MM Story Teller

Chapter 31

Viewers 3k

👾Chapter 31

【မစ္စတာလင်းက အိပ်ပျော်နေရင် အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်】

လင်းဟန်၏ ခန္ဓာကိုယ်ထက် ဖုံးကာပေးထားသော အနွေးဓါတ်လေးက ရုတ်တရက်ဆိုသလို ပျောက်ကွယ်သွားလေရာ ချက်ချင်းပင် အေးစိမ့်လာပြီး မသိစိတ်အရ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ကျုံ့မိသွားကာ စိတ်ပူပန်မှုတို့ကြောင့် မျက်တောင်လေးများ တုန်ယင်သွားစေခဲ့သည်။

ဝမ်ထျန်းယောင်က ဟယ့်ယွင်ထင်တစ်ယောက် အဝေးသို့ လျှောက်သွားလေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ဇဝေဇဝါဖြစ်ပုံဖြင့် နာမည်ခေါ်မိလိုက်သည်။

"ဗိုလ်ချုပ်..."

ဤတစ်ကြိမ်တွင်လည်း ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ လင်းဟန်အား နှောက်ယှက်မိမည်ကို စိုးရိမ်နေသည့်အလား စကားပြောမလာပြန်ပေ။

လင်းဟန်မှာ မျက်လုံးများပိတ်ထားနေသည့်တိုင် သူ့အား ချဥ်းကပ်လာနေသည့် ဖိနှိပ်စေတတ်သော အရှိန်အဝါတစ်ခုကို ခံစားမိနေဆဲပင်။

သို့သော်ငြား တစ်ဖက်လူက ဟယ့်ယွင်ထင် ဖြစ်နေသည်ဟူသော အချက်ကို တွေးမိသွားသဖြင့် ဟယ့်ယွင်ထင်ဘက်မှ သူတို့ပြောခဲ့သည့် စကားများအား လင်းဟန် ကြားလိုက်ရသည်ကို သိသွားသည့်တိုင် စိတ်ခုသွားမည် မဟုတ်ဟု သေချာသိနေသည့်အလား မူလက ရှိနေသာ တင်းအားများကို လျှော့ချလိုက်သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က လင်းဟန်အနီးသို့ လျှောက်လာကာ ရပ်တန့်လိုက်သည်။

လင်းဟန်က ဆိုဖာ၏ ညာဘက်ခြမ်းတွင် လဲလျောင်းနေကာ ဘက်ဘက်လက်က ညာဘက်လက်ပေါ်သို့ တင်ထားပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ဂျာကင်အင်္ကျီ လစ်လပ်နေမှုကြောင့် အအေးဓါတ်ကို ခံစားနေရပုံဖြင့် ခြေတံလေးများအား ကွေးထားလေသည်။ ကိုယ်လေးအား ကွေးထားပုံမှာ အနွေးဓါတ်လေးတစ်ခုအား ဆွဲယူချင်မိပုံဖြင့်ပင်...

ထိုသူက အဖြူစွတ်စွတ် ယူနီဖောင်းလေး ဝတ်ထားပြီး မျက်လုံးများကို တင်းတင်းစေ့ထားကာ အနက်ရောင် ဆံနွယ်ပျော့လေးများက နဖူးထက်သို့ ဝဲဖြာကျနေ၏။ နှုတ်ခမ်းလေးများက ခပ်ဟဟ ပွင့်နေချိန်တွင် မျက်တောင်ကော့လေးများက အနည်းငယ် လှုပ်ခါသွားပုံရပြီး လုံးဝ အပြစ်ကင်းနေသည့် ပုံစံလေး ဖြစ်နေသည်။

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင် သူအား နှိုးချင်နေသည်လား မသိရဘဲ မည်သို့ လုပ်ရကိုင်ရမည်ကို တုံ့ဆိုင်းနေစဥ်မှာပင် သူ့ရှေ့မှ ခပ်မြင့်မြင့် ပုံရိပ်တစ်ခုက ထိုင်ချလာကာ အပေါ်ဝတ်ဂျက်ကက်ကို ကောက်ယူလိုက်ပြီးနောက် ခပ်ဖွဖွ ခါ၍ လင်းဟန်ပေါ်သို့ ထပ်လွှားပေးလိုက်သည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

အနွေးဓါတ် ပျောက်သွားပြီးနောက် ပြန်လည်ရရှိလာပြီး ခပ်ဖျော့ဖျော့ သစ်မွှေးရနံ့တို့က သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ပြန်လည် လွှမ်းခြုံလာပြန်သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က လင်းဟန်တစ်ယောက် အိပ်နေရင်း သူ့အင်္ကျီအား ပြန်ဆွဲချမိမည်ကို စိုးရိမ်နေသဖြင့် အပေါ်ထိ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲပေးလိုက်သည်။

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင် ထွက်သွားတော့မည်ဟု တွေးနေစဥ်မှာပင် ထိုသူက တစ်ခဏမျှ တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး သူ အအေးမိသွားမည်ကို စိုးရိမ်နေသည့်ဟန်ဖြင့် လင်းဟန်၏ အပြင်ထွက်နေသော လက်ကလေးများကို ဂရုတစိုက် ဆွဲယူကာ ကုတ်အင်္ကျီထဲသို့ ပြန်ထည့်ပေးလိုက်ပြီး ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း အိပ်စက်စေလိုက်သည်။

【မစ္စတာလင်းက အိပ်နေတဲ့အချိန် အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ.】

အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည့် မစ္စတာလင်း: “…”

သို့သော်လည်း ဟယ့်ယွင်ထင်က ကြာကြာ မနေဘဲ ထိုသို့ လုပ်ပေးပြီးနောက် ညွှန်ကြားရေးအခန်းထဲသို့ ပြန်သွားလိုက်ပြီးနောက် ထိုမှသာ ဝမ်ထျန်းယောင်၏ ယခင်က မေးခွန်းကို ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"မစ္စတာလင်းက အခြေစိုက်စခန်းက ခေါ်ယူထားတဲ့ အထူးပညာရှင်တစ်ယောက်ပါပဲ"

သူက သူ့အပြုအမူများထဲတွင် ဝမ်ထျန်းယောင် မြင်တွေ့သွားမည်ကို ဂရုမစိုက်သော်လည်း ဝမ်ထျန်းယောင်ဘက်မှ လင်းဟန် သူ့အား သဘောကျနေသည်ဟု ခန့်မှန်း ကောက်ချက်ချနေမည်ကို မလိုချင်ပေ။ သူက ထိုစကားကို ငြင်းဆိုလိုက်မည်သာ ဖြစ်သည်။

ဝမ်ထျန်းယောင်က အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားပုံပေါ်သော်လည်း လင်းဟန်အပေါ် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ သဘောထားများကို တွေ့မြင်လိုက်ရပြီးနောက် ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်သွားသည်။

"ဗိုလ်ချုပ် အားလျော့စရာမလိုပါဘူး... မစ္စတာလင်းက သေချာပေါက်..."

"ပုံရိပ်ယောင်အခန်းတွေကို ကြည့်ဖို့အချိန်ရောက်ပြီ" ၎င်းက ဟယ့်ယွင်ထင် သူ့အား ဖြတ်ပြောလာသည့် ဒုတိယအကြိမ်ပါပင်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က လုအန်းဟယ်၏ ဆက်သွယ်ရေးစက်ကို ချိတ်ဆက်လိုက်ပြီး ညွှန်ကြားချက် အနည်းငယ် ပေးကာ ပြောလိုက်သည်။

"ငါ ခဏနေ ရောက်မယ်" ပြီးနောက် ဝမ်ထျန်းယောင်အား အေးတိအေးစက် ပြောလိုက်သည်။

"အရှင်မင်းသားက ဒီနေ့ ရွေးချယ်ပွဲကို ကြည့်ဖို့လာတာမလား... ကျွန်တော် အခု သွားတော့မလို့"

ထို့နောက် ဝမ်ထျန်းယောင်သည် ဟယ့်ယွင်ထင်အား ထိုခေါင်းစဥ်မှာသာ တရစ်ဝဲဝဲ လုပ်နေသည်ကို ရပ်လိုက်သည်။

"ကောင်းပြီလေ"

နှစ်ယောက်သားက စကားရပ်လိုက်ကြပြီး တစ်ခဏအကြာ ညွှန်ကြားရေးအခန်းထဲမှ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ထွက်သွားကြလေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က နောက်ဆုံးမှ ထွက်သွားသူ ဖြစ်ပြီး လင်းဟန်အား ကြည့်ရန် တွန့်ဆုတ်နေသော်ငြား ဝမ်ထျန်းယောင်အား ဆက်မပြောစေချင်တော့ပေ။ အဆုံးတွင် မရပ်တော့ဘဲ တံခါးကို ခပ်ဖွဖွ ပိတ်ကာ အလျင်အမြန် ထွက်သွားတော့သည်။

စင်္ကြံတလျှောက် တိတ်ဆိတ်သွားချိန်တွင် လင်းဟန် ထလာခဲ့သည်။ ဝမ်ထျန်းယောင် မည်သည့်အချိန်တွင် ထွက်သွားမည်ကို မသိရသော်လည်း ဟယ့်ယွင်ထင်အား ထိုအကြောင်းပြောပြရန် အခွင့်အရေး ရှာရပေဦးမည်။

လင်းဟန်က နေ့လည်ပိုင်းတွင် အလုပ်ဆက်လုပ်နေသော်လည်း အခြားသူများ၏ စကားများကို တမင်သက်သက်သော်လည်းကောင်း အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့သော်လည်းကောင်း စိတ်ရောက်နေမိသည်။

စစ်ဆေးမှူ မပြီးဆုံးခင် လင်းဟန် အခန်းသို့ ပြန်လာပြီးနောက် ညစာကို အစသတ်လိုက်သည့်တိုင် ဝမ်ထျန်းယောင် တပ်စခန်းမှ ထွက်သွားမသွားကို သတင်းမရနိုင်သေး။

သူသာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ သီးသန့်ဆက်သွယ်ရေးလိုင်းကို တန်းခေါ်လိုက်ပြီး ဝမ်ထျန်းယောင်သာ ထိုနေရာတွင် ရှိနေဆဲ ဆိုပါက သူပြောခဲ့သမျှ စကားများအားလုံး အတည်ပြုသွားသလို ဖြစ်သွားပေတော့မည်။

လင်းဟန်က သူ့ဘေးမှ အပြာနုရောင် ဂျာကင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် လုအန်းဟယ် ပြောခဲ့သော စကားများကို အမှတ်ရမိသွားသည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်က တစ်ချိန်လုံး အလုပ်ရှုပ်နေပြီး ရံဖန်ရံခါ ညွှန်ကြားရေးအခန်းထဲတွင် ညအထိ ရှိနေတတ်သည်။ ထို့အပြင် ဟယ့်ယွင်ထင် ယနေ့ ထွက်သွားစဥ်က ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်သာ ဝတ်သွားခဲ့သဖြင့် ထိုသူ အေးနေမည်လား အချိန်ရလျှင် အခန်းသို့ ပြန်ကာ အင်္ကျီ သွားယူလေမည်လားပင် မသိပေ။

လင်းဟန်က ယနေ့ ဝမ်ထျန်းယောင် ပြောခဲ့သော စကားများကို တွေးနေမိပြီး သူ့နှလုံးသားထဲတွင် စိတ်တထင့်ထင့် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

သူ ထိုမြင်ကွင်းအား မတွေ့ခဲ့ရသည့်တိုင် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ လေသံထဲမှ စိတ်မရှည်မှုများကို ခံစားနိုင်ပြီး သူတို့ထွက်သွားသည့်အခါ မည်သည့်အကြောင်းများ ပြောကြမည် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ စိတ်အခြေအနေ မည်သို့ ရှိနေမည်ကို မသိနိုင်ပေ။

စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေမလား... ဒေါသထွက်သွားမလား...

ဒါမှမဟုတ် စိတ်လှုပ်ရှားသွားရင်...

လင်းဟန် တွေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မနက်ဖြန်အထိ မစောင့်နိုင်တော့သဖြင့် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အပေါ်ဝတ်ကုတ်ကို ကောက်ယူကာ တံခါးဖွင့်၍ ထွက်သွားလိုက်သည်။

အနားယူချိန်အတွင်း လူများစွာက လင်းဟန်အား တွေ့လိုက်ကြသဖြင့် သူ့အား နှုတ်ဆက်လာကြသော်ငြား သူက အားလုံးကို လျစ်လျူရှုကာညွှန်ကြားရေးအခန်းထဲသို့ တည့်တည့်လျှောက်လာခဲ့သည်။

လင်းဟန်မှာ လမ်းပေါ်တွင် ခလုတ်တိုက်မိလုနီးပါး အမြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။

သူ၏ ကိုယ်ကာယကြံ့ခိုင်မှုက ဆိုးဝါးနေပြီးသား ဖြစ်ကာ ညွှန်ကြားရေးအခန်းသို့ ရောက်လာချိန်တွင် မနေနိုင်ဘဲ ဒူးကို ဆုပ်ကိုင်မိပြီး အချိန်အကြာကြီး အမောဖြေနေလိုက်ရသည်။ အသက်ရှုသံ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ကာ တံခါးခေါက်မည်အပြု ကွပ်ကဲရေးအခန်း၏ အတွင်းမှ တံခါးပွင့်လာခဲ့သည်။

ရှပ်အင်္ကျီ ပါးပါးလေး ဝတ်ထားဆဲ ဖြစ်သည့် ဟယ့်ယွင်ထင်က အဆုံးတွင် လင်းဟန်အား မျက်နှာထက်တွင် မတူညီသော အကြည့်မျိုးဖြင့် ကြည့်လာခဲ့သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်လုံးပြာများက တစ်ခဏမျှ အလင်းရောင် ဖြတ်ပြေးသွားပြီးနောက် သူ့အမည်ကို ခေါ်လိုက်သည်။

"လင်းဟန်"

လင်းဟန်က အမောဖြေနေရဆဲ ဖြစ်သဖြင့်လည်ချောင်းတစ်ခုလုံး ခြောက်ကပ်နေပြီး တစ်ခဏမျှ စကားမပြောနိုင်သေးဘဲ သူ့လက်ထဲမှ အင်္ကျီကို ဟယ့်ယွင်ထင်ရှေသို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင် အင်္ကျီ ယူလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ လင်းဟန်က ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်လာပြီး တတိယလူ မရှိသည်ကို သေချာစေရန် အခန်းတွင်း ဝေ့ဝဲကြည့်ရှုလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တစ်ခဏအကြာ အမောဖြေလိုက်ပြီးမှ အသက်ရှုသံ တည်ငြိမ်လာသည်။

"ကျွန်တော် လာခဲ့တာ... ဗိုလ်ချုပ်ကို ကိစ္စတစ်ခု ပြောစရာ ရှိတယ်...အရှင်မင်းသား ပြောတဲ့စကားတိုင်း နားမထောင်ခင် အရင်တွေးကြည့်ဖို့ လိုတယ်"

ဟယ့်ယွင်ထင်က လင်ဟန် ထိုအကြောင်းအား တဲ့တိုးပြောလာခဲ့သည့်အတွက် အံ့အားသင့်သွားပုံရသည်။

"ကျွန်တော် ဗိုလ်ချုပ်ကို ပြောစရာ ရှိတယ်" လင်းဟန်သည်လည်း ဤနေရာသို့ စိတ်လိုက်မာန်ပါ ရောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ စကားလုံးပင် မစီရသေး။ ထို့ကြောင့် ဟယ့်ယွင်ထင်အား မော့ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် ဗိုလ်ချုပ်ကို လိမ်မပြောဘူးလို့ ကတိပေးနိုင်တယ်... ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်ပေးနိုင်မလား"

ဟယ့်ယွင်ထင် သူ့အား ကြည့်လာ၏။

ကိုယ်ခံအားနည်းသည့် အိုမီဂါလေးမှာ မြန်မြန် ပြေးလာရသည့်အတွက် အမောဖြေရန် နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ဟဟ ဖွင့်ထားရသည်။ မျက်နှာလေးက အနည်းငယ် ရဲတွတ်နေသော်လည်း မျက်လုံးလေးများကမူ တန်ဖိုးကြီးမားလှသော မဟူရာကျောက်စစ်စစ်အလား အလွန်တောက်ပနေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ လင်းဟန်ကို ကူညီပေးချင်သည့်အလား လက်လှမ်းပေးချင်သော်လည်း သူ့အပြုအမူများက မလျော်မကန် ဖြစ်သွားမည်စိုးသဖြင့် မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် ဆက်ထားနေပြီး မျက်လုံးပြာများကသာ စိတ်ပူပန်မှု အရိပ်အယောင်လေးများ ထုတ်လွှတ်နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း လင်းဟန် ရုတ်တရက် ရောက်ချလာသည့်အတွက် ပြောစရာ တစ်ခုခု ရှိနေရမည် ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်သွားသဖြင့် ရုံးခန်းတံခါးကို သွားပိတ်လိုက်သည်။ အခန်းနှင့် ပြင်ပကမ္ဘာအကြား ဆက်သွယ်ထားသော ဆက်သွယ်ရေးပစ္စည်းများအားလုံး ပိတ်ထားသည်ကို အတည်ပြုပြီးမှ လင်းဟန်အား ပြောလိုက်သည်။

"ဘာများ ဖြစ်လို့လဲ"

သူက ဝမ်ထျန်းယောင်အကြောင်း မမေးသည့်အပြင် "အင်း"သို့မဟုတ် "ယုံကြည်ပါတယ်"ဟုလည်း မပြောပါပေ။

"ယုံကြည်သည်"ဟူသော စကားလုံးက ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ဘဝထဲတွင် ပေါ်လာခဲပုံရသည်။ သူ့ဘဝထဲတွင် ထွင်းထုထားသော စကားလုံးများမှာ မသေချာ မရေရာသော စိတ်ခံစားချက်များထက် အမိန့်များ မစ်ရှင်များသာ ဖြစ်သည်။

သူက အမိန့်ပေးရသော လူတစ်ယောက်အနေဖြင့် ဆုံးဖြတ်ချက် ပြတ်သားရသည်။ လုအန်းဟယ်သည်ပင် သူ့နောက်သို့ အချိန်အကြာကြီး လိုက်ခဲ့သဖြင့် တစ်စုံတစ်ခုအား နာမည်တပ်ပြောခြင်းနှင့် အခြားကိစ္စများအပေါ် အတန်ငယ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောဆိုနိုင်ပါသော်ငြား အမိန့်များကိုမူ တစ်ခါမှ အပေးအယူ မလုပ်ခဲ့ဖူးပေ။

စစ်စခန်းတွင် အချိန်အများစု ကုန်ဆုံးလေ့ရှိသူအနေဖြင့် သူ၏ စကားလုံးများမှာ အမိန့်များသာ ဖြစ်ပြီး မည်သူကမှ ကလန်ကဆန် လုပ်ကြမည် မဟုတ်ဘဲ မည်သူကမှလည်း နားမထောင်ဘဲ နေဝံ့မည် မဟုတ်ပေ။ အင်ပါယာအတွက်ဆိုပါက တော်ဝင်မိသားစု ဖြစ်စေ ပြည်သူများဖြစ်စေ သူက သစ္စာရှိစွာဖြင့် မယိုင်မလဲ ရပ်တည်ပေးမည် ဖြစ်ပြီး အခြားသော ခံစားချက်များ မရှိပေ။

သူက တဲ့တိုးဆန်ပြီး လုအန်းဟယ် ရံဖန်ရံခါ ပြောလေ့ရှိသည့်အတိုင်း သာမန်လူများနှင့် နှိုင်းယှဥ်လိုက်ပါက သူ့ထံတွင် ပျောက်ဆုံးနေသော အရာများစွာ ရှိနေသည်။

ထို့ကြောင့် ဟယ့်ယွင်ထင်က ထိုအသုံးအနှုန်း၏ ဆိုလိုရင်းကို အတော်လေး နားမလည်ဘဲ သဘာဝကျကျပင် စည်းကမ်းတင်းကျပ်လှသည်ကြောင့် တစ်ခဏလောက်ထိအဖြေကို ချက်ချင်း ပြန်မဖြေနိုင်ပေ။

ထိုသို့ဆိုလျှင်တောင် သူ့ရှေ့မှ လူကို ကြည့်လိုက်မိသောအခါ စိတ်ထဲတွင် အကြောင်းပြချက်ထက်ပိုသော တစ်စုံတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာကာ တွေးပင်မတွေးမိတော့ဘဲ "အင်း"ဟု ချက်ချင်း ပြန်ဖြေကာ "ကိုယ်မင်းကို ယုံတယ်"ဟု ပြောလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

သို့သော်လည်း သူမလုပ်နိုင်ခဲ့။

စားပွဲတစ်ဖက်မှ လူမှာ မြင့်မားလှသော အဆင့်အတန်းတစ်ခု ရှိနေပြီး သူက ဝမ်ထျန်းယောင်အား သဘောမကျသည့်တိုင် အနာဂတ်တွင် အင်ပါယာအား ဆက်ခံမည့်သူ ဟူသော အချက်ကို မငြင်းပယ်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူက အင်ပါယာမိသားစုထက် တိုင်းပြည်တစ်ခုလုံးအပေါ် ပို၍ သစ္စာစောင့်သိချင်သည်။

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်လုံးအရောင် ပြောင်းလဲသွားပြီး နက်မှောင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် စကားအသုံးအနှုန်းကို သတိရသွားသည်။

စိတ်လိုက်မာန်ပါ စိတ်ခံစားချက် ဖြစ်သွားမိသည့် တစ်ခဏအတွင်း ဟယ့်ယွင်ထင်အား လူတစ်ယောက်ကို လက်ဖြင့် လှမ်းထိမိသည့် တစ်ခဏ၌ တစ်ဖက်လူ၏ စိတ်ထဲတွင် တွေးနေသမျှ အရာတိုင်းကို ဖတ်နိုင်သည့် စွမ်းရည်ရှိကြောင်း ပြောချင်နေမိသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင် မယုံကြည်ပါက သူ့လက်ကို ဆွဲယူကာ ထိုသူ၏ အတွေးကို ဖတ်၍စကားတစ်လုံးချင်းစီ ပြောပေးလိုက်ချင်သည်။ သို့သော်လည်း သူ မလုပ်နိုင်ပေ။

တစ်ဖက်လူက အေးစက်ပြီး ဘာသိဘာသာ နေတတ်သူ ဖြစ်ကာ သူက ခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲ စိတ်ဖတ်ခဲ့သေးသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူတွေးနေသည့်အရာများကို လင်းဟန်သိနေကြောင်း သိသွားခဲ့ပါက ဟယ့်ယွင်ထင် မည်သို့ တွေးနေမည့်အကြောင်းကို မဆိုထားနှင့် သူ့စိတ်ထဲမှ စကားလုံးများကို ဖတ်နေခြင်းက သူ့အတွက် နှိပ်စက်နေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေမည်။

ယင်းက သူ၏ တန်ဖိုးအားလုံးကို တတိတိ ဆွဲဖြဲကာ နင်းခြေသွားသည်နှင့် တူနေမည်မှာ မလွဲဧကန်ပင်။

လင်းဟန်က တစ်ဖက်လူ၏ မျက်လုံးများကို ကြည့်ကာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သည်းမခံနိုင်သော ခံစားချက်များ ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။

"ကျွန်တော် ပြောချင်တာ..." လင်းဟန် စကားပြောသည့် နည်းလမ်းကို ပြောင်းလိုက်သည်။ "ကျွန်တော် ဗိုလ်ချုပ်ကို တစ်ခုခု ပြောပြနိူင်တယ်... ယုံမလား မယုံဘူးလားဆိုတာက ဗိုလ်ချုပ် ဆုံးဖြတ်ရမှာ"

သူက အရင်တစ်ခေါက်က ဟယ့်ယွင်ထင် သူ့အား ပေးထားခဲ့သည့် သေနတ်ကို ကိုယ်ပေါ်တွင် ဆောင်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့က ဟယ့်ယွင်ထင် သူ့အား ပြောခဲ့သည့် အချိန်ကတည်းက လင်းဟန် သူ့စကားလုံးများထဲ၌ "ခင်ဗျား"ဟု တမင်သက်သက် မသုံးခဲ့ဘဲ တစ်ခါတရံ "ဗိုလ်ချုပ်"ဟု ပြောင်းလဲသုံးစွဲ ခဲ့သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင် သူ့အား ယုံကြည်လာရန်အတွက် လင်းဟန်မှာ ပို၍ ကျေးဇူးသိတတ်သော လေသံကို အသုံးပြုရပေမည်။

"အရှင်မင်းသားက ကျွန်တော့်ဆီကို လာခဲ့ဖူးတယ်... တစ်ကြိမ်ထက်ပိုတယ်" လင်းဟန် လိမ်ပြောပုံမပေါက်အောင် သမာဓိအားကို ထိန်းသိမ်းထားခဲ့သည်။

"ဒီနေ့ သူမလာခင် အလုပ်ထဲမှာ ဆက်သွယ်ရေးစက်ကနေ ပြောနေတာ ကြားခဲ့ရတယ်"

ဟယ့်ယွင်ထင် တိတ်တဆိတ်နားထောင်နေပြီး မျက်လုံးများက အာရုံစူးစိုက်ထားလေသည်။

"ရိုးရိုးသားသား ပြောရရင် အရင်တစ်ခေါက် ဒင်နာပါတီမှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ လုပ်ကြံမှုက သူနဲ့ ဆိုင်မဆိုင်ကို သတိထားနေခဲ့မိတာ" လင်းဟန်ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် အရင်တုန်းက ဗိုလ်ချုပ်ကို ကူညီပေးမယ်လို့ ပြောခဲ့သေးတယ်လေ... ဒါကြောင့် သူ့ကို အာရုံစိုက်မိနေတာ... ဒီနေ့ သူ ကျွန်တော့်ဆီ ရောက်လာပြီး ဗိုလ်ချုပ်အကြောင်းကို အဆက်မပြတ် ပြောနေခဲ့တယ်"

လင်းဟန်က ဟယ့်ယွင်ထင် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများက တင်းတင်းစေ့ထားဆဲ ဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

"ကျွန်တော် ဗိုလ်ချုပ်ကို ပြောပြလို့မရတဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်အချို့ ရှိသေးတယ်... ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ရဲ့ အလုပ်နဲ့ ဘဝကို တိုင်တည်နိုင်တယ်... ကျွန်တော် နောက်ထပ် ပြောမဲ့အရာက တကယ့် အမှန်တွေပဲ... အရှင်သား ကျွန်တော့်ကို လာရှာတယ်... သူ..." လင်းဟန်မှာ 'သူ ကျွန်တော်နဲ့ စကားပြောခဲ့တယ်ဆိုပြီး ပြောခဲ့တာကလည်း အလိမ်အညာတစ်ခုပဲ' ဟု ပြောချင်ပါသော်ငြား ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်လျှင်လည်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့ကြောင်း ဝန်ခံသလို ဖြစ်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း အလျင်အမြန် သဘောပေါက်သွားသဖြင့် လျှာကို ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီးနောက် အစားထိုး၍ ပြောလိုက်သည်။

“သူ့ရဲ့ ရပ်တည်မှုရောပဲ... သူက ဗိုလ်ချုပ်လို မဟုတ်ဘူး... သူက ဘယ်ဘက်မှ မပါတာ မဟုတ်ဘူး... မစ္စတာလောနဲ့ ဆက်သွယ်နေတာကို ကျွန်တော် ကြားခဲ့ဖူးတယ်"

ဟယ့်ယွင်ထင် ချက်ချင်းဆိုသလို အံ့အားသင့်သွားလေသည်။

"လုပ်ကြံမှုက သူနဲ့ မဆိုင်တာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်... ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က..."

👾

Prev Next