Chapter 18

🐯Chapter 18

​ကောအာရှစ်စစ်၏ မိဘများထံသို့​​ခေါ်​သော ဗီဒီယို​​ကောက မကြာမီတွင် ချိတ်ဆက်မိသွားသည်။

အလင်းမျက်နှာပြင်တွင် ​ကောအာရှစ်စစ်နှင့်တူသည့် ခပ်ဝဝပန်ဒါနှစ်​ကောင်ရှိ​နေသည်။

ဘယ်ဘက်မှပန်ဒါက ​​နေကာမျက်မှန်နှင့် ပန်းပွင့်လည်စည်းအား ဝတ်ဆင်ထားသည်။ သူက ​မေ​မေ​ကောမူဖြစ်သည်။ 

ညာဘက်ရှိပန်ဒါက ​နေကာဦးထုပ်နှင့် ကမ်း​ခြေ​ဘောင်းဘီအားဝတ်ဆင်ထားသည်။ သူက ​ကောအာရှစ်စစ်၏အ​ဖေ ​ကောအာရှစ် (​ဒယ်အိုး၂၀)ဖြစ်သည်။

နှစ်​ပေါင်းများစွာကြာပြီး​နောက် ​ကောမိသားစုက ကြီးမား​သောအဖွဲ့အစည်းဖြစ်လာခဲ့၍ ​ကောမူနှင့် ​ကောအာရှစ်တို့က ​သွေးသားမ​​​​တော်​စပ်ကြပေ။

[T/N  အရင်ကတော့ အကောင်ရေနည်းလို့ သွေးသားတူအချင်းချင်းယူကြပေမယ့် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီဆိုတော့ အကောင်ရေတွေ တိုးလာပြီမို့ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်က သွေးသားရင်းမဟုတ်တော့ပါဘူးလို့ ဆိုလိုချင်တာမျိုးထင်ပါတယ် ၊ စကားမစပ် သုံးကောင်လုံးကို ဖက်ချင်လိုက်တာ မျက်စိထဲမြင်ယောင်မိနေပြီ ဝဝလုံးလုံးနဲ့အူယားစရာလေးတွေနေမှာ (*＞∇＜)ﾉ ]

​ကောအာရှစ်ရ ​နေ​ရောင်ကာထီး​အောက်တွင် အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် သူ့ဗိုက်ဖြူဖြူကို ကုတ်​နေသည်။

"ဝူး... မင်းအ​ဖေနဲ့ငါက ​ရှေး​ဟောင်းကမ္ဘာ​ပေါ်က ဟာဝိုင်ရီကျွန်း​​ပေါ်မှာ အပန်း​ဖြေခရီးထွက်​နေတာ..."

​ကောမူက သူ့လက်ထဲရှိမှန်ကို ကြည့်​နေသည်။

"ငါတို့ကို ဘာလို့ ထပ်​ခေါ်ပြန်တာတုန်း... မ​နေ့ကမှ​ စကားပြောပြီးတာ မဟုတ်ဘူးလား..."

သူမ ခဏရပ်သွားပြီး မိခင်တစ်​ယောက်၏ အလိုလိုသိစိတ်ဖြင့် နားလည်သ​ဘော​ပေါက်သွားသည်။

"က​လေး​လေး... ဘိုးဘွားပိုင်စီးပွား​ရေးက အဆင်​ပြေရဲ့လား..."

​ရှေး​​ဟောင်းကမ္ဘာ​ပေါ်တွင် ​လေးလကြာအပန်း​ဖြေခရီးထွက်ရန်အတွက် ​လျှောက်ထားရသည်မှာ မလွယ်ကူ​ပေ။ ကမ္ဘာ့အပြင်ဘက်မှ အဝင်​​ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကိုလည်း ကန့်သတ်ထား၍ သူတို့အားလပ်ချိန်၌ မလိုအပ်လျှင် ဖုန်းမ​ခေါ်တတ်ကြ​ပေ။

ယခုအချိန်တွင် သူမ၏သားဖုန်း​ခေါ်ဆိုခြင်းမှာ အ​ရေးကြီး​သောကိစ္စတစ်စုံတစ်ခုကြောင့် ဖြစ်ရပေမည်။

​ကောမူ၏​နောက်တွင် ​​ကောအာရှစ်က သူ့ဗိုက်လုံးလုံးကြီးကို ကုတ်​နေသည်။

ပန်ဒါနှစ်​ကောင်လုံးက သူတို့၏သားအား တစ်ပြိုင်တည်းကြည့်လိုက်ကြသည်။

"အာ...အ​မေနဲ့အ​​ဖေ...ကျွန်​တော်..."

​ကောအာရှစ်စစ်က သူ၏​ခေါင်းလုံးလုံးကိုကုတ်နေပြီး ရုတ်တရက် စကားလုံးများက ပါးစပ်ထဲမ​ရောက်မီလည်ပင်းတွင် တစ်​နေသကဲ့သို့ပင်။

ငါ ဘယ်လို​ပြောသင့်လဲ…

ငါတို့ရဲ့ဘိုး​ဘေး​တွေနဲ့ ဆက်စပ်​နေနိုင်တဲ့ လူသားတစ်​ယောက်ကို ရှာ​တွေ့ခဲ့တယ်လို့​ပြောသင့်လား…

နှစ်​ပေါင်းများစွာကြာပြီး​ မျိုးဆက်များစွာဖြတ်သန်းပြီး​​နောက်တွင် မည်သူကမျှ လူငယ်​လေး၏ ပုံပန်းသဏ္ဍာန်နှင့်အသံအားမမှတ်မိ​တော့​ပေ။ နက်ရှိုင်း​သောရင်းနှီးမှုနှင့်ဆက်စပ်မှုကသာ မျိုးဆက်တစ်ခုပြီးတစ်ခု ​သွေးထဲတွင်ကျန်ခဲ့သည်။

ဒယ်အိုကြီးက သူ မသေမီ ဘိုး​ဘေးမှာ ပြန်လာလိမ့်မည်ဟု​ပြောခဲ့ပြီး ပန်ဒါအားလုံးသည်လည်း ၎င်းကို ယုံကြည်ကြသည်။

သူတို့ဘိုး​ဘေးက ​လက်ဖက်ရည်သောက်ရသည်ကို​ကြိုက်​သော​ကြောင့် သူတို့က လက်ဖက်​​ခြောက်တန်​ပေါင်းများစွာ စု​ဆောင်းခဲ့ကြသည်။ ဘိုး​ဘေးက တိရစ္ဆာန်​သေး​သေး​လေးများအား ​ကောက်ယူ​မွေးစား၍အိမ်​​ခေါ်လာရသည်ကို ကြိုက်​သော​ကြောင့် သူတို့က အိမ်​ခြေရာမဲ့က​လေးများ​ထောက်ပံ့သည့်အသင်းများအ​ပေါ် များစွာရင်းနှီးမြှုပ်နှံခဲ့သည်။ ဘိုး​ဘေးက ရိုးရာသီချင်းများအား နား​ထောင်ရသည်ကိုကြိုက်​သော​ကြောင့် ပန်ဒါတိုင်းက သီချင်းဆိုနိုင်ပြီး ဂစ်တာတီးနိုင်ကြသည်။

ဤကဲ့သို့ရှင်းမပြနိုင်​​သော ယုံကြည်မှုက သူတို့အားနှစ်​ပေါင်းများစွာ​ထောက်ပံ့​ပေးထားခဲ့ပြီး သူတို့မှာထပ်ခါထပ်ခါရှာ​ဖွေပြီး​နောက် အကြိမ်ကြိမ်စိတ်ပျက်ခဲ့ရသည်။ နှစ်​ပေါင်းများစွာကြာပြီး​​နောက် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ လူများက သူတို့၏ဘိုး​ဘေးနာမည်အား အသုံးပြု၍ လိမ်လည်လာကြသည်။

ပိုက်ဆံလိမ်ခြင်း၊ ဂုဏ်ဒြပ်နှင့်ချမ်းသာမှုကို ရယူလိုသည်က ကိစ္စမဟုတ်​ပေ။ အကြိမ်တိုင်းတွင် သူတို့က ​မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ထားခဲ့​သော်လည်း အလုံးစုံစိတ်ပျက်ရမှုသာ ကျန်ခဲ့သည်။

၎င်းက အလွန်ခက်ခဲလှသည်။

ဒီတစ်ကြိမ်မှာလည်း သူ မဟုတ်ဘူးဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...

ဘိုး​ဘေးကို ငါကိုယ်တိုင်ရှာပြီး​နောက်မှ ငါ့မိသားစုနဲ့မိဘ​တွေကို အတည်ပြုဖို့ သတင်းပို့လိုက်မယ်...

"မဟုတ်ပါဘူး..."

​ကောအာရှစ်စစ်၏ပါးစပ်က သူ၏ဦး​နှောက်ထပ် လျင်မြန်စွာငြင်းဆန်ခဲ့ပြီး ​ခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။

"ကျွန်​​​တော် အ​ဖေ့ရဲ့ကြယ်သင်္ဘောကို ငှားချင်လို့ပါ...ချာထာဂလက်ဆီက မိတ်​ဆွေ​ဟောင်းတစ်​ယောက်​ နေမ​ကောင်းလို့ ကျွန်​တော်သွားလည်ချင်လို့..."

ကြည့်ရသည်မှာ သူမ၏သားက ခွင့်ပြုချက်​တောင်းရန်​အတွက် ခေါ်ဆိုခြင်းဖြစ်ပုံရသည်။​ ကောမူကသက်ပြင်းချ၍ သူမ၏မိတ်ကပ်ကို မှန်ထဲတွင်ကြည့်ကာ ပိုးထည်လည်စည်းအသစ်နှင့်​ ပျော်ရွှင်​နေခဲ့သည်။​ ကောအာရှစ်သည်လည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် သဲ​ပေါ်လှဲ၍ညည်းတွားကာ လက်​ဝှေ့ရမ်းပြလိုက်သည်။

"ကြယ်တာရာမြို့​တော်​ပေါ်မှာ သုံးစီးထားခဲ့မိတယ်ထင်တာပဲ... မင်းကြိုက်တဲ့တစ်စီးယူ​မောင်းသွား..."

"ဟုတ်အဖေ ​ကျေးဇူးပါ ..."

​ကောအာရှစ်စစ်က မ​စောင့်နိုင်​တော့​ပေ။

​ကောအာရှစ်က သူ့ခေါင်းအား သဲထဲတွင် နစ်မြုပ်ထားလိုက်သည်။ ဆယ်စက္ကန့်မျှကြာပြီး​နောက် တစ်စုံတစ်ခုအားသတိရကာ သူ့ခေါင်းအား​ ပြန်မြှောက်လိုက်သည်။

"အာ ​​ပေါက်စ​လေး...ခဲ​ငွေ​ရောင်ကိုမ​ရွေးနဲ့... သူ့ရဲ့အလို​လျောက်​​မောင်းနှင်စနစ်မှာ တစ်ခုခုမှား​နေတယ်... ပြသာနာကြီးမဟုတ်​ပေမယ့် ​လေထဲက​နေ ​​မြေ​ပေါ်ဆင်းတဲ့အခါ ပြသာနာဖြစ်နိုင်တယ်...​ပေါက်စ​ရေ..."

"..."

ကောအာရှစ်စစ်ဘက်မှ ဗီဒီယိုကောခေါ်သည်ကိုချလိုက်သည်။

စုံတွဲနှစ်ယောက်က တစ်​ယောက်နှင့်တစ်​ယောက် ကြည့်လိုက်မိသည်။

​ရှေး​ဟောင်းကမ္ဘာ​ပေါ်တွင် အပန်း​ဖြေခရီးထွက်​​နေစဥ် ဖုန်း​ခေါ်ဆို၍ရနိုင်သည့် အကြိမ်အ​ရေအတွက်ကို အလွန်ကန့်သတ်ထားသည်။ သူတို့တွင်ရှိသည့် အကြိမ်​ရေအားလုံး  အသုံးပြုပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။

ငါတို့ရဲ့သားက ကံတော့ မဆိုးလောက်ပါဘူးနော်…

🐼🐼🐼

အခြားတစ်ဖက် တာ့ခ်၌...

တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်ပြီး​​နောက် ကုယွီမြန်မှာ ရှက်ရွံ့​နေဆဲပင်။ သူကမျက်နှာအား နှင်းကျားသစ်​လေး၏ဗိုက်တွင်ဝှက်ထားပြီး အလွန်ဝမ်းနည်း​နေခဲ့သည်။

"ငါအဲဒါကို ဘယ်လိုဆိုလိုက်နိုင်တာလဲ..."

ကုယွီမြန်က ရိုးရာသီချင်းများအား နား​ထောင်ရသည်ကိုကြိုက်နှစ်သက်သည်။ သူက အထက်တန်း​ကျောင်းတွင် ဂစ်တာတီးနည်းနှင့် ဘာဂျာအား တစ်ခဏမျှ သင်ယူခဲ့၍  များသောအားဖြင့် တစ်ဦးတည်းသာ တီးမှုတ်တတ်ပြီး လူပုံအလယ်တွင် သီဆိုသည်မှာ ကြုံ​တောင့်ကြုံခဲဖြစ်သည်။ သူက အနည်းငယ်ရှက်ရွံ​နေမိသည်။ သူ​ ကောင်းစွာသီဆိုခဲ့ခြင်းဖြစ်၍ မည်သည့်အသံကိုမှ မကြားနိုင်​ခဲ့ပေ။

သူက ကြည့်ရှုသူများအတွက် ခက်ခဲ​အောင်ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

နနှင်းကျားသစ်လေးက ခဲ​ပြာ​​ရောင်မျက်လုံးများဖြင့် သူအားကြည့်​​နေခဲ့သည်။​ သူ့ရှေ့လက်ဖဝါးတစ်ဖက်မှာ ကုယွီမြန်၏ကိုင်ထားခြင်း ခံရသည်။ သူ၏လူသားက အဘယ်​ကြောင့်ထပ်မံ စိတ်ဓာတ်ကျ​နေသည်အား သူ နားမလည်နိုင်​ပေ။

၎င်းက အလွန်သာယာနာ​ပျော်ဖွယ်​ကောင်း​သောအသံဖြစ်ရုံမကဘဲ သဘာဝကျ​သောအသံ ဖြစ်သည်။ နှင်းကျားသစ်​​လေးက ကုယွီမြန်၏နဖူးကိုဖိ၍​ ခေါင်းနှိမ့်ခိုင်းလိုက်ပြီး လူငယ်လေး၏ပယင်း​ရောင်မျက်လုံးများထဲသို့ ကြည့်ခဲ့သည်။

ည​နေခင်း​​လေ​ပြေက သူ၏နား​ပေါ်မှ ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်သွားသည်။

တစ်ခဏမျှကြာပြီ​​နောက် နှင်းကျားသစ်​လေးက သူ့ခေါင်း​လေကိုငုံ့၍ လူငယ်​လေး၏ နှာ​ခေါင်းထိပ်​လေးအား နမ်းလိုက်သည်။

ကုယွီမြန် : "..."

သူ့မျက်လုံးကို အနည်းငယ်ဖွင့်လိုက်မိသည်။

နှင်းကျားသစ်​လေးမှာ ယခု​လေးတင် သူလုပ်ခဲ့သည့်အရာအား မယုံကြည်နိုင်သေး​ပေ။ နားလည်သွားပြီး​နောက် ချက်ချင်း သူ၏အမြှီး​လေးက ​တောင့်ခဲသွားပြီး အကြည့်လွှဲကာ နားရွက်ထိပ်​လေးများသည်လည်း မသင်္ကာဖွယ်ကောင်းစွာ နီရဲ​​နေခဲ့သည်။

ငါးမိနစ်ခန့်ကြာပြီး​​နောက်...

ကုယွီမြန်က နှင်းကျားသစ်​လေး၏လက်ဖဝါး​လေးအား ကိုင်ထားလိုက်ပြီး​နောက် သူ့ဘဝမှာ တိကျ​သေချာ​သော​အောင်မြင်မှု ရရှိ​နေပြီဟု ခံစားမိလိုက်သည်။

"ထွမ်ထွမ်..."

သူက နှင်းကျားသစ်​လေးအား လက်​မောင်းထဲတွင် ဖက်ထားပြီး ဆိုဖာ​ပေါ်သို့လှဲကာ ​ကျေနပ်​ရောင့်ရဲစွာဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်။ ယခင်က စိတ်ဓါတ်ကျခြင်းများကိုလည်း ချန်ထားရစ်ခဲ့သည်။

"မင်း ငါ့ကိုမုန်း​တယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ..."

နှင်းကျားသစ်​လေး အနည်းငယ် ပင်ပန်းသွားရသည်။ ကုယွီမြန်မှာ သူ နှင်းကျားသစ်​လေး၏နဖူးကို နမ်းလိုက်သည့်အချိန် သူ့အားမုန်းသွားသည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ စိတ်ဓာတ်မကျရန်မှာ မဖြစ်နိုင်​ပေ။

သူက နှင်းကျားသစ်​လေး၏လည်ပင်းနားတွင် သက်ပြင်းရှိုက်ပြီး တီးတိုး​ပြောလိုက်သည်။

"ထွမ်ထွမ်မှာ ဒီလိုလှည့်စားမှု​လေး​တွေရှိမယ်လို့ မထင်ခဲ့ဘူး... ငါ့ကို တစ်ချိန်လုံးသ​ဘောကျ​နေခဲ့ပြီး မ​ဖော်ပြခဲ့တာမလား..."

နှင်းကျားသစ်​လေးက မသိစိတ်မှ ကုယွီမြန်အား တွန်းထုတ်ရန်ကြိုးစားခဲ့သည်။

သူ တစ်ခဏမျှတုံ့ဆိုင်း​​နေပြီး​ ​နောက်ဆုံးတွင် မလုပ်ဖြစ်ခဲ့​ပေ။ သူက ကုယွီမြန်၏လက်​မောင်းထဲတွင် လှဲ​​နေခဲ့ပြီး လူသားအား သူ၏နားထဲသို့​ အမျိုးမျိုး​နူးညံ့သည့်စကားများ ပြောခွင့်​ပေးလိုက်သည်။ သူသည်လည်း ဆူညံသည်ဟု မခံစားရ​ပေ။

သူ ပို၍ပင် နား​ထောင်ချင်​သေးသည်။

ကုယွီမြန်၏အသံက အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ​တိုးတိုးသွားကာ သူ၏မျက်ခွံက မှေးစဉ်းလာပြီး အသံကလည်း တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်ကာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သည်။

ယနေ့တွင် ကိစ္စများစွာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အတွက် ကုယွီမြန်မှာ အိပ်​မောကျသွားခဲ့သည်။

နှင်းကျားသစ်​လေးက ပြင်သစ်တံခါးမှ ဖြတ်ဝင်လာသည့် လ​​ရောင်ကို ဦးစွာကြည့်ပြီး သူ့မျက်လုံးအား လှည့်လိုက်သည်။ သူက ကုယွီမြန်၏လက်​မောင်းထဲမှ မတ်တပ်ရပ်၍ လူငယ်လေး၏ ရင်ဘက်​ပေါ်သို့ ​လက်ဖဝါး​လေးတင်ခဲ့သည်။

လူငယ်​လေး၏ အသက်ရှုသံနှင့် နှလုံးခုန်သံက အ​ရေပြားကိုဖြတ်သန်း၍ သူ့လက်ဖဝါးထံကူး​ပြောင်းလာခဲ့သည်။

ကုယွီမြန်က သက်​သောင့်သက်သာမရှိ​သောပုံစံဖြင့် လှဲ​​နေခဲ့သည်။ သူက မသိစိတ်ဖြင့် လှည့်လိုက်၍ တီရှပ်က ဟသွားကာ ဖြူ​ဖွေးကျဥ်း​မြောင်းသည့် ညှပ်ရိုး​လေးအား​​ ထုတ်​ဖော်ပြသမိလိုက်သည်။

အခန်းထဲတွင် ညအိပ်မီး​သေး​​​သေး​လေးသာဖွင့်ထားခဲ့သည်။ ည၏အလင်း​ရောင်​အောက်တွင် နှင်းကျားသစ်​လေးက လက်ဆန့်၍ထိကြည့်ချင်ခဲ့သည်။

သို့သော် နှင်းကျားသစ်​လေးက အသိပြန်ဝင်သွားခဲ့ပြီး သူ၏ခဲပြာ​​ရောင်မျက်လုံးများက ပို၍မဲ​မှောင်သွားသည်။

ကုယွီမြန်က ဆိုဖာ​ပေါ်တွင် တစောင်း​ပုံစံဖြင့် အိပ်​ပျော်​​​နေပြီး အနည်းငယ်လှည့်လိုက်လျှင် ပြုတ်ကျသွားလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ အိပ်​ပျော်​နေစဥ်တွင် မသိစိတ်ဖြင့် နှင်းကျားသစ်​​လေးအား သူ၏လက်​မောင်းထဲတွင်ထားကာ ကာကွယ်ထားခဲ့ပြီး ​​လက်ကလည်း မြေပြင်သို့ထိလုနီးပါးပင်။

​နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် သူက ရင်ခွင်တစ်ခုထဲသို့ ကျရောက်သွားသည်။

၎င်းက သစ်ကတိုးနံ့များဖြင့်ပြည့်​နေသည့် ​ပွေ့ဖက်မှုဖြစ်သည်။ နှစ်​ပေါင်းများစွာ တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ရ​သော​ကြောင့်  ထိုအမျိုးသားက အရပ်ရှည်၍ သွယ်လျကာ အင်အားကြီးသည်။ သူ၏ပခုံးမှခါးအထိ ကောက်ကြောင်းက​ ​ချော​​မွေ့​​သေသပ်လှပပြီး ဖြူ​ဖွေး​သောအသားအရည်နှင့် ​အေးစက်​သော​ကျောက်စိမ်းကဲ့သို့ပင်။

မျက်လုံးများက ငိုက်စိုက်ကျ​နေပြီး ​ကျောက်မျက်ရတနာသဖွယ် ခဲပြာ​​​ရောင်မျက်လုံးများအား ဖုံးကွယ်ထားသည်။သူ​​၏ခံစားချက်များမှာ မြင့်တက်လာသည်။

သူက တိုက်ခိုက်ရန်၊ ပစ်ခတ်ရန်၊ အမိန့်​ပေးရန်နှင့် နိုင်ငံများအားထိန်းချုပ်ရန်သာ သင်ကြားခဲ့ရပြီး တန်ဖိုးရှိ​သောအရာ​လေးအား ဂရုတစိုက်နှင့် ကိုင်တွယ် ပွေ့ဖက်ရန် မသင်ကြားခဲ့ရ​ပေ။

ရှို့ဟန်က နှုတ်ခမ်းများကို ဖိလိုက်မိသည်။

သူက ဇာဂ့်တစ်သိန်းအား ရင်ဆိုင်ခဲ့ဖူး​သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ မ​ကြောက်ရွံ့ဖူး​ပေ။

"ကုယွီမြန်..." 

သူက အသံနိမ်နိမ့်ဖြင့် ​နာမည်အား​ ရေရွတ်​နေမိသည်။

"ကုယွီမြန်..."

ထိုလူမှာ သူ၏လူသားဖြစ်သည်။

သူ၏​သွေးထဲမှဆူပွက်​နေ​​သော ထူးဆန်းသည့်ခံစားချက်အား သေချာမ​ပြောပြနိုင်​ပေ။

သူ့ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်... လက်ဝါးကြီးအုပ်ချင်တယ်... လုယုချင်တယ်...ဟုတ်တယ်...

သူက စိတ်လွတ်သွားချင်​သော်လည်း ထိုလူကို မနမ်းဝံ့​ပေ။

သူ့မျက်လုံးများအား မှိတ်လိုက်ပြီး​​နောက် လည်​ချောင်းထဲမှ သက်ပြင်းချသံ ထွက်လာခဲ့သည်။

ညအချိန် ပြတင်း​ပေါက်အပြင်ဘက်တွင် ​ထောင်​ပေါင်းများစွာ​​သောအလင်းများက ​တောက်ပ​နေပြီး ကြယ်များသည်လည်း နူးညံ့စွာယိမ်း​​နွဲ့နေခဲ့သည်။

-----

ကုယွီမြန် အိပ်မက်ရှည်ကြီးမက်ခဲ့သည်။

သူ၏ယခင်ဘဝမှ အသက်၂၀အရွယ်သို့ ပြန်ရောက်သွားပြီး ထိုအချိန်တွင် တောင်တန်းဧရိယာဒေသရှိ အန္တရာယ်ကျရောက်နေသော တိရစ္ဆာန်များ ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့သို့ ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် ပြည်တွင်းဒေတာဘေစ့်များသို့ စာရင်းမသွင်းရသေးသည့် ၁နှစ်၊ ၂နှစ်သားခန့်သာ ရှိသေးသော ပန်ဒါတစ်ကောင်အားတွေ့ခဲ့ရသည်။

သူ ရှာတွေ့သောအချိန်တွင် ပေါက်စလေးမှာ တရားမဝင်မုဆိုးများကြောင့် သေလုနီးပါးဖြစ်နေပြီး အနာရင်း၍ သွေးထွက်နေသည်။ ထိုပေါက်စလေးက လူသားများအပေါ် အလွန်မယုံကြည်ကာ ရန်မူတတ်သည်။

လူတိုင်းက ပန်ဒါများ၏ ဝဝကစ်ကစ်ဖြင့် ချစ်စရာကောင်းသော အသွင်အပြင်အကြောင်း သိကြသော်လည်း လူအနည်းစုကသာ သူတို့၏ပြင်းထန်သန်မာသည့် ကိုက်ခဲမှုအားကို သိကြသည်။ သူတို့ ထိတ်လန့်သောအခါ လူများကိုတိုက်ခိုက်ရန် မကြောက်ကြပေ။ ၎င်းက ပူနွေးခြောက်သွေ့သော အခြေအနေတွင် မီးတောင်ပေါက်ကွဲခြင်းထက်ပို၍ ကြောက်စရာကောင်းသည်။

ထိုအချိန်တွင် အခြေအနေမှာ အလွန်အရေးကြီးသည်။ လူတိုင်းက ညလယ်တွင်ရှာဖွေရန် အကူအညီခေါ်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့အားလုံးက အကာအကွယ်ကိရိယာများနှင့် မေ့ဆေးအပ်များ ယူလာကြသည်။

"ဒါက နိုင်ငံ့ရတနာ ဆိုပေမယ့်... မင်းတို့ရဲ့ အသက်တွေကလည်း အရေးကြီးတယ်... ငါတို့ အဲဒီကို တစ်နာရီအတွင်း ရောက်မယ်..."

"တစ်နာရီအထိ ခံပါ့မလား..."

"ဘယ်သူသိမလဲ... သူသာ အသက်မရှင်နိုင်ဘူးဆိုရင် ဆိုးဝါးတဲ့ဘဝရှိတယ်လို့ပဲ ပြောရမှာပေါ့... ဒ့က တရားမဝင်မုဆိုးတွေလုပ်တဲ့ ဒုစရိုက်ပဲ.."

"ကုယွီမြန် မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ... အဲ့ဒီကောင်က မင်းကိုသတ်လိမ့်မယ်..."

…

"ကလေး မင်းကို ဒယ်အိုးကြီး(တာ့ကော)လို့ ခေါ်ရင်ရော... မင်းကနေ ကလေးတွေ မွေးလာတဲ့အခါ သူတို့ကို ဒယ်အိုး ၂(အာ့ကော) နဲ့ ဒယ်အိုး ၃(ဆန်းကော) လို့ ခေါ်ကြမယ်..."

"ဒယ်အိုးကြီးက တော်လိုက်တာ... မင်းရဲ့သားကို ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်ပါ့လား... ငါက လက်ထပ်မှာလည်း မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ မင်းရဲ့ကလေးတွေကို ပြုစုပျိုးထောင်ရာမှာ ကူညီပေးဖို့ ငါ့တစ်ဘဝလုံး စောင့်နေမယ်..."

"မနက်ဖြန်ကျရင် တခြားနေရာတစ်ခုက ဆွေးနွေးပွဲတစ်ခုကို သွားရမှာ... အပြန်ကျရင် မင်းဖို့ လက်ဆောင်ယူလာခဲ့မယ်နော်..."

…

ဘမ်း…

မီးနီတွင် မောင်းလာသော ထရပ်ကားက အရာအားလုံးအား အဆုံးသတ်သွားစေခဲ့သည်။ ကုယွီမြန်မှာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးရှိ ဒဏ်ရာများမှ နာကျင်မှုကိုသာ ခံစားရသည်။ သူ၏ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါအားလုံး ပျက်စီးသွားပြီး ၎င်းက သေဆုံးခြင်းအရိပ်မှာ သူ့အားလုံးဝ ဖုံးအုပ်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း အဓိပ္ပါယ်ရသည်။

သူ၏ဝိညာဥ်က လေထဲတွင် မြောလွင့်သွားပြီး အော်သံများ၊ ဆူညံသံနှင့် ငိုသံများကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ပုံရိပ်များက မီးပုံးများကဲ့သို့ ဖြတ်သန်းသွားသည်။

သူက ဆယ်စုနှစ်နှစ်စုစာအတွင်း ကမ္ဘာ့သိပ္ပံနှင့် နည်းပညာ၏ လျင်မြန်စွာတိုးတက်ပြောင်းလဲမှုကို မြင်တွေခဲ့ရသည်။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေဆိုးရွာလာခြင်းနှင့် ကမ္ဘာ့အဆုံးသတ် ရောက်လာခဲ့ပြီး တိရစ္ဆာန်များလည်း ဆင့်ကဲပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။

သူ၏ကမ္ဗည်းကျောက်တိုင်ရှေ့တွင် ပန်းစည်းများကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဒယ်အိုး၃ကောင်(ပန်ဒါ၃ ကောင်)က ဘေးတွင် ရပ်နေပြီး သူတို့၏လက်သည်းများဖြင့် မျက်ရည်များသုတ်နေသည်။

သူက လက်ဆန့်၍ ပန်ဒါဒယ်အိုး ၃ကောင်၏ မျက်ရည်များကို သုတ်ပေးချင်သော်လည်း ဖောက်ထွင်းမြင်နေရသော လက်ချောင်းများမှာ သူတို့ကို ဖြတ်သွားသည်။

သူ့အိပ်မက်ထဲတွင် သူက ဒယ်အိုး ၂ နှင့် ဒယ်အိုး ၃ လက်ထပ်ပြီး ကလေးများမွေးသည်အား စောင့်ကြည့်ခဲ့ပြီး သူတို့၏ကလေးများမှ ဆက်၍လက်ထပ်ကာ မျိုးဆက်တစ်ခုပြီးတစ်ခုသို့ ရောက်သွားသည်။

နောက်ဆုံးတွင် ပန်ဒါလေးမှာ ခဲငွေရောင် ကြယ်သင်္ဘော အတွင်းသို့ လျှောက်ဝင်သွားပြီး "တာ့ခ်" အား ဦးတည်သည့် လမ်းကြောင်းကို နှိပ်လိုက်ကြောင်း သူ မြင်လိုက်ရသည်။

🐯🐯🐯

ကုကုလေးကို သနားလိုက်တာ😭 ဒီဘက်ကို ကူးပြောင်းလာပြီဆိုတော့ ထွမ်ထွမ်က အများကြီးချစ်ပေးမှာမို့တော်သေးတယ်🥺