MM Story Teller

Chapter 61

Viewers 4k

🌌Chapter 61

လုမော့ : "ခဏလောက် နားကြရအောင်..."

"ရတယ်လေ..."

အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က ခလုတ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်ရာ အံ့သြစရာကောင်းသည့် အနက်ရောင် အခန်းကန့်လေးက နှေးကွေးစွာ မြင့်တက်လာပြီး အရှေ့နှင့်အနောက်မှအသံများကို သီးသန့်ခွဲခြားလိုက်ပေသည်။

လုမော့ : "ဝိုး..."

၎င်းက ယာယီမိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွင် မှော်ဆန်သည့်

ဆင်းမ်ကတ်နှစ်ခု လုပ်ဆောင်ချက်ပါရှိသကဲ့သို့ပင် မရှင်းပြတတ်အောင်ပင် လက်တွေ့ကျပေသည်။

"ကောင်းပြီ ငါ့ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး အခုအဲ့လောက်မကြောက်နဲ့တော့..."

လုမော့ ခေါင်းငုံ့လိုက်ရာ မမျှော်လင့်ထားသည့် မြင်ကွင်းတစ်ခုကို မြင်လိုက်ရသည်။

လင်းက ကားပြတင်းပေါက်ကို အားနည်းစွာ မှီထားလျက် သူ့မျက်နှာက ကြက်သွေးရောင်ထနေကာ မျက်လုံးများက မြူဆိုင်းကာဝေဝါးနေပြီး မျက်လုံးသူငယ်အိမ်များက ကျယ်ပြန့်နေပေသည်။

သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက တုန်ယင်နေကာ တီးတိုးညီးညူနေလေသည်။

"ငါ..."

"ငါမကြောက်ပါဘူး..."

လင်း ဗလုံးဗထွေးရေရွတ်လိုက်သည်။

လုမော့ "..."

သူ့စိတ်တွင်းတွင် တစ်ဖက်က ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်နေသော်လည်း -

"မဟုတ်ဘူး...ဒီလိုလုပ်လို့ မဖြစ်ဘူး...ငါတို့က ကားထဲမှာပဲရှိသေးတယ်...ပြီးတော့ အဲ့ဒါကတခြားတစ်ယောက်ရဲ့ကားကြီးနော်..."

အခြားတစ်ဖက်က သူ့အား တိုက်တွန်းနှိုးဆော်လျက်ရှိသည် -

"အဆင်ပြေပါတယ်...ဘယ်လိုနေနေ ဒါက ဇာ့ဂ်ကမ္ဘာကြီးပဲလေ...ဇာ့ဂ်တွေက ဒီလိုအရာတွေကို စိတ်မရှိဘူးမလား..."

လင်း အသက်ခပ်ပြင်းပြင်းရှူကာ အောက်ကိုကိုင်းညွတ်လိုက်ပေသည်။

အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် သူ့ခေါင်းအား မော့လိုက်သည်။ ပိန်းပိတ်အောင်မည်းမှောင်နေသည့် ကားအတွင်းတွင် သူ့မြစိမ်းရောင်မျက်ဝန်းများက သားကောင်ကို ရွေးချယ်နေသည့် သားရဲတစ်ကောင်ကဲ့သို့ပင်။

"ငါ့ရဲ့ချစ်ဇနီးလေး အခုတစ်ခါတော့ မင်းကိုလွှတ်ပေးလိုက်မယ်..."

လင်းက ကားပြတင်းပေါက်ကို ကို့ရိုးကားရား မှီထားလျက် မည်သည်ကိုမှ ကြားနိုင်စွမ်း မရှိနေချေ။

ကားက နောက်ဆုံး၌ ဖြည်းဖြည်းချင်းရပ်သွားခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က ကန့်ထားသည့် အခန်းကန့်အား သတိတကြီးဖြင့် အသာအယာ ပုတ်လိုက်သည်။

"အရှင်ပိုင်လျှိုနဲ့ အရှင်ယိ ကျွန်တော်တို့ရောက်ပြီ..."

ကားတံခါးက ပွင့်သွားပြီး အနက်ရောင်ဆံပင်၊ အစိမ်းရောင်မျက်လုံးများနှင့် အမျိုးသားဇာ့ဂ်က ကိုယ်ကိုကွေးညွှတ်ကာ ကားထဲသို့ လက်ကိုပြန်ဆန့်တန်းလိုက်သည်။

"မင်းက တကယ်ကို နူးညံ့ပြီး အထိခိုက်လွယ်တာပဲ...မင်းကိုကူပြီး အပြင်ထုတ်ပေးဖို့ လိုသေးလား..."

အဖြူရောင်လက်အိတ်ဝတ်ထားသည့်လက်တစ်ဖက်က လုမော့လက်ကို ကိုင်လိုက်သည်။

လုမော့ သူ့ခေါင်းကို မတ်လိုက်ရာ သူ့ရှေ့တွင်ရှိသည်က ဇိမ်ခံပစ္စည်းများဖြင့် အလှဆင်ထားသည့် ဟိုတယ်တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။ 'မစ္စတာလုမော့' က ဤနေရာတွင် ဖြစ်ရမည်ပင်။

ဤသတင်းကို ကြားသည်နှင့် ချက်ချင်းပင် မီးသီးလေးတစ်လုံးက သူ့စိတ်ထဲတွင် လင်းသွားပြီး လုမော့ အရေးကြီးသည့် တစ်စုံတစ်ရာကို မှတ်မိသွားသည်။

ဇာ့ဂ်မျိုးနွယ်စုရဲ့ မျက်လုံးများထဲမှာ ငါက ဘယ်လိုပုံရိပ် အမျိုးအစားနဲ့ တည်ရှိခဲ့တာလဲ...ဘာလို့ အမှိုက်ဆန်မှုတန်ဖိုးတွေ မစုဆောင်းနိုင်ရသေးတာလဲ...

လူတစ်ယောက်က သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲကြည့်ခြင်းဖြင့် အောင်မြင်မည်လား ကျရှူံးမည်လားကို ခန့်မှန်းနိုင်ပေသည်။

သူ့အနာဂတ်လုပ်ဆောင်မှုများကို ထိန်းညှိရန် ဂရုတစိုက် မှီငြမ်းပြောဆိုရန် လိုအပ်ပေသည်။ အဆုံးတွင် အမှိုက်ဆန်မှုတန်ဖိုး 10 ပွိုင့်သာ အဖတ်တင်ကျန်ရှိနေရသည်မှာ အလွန်နာကျင်စရာ ကောင်းလှပေသည်။

( T/N - သူ ဆန်ကုန်မြေလေးဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်တိုင်း လူတွေက သူ့ကိုအထင်တွေလွဲပြီး လူကြီးလူကောင်းလို့ပဲ ထင်သွားကြတာများလို့ နောက်ဆုံးမှာ ရထားတဲ့ အမှိုက်ဆန်မှုပွိုင့်တွေ အမြဲအနှုတ်ခံရလို့ နောက်ဆုံးမှာ 10ပွိုင့်ပဲ အဖတ်တင်တယ်လို့ ပြောချင်တာပါ 😆 )

"ကျေးဇူးပြုပြီး နောက်ကလိုက်ခဲ့ပေးပါ သူငယ်ချင်းလေး..."

မီနော့ခီက လမ်းကိုဦးဆောင်သွားပြီး သူ့ကြည့်ရသည်မှာ အလွန် ပျော်ရွှင်အားရနေဟန်ပင်။

ဟိုတယ်အတွင်းပိုင်းက အလွန်အဆင့်မြင့်လှပေသည်။ လှေကားထစ်ကိုတက်ကာ ဝရံတာကို ဖြတ်သွားပြီးနောက် ထူထဲလေးလံလှသည့် အခန်းတံခါးတစ်ခုကို ရောက်သွားခဲ့သည်။

မီနော့ခီက လေးလေးစားစားဖြင့် တံခါးဘဲလ်ကို နှိပ်လိုက်ပြီးနောက် ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်ကာ တံခါးရှေ့တွင် စောင့်နေလိုက်သည်။

တံခါးတွင် ဆက်သွယ်ရေးစက်တစ်ခုကို တပ်ဆင်ထားပြီး ခပ်ပြတ်ပြတ်အသံတစ်ခုက စက်အတွင်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

"ဘယ်သူလဲ..."

"ငါပါ..."

မီနော့ခီ ပြောလိုက်သည်။

" မင်းရဲ့သစ္စာရှိသူငယ်ချင်း မီနော့ခီက မင်းကိုလေးစားသဘောကျတဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ဖို့ခေါ်လာခဲ့ပါတယ် အရှင်လုမော့..."

"အိုး မင်းပဲ...ဟေး ငါ့အစား တံခါး ဖွင့်လိုက်ကြစမ်း..."

မြန်ဆန်လှသည့် ခြေသံအတွဲလိုက်ကို ကြားလိုက်ပြီးနောက် တံခါးလက်ကိုင်က ညင်ညင်သာသာ လှည့်သွားကာ ရှက်ကြောက်တတ်သည့် မျက်နှာသေးသေးလေးတစ်ခုက ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ထိုသူက ထစ်ငေါ့စွာ ပြောလိုက်သည်။

"ကျေး...ကျေးဇူးပြုပြီး ဝင်လာပါ..."

အခန်းတွင်းတွင် အနက်ရောင်ဆံပင်နှင့် အမျိုးသားဇာ့ဂ်က ကုလားထိုင်အမြင့်တစ်ခုတွင် ထိုင်နေပေသည်။ ထိုသူက အရပ်ပုကာ အဝလွန်နေပေသည်။ သူ၏ လက်ဆယ်ချောင်းလုံးအား ကျောက်မျက်ရတနာလက်စွပ်များဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားပေသည်။ သူ့မျက်လုံးသေးသေးလေးများက ကျဥ်းမြောင်းလွန်း၍ ဓါးနှင့်လှီးထားသကဲ့သို့ ဟရာလေးပင်ရှိပြီး အစိမ်းဟုသတ်မှတ်၍ မရနိုင်အောင် မှုန်ဝါးနေသေးသည်။

လုမော့ နေကာမျက်မှန်ကို အမြန်တပ်လိုက်သည်။

ထို 'လုမော့' ၏ဘေးတွင် ရပ်နေသည်မှာ ငွေရောင်ဆံပင်နှင့်အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်တစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း သူ့ဆံပင်များက အလွန်ခြောက်သွေ့နေပေသည်။ သူ့မျက်လုံးများက အနီဟုပြောရန်ထက် လိမ္မော်နှင့် ပိုနီးစပ်ပေသည်။ ပိန်လှီနေလျက် မည်သည့်နေရာကမှ လင်းကဲ့သို့ ဆွဲဆောင်မှုမရှိချေ။

လုမော့ သူ့နေကာမျက်မှန်အား အောက်နိမ့်လိုက်ကာ လင်းအား အသံတိတ် ပါးစပ်လှုပ်ပြောလိုက်သည်။

"မင်းလည်း သူတို့(မျက်မှန်)ကို တပ်မှာလား..."

လင်းက တိတ်ဆိတ်စွာပင် နေကာမျက်မှန်ကို ထုတ်ကာ တပ်လိုက်လေသည်။

ထိုအခိုက်တွင် သူတို့၏ အထောက်အထားအစစ်အမှန်ကို မဖော်ထုတ်ရန် ခိုင်ခိုင်မာမာ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။

သို့မဟုတ်လျှင် အလွန်အမင်း ကို့ရိုးကားရားနှင့် ကသိကအောက် ခံစားရလိမ့်မည်ပင်။

----------

၎င်းက အခန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုဖြစ်ပြီး အခန်းငယ်ပေါင်းများစွာကို တစ်နေရာတည်းအဖြစ် ပေါင်းစပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

အခန်းထဲဝင်လျှင် ဝင်ဝင်ချင်းပင် အခန်းထဲရှိ အရာရာတိုင်းကို မြင်ရလေသည်။

နေ့ခင်းဖြစ်သော်ငြား လိုက်ကာထူထူများက နေ့အလင်းရောင်အား တားဆီးပိတ်ပင်ထားသည်။ သူတို့နောက်မှ တံခါးပိတ်သွားသည်နှင့် အခန်းက အဝါရောင်မီးမှိန်မှိန်လေးသာ ကျန်ရှိပေသည်။

၎င်းက အလွန်ထက်မြက်လှသည့် ကြံစည်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်ကို ဝန်ခံရပေမည်။

အခန်းတွင်းတွင် များပြားလှသော စားပွဲခုံကြီးကြီးများရှိပြီး စားပွဲခုံတစ်လုံးချင်းစီအား လောင်းကစားပစ္စည်းပစ္စယများဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားလေသည်။ စားပွဲဝိုင်းအား များပြားသောဇာ့ဂ်များက ဝန်းရံထားပြီး သူတို့၏မျက်လုံးများက နီရဲနေကာ စားပွဲပေါ်ရှိ အံစာတုံးသေးသေးလေးများအပေါ် နစ်မြှုပ်နေကြသည်။

"အကြီးကွ အကြီး..."

"အကုန်လောင်းမယ်..."

"နှစ်ဆ နှစ်ဆ သေစမ်း..."

သူတို့ ဤအခန်းထဲ၌ မည်မျှကြာအောင် ရှိနေခဲ့ကြသည်ကို သတိမပြုမိကြပေ။ ၎င်းက မှေးမှိန်သောအလင်းရောင်ဖြင့် ပိတ်လှောင်ကျဥ်းကြုတ်နေသည့် အဆုံးသတ်မရှိသည့် ဒုစရိုက်ရိပ်မြုံလေးတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။

အသေအချာလေ့ကျင့်ပေးထားသော အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်များက ဘယ်လက်ကို နောက်ကျောတွင်ထားကာ ညာဘက်လက်က ဝိုင်ခွက်များပြည့်နေသော လင်ဗန်းကို မြဲမြဲမြံမြံ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ကိုင်ထားကြသည်။ သို့သော်ငြား ဘေးဘီကိုတစ်ချက်ပင် စောင်းငဲ့၍မကြည့်ဘဲ ၎င်းအစား သူတို့၏ခေါင်းများကို ဂုဏ်ယူစွာ မြှင့်မြှင့်မြှောက်ထားလျက် ဝိုင်တစ်စက်ပင် မဖိတ်ကျစေဘဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသော လူအုပ်ကြီးကို ဖြတ်ကျော်သွားကြသည်။

မဝေးလှသောနေရာတွင် စားသောက်ဆိုင်အသေးလေးတစ်ခု ရှိသော်လည်း ထက်သန်ပြင်းပြနေကြသည့်လောင်းကစားသမားများက ဆာလောင်မှုကို မခံစားကြရပေ။ အကယ်၍ သူတို့၏နှုတ်ခမ်းများခြောက်သွေ့နေပါက ဝိုင်တစ်ခွက်ကို သာမာန်ကာလျှံကာ ဆွဲယူလိုက်မည်ဖြစ်ကာ ဝိုင်သောက်နေစဥ်တွင်ပင် သူတို့၏မျက်လုံးများကို စားပွဲမှာ အကြည့်လွှဲလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

စားရန်၊သောက်ရန်နှင့် အသုံးပြုရန်အတွက် လိုအပ်သည့်အရာအားလုံးကို ဤအခန်း၌ရနိုင်သည်ကို လုမော့သတိပြုမိလိုက်သည်။ တစ်ခုမှလွဲ၍ပင်...

မှန်များ...

အကယ်၍ မှန်များသာ ဤနေရာတွင်ရှိနေပါက ဤလောင်းကစားများသာ သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်ရုပ်ပုံများကို မှန်တွင်မြင်လိုက်လျှင် မည်မျှ ရူးသွပ်သည့်ပုံပေါက်နေသည်ကို သိလိုက်ရ၍ အံ့သြထိတ်လန့်သွားကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

စီစဥ်ထားသမျှအရာအားလုံးက လောင်းကစားသမားများ အားလုံးကို ဝင်လာစေရန် သွေးဆောင်ဖြားယောင်းထားသည့် ထောင်ချောက်များသာဖြစ်ပြီး သူတို့၏ နောက်ဆုံးလက်ကျန်ပိုက်ဆံများ အလဟဿ ကုန်ဆုံးမသွားခင်အထိ သူတို့က နိုးထလာကြလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

"ဒီက အရာအားလုံးက အရှင်လုမော့ ပိုင်တာတွေပဲ..."

မီနော့ခီ၏ အသံက လေးစားသဘောကျမှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေပေသည်။

"သူ ဘယ်လောက်ချမ်းသာလိုက်လဲ ကြည့်လိုက်စမ်း...အင်ပါယာကြယ်ပေါ်မှာဆိုရင်တောင်မှ အရှင်လုမော့ က ထိပ်တန်းအမျိုးသားတွေထဲက တစ်ယောက်လို့ ငါပြောရဲတယ်..."

လင်း အပြုံးဖျော့ဖျော့လေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ဟုတ်တာပေါ့...မင်းပြောတာကို အကြွင်းမဲ့သဘောတူတယ် .."

အခန်း၏မှုန်ဝါးနေသည့် ထောင့်တွင်ထိုင်လျှက် ဝိုင်နီများဖြည့်ထားသည့် ဖန်ခွက်တစ်ခွက်အား ညင်ညင်သာသာ လှုပ်ယမ်းနေသည့် "လုမော့" ကို သူကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လက်ငါးချောင်းတွင် ဝတ်ထားသည့် ကျောက်မျက်တုံးများဖြင့်ပြုလုပ်ထားသည့် လက်စွပ်များက သူ့အသားထဲသို့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း မြှုပ်ဝင်နေပေသည်။

အခန်းက ပို၍တောက်တောက်ပပ လင်းထိန်နေလျှင် သို့မဟုတ် နေ့အလင်းရောင်သာရှိပါက ထိုသူ၏ပုံမှာ အလွန်ရယ်ရွှယ်ဖွယ်ကောင်းနေကြောင်း တွေ့ရမည်ပင်။ သို့သော် လက်ရှိအလင်းမှိန်မှိန်ထဲတွင်မူ သူက ခမ်းနားထည်ဝါသည့်လေထုအား ဖော်ထုတ်နေခဲ့သည်။ ကြော့ရှင်းရည်မွန်မှုကင်းမဲ့နေပြီး ကျက်သရေမရှိနေသော်လည်း ရင့်ကျက်သည့်ပုံ ပေါက်နေပေသည်။

မီနော့ခီက လုမော့ကိုပြောလိုက်သည်။

"ပိုင်လျှို..ငါ အရှင်လုမော့နဲ့ စီးပွားရေးကိစ္စလေး ပြောမလို့ ...ဒီမှာခဏစောင့်နေ...မင်းပျင်းလာရင် ဘယ်ဝိုင်းမှာဖြစ်ဖြစ် အလကား ကစားနေလိုက်..."

သူက အနီးနားရှိစားပွဲပေါ်မှ လက်တစ်ဆုပ်အပြည့် တိုကင်ပြားများကို သာမာန်ကာလျှံကာပင် ဆွဲယူလိုက်ပြီး လုမော့လက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးကာ တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

"မင်းစိတ်ဝင်စားတဲ့ ဘယ်မျိုးသမီးဇာ့ဂ်ကိုမဆို မင်းကစားလို့ရတယ်..."

လုမော့ တောင့်တင်းစွာဖြင့် တိုကင်ပြားများကို ကိုင်လိုက်သည်။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."

ကျောက်တုံး၊ ကတ်ကြေး၊ စက္ကူဂိမ်းကိုပင် မနိုင်သည့်အပြင် အထူးသဖြင့် ကတ်ကစားပွဲများတွင် အမြဲရှူံးတတ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သော လုမော့က လောင်းကစားနှင့်ပတ်သတ်လျှင် အမြဲယဥ်ကျေးပေသည်။

စနစ်၏ထစ်ငေါ့နေသည့်အသံက သူ့စိတ်ထဲတွင်ပေါ်လာသည်။

[အိုး ဘာလို့ ကတ်ဆွဲဖို့ မင်းရဲ့သက်တမ်းကို မသုံးလိုက်တာလဲ...ဘာလို့ မင်းရဲ့ကံကောင်းမှုကိုသုံးပြီး မကြိုးစားကြည့်တာလဲ...]

လုမော့ လစ်လျူရှုလိုက်ကာ ခေါင်းကိုလှည့်၍ လင်းအား တိတ်တိတ်လေး ကြည့်နေလိုက်သည်။

လင်း နှာခေါင်းကိုထိလိုက်ကာ လုမော့လက်ထဲမှ တိုကင်ပြားနှစ်ခုကို ယူလိုက်သည်။

"အရှင် ကစားချင်လား.."

လုမော့က တည်ကြည်စွာ ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။

"မျိုးရိုးမြင့် အထက်တန်းစားတစ်ယောက်အနေနဲ့လောင်းကစားတွေကနေ ဝေးဝေးနေသင့်တယ်..."

ငါကစားချင်တယ် ဒါပေမဲ့ မကစားရဲဘူး...

ရှုံးမှာကြောက်ပေမဲ့ ကစားချင်သေးတယ်...

အတိုချုပ်ပြောရလျှင် သူက လူသားတို့၏ မကောင်းမှုများကို အလွန်အမင်း ခံတွင်းတွေ့နေပေသည်။

"ကောင်းပါပြီ..."

လင်းက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် သက်ပြင်းချကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် တကယ်ကစားချင်နေတာ...အရှင်က မပူးပေါင်းပေးဘူးဆို ကျွန်တော်အချိန်ကြာအောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတော့မှာပဲ..."

နေကာမျက်မှန်အောက်က လုမော့၏မျက်ဝန်းများ ဝင်းလက်သွားသည်။ သူက တည်ငြိမ်ဟန်ဆောင်ကာ လည်ချောင်းရှင်းလိုက်သည်။

"တခြားရွေးချယ်စရာမှ တကယ်မရှိတော့တာ...ငါက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မင်းလို ဆန္ဒပြင်းပြီး အကျိုးကြောင်းမညီညွတ်တဲ့ အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်ကို ငြင်းနိုင်မှာလဲ...ငါက သည်းခံစိတ်ရှိပြီး ကရုဏာတရားကလည်းကြီးမားတဲ့သူဆိုတော့လည်း မင်းမပျော်တာကို မကြည့်ရက်ဘူးလေ...ဒီနေ့တော့ ငါက သဘောထားကြီးကြီးနဲ့ပဲ မင်းကို ပျော်ခွင့်ပေးလိုက်ပါ့မယ်..."

လင်း၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်များ မမြင့်တက်သွားသည်။

"ကျွန်တော် အရမ်းကို အံ့သြဝမ်းသာမိပါတယ်..."

လုမော့၏ ပျော်ရွှင်မှုများပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး သူ့အပြုံးအား အတင်းအကြပ် ဖိနှိပ်ထားလိုက်ရသည်။

လင်းက သူ့လက်မောင်းကိုကိုင်ကာ စားပွဲတစ်ခုသို့ ဦးဆောင်ခေါ်သွားလိုက်သည်။

ထိုစားပွဲက ဖဲချပ်ကစားနည်းနှင့် ဆင်တူသည့် ကစားပွဲတစ်ခုပင်။ အနက်ရောင်ယူနီဖောင်း ဝတ်ထားသည့် ဖဲဝေသူက ကတ်များဝေပေးရန် ကိုယ်ကို ကွေးလိုက်သည်။ သူ၏သွယ်လျသည့်ခါးအား အဝတ်နှင့်တင်းကြပ်စွာ ချုပ်နှောင်ထားပြီး သူ၏ ပေါ့ပါးသွက်လက်သည့် လက်ချောင်းလေးများက ကတ်များကြား ကျွမ်းကျင်စွာ ရွေ့နေပေသည်။

သူက ကတ်နှစ်ခုကို ဖုံးလိုက်သည်။

"လူကြီးမင်းတို့အားလုံး လောင်းကြေးထပ်ပေးပါ..."

ဤကဲ့သို့ ပြင်းပြထက်သန်နေသည့် အခြေအနေတွင် ဖဲဝေသူက ဤနေရာမှ ကွဲထွက်နေသယောင် ထင်ရပေသည်။

"အကြီးလောင်းမယ်...နှစ်ဆ…"

"ငါအသေးလောင်းမယ်...ငါ တိုကင်ပြားသုံးခုလောင်းမယ်..."

နူးညံ့သည့် အရုပ်လေးတစ်ရုပ်နှင့်တူသည့် ဖဲဝေသူက အကြည့်များကို အောက်ငုံ့လိုက်ကာ သူ့မျက်ဆံက တစ်ကြိမ်လေးပင် ရွေ့မသွားချေ။

"ကလပ်တ်…"

တိုကင်ပြားနှစ်ခုကို စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်ပြီး ရယ်ရွှင်မှုများ ပြည့်နှက်နေသည့် အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

"အိုး ချစ်ရတဲ့အရှင်... ကျွန်တော် လက်ချော်သွားပြီ ကြည့်ရတာ လောင်းကြေး အမှားလုပ်မိသွားပုံပဲ.."

ထို့နောက်တွင် အသံနက်နက်တစ်သံက နောက်ကပြောလိုက်သည်။

"စိတ်မပူနဲ့..."

အထီးကျန်တိုကင်ပြားနှစ်ခုကို ကြည့်ပြီး ဖဲဝေသူ၏မျက်တောင်များ တုန်ယင်သွားသည်။

သို့သော် သူက မည်သည်ကိုမှ မပြောလာဘဲ ကတ်နှစ်ခုကိုလှန်ဖွင့်ရန် ကိုယ်ကိုကိုင်းလိုက်သည်။

ကတ်နှစ်ခုက စားပွဲပေါ်တွင် ပေါ်လာပြီး ဖဲဝေသူက သူ့လက်များကို ဖြန့်လိုက်သည်။

"ဂျိုကာဘုရင် အကုန်အနိုင်ရပါတယ်..."

"ဟေး..."

"WTF..."

ထိတ်လန့်ရာမှ ထွက်လာသည့် အာမေဍိတ်သံများကဘတစ်လျှောက်လုံး ပျံ့နှံ့သွားသည်။ ဂျိုကာကတ်နှစ်ခု တစ်ပြိုင်နက် ထွက်လာနိုင်ချေက အလွန်အမင်းကိုနည်းသည်ကို ကစားသမားများက သိပေသည်။ မည်သူကမှ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နိုင်ခြေတစ်ခုကို လောင်းကြလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

"အရှင်...ကြည့်ရတာ ကျွန်တော်တို့နိုင်သွားတဲ့ပုံပဲ..."

လင်းက လုမော့အား ပြုံးရယ်ပြလိုက်သည်။

"တစ်ခါတစ်ရံ လက်ချော်သွားတာမျိုးကလည်း အရမ်းဆိုးပုံ မပေါ်ဘူးပဲ..."

လုမော့ သူ့အတွေးများကို တည့်တည့်မတ်မတ်ထားလိုက်ကာ စားပွဲပေါ်မှ တိုကင်ပြားများကို သတိတကြီးဖြင့် ညွှန်ပြလိုက်သည်။

"ဒီတော့ ဒီတိုကင်ပြားတွေအားလုံးကို ငါတို့ပိုင်သွားပြီပေါ့..."

လင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"အမှန်ပါပဲ..."

လုမော့ : "..."

သူ တိုကင်ပြားများများအားလုံးကို စုဆောင်းနေစဉ်တွင် လုမော့က ၎င်းတို့၏အလေးချိန်ကိုသတိထားမိပြီး တစ်နည်းတစ်ဖုံ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် မူးဝေနေသေးသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

သူ လင်းဘက်သို့ လှည့်ကာ တတွတ်တွတ်ရေရွတ်လိုက်သည်။

"မင်း တကယ်ကြီး အဲ့လောက်တောင် ကံကောင်းတာလား..."

လင်းက ရယ်မောလာပြီး သူ့လည်ချောင်းထဲမှ ထိန်းချုပ်ထားရသည့်အသံများက လုမော့၏နားရွက်များအားအား ယားယံသွားစေသည်။ ထို့နောက် လင်းက ပြောလိုက်သည်။

"အရှင်ပြောတာလုံးဝမှန်တယ်...ကျွန်တော့်မှာ အဲ့လောက်ကောင်းတဲ့ကံ တကယ်ပဲ ရှိတယ်..."

လုမော့က 'ဟမ်းး'ဟု တုံ့ပြန်လိုက်ပြီး "လူတွေကြားက ကွာခြားချက်က တကယ်ပဲ များလွန်းတယ်"ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော် သူက အလွန် စိတ်သဘောထားကြီးသည့် အမျိုးသား၏ဇာ့ဂ်တစ်ယောက်ဖြစ်၍ ဥရောပခွေးနှင့် ငြင်းခုံနေရန်အတွက် စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်ခံမည် မဟုတ်ပေ။

🌌🌌🌌

Prev Next