Ch 10

Ch 10.1

"ရှင်... ရှင် ဘယ်လိုလုပ် ကျွန်မဆီရောက်လာတာလဲ?" လျိုရှောင်ယင် နေရခက်စွာဖြင့် ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။ WTF ဒါက အပျိုပေါက်လေးလား? လျိုရှောင်ယင်ရဲ့နှလုံးက ဒုန်း ဒုန်းနဲ့ ခုန်နေသည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ဒီကောင်မလေး အတော်လေး ရှက်သွား‌မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့သလို သူမအကြောင်းလည်း သိပ်အများကြီး မတွေးခဲ့ပေ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အနှေးနှင့်အမြန် သူမက သူ့ဇနီးဖြစ်လာမှာ။ ဒါကြောင့် သူ့အပေါ်ပိုင်းကို မြင်တော့လဲ ဘာဖြစ်လဲ။

"အင်း ကိုယ် ဒီတစ်ခါ မင်္ဂလာဆောင်ခွင့် (မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ ခွင့်ရက်ရ) ရက် ၂၀ ရတယ် ရထားတာ။" ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူမရဲ့မျက်နှာဖြူဖြူလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ အရင်တခေါက် တွေ့တုန်းကထက် ပိုကြည့်ကောင်းလာသည်။ နည်းနည်း ဝလာပြီး ခန္ဓာကိုယ်က ပြည့်ပြည့်လေး ဖြစ်လာသည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူမရဲ့ရင်ဘတ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။‌ကောင်မလေးက အရွယ်ရောက်လာပြီဘဲ။

သူက နေရခက်စွာ မျက်နှာလွှဲလိုက်ကာ လှည့်ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။

လျိုရှောင်ယင်က သူအခန်းထဲ ဝင်သွားတာကို မြင်တော့ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ထို့မှ သူ ခုဏက ပြောလိုက်တဲ့စကားကို စဉ်းစားမိသည်။ မင်္ဂလာဆောင်ခွင့်?

"ရှင်ပြောတာ ကျွန်မတို့ မင်္ဂလာဆောင်လား?" လျိုရှောင်ယင်က အခန်းထဲ လျင်မြန်စွာ ဝင်လာပြီး သူ့ကို မယုံနိုင်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ နှစ်သစ်ကူးပြီးမှ အသက် ၁၈ ပြည့်မှာလေ!

ဟဲ့ဟောင်ဝိမ်က ခေါင်းညိတ်ပြပြီး "ကိုယ်က အခု တပ်ခွဲမှူး။ အရာရှိကြီးမဟုတ်ပေမယ့် တာဝန်တစ်ခု အောင်မြင်ခဲ့လို့ တပ်ဖွဲ့က ကိုယ့်ကို အိမ်တစ်လုံးပေးတယ်။ လက်ထပ်ပြီးတော့ ကိုယ်က မင်းကို စစ်တပ်ထဲ ခေါ်သွားမှာ။" 

လျိုရှောင်ယင်က အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးနေသေးသော်လည်း သူပြောသည့် အဓိကအချက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားနိုင်ဆဲဖြစ်သည်။

"ကျွန်မက ရှင်နဲ့အတူ စစ်တပ်ထဲ လိုက်‌နေရမှာလား။" လျိုရှောင်ယင်က မေးလိုက်သည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူမပုံစံကို ကြည့်ပြီး သူမပြောချင်တဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို သိပ်နားမလည်ပေ။ "မင်း ကိုယ့်အိမ်ကို သွားချင်တာလား။ ကိုယ်နဲ့ စစ်တပ်ထဲ လိုက်မနေချင်ဘူးလား?" 

လျိုရှောင်ယင်က ထိုယောက္ခမမျိုးနဲ့ မရင်ဆိုင်နိုင်တာကြောင့် ချက်ချင်း ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။

"ဒါဆို ဒီလိုဘဲ သတ်မှတ်လိုက်ပြီနော်။ နှစ်သစ်ကူးပြီးရင် အတူတူသွားကြမယ်။" ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ဖိနပ်ချွတ်ပြီး ခန်ပေါ်ထိုင်ကာ အေးခဲနေတဲ့ခြေထောက်ကို အုပ်ထားလိုက်သည်။

လျိုရှောင်ယင်က တစ်ခုခု မှားနေတယ်လို့ အမြဲခံစားနေရသည်။ ဘာကြောင့် ငါကို ပြန်ပေးဆွဲခံရတဲ့ပုံ ပေါက်နေတာလဲ?

"ကိုယ် နေ့ဝက်လောက် လမ်းလျှောက်ပြီး လာခဲ့ရတာ။ ဘာမှမစားရသေးဘူး။" ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က လျိုရှောင်ယင်ကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ကြည့်နေသည်။

လျိုရှောင်ယင်က သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး "အခုဘဲ ထမင်းချက်လိုက်မယ်။" 

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူမနောက်ကျောကို ကြည့်ပြီး ရယ်သည်။ သူ့မှာ ဇနီးတစ်ယောက် ရှိပြီး အဲ့ဒီကို သူပြန်သွားတဲ့အခါ တချို့လူတွေက မနာလိုဖြစ်ကြမှာ။

လျိုရှောင်ယင်က ကြောင်တက်တက်နဲ့ ထမင်းတစ်အိုးကို တည်ကာ တခြားဘက်ကနေ ယုန်နဲ့ အာလူးတစ်လုံးကို ချက်ပြီး အိုးဘေးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

ဒါနဲ့ ငါ သူနဲ့ စစ်တပ်လိုက်သွားဖို့ သဘောတူလိုက်တာလား? လက်ထပ်မယ်?

လျိုရှောင်ယင်က သူဝင်လာတုန်းက ခရီးဆောင်အိတ် သယ်လာတာကို သတိရသွားသည်။ သူက အိမ်မပြန်တော့ဘူးလား? ဒါမှမဟုတ်.....

သူမ ရုတ်တရက် ရယ်မောလိုက်သည်။ ကြည့်ရတာသူမရဲ့ ဈေးပေါတဲ့ခင်ပွန်းသည်က သူမအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပုံပေါ်သည်။

သူ့မိသားစုနဲ့ အဆင်မပြေမှုတွေနဲ့ ကြုံရမှာကို ကြောက်တာကြောင့် သူမကို စစ်တပ်ဝင်ဖို့ စီစဉ်တာ။ တကယ်ကို ညှာတာ,တာဘဲ။

လျိုရှောင်ယင်က စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်သွားသည်။ ချက်ပြုတ်ပြီးထားတဲ့ အစားအစာတွေကို စားပွဲပေါ်တင်ပြီး မုန်လာဥချဉ် တစ်ပန်းကန်လုံး ထုတ်လာသည်။

"စားလေ!" လျိုရှောင်ယင်က စားပွဲပေါ်တွင် ပန်းကန်နဲ့တူတွေ ချလိုက်ပြီး သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ထမင်းဖြူပြည့်နေတဲ့အိုး၊ ယုန်နဲ့အာလူးရောပြုတ်ထားတဲ့ အိုးကြီးတစ်အိုးကို ကြည့်ကာ အနည်းငယ် မစပ်စုဘဲ မနေနိုင်ပေ။

"ဒီယုန်က ဘယ်ကရလာတာလဲ? အရင်တစ်ခေါက် ကိုယ်လာတုန်းက မင်း ကြက်သား ချက်တယ်။" 

လျိုရှောင်ယင်က ပြုံးပြီး "ကျွန်မအဖေ ရှိတုန်းက ကျွန်မ တောင်ပေါ်ကို မကြာခဏ ခေါ်သွား‌လေ့ရှိတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ထောင်ချောက်‌တွေနဲ့ လှည့်စားတတ်လာတယ်။ အဲ့တာကလည်း တစ်ခါတရံမှပါ။ အမြဲတမ်း မဟုတ်ဘူး။"

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူမမိဘတွေအကြောင်း ပြောပြတဲ့အခါ သူမ ဝမ်းနည်းတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါကြောင့် အများကြီး မမေးတော့ပေ။ သူမက သနားစရာ ကောင်းလိုက်တာ။ ဘဝကို တစ်ယောက်တည်း ဖြတ်သန်းရတာ မလွယ်ကူဘူး။

သနားစရာ လျိုရှောင်ယင်က ထမင်းဟင်းကိုသာ စားနေတာကြောင့် ဟောင်ဝိန့်မျက်လုံးထဲကက သနားရိပ်တွေကို မမြင်နိုင်ခဲ့ပေ....

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ခန်ပေါ်ရှိ ကြက်သွန်မြိတ်စိမ်းတွေ ပြည့်နေတဲ့ သစ်သားသေတ္တာကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒီလိုဆောင်းရာသီကြီးမှာ အသီးအရွက်တွေ စိုက်လို့ရသေးတာလား?" သူ ဒီအရွယ်ရောက်သည်အထိ ဘယ်အိမ်ကမှ ဆောင်းရာသီမှာ အသီးအရွက် စိုက်တာကို မမြင်ဖူးပေ။

Ch 10.2 

လျိုရှောင်ယင်က ပြုံးပြီး "ကျွန်မ စမ်းကြည့်ထားတာ။ မနက်ဖြန် ကြက်သွန်မြိန်ဖက်ထုပ် စားဖို့ ဖိတ်တယ်နော်။" 

"ကောင်းပြီ။" 

လျိုရှောင်ယင်က ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ကို တည်ငြိမ်သောမျက်နှာထားဖြင့် ကြည့်ပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ ထမင်းဆက်စားသည်။

ထမင်းစားပြီးနောက် ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က လျိုရှောင်ယင် ကို စားပွဲရှင်းလင်းရန် ကူညီခဲ့သည်။

"ရှင် ဘယ်အချိန်မှ သွားမှာလဲ?" 

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူမကို မော့ကြည့်ပြီး "မနက်ဖြန် ပြန်မယ်" လို့ ပြောသည်။

"မနက်ဖြန်? ရှင် ဘယ်မှာနေမှာလဲ?" လျိုရှောင်ယင်က သူ့ကို ဗြောင်ကျကျ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ငါ့အိမ်မှာတော့ မနေလောက်ဘူး မလား?

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူမရဲ့ ထိတ်လန့်တကြားဖြစ်နေတဲ့ ပုံစံကြည့်ပြီး ရယ်စရာကောင်းတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ လက်မြှောက်ပြီး သူမနဖူးကို တောက်ကာ "ကိုယ် ခဏနေရင် ကိုယ့်အဒေါ်အိမ် သွားမှာ။ ကိုယ်တို့က လက်မထပ်ရသေးဘူးလေ။ မင်းကို အတင်းအဖျင်း‌ပြောမှာကို ကိုယ်ခွင့်မပြုဘူး။" 

လျိုရှောင်ယင် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြီး "ကျွန်မ ဘာမှမပြောရသေးဘူးလေ။" 

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က လျိုရှောင်ယင်အိမ်တွင် သူခရီးဆောင်အိတ်ကို ထားခဲ့ပြီး ဝိုင်ဖြူတစ်ပုလင်းယူကာ 'မနက်ဖြန်ပြန်လာမယ်'ဟု ပြောကာ ထွက်သွားခဲ့သည်။

လျိုရှောင်ယင် က သူ့နောက်ကျောကို စိုက်ကြည့်ရင်းသူမနှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်သည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ရွာရှိ ဝမ်မိသားစုထံ သွားခဲ့သည်။ သူတို့ချွေးမနဲ့ ဟဲ့ဟောင်ဝမ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ဟဲ့ကျားဝမ်က ဖြစ်သည်။ ဝမ်မိသားစုရဲ့ချွေးမနဲ့ ‌ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ကလည်း ဆွေမျိုးတော်စပ်ရှိတာကြောင့် သူမကို အဒေါ် (တကူး) ဟု ခေါ်သည်။

"တကူး အိမ်မှာရှိလား?" 

ဝမ်မိသားစုရဲ့ချွေးမ ဝမ်ရှုတ်ယင်းက ထွက်လာခဲ့အခါ ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ကို တွေ့တော့ အံ့အားသင့်သွားသည်။ "ဟောင်ဝိန် ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လာတာလဲ? နွေးအောင် အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့။" 

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ဝမ်ရှုတ်ယင်းနဲအတူ အိမ်ထဲကို လိုက်သွားခဲ့သည်။ အိမ်ထဲတွင် ဝမ်ရှုတ်ယင်းရဲ့ အမျိုးသားက ပရိဘောက လုပ်နေသည်။ ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ရောက်လာတာကို မြင်တဲ့အခါ အရမ်းအံ့ဩသင့်သွားသည်။ "ဟောင်ဝိန် လာလေ။ ဒီမှာထိုင်။"

မိသားစုဝင်တွေနဲ့ ခဏလောက် စကားပြောကြပြီးမှ ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို ရှင်းပြသည်။

"ဒီလိုဘဲ။ တကူး ကျွန်‌တော်က တကူးကို အောင်သွယ်တော် ဖြစ်စေချင်တာ။ ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ကတည်းက လျိုရှောင်ယင်နဲ့ စေ့စပ်ထားတာ တကူးလည်း သိတယ်မလား။ ဒီတစ်ခါ အိမ်ထောင်ရေးအထမြောက်ဖို့ ပြန်လာခဲ့တာ။" 

ဝမ်ရှုတ်ယင်းက ခေါင်းညိတ်ပြီး "ဆုံးဖြတ်ချက်ချဖို့ အချိန်တန်ပြီ။ ယင်ဇီ အဲဒီကောင်မလေးက တစ်ယောက်တည်းနေရတာ မလွယ်ဘူး။ ပထမနှစ်ဝက်မှာ သူမမိဘတွေ ဆုံးသွားပြီး သူမ နှစ်ဝက်တောင် အပြင်မထွက်ဘူး။ လူတိုင်းက သူမကို ငတ်သေသွားပြီလို့တောင် ထင်နေကြတာ။ သူမ ကောင်းကောင်းနေနေလိမ့်မယ်လို့တောင် မထင်ထားဘူး။

အရင်တစ်ခေါက် ဆောင်းဦးပေါက် မရိတ်သိမ်းခင်ကဆို တောဝက်ကိုတောင် အမဲလိုက်နိုင်ခဲ့တာ။ စားနပ်ရိက္ခာ မနည်း‌ဘူး ရတာ။ အဲဒီကောင်မလေးက အလုပ်ကြိုးစားတယ်။ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ မင်းလို တာဝန်သိသူတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ခဲ့‌တာ။ နောက်ကျရင် ယင်ဇီ ကောင်မလေးအပေါ် ကောင်းရမယ်နော်။" 

"တောဝက်ကို အမဲလိုက်တာ?" ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ဝမ်ရှုတ်ယင်းကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

"အဲ့လို မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီတုန်းက ငါ သွားကြည်ခဲ့တယ်။ အဲ့ကောင်မလေးက ဒဏ်ရာမရှိပေမယ့် ထိတ်လန့်နေတာ။ သေလုမြောပါးဖြစ်နေတာ တောဝက်နဲ့တွေ့ပြီး သူ့ကို သတ်လိုက်တာ။"

ဝမ်ရှုတ်ယင်းရဲ့ယောက်ျား ဝမ်ကျူဇီက ထိုကြောက်လန့်စရာကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်းကို ပြန်အမှတ်ရခဲ့ပြီး လျိုရှောင်ယင်အတွက် မကူညီခဲ့ရပေမယ့် အခုတော့ ချွေးတွေပြန်နေခဲ့သည်။

"ဒီကောင်မလေးက ကောင်းကင် ဘယ်လောက်မြင့်လဲဆိုတာ မသိဘူးဘဲ!" ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ နောက်ကျရင် အဲ့ကောင်မလေးကို ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်ရမှာဘဲ။

ဒါပေမယ့် အရင်နှစ်ခေါက်သွားတုန်းက အဲ့လောက်ဆိုးသွမ်းတာမျိုး တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး။ တောဝက်တွေကိုတောင် ထိရဲတယ်ဆိုတော့ အဲ့ဒီယုန်တွေ ငှက်တွေက ကံကောင်းမှုတစ်ခုတော့ မဟုတ်ဘူး ထင်တယ်။

သူ့ရဲ့အနာဂတ်ဇနီးလောင်းက ပိုပြီးလျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တာဘဲ.......