဗိုက်က တွင်းနက်တစ်ခုလိုပဲ။  သူ အခု ဗိုက်ထပ်ဆာနေပြီဆိုတာ သေချာတယ်။”

 စကားပြောနေတုန်း ကျောက်ကျို့ရွေ့လည်း အခန်းထဲက ထွက်လာသည်။

“အဖေ၊ အမေ ”

ကျောက်တုန်းလင်သည် သားဖြစ်သူအား တင်းကြပ်ထားသောကြောင့် ကျောက်ကျို့ရွေ့သည် သူ့အဖေကို ကြောက်နေသေးသည်။  ဤအခိုက်တွင် ကျောက်တုန်းလင်၏ မျက်လုံးများသည် သူ့အပေါ်မှ ဖြည်းညှင်းစွာ စိုက်ကြည့်လာကာ ကျောက်ကျို့ရွေ့သည် သူအမှားတစ်ခုခု လုပ်မိကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ခံစားရလေသည်။

 “အဖေ၊ သားအိမ်စာတွေ ပြီးသွားပြီ၊ သားအဲ့တာကို လေ့လာပြီးပြီ။  ဒီလ စာမေးပွဲမှာ ပထမနေရာကို ရခဲ့တယ်။  သားက သားရဲ့ အတန်းဖော်တွေနဲ့ ဖော်ရွေပြီး ကျောင်းက ဆရာတွေကို လေးစားတယ်။  သား ဘာအမှားမှ မလုပ်ဖူးဘူး ဟုတ်တယ်မလား။”

 ကျားဟွေ့ တခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်သည်။  ခေါင်းကိုလှည့်ပြီး ခင်ပွန်းသည်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ရာထူးက ပိုမြင့်လာတာနဲ့အမျှ သူ့မျက်နှာက ပေါင်ကုန်း လို တင်းမာပြီးရင်း တင်းမာလာသည်။  သူ့သားက သူ့ကိုမြင်တိုင်း ကြောင်မြင်တဲ့ ကြွက်တစ်ကောင်လိုပဲ အံ့သြစရာမရှိပေ။

 “မင်းအဖေက ဒီလိုပုံစံပဲ။  မင်းအမှားလုပ်မိရင် သူက မင်းကို စိုက်ကြည့်မှာမဟုတ်ဘူး။  မင်းကို တုတ်နဲ့ပဲရိုက်လိမ့်မယ်။”

ကျောက်ကျို့ရွေ့ က စိတ်ပျက်စွာနဲ့ညည်းညူလိုက်သည်။ “ဒါက ဖက်ဆစ်ပညာရေးပဲ.....”

 ကျောက်တုန်းလင် ၏မျက်လုံးများ ထပ်မံရွှေ့လာသောအခါ၊ ကျောက်ကျို့ရွေ့သည် သူ့ပါးစပ်ကို အမြန်ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲသို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။  ကျောက်တုန်းလင် ၏ ပါးစပ်ထောင့်က အပြုံးတစ်ခုကိုလည်း သူ လွဲချော်ခဲ့သည်။

 မိသားစု ညစာအတူထိုင်ရတာ ရှားသည်။ ကျားဟွေ့ က နေ့လည်စားလို့ရတဲ့ ဟင်းပွဲတွေကို ပူပူနွေးနွေးနဲ့ အသစ်နှစ်ပွဲကိုကြော်ခဲ့သည်။

“မင်းတို့နှစ်ယောက် ပိုစားသင့်တယ်။ အခုကခန္ဓာကိုယ်ကြီးထွားရမယ့် အချိန်ပဲ။ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဟင်းသီးဟင်းရွက်နဲ့ ပရိုတင်းဓာတ်တွေ  ပိုဖြည့်တင်းဖို့လိုတယ်။ အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဂျေးများနေလို့မရဘူး။ ဒီနည်းနဲ့သာ အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ ကြီးထွားနိုင်မှာ”

 “အမေ၊ သမီးက ၁.၆၆ မီတာရှိနေပြီ။  အရပ်မရှည်ချင်တော့ဘူး ”

 မိန်းကလေးတွေက ၁.၆၇ မီတာဆိုရင် မပုပေ။ သူတို့က  အရပ်မြင့်ရင် ၁.၇ မီတာ ရှိမည်။  ကျောက်ရှင်းရီက အရမ်းအရပ်ရှည်တာကို မကြိုက်ပေ။

 “အဲ့တာက အရေးမကြီးပါဘူး။  မိန်းကလေးတွေက များသောအားဖြင့် အသက် ၁၈ နှစ်ရောက်တဲ့အခါ ကြီးထွားမှုရပ်တန့်သွားကြတယ်။ သမီးက အနေတော်ပဲ။ ”

 ကျားဟွေ့ က သူ့သမီးကို နှစ်သိမ့်ပြီး သူ့သားကို ငုံ့ကြည့်ရင်း “ကျို့ရွေ့၊ သား ဘတ်စကတ်ဘော ပိုကစားရမယ်၊ နွားနို့များများ သောက်ရမယ်။  သားအဖေရော အစ်ကိုရောက ၁.၈ ရှိတယ်။  မင်းနောက်မှာ ကျန်နေလို့မဖြစ်ဘူး။”

ကျောက်ကျို့ရွေ့ ထမင်းသီးသွားသည်။  ရင်ဘတ်ကို ပုတ်ပြီး ချောင်းဆိုးကာ မျက်နှာနီရဲလာသည်။  ချောင်းဆိုးပြီးနောက်တွင် သူသည် အနည်းငယ်စိတ်ပျက်စရာအကြောင်း ညည်းညူရင်း “အမေ၊ သားက အသက် ၁၃ နှစ်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ သားက အတန်းထဲမှာ အကောင်းဆုံးတွေထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်နေပါပြီ။ အမေသားကိုအများကြီးမမေးလို့မရဘူးလား။ ”

ကျောက်တုန်းလင်က တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့တူတွေကို ချလိုက်သည်။  ကျောက်ကျို့ရွေ့ ၏ဒေါသသည် ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားပြီး “သားက အမေ့ကို အကြောင်းပြချက်ပေးတာမဟုတ်ဘူး ” လို့ နှိမ့်ချတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြောလိုက်သည်။

 အိမ်မှာ လူတိုင်းလိုက်နာရမယ့် စည်းကမ်းတွေရှိသည်။  ကိုယ့်အမေကို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် စကားပြောလို့မရဘူး၊ ဒေါသထွက်အောင် မလုပ်နဲ့၊ ဒါမှမဟုတ် ငိုအောင်လုပ်လို့မရပေ။  ဒါမှမဟုတ်ရင် အဖေက အမှားလုပ်မိသူတွေကို သင်ခန်းစာပေးမှာ သေချာသည်။

 ထို့ကြောင့် ကျောက် မိသားစု၏သားများသည် ၎င်းတို့၏ရွယ်တူချင်းတွေမှာမရှိတဲ့ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့သော အပြုအမူရှိကြပြီး မိန်းကလေးများစွာ၏ နှလုံးသားကို ဆွဲဆောင်နိုင်သည်။  “လေကဲ့သို့ မရည်ရွယ်ဘဲ ဖြတ်သန်းသွားသော်လည်း တစ်သီတစ်တန်းဖြစ်စေသည် ”

........

ကိုးကားချက်

↑1 - ဆိုလိုသည်မှာ ဗဟုသုတရှိသောသူများနှင့် လွတ်လပ်စွာ စကားပြောဆိုရယ်မောခြင်းကို ဆိုလိုပြီး မိတ်ဆွေဖွဲ့သူများသည် သာမန်လူများနှင့် ကွဲပြားသည်ဟု ဆိုလိုသည်။

↑2 - အများစုသည် အမှန်တကယ် ခက်ခက်ခဲခဲ စာသင်သော ကျောင်းသားများကို ရည်ညွှန်းပြီး လူမှုရေး လှုပ်ရှားမှုများတွင် ပါဝင်ခဲသည်။  အရေးကြီးသော စာမေးပွဲများတွင် အမှတ်များ အမြဲရကြသည်။

 —end