အပိုင်း ၁၃၅ ( Rogue Champion 11 )

ယန်ကျင်းဇီသည် ဤကလေးများ၏ တုံ့ပြန်မှုက တကယ်ပင် အနည်းငယ် ချဲ့ကားလွန်းသည်ဟု ခံစားရသည်။

သူက အရပ်ရှည်ပြီး အနည်းငယ် ကြောက်စရာကောင်းသည်ဟု ဝန်ခံသည်။ ဒါပေမယ့် သူတို့က သူ့ကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ထငိုစရာ မလိုဘူးမလား?

ဝေ့လင်းရှိူ့သည် ကျောက် Xiucai ၏ ဘေးတွင် ထိုင်နေပြီး စာအုပ်ဖတ်နေလေသည်။ လှုပ်ရှားသံကို ကြားရသောအခါ သူသည် ခေါင်းမော့ပြီး ကျောင်းမှ အသက်အငယ်ဆုံး အသားမည်းမည်း ဝတုတ်ကလေးက ငိုနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အခြားကလေးများတွင်လည်း ‌ကြောက်ရွံ့မှုနှင့် အကူအညီမဲ့မှုများ ပြည့်နှက်နေကြသည်။

ကျောက် Xiucai တွင် နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ကိုယ်ကျင့်စရိုက် ရှိပြီး ဤကလေးအများစုဟာ ကျေးလက်ဒေသမှ ဖြစ်ကြသောကြောင့် စည်းကမ်းမသေဝပ်ကြချေ။ ‌သူသည် မကြာခဏပင် သူတို့ကို ထိန်းမနိုင်ပေ။

သို့သော် ဝေ့လင်းရှိူ့ကို ယန်ကျင်းဇီက စာလေ့လာရန် လာပို့သည့်အချိန်မှစ၍... ဤကလေးများက ယန်ကျင်းဇီကို ကြောက်ကြရာ သူတို့က ဝေ့လင်းရှိူ့ကိုပင် ကြောက်ရွံ့ကြသည်။ သူတို့က ကျောင်းတွင် ပြဿနာမရှာရဲကြတော့သောကြောင့် ကျောက် Xiucai အတွက် များစွာ ပိုမိုသက်သာသွားသည်။

ဤသည်ကား ကျောက် Xiucai ၏ ဝေ့လင်းရှိူ့ကို သဘောကျရသော အကြောင်းအရင်းများထဲမှ တစ်ချက်လည်း ဖြစ်သည်။

သို့သော်ငြာ ဤကလေးများက ဝေ့လင်းရှိူ့ကို မြင်သောအခါ အနည်းငယ်သာ ကြောက်ရွံ့ကြပြီး ယန်ကျင်းဇီကို တွေ့သောအခါတွင်မူ အလွန်ကြောက်ရွံ့ကြပြီး ငိုကြတော့သည်။

“ ငါက အရမ်းကြောက်စရာကောင်းလား? ” ယန်ကျင်းဇီသည် သူ့နှာခေါင်းကို ထိပြီး ကျောက် Xiucai ကို ကြည့်လိုက်သည်။

ကျောက် Xiucai က ပြောသည် : “ လွန်ခဲ့တဲ့လအနည်းငယ်က မင်း ဒီနားမှာ အကြွေးတောင်းနေခဲ့တာကို သူတို့အကုန်လုံး တွေ့ထားတယ်။ ”

ယန်ကျင်းဇီသည် ၎င်းကို တွေးမိသောအခါ အဖြစ်အပျက်ကို သတိရသွားပြီး သူ့နှလုံးက ဒုတ်ခနဲ ခုန်သွားသည်။ သို့ရာတွင် ဝေ့လင်းရှိူ့က မေးလာ၏ : “ အကြွေးတောင်းတာလား? ”

“ တစ်ယောက်ယောက်က အကြွေးယူပြီး ပြန်မဆပ်ရင် ငါက သူတို့ဆီက ပြန်တောင်းရတယ်... ” ယန်ကျင်းဇီက ရယ်ပြီး ကျောက် Xiucai ကို ထပ်ကြည့်လိုက်သည်။

ကျောက် Xiucai သည် တုန်လှုပ်သွားပြီး အထပ်ထပ်အခါခါ ခေါင်းညိတ်ပြသည် : “ ဟုတ်တယ်! ဟုတ်တယ်! ” သူက ကောင်းမွန်တဲ့ စာပေပညာရှင်တစ်ဦးပါ။ ဘာလို့ ယန်တကို သွားနှောင့်ယှက်ရမှာလဲ... သူ တကယ် ကြောက်တယ်!

“ ကျောက် Xiucai, လင်းရှိူ့ရဲ့ ပညာရေး ဘယ်လိုရှိလဲ? ” ယန်ကျင်းဇီက ကျောက် Xiucai ကို ညင်သာစွာ ပြုံးပြသည်။

ကျောက် Xiucai သည် သူ့အပြုံးကို တွေ့ပြီး အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည် : “ သူက အရမ်းကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နဲ့ သင်ယူနေတယ်။ နောက်နှစ် ဖေဖော်ဝါရီလမှာ လာမယ့် စာမေးပွဲကို သူ ကြိုးစားကြည့်လို့ရတယ်။ ပိုပြီး ရင်းနှီးသွားအောင် စာအုပ်တွေကို သူ အလွတ်မှတ်မိနိုင်သရွေ့ပေါ့။ ”

သူတို့က နောက်နှစ် ဖေဖော်ဝါရီလမှာ စာမေးပွဲဖြေနိုင်တယ်လား? ယန်ကျင်းဇီသည် စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြဌး မေးမိလိုက်သည် : “ သူက နောက်စာမေးပွဲကို ဘယ်လိုဖြေနိုင်မှာလဲ? ”

ကျောက် Xiucai သည် ယန်ကျင်းဇီကို အနည်းငယ် ကြောက်သော်လည်း သူနှင့် ရင်းနှီးသည့် ကိစ္စများကို ဆက်တိုက်ပြောပြလာသည်။

မကြာမီတွင် သူသည် သူ သိသမျှအားလုံးကို ပြောပြခဲ့၏။

စာပေပညာရှင် ဖြစ်ချင်လျှင် စာမေးပွဲသုံးခု : ကောင်တီစာမေးပွဲ၊ စီရင်စုစာမေးပွဲနှင့် အကယ်ဒမီစာမေးပွဲတို့ကို ဖြေဆိုရမည်ဖြစ်သည်။ ကောင်တီစာမေးပွဲကို ကောင်တီတွင် ကျင်းပသောကြောင့် ကောင်တီရုံးတော်တွင် စာရင်းသွင်းနိုင်သည်။ ကောင်တီရုံးတွင် နာမည်တင်သွင်းပြီးနောက် ဖြေဆိုသူငါးဦးသည် အချင်းချင်း အာမခံပေးခြင်းနှင့် Linsheng တစ်ဦးကို သူတို့၏ အာမခံပေးသူအဖြစ် ရှာဖွေခြင်းတို့ဖြင့် စာမေးပွဲကို ဖြေဆိုနိုင်လိမ့်မည်ပင်။

ကောင်တီစာမေးပွဲကို အောင်မြင်ကာ စီရင်စုစာမေးပွဲကို အောင်မြင်ပြီးနောက်တွင် Tongsheng တစ်ဦး ဖြစ်သွားပြီဖြစ်သည်။ အကယ်ဒမီစာမေးပွဲကို ဖြေဆိုအောင်မြင်နိုင်လျှင်တော့ Xiucai တစ်ဦး ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

ယန်ကျင်းဇီ : “ ... ” နေပါဦး၊ စာမေးပွဲဖြေမယ့်လူတွေက စာမေးပွဲသွားဖြေရင် အချင်းချင်း အာမခံရဖို့ အခြားဖြေဆိုသူတွေကို ရှာဖို့လိုသေးတာလား? ပြီးတော့ ကိုယ့်ကို အာမခံပေးဖို့ Linsheng တစ်ယောက်ကိုလည်း လိုသေးတယ်လား?

Linsheng သည်လည်း ပညာရှင်တစ်ဦး ဖြစ်ပြီး Xiucai စာမေးပွဲတွင် အလွန်မြင့်မားသော အဆင့်ကို ရရှိသည့် စာသင်သားတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ အများအားဖြင့် ထိုသို့သောလူများဟာ မာနကြီးပြီး ထောင်လွှားကြသည်...

အရေးကြီးဆုံးကတော့ ဒီလူတွေက သူ့ကို အာမခံပေးဖို့ လိုလားကြပါ့မလား?

ယန်ကျင်းဇီသည် တော်ဝင်စာမေးပွဲက ရိုးရှင်းသော ကိစ္စ မဟုတ်ကြောင်းကို ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွားရသည်။

ကျောက် Xiucai နှင့် သူ့တပည့်များ အားလုံးတို့ဟာ ယန်ကျင်းဇီ၏ ရန်လိုသော အမူအရာကို တွေ့သောအခါ တုန်ယင်သွားကြသည်။ ယန်ကျင်းဇီသည် ကြာကြာမနေဘဲ ဝေ့လင်းရှိူ့နှင့် အိမ်ပြန်လာသည်။

အိမ်အပြန်လမ်းတွင် ယန်ကျင်းဇီသည် စာမေးပွဲအကြောင်းကို ဆက်တိုက်တွေးနေခဲ့သည်။

ဝေ့လင်းရှိူ့က ဝေ့အိမ်မှ သူနှင့်အတူ ထွက်လာချိန်မှာ ဆောင်းဦးရာသီ ဖြစ်ပြီး ယခုမူ ဆောင်းတွင်းသို့ ဝင်ရောက်နေပြီးဖြစ်ကာ တစ်လအတွင်း နှစ်သစ်ကူး ဖြစ်လိမ့်မည်။

နောက်နှစ် ဖေဖော်ဝါရီလက ကောင်တီစာမေးပွဲ... သူ စောစောစီစဉ်ထားရမယ်!

ယန်ကျင်းဇီသည် ယခု ကောင်တီစာမေးပွဲတွင် ဝင်ရောက်ဖြေဆိုရန် ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်သောကြောင့် လက်လျှော့လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ သူသည် အမြန်တွေးတောလိုက်ပြီး ဖတ်ဖူးသော စာအုပ်များမှ အဖြေတစ်ခုကို ရှာတွေ့သွားသည်။

သေချာတာပေါ့၊ သူသည် ၎င်းကို စဉ်းစားနေချိန်တွင် မီးထည့်သည်၊ ချက်ပြုတ်သည်၊ ဝေ့လင်းရှိူ့ စာအုပ်ဖတ်လျက် အလွတ်မှတ်သားနေသည်ကိုလည်း စောင့်ကြည့်ပေးနေခဲ့သည်။

သူ့အမြင်တွင် ဝေ့လင်းရှိူ့က အနည်းငယ်တော့... တုံးအသည်။

ဒါပေမယ့် တခြားသူတွေက ပိုတုံးတယ် ဆိုတာကိုလည်း သူ ကောင်းကောင်းသိတယ်!

ပြီးတော့ ဝေ့လင်းရှိူ့က တုံးတယ်ဆိုရင်တောင် သူ ကြိုက်ရလောက်တဲ့အထိ လုံလုံ‌လောက်လောက် တုံးအနေတာပဲလေ!

သူတို့နှစ်ဦးသည် စာကြောင်းတိုင်းကို ရွတ်ဆိုကြပြီး ထမင်းစားပြီးနောက် ယန်ကျင်းဇီက ဝေ့လင်းရှိူ့ကို ပြောသည် : “ ငါ အပြင်သွားဦးမယ်။ မင်း အိမ်မှာ ငါ့ကို စောင့်နေပါ။ ”

ဝေ့လင်းရှိူ့က ခေါင်းညိတ်ပြသည်။

ယန်ကျင်းဇီသည် သူ့ကို တံခါးပိတ်ခိုင်းပြီး ကောင်တီရုံးသို့ သွားကာ မူလပိုင်ရှင် အလုပ်လုပ်ခဲ့သော လောင်းကစားဝိုင်းကို ရှာတွေ့သည်။

ညဘက် လောင်းကစားဝိုင်းမှာ အလွန်အသက်ဝင်နေဆဲဖြစ်ပြီး တံခါးကို စောင့်ကြပ်နေသော လူနှစ်ဦး ရှိကာ ၎င်းတို့မှာ မူလပိုင်ရှင်၏ လက်အောက်ငယ်သားဟောင်းများ ဖြစ်ကြသည်။

“ အစ်ကိုကြီး၊ နောက်ဆုံးတော့ မင်းရောက်လာပြီ! ”

“ အစ်ကိုကြီး၊ မင်း တကယ်ပဲ အဲ့ဝေ့လင်းရှိူ့နဲ့ ကောင်းကောင်းနေဖို့ စီစဉ်ထားတာလား? ”

“ အစ်ကိုကြီး၊ ပွဲနည်းနည်းလောက် လာကစားပါဦး! ”

…...

ယန်ကျင်းဇီနှင့် ဝေ့လင်းရှိူ့တို့ အိမ်အတူပြန်သွားခဲ့သော ထိုနေ့တွင် သူတို့သည် ဤလူများနှင့် တွေ့ခဲ့ပြီး ဤလူများက နှုတ်ဆက်ချင်ခဲ့ကြသည်။ ယန်ကျင်းဇီသည် သူတို့ကို တစ်ကြိမ်သွားရှာခဲ့ကာ အနာဂတ်တွင် သူ့ထံသို့ မလာရန် သူတို့ကို အကြိမ်ကြိမ် မှာထားခဲ့သည်။ ဝေ့လင်းရှိူ့ရှေ့တွင် မပြောသင့်သော တစ်စုံတစ်ရာကို ပြောမိမည်ကို ကြောက်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤရက်များအတွင်းတွင် ယန်ကျင်းဇီနှင့် ဝေ့လင်းရှိူ့တို့သည် သူတို့၏ နေ့ရက်များကို အေးချမ်းစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြသည်။

သို့သော် ဤလူများသည် ယန်ကျင်းဇီ၏ “ကောင်းမြတ်” ရန် စိတ်ဆန္ဒရှိသည့် အချက်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ယခုအချိန်တွင် ပြုံးရယ်လျက် ယန်ကျင်းဇီကို ကစားရန် ဖိတ်ခေါ်နေကြသည်။

“ ငါ အနာဂတ်မှာ ဒါတွေကို မကစားတော့ဘူးလို့ ပြောခဲ့ပြီးပြီ! ” ယန်ကျင်းဇီက ဆက်ပြောသည် : “ ငါ မင်းတို့ကို လာရှာတာက ငါ့မှာ မင်းတို့အကူအညီလိုတဲ့ ကိစ္စတစ်ခု ရှိနေလို့။ ”

ထိုလူမိုက်များက တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပြောကြသည် : “ အစ်ကိုကြီး၊ အမိန့်သာပေးလိုက်! ”

“ မင်း ဘယ်သူ့ကို ရိုက်မှာလဲ? ”

“ ကိစ္စပြီးတဲ့အထိ မင်းကို ကူညီမယ်! ”

ယန်ကျင်းဇီက အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

လူမိုက်များ : “ ... ” သူတို့ရဲ့ အစ်ကိုကြီးက ဒီကိစ္စကို ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ လုပ်တာပါလိမ့်?

နောက်ဆုံးတွင်တော့ ယန်ကျင်းဇီနှင့် ကောင်းမွန်သော ဆက်ဆံရေး ရှိခဲ့သည့် လူမိုက်တစ်ဦးက သတိတကြီး မေးလာသည် : “ ခေါင်းဆောင်၊ မင်း ဘာလုပ်ချင်တာလဲ? ”

ယန်ကျင်းဇီက သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာတွင် ခံ့ညားမှုများ အပြည့်ရှိနေသည် : “ ငါ စာသင်သားတွေရဲ့ စာမေးပွဲကို ဝင်ဖြေချင်တယ်။ ”

လူမိုက်များ : “ ... ” ခေါင်းဆောင်က မရူးသေးဘူးမလား?

ယန်ကျင်းဇီသည် သူတို့၏ ထိတ်လန့်နေသော စိတ်များကို နှစ်သိမ့်ရန်ပင် စိတ်မဝင်စားဘဲ သူ့အစီအစဉ်ကို ထပ်ပြောပြကာ ငွေအချို့ကို ထုတ်ယူ၍ ဤလူများကို ပေးလိုက်သည် : “ မင်းတို့ ဒါယူပြီး အရက်ဝယ်သောက်လိုက်ကြ။ ”

ကိစ္စများ ပြီးဆုံးပြီးနောက် ယန်ကျင်းဇီသည် ပြန်သွားခဲ့သည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ စာအုပ်ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်သွားသော လီ Xiucai သည် သူ့သူငယ်ချင်းအချို့ကို ကြိုဆိုနေသည်။

လီ Xiucai နှင့် အဆက်အသွယ်ရှိသော သူငယ်ချင်းများသည်လည်း Xiucai များ ဖြစ်ကြသည်။ လီ Xiucai သည် Linsheng တစ်ဦး ဖြစ်ရာ ယနေ့တွင် ဤလူများက လီ Xiucai ထံသို့ ရောက်လာကြခြင်းမှာလည်း လီ Xiucai အား သူတို့၏ ကျောင်းသားများအတွက် အာမခံပေးသူ ဖြစ်ပေးစေချင်ကြသောကြောင့်ပင်။

လီ Xiucai သည် သူတို့အားလုံးကို သဘောမတူဘဲ ဂရုတစိုက် စဉ်းစားပါ့မည်ဟုသာ ဖြေသည်။ သူက ဤသို့ပြောသောအခါ လူတိုင်းသည် ဆည်းကပ်ရမည့်လူတစ်ဦးကို ရှာဖွေခြင်းနှင့်ပတ်သက်သော အကြောင်းအရာကို ပြောကြသည်။

မကြာသေးမီက လင်းရှန်းကောင်တီမှ အရာရှိတစ်ဦးသည် ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုကြောင့် သူ့ဇာတိမြို့သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဤအရာရှိက ငယ်ရွယ်‌နေဆဲဖြစ်ပြီး အသက်လေးဆယ်သာ ရှိသေးသည်။ သူက အဆင့်ခုနစ် အရာရှိတစ်ဦးသာ ဖြစ်သော်လည်း သူတို့အားလုံးက သူ့ကို ဆရာအဖြစ် ဆည်းကပ်ချင်နေကြသည်။

“ အဲ့ဒီ့ကျိုးလူကြီးမင်းက လက်ရေးလှရေးတာကို အနှစ်သက်ဆုံးလို့ ငါ ကြားထားတယ်... ကံမကောင်းတာက ဝေ့မိသားစုရဲ့ စာအုပ်ဆိုင်က အရင်မင်းဆက်မှာ ရေးသားခဲ့တဲ့ စာအုပ်တွေကို ဆိုင်ရဲ့ရတနာလို သဘောထားပြီး ရောင်းဖို့ ငြင်းနေတာပဲ။ မဟုတ်ရင် ကောင်းမွန်တဲ့ လက်ဆောင် ဖြစ်လာနိုင်မှာ။ ”

“ ဒီမင်းဆက်မှာလည်း နာမည်ကျော် လက်ရေးလှ စာရေးဆရာတွေ ရှိပေမယ့် ရှာဖို့ မလွယ်ဘူး။ ”

“ ကျိုးလူကြီးမင်းကိုယ်တိုင်က လှပကောင်းမွန်တဲ့ လက်ရေးလှကို ရေးသားပြီးပြီ။ သာမန်လူတွေရဲ့ လက်ရေးဆိုရင် သူ့အမြင်ထဲဝင်ဖို့ ခက်ခဲလိမ့်မယ်။ ”

…

အားလုံး ဆွေးနွေးနေကြပြီး တစ်စုံတစ်ဦးက လီ Xiucai ကို မေးလာသည် : “ အစ်ကိုလီ၊ မင်း လက်ဆောင်တွေကို ပြင်ဆင်ပြီးပြီမလား? ”

သူတို့အားလုံးသည် ပညာရှင်များ ဖြစ်ကြပြီး အရာရှိတစ်ဦးကို အထင်ကြီးစေနိုင်လောက်သော လက်ဆောင်များကို ရှာဖွေရန် ခက်ခဲသည်။ သို့သော်ငြား လီ Xiucai သည် လီမိသားစုဝင်တစ်ဦး ဖြစ်ပြီး ပိုမိုကောင်းမွန်သော လက်ဆောင်များကို အမြဲရှာဖွေနိုင်သည်။

“ မပြင်ဆင်ရသေးဘူး။ ငါလည်း စိုးရိမ်နေတယ်။ ” လီ Xiucai က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

“ ကောင်းပြီ အစ်ကိုလီ၊ မင်းက လက်ဆောင်ကောင်းကို ရှာတွေ့ထားပေမယ့် ကွယ်ဝှက်ထားပြီး မပြောပြဘူး! ” ရုတ်တရက်ကြီး တစ်စုံတစ်ယောက်က ပြောလာသည်။

လီ Xiucai စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားသည် : “ လက်ဆောင်ကောင်း? ”

“ လက်ဆောင်ကောင်းကို ရှာမတွေ့သေးဘူးဆိုရင် ဒါက ဘာလဲ? ” ထိုလူက စားပွဲပေါ်သို့ သူ့လက်ထဲမှ Three Character Classic ကို တင်ပြီး အထဲမှ စကားလုံးများကို ညွှန်ပြသည်။

ဒီစာအုပ်က သူ့ကလေး ဉာဏ်အလင်းပွင့်ဖို့ သူ ဝယ်လာတဲ့ စာအုပ်မလား? လီ Xiucai သည် Three Character Classic ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး စိတ်ရှုပ်သွားသည်။

သူ ဘာတွေ့လိုက်ရတာလဲ?

“Three Character Classic” မှ စကားလုံးများသည် သံရောင်ဆေးရေးပြီး ငွေရောင်ခြယ်သထားကာ အားမာန်ပြည့်၍ အစွမ်းထက်သည်။ အရင်မင်းဆက်က အတော်ဆုံး လက်ရေးလှဆရာကြီးရဲ့ လက်ရေးနဲ့ သိပ်မကွာဘူး!

လက်ရှိမင်းဧကရာဇ်သည် ထိုလက်ရေးလှဆရာကြီး၏ လက်ရေးကို အနှစ်သက်ဆုံး ဖြစ်သည်။ မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်းတွင် လူတိုင်းသည် တော်ဝင်စာမေးပွဲများ၌ ဤလက်ရေးပုံစံကို အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း သာမန်လူများ သင်ယူထားသည်မှာ ၎င်း၏ပုံစံသာ ဖြစ်ပြီး ၎င်း၏စိတ်ဝိညာဉ် မဟုတ်ချေ။ ဤစာအုပ်မှ စကားလုံးများကမူ ကွဲပြားသည်။

ဒီလက်ရေးက အဲ့ဒီ့အတော်ဆုံး လက်ရေးလှဆရာကြီး ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ရေးထားတာနဲ့တောင် တကယ် တူတယ်!

“ ကောင်းလိုက်တဲ့ လက်ရေး! ကောင်းလိုက်တဲ့ စာလုံးတွေ! ”

“ ဒီလိုစကားလုံးတွေကို အတိတ်မှာ ငါတို့ အကြိမ်အနည်းငယ်ပဲ မြင်ဖူးခဲ့တယ်။ ဒါက တကယ်ပဲ... တစ်အုပ်လုံးလား? စကားလုံး တစ်ထောင်ကျော်တောင်လား? ”

“ အစ်ကိုလီ၊ မင်း ဒီစာအုပ်ကို ဘယ်က ရလာတာလဲ? ”

“ အစ်ကိုလီ၊ မင်း ငါ့ကို ရက်အနည်းငယ်လောက် ဒီစာအုပ် လေ့လာခွင့်ပေးပါလား? ငါ လေ့လာဖို့ မင်းအိမ်ကို နေ့တိုင်း လာနိုင်တယ်! ”

…

ဤပညာရှင်များသည် စာအုပ်ကို ‌ကြည့်ရှုလေလေ၊ ပိုပြီး ထိတ်လန့်လေလေ ဖြစ်လာကြသည်။ အထူးသဖြင့် စာအုပ်တစ်အုပ်လုံးကို ကြည့်ရှုပြီးနောက်တွင် ဖြစ်သည်။ အစကနေ အဆုံးအထိ မှားရေးတာ၊ ကျန်ခဲ့တာတွေ တစ်ခုမှ မရှိတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်!

ဒါက “Three Character Classic” တစ်အုပ်လေး ဆိုပေမယ့် ဟို “Three Character Classic” စာအုပ်တွေလိုမျိုး မဟုတ်ဘူး!

ဒါက လက်ရေးလှဆရာတစ်ဦး ကူးရေးထားတဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ်ပဲ!

ဒီလိုကြီးမြတ်တဲ့လူကို ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင် ရှာရခက်နေသင့်ပေမယ့် အခု သူတို့က သူ ကူးယူထားတဲ့ “Three Character Classic” တစ်အုပ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရတယ်!

“ ဒါ... ဒါ... ”

“ ဒီစာအုပ်က ရွှေတုံးတစ်ထောင် တန်ဖိုးရှိတယ်! ”

“ အစ်ကိုလီ၊ ဒီလိုရတနာမျိုးကိုတောင် မင်းက စားပွဲပေါ်မှာ ဖြစ်သလိုတင်ထားတယ်! ”

…

လူတိုင်းသည် စကားတစ်ခွန်းစီ ပြောကြပြီး အခြားစာအုပ်များကိုလည်း သွားကြည့်ကြကာ ထိုစာအုပ်များမှာလည်း လက်ရေးလှဖြင့် ရေးသားထားကြောင်း တွေ့ရှိသွားကြသည်။ စကားလုံးများက ဤ “Three Character Classic” လောက် မကောင်းမွန်သော်ငြား ၎င်းတို့ကလည်း အလွန်ကျက်‌သရေရှိလှသည်။

ပညာရှင်အများအပြားက လီ Xiucai ကို မနာလိုစွာ ကြည့်ကြသည်။

လီ Xiucai သည် “Three Character Classic” ကို တွေ့သည့်အချိန်မှစ၍ ဆွံ့အနေခဲ့သည်။

သူသည် ဤစာအုပ်ကို ဝေ့အိမ်၏ စာအုပ်ဆိုင်မှ ဝမ်သုံးရာဖြင့် ဝယ်ယူခဲ့သည်။ ၎င်းက ဝမ်သုံးရာသာ ကုန်ကျသည်။ အံ့ဩဖို့ကောင်းစွာပဲ အထဲမှာ တစ်ခုခုရှိနေတာလား...?

လီ Xiucai သည် သူ့သူငယ်ချင်းများကို မော့ကြည့်လိုက်သည် : “ ငါ ဒီစာအုပ်ကို စာအုပ်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကနေ ငါ့သား ဗဟုသုတတိုးဖို့အတွက် ဝယ်လာခဲ့တယ်၊ မင်းတို့ ယုံလား? ”

သေချာပေါက် မယုံဘူးပေါ့!

.....

ယန်ကျင်းဇီသည် မနေ့က လောင်းကစားဝိုင်းသို့ သွားခဲ့သော်လည်း နောက်နေ့တွင် အိပ်ရာစောစောထပြီး မနက်စာ ပြင်ဆင်သည်။

သူသည် မနက်စာအတွက် ကြက်ဥထမင်းကြော်ကို ချက်ပြုတ်သည်။ သူက ကြော်လှော်ရန် တာဝန်ယူပြီး ဝေ့လင်းရှိူ့က မီးထည့်ရန် တာဝန်ယူသည်။

ပထမဆုံးရောက်စဉ်က ဝေ့လင်းရှိူ့သည် လယ်သမားမိသားစု၏ အလုပ်ကို မည်သို့ပြုလုပ်ရမည်အား မသိခဲ့သော်ငြား တဖြည်းဖြည်း သင်ယူပြီးနောက် လုပ်တတ်လာသည်။

အိုးထဲသို့ ဝက်ဆီနည်းနည်း ထည့်ပြီး ကြက်ဥလေးလုံးကို ခွဲထည့်၍ မွှေကြော်လိုက်ကာ နောက်ဆုံးမှသာ မနေ့ညက ပိုချက်ထားသော ထမင်းကျန်ကို ထည့်လိုက်သည်...

ခဏအကြာတွင် ယန်ကျင်းဇီသည် ရနံ့မွှေးပျံ့သော ကြက်ဥထမင်းကြော်တစ်အိုးကို ချက်ပြုတ်ပြီးဖြစ်သည်။

သူ့ရဲ့ ဟင်းချက်စွမ်းရည်က တကယ် တိုးတက်လာတယ်! ဒါ့အပြင် သူက နေ့တိုင်း စာအုပ်ကူးပြီး အနည်းဆုံး တစ်နေ့ကို ဝမ် ၁၅၀၀ ရနေတော့ အခုဆိုရင် သူ စားချင်သလောက် ကြက်ဥတွေကို စားနိုင်နေပြီ။ အသားကိုလည်း နေ့တိုင်း စားနိုင်တယ်!

ဒီနေ့ တကယ် သာယာတယ်!

စားသောက်ပြီးသောအခါ ယန်ကျင်းဇီသည် ဝေ့လင်းရှိူ့ကို ကောင်တီသို့ ခေါ်သွားပြီး ကျောက် Xiucai ထံသို့ အရင်ပို့ကာ စာအုပ်ဆိုင်သို့ သွားသည်။

စာအုပ်ကူးရန် စာအုပ်ဆိုင်သို့ ယခုတလော သွားသောအခါတွင် သူသည် နောက်ဘက်တံခါးမှ အမြဲသွားလေ့ရှိသော်လည်း စာအုပ်ဆိုင်၏တံခါးရှေ့မှ ဖြတ်သွားရသည်။ ယနေ့ သူ ဖြတ်လျှောက်လာသောအခါ လေအေးကို အံတု၍ စာအုပ်ဆိုင်ရှေ့တွင် လမ်းလျှောက်သွားလာနေသော ဝတ်ရုံရှည်များနှင့် လူအနည်းငယ်တို့ကို သူ တွေ့လိုက်ရသည်။

ဒီပညာရှင်တွေက တကယ်ပဲ လေ့လာချင်စိတ် ပြင်းပြပြီး မနက်အစောကြီးတောင် စာအုပ်လာဝယ်ကြတယ်...

ယန်ကျင်းဇီသည် သူတို့ကို လျစ်လျူရှုပြီး နောက်ဘက်တံခါးမှဖြတ်၍ စာအုပ်ဆိုင်နောက်မှ ခြံဝန်းထဲသို့ လမ်းလျှောက်ဝင်ကာ စာအုပ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

သူသည် မနေ့က လက်ရေးပုံစံအသစ်ကို သင်ယူခဲ့သည်။ ၎င်းဟာ လက်ရှိတော်ဝင်စာမေးပွဲများမှ စာမေးပွဲစစ်ဆေးသူ၏ အနှစ်သက်ဆုံး ဖြစ်နေဆဲဟု ဆိုကြသည်။ ထို့ကြောင့် သူသည် ဤလက်ရေးဖြင့် စာအုပ်များကို စတင်ကူးယူခဲ့ပြီး လက်ရေးလှ လေ့ကျင့်သကဲ့သို့ သဘောထားသည်။

သူသည် ယခုလက်ရှိတွင် အခြားလူများ၏ လက်ရေးကို အတုခိုးနေခြင်းသာ ဖြစ်သော်ငြား မကြာမကြာ အရေးများလာလျှင် ၎င်းတို့က သူ့ကိုယ်ပိုင် ဖြစ်လာသည်။

စာပေပညာရှင်များသည် နေ့လယ်ခင်းတွင် စာအုပ်ဆိုင်သို့ လာရောက်လေ့ရှိပြီး စာအုပ်ဆိုင်က မနက်ခင်းတွင် မဖွင့်ချေ။ ယန်ကျင်းဇီသည် စာလုံးနှစ်ထောင်ကို ကူးယူပြီးဖြစ်သည်။ ဆိုင်ရှင်သည် နောက်ကျမှ ရောက်လာကာ ဆိုင်ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်ရသောကြောင့် အအေးဒဏ်ဖြင့် နှာခေါင်းများ နီရဲနေသော ပညာရှင်အချို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ လီ Xiucai, ဝမ် Xiucai... မင်းတို့ ဘာလို့ အရမ်းအစောကြီး ရောက်နေကြတာလဲ? ” ဆိုင်ရှင်က မေးမြန်းသည်။

လီ Xiucai နှင့် အခြားသူများသည် မနေ့ညက တစ်ညလုံး Three Character Classic ကို ဖတ်ရှုခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ဤစာအုပ်ဆိုင်တွင် ဤစာအုပ်မျိုး မည်ကဲ့သို့ရှိနေရခြင်းကို မသေချာသော်လည်း ဤစာအုပ်ကို လျစ်လျူမရှုရဲကြပေ... သူတို့သည် စာအုပ်ကို ယူ၍ မနက်အစောကြီး ‌ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

စာအုပ်ဆိုင်က စာအုပ်မှားပေးခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ဤ Three Character Classic ကို အရေးကြီးသော လူတစ်ဦးက မှာယူထားခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်သဖြင့် ၎င်းကို ပြန်ပေးလိုက်သည်က ပိုကောင်းလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် စာအုပ်ရေးတဲ့သူက ဘယ်သူလဲလို့ မေးပြီး နောက်တစ်အုပ် မှာတာဖို့ ကြိုးစားတာကတော့... အဆင်ပြေလောက်တယ်မလား?

လီ Xiucai က ‌ဆိုသည် : “ ဆိုင်ရှင်၊ မနေ့က ငါ မင်းဆိုင်ကနေ Three Character Classic တစ်အုပ် ဝယ်ခဲ့တယ်... ”

“ ဒီစာအုပ်မှာ ပြဿနာရှိလား? ” ဆိုင်ရှင်က မေးလိုက်သည်။ ဤစာအုပ်ကို ယန်ကျင်းဇီက ကူးယူထားခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူ မှတ်မိသည်။ သူ ကူးရေးတာ ဖြစ်နိုင်လား? ဒါပေမယ့် ကူးထားတဲ့ စာအုပ်က မှားနေတယ်ဆိုရင်တောင်မှ ဒီလူတွေက မနက်အစောကြီး ပြဿနာလာရှာဖို့ မလိုဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား?

“ ဆိုင်ရှင်၊ မင်း စာအုပ်မှားပေးလိုက်တာလား? ” လီ Xiucai က ပြုံးလျက် မေးသည် : “ ငါ ဒီစာအုပ်ကို မင်းကို ပြန်ပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ မသိတာက ဒါကို ဘယ်သူ ရေးတာလဲ? ငါ လက်ရေးလှ ရေးခိုင်းလို့ရလား? ”

ဆိုင်ရှင် : “ ... ” ကူးယူသူက သူ့ဆိုင်တွင် ရှိသည်။ ထိုလူ၏ လက်ရေးလှအတွက်မူ... ၎င်းက ဆိုင်၏နေရာတိုင်းတွင် ရှိနေသည်။

တကယ်ပဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ?

ဆိုင်ရှင်က စာအုပ်ကိုယူကာ ဖွင့်ဖတ်လိုက်သည်...

ဆိုင်ရှင် : “ … ”

ဒီလက်ရေး၊ ဒီ‌လက်ရေး...

ယန်တက တခြားစာလုံးတွေ လေ့ကျင့်နေတာကို သူလည်း သတိထားမိပေမယ့် ယန်တက ဒီလိုစကားလုံးတွေ ရေးနေပြီဆိုတာကိုတော့ သူ တကယ် မသိခဲ့ဘူး!

သာမန် Three Character Classic ကို ဝမ် ၃၀၀ ဖြင့်သာ ရောင်းချနိုင်သော်လည်း ယန်ကျင်းဇီ ယခင်က ကူးယူခဲ့သော စာအုပ်များကိုမူ အလွန်လှပသော စကားလုံးများကြောင့် အနည်းငယ် ဈေးပို

တက်ပြီး ရောင်းချနိုင်ခဲ့သည်။ ဒီစာအုပ်ကိုတော့...

ဈေးနှုန်းက ငွေတုံး ၃၀၀ ဆိုရင်တောင် ဝယ်မယ့်လူ ရှိလောက်တယ်!

“ ဆိုင်ရှင်၊ ဒီစာအုပ်ကို တကယ်ရေးခဲ့တဲ့လူက ဘယ်ဆရာကြီးများလဲ? ” လီ Xiucai နှင့် အခြားသူများတွင် မျှော်လင့်ချက်များ ပြည့်နှက်နေကြသည်။