အပိုင်း ၂၃

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၂၃ - ငါးဝယ်ခြင်း၊ မိုးယိုခြင်း။

 စုယွဲ့က ငါးကို ပထမဆုံး စကိုင်ပြီး အရိုးအားလုံးကို ဖယ်ကာ ငါးအသားသာ ချန်ထားသည်။ ရေဆေးပြီးနောက် ဓားဖြင့် အတုံးလိုက်လှီးဖြတ်ကာ ဆားထည့်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ပွတ်တိုက် ဆေးကြောခဲ့သည်။ ငါးအသားလွှာများ ကြည်လင်ပြီး ပွင့်လင်းလာသည်အထိ သန့်ရှင်းသောရေဖြင့် အကြိမ်ကြိမ်ဆေးကြောပါက ငါးက လန်းဆန်းပြီး နူးညံ့လာမည်ဖြစ်သည်။

 လီရှောင်ချင်းက စုယွဲ့ ပြောသည့်အတိုင်း အချဉ်ဖောက်ထားသော ဟင်းသီး ဟင်းရွက်အိုးထဲမှ ဝက်အူချောင်းကို ထုတ်ယူကာ ဝက်အူချောင်းကို ပါးပါးဖြစ်အောင် လှီးဖြတ်ကာ ပွက်ပွက်ဆူနေသော ရေနွေးဖြင့် ပြန်ပြုတ်ခြင်းဖြင့် သူမကို ကူညီခဲ့သည်။

 လီရှောင်ချင်းက ယခင်က ဂေါ်ဖီချဉ်ငါးဟင်းကို မကြားဖူးသော်လည်း သို့သော် သူမသည် လူတိုင်းမကြားဖူးသော ဟင်များကို စုယွဲ့က အလွန်အချက်များသည်။ အဲ့ဒီအချိန် စုယွဲ့က ဂေါ်ဖီငါးချဉ်ဟင်းလုပ်မယ်လို့ ပြောတဲ့အခါ သူမဘေးမှာ ရှိနေခဲ့သည်။ သူမ ကူညီပြီး ဒီဟင်းလျာလေး မွေးဖွားလာဖို့ စောင့်မျှော်နေသည်။

 ဘာပဲပြောပြော အရသာရှိတာဖြစ်လိမ့်မည်။ စုယွဲ့ ဟင်းချက်ပြီးကတည်းက သူတို့အနည်းစုကို နေ့တိုင်း အလုပ်သွားဖို့ စေ့ဆော်တာက စုယွဲ့ရဲ့ အရသာရှိတဲ့ အစားအစာကို အလုပ်ပြန်ရင် စားဖို့ပဲ။ အဲဒါကို တွေးကြည့်ရင် လူတွေဟာ ခွန်အားပြည့်သလို ခံစားရသည်။ ကျေးလက်ကိုရောက်တာ ရက်ပိုင်းပဲရှိသေးတယ်လို့ ခံစားရပြီး ဒါပေမယ့် အခုတော့ ဘဝက တော်တော်ကောင်းတယ်လို့ ခံစားရသည်။

 စုယွဲ့က ငါးအသားလွှာများထဲသို့ ဆား၊ ငရုတ်ကောင်း၊ ကြက်ဥအကာ၊ ကော်မှုန့်နှင့် အခြား ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များကို ထည့်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် စိတ်အားထက်သန်စွာ စောင့်ဆိုင်းနေသော လီရှောင်ချင်းကို ပြောခဲ့သည်။ " မီးထိုးရမယ့် အချိနိရောက်ပြီ"

 "ဟေး အရမ်းကောင်းတယ်!" လီရှောင်ချင်းက အဓိက ညွှန်ကြားချက်အချို့ကို ကြားလိုက်ပုံရပြီး မီးဖိုမီးမွှေးခဲ့သည်။ ထင်းမီးထိုးခြင်းက ပြောရန်လွယ်ကူပြီး လုပ်ရန်မလွယ်ကူပေ။

 စုယွဲ့က ရယ်ရမလား ငိုရမလား မသိပေ။ လီရှောင်ချင်းက သူမ မီးထိုးခိုင်းတာကို ကြားလိုက်ရသောအခါ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။

 အိုးပူလာတာနဲ့ စုယွဲ့က ဆီထည့်၊ ကြက်သွန်နီ၊ ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ စတာတွေထည့်ပြီး ငါးခေါင်း၊ ငါးမြီး၊ ငါးအရိုး၊ ငါးအသား စသဖြင့် ထည့်မွှေကြော်ခဲ့သည်။ ဤပထမလုပ်ထုံးလုပ်နည်းမှသာလျှင် ဆွဲဆောင်မှုရှိသော မွှေးရနံ့ကို ချက်ချင်းရရှိစေသည်။ မီးဖိုချောင်တစ်ခုလုံးက မွှေးရနံ့တွေ ပြည့်နှက်နေပြီး လီရှောင်ချင်းက မွှေးပျံ့နေတော့ တံတွေးတွေ ထွက်လာသည်။

 လီရှောင်ချင်း သာမက ဝူချောင်းချာင်နဲ့ ဝေ့ကျန့်တို့သည်လည်း အနံ့ကြောင့် အိမ်ထဲတွင် မနေနိုင်လွန်းကြ၍ မီးဖိုခန်းတံခါးဆီသို့ ပြေးလာကြသော်လည်း ဝင်သွားရန် ရှက်ကြသဖြင့် တံခါးဝကနေ ကလေးတွေလိုပဲ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် အော်လိုက်ကြသည်။ 

 စုယွဲ့က သူတို့ကို အသကုန် ရယ်နေလိမ့်မည်။ ဒီလူတွေက အစားအသောက်စားတဲ့လမ်းမှာ ပိုဝေးကွာသွားပြီလို့ အမြဲခံစားရသည်။

 ဝူချောင်းချောင်က သံတွေး မျိုချလိုက်ပြီး စုယွဲ့ကို စိတ်အားထက်သန်စွာ မေးခဲ့သည်။"စုယွဲ့ နင် ဘာ်လိုအရသာရှိတာချက်နေတာလဲ။ ဘာလို့ အရမ်းမွှေးနေတာလဲ"

 စုယွဲ့ သူမလက်ထဲက ငါးအသားလွှာတွေကို အိုးထဲကိုထည့်ပြီး ပြန်ပြောခဲ့သည်။"ငါ ဂေါ်ဖီ ငါးချဥ်ဟင်းကို လုပ်နေတာ။ ဒီည ဆန်ကိတ် လုပ်စားရအောင်။ အဲ့ဒါကမွှေးတယ်" 

 "ဝိုး-" စုယွဲ့ အဲ့လိုပြောတဲ့အခါ အားလုံးက စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး ချက်ချင်းစားချင်ကြသညိ။

 ကျောက်ဖန်နဲ့ ဟန်ရှောင်းရူတို့က မွှေးရနံ့ကြောင့် အခန်းအပြင်သို့ ထွက်လာကြပြီး မီးဖိုချောင်တံခါးဝက ခေါင်း ဆန့်ထုတ်ကာ အထဲကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။

 ဒါကိုမြင်တော့ ဝူချောင်းချောင်နဲ့ ကျန်တဲ့သုံးယောက်က မီးဖိုချောင်ထဲကို မကြည့်မိအောင် တွန်းထုတ်လိုက်ကြသည်။

 ဟုတ်ပါတယ်၊ ဝူချောင်းချောင်တို့က သူတို့ကို မတွန်းနိုင်ဘဲ နောက်မှာ ရှိနေဆဲဖြစ်ပေမယ့် စုယွဲ့ အတွင်းမှာ ဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာကို မမြင်နိုင်ကြဘူး။

 ကျောက်ဖန်က ဒေါသတကြီး ခုန်ပြီး ပြောခဲ့သည်။"နင် ငါ့ကို ဘာကြောင့် တွန်းတာလဲ။ ဒီမီးဖိုချောင်က လူတိုင်းပိုင်တာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့ ငါတို့ကို ဝင်ခွင့်မပေးတာလဲ။"

 ဝူချောင်းချောင်က သွေးအန်တော့မလိုပင်။  "စုယွဲ့က လျှို့ဝှက်ချက်နည်းတွေနဲ့ ချက်ပြုတ်တယ်။ လျှို့ဝှက်ချက်နည်းကို ခိုးယူဖို့ တွန်းချင်တာလား။ အရှက်မရှိဘူးလား?"

 ကျောက်ဖန်ရဲ့သတိထားတွေးခေါ်မှုမှာ ပျက်ပြားသွားသော်လည်း ဝန်ခံရက်ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ "လျှို့ဝှက်ချက်နည်းရရင်တောင် ဟင်းမချက်တက်ရင် ချောင်းကြည့်ရတာ ဘာအကျိုးရှိမလဲ!"

 မြောင်လင်းက မီးဖိုချောင်တံခါးဝမှာ ရပ်တန့်ရန် လက်ကိုဆန့်တန်းပြီး ပြောခဲ့သည်။ “အဲ့ဒါက အများပိုင်မဟုတ်ဘူး။ နားလည်မှုမလွဲအောင် မသွားနဲ့”

 ဟန်ရှောင်းရူက ငြင်းခဲ့သည်။ "ငါတို့လည်း မီးဖိုချောင်သုံးလို့ရတယ်၊ ညစာလည်း လုပ်ရဦးမယ်။ နင် ဘာလို့ နေရာယူထားတာလဲ။ နင်ချက်ပြီးမှဆိုရင် ငါတို့ဘယ်ချိန် ထမင်းချက်ရမှာလဲ"

 ဝေ့ကျန့်လည်း အနားမကပ်စေရန် သူမလက်ကိုဆန့်ကာ မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားပြီး ပြောခဲ့သည်။ "နင့်ကို ဘယ်သူက လုပ်ရဲမှာလဲ။ ငါတို့ရဲ မီးဖိုချောင်ကို သဘာဝအတိုင်း ငါတို့ အရင်ချက်ပြုတ်တယ်။ နင် အရင်ချက်စားချင်ရင် နောက်တစ်ခါ မြန်မြန်ပြန်လာပေါ့" 

 ကျောက်ဖန်နဲ့ တခြားနှစ်ယောက် ထပ်ရန်ဖြစ်တော့မယ့်အချိန် မီးဖိုချောင်ထဲက စုယွဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ "နင်ဝင်လာခဲ့၊ ငါပြီးပြီ၊ ညစာစားရအောင်"

 သုံးယောက်၊ နှစ်ယောက် စကားများ ရန်ဖြစ်နေကြသူများက ထိုကြားသည်နှင့် တပြိုင်နက် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဝင်သွားကာ တူဖြင့် စားရန် မစောင့်နိုင်တော့ပေ။

 ဘယ်သူမှ ကျောက်ဖန်ကို မတားတော့ပေ။  နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်ကာ မီးဖိုချောင်ထဲကို လျှောက်သွားပြီး စားပွဲပေါ်က အစားအသောက်တွေကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ လေထဲမှာ မွှေးရနံ့တွေ သင်းပျံ့နေတာကြောင့် စားချင်နေကြသည်။

 ဒါပေမယ့် စုယွဲ့က သူတို့ကို မစားခိုင်းတာကြောင့် သူတို့ကိုယ်တိုင် ဂျုံယာဂုကိုပဲ ဆက်ပြီး ချက်ပြုတ်နိုင်ခဲ့သည်။ စုယွဲ့နဲ့ တခြားသူတွေနဲ့ ယှဉ်ရင် သူတို့စားတဲ့ ဟာက ဝက်စာလို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ။

 ကျောက်ဖန်နဲ့ ဟန်ရှောင်းရူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်တိုသွားသည်။

 စုယွဲ့က ဤလူနှစ်ယောက်၏ ဒေါသကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် စိတ်မ၀င်စားဘဲ စနစ်ပေါင်းစည်းမှုအကန့်ကို ကြည့်နေသည်။ အစောက ဤဂေါ်ဖီချဉ်ငါးဟင်းကို စနစ်က အဆင့် B ဟု သတ်မှတ်ကာ အမှတ် 20 တစ်ချိန်တည်းရခဲ့ပြီး သူမကို စိတ်လှုပ်ရှားစေခဲ့သည်။ 

 ဤနေရာသို့ရောက်ပြီးနောက် စုယွဲ့အတွက် အမြင့်ဆုံးအဆင့် အစားအစာဖြစ်သည်။ သူမသည် တစ်ကြိမ်တည်းတွင် အမှတ် 20 ရခဲ့ပြီး သူမ ချမ်းသာသွားသလို ခံစားခဲ့ရသည်။

 B-အဆင့် သို့မဟုတ် A-အဆင့် ဟင်းလျာများ ပိုများနေပါက အမှတ်တွေ မှန်မှန်တိုးမှာ မဟုတ်ဘူးလား။

 စုယွဲ့ပ ရွာရှိလူများထံမှ အစားအသောက်များရရှိရန် နည်းလမ်းမှန်ကို ထပ်မံတွေ့ရှိလာသည်ဟု ခံစားမိသည်။ ယခုအခါ ဈေးသည်များ ရှားပါးလာကာ သူမဝယ်လိုသမျှ လက်မှတ်များ လိုအပ်နေသည်။ အစားအသောက်ရောင်းပြီး ဝင်ငွေရှာ၊ လက်မှတ်အလုံအလောက်မရှိရင် ဘာကိုမှ မဝယ်နိုင်တော့ဘဲ သူမလိုချင်တာမှန်သမျှဝယ်ဖို့ ကွန်မြူနတီကို သွားရမည်။

 အခြေခံအားဖြင့်တော့ ဒီအဖွဲ့ဝင်တွေက လအနည်းငယ်ကြာတိုင်း အသားစားကြပြီး မိသားစုဝင်တွေက လအနည်းငယ်ကြာမှ အသားဝယ်ဖို့ ကွန်မြူနတီကို သွားကြသည်။ သူမလို ရက်အနည်းငယ်ကြာတိုင်း ကွန်မြူနတီကို မကြာခဏသွားလေ့ရှိသူတွေကို ရွာကလူတွေက သူ့အကြောင်း တိတ်တိတ်လေးပြောနေကြသည်။ အဲ့ဒါလောဘကြီးမှုတစ်ခုပဲ။

 ဒါပေမယ့် လောဘကြီးတယ်လို့ ပြောတာကို ဂရုမစိုက်ဘူး၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လောဘကြီးသည်။

 စုယွဲ့က အနာဂတ်မှာ အဖွဲ့ဝင်တွေဆီကနေ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေကိုသာ ဝယ်လို့ရရင် တခြားဘာမှမရှိရင်တောင် ငါးများများရရင် ကောင်းမယ်လို့ ထင်ခဲ့သည်။

 ဒီလိုတွေးပြီးတော့ နောက်နေ့တွေ ထပ်ဖြစ်လာဖို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။

 အမျိုးသမီး တော်တော်များများ မနေ့က အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးနောက်မှာ ပညာတက်လူငယ်စုက ငါးကို စျေးကြီးကြီးနဲ့ ဝယ်တဲ့အကြောင်း ပြောကြတဲ့အတွက် ကလေးတွေတော်တော်များများ ဒီနေ့ အရူးထပြီး ငါးဖမ်းဖို့ မြစ်ထဲဆင်းကြသည်။ သူတို့ငါးဖမ်းနိုင်ရင် ပိုက်ဆံနဲ့ လဲဖို့ ငတံးြတစ်စုံတစ်ယောက်ဆီ သွားနိုင်သည်။

 မဟုတ်ဘူး၊ □ အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက် ဒီနေ့ ကံကောင်းစွာနဲ့ ငါးဖမ်းမိခဲ့သည်။ သူ ဘာမှ မပြောဘဲ စုယွဲ့ အလုပ်သွားတဲ့ နေရာဆီ ပြေးသွားခဲ့သည်။ စုယွဲ့ဆီရောက်တော့ သူက သူ့အင်္ကျီကို လှန်ပြီး ငါးကို ပြလိုက်သည်။ "ပညာတက်လူငယ် အစ်မစု၊ ကျွန်တော် ငါးဖမ်းတယ်၊ အစ်မ ဝယ်ချင်လား"

 စုယွဲ့က ပျော်ရွှင်နေပုံပါပဲ။ ဒါက ငါးတစ်ကောင်ပါ။ မနေ့ကထက် အများကြီး ပိုကြီးနေပုံရသည်။ သူမက ငါးထပ်ရနိုင်မလားလို့ တွေးနေတုန်းပဲ။ ဒီနေ့ ဖြစ်လာဖို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။

 ဘုရားသခင် ငါ့ကို ကူညီပေးတာပဲ ဟားဟား။

 စုယွဲ့ပ ကလေးအား လျင်မြန်စွာ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ပြောခဲ့သည်။"မင်းလိုချင်ရင် အစ်မကို ပေး၊ အစ်မ ပိုက်ဆံပေးမယ်။" ထို့နောက် သူမ အိတ်ကပ်ထဲမှ ဆင့် ၅၀ ကို ထုတ်ကာ ကလေးကို ပေးလိုက်သည်။

 ကလေးလေး၏ မျက်လုံးများ တောက်ပလာကာ ငွေလက်ခံရရှိပြီးနောက် စုယွဲ့လက်ထဲ ငါးကို ချက်ချင်းပေးကာ ပြောခဲ့သည်။ “အစ်မစု၊ ငါးကိုင်ဖို့ ကျွန်တော့်အင်္ကျီကို သုံးလို့ရတယ်။ မနက်ဖြန် ကျွန်တော့် အင်္ကျီပြန်ပေး။”

 စုယွဲ့ ဘာမှပြန်မပြောမီ ကလေးလေးက လေကဲ့သို့ ပြေးသွားကာ မဝေးလှသောနေရာတွင်  ကလေးအုပ်စုနှင့် တွေ့ပြီးနောက် ငါးရောင်းရာမှ ရရှိသည့်ငွေကို ပြရန် မစောင့်နိုင်တော့ပေ။

 စုယွဲ့ပ ကလေးတစ်ယောက်ပြောတာကို ယောင်ဝါးဝါးကြားလိုက်ရသည် "ငါ့အမေပြောတာမှန်တယ်။ ပညာတတ် လူငယ်စုက တကယ်တုံးအပြီး ပိုက်ဆံအများကြီးရှိတယ်။ ငါးဖမ်းနိုင်ရင်ကောင်းမယ်"

 စုယွဲ့ - ......

 ရွာရှိလူတိုင်းက ငတုံးဟု ထင်မြင်ကြသော်လည်း စုယွဲ့က လုံးဝစိတ်မ၀င်စားဘဲ လက်မှတ် သို့မဟုတ် အချိန်ကုန်စရာမလိုဘဲ လတ်ဆတ်သော ပါဝင်ပစ္စည်းများကို မရယူရန် မရှိပေ။

 ထို့ကြောင့် ဂေါ်ဖီချဉ်ငါးဟင်းကို ချက်ပြီးနောက် စုယွဲ့က ငါးချိုချဥ်ကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ လီရှောင်ချင်းနဲ့ အခြားသူများက ၎င်းတို့၏ လျှာကို ကိုက်မိရန် မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ စုယွဲ့လည်း ကျေနပ်စွာ စားသောက်ခဲ့ကာ အမှတ်များစွာ ရရှိခဲ့သည်။ အမှတ်တိုးနှုန်းမှာ အတော်အတန် များပြားသည်။

 ထို့ကြောင့် စုယွဲ့ဆီက ငွေနှစ်ခါ ရပြီးသောအခါ စုယွဲ့သည် လိမ်လည်ရန် လွယ်ကူကြောင်း ရွာမှလူများက သိသွားကြသည်။ အခု ကလေးတွေ စုယွဲ့ဆီ ငါးသွားရောင်းတော့ မကန့်ကွက်ဘဲ ထောက်ခံလာကြသည်။

 အရွယ်ရောက်ပြီးသူ အများအပြားသည်လည်း ငါးဖမ်းနိုင်မလား ကြည့်လာကြပြီး ငွေရဖို့ ကြိုးစားလာကြသည်။

 ငါးမျှားသူ များသောကြောင့် ငါးရှားပါးလျှင်ပင် ငါးတစ်ကောင် သို့မဟုတ် နှစ်ကောင် ရလေ့ရှိသည်။ ၎င်းသည် စုယွဲ့ကို နေ့တိုင်းရောင်းလေ့ရှိပြီး ငါးချဥ်နဲ့ ငါးချိုချဥ်းကို ရရှိစေသည်။ထို့နောက် ငါးချိုချဥ် ကြော်၊ ပြီးတော့ ငါးပေါင်းကနေ ငါးပြုတ်အထိ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ စုယွဲ့က ငါး နေ့တိုင်းစားရင်တောင် မပင်ပန်းဘူး။

 စုယွဲ့က အမှတ်များရရှိရန် ရက်ပေါင်းများစွာ ငါးချက်လုပ်ထားသောကြောင့် မြို့တွင်း၌ ရောင်းချရန် အစားအစာမလုပ်တော့ပေ။ တစ်ခုမှာ အချိန်မရှိသောကြောင့်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ခုမှာ ဟန်အိုက်ကောကို အလွန်ဒေါသထွက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့် သူမ တမင်တကာ မသွားခဲ့ဘူး။

 သူ့ခြေထောက်တွေကို ကုသဖို့ အမှတ်အလုံအလောက်ရဖို့အတွက် နေ့တိုင်း အလုပ်ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် ဒီလူက သူမကို ရက်စက်စွာ ငြင်းပယ်ခဲ့ပြီး သူမရဲ့ နှလုံးသားကို ကြေကွဲစေခဲ့သည်။ သူမသာ ဒီလူကို မအေးစက်ရင် သူမကိုယ်သူမ သနားမိသွားလိမ့်မည်။

 ဆေးစာရဖို့ အမှတ်များ အလုံအလောက်ရရန် တတ်နိုင်သမျှ ကြိုးစားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူ့ကို ဒူးထောက်ကာ အောင်ပါစေ သီချင်းဆိုခွင့်ပေးမည်! ဟားဟားဟား…

 စုယွဲ့က သူမကိုယ်သူမ ဖျော်ဖြေနေချိန် ဟန် မိသားစုသည် နောက်ဆုံးတွင် အသံဗလံ ပေါ်စပြုလာသည်။

 ဟန် တတိယမြောက်ဇနီးက အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည် - "ဒီအတောအတွင်းမှာ ပညာတက်လူငယ်စုက ဘာလို့ ငါတို့အိမ်ကို မလာတာလဲ။ သူမ ထမင်းချက်ဖို့ လာတာမဟုတ်လား။"

 ဟန် ဒုတိယချွေးမက ဟန်အိုက်မင်ကို မေးခဲ့သည်။ "စတုတ္ထလေး၊ ပညာတက် လူငယ်စုက မင်းကို ဒီရက်ပိုင်း အစားအသောက်ရောင်းဖို့ မြို့ကို မသွားခိုင်ဘူးလား၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"

 ဟန်အိုက်မင်က စိတ်ထဲမှ အံ့သြကာ ခေါင်းယမ်းပြီး ပြောခဲ့သည်။ "ဟင့်အင်း။ အစ်မ စုယွဲ့က အစားအသောက်ချက်ဖို့ ကျွန်တော်တို့အိမ်ကို မလာဘူးဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကို အစားအသောက်ရောင်းခိုင်းဖို့ မရည်ရွယ်ထားဘူး။ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတာဖြစ်နိုင်တယ်"

 ဟန် တတိယမြောက်ဇနီး၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားကာ သူမ မတတ်နိုင်စွာပြောခဲ့သည်။ - "ပညာတက်လူငယ်စုက သူ့ဘာသာသူရောင်းတာ ဒါမှမဟုတ် တစ်ခြားသူကို ရောင်းခိုင်းတာ မဟုတ်ပါဘူးနော်။ သူမက ငါတို့ရဲ့ စတုတ္ထလေးကို လိုက်ပြီးတော့ ငွေရှာစေချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား"

 စကားထွက်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် ဟန် မိသားစုက သူမပြောသမျှ ဖြစ်နိုင်ချေရှိသည်ကို သံသယဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ နောက်ဆုံးတော့ လူတော်တော်များများက ဒီအလုပ်ကို လုပ်နိုင်ကြပြီး ဟန်အိုက်မင်ပဲ အဲဒါကို လုပ်နိုင်တာမဟုတ်ပေ။

 ဟန်အိုက်မင်က ပြောလိုက်သည်။  "ဟင့်အင်း၊ အစ်မ စုယွဲ့က အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ကျွန်တော့်ကို အဲ့လို လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး။ အစ်မစုယွဲ့က အဲ့ဒီလိုလူမဟုတ်ဘူး"

 ဟန် တတိယမြောက်ဇနီးက နှုတ်ခမ်းစူပြီး ပြောလိုက်သည်။ “သူမကို ဘယ်သူမှ မတွေ့ရတာ ရက်တော်တော်ကြာပြီ”

 အားလုံးက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှ မပြောနိုင်ဘူး။

 ဟန်အိုက်ကောသာ ခေါင်းငုံ့ပြီး အစမှအဆုံး ဘာမှမပြောခဲ့ပေ။

 အဘွားကြီး ဟန်က ဟန်အိုက်ကောကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ခပ်မာမာ မျက်နှာထားဖြင့် ပြောခဲ့သည်။  "အဓိပ္ပါယ်မရှိတဲ့ စကားတွေ မပြောနဲ့။ ရှောင်စုက ငါတို့ကို မရှာရင်တောင် ငါတို့ ဘာမှ မပြောနိုင်ဘူး။ လူတွေက ငါတို့ မိသားစုကို ကူညီခဲ့တယ်။ သူတစ်ပါးကို အပြစ်တင်ဖို့ မစဥ်းစားနဲ့။ ငါပြောမယ် နင်တို့ ရှောင်စုနဲ့တွေ့ရင်တောင် မထီမဲ့မြင်မပြုနဲ့။ အဲ့လိုမဟုတ်ရင် ငါပြန်လာပြီး နင်တို့ကို ကောင်းကောင်းပညာပြမယ်!"

 ဟန်မိသားစုက မလုပ်ပါဘူးလို့ ကမန်းကတန်း ပြောလိုက်ကြပြီး စိတ်ထဲမှာ အော်ဟစ်နေရင်တောင် မပြောရဲဘူး။

 ညစာစားပြီးနောက် ဟန်မိသားစုသည် အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောဆိုရန် ခြံဝင်းထဲတွင် စုဝေးခဲ့ကြသော်လည်း ဟန်အိုက်ကောက အိမ်ထဲတွင်သာ ကျန်ခဲ့ပြီး အပြင်မထွက်ခဲ့ပေ။

 အဘွားကြီး ဟန်က သူ့တံခါးကို လာခေါက်ပြီး ဖြေသံကိုကြားတော့ တံခါးကို တွန်းဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စားပွဲဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ သူ့ကို တွေ့တော့ ဘာလုပ်နေမှန်းမသိတော့ဘူး။

 ဟုတ်ပါတယ်၊ သူ အိပ်မပျော်ဘူး။

 အဘွားကြီး ဟန်က သူ့ဆီ လှမ်းလာပြီး ဒေါသတကြီးနဲ့ သူ့ကို နောက်ကျောကို ပုတ်ပြီး သံကို သံမဏိမဖြစ်လို့ မုန်းတီကာ ပြောခဲ့သည်။ "မင်း ရှောင်စုကို  စိတ်ဆိုးအောင် လုပ်ခဲ့လို့ သူမ မလားတာမလား။"

 ဟန်အိုက်ကောက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ပြောခဲ့သည်။ "အမေ၊ အမေ ဘာတွေပြောနေတာလဲ။ သူမ ဒေါသထွက်အောင် ကျွန်တော် ဘာလုပ်ရမှာလဲ"

 အဘွားကြီး ဟန်က သူ့ကို ထပ်ရိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ "ငါ့ကို ဟန်ဆောင်မနေနဲ့ သူများတွေ မသိဘူး ငါသိတယ်။ မင်း ဒီတစ်ခါ ရှောင်စုကို ပုန်းနေတာ။ ငါ အဘွားကြီးတောင် သိတယ်။ ရှောင်စုက မသိဘဲ နေမလား။ မင်းက ငယ်တုန်းမလို့လား။ ရှောင်စု စိတ်မဆိုးရင် ထူးဆန်းလိမ့်မယ်!"

 ဟန်အိုက်ကောက သူ့ပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ဒါကို သူ့အမေကတောင် ရှာတွေ့ခဲ့တာ သူ မသိလိုက်ဘူး။

 အဘွားကြီး ဟန်က သက်ပြင်းချကာ သူ့ဘေးမှ ခွေးခြေကိုဆွဲထိုင်ပြီး ပြောခဲ့သည်။  “အိုက်ကော၊ မင်းကို အမေက မွေးထားတာ။ တခြားသူတွေက မင်းကို နားမလည်ဘူး။ အမေက မင်းကို နားလည်တယ်။ မင်းကို ရှောင်စုက မမြင်နိုင်ပေမယ့် မင်းအမေက မင်းကို သိတယ်။ မင်းနဲ့ ရှောင်စုနဲ့စိတ်တူပေမယ့် ခြေထောက်ဒဏ်ရာကြောင့် မပြောရဲဘူး မဟုတ်လား။”

 “အမေ၊ ကျွန်တော် မဟုတ်ဘူး…”

 သို့သော်လည်း ဟန်အိုက်ကောကို မစ္စစ် ဟန်က ပြောခဲ့သည်။"မင်းလူတွေကို မကြိုက်ဘူးလို့ မပြောနဲ့၊ မင်းအမေကို လှည့်စားတာက အသုံးမဝင်ဘူး။ မင်း ကိုယ့်နှလုံးသားကို ကိုယ်ပဲ လှည့်စားလို့ရတယ်။"

 ဟန်အိုက်ကောက ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်သည်။ သူ့ ခါးသီးသော မျက်လုံးများ တောက်ပလာကာ ပါးစပ်ကပင် ခါးနေပြီး သူ့နှလုံးသားကို ဆန့်ကျင်ပြီး ဘာမှ မပြောနိုင်ခဲ့ပေ။

 အဘွားကြီး ဟန်က သူ့ကိုဒီလိုမြင်ရတဲ့အခါ စိတ်ဆင်းရဲသွားသလို မဆွဲဆောင်ဖို့လည်း မတတ်နိုင်ဘူး။ - "အိုက်ကော၊ မင်းက မိန်းကလေးကောင်းတွေကို မထိခိုက်စေချင်ဘူးဆိုတာ အမေသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှောင်စုကလည်း မင်းကို သဘောကျနေတာကို အမေသိတယ်။ သူမက အမေတို့မိသားစုကို ဘာလို့ကူညီချင်တာလဲ။ မင်းကိုကြိုက်လို့မဟုတ်ဘူးလား။ ကောင်မလေးက မင်းကိုအရမ်းဂရုစိုက်တယ်။ မင်းခြေထောက်တွေကို ဂရုမစိုက်ရင် မင်းကိုမကြိုက်တာပြနေတာပဲ။ မင်း ဘာလို့ သူမကို ရှောင်နေတာလဲ။"

 ဟန်အိုက်ကောက အချိန်အတော်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီး ပြောခဲ့သည်။ "အမေ၊ စုယွဲ့က မိန်းကလေးကောင်းတစ်ယောက်ပါ။ သူမကို ကောင်းကောင်း ပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ ပိုကောင်းတဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ထိုက်တန်တယ်။ သူမကို ကောင်းမွန်တဲ့ဘဝတစ်ခု မပေးနိုင်ဘူး။ သူမကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရုံပါပဲ။ ကျွန်တော် ဒီလောက် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်လို့ မရဘူး။"

 "သားလေး၊ မင်း ခြေထောက်တွေကို ကုလို့မရတာ မဟုတ်ဘူး..." အဘွားကြီး ဟန်၏ မျက်ရည်များက မထိန်းနိုင်ဘဲ စီးကျလာကာ ပြောခဲ့သည်။ "အမေက မင်းကို ရှောင်စုနဲ့ တွဲစေချင်နေတာ။ မင်းအတွက် ရှောင်စုသာ ဇနီးမယားဖြစ်ရတာ ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲ။ ရှောင်စုလည်း မင်းကို သဘောကျကြောင်း ငါသိလိုက်ရတော့ အမေ ဘယ်လောက်ပျော်နေမှန်း မင်းမသိဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်း... မင်း ကိုယ့်အတွက် အရမ်းကြိုးစားရမယ်လို့ မင်းပြောခဲ့တယ် အာ၊ မင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် သနားလို့ မရဘူးလား။ မင်းကြိုက်တဲ့ကောင်မလေးနဲ့တွေ့ပြီး ကောင်မလေးက မင်းကိုပြန်ချစ်နေတော့ မင်းသူ့ကို တွန်းထုတ်လို့မရဘူးလား။ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ပြောရရင် ကောင်မလေးကို အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမယ်။ အမေက ကောင်မလေးအပေါ် စေတနာထားမယ်။ လူတွေက မှားနေတယ်လို့ မခံစားစေဘူး မှန်တယ် မလား”

 ဟန်အိုက်ကော မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားပြီး သူ့အသံက ထွက်လာသည်။  "အမေ၊ အဲဒါကို မပြောပါနဲ့၊ တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့လိုက်ပါ။ စုယွဲ့နဲ့ ကျွန်တော်က မဖြစ်နိုင်ဘူး"

 မြည်းတစ်ကောင်ဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရတော့ အဘွားကြီး ဟန် စိတ်တိုသွားသည်။ "ကောင်းပြီ၊ ကောင်းပြီ၊ အသက်ရှုကြပ်လိုက်တာ။ မိန်းကလေးကို မင်း နာကျင်စေခဲ့ပြီး မင်းကို ထပ်ပြီး ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ ငါထင်တယ်။ မင်းဘာလုပ်မလဲ! ရှောင်စုက ကောင်းတယ်။ ရုပ်ရည်၊ စိတ်နေစိတ်ထား၊ လက်ရာကောင်းပြီး ငွေရှာနိုင်တယ်။ ဒီလိုမိန်းကလေးကောင်းတစ်ယောက်ကို ဘယ်သူက မကြိုက်တာလဲ။ တစ်ချို့က မကြိုက်ရင်တောင် ကြိုက်တဲ့သူရှိတယ်။ ရှောင်စုက တခြားသူနဲ့ ပါသွားရင်တောင် မင်းနောင်တရမယ် မထင်ဘူး!"

ဟန်အိုက်ကောက စကားမပြောပေမယ့် စားပွဲအောက်က သူ့လက်ထဲက ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ သွေးပြန်ကြောတွေကို မြင်နေပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာ နာကျင်နေတာကို သူသိလိုက်သည်။

 ******

 ကန်စွန်းဥများကို တစ်လခွဲခန့် ရိတ်သိမ်းပြီးနောက် ထိုနေ့များပ နောက်ဆုံးတွင် ကုန်ဆုံးသွားခဲ့သည်။

 ကန်စွန်းခင်းတွေကို ရိတ်ပြီးရင် ဘာမှ ကြီးကြီးမားမား ရှိလာမှာ မဟုတ်ဘူး။

 စုယွဲ့ပ ဓါးဖြင့် လှီးမိမည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်း ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီး သူမ မကူညီနိုင်ဘဲ သက်ပြင်းချကာ ဓားကြောင့် ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခြင်း မရှိသည့်အတွက် သူမ နှလုံးသားထဲတွင် ကျေးဇူးတင်စကားဆိုခဲ့သည်။

 တပ်မဟာသည် အဖွဲ့ဝင်များအား တစ်ရက်တာအားလပ်ရက်ပေး၍ နောက်နေ့ပွဲကျင်းပရန် အချိန်မီလုပ်ခဲ့သည်။ အဖွဲ့ဝင်အများအပြားက တစ်ခုခုဝယ်ရန် ကွန်မြူနတီသို့သွားရန် စီစဉ်ခဲ့ကြသည်။ စုယွဲ့သည် ထိုနေရာသို့ မရောက်တာ ကြာပြီဖြစ်၍ သွားရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။ နောက်နေ့ လီရှောင်ချင်းနဲ့ အတူ အရသာရှိတဲ့ တစ်ခုခုဝယ်ပြီး ပွဲတော်အတွက် ပြန်လာလိမ့်မည်။

 နောက်နေ့ အလုပ်သွားစရာမလိုဘဲ အရသာရှိတဲ့ အစားအသောက်တွေဝယ်ဖို့ စဉ်းစားရင်း စုယွဲ့ပ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာရော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ ကောင်းမွန်လာပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

 သို့သော် သန်းခေါင်ယံတွင် သူမမျက်နှာပေါ်တွင် အအေးဓာတ် တစ်ခုခုကြောင့် ရွှဲနစ်နေပြီး ကြောင်တက်တက်ဖြစ်ကာ အေးစက်လာစေပြီး ရုတ်တရတ် သူမကို အိပ်ယာမှ နိုးထလာစေသည်။

 မျက်စိဖွင့်လိုက်တော့ နားထဲတွင် မိုးသံကြားလိုက်ရသည်။

 မိုးရွာနေတယ်!

 စုယွဲ့ တုန်လှုပ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ ထပြီး သူမခေါင်းက စိုနေတာ သိလိုက်ရပြီး အိမ်ခေါင်မိုးကနေ ရေတွေ စိမ့်ထွက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

 လီရှောင်ချင်းနဲ့ ဝူချောင်းချောင်တို့လည်း မိုးရွာသဖြင့် နိုးလာပြီး အော်လာကြသည်။  “အိမ်က မိုးယိုနေပြီ”