အပိုင်း ၄၅

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၄၅ - မင်္ဂလာဆောင်

 လီရှောင်ချင်းနှင့် တခြားသူတွေက စုယွဲ့  လက်ထပ်တော့မည်ကို သိကြပြီး အားလုံးက ဝမ်းနည်းနေကြကာ ဝူချောင်းချောင်က သူမကို ပွေ့ဖက်ကာ ငိုကြွေးနေတော့သည်။

 "ယွဲ့ယွဲ့ နင် ဘာလို့လက်ထပ်တာလဲ။ နင် ငါ့ကိုထားခဲ့တာ သည်းမခံနိုင်ဘူး။ နင် အရမ်းရက်စက်တာပဲ~"

 စုယွဲ့က ရယ်ရမလားငိုရမလား မသိတော့ပေ။ သူမက နဖူးကိုတွန်းပြီးပြောခဲ့သည်။ "ငါ့အထင်တော့ နင်က အရသာရှိတာတစ်ခုခုမစားရမှာကို ဝန်လေးနေတယ်ထင်တယ်။ ဟုတ်တယ်မလား"

 အတွေးသေးသေးလေးကို ရုတ်တရတ်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ဝူချောင်းချောင်က သက်ပြင်းရှိုက်ရင်း ရှက်ရွံ့စွာ မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး အသံတိုးတိုးနဲ့ ရေရွတ်လိုက်သည်။ "နောက်ပြီး နင်ချက်ထားတဲ့ အစားအစာကို ငါစားရတာ အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ ဆိုရိုးစကားအတိုင်းပဲ ရိုးရှင်းမှုက ပြောင်းလဲဖို့ လွယ်ကူပြီး ကြွယ်ဝမှုကနေ ချွေတာမှုကို ပြောင်းလဲဖို့ ခက်ခဲတယ်။ အနာဂတ်မှာ နင်လုပ်သမျှကို ငါမစားနိုင်ဘူးဆို ငါတို့လုပ်ထားတဲ့အရာကို ငါမစားနိုင်တော့ဘူး။"

 “ချဲ့ကားနေတာပဲ!” စုယွဲ့က ဟာသလုပ်ခဲ့သည်။ “ဒါဆို နင်ကိုယ်တိုင် အစားအသောက် ချက်ပြုတ်နည်းကို သင်ယူသင့်တယ်။ အဲ့ဒါဆို နင်ကြောက်စရာမလိုတော့ဘူး”

 အခုတော့ လီရှောင်ချင်းပင် သက်ပြင်းချချင်လာသည်။ "ဟင်းချက်ကျွမ်းကျင်မှု နည်းနည်းလောက် တိုးတက်လာနိုင်ပေမယ့် နင့်လို အရသာရှိအောင် ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မလဲ။ ဒီဘဝမှာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး"

 ကျန်တဲ့ သုံးယောက်လည်း အဲလိုထင်ကြသည်။သူမတို့သည် အလုပ်ကြိုးစားရုံနေလျှင်တောင် စုယွဲ့နှင့် ဝေးကွာနေသည်။

 စုယွဲ့က မျက်တောင်ခတ်ပြီး ပြုံးကာ ပြောခဲ့သည်။ "ဒါမှမဟုတ် ငါ လက်မထပ်ရင်ကော? ငါ နင်တို့နဲ့နေမယ်"

 ဝူချောင်းချောင်က သူမကို လက်မထပ်အောင် ခေါင်းညိတ်ပြချင်ပေမယ့် သူမ မလုပ်ရဲပေ။ “နက်လက်မထပ်ရင် နင့်မိသားစု ဟန်အိုက်ကောက ငါတို့ကြောင့်ဖြစ်မှန်းသိရင် ငါတို့ သေမှာမဟုတ်ဘူးလား။ သူက အရပ်ရှည်ပြီး လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ ငါတို့အားလုံးကို ဖြေရှင်းနိုင်တယ်။”

 မြောင်လင်းက သက်ပြင်းချကာ ပြောခဲ့သည်။ "နင့်ကို လက်မထပ်ဖို့ ငါတို့က ဘယ်လိုပြောရဲမှာလဲ။ မေ့လိုက်တော့ နင်မလက်ထပ်သင့်တယ်။ အိမ်ထောင်မပြုခြင်းရဲ့ အကျိုးဆက်ကို ငါတို့ မခံနိုင်ဘူး"

 စုယွဲ့က သူမတို့၏ စကားကြောင့် ရယ်မောသွားသည်။ သူတို့က အိုက်ကော အရမ်းကောင်းတာကို မမြင်ဘူး။ သူက မရက်စက်ပေ။

 စုယွဲ့နှင့် ခွဲခွာရန် အမှန်တကယ် ဝန်လေးနေသော်လည်း သူမတို့က စုယွဲ့ ပစ္စည်းများကို အတူတကွ ထုပ်ပိုးရန် ကူညီပေးဆဲဖြစ်သည်။ သူအတို့၏အကူအညီဖြင့် ခရီးဆောင်အိတ်ကို အမြန်ထုပ်ပိုးပြီးနောက် ဟန်အိုက်ကောက ဟန် မိသားစုထံ တိုက်ရိုက်ယူသွားခဲ့သည်။

 နှစ်ရက်အကြာတွင် မင်္ဂလာဆောင်သည့်နေ့ဖြစ်သည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် စုယွဲ့က အလုပ်မသွားဘဲ အိမ်တွင် ချိုချဉ်လုပ်ခဲ့သည်။

 ယနေ့ခေတ်အိမ်ထောင်စုတိုင်း ဆင်းရဲကြသော်လည်း မင်္ဂလာပွဲနှင့် ဧည့်ခံပွဲများတွင် ဧည့်သည်များကို ဧည့်ခံရန်အတွက် ဖရဲသီးစေ့နှင့် သကြားလုံးအချို့ကို အမြဲဝယ်ပေးထားရသည်။ သို့မဟုတ်ပါက ကြည့်ကောင်းမည်မဟုတ်ပေ။

 ဒါပေမယ့် ဒီနှစ်တွေမှာ ချိုချဉ်တွေဝယ်ဖို့ မလွယ်တော့ဘူး။ ဝယ်ဖို့မလွယ်ရင် စိတ်ပူလို့ သေသွားလိမ့်မည်။ စုယွဲ့က အဘွားအို စိတ်ပူခြင်းမှ ကယ်တင်ရန် ၎င်းတို့ထဲမှ အချို့ကို သူမကိုယ်တိုင် ပြုလုပ်ရန် စီစဉ်နေတာဖြစ်သည်။ 

 သူမလက်ထဲမှာ အဓိကမဟုတ်တဲ့ အစားအသောက်လက်မှတ်တွေ အများကြီးရှိတာကြောင့် သကြားဖြူနဲ့ သကြားညိုတွေဝယ်ဖို့ မြို့ကိုသွားပြီး နို့မှုန့်တစ်ဘူးလည်း ဝယ်ခဲ့သည်။ သူမပြန်လာတော့ ပြောင်းဖူးနဲ့ မြေပဲတစ်ချို့ပါလာပြီး ပြောင်ဖူးသကြားလုံး၊ မြေပဲသကြားလုံးနဲ့ တော်ဖီတစ်မျိုးလည်း လုပ်ခဲ့သည်။ သူမဝယ်လာတဲ့ဆီစက္ကူနဲ့ သကြားလုံးကိုထုပ်လိုက်သည်။ တစ်ခုချင်းစီကို ကြယ်ပုံသဏ္ဍာန်ဖြင့် ထုပ်ပိုးထားသည်။ထူးထူးခြားခြား သကြားလုံးခွံမရှိပေမယ့် အရမ်းကြည့်လို့ကောင်းတယ်။

 စုယွဲ့က ဝူချောင်းချောင်နှင့်  အခြားသူတို့အတွက် အချို့ကို ပိုင်းခြားပြီး သူမအတွက် တစ်ချို့ကို သိမ်းဆည်းထားကာ ကျန်တာကို မစ္စဟန် ဧည့်ခံဖျော်ဖြေရန်အတွက် ဟန်အိုက်ကောဆီ ပို့ပေးခဲ့သည်။

 စုယွဲ့၏ သကြားလုံးက သူမ ခေတ်ရှိ သကြားလုံးနှင့် ဆင်တူကာ အလွန်အရသာရှိသည်။ ၎င်းသည် ယခုခေတ်သကြားလုံးထက် အနည်းငယ်သာ သာလွန်သည်မဟုတ်ပေ။ သူမသည် လီရှောင်ချင်းနှင့် အခြားသူများ၏ မျက်လုံးများကို တည့်တည့်ကြည့်ကာဘသူမမျက်နှာကို နမ်းပြီး သကြားလုံးတောင်းခိုင်းခဲ့သည်။ 

 အဘွားကြီး ဟန်သည် စုယွဲ့ပြုလုပ်ထားသောသကြားလုံးများကို လက်ခံရရှိသည့်အတွက် အလွန်ပျော်ရွှင်နေပသည်။ နောက်ဆုံးတွင် သူမသည်သကြားလုံးအချို့ကို ဝယ်ခဲ့သော်လည်း နည်းလွန်းကာ မလုံလောက်တော့ပေ။ မိသားစုအတွင်းရှိ ကလေးများပင် မပေးချင်ကြပေ။ သူမက မင်္ဂလာပွဲမှာ တစ်ခုခုမှားမှာကို ကြောက်နေသည်။ ဧည့်သည်တွေကို ဧည့်ခံဖို့ မလုံလောက်ရင်ကော။ နောက်ပြီး မင်္ဂလာပွဲလို ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့နေ့မှာ ဧည့်သည်တွေကို မင်္ဂလာသကြားလုံး အနည်းငယ် ပေးရမယ်။

 ဒါပေမယ့် စုယွဲ့က ဒါကို ကြိုတွေးမိပြီး သူမကို သကြားလုံးတွေ အများကြီးပေးလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။ အခု သူမရဲ့ အဓိက ပြဿနာကို ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့ပြီ။

 အဘွားအိုက ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးပြီး ဟန်အိုက်ကောကို ပြောခဲ့သည်။ "မင်း ကြီးပြင်းလာတော့ တခြားသူတွေထက် ပိုကံကောင်းလာတယ်။ မင်းတွေ့တဲ့ ချွေးမက တခြားသူတွေထက် ပိုကောင်းတယ်။ အခု မင်းအတွက် စိတ်ပူစရာ မလိုတော့ဘူး မင်းမှာ ဒီလို ဇနီး ရှိတယ်။ ငါ အနာဂတ်မှာ ပိုကောင်းတဲ့ ဘဝကို ရလိမ့်မယ်။"

 ဟန်အိုက်ကောက မျက်လုံးများထဲထိ ပြုံးနေခဲ့သည်။

 “လာလေ၊ မင်းတို့ မရီးလုပ်ထားတဲ့ သကြားလုံးတွေ မြည်းကြညွကြ” အဘွားကြီးက လူတိုင်းကို သကြားလုံးတစ်လုံး ပေးသည်။ ကလေးတွေက တစ်လုံးရတော့ သကြားလုံးကို ဝမ်းသာအားရနဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ထည့်လိုက်သည်။ အရသာကြောင့် ခဏလောက် ထိတ်လန့်သွားကြသည်။

 ကောင်းလိုက်တာ ဒီသကြားလုံးက အရမ်းအရသာရှိတယ်။

 အဘွားအိုက သက်ပြင်း မချဘဲမနေနိုင်တော့ပေ။ "ဒီသကြားလုံးက မယုံနိုင်စရာပဲ၊ အရမ်းအရသာရှိတယ်။ ငါအဘွားကြီးက ဒီလိုအရသာရှိတဲ့ သကြားလုံးမျိုး တစ်ခါမှ မစားဖူးဘူး။ အိုက်ကော အရင်က ပြန်ယူလာတဲ့ သကြားလုံးထက် ပိုကောင်းတယ်"

 ဟန် တတိယ ချွေးမသည် ပါးစပ်ထဲသို့ သကြားလုံးများကို ပထမဆုံးပစ်ထည့်ပြီး မေးခဲ့သည်။ “အမေ၊ ဒါက ဘယ်လိုသကြားလုံးမျိုးလဲ၊ အရမ်းအရသာရှိတယ်” 

 ဟန်လောင်အာ့နဲ့ ဟန်လောင်စန်းတို့လဲ ဤသို့ပြောကြသည်ကိုမြင်တော့ မူလက ကလေးများအတွက် သူတို့ကိုယ်ပိုင်ချိုချဉ်များကို ချန်ထားရန်စီစဉ်ခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ မမြည်းဘဲနေဖို့ မကူညီနိုင်တော့ပေ။ သူတို့လဲ အရသာရှိလွန်းသည်ဟု ခံစားရသည်။

 ဟန်အိုက်ကော၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်များက အနည်းငယ် လှုပ်ယမ်းသွားကာ စက္ကူကို တိတ်တဆိတ် ဖယ်ထုတ်ကာ သကြားလုံကို ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်ခဲ့သည်။

 အဘွားကြီး ဟန်က သကြားလုံး စားပြီးတာနဲ့ စားဖို့ အတွက် အထူးဗူးကို ယူလာပြီး ဗူးထဲကို သကြားထည့်လိုက်သည်။ "မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး အကြီးဆုံး ဇနီးဖြစ်သူက လုပ်ထားတဲ့ သကြားက အရမ်းအရသာရှိတယ်။ ပစ္စည်းတွေ ဖြုန်းတီးတာ မရှိဘူးလို့တော့ထင်တယ်။ ဒီနည်းနဲ့ ခွဲလိုက်ရင် မိသားစု နှစ်ခု သုံးခု ခွဲနိုင်ပြီး တခြားဟာတွေ ဝယ်နိုင်တယ်”

 အဘွားအိုက သကြားလုံးတွေကို ဖယ်ပစ်တော့မှာကို မြင်တော့ ကလေးတွေက စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်သွားသည်။ ရှောင်လိန်နဲ့ မြောင်မြောင်က ပြေးလာပြီး ခြေထောက်တွေဖက်ကာ လှုပ်ယမ်းခဲ့သည်။ “အဖွား၊ အဖွား ကျွန်တော် တို့ကို နည်းနည်းလောက်ပေး။ ကျွန်တော်တို့ကို နည်းနည်းလောက် ပေး”

 ကလေးနှစ်ယောက်က အဘွားကြီးကို မြေပြင်ကို လဲကျလုမတက်ဖြစ်သွားစေသည်။  အဘွားအိုက ရိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ "လောဘကြီးတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက် အရသာရှိတာတွေ့ရင် ရူးသွားတော့မလိုပဲ!"

 ကောင်လေးနှစ်ယောက်က သကြားလုံးတွေကို စွဲလန်းနေပြီး အရိုက်ခံချင်နေကြတုန်းပဲ။ မြောင်မြောင်က လှည့်ကွက်ပြုလုပ်ရန် အဘွားကြီး ခြေထောက်ပေါ် ထိုင်ချခဲ့သည်။ "အဖွား ငါ့ကို နည်းနည်းထပ်ပေး၊ မဟုတ်ရင် ငါ မလွှတ်ဘူး။"

 အဘွားကြီးသည် ဒေါသအရမ်းထွက်သဖြင့် ဟန်လောင်အာ့ကို ပြောခဲ့သည်။  “မင်းရဲ့သားကို ငါ့ဆီကနေ မြန်မြန်ဆွဲခေါ်သွား။  ဒီကောင်လေးက ပိုပိုပြီး အရှက်ကင်းမဲ့လာတယ်”

 ဟန်လောင်စန်းသည် အမြန်ထလာပြီး မြောင်မြောင်ကို ပွေ့ဖက်ပြီး ရိုက်လိုက်ကာ ချက်ချင်း ငိုသွားခဲ့သည်။

 ဟန် တတိယ ချွေးမက စိတ်ဆင်းရဲစွာ ဟန်လောင်စန်းဆီမှ မြောင်မြောင်ကို ခေါ်ကာ ပြောခဲ့သည်။ “အမေ၊ ကိုယ့်ကလေးတွေကို ချိုချဉ်မပေးဘဲ တခြားသူတွေရဲ့ သားသမီးတွေအတွက် ပေးမလို့လား။ ကိုယ့်ရဲ့မြေးတွေကိုတောင် မပေးနိုင်ဘူးလား။ စိတ်ဆင်းရဲလိုက်တာ”

 “နင်ပဲ တတ်နိုင်တယ်” အဘွားကြီး ဟန်က သူမကို ပြောလိုက်ပေမယ့် ပုလင်းထဲက နောက်ထပ်တစ်လုံးကို ယူလိုက်ပြီး ကလေးလေးနှစ်ယောက်ကို ပေးလိုက်သည်။ ဒါပဲ၊ ဘယ်သူက ငါ့ကို သေတဲ့အထိ သတ်တယ်လို့ ပြောရဲလဲ။”

 ကလေးတွေက သကြားလုံးတွေရတဲ့အခါ ရယ်မောသွားကြပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ အဘွားကြီးကို နှောင့်ယှက်တာကို ရပ်လိုက်ကြသည်။

 မစ္စဟန်သည် သူမ ဗီရိုထဲတွင် ပုလင်းကို ဝှက်ထားပြီး ဗီရိုထဲတွင် အခြား အစားအစာများကို သော့ခတ်ထားခဲ့သည်။ လူကြီးများ ဝေးနေချိန်တွင် ကလေးများ ခိုးဝင်မည်ကို သူမ မကြောက်ပေ။

 ဒီလိုနဲ့ နှစ်ရက်တာက လျှပ်တပြက် ကုန်ဆုံးသွားသည်။ ဒီနေ့က ဟန်အိုက်ကော လက်ထပ်မည့် ၁၅ ရက်မြောက်နေ့ဖြစ်သည်။

 မိသားစုကို မနက်အစောကြီးမှာ မစ္စဟန်က စုရုံးခဲ့သည်။ ဒုတိယဇနီးနဲ့ တတိယဇနီး ဟန်နဲ့ အဒေါ်တို့က မီးဖိုချောင်ကို တာဝန်ယူခဲ့သည်။ ဟန်လောင်အာ့နဲ့ ဟန်လောင်စန်းတို့က ပြင်ပရေးရာများကို တာဝန်ယူကာ ဒုတိယဇနီးနဲ့ တတိယဇနီးတို့က  အိမ်မှုကိစ္စတွေနဲ့ ကလေးတွေကို စောင့်ကြည့်ဖို့ တာဝန်ယူသည်။ အဘွားကြီးက ဒီနေ့လာလည်တဲ့ ဧည့်သည်တွေကို ဧည့်ခံသည်။

 ဟန်အိုက်ကောက ယနေ့တွင် သတို့သားဖြစ်သည်။ ပထမဆုံးလုပ်ရမည့်အရာမှာ ဇနီးဖြစ်သူကို သွားကြိုရန်ဖြစ်သည်။ ယနေ့ သူက စစ်ယူနီဖောင်းကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် အနီရောင်စက္ကူပန်းပွင့်နှင့်အတူ ထူးထူးခြားခြား ၎င်းကို ပိုမိုတက်ကြွစေသည်။ ဝတ်စားဆင်ယင်ရန် ရောက်လာသော အဒေါ်များက အော်ပြောကြသည်။

 အချိန်ကျလာသောအခါ ဟန်အိုက်ကောက အနီရောင်ပန်းပွင့်ကြီးတစ်ပွင့်ဖြင့် သတို့သမီးကို သွားကြိုရန် စက်ဘီးဖြင့် ပညာတတ်လူငယ်နေရာသို့ သွားကာ ဟန်မိသားစု၏ ညီအစ်ကို သုံးယောက်နှင့် အခြားရွာများစွာရှိ အမျိုးများပါ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လူတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တက်ကြွစွာ နှုတ်ဆက်ကြသည်။

 ယနေ့တွင် စုယွဲ့က အဘွားကြီး ဟန် ပြုလုပ်ပေးထားသည့် ပန်းပွင့်ဂျာကင်အင်္ကျီလေးကို ၀တ်ဆင်ထားပြီး သူမ၏ခြေထောက်အောက်တွင် ပန်းချည်ဖိနပ်တစ်ရံ၊ အနက်ရောင်ဆံပင်ကို လူကြိုက်များသောကျစ်ဆံမြီးနှစ်ချောင်း ကျစ်ထားပြီး ဝူချောင်းချောင်ကလည်း မိတ်ကပ်လိမ်းပေးထားသည်။ ဒီဝတ်စုံက စုယွဲ့အတွက် နည်းနည်းတော့ ဂရုတစိုက်ဖြစ်ပုံရပေမယ့် စုယွဲ့ရဲ့ မျက်နှာက ချို့ယွင်းချက်တွေကို မခံနိုင်ဘဲ ချောမောလှပနေပြီဖြစ်တဲ့ သူမရဲ့ မျက်နှာလေးက ပိုလို့တောင် ချစ်စရာကောင်းနေတာကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်ကြည့်နေတဲ့ အဖွဲ့ဝင်တွေက တည့်တည့်စိုက်ကြည့်နေကြသည်။

 သူ ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်ပါ၊ ဟန်အိုက်ကောက ကြောက်စရာကောင်းတယ်၊ ဒါက အိမ်ပြန်တာနဲ့ လက်ထပ်ရတာက ဘယ်လိုကံကောင်းတာလဲ။

 “အိုက်ကော မြန်မြန်လုပ်၊ မင်းဇနီးကိုအိမ် ခေါ်သွား။ ဒီလိုလှတဲ့ ဇနီးကို မင်းပိုင်တယ်!” အောင်သွယ်လုပ်သူအဖြစ် နောက်လိုက်လာသော အဒေါ်ဖြစ်သူက ရယ်ပြီး ဟာသလုပ်သည်။

 ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေကလည်း ရယ်ပြီး ပြောခဲ့ကြသည်။"မြန်မြန် သတို့သမီးကို သွားခေါ်။ သတို့သားက မစောင့်နိုင်တော့ဘူး!"

 သူ့မျက်လုံးများတွင် အပြုံးတစ်ခုဖြင့် ဟန်အိုက်ကောြ စုယွဲ့ လှမ်းကြည့်ကာ သူမဆီသို့ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်သွားပြီး အနည်းငယ် စောင်းကာ သူမကို ကုတင်ပေါ်မှချီပြီး တံခါးဝကို ပြေးထွက်ခဲ့သည်။

 ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေက ရယ်မောကြပြန်သည်။

 ဟန်အိုက်ကောက စုယွဲ့ကို စက်ဘီးနောက်ထိုင်ခုံသို့ တိုက်ရိုက်သယ်ဆောင်သွားပြီး သူ့ရှေ့ရှိ လက်ကိုင်ဘားကိုကိုင်ကာ ထော့နဲ့ထော့နဲ့ဖြင့် သူ့သတို့သမီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အိမ်ပြန်ခေါ်ခဲ့သည်။

ယခုနှစ်တွင် "အဟောင်းလေးပါးကို ချိုးဖျက်၍ အသစ်လေးပါးကို ထူထောင်ခြင်း" ကို အလေးထားသောကြောင့် မင်္ဂလာပွဲသည် ယခင်နှစ်များကဲ့သို့ ခက်ခဲကာ ခမ်းနားခြင်း မရှိပေ။ ဟန်အိုက်ကောနှင့် စုယွဲ့တို့သည် ပင်မအိမ်တွင် အဘွားကြီး ဟန်အား ရိုးရိုးလေး ဦးညွှတ်ခဲ့ကြသည်။ အဘွားကြီးဟန်ပေးသော စာအိတ်နီဖြင့် အခမ်းအနားက ပြီးသွားကာ နောက်တစ်ဆင့်မှာ ညစာစားရန်ဖြစ်သည်။

 ခြံထဲမှာ စားပွဲ ဆယ်ခုရှိသည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်က လူအများစုဟာ မင်္ဂလာပွဲအတွက် အဓိက ဟင်းပွဲလေးမျိုးဖြစ်တဲ့ ဝက်သားပြုတ်၊ ဖက်ထုပ်ကြော်၊ ဆားနယ်ထားတဲ့ ဘဲသားနဲ့ တရုတ်ဂေါ်ဖီထုပ် ကြာဇံတို့ကို စားသုံးကြသည်။ ဒါပေမယ့် အဘွားကြီး ဟန်က ဒီနေ့ပွဲကို အရမ်းအလေးထားသည်။ အဆိုပါ ဟင်းပွဲလေးမျိုးအပြင် အရံဟင်း နှစ်မျိုးထပ်ထည့်ကာ တစ်ခုက အာလူးခြစ်နှင့် နောက်တစ်ခုက ပဲပြားစပ်ဖြစ်ကာ ဟင်းခြောက်မျိုးဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်ူယ ထို့အပြင် ပန်းကန်တစ်ခုစီတွင် လုံလုံလောက်လောက်ရှိပြီး ဆီထည့်လိုစိတ်ရှိသည်။ ပွဲရှိလူများ သည် ဆီများပြည့်နေသော ဟန်မိသားစု၏ ပွဲကို ချီးမွမ်းကြသည်။

 အဘွားကြီး ဟန်သည် ဤစကားကိုကြားပြီးနောက် မျက်နှာက ပြုံးရွှင်နေကာ တစ်နေ့လုံး ရယ်နေလေသည်။

 စုယွဲ့က မူလက အပြင်ထွက်ပြီး ကူညီပေးချင်ပေမယ့် အဘွားကြီး ဟန်က ဒီနေ့ ကြင်စဦးဇနီးဖြစ်နေပြီလို့ ပြောတဲ့အတွက် အပြင်မှာ ကိစ္စတွေနဲ့ မပတ်သက်တော့ဘဲ အခန်းထဲမှာ အနားယူခိုင်းတာကြောင့် သူမပစ္စည်းတွေကို နေရာချထားလိုက်သည်။

 ဟန် ဒုတိယချွေးမနှင့် ဟန် တတိယချွေးမသည် မီးဖိုချောင်တွင် အလုပ်များနေသဖြင့် ဟင်းပွဲအားလုံးမပြီးသေးမီ အနားယူရန် စောင့်နေကြသည်။

 နှစ်ယောက်သား အပြင်ထွက် မစားကြဘူး။ အပြင်မှာ စားစရာတွေ လုယက်လုနီးပါး ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သိကြသည်။ ဟင်းချက်တဲ့အခါ တစ်ပန်းကန် ကြို ချန်ထားခဲ့တာ။ထိုအချိန်တွင် ဗီရိုထဲမှ ထုတ်၍ စားပွဲ၌ စားကြသည်။

 တတိယဇနီး ဟန်သည် ထမင်းစားနေစဉ် အပြင်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ မည်သူကိုမျှ မတွေ့တာကြောင့် မကျေမနပ်ရေရွတ်ခဲ့သည်။“ဒီနေ့ အလုပ် အရမ်းများလွန်းလို့ ခါးကျိုးလုနီးပါးပဲ ဆောင်းရာသီမှာ ကျောတောင် ချွေးတွေထွက်နေတယ်။ ယောင်းမက မဆိုးပါဘူး၊ ကူညီဖို့နေနေသာသာ အခန်းထဲမှာ အနားယူနေမလားတောင် မသိဘူး”

 တကယ်တော့ တတိယဇနီးဟန်က စုယွဲ့ကို အရမ်းကြိုက်ပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးကောင်းချင်ပေမယ့် အိမ်ထောင်ပြုတော့မယ့် ယောင်းမလည်း ဖြစ်တော့မယ်ဆိုတာ သူမသိသွားပြီး အထူးသဖြင့် အဘွားကြီး ဟန် က သူမကို အရမ်းကြင်နာပြီး စက်ဘီးတောင် ဝယ်ပေးသည်။အဘွားကြီး၏ သဘောထားကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ရာ ဟန်တတိယဇနီးက တဖြည်းဖြည်း စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်လာသည်။ စုယွဲ့အပေါ် စိတ်မသက်မသာဖြစ်စပြုလာတာနဲ့ သူမရဲ့နှလုံးသားဟာလည်း သူမအပေါ် ရန်လိုခဲ့သည်။

 ဟန် ဒုတိယဇနီးက မျက်လုံးပြူးကာ ပြောခဲ့သည်။"အဓိပ္ပါယ်မရှိတဲ့ စကားမပြောနဲ့။ အမေက ငါတို့လက်ထပ်ပြီးချိန်မှာလည်း ကူညီပေးဖို့ လာခွင့်မပြုဘူး" 

 “ဒုတိယယောင်းမ၊ ဟန်ဆောင်မနေနဲ့၊ နင့်စိတ်ထဲမှာကော ထင်မြင်ချက်မရှိဘူးလား” ဟန် တတိယဇနီးက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းစူကာ ပြောခဲ့သည်။ “ကျွန်မတို့ လက်ထပ်တုန်းက ဟင်းလေးမျိုး ချက်ပေမယ့် အကိုကြီး၊ လက်ထပ်တော့ ဟင်းခြောက်မျိုးချက်တယ်။ ငါတို့ထက်ပိုကောင်းတဲ့ ချိုချဥ်နဲ့ ဖရဲစေ့တွေကို ကြည့်လိုက်။ သူမမှာ စက်ဘီးတစ်စီးတောင်ရှိတယ်။ အဘွားကြီးက ထူးခြားတယ်။ သူမစိတ်ထဲမှာ သားအကြီးဆုံးကို အကြိုက်ဆုံးဖြစ်သလို အကြီးဆုံးယောင်းမကို အချစ်ဆုံးဘဲ!"

 ဒုတိယချွေးမ ဟန်က နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်း ဖိထားကာ ခေါင်းငုံ့ကာ အစာစားဖို့ စကားရပ်လိုက်သည်။တကယ်တော့ သူမ စိတ်ထဲမှာ ထင်မြင်ချက် တွေ ရှိနေပြီး အဘွားကြီးက ဘက်လိုက်လွန်းတယ်လို့ ခံစားမိပေမယ့် သူမ ကတော့ အဲ့လို မပြောခဲ့ဘူး။ တတိယချွေးမလို မိုက်မဲပြီး နေ့တိုင်း အော်ဟစ်နေကာ အကျိုးအကြောင်း မပြောဘဲ တခြားသူတွေကို စော်ကားတာမျိုး မလုပ်ဘူး။

 ထိုအချိန်တွင် မြောင်မြောင်နှင့် ရှောင်လိန်တို့ နှစ်ယောက်သား သူ့မိခင် ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်ကာ ပြောခဲ့သည်။ “အမေ၊ ချိုချဉ်စားချင်ပေမယ့် အဖွားက မကျွေးဘူး” 

 ဒုတိယချွေးမ ဟန်က ရှောင်လိန် ပွေ့ချီပြီး ပြောခဲ့သည်။"အမေ့မှာ ချိုချဥ် မရှိဘူး။ ချိုချဥ်က မင်းအဖွားဆီမှာပဲ ရှိတယ်”

ရှောင်လိန်က တိတ်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ ပြောခဲ့သည်။ "ဒါဆို သွားပြီး အဖွားဆီသွားတောင်း။ ချိချဥ်စားချင်တယ်။ ချိုချဥ်စားချင်တယ်။ စားချင်တယ်!"

 မြောင်မြောင်လည်း သူ့လမ်းစဉ်အတိုင်း လိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ “အမေ၊ ချိုချဥ်စားချင်တယ်၊ စားချင်တယ်၊ စားချင်တယ်”

 ဟန် တတိယ ဇနီးက မျက်လုံးပြူးပြီး ပြောခဲ့သည်။ “အမေ့ လက်ထဲမှာ ချိုချဥ်မရှိပေမယ့် မင်းရဲ့အဒေါ် လက်ထဲမှာ ချိုချဥ်တွေ အများကြီးရှိတယ်။ ဒီနေ့သတို့သမီးက မင်းရဲ့အဒေါ်ပဲ။ သူမ အခန်းထဲသွားပြီး အဒေါ့်ဆီ ချိုချဥ်တောင်းရင် သေချာပေါက် ပေးလိမ့်မယ်။ မင်းကို မပေးရင် ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်လိုက်"

 မြောင်မြောင်နဲ့ ရှောင်လဲ့တို့က ထိုစကားကိုကြားသောအခါ ပြဿနာရှာတာကို ရပ်လိုက်ပြီး အိမ်သစ်ထဲသို့ ပြေးဝင်သွားကြသည်။

 ကလေးနှစ်ယောက် အပြေးဝင်သွားပြီး အော်ခဲ့ကြသည်။ “အဒေါ်၊ ငါတို့ သကြားလုံး စားချင်တယ်” 

 ဒီအချိန်မှာ တခြားသူတွေ ညစာစားဖို့ အပြင်ထွက်ပြီး ဟန်အိုက်ကောက ဝိုင်သောက်ဖို့ အပြင်မှာ ရှိနေသည်။ စုယွဲ့က လှည့်ထွက်ပြီး ပြန်လာခဲ့တာ။ အခန်းထဲမှာ သူမတစ်ယောက်တည်းပဲ၊ သူမ အဝတ်အစားတွေ သိမ်းပြီးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ရုတ်တရက် အော်ဟစ်ကြောင့် အံ့အားသင့်သွားသည်။

 စုယွဲ့က သူတို့ကို ကြည့်ပြီး မေးခဲ့သည်။"မင်းတို့က ဘာလို့ ဒီကို ရောက်နေတာလဲ"

 ကလေးနှစ်ယောက်က လက်ဆန့်ကာ ပြောခဲ့သည်။ “အဒေါ် ငါတို့ကို ချိုချဥ်ပေး၊ ငါတို့ ချိုချဥ်လိုချင်တယ်”

 စုယွဲ့က ကလေး၏ တောင်းဆိုမှုကို သဘာဝအတိုင်း ငြင်းဆိုမည်မဟုတ်ပါ။ သူမ အိတ်ထဲတွင် သကြားအနည်းငယ်ကျန်နေသောကြောင့် ထုတ်ယူကာ သုံးလုံးစီခွဲပေးလိုက်သည်။

 မြောင်မြောင်က သူမလက်ထဲမှာ အများကြီးကျန်နေသေးတာကို မြင်ပြီး အော်ပြောခဲ့သည်။ “ဒေါ်ဒေါ် မင်းမှာ အများကြီးရှိသေးတယ်၊ ငါတို့ကို နည်းနည်းလောက်ပေး”

 စုယွဲ့က မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး သူတို့ကို ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ "တစ်ယောက်စီမှာ သုံးလုံး ရှိတယ်။ ကျန်တာကအဒေါ် အသုံးဝင်တယ် မင်းကို မပေးနိုင်သေးဘူး"

 သူမငြင်းတာကိုမြင်တော့ ကလေးနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာ အရှက်ခွဲဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ရှောင်လိန်က မြေပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကိုပွတ်ပြီး ပါးစပ်ဟကာ အော်ခဲ့သည်။ "ငါ ချိုချဥ်လိုချင်တယ်၊ ချိုချဥ်လိုချင်တယ်။ ဒေါ်ဒေါက် ငါ့ကို ချိုချဥ် မပေးဘူး။"

ဒီလှည့်ကွက်ကို သူ မကြာခဏ သုံးသည်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို မကျေနပ်ရင် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းပြီး ကျိန်ဆဲကာ ဟန် ဒုတိယဇနီးဖြစ်သူက ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ပညာပေးဖို့ လာပြီး ခွင့်မပြုတဲ့အတွက် လိမ်ဆွဲလိမ့်မည်။ 

 သူ့အစ်ကို ဒီလိုလုပ်တာ မြင်တော့ မြောင်မြောင်က နောက်ကလိုက်ခဲ့ပြီး မြေပြင်ပေါ်မှာ လှဲချကာ အော်လိုက်သည်။

 ဤဝက်ဝံလေးနှစ်ကောင်ကြောင့် မြေပြင်ပေါ်ရှိ ဖုန်မှုန့်များ သန့်စင်သွားလိမ့်မည်ဟု စုယွဲ့ ခံစားမိသည်။

 "မြန်မြန်ထ၊ မင်းအဝတ်တွေ ညစ်ပတ်နေပြီ!"

 ကလေးနှစ်ယောက်က သူမကို လျစ်လျူရှုကာ ဆက်အော်ခဲ့သည်။

 စုယွဲ့ မကြိုက်ဆုံးအရာမှာ ဝက်ဝံလို ကလေးမျိုးဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင် သူမရောက်လာသည်နှင့် သူမဒီကိုလာလိမ့်မည်။ သူမသည် တကယ်ပင် ခေါင်းကိုက်သည်အထိ ဒေါသထွက်နေလိမ့်မည်ဖြစ်သော်လည်း၊ သူတို့လိုချင်တာကို ပေးဖို့ မရည်ရွယ်ထားဘူး။ "မင်းတို့ ဒီလောက် အော်နေတာ မင်းအဖွားနဲ့ ဦးလေးကို ငါရှာလိုက်မယ်!"

 ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ အော်သံက ရပ်သွားပေမယ့် အဖွားနဲ့ ဦးလေးက အပြင်မှာ အလုပ်များနေပြီး လာဖို့ အချိန်မရှိတာကြောင့် မကြောက်မရွံ့နဲ့ ဆက်အော်ကာ အော်ဟစ်သံတွေက ပိုပြင်းထန်လာသည်။

 စုယွဲ့က တစ်ယောက်ယောက်ကို ထိုးချင်သလို အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားသည်။ ဒီလို ယုတ်မာတဲ့ကလေး ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်တာလဲ။

 စုယွဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ကို ဆွဲမခါနီးတွင် အသံတိုးတိုးကို ကြားလိုက်ရသည်။  "မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘာလုပ်နေကြတာလဲ"

 ဟန်အိုက်ကောက ထမင်းပန်းကန်တစ်လုံးနှင့် ဝင်လာပြီး အခန်းထဲရှိ ဗီရိုပေါ်တင်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကို လေးလေးနက်နက် ကြည့်လိုက်သည်။

 ဟန်အိုက်ကောက စုယွဲ့ ရှေ့မှာ မကြာခဏ ရယ်မောလေ့ရှိပေမယ့် သူသည် အိမ်တွင် အခြေခံအားဖြင့် မျက်နှာအမူအရာ ကင်းမဲ့ပြီး ကလေးများကို ပြောစရာမရှိပေ။ သူ၏ အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် ကြမ်းတမ်းသော စိတ်ထားရှိတာကြောင့် ဤမိသားစုတွင် ကလေးများ အကြောက်ရဆုံးသူမှာ အဘွားကြီး ဟန် မဟုတ်ပေ။ သူတို့အမြင်မှာတော့ ဦးလေးဟာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုတွေနဲ့ တူညီပြီး သူ့ရှေ့မှာ ဒုက္ခမပေးရဲကြဘူး။

 ထို့ကြောင့် ရှောင်လိန်နဲ့ ရှောင်လိန်၏ အော်ဟစ်သံများက ရုတ်တရက် ရပ်သွားကာ ကလေးနှစ်ယောက် မြေပြင်ပေါ်တွင် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ထိုင်နေလျက် သူ့ကိုကြည့်ကာ လုံးဝ မထနိုင်ခဲ့ပေ။

 ဟန်အိုက်ကောက သူတို့ကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ကြည့်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ "နှစ်ယောက်လုံး ထကြ။"

 ကလေးနှစ်ယောက်က မြေပြင်မှ ချက်ချင်းထကာ မယုံနိုင်လောက်အောင် လိမ္မာရေးခြားရှိနေကြသည်။

 ဟန်အိုက်ကောက စုယွဲ့ ကြည့်ကာ မေးခဲ့သည်။"သူတို့ ဘာလုပ်နေတာလဲ"

 စုယွဲ့ပ ဒီကိစ္စအကြောင်း အတိုချုံးပြောပြခဲ့ပြီး ဟန်အိုက်ကောက ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး မေးခဲ့သည်။"ဒီလိုမျိုး တောင်းတတ်အောင် ဘယ်သူသင်ပေးတာလဲ"

 ကလေးနှစ်ယောက်က စကားမပြောဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားခဲ့ကြသည်။

 စုယွဲ့က သူ့အင်္ကျီလက်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး သူသည် ယခုကလေးများကို သင်မပေးနိုင်သေးကြောင်း ညွှန်ပြပြီး လုပ်ဆောင်ရန် စောင့်ဆိုင်းစရာများစွာ ရှိနေသည်။

 ဟန်အိုက်ကောကလည်း ပညာပေးရန်အတွက် အချိန်မဟုတ်သေးတာကိုလည်း သိထားတာကြောင့် ပြောခဲ့သည်။ "သွားတော့။ နောက်တစ်ကြိမ် ဒီလိုမျိုး တောင်းခွင့်မပေးဘူး!"

 ဒါကိုကြားတော့ ကလေးနှစ်ယောက် လှည့်ပြီး ဖင်ပူလောင်သလိုမျိုး ထွက်ပြေးသွားသည်။

 စုယွဲ့ မရယ်နိုင်ဘဲမနေနိုင်ခဲ့ပေ။

 ဟန်အိုက်ကောက သူမ ဘာရယ်တာလဲ မသိချေ။ သူမလက်ကို ညှစ်ပြီး ပန်းကန်ကို လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ "မင်း ဘာမှ မစားရသေးဘူး။ ဗိုက်ဆာနေလား"

 တကယ်တော့ စုယွဲ့က ဗိုက်ဆာတာမဟုတ်ပေမယ့် သူရဲ့ချစ်ခင်မှုကိုတော့ သူမ မငြင်းခဲ့ဘူး။ ပန်းကန်လုံးထဲက အဆီများတဲ့ အသားတွေအားလုံးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ အဆီများသော အသားများကို သူမ မကြိုက်ပါ။

 ဟန်အိုက်ကော သူ့ပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီး ပန်းကန်လုံးထဲက အဆီအသားတွေအားလုံးကို မျိုချလိုက်ကာ သူ့ပါးစပ်ကို သုတ်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ "ကိုယ် အခုသွားတော့မယ်။ မင်းလိုချင်တာကို မင်း အမေနဲ့ တိုက်ရိုက်ပြောလို့ရတယ်။"

 စုယွဲ့က ဧည့်သည်များကို ဧည့်ံရန် ထွက်သွားသည်ကို သိတာကြောင့် သူမက တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ "မြန်မြန်၊ ကျွန်မ အဆင်ပြေတယ်"

 ဟန်အိုက်ကော ထွက်သွားကာ မြောင်မြောင်နဲ့ ရှောင်လိန်ကို ခေါ့ပြီး လာမနှောက်ယှက်ဖို့ ပြောခဲ့သည်။ ကလေးနှစ်ယောက်က သူ့ကို ကြောက်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။

 တစ်ပန်းကန်စားပြီးတာနဲ့ စုယွဲ့က သူမကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းတွေကို ဆက်သိမ်းဆည်းခဲ့ပြီး အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ အပြင်မှာ ပွဲပြီးသွားပြီဖြစ်ပြီး လာသောက်တဲ့သူတွေက အဘွားကြီး ဟန်ပေးတဲ့ မင်္ဂလာသကြားလုံးတွေကို ယူကာ ကျေနပ်စွာ အိမ်ပြန်သွားခဲ့ကြသည့။

 စုယွဲ့င လူတိုင်း ပွဲ ရှင်းရန် စတင်နေပြီကို မြင်လိုက်သောကြောင့် သူမသည် အားလုံးနဲ့အတူ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် ထွက်ခဲ့သည်။

 စားပွဲ၊ ကုလားထိုင်နှင့် တူများကို ရွာရှိ အခြားမိသားစုများမှ ဌားထားကြပြီး ဟန်မိသားစု၏ ညီအစ်ကို လေးယောက်က ဌားထားသော ပစ္စည်းများကို တစ်အိမ်ပြီးတစ်အိမ် ပြန်ပေးကြသည်။

 မစ္စဟန်သည် ပန်းကန်ဆေးရန် ချွေးမသုံးယောက်ကို ခေါ်သွားပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် ရေတွင်းသို့ သယ်သွားကာ ပန်းကန်အများစုကို ဌားထားတာကြောင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်ပေးရမည်။

 ကြာပန်းလေးက မြေပြင်ပေါ်ရှိ အမှိုက်များကို ရှင်းလင်းရန် မက်မွန်လေးကို ခေါ်ခဲ့သည်။

 မှောင်သွားသည်နှင့် အားလုံးက ကျောဆန့်ရန်ပင် ပင်ပန်းလွန်းလှသည်။ အဘွားကြီး ဟန်က မွန်းတည့်ချိန်တွင် စားကြွင်းစားကျန်များကို အပူပေးပြီး မိသားစုက ညစာကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်း စားသောက်ပြီးနောက် ရေချိုးကာ အနားယူကြသည်။