MM Story Teller

Chapter 39

Viewers 3k

👾Chapter 39

“ကျွန်တော့်ကို ထူပေးပါ”

သူတွေးရသလောက် ဟယ့်ယွင်ထင်ထံတွင် ထိုသူနှင့် ပတ်သက်ကြီး ကိုယ်တိုင်ပင် မသိနိုင်သည့် ဖြူစင်ခြင်းတစ်မျိုး ရှိနေ၏။

စကားလုံးများဖြင့် ပြောရပါက ရိုမန့်တစ်ဆန်သည့် နောက်ထပ် သဘောတရားတစ်ခုလည်း ဖြစ်နေသေးသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က rutကာလအတွင်း သူ့အားဖက်လာချိန်၌ အခြားအတွေးများ ရှိမနေဘဲ သူ့အား ကြိုက်နေသလား မကြိုက်ဘူးလားဟု ဟာသနှော၍ မေးလာစဥ်မှာပင် 'ကိုယ် မသိဘူး'ဟု မပြောခင် အလေးအနက် စဥ်းစားနေခဲ့သေးသည်။

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင် ကိုယ်၌က သူ၏ အတွင်းစိတ်များကို သတိမထားမိသည်လားဟု တွေးမိသည်။

ဤနှစ်များအတွင်း မိသားစုနှင့် တိုင်းပြည်၏ တာဝန်များ ထမ်းပိုးကာ အမှောင်ထဲတွင် တစ်ယောက်တည်း လျှောက်လှမ်းလာခဲ့ရသည်။မြင့်မားလှတဲ့ တာဝန်တွေကြောင့် အသက်ကောင်းကောင်း မရှူနိုင် ဖြစ်နေရတာလား... ကြယ်တာရာတွေမှာ မိန်းမောသွားတာမျိုး အဆက်မပြတ် နစ်ဝင်သွားခဲ့တာလား...

သို့သော်လည်း ထိုသို့ ဖြတ်ကျော်ခဲ့သည်ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တွင် စွဲကပ်နေသော ရွှံ့များကို ဖယ်ချကာ ချောက်နက်ထဲသို့ ပစ်လွှင့်လိုက်ပြီးနောက် နေရောင်အောက်တွင် မျှော်လင့်ချက်များနှင့်အတူ ရပ်တည်လာနိုင်ခဲ့သည်။

နဂါးငွေ့တန်းက ကြီးမားကျယ်ပြောလှသော်လည်း ၎င်းထံမှ ငြိမ်းချမ်းတိတ်ဆိတ်မှု ရရှိနိုင်သည်။

လင်းဟန်မှာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ယခင်က ရရှိခဲ့သော အချည်းနှီးခံစားချက်များမှာ တန်ဖိုးမရှိတော့သကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ပုံစံအမျိူးမျိုးရှိသော အပိုင်းအစများက စကြဝဠာအတွင်း တိုးထွက်လာကာ အဆုံးမရှိသော စက်ဝိုင်းပုံစံ ဖြစ်ပေါ်လာစေသည်။

"ကြည့်လိုက်" ဟယ့်ယွင်ထင် မော့ကြည့်လိုက်သည်။

"ကိုယ်တို့နဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့နေရာမှာ ရှိနေတာ အမှုန်အမွှားနက်ဗျူလာပဲ" လင်းဟန် သူ့အကြည့်နောက်သို့ လိုက်သွားသည်။ အပြာနုနု နက်ဗျူလာများက အစုအဝေးတစ်ခုအဖြစ် စုစည်းနေကာ ၎င်းတို့ထံတွင် နာမည်ပင် မရှိဘဲ အနီးအနားရှိ ကြယ်များ၏ ရောင်ပြန်များကြောင့်သာ မြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။

"သူတို့က အခု ကိုယ်တို့ရှေ့မှာ ရှိနေတယ်... ဒီအလင်းရောင်တွေ ကိုယ်တို့ကမ္ဘာကြီးဆီ ရောက်ပြီး ကိုယ်တို့နဲ့ တွေ့ရဖို့အတွက် နှစ်ပေါင်း ဘီလီယံ ဘယ်လောက်အထိ ခရီးဆက်ခဲ့ရမှန်း မသိနိုင်ဘူးလေ"

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အသံက တည်ငြိမ်နေသည်။ တင်းအားများ၊ ထူးမခြားနားပုံစံများ မရှိဘဲ နူးညံ့တိုးဖျသည့် အသံဖြစ်သည်။

သူက တစ်ကြိမ် ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီးသား ဖြစ်၍ ယခုတွင် နောက်ထပ်လူတစ်ယောက်ကို စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုများ စိတ်ပူပန်မှုများ လျော့နည်းသွားစေချင်နေသည်။

“ကိုယ်တို့က ခဏတဖြုတ် တည်ရှိမှုလေးပဲ ဆိုပေမယ့် စကြဝဠာကြီးရဲ့ ကြယ်အမှုန်အမွှားလေးတွေပါပဲ... လင်းဟန်"

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့နာမည်အား ခေါ်လာခဲ့ပြီး ဤအခိုက်အတန့်လေး၌ ထိုသူ၏မျက်လုံးပြာလေးများတွင် ကြယ်တာရာများ၏ နှစ်ပေါင်းဘီလီယံချီ ခရီးဆက်ခဲ့ရသည့် အလင်းရောင်များဖြင့် ထင်ဟပ်နေသည်။

"တည်ရှိမှုမှာ အခြားအဓိပ္ပါယ်မရှိဘူး... မင်း ကိုယ်တိုင်က မင်းရဲ့ တည်ရှိမှုပဲ"

နှစ်ယောက်သားအကြား တိတ်ဆိတ်မှု ကြီးစိုးသွားလေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့အား ကူညီနှစ်သိမ့်ပေးရန်အတွက် သူသုံးနိုင်သမျှ စကားလုံးတိုင်းကိုအသုံးပြုလိုက်ပုံရသည်။ သူက အမှန်ပင် အခြားအတွေးများ မရှိဘဲ လင်းဟန် မသက်မသာ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူသည်လည်း ထိုသို့ ဖြစ်ခဲ့ကြောင်း တွေးတောမိပြီးနောက် ထိုအဖြစ်အပျက်အား ပြန်လည်ပြောပြပေးခဲ့ပြီး သူနားလည်သမျှကို ပြောဆိုခဲ့ခြင်းသာပင်။

လင်းဟန်၏ မျက်လုံးများက ငိုချင်လာသလို ခံစားနေရသည်။ သူက ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ သူ့အား နှစ်သိမ်ပေးရန်သာ ကြိုးစားနေခြင်းသာ ဖြစ်ပြီး တည်ရှိမှု၏ အဓိပ္ပါယ်အကြောင်း ပြောဆိုကာ ချစ်စကားများ ပြောနေခြင်း မဟုတ်ကြောင်းကို သိနေပါ၏။

သို့သော်လည်း စကြဝဠာကြီးမှာ မူလကပင် ရိုမန့်တစ်ဆန်သူ ဖြစ်သည်။

သူက မရှင်းပြနိုင်သော ဝမ်းနည်းစိတ်များဖြင့် လွှမ်းမိုးခံလိုက်ရချိန်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့ရှေ့တွင် ရပ်လာပြီး အရိုးရှင်းဆုံးစကားများကို ပြော၍ သူ့လက်ကို ကိုင်ပေးကာဖြင့် သူ့နှလုံးသားကို ပြန်လည် ဆယ်ယူပေးခဲ့သည်။

နဂါးငွေ့တန်း၏ အပိုင်းအစများ သို့မဟုတ် ကြယ်များ၏ သေခြင်းရှင်ခြင်းဖြစ်စေ စကြဝဠာကြီး၏ စက်ဝိုင်းတစ်ခုအဖြစ် တဖြည်းဖြည်း ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့လျှင် သူနှင့် ဟယ့်ယွင်ထင်က အချိန်အတော်ကြာ အချင်းချင်းသိခဲ့ကြသည်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ အာကာသ၏ အမှုန်အမွှားများပြည့်နေသော ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အချင်းချင်းဖက်တွယ်နိုင်သည်။ သို့တည်းမဟုတ် အချင်းချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်နေကြသည့် အလှမ်းဝေးသော ကြယ်နှစ်ပွင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

မိန်းမော့မှုများ လွင့်ပါးသွားသော်လည်း လင်းဟန်မှာ အနည်းငယ် အားနည်းနေဆဲ ဖြစ်သည်ကြောင့် ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ စောင့်ကြည့်လေ့လာသည့် ပြတင်းပေါက်မှတဆင့် ပြင်ပမှ ကြယ်များကို ကြည့်နေခဲ့သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ သူ့အခြေအနေကို စိတ်ပူနေသည့်အလား သူ့ကို ရပ်ကြည့်နေသည်။ "မစ္စတာလင်း"

လင်းဟန်က "အင်း" ဟု ဆိုလိုက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှုကာ မူးဝေမှုများကို တွန်းထုတ်ရန် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။ "ကျွန်တော် ပိုသက်သာလာပါပြီ... အဆင်ပြေပါတယ်"

ဟယ့်ယွင်ထင် နှုတ်ခမ်းများကို စေ့ပိတ်လိုက်သော်လည်း မျက်လုံးများကမူ လင်းဟန်၏ ကိုယ်ထက်မှ မခွာသွားပေ။

"ကျွန်တော် ပိုကောင်းလာပါပြီ"

လင်းဟန်က နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးများကို တွန့်ကွေးလိုက်ပြီးအသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်သော်လည်း အလုံပိတ်အခန်းလေးတွင် ပဲ့တင်ထပ်နေသဖြင့် ငှက်မွှေးနှင့် ထိုးနေသလို ခံစားရသည်။

"တကယ်ကလေ ကျွန်တော် တက္ကသိုလ် မတက်ခင်တုန်းက မက်ခါမောင်းတဲ့သူ ဖြစ်ချင်ခဲ့တာ"

ဟယ့်ယွင်ထင်က တိတ်တဆိတ် နားထောင်နေခဲ့သည်။

"ဒါပေမယ့်လေ ခင်ဗျားစခန်းရဲ့ လေ့ကျင့်ရေးတွေကို မပြောနဲ့ဦး... ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲရဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စစ်ဆေးမှုကိုတောင် ကျလုနီးပါးပဲ"

လင်းဟန် ခါးသီးစွာ ရယ်မောလိုက်သည်။

"ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်ထားတယ်... နေ့တိုင်း အင်ပါယာစစ်တက္ကသိုလ် မက်ခါလေ့ကျင့်တဲ့အခန်းမှာ ထိုင်ပြီး တိုက်ခိုက်တဲ့မြင်ကွင်းတွေကို သွားကြည့်လေ့ရှိတယ်... ကျွန်တော် မောင်းနိုင်လောက်တဲ့ မက်ခါများ ရှိနေမလား သိချင်လို့လေ... အနိမ့်ဆုံးအဆင့်ဆိုရင်တောင်ပေါ့... အဲ့အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက တစ်နေ့မှာ အားဖြည့်ဓါတ်စာတစ်ထုပ်ပဲ လိုခဲ့တာ... ပြီးတော့ ခန္ဓာကိုယ်က မလုပ်နိုင်တော့ရင်တောင် ထိန်းထားရမယ်ဆိုပြီးတော့ပေါ့... ကျွန်တော် အရှုံးမပေးချင်ခဲ့ဘူး"

"အင်ပါယာစစ်တက္ကသိုလ်ရဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးအခန်းက... ခင်ဗျား မှတ်မိပါ့မလားတော့ မသိဘူး... ငယ်ရွယ်ပြီး စိတ်အားထက်သန်နေတဲ့ အယ်ဖာတွေနဲ့ ပြည့်နေတာလေ" လင်းဟန် ပြောလိုက်သည်။

"တစ်ခါတစ်လေ ဖယ်ရိုမုန်းတွေ ထွက်လာရင် မခံနိုင်ဘူး... ဒါပေမယ့် မိသွားလို့လည်း မဖြစ်ဘူး... ဒါကြောင့် နေ့တိုင်းသွားကြည့်ဖို့အတွက် ထောင့်လေးတစ်ခုကို တိတ်တိတ်လေး ရှာထားရတယ်... ပြီးတော့ အခွင့်အရေးတစ်ခုကို စောင့်ခဲ့ရတယ်... လူတိုင်းထွက်သွားပြီးလို့ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့ရင် သွားပြီး စမ်းကြည့်ချင်ခဲ့တာ"

ဟယ့်ယွင်ထင်က လင်းဟန်ဘေးတွင် တိတ်တဆိတ်ရပ်နေပြီး သူ့နောက်ကျောတွင်မူ နှစ်ပေါင်းဘီလီယံချီသော အဆုံးမရှိ ဂလက်ဆီကြီး ရှိနေသည်။

လင်းဟန်၏ မျက်လုံးလေးများက ဟယ့်ယွင်ထင်ကို တလှည့် အနောက်ကို တလှည့် ကြည့်လိုက်သည်။

"ပြီးတော့ အမျိုးအစားလေးမျိုးမှာ အလယ်အလတ်အဆင့်လို့တောင် ပြောလို့ မရတဲ့ မက်ခါတစ်ခု ရခဲ့တယ်... စက်ခန်းက အခုလိုတောင် အဆင့်မမြင့်သေးဘူး... လုပ်ဆောင်မှုတွေ ရွေ့လျားမှုတွေကို အစီအစဥ်တကျ လုပ်နေရတုန်းပဲ... အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက အရမ်း ယုံကြည်မှုရှိခဲ့တာလေ.... အဆုံးကျ ကျွန်တော်က စာတွေ့အတန်းမှာ ပထမဖြစ်နေခဲ့တာမလား... ရှုပ်ထွေးတဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှု အစီအစဥ်တွေအားလုံးကို အလွတ်ရတယ်... ဒီလို ရိုးရှင်းတဲ့မက်ခါတစ်ခုလောက်ကိုတော့ အေးအေးဆေးဆေး ကိုင်တွယ်နိင်မှာပေါ့လို့လေ..."

"နောက်ပိုင်းကျတော့..."လင်းဟန်၏ အသံ တိုးဖျသွားသည်။

"မက်ခါကို စက်ဖွင့်လိုက်ပြီးတော့ အင်ဂျင်ကိုလည်း အလွယ်တကူ နှိုးနိုင်ခဲ့တယ်... ပြီးတော့ ဒါက အဆုံးပါပဲ.. အဲ့ဒီနှစ်ခုက လွဲလို့... ကျွန်တော်ကလေ အခြေခံအကျဆုံး လှုပ်ရှားမှုတွေကိုတောင် မလုပ်ဆောင်နိုင်ဘူး... မက်ခါက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပဲ ဖြစ်နေတယ်... ထိန်းချုပ်ဖို့အတွက် စိတ်စွမ်းအင်ကို သုံးခဲ့ပေမယ့် အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး ဘယ်နည်းနဲ့မှ မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ... ဒါပေမယ့် လက်မလျှော့ချင်ဘူး... အချိန်တွေအကြာကြီး ညသန်းခေါင်ထထပြီး ကြိုးစားခဲ့ရတာ အဆုံးကျတော့ အချည်းနှီးပါပဲ"

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်တောင်များ လှုပ်ခါသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့အတွက် ဝမ်းနည်းပေးနေသည့်အလား မျက်လုံးပြာများ မှိန်ဖျော့သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ဒေါသမထွက်ဘူးလို့ ပြောရင် လိမ်ရာကျတာပေါ့... ကျွန်တော်က အဆောင်ထဲမှာ အချိန်အကြာကြီး တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေခဲ့တာ... ဒီလို အဆင့်နိမ့်မက်ခါလေးကိုတောင် မမောင်းနိုင်ဘူး... အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက စိတ်စွမ်းအင်ပဲလေ ငါကဘာလို့ မလုပ်နိုင်ရတာလဲလို့ တွေးမိတယ်... ကျွန်တော်က ဂလက်ဆီကြီးကို စွဲလမ်းလွန်းနေခဲ့တာလေ" ထို့နောက်လင်းဟန် တစ်ခဏမျှ ရပ်သွားလေသည်။

"ကျွန်တော် ပြောတာများသွားပြီလား"

"မဟုတ်ပါဘူး" လင်းဟန် စိတ်ပျက်သွားမည်ကို ကြောက်နေသည့်အလား ဟယ့်ယွင်ထင် အလျင်အမြန် ပြန်ဖြေလာခဲ့သည်။

"နောက်တော့ ဘာဖြစ်သွားလဲ"

လင်းဟန် ပြောလိုက်သည်။

"နောက်တော့လား... တကယ်တော့ ကျွန်တော်က အကြာကြီး စိတ်ဓါတ်ကျမနေခဲ့ဘူးလေ... ကျွန်တော် တွေးလိုက်တာ ငါ သူတို့ကို မမောင်းနိုင်ရင် တည်ဆောက်ဖို့ ကြိုးစားမယ်ပေါ့... ဒီနည်းနဲ့ ဂလက်ဆီကို တွေ့မြင်နိုင်မှာပဲ"

လင်းဟန် စကားဆုံးသောအခါ ဟယ့်ယွင်ထင်အား ကြည့်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော့်အတွေးတွေက နည်းနည်း ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေလား"

"ကြောင်တောင်တောင် မဖြစ်ပါဘူး" ဟယ့်ယွင်ထင် အသံနက်နက်ဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

လင်းဟန်က ကြမ်းခင်းပေါ်တွင် ဒူးခေါင်းပိုက်၍ ထိုင်နေရာမှ ဟယ့်ယွင်ထင်အား ခေါင်းလေးစောင်း၍ ကြည့်လိုက်သောအခါ သူထပ်ပြောလာသည်ကို ကြားရသည်။

"လုံးဝ ကြောင်တောင်တောင် မဖြစ်ဘူး" ဟယ့်ယွင်ထင် ပြောလိုက်သည်။ "မစ္စတာလင်း ကောင်းကောင်း လုပ်ခဲ့တယ်... အခုဆို ဂလက်ဆီကို တွေ့နေရပြီလေ"

လင်းဟန်၏ နှုတ်ခမ်းကွေးလေးများ ပို၍ ကော့တက်သွားပြီးနောက် "အင်း" ဟု ပြောလာသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က ကျော်ဖြတ်ခဲ့ရသူမှာ သူ မဟုတ်သဖြင့် မည်သည့်စကားမှ မပြောလိုပေ။ သို့သော်လည်း လင်းဟန်ကမူ အလွန်ပင် သက်တောင့်သက်သာ ရှိနေသည်။ ထိုကဲ့သို့သော တိတ်ဆိတ်မှုမျိုးက သူ့အား စိတ်သက်သာရာရစေသည်။

စစ်သင်္ဘောကြီးက ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်း ပျံသန်းနေဆဲပင်။

လင်းဟန်မှာ မျက်တောင်လေးများ တဖျတ်ဖျတ် ခတ်လိုက်ပြီး တဖြည်းဖြည်း အိပ်ချင်လာရသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်ကလည်း သတိပြုမိသည်။ "မစ္စတာလင်းကို ပြန်ပို့ပေးမယ်လေ"

"ကောင်းပါပြီ"လင်းဟန် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သော်လည်း မတ်တပ်မရပ်နိုင်သေးသဖြင့် ဟယ့်ယွင်ထင်အား ပြောလိုက်လေသည်။ "မနက်ဖြန် နယ်စပ်ဒေသကို ရောက်မှာမလား"

"အင်း"

“ဒါဆို အယ်အင်နာအုန်း နက်ဗျူလာက ဘယ်အချိန်ပေါ်လာမှာလဲ" လင်းဟန် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောလိုက်သည်။

"အခွင့်အရေး ရရင် ကြည့်ချင်လို့"

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင်တစ်ယောက် တစ်ခဏမျှ တွေးတောနေပြီးနောက် ပြန်ဖြေလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ပေါ်လာမှာပါ" ဟယ့်ယွင်ထင်က ပုံမှန်စကားပြောသည့် ပုံစံကို ပြောင်းပြန်လှန်လိုက်ပုံရပြီး စာကြောင်းတိုလေးများကို နှစ်ကြိမ်ထပ်ပြောလာသည်။

"အခွင့်အရေး ရှိရင် တွေ့ရမှာပါ"

"ကောင်းပြီလေ" လင်းဟန်က ဒူးပိုက်ထားလျက် သက်တောင့်သက်သာ ကိုယ်နေဟန်ထား ရှိနေဆဲ ဖြစ်ကာ ဟယ့်ယွင်ထင်နှင့် နောက်ပါးမှ ကြယ်စုံကောင်းကင်ကြီးကို မော့ကြည့်လာပြီး အသံသေးသေးလေးဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။

"ဗိုလ်ချုပ်"

ဟယ့်ယွင်ထင်က လင်းဟန်အား ငုံ့ကြည့်လာပြီး စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောပေ။

လင်းဟန် သူ့အား နူးနူးညံ့ညံ့ ပုံစံလေးဖြင့် မျက်လုံးလေးများ ကွေးလာသည်အထိ ပြုံးပြလိုက်ပြီးနောက် လက်ဆန့်ပေးလိုက်သည်။ "နည်းနည်းလောက် ထူပေးပါဦး"

သူ့ခြေထောက်များ အားနည်းနေသည်ဟုဆိုဆို ခြေကျင်နေသည်ဟုဆိုဆို ဟယ့်ယွင်ထင် သေချာပေါက် ဆွဲထူပေးမည်ကို သိနေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က တစ်ခဏမျှ ကြောင်အသွားသော်လည်း နာခံစွာပင် ခြေတစ်လှမ်း တိုးကာဖြင့် လက်တစ်ဖက် ကမ်းပေးလာသည်။

လင်းဟန်ကလည်း ပြန်ထရန်အတွက် ကြမ်းပြင်ကို ထောက်၍ ပူးပေါင်းပါဝင်ပေးသည်။

"ကျေးဇူးပါ... ဗိုလ်ချုပ်" လင်းဟန် ပြောလိုက်သည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်ကမူ သူ့အား ကြည့်ချင်ပုံမရဘဲ သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်ပေးလာသည်။

လင်းဟန်၏ လက်က တစ်ဖက်လူ၏ အသားမာများအပေါ် ထိတွေ့မိသွားပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အတွေးစကားများကလည်း နဂိုလေသံနှင့် ခြားနားနေခဲ့သည်။

【 မစ္စတာလင်းက တော်လိုက်တာ... ငါဘာလို့ သူ့ကို မကြည့်ရဲရတာပါလိမ့်】

****

ခရီးစဥ် တတိယနေ့က အတော်လေး ချောမွေ့ခဲ့သည်။

လင်းဟန်က စောစော နိူးလာပြီး ယမန်နေ့ညက အာကာသယစ်မူးမှု ခံစားချက်သည်လည်း လုံးဝ ပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ။ နဂါးငွေ့တန်းကို တွေ့လိုက်ရသည်ကြောင့် ဖြစ်မည်။ ပိုပို၍ပင် အင်အားတက်ကြွလာခဲ့သေးသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့အား ကပ္ပတိန်ခန်းသို့ ဝင်ထွက်ခွင့်ပေးထားသော်လည်း သူက ဝင်မည့်အချိန်တိုင်း တလေးတစား တံခါးခေါက်ခဲ့ပြီး ဝင်ခွင့်ပြုမည်ကို စောင့်ဆိုင်းပေးတတ်သည်။

ယနေ့တွင် သူ ဝင်လာသောအခါ ဟယ့်ယွင်ထင်က ဝတ်စုံပြည့်ဝတ်ထားပြီး အမိန့်ပေးသည့်နေရာတွင် ထိုင်နေသည်။ ဒုတိယကပ္ပတိန် ရဲ့လင်က ဘေးတွင် ထိုင်နေပြီး လင်းဟန် ဝင်လာသည်ကို တွေ့သောအခါ တလေးတစား နှုတ်ဆက်လာခဲ့သည်။

စစ်သင်္ဘောက အစားအသောက် လုံလောက်သည့်အပြင် လုအန်းဟယ်က သင်္ဘောထိန်းသိမ်းရေးအဖွဲ့ကို မနက်စာကို ရက်ရက်ရောရော ထည့်ပေးရန် တောင်းဆိုထားသဖြင့် ယခုတွင် အခန်းထောင့်၌ ပွဲတော်တည်နေပြီး စားရင်းသောက်ရင်းဖြင့် စောင့်ကြည့်ကင်မရာ စစ်ဆေးနေသည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်ကိုလည်း ဘေးမှ ကူညီနေသည်။

"မစ္စတာလင်း မနက်စာ စားပြီးပြီလား"

လုအန်းဟယ်မှာ စားရေးသောက်ရေးကို အလွန် ဂရုစိုက်ပြီး လင်းဟန်အား ယနေ့ ရရှိနိုင်သော ဟင်းအမယ်များအကြောင်း ပြောပြနေခဲ့သည်။

"ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်းတွေးနေမိတာလားတော့ မသိဘူး... ဒီက အစားအသောက်တွေက အခြေစိုက်စခန်းကထက် ပိုကောင်းသလိုပဲ"

ပြောပြီးနောက် ဟယ့်ယွင်ထင်ကိုလည်း လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ဘောစ့်ဖြစ်သူထံမှ အခြားသော တုန့်ပြန်မှုများ မရှိကြောင်း တွေ့လိုက်ရပါမှ လုအန်းဟယ်တစ်ယောက် စိတ်အေးသွားပြီး နောက်ဆုံးကျန်သည့် အချိုပွဲကို ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။

"စားပြီးသွားပါပြီ" လင်းဟန် လုအန်းဟယ်အား ပြုံးပြလိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။

"ကျေးဇူးပါ... ဒုဗိုလ်မှုးလု"

သူတို့ စကားပြောနေစဥ် တံခါးအပြင်မှ "သတင်းပို့ပါတယ်" ဟူသော အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး လင်းဟန် အရင်က မမြင်ဖူးသော ငယ်ရွယ်သည့် မျက်နှာတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုသူကို တွေ့သောအခါ လုအန်းဟယ်၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်သွားပြီး ထိုသူအား လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။

"လောင်ကျီ"

အရာရှိငယ်လေးက လုအန်းဟယ်အား လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဟယ့်ယွင်ထင်ထံ လျှောက်လာကာ အလေးပြုလိုက်သည်။

"ဗိုလ်ချုပ်"ထို့နောက် ဟယ့်ယွင်ထင်အား သတင်းပို့လိုက်သည်။

"သင်္ဘောရဲ့ မက်ခါတွေအားလုံး ရှိနေပါတယ်... မောင်းနှင်သူတွေ အားလုံးကလည်း နေရာယူထားပြီးပါပြီ... နယ်စပ်ဒေသကို ရောက်တာနဲ့ မက်ရှင်ကို ချက်ချင်း စလို့ရနေပါပြီ"

ဟယ့်ယွင်ထင် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်လေသည်။

👾

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိပါတယ်:

ဒီနေ့ကစပြီးတော့ အခိုင်အမာ ကြေညာချင်တာကတော့ လောင်ဟယ့်က ငါရေးဖူးသမျှထဲမှာ သဘောအကျဆုံးGongပါပဲ...

လူတွေကို စောင့်ခိုင်းရတာ မကောင်းမှန်းသိပေမယ့် စာရေးရတာ တကယ်နှေးနေတယ်... ငါ အများကြီး ပြင်ဆင်ပြောင်းလဲပြီးတော့ သူတို့ရဲ့ မြုံစိစိစကားတွေက ခံစားချက်ကို သေချာမဖော်ပြနိုင်ဘူးလို့ ခံစားရတယ်... နာကျင်စရာကောင်းပြီး ရှုပ်ထွေးနေပါပြီ...

Prev Next