Chapter 54

👾Chapter 54

[ နွေးထွေးမှုလေးတစ်ခုရရှိရန်အတွက် တစ်ဖက်သား၏နှလုံးသားထဲတွင် အရည်ပျော်သွားရန်ပင် ဆန္ဒရှိနေသည် ]

ဆင့်ကဲပြောင်းလဲမှုအဆင့်နိမ့်သည့် အချို့သောဇီ၀မျိုးကွဲသတ္တဝါများသည် လူသားများ၏ဖယ်ရိုမုန်းများနှင့်ပတ်သက်၍ တုံ့ပြန်မှုအလွန်မြင့်မားကြပြီး ပုံမှန်အားဖြင့် အလွန်ဂျီးများတတ်ကြသည်ဟူသော တခြားသူများ၏စကားများကို ဟယ့်ယွင်ထင် ကြားခဲ့ရဖူးသည်။

 ၎င်းတို့နှစ်သက်သည့်ဖယ်ရိုမုန်းရနံ့ကို ရရှိသည့်အချိန်တွင် အနားကပ်ရန် ကြိုးစားကြမည်ဖြစ်သော်လည်း မနှစ်သက်သည့်ဖယ်ရိုမုန်းရနံ့ကို ရရှိသည့်အခါတွင်မူ ၎င်းတို့၏တိုတောင်းသော်ငြား ချွန်ထက်လှသည့်လက်သည်းများကို အသုံးပြုကာ ထိုလူသားအား ကုတ်ခြစ်လိမ့်မည်။

ထို့ကြောင့် မူလအစကတည်းက ၎င်းသည် ဟင်းဟန်အား သူ၏နှစ်သက်မှုကိုပြသနေခဲ့သည်။ ကနဦးကတည်းက အရိပ်အမြွက်များရှိနေခဲ့သော်လည်း  ယခုအချိန်တွင် ထိုမေးခွန်းများကို သူ မစဉ်းစားနိုင်တော့ပေ။

သူရှေ့မှ အိုမီဂါသည် မမြင်ရနိုင်သည့်နာကျင်မှုကိုခံစားနေရကာ မျက်လုံးများက အနည်းငယ် ကျဉ်းမြောင်းနေသော်လည်း ကြည်လင်သန့်စင်သည့် အနက်ရောင်မျက်၀န်းများကိုမူ မြင်တွေ့နိုင်သေးသည်။

 သူ့အသားအရေပေါ်တွင် ပုံမှန်မဟုတ်သည့်နီမြန်းမှုများရှိနေပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်သည် ပူပြင်းလှသည့်ထွက်လေကိုတောင် ခံစားနိုင်ကာ လည်ပင်းနောက်မှ ပါးလွှာသည့်အရေပြားကို မှန်းဆကြည့်နိုင်သည်။

M2742သည် သူ၏ကိုယ်ပိုင်မက်ခါဖြစ်ကာ ပြုပြင်ရန်မှလွဲ၍ မည်သူ့ကိုမှ တက်ခွင့်မပြုခဲ့ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့် ၎င်းထဲတွင် တားဆေးများရှိနေရန်မှာ မဖြစ်နိုင်ပေ။

" လင်းဟန် "

သူက တစ်ဖက်သူ၏နာမည်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ 

" အ‌ဆင်ပြေရဲ့လား "

သို့သော် မေးလိုက်မိသည်နှင့်  ဟယ့်ယွင်ထင်က ချက်ချင်း သူ့ပါးစပ်ကိုပိတ်လိုက်သည်။

သူက စကားပြောနိုင်သည်ပုံမရချေ။

ယခုကဲ့သို့အခြေအနေတွင် မစ္စတာလင်းမှာ မည်သို့ စကားပြောနိုင်လိမ့်မည်နည်း။

ထို့အပြင် အခြေခံအကျဆုံး ပင်ကိုယ်ဗီဇများမှ ပေါက်ကွဲထွက်လာနေသည့်ရနံ့၏ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် ဟယ့်ယွင်ထင် ကိုယ်တိုင်ပင် တဖြည်းဖြည်း ဆန္ဒပြင်းပြခြင်းကို စတင်ခံစားလာရသည်။

သူ့မျက်လုံးများက နက်ရှိုင်းသွားပြီး ဤနေရာမှ ချက်ချင်း ထွက်သွားလိုသော်လည်း ခြေထောက်များကမူ ခဲများဖြင့် ဖြည့်တင်းခံထားရသည့်အလား ရိုးရှင်းသောလှုပ်ရှားမှုကိုပင် မပြုလုပ်နိုင်ဖြစ်နေသည်။

ကူးလုလုက ၎င်းတို့ ကြုံတွေ့နေရသည့်အခြေအနေကို သတိပြုမိမည့်အစား လင်းဟန်၏လက်‌မောင်းများထဲ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ခုန်ပေါက်၀င်လာသည်။ ခဏကြာမျှ နမ်းရှုံ့ပြီးသည့်နောက် ၎င်းက လင်းဟန်၏လည်ပင်းနားသို့ အမွှေးများကို လှုပ်ခါလျက် ပြေးသွားသည်။ ၎င်းက ရနံ့ထွက်ရာနေရာကို တွေ့ရှိသွား ပြီးနောက် တိုတောင်း၍ ကိုးယိုးကားယားနိုင်သောခြေလက်များကို ဆန့်ထုတ်ကာ ဂလင်းဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်သွားလေသည်...။

ကံဆိုးစွာဖြင့် ကူးလုလုသည် ထိုနေရာသို့  မျှော်လင့်ထားသကဲ့သို့ ရောက်ရှိမသွားဘဲ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ကောက်ကူခြင်းကိုသာ ခံလိုက်ရသည်။

ယခုလေးတင် ဟယ့်ယွင်ထင်သည် သူ၏ခြေလက်များမှာ သူ့ကိုယ်ပိုင်မဟုတ်သကဲ့သို့ ခံစားမိသည်။ ဆင်ခြင်တုံတရားအရ ခုကောမျိုးနွယ်သည် မည်သူ့ကိုမှ အန္တရာယ်မပြုတတ်သောကြောင့် တစ်ခုခုဖြစ်မည်ကို မစိုးရိမ်သော်လည်း သူက ဤအမွှေးလုံးလေးကို ဖမ်းဆုပ်ကာ ပင့်ယူ လိုက်ဆဲဖြစ်သည်။ ၎င်းမှာ ဤအမွှေးလုံးလေးက လင်းဟန်နှင့် အလွန်နီးကပ်နေသည်ဟူ၍ ထင်ခဲ့သောကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်နေသည်။ 

ကူးလုလုက အလွန်အမင်း မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ ၎င်း၏သွားများ၊လက်သည်းများဖြင့် ‌ခြိမ်းခြောက်ရင်း ခြေတံတိုလေးများနှင့်အမြီးကို လေထဲတွင် လှုပ်ရမ်းသော်လည်း ရန်လိုသည့်ပုံ အနည်းမျှပင် မဖြစ်ဘဲ ရယ်စရာကောင်းကာ ချစ်စဖွယ်သာ ဖြစ်နေသည်။

၎င်းက ဟယ်ယွင့်ထင်သည် ပြိုင်ဘက်မဟုတ်သော်လည်း ဤအရပ်မြင့်မြင့် အေးစက်စက်လူသားသည် နူးညံ့ချိုသာသည့်အခြားလူသားကဲ့သို့ပင် လူဆိုးမဟုတ်မှန်း သိနားလည်သည်။ ကူးလုလုသည် အစွယ်များဖြင့် မကိုက်ဝံ့ဘဲ ဒေါသတကြီး လှည့်ပတ်လျှောက်သွားကာ  ဟယ့်ယွင်ထင်ဘက်သို့ အမြီးလေးကို ညွှန်ပြလျက်  သူ့ဒေါသကို ထုတ်ဖော်ပြသရန် လက်သည်းများကို လေထဲတွင် ကန်ကျောက်နေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏အသံက အေးစက်နေသည်။

" မစ္စတာလင်းကို မနှောင့်ယှက်နဲ့ "

ထို့နောက် ကူးလုလုကို မက်ခါကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပြန်ချလိုက်သည်။

အလွန်အံ့သြဖွယ်‌ကောင်းစွာ ကူးလုလုက အမှန်တကယ်ပင် နာခံလျက်ရှိနေပြီး လင်းဟန်၏ခြေဖျားဆီသို့ လှိမ့်သွားသော်လည်း ထပ်မံ မပွတ်သပ်တော့ချေ။

လင်းဟန်သည် အနည်းငယ်မျှပင် သက်သာလာသည်ဟု မခံစားမိချေ။ သူက ဟယ့်ယွင်ထင်၏နှုတ်ခမ်းများကို ငေးကြည့်နေလျက်ရှိပြီး ကူးလုလုအား ချီလိုက်သည့်အချိန်မှသာ  ဖြစ်ပျက်နေသည်များကို ရုတ်တရက် နားလည်သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ၏ estrus ကာလက ရောက်ရှိလာပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်၏ရှေ့မှောက်တွင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။

ယခုတောင်မှ ဟယ့်ယွင်ထင်၏နှုတ်ခမ်းများကို မြင်နေရသည့်အတွက်  အနားကပ်သို့ နီးကပ်သွားလိုခြင်းကို မတွန်းလန်နိုင်ဖြစ်စေ၏။သို့သော် တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည်၀င်ရောက်လာခဲ့သည့်အသိစိတ်က သူ့အား အကြည့်လွှဲစေ‌သည်။ 

ငါ ကြည့်လို့...ကြည့်လို့မဖြစ်ဘူး။

အရှက်ရမှုကို နည်းပါး‌စေနိုင်မည့်အလား လင်းဟန်က ဒူးခေါင်းများကို ကိုးယိုးကားယား ကွေးချကာ သူ့ကိုယ်သူ သေးငယ်အောင် ပြုလုပ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ၏အရှက်တရားအားလုံးမှာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ရှေ့တွင် ပြသခဲ့ရပြီးဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

သူ၏စိတ်နှင့်ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာစွမ်းအင်မှာ ပြင်းထန်စွာ လျော့နည်းခဲ့‌သောကြောင့် Rut ကာလမှာ ပို၍အားကောင်းနေပုံပြီး လင်းဟန်အား အလွန်တရာ ဒုက္ခရောက်စေသည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်၏မျက်လုံးကိုပင် တိုက်ရိုက်မကြည့်ဝံ့သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်၏ဗီဇများက သွေးများအား ဆူပွက်လာစေသည်။

နှစ်ယောက်အကြားရှိ မပြတ်မသားဖြစ်မှုများသည် နောက်ဆုံးတွင် အကောင်းဆုံးဓာတ်ကူပစ္စည်းဖြစ်လာတော့သည်။ လင်းဟန်က ထိုသူကို မကြည့်သော်လည်း ကြမ်းရှရှအသံဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။

" ဗိုလ်ချုပ် "

ဟယ့်ယွင်ထင်က မတ်တပ်ရပ်နေဆဲဖြစ်ပြီး မလှုပ်ရှားဝံ့ချေ။

" ကျွန်တော် နေမ‌ကောင်းဘူး..အရမ်းနေလို့အဆင်‌မပြေဘူး။"

လင်းဟန်၏အသံမှာ စကား‌ပြောသည့်အခါ တုန်ယင်နေပြီး အား‌နည်းနေသည့်အပြင် heat ကာလတွင် ရောက်နေသောကြောင့် အသံအနိမ့်အမြင့်တွင် ချိုမြိန်နူးညံ့သည့်စိတ်ဆန္ဒက ရှိနေသည်။

လွန်ခဲ့သည့်နှစ်မိနစ်ခန့်မှ ကိစ္စကို သူ သတိရသွားသည်။ သူ ထင်တိုင်းကြဲကာ တောင်းဆိုခဲ့သည့်အချိန်ဖြစ်ပြီး လင်းဟန်မှာ သူသည် ပြောင်းလဲလာနေပြီး ပို၍လောဘကြီးလာသည်ဟု ခံစားရနေသည်။ သူက ဤအခွင့်အရေးကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ပို၍ တောင်းဆိုလိုနေကာ ပို၍ပွေ့ဖက်ခံချင်၊ ပို၍ အလိုလိုက်ခံချင် ဖြစ်နေသည်။

လင်းဟန်၏မျက်လုံးများမှာ အလွန်မှိန် ဖျော့သည့်မြူခိုးများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းခံထားရပြီး အလွန်နူးညံ့နှေးကွေးစွာဖြင့် ပြောလာသည်။ 

" ကျွန်တော့်ကို ကူညီပေးနိုင်မလား "

အိုမီဂါတစ်ယောက်အတွက် တားဆေးမရှိဘဲ အကောင်းဆုံးဖြေရှင်းနည်းမှာ ယာယီအမှတ်အသား တောင်းခံခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က ငိုရှိုက်လုနီပါးဖြစ်‌ နေသည့်ခေါ်သံလေးကို ကြားသည့်အခါ တစ်ဖက်သူထံမှ အကွာအဝေးတစ်ခုထားရန် ကြိုးပမ်းသော်လည်း နေရာမရွေ့လိုက်နိုင်ပေ။ 

လင်းဟန်သည် နောက်ဆုံးတွင် သတ္တိမွေးကာ ခေါင်းပြန်လှည့်၍ ခေါ်လိုက်သည်။

" ဗိုလ်ချုပ် "

" အင်း "

ဟယ့်ယွင်ထင်၏အသံမှာ ခပ်တိုးတိုးဖြစ်နေပြီး ခံစားချက်ရှိသည်ဟု မထင်ရချေ။

" ကျွန်တော့်မှာ အခြားအဓိပ္ပာယ်မရှိပါဘူး။ ဒီအတိုင်း.... " 

လင်းဟန်၏အသံလေးမှာ ပိုမိုတိုးလာနေပြီး သူသည် ယခုအခါ  စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းနေသည်ဟူသောအတွေးပင် ရှိလာသော်လည်း တောင်းဆိုလိုက်ဆဲဖြစ်ပေသည်။

" ကျွန်တော့်ကို ကူညီပေးတယ်လို့ပဲသဘောထားလိုက်ပါ "

လင်းဟန်ပြောလာမည့်အရာကို သူ သိ ရှိနေခဲ့ပြီး ၎င်းမှာ ‌အကောင်းဆုံးဖြေရှင်းနည်းဖြစ်သည်ကို သိရှိနေသည်တောင်မှ ယခုအကြိမ်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်၏တိတ်ဆိတ်မှုမှာ ယခင်ကထက် ပိုမိုကြာရှည်နေပေသည်။

လင်းဟန်က သူ့လက်ညှိုးဖြင့် ဟယ့်ယွင်ထင်၏လက်ဖဝါးကို ထိလိုက်သည်။

လျော့နည်းနေသည့်စိတ်စွမ်းအင်ကြောင့် ဖြစ်နိုင်စွာဖြင့် တိုတောင်းလှသည့်ထိတွေ့မှုလေးတွင် သူက တစ်ဖက်သူ၏ အတွင်းစိတ်ကို မဖတ်နိုင်လိုက်ပေ။ ဟယ့်ယွင်ထင်လက်ဖဝါး၏အပူချိန်သည် ပုံမှန်ထက် ပိုမိုမြင့်မားနေပြီး လင်းဟန်၏နှလုံးသည်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခုန်နေသဖြင့် စကားပြန်မပြောသည့်အခါ အနည်းငယ်မျှပင် နှုတ်ဆိတ်နေသည်။

" ယာယီအမှတ်အသား...လုပ်‌ပေးပါ "

ဟယ့်ယွင်ထင်က စကားမပြော။

ကူးလုလုသည် ပတ်၀န်းကျင်လေထု မှာ အနည်းငယ် ထူးဆန်းနေသည်ကို  သတိထားမိသည်။ ၎င်းက ခုန်ပေါက်ကာ ပွတ်သပ်ချင်သော်လည်း အဆုံးသတ်၌ မလုပ်လိုက်ဘဲ တိုးများလာနေသည့်ချိုမြိန်မွှေးပျံ့နေသည့်ရနံ့များ‌ကြားတွင်သာ လူးလိမ့်နေတော့သည်။

လင်းဟန်က သူသည် ပုံမှန်မဟုတ်သည်ကို နားလည်သည်။  ဟယ့်ယွင်ထင် ၏ စိတ်သဘောထားပျော့ပျောင်းမှုကို သိရှိထားကာ ၎င်းစိတ်သဘောထားအား ပထမဆုံးအကြိမ် အခွင့်ကောင်းယူလိုက်မိသည်။

နောက်ဖြစ်လာမည့်ကိစ္စရပ်များအားလုံးကို 'rut'ဟူသောစကားလုံးဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်ပြီး ယင်းက  တလိမ့်လိမ့်တက်လာသည့်မပြတ်သားခြင်းများကို မဖော်ပြလိုသူများအား ရှောင်ရှားနိုင်မည့်အလားပင်ဖြစ်ပေသည်။

" မရဘူးလား "

လင်းဟန်အသံမှာ သတိကြီးစွာဖြင့် မဝံ့မရဲဖြစ်နေပြီး လိုအင်ဆန္ဒအနည်းငယ်ရှိနေသည်။ လင်းဟန်က သူ့နှုတ်ခမ်းများကို လျက်လိုက်ပြီး သူ့အား ကြည့်ရန် မျက်လုံးကျယ်ကျယ်ဖွင့်လာသည်။ ထို့နောက် ပြောင်းလဲလွယ်သည့်စိတ်နှင့်အတူ  အနည်းငယ် ရဲတင်းလာပြီး မတ်တပ်ရပ်ရန် အားတင်းကာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏လက်ကို ပွတ်သပ်သွားသည့်ထိတွေ့မှုမဟုတ်ဘဲ ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

" အမှတ်အသားပြုပေးပါ "

ကျွန်တော့်နည်းလမ်းက ကိုးယိုးကားယား ဖြစ်ပေမဲ့ ခင်များငြင်းပယ်မှာ မဟုတ်မှန်း ကျွန်တော်သိတယ်။

သည်တစ်ကြိမ်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်၏စိတ်ခံစားချက် အစစ်အမှန်ကို သိရှိရန် လင်းဟန် အချိန်ကြာကြာ ယူလိုက်ရသည်။

[ သူ့အနံ့ကမွှေးတယ် ]

[အမှတ်အသားပေးချင်တယ်]

လင်းဟန်သည် နောက်‌ဆုံးတွင် အထင်အမြင်သေးစေနိုင်သည့် သူ့အပြုအမူအတွက် ဆင်ခြေတစ်ခု ရှာတွေ့သွားတော့သည်။ တစ်ဖက်သူသည်လည်း ဆန္ဒရှိ‌နေပြီး သူက တစ်ဖက်သူအား အတင်းတွန်းအားပေးခြင်းမဟုတ်သည်ကို တွေးလိုက်ရင်း သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်သည်။ 

သို့သော် နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်က ပါးစပ်ဟလာသည်။

"…မဖြစ်ဘူး "

သူ့အသံထဲတွင် တုန်လှုပ်ရှိနေသော်လည်း မည်သို့ပင်ဖြစ်ပါစေ ထိုသို့ပြောလာသည်။

" အမှတ်အသားပြုလို့မဖြစ်ဘူး "

ဟယ့်ယွင်ထင်အား ကိုင်ထားသည့် လင်းဟန်၏လက်ချောင်းလေးများ ရွေ့လျားသွားကာ သူ ကြားခဲ့သည့်စကားကို မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်သွားသကဲ့သို့ပင်။

ဤသည်က ဟယ့်ယွင်ထင်မှ သူ့အား ပထမဆုံးအကြိမ်လိမ်ညာခြင်းပင်။

သူ့နှလုံးသားက ရိုးသားကာ ပြင်းပြင်းပြပြဖြစ်‌နေသော်လည်း နှုတ်ခမ်း၀မှ ထွက်လာခဲ့သည့်စကားများကမူ တုံ့ဆိုင်းမှု၊ယိမ်းယိုင်မှုတို့နှင့် မကိုက်ညီဘဲငြင်းဆန်လာသည်။ သူ ကိုယ်တိုင်သည် လင်းဟန်၏ heat ထက် မလျော့နည်းသော ဒုက္ခသုက္ခကို ဖြတ်ကျော်နေရသည့်အလားဖြစ်နေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်ထံတွင် အမှတ်အသားပြုခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ စွဲလန်းမှုတစ်ခုရှိနေသည့်အလား  လွန်ခဲ့သည့် သူ့ rut အချိန်ကာလနှင့် ယခုအချိန်တွင် ထိုကဲ့သို့ပင်ဖြစ်နေသည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်၏လက်များက အားလျော့မသွားသည့်အပြင် သူ့အတွေးများသည်လည်း ပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိဘဲ ပို၍တောင်မှ ပိုမိုပြင်းထန်လာခဲ့သည်။

လင်းဟန်သည် လိုအင်ဆန္ဒများအားလုံးကို ဖတ်ရှုနိုင်သော်လည်း ဟယ့်ယွင်ထင်၏ငြင်းပယ်မှုကို မည်သို့ တုံ့ပြန်ရမည်မှန်း မသိတော့ပေ။

စောစောကမထိန်းမချုပ်နိုင်သည့်ပူပြင်းမှုက တစ်ဖန် မြင့်တက်လာကာ တဏှာရာဂ၏ကြိုးဆွဲခြင်းကို ခံရသည့် ရုပ်သေးရုပ်သဖွယ် ခံစားနေရသည်။ သူ လွတ်ထွက်လာနေသည့်အချို့သောခံစားချက်များကို ချုပ်တည်းရန် အံကြိတ်နေရသည်။

သို့သော်  ပို၍ ချုပ်တည်းလေလေ  ပို၍ ခက်ခဲလေလေဖြစ်လေသည်။

လင်းဟန်က ယခုလက်ရှိအချိန်တွင် သူ  မမြင်တွေ့နိုင်သည့်တစ်စုံတစ်ရာ ကိန်းအောင်းနေသည့်မျက်လုံးများနှင့် သူ့အရှေ့မှဟယ့်ယွင်ထင်ကို တွေ့နေရသည်။ တစ်ဖက်သူ၏ မတ်တပ်ရပ်နေသည့်ကိုယ်ဟန်အနေအထေားမှာ ဖြောင့်တန်းလျက်ရှိနေပြီး သူ့အား အမှန်တကယ် အမှတ်အသားမပြုလိုဟု နှလုံးသားက ပြောနေသကဲ့သို့ပင်။

သို့သော် အဘယ့်ကြောင့်နည်း။

သူက သိသိသာသာ...လုပ်ချင်နေပါလျက်။

မြင့်တက်နေသည့်လှိုင်းလုံးများက လင်းဟန်၏နှလုံးသားဆီ ထပ်မံ ဦးတည်လာပြန်သဖြင့် သူက သည်းမခံနိုင်စွာ ညည်းတွားလိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ဂလင်းများမှ ချိုမြိန်သည့်ရနံ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်ထုတ်လွှတ်နေသည်။

သူ နားမလည်နိုင်သော ဤခံစားချက်ကြောင့် ရူးသွပ်လုနီးပါး ဖြစ်နေရသည်။

လင်းဟန် တုန်လှုပ်စပြုလာသော်လည်း မတ်တတ်ရပ်ရန် ရုန်းကန်နေဆဲဖြစ်ကာ ဟယ့်ယွင်ထင်ကို ကြည့်ရန် ခေါင်းမော့ထားဆဲဖြစ်သည်။သို့သော် အားနည်းနေသောခြေထောက်များကမူ သူ့အား မထောက်ထားနိုင်ပေ။  လဲကျသွားသည့်အခိုက်တွင် သူ့ကိုယ်က ဟယ့်ယွင်ထင်ဘက်သို့  တိမ်းစောင်းသွားကာ သတိပေးချက်မရှိစွာဖြင့် ထိုသူ့ဆီသို့ တည့်တည့်မတ်မတ်ကျသွားသည်။ 

 အမြဲတမ်း လျင်မြန်သွက်လက်ခဲ့သည့်ဟယ့်ယွင်ထင်က အချိန်မီ မတုံ့ပြန်ခဲ့ပေ။

အလေးချိန်ကင်းမဲ့သည့်ခံစားချက်ကို ခံစားရပြီးနောက် နှစ်ယောက်စလုံး ကျဉ်းမြောင်းသည့် ယာဉ်မောင်းနှင်အခန်းထဲ လဲကျသွား‌တော့သည်။

လဲကျချိန်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်သည် လင်းဟန်ကို အကာအကွယ်ပေးခဲ့သော်လည်း ကိုယ်တိုင်ကမူ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့  လဲကျချိန်တွင် ကျောပြင်နှင့် လီဗာကို ထိလုနီးပါးပင် ပြင်းထန်စွာ လဲကျသွားခဲ့သည်။

လင်းဟန် တုံ့ပြန်နိုင်သည့်အခါတွင် သူ့ကိုယ်သူ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိနေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ တစ်ဖက်သူက သူ့အား အလုံးစုံကာကွယ်ပေးထားကာ ထိခိုက်နာကျင်ခွင့်မပြုခဲ့ပေ။ 

၎င်းတို့၏အနေအထားမှာ အနည်းငယ် အဆင်မပြေဖြစ်နေသည် ဟယ့်ယွင်ထင်က ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းလျက်ရှိကာ လင်းဟန်က သူ့အပေါ်တွင်ဆောင့်ကြောင့်ဖြစ်နေပြီး နှစ်ယောက်မှာ ဤအချိန်တွင် အလွန်နီးကပ်‌ကာ ပူးပူးကပ်ကပ်ဖြစ်နေ၏။

ဤအနေအထားမှာ အလွန်မရေမရာဖြစ်နေရာ ၎င်းတို့နှစ်ဦးစလုံး၏ အသက်ရှုသံများ ရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည်။ လက်ရှိအနေအထားနှင့် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ အပူလှိုင်း‌များကြောင့် လင်းဟန်သည် ဟယ့်ယွင်ထင်ပေါ်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေအထားဖြင့် ကိုယ်တစ်၀က်ကို ထောက်ကန်ရင်း ဖြည်းညှင်းစွာ ထလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လက်များကို ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ရဲရဲတင်ကာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏မျက်၀န်းများကို ကြည့်လိုက်သည်။ 

ဗိုလ်ချုပ်သည် အ၀တ်အနည်းငယ်သာ ၀တ်ထားပြီး လင်းဟန်သည် လက်ဖဝါးမှတဆင့် သူ့နှလုံးသားကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်၏နှလုံးမှာ ထာ၀ရစကြဝဠာမှ ပဲ့တင်သံကဲ့သို့ ပြင်းထန်စွာ တုန်ခါနေသည်။

" ကျေးဇူးပြုပြီး "  

လင်းဟန်သည် သေးငယ်သော နှင်းလူသားတစ်ယောက်လို ခံစားရသော်လည်း သူ့ရှေ့မှ တောက်လောင်နေသောအပူဒဏ်ကို တောင့်တနေသည်။  သူက ဤနွေးထွေးမှုလေးရရှိရန်အတွက် တစ်ဖက်သား၏နှလုံးသားထဲ၌ အရည်ပျော်သွားရန်ပင် ဆန္ဒရှိနေသည်။

" အမှတ်အသားက နာကျင်စေလိမ့်မယ် "

ဤသည်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ နောက်ဆုံးစကားဖြစ်သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏အသက်ရှူသံက သူ့လည်ပင်းနောက်ဘက်ဆီ ပျံ့နှံ့လာသည့်အခါ လင်းဟန်က ထိတ်လန့်စွာ တုန်လှုပ်နေဆဲဖြစ်လေ၏။

အလွန်ပူပြင်းလှ‌ပေ၏။

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့ကို ထောင့်တစ်‌ နေရာဆီ တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး တောက်လောင်ပြင်းပြနေသည့်ထွက်သက်ဝင်သက်က သူ့အပေါ်သို့ ကျရောက်လာသည်။ လင်းဟန်သည် သူ့ဂလင်းများ သွားများဖြင့် အကိုက်မခံရခင် အင်္ကျီကော်လံ ဆုတ်ဖြဲခံလိုက်ရသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

" -အား "

လင်းဟန်၏မျက်လုံးများမှာ ထောင့်စွန်းများတွင် နီရဲနေပြီး ထိုအခိုက်တွင် ကြောက်စိတ်ဖြင့် မျက်လုံးမှိတ်ထားသော်လည်း သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ဖော်မပြနိုင်သောကျေနပ်မှုတစ်ခု ရှိနေသည်။

ဇီဝဆိုင်ရာဗီဇက ဟယ့်ယွင်ထင်အား သင်ဆရာမရှိဘဲ ကိုယ်ပိုင်ဖယ်ရိုမုန်းကို ထည့်သွင်းစေခဲ့သော်လည်း အခြေအနေ၏ပြင်းထန်မှုကို မသိသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။  အစွယ်သွားများနှင့် ဂလင်းများထိတွေ့သည့် အစိတ်အပိုင်းတွင် သွေးများ စီးကျလာပြီး အဖြူရောင် ယူနီဖောင်းကို စွန်းထင်းစေကာ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားစေသည်။  

လွန်ကဲစွာ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖြစ်မှုကြောင့် လင်းဟန်သည် စကားမပြောနိုင်ဖြစ်ကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး လျှပ်စစ်ရှော့တိုက်ခံလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ 

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ၏ခါးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျက်ရှိနေပြီး သူ့သွားများရှိ ခွန်အားသည်လည်း တစ်ဝက်မျှပင် လျော့မသွားဘဲ ပို၍အားပြင်းလာ‌နေသည်။ သစ်မွှေးရနံ့က တဖြည်းဖြည်း မွှေးပျံ့ နေခဲ့သည့်ချိုမြိန်သောမွှေးရနံ့ကို လွှမ်းခြုံသွားကာ ကနဦးနာကျင်မှုမှာလည်း တခြားအရာတစ်ခုနှင့် အစားထိုးခံလိုက်ရသည်မှာ ကြာမြင့်ခဲ့လေပြီ။ 

လင်းဟန်သည် သူ့ကိုယ်က အပိုင်းနှစ်ပိုင်းကွဲကာ ဝိညာဉ်တစ်ဝက်သည် လေထဲတွင် တွဲလောင်းကျကာ ငဲ့ညှာမှုကို စောင့်ဆိုင်းနေပြီး ကျန်တစ်ဝက်မှာ ပိုင်ဆိုင်ခံရရန် ကျန်ရှိနေသည့်အရာတစ်ခုကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်။

လင်းဟန် သူ့မျက်လုံးများတွင် မျက်ရည်များ  တိတ်တဆိတ် ကျဆင်းလာသည့်အခါတွင် သူ့လက်များကို အလွန် ညင်သာစွာ ဆန့်ထုတ်ကာ ဟယ့်ယွင်ထင်အား ဖက်လိုက်ပြီး‌နောက် ခက်ခက်ခဲခဲ အသံထွက်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" ကျွန်တော့်ကိုဖက်ထားပေးပါ "

သူ ပြောသည့်အတိုင်း ဟယ့်ယွင်ထင်က တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းများကမူ ဂလင်းများ၌ ဖိထားဆဲပင်ဖြစ်လေသည်။

လင်းဟန်က အခြားသူများ ခူးဆွတ်ရန် သစ်ကိုင်းများအစွန်းတွင် အသီးများကို ချန်ရစ်ထားခဲ့သည့်ရှင်သန်မှု ပျောက်ဆုံးသွားသောအပင်တစ်ပင်ကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်။ သူသည် သူ့လည်ပင်းကိုသာ ကိုင်ထားရင်း ထိုသူ့အပေါ်တွင်သာ မည်သည်ကိုမျှ မလုပ်နိုင်ဘဲထိုင်နေရတော့သည်။

သို့သော်… ၎င်းက မတူညီပေ။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အမှတ်အသားသည် လုံးလုံးလျားလျား ပြီးပြည့်စုံသည့်ကျူး‌ ကျော်မှုတစ်ခု မဟုတ်သော်လည်း ပြင်းထန်သောခံစားချက်များ ထွက်‌ ပေါ်လာခဲ့သည်။  သူက ရှေးရိုးဗီဇများအတွက် အလျှော့မပေးလိုသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် လင်းဟန်၏တောင်းဆိုချက်အရ ၎င်းတို့နှစ်ဦးကြားတွင် ထူးခြားသောဟန်ချက်တစ်ခုကို တွေ့ရှိသွားတော့သည်။

စိတ်ခံစားမှုများနှင့် ပိုင်ရှင်၏ခံစားချက်များကို ဖယ်ရိုမုန်းထဲတွင် ကွယ်ဝှက်ထားပြီး လင်းဟန်က သူ့အား တစ်ခုခုပြောနေသလို ခံစားရသည်။

ကိုယ့်ဖယ်ရိုမုန်းတွေက မင်းကို အညံ့ခံခဲ့တယ်။

 ကိုယ့်ရဲ့ဝိညာဉ်က မင်းနှင့် စပ်ယှက်ညိတွယ်မှုကို ‌ဆန္ဒရှိနေပြီး တပ်မက်မှုအပြည့်နဲ့ ပျံ့လွင့်နေတယ်။

👾