Chapter 91

🐯Chapter 91

[အသုံးပြုသူ 1873: ငါက ဒီဆန်ပြုတ်ကို အနံ့ရတာနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားလာပြီ... ဒါက ဆောင်းဦးရဲ့ အနံ့ပဲ...]

[ဗီဗီယန်: ငါတော့ အခု ဆန်ပြုတ်ကို လုံးဝ ကြိုက်နေပြီ... မြန်မြန်လုပ်သမျှက ပေါ့ပါးလတ်ဆတ်ပြီး ဆီမများဘူး... အဲ့ဒါက ကျန်းမာရေးအတွက်ကောင်းပြီး မျှတတယ်... (ကံမကောင်းတာက ငါအဲ့ဒါကို လက်တွေ့မှာ သောက်လို့မရတာဘဲ...)]

[တိမ်လေးတစ်ခုရှိတယ်: ငါတင်ဆက်သူကို မတွေ့ရတာကြာပြီ... ငါက ငါ့ရဲ့ ငတုံးဝမ်းကွဲကို တစ်ခါတစ်လေ ပုံကြမ်းဆွဲဖို့ ခဲရောင်စနေဂြိုလ်ကို ခေါ်သွားခဲ့တာ... အဲ့ဒါက ပင်လယ်စာ ဆန်ပြုတ်လား... အရသာရှိမဲ့ပုံပဲ... ဒီမှာ မီးပန်းနည်းယူ...]

[တရုတ်ပြည်တောင်ဘက်က ကျားက ဘယ်တော့မှ ချိန်မတွေ့ဘူး: ငါ အသက်ပြန်ရှင်လာပြီ... မြန်မြန်... အားးးး... မတွေ့တာကြာပြီ... မြန်မြန်နဲ့ သူ့ရဲ့ သားပေါက်တွေက ပိုပြီး ချစ်စရာကောင်းလာတယ်...]

ကုယွီမြန်က တွေးလိုက်သည်။ 

အဲ့IDနှစ်ခုကို မတွေ့တာကြာနေတာ အံ့ဩစရာမဟုတ်တော့ဘူး... 

"ပြန်လည်ကြိုဆိုပါတယ်..."

ကုယွီမြန်က နှင်းကျားသစ်လေးနှင့်အတူ အရိုအသေပေးလိုက်ပြီးပြုံးကာ ဆန်ပြုတ်ကို ဇွန်းနှင့်မွှေလိုက်သည်...။

"ဆန်ပြုတ်က ခဏနေရင် အဆင်သင့်ဖြစ်တော့မှာ... အခု  မြည်းကြည့်ချင်လား..."

ဆန်ပြုတ်အိုး အဆင့်သင့်ဖြစ်ခါနီးတွင် ကုယွီမြန်က မျှစ်များနှင့် ဟင်းရွက်စိမ်းများကို ထပ်ထည့်ကာ ၄င်းကို လတ်ဆတ်သော အစိမ်းရောင်နှင့် အလှဆင်လိုက်သည်။ ရွှေရောင်၊ အနီဖျော့ဖျော့နှင့် ကောက်ညှင်းဖြူမှာ ပင်လယ်စာဆန်ပြုတ်အား ဆွဲဆောင်မှုရှိစေသော အရောင်ဖြစ်စေ၏။ ကုယွီမြန်က နောက်မျိုးဆက်၏ ဟင်းချက်စွမ်းရည်အတွက် သူ့မိသားစု၏ မျှော်လင့်ချက်ကို မြေခွေးလေးအပေါ်ထားထားသည်။ ချက်ပြုတ်နေစဉ်တွင် သူက ရံဖန်ရံခါ ချိုးချိုးအား ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့် ဗဟုသုတအချို့ သင်ပေးမည် ဖြစ်သည်။ 

ကုယွီမြန်က စာရွက်တစ်ရွက်ကိုယူကာ မြေခွေးလေး၏ခေါင်းပေါ်တွင် ဆောင်းပေးရန် စားဖိုမှူး ဦးထုတ်တစ်ခုအဖြစ်ခေါက်လိုက်သည်။ မြေခွေးလေးက အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားနေကာ ရှက်ရွံ့နေပြီး အလေးအနက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကုယွီမြန်က သူ့ကို ချီထားပြီး ဇွန်းရှည်၏ လက်ကိုင်ကို ကိုင်ကာ ဆန်ပြုတ်ကို မွှေရန် ပြောလိုက်သည်။ 

"ဆန်ပြုတ်ချက်ရင် မကြာခဏ မွှေပေးဖို့လိုတယ်... ဒါမှမဟုတ်ရင် အိုးကပ်လွယ်တယ်...အဲ့ဒါဆို လွှင့်ပစ်ရတော့မှာ..."

ကုယွီမြန်က မြေခွေးလေး ဆန်ပြုတ်မွှေနေသည်ကို ကြည့်ကာ ပရိသတ်ကို ရှင်းပြလိုက်သည်။ 

မြေခွေးလေး၏ နည်းစနစ်မှာ စမ်းသပ်မှုတစ်ခုအတွင်း ဘီကာတစ်ခုထဲမှ အရည်ကို မွှေပေးရန် မွှေသည့်တုတ်ချောင်းတစ်ခုအသုံးပြုသည်နှင့် ဆင်တူ၏။ ရန်သူကို ရင်ဆိုင်နေရသကဲ့သို့ဖြစ်နေသည့် သူ့မျက်နှာထားကိုပါထပ်ပေါင်းလိုက်ရာ ကုယွီမြန်က သူ့ခေါင်းလေးကို မပွတ်ဘဲ မနေနိုင်ချေ။ 

ပန်ဒါလေးက အိုးလေး၏အစွန်းကို ကြာမြင့်စွာ စောင့်ကြည့်နေသည်။ သူ့မျက်လုံးဝိုင်းများက အလွန်တောက်ပနေသည်။ ကုယွီမြန်က သူ့ကို မရပ်တန့်လျှင် ကောင်ငယ်လေးက သူ့ကိုယ်သူ ဆန်ပြုတ်ထဲတွင် နစ်မြုပ်ထားလုနီးပါး ဖြစ်နေ၏။ နှင်းကျားသစ်လေးက အခြားသားပေါက်လေးများကို အထင်သေးနေသော်လည်း အမှန်တကယ်တွင် သူသည်လည်း အလွန်စိတ်ရှုပ်နေပေသည်။ 

"ဟုတ်ပြီ... ဟုတ်ပြီ..."

ကုယွီမြန်က မီးကို ပိတ်ကာ စားပွဲတင် မီးဖိုကို အပူထိန်းသိမ်းရေးမုဒ်သို့ ပြောင်းလိုက်ပြီး နွေးထွေးသွားရန် ကလေးသုံးယောက်အတွက် ဦးဆုံး အနည်းငယ်စီထည့်ပေးလိုက်သည်။ 

"သောက်ကြ... အပူမလောင်စေနဲ့..."

ကုယွီမြန်၏ ဆန်ပြုတ်က အကောင်းဆုံးပင်။ 

အရသာရှိသော ဆန်ပြုတ်မှာ မီးဖိုးပေါ်တွင် ဆူနေသည်ကို ကြည့်ရသည်က ပျော်ရွှင်မှုတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ကြွေပန်းကန်လုံးတစ်ခုထဲသို့ ဖြည့်ကာ ဝမ်းဗိုက်ထဲသို့ သောက်ရခြင်းက ပျော်ရွှင်မှုတစ်မျိုး ဖြစ်လေသည်။ 

ဆန်က နူးညံ့ ပျော့ပြောင်းကာ ချောမွေ့ပြီး ပုစွန်နှင့် ငါး၏ လတ်ဆတ်သော အရသာထဲတွင် နစ်မြုပ်နေသည်။ အရသာတစ်ခုလုံးမှာ မွှေးပျံ့ပြီး သန်မာကာ စားချင်စဖွယ် ဖြစ်နေ၏။ အနည်းငယ်ပူသော ဆန်ပြုတ်ကို မျိုချလိုက်ရာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက ချက်ချင်း ကုသခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ 

ဆန်ပြုတ်ထဲရှိ လတ်ဆတ်သော ပုစွန်နှင့် လှီးထားသောကြက်သွန်ဖြူနှင့် ငါးကြော်တို့က ထုတ်ပင် ပြောစရာမလိုပေ။ ၎င်းတို့က နူးညံ့ပြီး ကြွပ်ရွနေ၏။ တကျွတ်ကျွတ်ဝါးစားလိုက်သောအခါတွင် အရသာရှိသော အရည်များက ပါးစပ်ထဲသို့ စီးဝင်လာသည်။ ၄င်းက ပေါ့ပါးလွန်းသည်လည်းမဟုတ်သလို များပြားလွန်းသည်လည်းမဟုတ်ပေ။  တစ်ဇွန်းသောက်ပြီးလျှင် ပိုသောက်ချင်လာအောင် ပြုလုပ်နေ၏။

ပန်ဒါပေါက်လေး- "အီ..."

ဝဝကစ်ကစ် ထန်ယွမ်လေးက ဇွန်းနှင့် ပန်းကန်လုံးကို တိုက်ရိုက်ကိုင်ကာ ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်တိုလေးများကို ပျော်ရွှင်စွာ ကန်နေသည်။ မြေခွေးလေးက ၎င်း၏အမြီးကြီးအား သိသိသာသာ လှုပ်ယမ်းလိုက်ပြီး နှင်းကျားသစ်လေးက ဆန်ပြုတ် တစ်ပန်းကန်လုံးကို ခေါင်းငုံ့ကာ အလျင်အမြန်သောက်ပြီး ကုယွီမြန်အား နောက်တစ်ပန်းကန် သီးသန့်တောင်းဆိုလိုက်သည်။

မှတ်ချက်များပေါ်ရာ ဖန်သားပြင်က တစ်လွှာချင်း ပြည့်နှက်လာပြီး အမျိုးမျိုးသော လက်ဆောင် အထူးပြုလုပ်ချက်များ ထွက်ပေါ်လာသည်။

[audhkfi: .......အား... ဒီဆန်ပြုတ်၊ ဒီ ပုစွန်နဲ့ ဒီကြက်သွန်ဖြူ...]

[သစ်တော်သီးပွင့်ဖြူလေး လီလီ: အားးးးးးးး... ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...  ငါက မြန်မြန်ရဲ့ လက်ရာက ပိုကောင်းလာတယ်လို့ ဘာလို့ခံစားနေရတာလဲ... ငါ ဒီဆန်ပြုတ်ကို လုံးဝ စွဲလန်းနေပြီ... အရသာရှိလွန်းလွန်း လျှာကိုတောင် မျိုချမိတော့မလို့...]

[အရုဏ်ဦး 123: ဆန်ပြုတ်ထဲက ငါးကြော်နဲ့ပုစွန်က အံ့ဩစရာကောင်းအောင် နူးညံ့၊ ကြွပ်ဆတ်၊ မွှေးပျံ့နေတာ စားလို့ကို မဝနိုင်ဘူး... တင်ဆက်သူ မြန်မြန်လုပ်ပါ... ညစာ ဘယ်တော့စားရမှာလဲ....]

[ဗီဗီယန်: ဟုတ်တယ်... အဲဒါက ငါထင်ထားတာထက် အဆ၁၀၀ ပိုကောင်းတယ်...]

ဆန်ပြုတ်က တည်ရလွယ်ပြီး ကလေးများက အရသာရှိသည့် အရာများကို ကြိုက်ကြသည်။  လတ်ဆတ်သော်လည်း အဆီမပြန်သည့် ဟန်ချက်ညီမှုကို ဆုပ်ကိုင်ရန် မလွယ်ကူသော်လည်း ဤဆန်ပြုတ်အိုးက ထိုဆုပ်ကိုင်မှုကို လုံး၀ရရှိသွားပေသည်။

တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်ချိန်မှု စတင်ထားသည်က မိနစ် ၂၀ကျော်သာရှိသေးသည်ဖြစ်ပြီး ပရိသတ်အရေအတွက်မှာ ယခုတွင် သန်း၅၀ ကျော်ကာ သန်း၆၀ နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သည်။ လက်ဆောင်အမျိုးမျိုးမှ အစပြုလိုက်သော အထူးပြုလုပ်ချက်များအပြင် အမျိုးမျိုးသောချန်နယ်များမှ အသွားအလာများ အဆက်မပြတ်စီးဆင်းလာခြင်းက ရေပန်းစားမှုကို ပိုမိုတိုးတက်စေသည်။

လူသစ်ပြိုင်ပွဲ၏စည်းမျဉ်းများက ကုယွီမြန်နှင့်မသက်ဆိုင်ကြောင်း သကြားခဲ သကြားခဲက ပြောလာခဲ့သည်မှာ အံ့ဩစရာမဟုတ်ပေ။ — စည်းမျဉ်းများမည်သို့ပင်ရှိပါစေ သူ၏ကျော်ကြားမှုက စည်းမျဥ်းများကို ဖျက်ဆီးပစ်ကာ ကုယွီမြန်အတွက် အလွန်လွယ်ကူစေပေလိမ့်မည်။ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု၏ တည်ငြိမ်သောအခြေအနေက လူသစ်ပြိုင်ပွဲ အချက်အလက်အားလုံး၏ စာရင်းတွင် ပထမအဆင့်ချိတ်ထားသည်။

"အင်း အရမ်းကောင်းတယ်…" 

ကုယွီမြန်က အရသာကို အလွန်ကျေနပ်နေပြီး နှိမ့်ချမနေဘဲ ​တစ်ကိုယ်တည်းဆိုလိုက်သည်။ 

“ဒါက သောက်လို့ကောင်းတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့ဟင်းချက်စွမ်းရည်က တကယ်ကြီး ကောင်းလာတာလား...  ကျွန်တော် အရင်က ဒီလို ဆန်ပြုတ် မချက်တတ်ပါဘူး..."

ပရိသတ်:

[ဟားဟားဟား... အရမ်း နှိမ့်ချတတ်တာပဲ... မြန်မြန်ကတော့က လေနဲ့ ပါသွားပြီ...] 

[ဟုတ်တယ်... မင်းရဲ့ ဟင်းချက်စွမ်းရည်က တိုးတက်လာတယ်... မင်းငါ့ကိုလက်ထပ်ဖို့ ငါ အကြံပေးလိုက်မယ်...] 

[မင်းတို့ အယ်လ်ဘတ်မှာ ဆန်ပြုတ်တစ်ပန်းကန် အနိုင်ရနိုင်တယ်... အားလုံးပဲ နှုတ်ဆက်ပါတယ်.... ငါအပြင်သွားတော့မယ်…]

နှင်းကျားသစ်လေးက ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် ပေါ်နေသည့် မှတ်ချက်များထဲတွင် [ငါ့ကိုလက်ထပ်ပါ]နှင့် [မြန်မြန်က ငါ့ရည်းစားပဲ]ဆိုသည်များကို မြင်ရသည်အား မနှစ်သက်ပေ။ သူက အလွန်မပျော်ရွှင်စွာနှင့် ခြေထောက်သေးသေးလေးဖြင့် ကုယွီမြန်၏ပါးကို ဖိထားလိုက်သည်။

" ပိုတဲ့နံရိုးတွေကို ပေါင်းလိုက်မယ်..." 

ကုယွီမြန်က နှင်းကျားသစ်လေး၏ ​လက်များကို ဆွဲယူပြီး လက်ဖဝါးကို ဆွဲညှစ်လိုက်သည်။  

"ပြီးရင် ပုစွန်​​တွေကို ​ကြော်​လိုက်မယ်... အဲ့ဒါဆိုရင်​ မင်းတို့ စားလို့ရပြီ..."

အရသာက ပေါ့ပါးသောကြောင့် ကန်တုံမနက်ခင်းစတိုင်အတိုင်း ပိန်းဥနှင့်နံရိုးကို ပေါင်းရန် မခက်ခဲပေ။ နံရိုးကို လှီးပြီးနောက် ရေဆေးကာ သကြား၊ ဆားနှင့် ဟင်းချက်ဝိုင်အနည်းငယ်ထည့်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ကြက်သွန်ဖြူ ထည့်ကာ ၄င်းတို့ကို ဝါးမီးဖိုဖြင့် ပေါင်းလိုက်သည်။

"ခေါင်ရန်းပုစွန်က ကြက်ဥနဲ့ ပေါင်မုန့်ခြောက်လိုတယ်...ဝိုင်လည်း ရှိတယ်... အသားကို ဝိုင်နဲ့ နှပ်ထားရင် ပိုကောင်းတယ်..."  

ပုံမှန် လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် ပြုမူခြင်းပြီးနောက် ကုယွီမြန်က ဓားတစ်ချောင်းကို ကိုင်ကာ လူလုပ်ပုဇွန်တုကို လှီးလိုက်ပြီးနောက် ဂျင်းနှင့် ကြက်သွန်နီလှီးထားသည်များထည့်ကာ အဝါရောင်ဝိုင်တစ်ဇွန်းကို လောင်းချပြီး အရာအားလုံးကို အချဉ်တည်လိုက်သည်။

ပန်းကန်လုံးထဲတွင် ကြက်ဥအရည်ကို မွှေလိုက်သည်။ ကုယွီမြန်က ပုဇွန်ကိုကိုင်ရန် တူများကို အသုံးပြုပြီး ကြက်ဥအရည်ထဲတွင် လှိမ့်ကာ ပေါင်မုန့်ခြောက်များ အညီအမျှ ကပ်လိုက်သည်။ သူက ဆီဖြည့်ထားသော ဒယ်အိုးကို အပူပေးကာ ပုစွန်ကိုကြော်လိုက်သည်။  

အိုးထဲရှိပုဇွန်က တရှဲရှဲမြည်ကာ အိုး၏ မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် ရှိနေသည့် အဝါရောင်ဝိုင်က ချက်ချင်းပင် အငွေ့ပျံပြီး အနံ့ပြင်းလှသည့် မီးခိုးနှင့် ရောသွား၏။  အလင်းရောင်အောက်တွင် ပုစွန်ကြော်များ၏ အရောင်အသွေးနှင့် အနံ့သည် တဖြည်းဖြည်း ရွှေရောင်ပြောင်းသွားပြီး အနည်းငယ်ကျက်သွားကာ အားလုံး၏အာရုံကို ဖမ်းစားနိုင်ပေသည်။

ကုယွီမြန်က အိုးထဲမှ ပုစွန်ကို အမြန် ဆယ်ထုတ်လိုက်သည်။ ပုဇွန်အမြီးက အနည်းငယ် အရောင်ပြောင်းသွားသောအခါ အိုးဘေးတွင် တိုက်ရိုက်ထည့်ထားလိုက်သည်။

ကြွပ်ရွနေသည့် ရွှေရောင်ပုစွန်က ဆီပူပူဖြင့် တောက်​ပနေသည်။ သူတို့ကို ပန်းကန်ပြားပေါ်တွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် တင်လိုက်သည်။ ရွှေရောင်ပုစွန်၏ မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် ကြော်ခြင်းဖြင့် ခပ်တင်းတင်းဖြစ်ကာ နူးညံ့နေသော အသားများကို မြင်နိုင်၏။ တူးသည့် အနံ့ကလည်း အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းလှသည်။

ထိုအချိန်တွင် နံရိုးအပိုများ ထွက်လာပေသည်။ ကြာရွက်များကို နံရိုးများ နူးအိပြီး တောက်ပြောင်လာကာ ပိန်းဥအရသာမှာ အနည်းငယ် မွှေးပြီး ချိုလာသည်အထိ ​ထောင်းထားသော ကြက်သွန်ဖြူများနှင့် ပေါင်းလိုက်သည်။

“……....”  

ဤအချိန်တွင် ပန်ဒါလေးက ဆန်ပြုတ်ကို စားပြီးခါစဖြစ်သည်။ သူက ကြောင်ငေးစွာဖြင့် ဘယ်ညာမော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ အနက်ရောင် မျက်လုံးများက တဖျပ်ဖျပ်ခတ်နေသည်။ သူက ခေတ္တမျှ မည်သည့်ဟင်းကို ပိုလိုချင်မှန်း မသိတော့ပေ။

မြေခွေးလေးက မီးကို လေးလေးနက်နက် စောင့်ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူက အမြီးကြီးကြီးကို လှုပ်ယမ်းကာ အစားအစာ​၏ ဆွဲဆောင်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ နှင်းကျားသစ်လေးက ပုစွန်တစ်ကောင်ကိုယူ၍ စားလိုက်သည်။

ကုယွီမြန်: “ထွမ်ထွမ်... အဲ့ဒါက ပူနေမယ်လို့ မထင်ဘူးလား..."  

ကုယွီမြန်က နှင်းကျားသစ်၏ မေးစေ့ကို ဖိထားကာ သူ့လျှာ အပူလောင်သွားသည်လားဆိုသည်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် အပူမလောင်ခဲ့ပေ။ တစ်ဖက်တွင်မူ ဤအချိန်၌ ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် ပေါ်နေသည့် မှတ်ချက်များ၏ လေထုက အလွန်အမင်း ထူးကဲနေပြီဖြစ်သည်။

[အလှကုန်တွေကို လွှင့်ပစ်မယ်: ငါ မူးလဲတော့မယ်... ငါ့တံတွေးငါ မျိုချနေရတယ်... ငါ့အစ်မက ငါ့ကို ဖုတ်ကောင်လို့ထင်နေပြီ...]

[ဂျူနီယာဘီ: မင်းက ဘာလို့ ငါ့အကြိုက်ဆုံး မီနူးကို နေ့တိုင်း အသစ်ပြန်လုပ်နေတာလဲ... ဒီကြာပန်းပုစွန်က ဘယ်လိုဟာမျိုးလဲ... အဲဒါက အနံ့လည်းမွှေး၊ ရွှေရောင်လည်းသန်းနေပြီး စွဲမက်စရာကောင်းတယ်...]

[ယုန်မာရှ်မယ်လို: မြန်မြန်လုပ်.... မြန်မြန်လုပ်... ငါ အဲ့နံရိုး စားချင်နေပြီ... နံရိုးလို့... မြန်မြန်.... မြန်မြန်... ငါ့ကို မြန်မြန်လေး ပေးနော်.... မဟုတ်ရင် စိတ်ဆိုးတော့မှာ...]

မရေမတွက်နိုင်သော ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မှတ်ချက်များက ရေကဲ့သို့ လှိမ့်ထွက်လာနေသည်။ ၄င်းတို့ထဲမှ အများအပြားက ကုယွီမြန်ကို မြန်မြန်စားရန် တိုက်တွန်းနေကြသည်။ ကလေးသုံးယောက်မှာလည်း လောဘကြီးနေလေပြီ။  နှင်းကျားသစ်လေးအပြင် မြေခွေးလေးနှင့် ထန်ယွမ်တို့က ကုယွီမြန်ကို ကြည့်နေကြသည်။

ကုယွီမြန်က ပန်းကန်ကိုဖြည့်ရန် အရှိန်မြှင့်လိုက်ပြီး ကလေးများကို ထမင်းစားခန်းထဲ ခေါ်သွားကာ ပန်းကန်ပြားများကို တစ်ခုစီ ချလိုက်ပြီး အမိုးခုံးမီးကို ဖွင့်လိုက်ကာ စတင် စားသောက်တော့သည်။ — နှစ်မိနစ်အတွင်းမှာပင် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု အခန်းထဲရှိ လူအရေအတွက်က သန်းနှင့်ချီ ခုန်တက်သွားသည်။

"ယွမ်ယွမ်... တူကို မကိုက်နဲ့..."

ကုယွီမြန်က သူ့အင်္ကျီလက်များကိုဆွဲတင်ကာ ကလေးများကို နံရိုးအပိုတစ်တုံးစီ ပေးလိုက်သည်။ 

"ဒါအရင်စားကြည့်... ပုစွန်ကြော်က နည်းနည်း ပူသေးတယ်..."

နံရိုးပေါင်းများ၏ အရသာက ယခင်က နံရိုးပြုတ်များ၏ အရသာနှင့် မတူပေ။ နူးညံ့ပျော့ပျောင်းသော အသားက အနည်းငယ် ဝါးရ၏။ ပိန်းဥနှင့် ကြာရွက်တို့၏ အရသာက ရောနှောနေကာ ကောင်းမွန်ပြီး မွှေးပျံ့သော အရသာက သူတို့၏ နှုတ်ခမ်းနှင့် သွားများကြားတွင် ပျံ့နှံ့သွားပြီး နောက်ဆက်တွဲအရသာမှာ အဆုံးမရှိ ရှည်လျားပေသည်။  

နံရိုးပေါင်းများကို အစပြုထားရာ နောက်မှလိုက်ပါလာသော ကြာပန်းပုဇွန်၏ အံ့ဩဖွယ်အရသာမှာ ပိုမိုသဘာဝကျနေသည်။ ရွှေရောင် ပုစွန်ကြွပ်ကြွပ်များကို အသုပ်အနှစ်အနည်းငယ်ဖြင့်နှပ်ထားရာ ကိုက်လိုက်သောအခါ အပေါ်ယံအခွံက မွှေးပြီးကြွပ်ရွနေကာ နူးညံ့ပြီး ဝါးရကောင်းသော ပုဇွန်အသားက အရက်ထဲတွင် စိမ်ထားသောကြောင့် လုံးဝမအီပေ။

နံရိုးများနှင့် ပုစွန်များကို စားပြီးနောက် ပန်ဒါလေးက မျက်နှာကို လက်များဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပျော်ရွှင်စွာ လူးလိမ့်နေလိုက်ပေသည်။  မြေခွေးလေးက ဇွန်းကိုကိုင်ကာ ညင်သာရှက်ရွံ့စွာဖြင့် နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် အော်ဟစ်လိုက်သည်။  နှင်းကျားသစ်လေးက ဆန်ပြုတ်ကို ဇွန်းရှည်တစ်ချောင်းဖြင့် သူကိုယ်တိုင်စားရန် သွားယူလိုက်သည်။ ပုဇွန်စားပြီးနောက် သူက ဆန်ပြုတ် ထပ်စားပေဦးမည်။

ကုယွီမြန်မှာ သူတို့က အလွန်ချစ်စရာကောင်းသည်ဟု ထင်ကာ နှလုံးသားများ အရည်ပျော်လာသည်။ သူက ဆန်ပြုတ်နောက်တစ်ပန်းကိုလည်း ထပ်ထည့်လိုက်သည်။

“ဖြည်းဖြည်းစား အများကြီးရှိသေးတယ်... မလောက်တော့ရင်လည်း ထပ်လုပ်ပေးမယ်...”

ထိုအချိန်တွင် မြေခွေးလေး၏ ရှု့ထောင့်မှ ပရိသတ်များက နွေရာသီနှောင်းပိုင်း အေးမြသောရာသီတွင် ဆောင်းဦးလေ တိုက်ခတ်နေသည်ဟု ခံစားမိနိုင်သည်။ ကြက်သွေးရောင် နေဝင်ချိန်က ဖြန့်ကျက်လာပြီး ပြတင်းပေါက်မှ ယိုဖိတ်နေတော့သည်။

🐯🐯🐯