MM Story Teller

Chapter 63

Viewers 18k

💘Chapter 63

အနည်းငယ်ကော့တက်နေသောနှုတ်ခမ်း

ဆေးရုံကထွက်လာပြီးနောက် ချစ်ချစ်တောက်ပူနေသောနေက ၎င်း၏စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်လွယ်သောစိတ်ကို ထိန်းချုပ်လိုက်ပြီဖြစ်ပေမဲ့ အပူချိန်က မြင့်နေဆဲဖြစ်ပြီး အရေပြားကို မီးပူတိုက်နေသည်။အရေပြားက လေနှင့်ထိတွေ့လိုက်သည်နှင့် မီးတောက်ကြီးဘေးမှာ ရပ်နေရသလိုခံစားရကာ အပူချိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် မီးဖုတ်ခံနေရသည့်အတိုင်းပါပင်။

ဝေ့ချန်က ကားထဲဝင်ပြီးနောက် အလျင်စလို ကားစက်မနှိူးခဲ့ပေ။သူက စမ်းရေတစ်ဘူးကိုဖွင့်ပြီး ချန်လီကိုကမ်းပေးလိုက်သည်။ချန်လီက ရေဘူးကိုယူပြီး တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။

"လီလီ... ဆေးရုံကိုလာရတာကိုမကြိုက်ဘူးလား"

ဝေ့ချန်ကမေးလိုက်သည်။

ဝေ့ချန်နှင့်ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ချန်လီက အမြဲ ဘာကိုမှ ဖုံးကွယ်ထားလိမ့်မည်မဟုတ်ပါချေ။သူက ခေါင်းညိတ်ပြီး ဆေးရုံ၏ခံစားချက်ကို သူမကြိုက်ကြောင်းဝန်ခံလိုက်၏။အဖြူရောင်နှင်ပြည့်နေသောကမ္ဘာကြီးက သူ့ကို အသက်ရှူကြပ်သလိုခံစားရစေသည်။

"ကိုယ်တို့ တစ်ပတ်တစ်ခါလာမယ်ဆိုရင်ရော မင်းဆန္ဒရှိမှာလား"

ဝေ့ချန်က ထပ်မေးလိုက်သည်။

ချန်လီက အလျင်အမြန်ခေါင်းခါ၏။

"လီလီ...ခုနက ဆရာဝန်မက ဘယ်သူလဲဆိုတာသိလား"

ဝေ့ချန်က ဆေးရုံကိစ္စကိုပြောနေခြင်းအားရပ်လိုက်ပြီး ထိုအစား ချန်လီကို ရှုရူရူအပေါ်သူ့အမြင်အားမေးလိုက်သည်။ချန်လီက ရှုရူရူ၏ချဥ်းကပ်မှုကိုလက်ခံလျှင် သူမကို သူ၏ပုံမှန်သမားတော်လုပ်ခိုင်းလိုက်မည်၊ယင်းကအလုပ်ဖြစ်နိုင်သည်။

သို့ပေမဲ့ ချန်လီကလက်မခံလျှင် ဝေ့ချန် သူ့ကို ဖိအားပေးမှာမဟုတ်ပေ။

ချန်လီ၏နုနယ်သောအတွင်းစိတ်ကမ္ဘာကိုကာကွယ်ပေးနေသော အကာအကွယ် တံတိုင်းများအား တစ်စုံတစ်ယောက်ကို အတင်းအကြပ်ဖြိုချခိုင်းမည့်အစား ချန်လီ သူ့နှလုံးသားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်ဟပေးလာသည်အား ဝေ့ချန်ပိုလိုလားသည်။

ထိုချဥ်းကပ်နည်းက မြန်ကောင်းမြန်နိုင်သော်လည်း ချန်လီအတွက်နာကျင်စေလိမ့်မည်။

ဝေ့ချန်အတွက် လက်ရှိချဥ်းကပ်နည်းက ကောင်းလေသည်။သူက သော့တံတစ်ခုအနေဖြင့် ဆောင်ရွက်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း မသိမသာနှင့်ချန်လီ၏နှလုံးသားတံခါးကိုဖွင့်မည်။သူ၏လွှမ်းမိုးမှုအောက်မှာ ချန်လီ၏နောက်ဆုံးရလဒ်ကမည်သို့ဖြစ်မည်ကို ဝေ့ချန်မခန့်မှန်းနိုင်သော်လည်း အနည်းဆုံး ချန်လီ၏လက်ရှိအခြေအနေက ကောင်းပြီး

မှန်ကန်သောဦးတည်ရာဆီကို ရွေ့နေသည်၊ပြီးလျှင် ချန်လီနေ့စဥ်နှင့်အမျှပျော်နေသည်။

ဝေ့ချန်အတွက် ထိုသည်က လုံလောက်နေပြီဖြစ်သည်။

သူ့တစ်ဘဝလုံး သူက ချန်လီအပိုင်ဖြစ်နေမှာဖြစ်၍ ချန်လီကို ဖြေးဖြေးချင်းအဖော်ပြုပေးရန် သူဆန္ဒရှိပါသည်။

ဤသည်က အလွန်အမင်းတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သောအပြုအမူဆိုသည်ကို ဝေ့ချန် မငြင်းပါ။

ဒါပေမဲ့ အဲတော့ဘာဖြစ်လဲ...

ချန်လီ၏ကျန်းမာရေးအတွက်ကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် ဝေ့ချန် ချန်လီကို အပြင်ကိုခြေတစ်လှမ်းပင် ထွက်စေချင်မှာမဟုတ်၊ချန်လီ၏ကမ္ဘာကြီးထဲမှာ သူ ဝေ့ချန်ပဲရှိနေစေချင်သည်။

ဝေ့ချန်ဆီမှာ ဤအတွေး ပေါ်လာသည်က ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ပေ။ဝေ့ချန် သူ၏ပြင်းထန်သောပိုင်စိုးလိုစိတ်ကြောင့် သူကိုယ်တိုင်ပင် ကြောက်လန့်နေခဲ့ရသည်။သို့ပေမဲ့ သူ ချန်လီနှင့် အချိန်ကြာကြာကုန်ဆုံးလေလေ ဤအတွေးက ပိုနက်ရှိုင်းလာလေလေဖြစ်သည်။သူ ထောင်ချောက်မိသွားပြီး ရုန်းမထွက်နိုင်တော့မှန်း ဝေ့ချန်သိလိုက်သည်။

ဝေ့ချန် အတွေးထဲမှာနစ်မြုပ်နေစဥ်မှာပဲ

သူ့နဖူးပေါ်မှာ နွေးထွေးသောအထိအတွေ့တစ်ခု ညင်ညင်သာသာထိကပ်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ဝေ့ချန် သတိပြန်ဝင်လာချိန်မှာ ချန်လီ၏မျက်နှာက သူနှင့်နီးနီးကပ်ကပ်မှာရှိနေပြီး ခုနကသူ့နဖူးကိုနမ်းလိုက်ကြောင်း သက်သေခံနေသည်။

"ဘာလို့ကိုယ့်ကိုနမ်းတာလဲ"

ဝေ့ချန် သူ့မျက်လုံးထဲကခံစားချက်များအားလုံးကို ထိန်းချုပ်လိုက်ပြီး နူးညံ့မှုနှင့်အပြုံးရိပ်လေးပဲချန်ထားခဲ့ကာ ချန်လီကိုကြည့်လိုက်သည်။ချန်လီက ဝေ့ချန်ကို ကြည့်ပြီး အနည်းငယ်နောက်ပြန်ဆုတ်သွား၏။

ဝေ့ချန်က ရှေ့တိုးကာ အပြုံးလေးဖြင့်မေးလိုက်သည်။

"လီလီက ကိုယ့်ကို မျက်နှာချိုသွေးဖို့ကြိုးစားနေတာလား"

ချန်လီက မဆိုင်းမတွခေါင်းညိတ်လားသည်။

"ဝါး တော်လိုက်တာ...ကိုယ့်ရဲ့လီလီက သူများကို ဘယ်လို မျက်နှာချိုသွေးရမလဲဆိုတာကို သိနေပြီပဲ"

ဝေ့ချန် အလွန်ကိုပျော်နေ၏။ချန်လီပြသလိုက်သည့် ခံစားချက်တိုင်းက ဝေ့ချန်အတွက် စိတ်ကြွဆေးတစ်ခွက်ဖြစ်ကာ သူ့အားစိတ်လှုပ်ရှားစေပြီး ခံနိုင်ရည်မရှိဖြစ်စေသည်။

ချန်လီ၏ကမ္ဘာက အမြဲသူတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ဗဟိုပြုပြီးလည်ပတ်နေရန် သူ ဆုတောင်းမိသော်လည်း ချန်လီတိုးတက်လာသည်ကို သူ မြင်ရသည့်အခါတိုင်း အနည်းငယ်မျှဆိုလျှင်ပင် ဝေ့ချန်မှာ အပျော်လွန်ပြီး ဂုဏ်ယူမှုများဖြင့် ပြည့်နေတတ်သည်။

ဝေ့ချန်၏အမူအရာက ပြောင်းလဲမှုမှမရှိပေမဲ့ ချန်လီ ဝေ့ချန်စိတ်အခြေအနေကောင်းနေသည်ကိုခံစားနိုင်လေသည်။ချန်လီ၏စိတ်အခြေအနေသည်လည်း မသိလိုက်ပါဘဲ ဝေ့ချန်ဆီကလွှမ်းမိုးခံလိုက်ရ၏။ယင်းက သူ့မျက်လုံးများထဲမှာ မီးသီးလေးတစ်လုံး ဖွင့်လိုက်သည့်အတိုင်းအဖြစ်ကာ ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်က နေရောင်ထက်ပင်တောက်ပနေခဲ့လေသည်။

ချန်လီ၏ မျက်လုံးများထဲကို ငေးကြည့်ရင်း ဝေ့ချန် ယနေ့နေရောင်က လှပသလို ရုတ်တရတ်ခံစားလိုက်ရသည်။လှပလွန်း၍ သူမထိန်းနိုင်ဘဲ ချန်လီ၏နဖူးထက်ကို ကုန်း၍ အနမ်းဖွဖွတစ်ပွင့်ခြွေချမိသည်အထိပင်။သူက နူးညံ့စွာပြောလိုက်သည်။

"ကောင်းပါပြီဗျာ မင်းရဲ့ ကိုယ့်ကိုမျက်နှာချိုသွေးဖို့ကြိုးပမ်းမှုကို ကိုယ် လက်ခံတယ်"

အဆုံးမှာ ဝေ့ချန်က ရှုရူရူအကြောင်းကို ချန်လီရှေ့မှာ ထပ်မပြောတော့ပေ။ချန်လီကို စိတ်ရာဂါအထူးကုဆရာဝန်ဆီပြမည့်ကိစ္စကလည်း ဝေ့ချန်၏ခေါင်းထဲမှာ နောက်ပို့ခံလိုက်ရ၏။

စောသေးသဖြင့် ဝေ့ချန် ချန်လီကိုအိမ်ပြန်ခေါ်သွားရန် အလျင်မလိုခဲ့ပေ။သူတို့အပန်းဖြေဥယျာဥ်တစ်ခုကိုဖြတ်သွားချိန်မှာ ဝေ့ချန် ချန်လီကို ထိုဆီခေါ်သွားရန် အကြံရလိုက်သည်။

"လီလီ ကိုယ်တို့သွားကစားကြမလား"

မီးနီးနေတုန်းမှာ ဝေ့ချန်က မနီးမဝေးက ကောင်းကင်အထက် ခပ်မြင့်မြင့်မှာ လွှဲယမ်းနေသော ကောင်းကင်ဒန်းကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြီး ပြောလိုက်သည်။ချန်လီက ဝေ့ချန်၏လက်အတိုင်းလိုက်ကြည့်လိုက်ရာ ကောင်းကင်ဒန်းကိုမြင်သွားသည်။၎င်းက ဘာမှန်း သူမသိပေမဲ့ လိမ်လိမ်မာမာဖြင့် ခေါင်းညိတ်ကာ ဝေ့ချန်၏အကြံပြုချက်ကို သဘောတူလိုက်သည်။

ချန်လီဆီကသဘောတူညီချက်ရသောအခါ ဝေ့ချန်က အနားမှာ ကားရပ်ရန် နေရာတစ်ခု ရှာလိုက်သည်။အပန်းဖြေဥယျာဥ်နားမှာ ကားထိုးပြီးနောက် သူ ချန်လီ၏လက်ကိုဆွဲပြီး လတ်မှတ်အရောင်းရုံငယ်လေးဆီလျှောက်သွားလိုက်သည်။

အားလပ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် အပန်းဖြေဥယျာဥ်က လူများစည်ကားနေသည်။ဝေ့ချန် လက်မှတ်ဝယ်ရန်အတွက်တင်ကို နာရီဝက်လောက် တန်းစီလိုက်ရ၏။ချန်လီက ဝေ့ချန်၏ဘေးမှာ တစ်ချိန်လုံး ကပ်နေပြီး ဝေ့ချန်၏လက်မောင်းကိုတင်းနေအောင်ဖက်ကာ သူ့ခြေထောက်သူ ငုံ့ကြည့်နေသည်။

လူများသည့်နေရာများမှာ နေရသည်ကို သူ ကြောက်နေဆဲဖြစ်သည်။ဝေ့ချန်ရှိနေ၍သာလျှင် လူများပြည့်ကျပ်နေသာကမ္ဘာကြီးထဲမှာ သူရပ်ရဲနေခြင်းဖြစ်၏။

ဝေ့ချန်ကလည်း ချန်လီကြောက်နေမှန်းသိသဖြင့် ချန်လီ၏လက်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ခွန်အားများပေးလိုက်သည်။မရေမတွက်နိုင်သောမျက်လုံးများက သူတို့ကို ဖော်ရွေစွာရော မဖော်ရွေစွာရော ကြည့်နေကြပေမဲ့ ဝေ့ချန်က ၎င်းကိုတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲလက်ခံလိုက်ပြီး အဆင်မပြေမှုရော အနေရခက်မှုရော မခံစားရပါချေ။

နာရီဝက်ခန့်အကြာမှာ ဝေ့ချန်လက်မှတ်နှစ်စောင်ဖြတ်ပြီး ချန်လီကိုအပန်းဖြေဥယျာဥ်ထဲကိုခေါ်သွားလိုက်သည်။ရင်ဖိုစရာကောင်းသောစီးစရာများကို မစမ်းကြည့်ခင်မှာ ကျင့်သားရအောင် သိပ်မကြမ်းသောအရာများကနေ စ၍စီးရန် ဝေ့ချန်စီစဥ်ထားသည်။

သို့ပေမဲ့ ချန်လီမှာ တခြားအတွေးတစ်ခုရှိနေသည်။အပန်းခြေဥယျာဥ်ထဲရောက်သည်နှင့် ပထမဆုံး သူခံစားကြည့်ချင်သည့်အရာက ဝင်ပေါက်မှာ သူတွေ့ခဲ့သည့် ကောင်းကင်ဒန်းဖြစ်လေသည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီကို သူလုပ်ချင်သည့်အရာလုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။သူတို့ ကောင်းကင်ဒန်းရှိရာဆီ ဦးတည်သွားကာ လက်မှတ်နှစ်စောင်ဝယ်၍ ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။

"လီလီ စိတ်လှုပ်ရှားနေလား"

ထိုင်ခုံနှင့်တွဲထားသည့် လုံခြုံရေးခါးပတ်များကို အပြီးအစီးတပ်ပြီးချိန်မှာ ဝေ့ချန်က ချန်လီဘက်ကိုခေါင်းလှည့်ပြီး စိုးရိမ်မှုတချို့ဖြင့် မေးလိုက်သည်။

ချန်လီက ဘေးနှစ်ဖက်ကိုလက်နှစ်ဖက်စလုံးဖြင့် ကိုင်ထားပြီး သူ့မျက်လုံးများက ရှေ့ကိုပဲ တည့်တည့် ကြည့်နေကာ စိတ်လှုပ်ရှားသည်ဆိုခြင်းက ဘာကိုပြောမှန်းပင် မသိပုံရလေသည်။

ဝေ့ချန် သူ အကြောင်းမရှိ ပူပန်နေမိမှန်း သတိပြုမိသွား၏။

စက်နှိူးပြီးနောက် ကောင်းကင်ဒန်းက တဖြည်းဖြည်းချင်း မြင့်တက်လာပြီး

၎င်း၏အမြင့်ဆုံးနေရာကို ရောက်သွားသည်။ထို့နောက် ရုတ်တရတ်ကြီး 360°လည်သွားပြီး အော်သံအစီအရီက

နောက်က ကပ်ပါလာလေသည်။လေက မျက်နှာနှင့်ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖြတ်၍တိုက်ခတ်နေပြီး ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး သူ့ရှေ့မှာ အရိုင်းဆန်စွာ စတင်လည်ပတ်တော့သည်။

ဤသည်က ချန်လီတစ်ခါမှမကြုံဖူးသော ကမ္ဘာတစ်ခုဖြစ်၏။အမြင့်ဆိုသည်က ဘာမှန်းသူမသိသလို ရူးချင်းစရာကောင်းသောလည်ခြင်းက ဘာမှန်းလည်း သူမသိသဖြင့် ကမ္ဘာဆွဲငင်အားနှင်လွတ်၍ အလေးချိန်မဲ့မှုက ယူဆောင်လာသောကြောက်ရွံ့မှုကို သူမသိပါချေ။ကောင်းကင်ဒန်းတက်သွားချိန်ကနေ ရူးချင်စရာ360° လည်သည်အထိ ချန်လီ မျက်လုံး လုံးဝမမှိတ်ခဲ့ပေ။ဤကမ္ဘာကြီးက သူ့အတွက် မယုံနိုင်လောက်အောင် သူ့စိတ်ကိုလန်းဆန်းစေပြီး ဆူညံသောအော်ဟစ်သံများကပင် သူ့ကိုအနှောက်အယှက်မပေးနိုင်ခဲ့ပေ။

ကောင်းကင်ဒန်းစီးခြင်းက ခပ်မြန်မြန်ပဲအဆုံးသတ်သွားသည်။စက်ရပ်သွားချိန်မှာ ဝေ့ချန်က ချန်လီရှိရာဘက်ကို စိုးရိမ်တကြီး လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။သို့ပေမဲ့ အနှီအကြည့်တစ်ချက်က ဝေ့ချန်ကို ကြောင်အသွားစေခဲ့၏။

ချန်လီပြုံးနေတယ်...

သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများက အနည်းငယ်ကော့တက်နေကာ သိမ်မွေ့လွန်း၍ သေသေချာချာသတိမထားကြည့်လျှင် သတိမပြုမိနိုင်သောအပြုံးတစ်ပွင့်ဖြစ်တည်နေခဲ့လေသည်။သို့သော်လည်း လက်ရှိမှာ ဝေ့ချန် ချန်လီနှင့်အတူတူနေခဲ့သည်မှာအချိန်တချို့လောက်ရှိပြီဖြစ်၍ သူ့မျက်နှာပေါ်က အသေးငယ်ဆုံးသောပြောင်းလဲမှုကိုပင် ဝေ့ချန်က တန်းသတိပြုမိနိုင်၏။အပြုံးဆိုပြောမနေပါတော့နှင့်။

အတိတ်ဘဝတုန်းက သေခါနီးနီးဆဲဆဲရှိ စိတ်အေးသွားသည့်အပြုံးနှင့်မတူပါဘဲ ဤအပြုံးက ချန်လီ၏နှလုံးသားထဲက လာခြင်းဖြစ်ကာ ပျော်ရွှင်မှုများစိမ့်ဝင်နေခဲ့၏။ဤအပြုံးနှင့်ယှဥ်လိုက်သည့်အခါ ဘေးပတ်ပတ်လည်က အရာရာတိုင်းက အရောင်ဖျော့သွားသလို ဝေ့ချန် ခံစားလိုက်ရပြီး ချန်လီက သူ့ကမ္ဘာထဲမှာ တစ်ခုတည်းသောဆုံချက်ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။

"လီလီ"

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ ခေါ်လိုက်၏။

ချန်လီက ခေါင်းလှည့်ကာ ဝေ့ချန်ကိုကြည့်လာပြီး အနည်းငယ်ကော့တက်နေသော သူ့နှုတ်ခမ်းကွေးလေးက ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီဖြစ်လေသည်။

"လီလီ ပြုံးလိုက်တယ်"

ဝေ့ချန်၏အသံက မရေမတွက်နိုင်သောခံစားချက်များကိုဖိနှိပ်နေရသည့်အတိုင်း တိုးဝင်ကာ အက်ရှနေခဲ့၏။

ချန်လီ၏အကြည့်ထဲမှာ နားမလည်မှုများ တန်းပေါ်လာသည်။

သူပြုံးလိုက်တယ်လား...ဒါပေမဲ့ အပြုံးဆိုတာဘာလဲ...

ချန်လီ၏အပြုံးက တဒင်္ဂအခိုက်အတန့်လိုမျိုးဖြစ်ကာ ဖျက်ခနဲပေါ်လာပြီးသွားသည်နှင့် ဖမ်းမမိနိုင်တော့ပေ။

နောက်ပိုင်းမှာ ဝေ့ချန်က ချန်လီကို အပန်းဖြေဥယျာဥ်ထဲရှိ ရဲစွမ်းသတ္တိလိုအပ်သော စီးစရာများပေါ်မှာ ထပ်စီးခိုင်းခဲ့ပေမဲ့ ချန်လီက ထပ်မပြုံးတော့ပါချေ။သို့ပေမဲ့ ချန်လီ ပျော်နေသည်ကိုဝေ့ချန် ခံစားမိလေသည်။သူမျက်လုံးများက အမြဲ တောက်ပနေကာ ဝေ့ချန်၏လက်ကိုဆွဲပြီး လူကြားထဲတိုးသွားရသည့်အခါ၌ပင် ယခင်ကလောက်မကြောက်တော့ပုံပေါ်လေသည်။

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ ညရောက်လာပြီး အပန်းဖြေဥယျာဥ်၏နီယွန်မီးရောင်များက တစ်ခုပြီးတစ်ခုလင်းလာသည်။အမှောင်ထုထဲမှာ အပန်းဖြေဥယျာဥ်တစ်ခုလုံးက အရောင်အသွေးစုံပြီး လှပနေခဲ့၏။

ချန်လီက မပြန်ချင်ဖြစ်နေသည်။သူနှင့်ဝေ့ချန်က ရောင်စုံမီးများဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားသော အရောင်အသွေးစုံသောလမ်းများပေါ်မှာ လက်ချင်းတွဲပြီးလက်လျှောက်နေခဲ့သည်။သူ၏အကြည့်များက မြင့်သွန်းသော အပန်းဖြေစီးစရာများပေါ်မှာ တဝဲလည်လည်ဖြစ်နေခဲ့၏။

မှောင်နေပြီဖြစ်၍ ချားရဟတ်စသည့်စီးစရာများက လည်ပတ်ခြင်းရပ်သွားပြီဖြစ်သော်လည်း အပန်းဖြေဥယျာဥ်ကိုယ်၌ကမူ ဆက်လက်၍ လင်းလက်စွာ တောက်ပနေပြီး အရောင်အသွေးစုံနေဆဲဖြစ်လေသည်။ထိုထဲမှာကား တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ပြေးတမ်းလိုက်တမ်းကစားနေကြသည်စုံတွဲများ၊ရယ်မောသံများပြည့်နေသည့်မိသားစုများနှင့် လက်ချင်းတွဲ၍လမ်းလျှောက်နေကြသည့် လူအိုစုံတွဲများရှိကြသည်။

ဤကမ္ဘာက မတူကွဲပြားပြီး လောကကြီး၏ အခြားတစ်ဖက်ခြမ်းကဲ့သို့ဖြစ်နေသဖြင့် ချန်လီ၏အာရုံကို အောင်အောင်မြင်မြင် ဆွဲဆောင်နိုင်သွားခဲ့၏။သူ့ခြေလှမ်းများ နှေးကျသွားသည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ခြေလှမ်းများနောက်ကို ဦးတည်ရာမဲ့စွာ လိုက်နေခဲသည်။ချန်လီသွားသည့်နေရာတိုင်းကို သူ လိုက်လေသည်။ချန်လီက တံတားတစ်ခုပေါ်မှာ ရပ်သွားခဲ့၏။

တံတားအောက်မှာက ရေကန်တုတစ်ခုရှိပြီး ကမ်းပေါ်က အရောင်အသွေးစုံသောကမ္ဘာကြီးက ရေကန်ထဲမှာ အပြည့်အစုံ ရောင်ပြန်ဟပ်နေသည်။ညလေညှင်းတိုက်ခတ်လာသောအခါ (ရေကန်ထဲက)လှပသောကမ္ဘာကြီးက ကွဲကြေသွားခဲ့၏။တလက်လက်တောက်ပနေသော လိုင်းတွန့်များထလာချိန်မှာ အနှီလောကကြီးက ပို၍နူးညံ့သွားခဲ့လေသည်။

"မလှဘူးလား"

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ဘေးမှာရပ်လိုက်သည်။သူတို့ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာ ဆူညံသံများအဆက်မပြတ်ရှိနေသော်ငြား ဤအခိုက်အတန့်တွင် ဝေ့ချန် ဤလောကထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ပဲကျန်တော့သလိုခံစားရလေသည်။

ချန်လီ၏အကြည့်က ရေပြင်ပေါ်မှာကျရောက်နေပြီး သူမျက်လုံးများထဲမှာ တလက်လက်တောက်ပနေသောကမ္ဘာကြီးရှိ၍နေသည်။

ချန်လီက ပန်းချီမှာပါရမီပါပြီး အလှတရားကိုရှာဖွေနိုင်သော မျက်လုံးတစ်စုံကို ပိုင်ဆိုင်ထား၏။သို့သော်လည်း မရေမတွက်နိုင်သော အတိတ်က နာကျင်မှုများက သူ၏နှလုံးသားကို အမှာင်ထဲမှာ ပိတ်ထားခဲ့သည်။ယခု ဝေ့ချန်ကြောင့် သူ၏ပိတ်ထားသောနှလုံးသားက အနည်းငယ်ဟလာပြီး တချိန်က သိုဝှက်ထားသောအလှတရားကို ချန်လီ၏နှလုံးသားထဲကို သွန်းလောင်းထည့်ပေးလာသည်။

"မိုးရွာနေပြီ"

လူအုပ်ထဲက တစ်စုံတစ်ယောက်ကအော်လိုက်သည်။လေးတိလေးကန် လူအုပ်ကြီးက စတင်၍ပရမ်းပတာဖြစ်လာပြီး မိုးလုံးလုံးကြီးမရွာခင် မိုးခိုရန်နေရာရှာကြလေသည်။

မိုးစက်တစ်ပေါက်က ဝေ့ချန်၏ပါးပြင်ပေါ်ကျဆင်းလာပြီး ရေစက်လေးတစ်ခုဖန်တီးလိုက်သည်။ထိုမှသာ မိုးရွာတော့မှာမှန်း ဝေ့ချန် အမှန်တကယ်သတိပြုမိသွားခဲ့သည်။

သူက ချန်လီ၏လက်ကိုတင်းတင်းကိုင်လိုက်သည်။

"မိုးရွာတော့မယ်လီလီ...ပြန်ကြရအောင်"

ချန်လီက ခေါင်းညိတ်ပြီး ဝေ့ချန်ကို သူ့အား ခေါ်သွားခွင့်ပြုလေသည်။

ခါနွေမိုးက အညှာအတာမဲ့စွာရွာချလာသည်။ယခုနကမိုးပေါက်အနည်းငယ်ပဲကျနေရာကနေ ယခုအချိန်မှာ ချက်ချင်းလက်ငင်း သည်းထန်စွာ သွန်းလောင်းချနေလေပြီ။

ချန်လီနှင့်ဝေ့ချန်လည်း တခြားဖြတ်သွားဖြတ်လာများလိုပဲ မိုးမင်းကြီး၏သည်းကြီးမည်းကြီးတိုက်ခိုက်မှုဒဏ်ကနေ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ပေ။

"လီလီရေ ပြေးကြစို့"

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏လက်ကိုတင်းတင်းဆွဲကာ မိုးရေထဲမှာ ပြေးလိုက်သည်။

ညကောင်းကင်က မိုးထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပုံပျက်လာပေမဲ့ မိုးကိုယ်၌ကမူ ရောင်စုံမီးရောင်များကြားမှာ ပိုပို၍ပင် တလက်လက် တောက်ပလာခဲ့လေသည်။

လီလီ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ပိုကောင်းလာမှာ...

(T/N—ဝေ့ချန်တို့စီးတဲ့ကောင်းကင်ဒန်းက pendulum rideပါ၊နာရီချိန်သီးရဲ့ပုံသေလှုပ်ရှားပုံပေါ် အခြေခံပြီး တည်ဆောက်ထားတာဖြစ်ပါတယ်။ဒေါက်တိုင်နှစ်ခုကြားမှာ ချိန်သီးလိုဝင်ရိုးတစ်ခုရှိပြီး ချိန်သီးနေရာမှာ လူစီးစရာအဝိုင်းကွင်းကြီးတစ်ခုပါပါတယ်။သူ့ကိုစီးရင် အစပိုင်းမှာ ဝင်ရိုးက ချိန်သီးလိုလွှဲယမ်းပြီး အမြင့်ကိုရောက်တဲ့အခါ အဲဒီအဝိုင်းကွင်းကြီးက လည်သွား၊ပြီးမှပြန်ကျ အဲလိုပုံစံမျိုးပါ)

<< >>

💘

Prev Next