MM Story Teller

Chapter 38

Viewers 3k

👾Chapter 38:

ကိုယ်တို့က ခဏတဖြုတ် တည်ရှိမှုလေးပဲ ဆိုပေမယ့် စကြဝဠာကြီးရဲ့ ကြယ်အမှုန်အမွှားလေးတွေပါပဲ

လင်းဟန် ခြေလှမ်းရပ်လိုက်သည်။ သူ တစ်ခဏမျှ တုံ့ဆိုင်းသွားလေသည်။

"ဒါပေမယ့် အခုက..."

ယခုတွင် ကြည့်စရာတစ်ခုမှ မရှိပေ။ ထို့အပြင် လင်းဟန်ကလည်း မပြောင်းမလဲ ရှိသည့် ကြယ်စုံနေသော ကောင်းကင်ကြီးအား တစ်ကြိမ်ထက်မက တွေ့ဖူးပါ၏။

ဟယ့်ယွင်ထင်က တန်း၍ ဖြေမည့်အစား မသက်ဆိုင်သော မေးခွန်းကို မေးလာခဲ့သည်။

"အယ်အင်နာအုန်း နက်ဗျူလာ ဆိုတာကြားဖူးလား"

[Erinnerung ဂျာမန်ဘာသာစကားက ဖြစ်ပြီး မှတ်ဥာဏ်လို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်]

လင်းဟန် ပြန်စဥ်းစားကြည့်လိုက်သည်။

"ကြားဖူးတယ် ထင်တာပဲ ဒါပေမယ့် သိပ်မမှတ်မိဘူး"

"ဒါက နယ်စပ်နေရာတွေကမှ တွေ့နိုင်တဲ့ မြင်ကွင်းလေ"

ဟယ့်ယွင်ထင်က သင်္ဘော၏ ပြတင်းပေါက်မှ ကြည့်လိုက်သောအခါ မဲမှောင်နေသော ကောင်းကင်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ကိုယ်တို့က ကြယ်လမ်းကြောင်းထဲမှာပဲ ရှိသေးတော့ မတွေ့နိုင်သေးဘူး"

လင်းဟန် ပြန်ဖြေလိုက်စဥ် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ စကားကို ကြားလိုက်ရသည်။

"ကိုယ် အရင်က နှစ်ခါ တွေ့ဖူးတယ်... ဒီတစ်ကြိမ် ပေါ်လာရင် မစ္စတာလင်းကို ပြချင်လို့"

လင်းဟန်မှာ မွေးနေ့ရက်ပြီးနောက် ဟယ့်ယွင်ထင်က သူအား တဖြည်းဖြည်း ပို၍ စကားပြောလာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ အတော်လေး တောင့်တင်းနေသေးသော်လည်း သူတွေးနေသော အရာများကို ထုတ်ပြောပြလာသည်။

လင်းဟန် တစ်ချိန်လုံး ပြတင်းပေါက်ကိုသာ ကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိ၍ ဖြစ်မည် ဟယ့်ယွင်ထင် ရှင်းပြလာခဲ့သည်။

"ပထမဆုံးရက်ဆို မတွေ့ရသေးဘူး... မနက်ဖြန် သင်္ဘောက အောင်အောင်မြင်မြင် ခုန်နိုင်ခဲ့ရင် မစ္စတာလင်း တွေ့ပါလိမ့်မယ်"

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင်ထံမှ ဂရုစိုက်ခံရမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားသော်လည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ဆဲပင်။

သိလိုစိတ်နှင့် စိတ်အားထက်သန်မှု နှစ်ခုလုံးခံစားနေရသည်။

သူ၏ ကိုယ်ကာယကြံ့ခိုင်မှုကိုလည်း သိနေပြီး သူ၏ ဒုတိယလိင်က ကျယ်ပြောလှသော စကြဝဠာကြီးအား ရွက်လွှင့်နိုင်ရန် ရေစက်မပါကြောင်းကိုလည်း သိနေသည်။ ထို့ကြောင့် အလှမ်းဝေးကွာလွန်းသော နေရာမှ ကြယ်တာရာများ၊ နက်ဗျူလာများနှင့် ရိုမန့်တစ်ဆန်ပြီး အထီးကျန်လှသော ဂြိုလ်များကို တွေ့ချင်နေမိသည်။

"မစ္စတာလင်း... ကိုယ့်နောက်ကို လိုက်ခဲ့မလား"ဟယ့်ယွင်ထင်က လင်းဟန်အား ရွေးချယ်ခွင့်ကို တလေးတစား ပေးရင်း မေးလိုက်သည်။

သူ မသွားချင်ရင် အခုပဲ နားနေခန်းကို ပြန်လိုက်လို့ ရတယ်...

လင်းဟန်က ဟယ့်ယွင်ထင်နောက်မှ တစ်လမ်းလုံးလိုက်လာခဲ့ရင်း ဟိတ်ဟန်သိပ်မကြီးသော အခန်းလေးတစ်ခုအတွင်း ရောက်လာခဲသည်။

"ဒါကို အရင်က စူးစမ်းလေ့လာဖို့ သုံးခဲ့တာလေ" ဟယ့်ယွင်ထင် ရှင်းပြလိုက်သည်။

"ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်း အဆင့်မြှင့်တင်လိုက်ပြီးတော့ လုပ်ဆောင်မှုတွေအများကြီးကို အတူတူစုပေါင်းလိုက်လို့ ဒီနေရာကိုလာပြီး ကြည့်ရှုပေးမဲ့ အမှုထမ်းကို မလိုတော့ဘူးလေ... ဒါကြောင့် ဒီနေရာကို အသုံးမပြုဘဲ ထားလိုက်တာ"

လင်းဟန် ခြေလှမ်းအနည်းငယ် ရှေ့တိုးကာ အခန်းတစ်ဝိုက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒါပေမယ့် ကြယ်ကြည့်ဖို့ဆို အကောင်းဆုံးနေရာပဲ" ဟယ့်ယွင်ထင် ပြောလိုက်သည်။

အာကာသဝတ်စုံ ပြောင်းလဲစရာမလိုသည့်အပြင် ယာဥ်မောင်းအဖြစ် ပြောင်းလဲရန်လည်း မလိုအပ်ပေ။ တိတ်ဆိတ်နေသော ထောင့်လေးထဲတွင် အာကာသကြီးကို အကျယ်ချဲ့၍ ကြည့်ရှုရန် ဖြစ်နိုင်သည်။

"ဒီအခန်းထဲမှာပဲ အယ်အင်နာအုန်း နက်ဗျူလာကို ပထမဆုံး တွေ့ခဲ့ရတာလေ... အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက အပြန်ခရီးစဥ် ဖြစ်ပြီးတော့ ဘေးတိုက်မြင်ကွင်းကိုပဲ တွေ့လိုက်ရလို့ တွေးမိတိုင်း နောင်တရနေတုန်းပဲ"

လင်းဟန် သိလိုစိတ်အပြည့်ဖြင့် မေးလိုက်သည်၊ "ဘာလို့ နောင်တရတာလဲဟင်... နောက်တော့ မတွေ့ရတော့ဘူးလား"

ဟယ့်ယွင်ထင်က မယုတ်မလွန် ပြန်ဖြေသည်။

"အယ်အင်နာအုန်း နက်ဗျူလာက အကြိမ်တိုင်းမှာ နှစ်ခုမရှိနိုင်တဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးပဲ... ဒါပေမယ့် ဘယ်အချိန်မှာ တွေ့ရမယ်ဆိုတာ မသိနိုင်ဘူး.... ကိုယ်တို့ နယ်စပ်ကို ရောက်တဲ့အချိန်လည်း ဖြစ်နိုင်တယ်... မစ္စတာလင်းသာ ဆန္ဒရှိမယ်ဆိုရင် အတူတူကြည့်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ချင်တယ်"

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ စကားများက အကြိမ်တိုင်း တဲ့တိုးဆန်နေပြီး ယခုအချိန်တွင် မည်သည့်အဓိပ္ပါယ်မှ မပါဝင်ကြောင်း သိနေသည့်တိုင် လင်းဟန်မှာ နှလုံးခုန်သံ မြန်လာ၏။

"ရတာပေါ့"

"ဒါဆိုရင် မနက်ဖြန်ညကျရင် ဒီနေရာမှာပဲ ကိုယ်မင်းကို စောင့်နေမယ်... ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြနဲ့နော်"

စစ်သင်္ဘော၏ ခုန်ခြင်းက ထင်ထားသည်ထက် ပိုအဆင်ပြေခဲ့သည်။

နောက်တစ်ရက်တွင် လူတိုင်းက စစ်သင်္ဘောပေါ်မှ ဘဝကို နေသားကျလာကြသည်။

ဝမ်ထျန်းယောင်က ခေါင်းမူးချင်သလိုလို ဖြစ်နေသဖြင့် တစ်နေ့လုံး အခန်းထဲမှ မထွက်သော်လည်း ကံအားလျော်စွာဖြင့် ဆရာဝန်တစ်ယောက် ခေါ်လာခဲ့သည့်အတွက် ထိုသူက ကြည့်ပေးခဲ့ပြီး ပြင်းထန်သော ဖျားနာမှု မရှိဟု ပြောခဲ့သည်။

ဘယ်လ်ဖတ်စ်က ကိုယ်ပိုင်ကြယ်လမ်းကြောင်းတွင် မောင်းနှင်ခဲ့ပြီး ရှည်လျားလှသော နေ့တစ်ရက်ပြီးနောက် ထောင့်မှန်အတိုင်း ခုန်ကူးနိုင်သည့် အာကာသလမ်းကြောင်းတစ်ခုကို ရှာတွေ့ခဲ့သည်။ အောင်အောင်မြင်မြင် ခုန်ကူးနိုင်ခဲ့ကာ အလင်းအရှိန်ဖြင့် အရှိန်တင် မောင်းနှင်လေတော့သည်။

အလွန်အမင်း မဲမှောင်လှသော အမှောင်ထုကြီးပြီးနောက် သတ်မှတ်ထားသော ဂြိုလ်ပတ်လမ်းကို အောင်မြင်စွာ ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့၏။

ခုန်ကူးမှုအတွင်း စစ်သင်္ဘောတစ်ခုလုံးတွင် ကပ္ပတိန်ခန်းနှင့် ထိန်းချုပ်ခန်းမှလွဲ၍ ပြတင်းအားလုံးကို အလိုအလျောက် ပိတ်ချလိုက်ပြီး အရာအားလုံး ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားသောအခါ အချိန်အတော်ကြာ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့လေပြီ။

နေ့နှင့်ညများ မရှိသော်လည်း လင်းဟန်ကမူ အချိန်ကို ရေတွက်နေကာ ထိုနေ့က ဟယ့်ယွင်ထင်နှင့် တွေ့ရန် သဘောတူခဲ့သည့် စူးစမ်းလေ့လာရေးအခန်းထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က ထိုနေရာတွင် စောင့်နေပြီးသားပင်။

"မင်းရောက်လာပြီပဲ" သူ ပြောလိုက်သည်။

"ဒီနေ့ညတော့ ကောင်းကင်မှာ ကြယ်တွေ ပြည့်နေတယ်"

ဟယ့်ယွင်ထင်က အထူးစောင့်ကြည့်လေ့လာရေး ပြတင်းပေါက်ရှိရာသို့ သွားလိုက်ပြီးနောက် အကာဖွင့်သည့် ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။

မှေးမှိန်နေသော ပုံရိပ်တစ်ခုက ပြတင်းပေါက်ဘောင်အတွင်း ပေါ်ထွက်လာခဲ့ပြီး သိပ်မကြီးလှသော စောင့်ကြည့်လေ့လာရေး အခန်းထဲတွင် လင်းဟန်တစ်ယောက် တစ်ချိန်က သူနှင့်ဝေးကွာလွန်းလှသော ကြယ်စုံကောင်းကင်ကြီးအား အထူးမှန်ပြတင်းကို ဖြတ်၍ တွေ့လိုက်ရသည်။

ယင်းက ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ကြယ်များကို နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့မြင်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ အင်ပါယာဂြိုလ်မှ မြင်ခဲ့ရသည့် မပြောင်းလဲသော ကြယ်စုံကောင်းကင်ကြီးနှင့် မတူဘဲ သူတို့က နဂါးငွေ့တန်းကို ဖြတ်သွားနေပြီး ကြီးမားလှသော စစ်င်္ဘောကြီးက ဖုန်တစ်စနှယ် ဖြစ်သွားရကာ မတူညီသော အရွယ်အစားများနှင့် အမျိုးမျိုးသော နက်ဗျူလာများက သူတို့ကို ဖြတ်သွားနေသည်။

တစ်ခုချင်းစီက ပြိုင်ဘက်ကင်းနေကာ လှပသက်ဝင်စွာ လင်းလက်နေကြသည်။ အချို့သော ဂြိုလ်သိမ်လေးများက အခြားကြယ်များမှ ရောင်ပြန်ဟပ်လာခြင်းမှတဆင့် တိတ်တဆိတ် တောက်ပနေကြသည်။ အချို့ကမူ အတွင်းပိုင်း၌ တောက်လောင်နေကြပြီး အချို့က ခပ်မြန်မြန် လှည့်ပတ်နေကြ၏။

လင်းဟန်မှာ သူ့အိပ်မက်ထဲ သူ့စိတ်ကူးများထဲတွင် ကြယ်ပင်လယ်ကြီး၏ မြင်ကွင်းကို အကြိမ်များစွာ စိတ်ကူးကြည့်ဖူးသည်။

သို့သော် ၎င်းနှင့် မတူညီပါဘဲ ရုတ်တရက်ဆန်သော အထိအတွေ့တစ်ခုဖြင့် လွှမ်းခြုံခံရသလို ခံစားနေရသည်။

သူ့ရင်ဘတ်က တုန်ခါလာပြီး နှလုံးသားက ပြင်းထန်စွာ ခုန်ပေါက်လာခဲ့သည်။

သူ စိတ်ကူးယဥ်ဖူးသော ကြယ်တံခွန်များက ယခုတွင် သူ့မျက်လုံးရှေ့၌ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြတ်သွားနေကြသည်။

ထိုခံစားချက်က ပြင်းထန်လွန်းလှသဖြင့် လင်းဟန်မှာ မည်သည့်နေရာမှ စတင်ခဲ့သည် မသိရသော်လည်း နှာခေါင်းထိပ်လေး ကျိန်းစပ်စပ် ဖြစ်လာကာ နှလုံးသားလေး ယားကျိကျိ ဖြစ်လာပြီး မျက်ရည်ကျလုနီးပါး ဖြစ်သွားရသည်။

အခြားသော ခံစားချက်များ မရှိတော့ဘဲ ဤအခိုက်အတန့်လေးတွင် စကြဝဠာကြီးက ရစ်ပတ်ဝန်းရံထားသည့်အလား ရှင်းပြ၍ မရနိုင်သော ဝမ်းနည်းမှုတို့ ထိုးတက်လာခဲ့သည်။

ထိုအခိုက်တွင် လင်းဟန်မှာ အရာများစွာ တွေးတောကြည့်မိသည်။ သူအကြိုက်ဆုံး အလုပ်အကိုင်အကြောင်း စဥ်းစားမိသည်။ အချိန်အကြာကြီးကတည်း ပျောက်ကွယ်သွားသော အိမ်မက်ဖြစ်သည့် မက်ခါမောင်းနှင်သည့်အကြောင်းလည်း တွေးမိသည်။ သူက ရင်ထဲတွင် ဟာတာတာဖြစ်လာပြီး ဘာလုပ်ရကိုင်ရမှန်းမသိဘဲ ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်လာသည်။ စကြဝဠာကြီးက ကျယ်ပြောလွန်းလှပြီး သူကမူ အလွန့်အလွန် သေးငယ်နေသည်။

သူ ကြယ်များကို ထပ်ကြည့်ချင်သေးသည့်အတွက် အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ ထိန်းထားလိုက်သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်ကလည်း အပြောင်းအလဲကို သတိထားမိသွားလေသည်။

"မစ္စတာလင်း" ဟယ့်ယွင်ထင်တစ်ယောက် စိုးရိမ်နေသည့် လေသံဖြစ်လာသည်။

"မင်း အဆင်ပြေရဲ့လား"

လင်းဟန်က သူအဆင်ပြေပါကြောင်း ပြောပြချင်ပါသော်လည်း ထိုအခိုက်အတန့်လေးတွင် စကားပြောရန်ကိုပင် ခွန်အားမဲ့သလို ခံစားနေရသည်။ ထူးဆန်းလှသော မွန်းကြပ်သည့် ခံစားချက်ကြီးက လည်ချောင်းကို ပိတ်ဆို့ထားပြီး ပါးစပ်ဟ၍ စကားမပြောနိုင်အောင် ဖြစ်လာရသည်။ အဆုံးတွင် အသံတစ်သံမှ ထွက်မလာတော့ပေ။

လင်းဟန် မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး ခံစားချက်များ လွင့်ပါးသွားစေရန် ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း ခေါင်းမူးဝေစေသော ဆွဲအားနိမ့်အခြေအနေက ခြေထောက်များကို အားပျော့သွားစေက ရှေ့သို့ လဲကျသွားလေတော့သည်။

သန်မာပြီး နွေးထွေးသော လက်တစ်ဖက်က သူ့အား ပြန်ဆွဲယူလိုက်သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က လင်းဟန်အား သူ့ထံသို့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းထားလိုပါသော်လည်း မသင့်တော်မည်ကို ကြောက်နေမိသည်။

သူက လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့်သာ ထိန်းကိုင်ထားလိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကမူ လင်းဟန်ကို မထိဘဲ နောက်ကျောဘက်ရှိလေထဲတွင် ရပ်တန့်သွားသည်။ ချစ်ခင်တွယ်တာနေသည့် ပုံစံ ဖြစ်လုနီးပါး ပေါ်နေသော်ငြား အပြည့်အဝ ပွေ့ဖက်ထားသည့် ပုံစံသည်တော့ မဟုတ်ခဲ့ပေ။

"မစ္စတာလင်း"

လင်းဟန်က ထိုအသံကို နားထောင်နေရင်းဖြင့် ပြောမထွက်နိုင်သော ပူဆွေးမှုများထဲမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားလိုက်ပြီး စိတ်ပြန်ထိန်းနိုင်သွားသည်။

"အင်း... ကျွန်တော် အဆင်ပြေတယ်" သူ ပြောလိုက်သည်။

သူထံတွင် အခြားအတွေးများ အမှန်ပင် မရှိပါပေ။ ထိုအခိုက်အတန့်လေးတွင် အဆုံးမရှိသော စကြဝဠာကြီးအား ထိတ်လန့်မိသွားရုံသာ ဖြစ်ကာ ဖုန်မှုန့်လေးတစ်ခုကဲ့သို့ ပျောက်ကွယ်သွားရမည်ကို ထိတ်လန့်မှုကြောင့် စိတ်အာရုံလွင့်မိသွားခြင်းပင်။ ပြီးတော့ သူက ဒီစကြဝဠာကြီးထဲမှာ ဘယ်လို ဖြစ်တည်မှုများ ဖြစ်နေမလဲ...

ဟယ့်ယွင်ထင်ကလည်း သူတွေးနေသည်ကို သိနေသည့်အလား ရုတ်တရက် ပြောလာသည်။

"ကိုယ် ပထမဆုံး ကြယ်တွေကို တွေ့တော့လည်း ဒီလိုမျိုးပဲ"

လင်းဟန်မှာ အနည်းငယ် အံ့သြသွားရသဖြင့် သူ့အား မော့ကြည့်မိသွားသည်။

"အာကာသမှာ မိန်းမောသွားတာလေ" ဟယ့်ယွင်ထင် ရှင်းပြလိုက်သည်။ "ကိုယ်လည်း အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်... မစိုးရိမ်ပါနဲ့ မစ္စတာလင်း"

ထိုစဥ်က ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ ငယ်ရွယ် နေသေးကာ အကြောက်အလန့် ကင်းပြီး မနာလိုဖွယ်ကောင်းသော ဖယ်ရိုမုန်းနှင့် စိတ်စွမ်းအားတို့ ရှိနေသည်။ ထို့အပြင် လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နှင့် သာမန်လူတို့ မရယူနိုင်သော အနာဂတ်လည်း ရှိနေသည်။

မောင်းနှင်သူ ရွေးချယ်ပွဲ၏ ပထမဆုံး အဆင့်သုံးဆင့်တွင် မည်သူကမှ သူနှင့် ပြိုင်ဘက် မဟုတ်ခဲ့။ အားလုံးသော မျက်လုံးအစုံတို့က သူ့အပေါ် ရောက်ရှိနေကြပြီး အလွန် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေပါသော်ငြား ဆယ်ကျော်သစ်တစ်ယောက်၏ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်ကြီး ဂုဏ်ယူမှုများ ရှိနေပေသည်။ ထိုစဥ်က ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ ကမ္ဘာကြီးက သူ့အပိုင်ဟု ခံစားခဲ့ရပြီး အိမ်မက်များ ပြည့်နေသည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့သည်။

ပထမဆုံးအကြိမ် စစ်သင်္ဘောပေါ် လိုက်ပါလာရပြီး ကြယ်များနှင် ပထမဆုံး မထိတွေ့ခင်အထိပင်။ တစ်စုံတစ်ရာက ရင်ဘတ်ကို ဆွဲဆုပ်ထားသလို ခံစားရပြီး မွန်းကြပ်လှသော ခံစားချက်ပြင်းပြင်းက သူ့အား ရစ်ပတ်နေကာ ထိုအခိုက်တွင် သူက အလွန်သေးငယ်လှပြီး တည်ရှိမှုသေးသေးလေးပင် မဖြစ်ထိုက်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

နှစ်တစ်လျှောက် လူသားတို့ ကြိုးစားအားထုတ် ခဲ့ရသည့် အရာများမှာ အာကာသတွင် တန်ဖိုးမရှိပေ။ ပျော်သည်ဖြစ်စေ ဝမ်းနည်းသည်ဖြစ်စေ ကြီးသည်ဖြစ်စေ ငယ်သည် ဖြစ်စေ ကြယ်တံခွန်တစ်ခု၏ သေဆုံးမှုမှ တွက်ချက်ထားသော ကာဗွန်အခြေခံပစ္စည်းတစ်ခုထက် မပိုပေ။

ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ဟယ့်ယွင်ထင် ဖရိုဖရဲ အခြေအနေနှင့် သံသယများအတွင်း ကျဆုံးသွားရသည်။ မူးဝေနေသည့် ခံစားချက်ပြင်းပြင်းတစ်ခု ရရှိလာကာ သူ၏ သေးငယ်လွန်းသော ဖြစ်တည်မှုအတွက် နိမ့်ကျပြီး မျှော်လင့်ချက်မဲ့မှုမျာ ခံစားလာရသည်။

"အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက နယ်စပ်ဒေသကို ရောက်ပြီး ပထမဆုံးအကြိမ် အာကာသထဲမှာ မောင်းနှင်လိုက်ရတော့ ကိုယ့်ရဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းရည်တွေ ပျောက်သွားပြီး ရိုးရှင်းတဲ့ မစ်ရှင်လေးတစ်ခုကိုတောင် မလုပ်တတ်လုနီးပါး ဖြစ်သွားတယ်"

လင်းဟန်၏ နှလုံးသားထဲတွင် တစ်ဖက်လူကို စာနာနိုင်သည့်အလား ရှင်းမပြနိုင်သော ဝမ်းနည်းမှုများ လွှမ်းခြုံလာသည်။ သူက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ တိတ်တဆိတ် နားထောင်နေခဲ့သည်။

"ကိုယ်လည်း မင်းလိုပါပဲ... ပိုတောင် ဆိုးဦးမယ်... အရေးမပါတဲ့အရာတွေ အများကြီးကို စစဥ်းစားပြီးတော့ စိတ်ငြိမ်သွားအောင် မနည်း ထိန်းလိုက်ရတယ်" ဟယ့်ယွင်ထင် ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့နောက်တွင် အလင်းတုန့်ပြန်မှုများ မရှိတော့ဘဲ အလင်းဖျော့ဖျော့ထွက်နေသော်လည်း အတွင်းပိုင်းတွင် တောက်လောင်နေဆဲ အဖြူရောင် ကြယ်သေးသေးလေး တစ်ခု ရှိနေသည်။

"ဒါပေမယ့် ကိုယ်တကယ် မောင်းဖို့ ကြိုးစားကြည့်လိုက်တော့လည်း ရုတ်တရက် ပြန်တည်ငြိမ်သွားပြန်တယ်... ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲ... တစ်ခဏတာလေးပဲ ဖြစ်သွားခဲ့တာ"

သူက လင်းဟန်၏ မျက်နှာကို ကြည့်ကာ စိတ်အားပေးနိုင်သည့် အပြုံးလေးတစ်ခု ပြုံးပြချင်နေပုံရသော်လည်း ထိုကဲ့သို့သော အမူအရာ မလုပ်နိုင်သဖြင့် လက်လျှော့လိုက်ပြီးနောက် ဆက်ပြောလေသည်၊

"မပျက်စီးနိုင်တဲ့ အရာဆိုတာ မရှိဘူးလေ"

လင်းဟန်၏ နှလုံးသား တုန်လှုပ်သွားပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်အား ကြည့်လာသည့် မျက်တောင်လေးများက အနည်းငယ် တုန်ယင်နေခဲ့သည်။

မပျက်စီးနိုင်တဲ့အရာဆိုတာ မရှိဘူးပဲ...

ဟယ့်ယွင်ထင် ပြောလိုက်သည်။ "စကြဝဠာကြီးကလည်း ကိုယ်တို့နဲ့ မကွာခြားပါဘူး"

ကောင်းကင်ကြီးနှင့် ကမ္ဘာမြေကြီးတို့က ပင်လယ်ထဲမှ ရေတစ်စက်သာပင်။

ကြီးမားလှသော သင်္ဘောကြီးကလည်း အပိုင်းပိုင်းအစစ ဖြုတ်ထုတ်ခံရမည် ဖြစ်ကာ မဖျက်ဆီးနိုင်သော မက်ခါကလည်း အတိုအစတစ်ခုအဖြစ် တဖြည်းဖြည်း ရောက်ရှိသွားမည်သာ ဖြစ်သည်။

သူတို့၏ အဆုံးသတ်ကလည်း ကြယ်တစ်လုံးနှင့် ကွာခြားခြင်း မရှိပေ။

"ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုဆိုဆိုလေ... ကိုယ်တို့အားလုံးမှာ ပစ္စုပ္ပန် ရှိကြတာပဲမလား"

လင်းဟန်သူ့ကို ကြည့်နေရင်းဖြင့် မျက်လုံးလေးများမှာ အသန့်ရှင်းဆုံး မိုးရေဖြင့် ဆေးကြောခံလိုက်ရသည့်အလား ခပ်ဖျော့ဖျော့ စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုများမှ တဖြည်းဖြည်း ကြည်လင်လာပြီးနောက် အေးစက်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်ထားသူကို ပြန်ကြည့်မိသွားလေသည်။

👾

Prev Next