Chapter 31

🥘Chapter-31

နှစ်သစ်ကူးမနက်ရောက်သောအခါ ပိုင်ရှန်းကျစ်သည် 

လျိုရှင်းချန်၊ ​လမ်းထဲကအန်တီကြီးနှင့် သူ့အဘိုးအဘွားအိမ်များသို့ သူကိုယ်တိုင်လုပ်ထား​သော လက်​ဆောင်​လေးများ​ပေးခဲ့သည်။ သူပြန်သောအခါတွင် လျိုချင်းရှန်က သူ့ကိုတားကာ ပြောလိုက်သည်။

"ရှန်းကျစ် ဒါယူသွားလိုက်"ွ်၅

ပိုင်ရှန်းကျစ်ယူပြီး ကြည့်လိုက်သည့်အခါတွင် ​​ကျေးလက်ရိုးရာနည်းသုံး၍ ပြုလုပ်ထား​သော အိမ်လုပ်ဝက်အူ​ချောင်းများကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ အခွံကပါးလွှာ၍ အသားများကနီရဲ​​နေကာ ဆီများနှင့်ရွှန်းစိုနေသည်။ သူငြင်းကာ​ပြောလိုက်သည်။

" မယူ​တော့ဘူး... ဝက်သားက ဒီနှစ်အရမ်း​စျေးကြီးတယ်​လေ... ဒီဝက်အူ​ချောင်း​တွေက အရမ်းအဖိုးတန်လွန်းတယ်..."

လျိုချင်းရှန်က ခိုင်ခိုင်မာမာ​ပြောလိုက်သည်။

"ဒီဝက်အူ​ချောင်း​တွေက ငါ့အဖွားအိမ်ကဝက်​တွေနဲ့လုပ်ထားတာပါ... ဘာမှမကုန်ကျပါဘူး။ ယူသာသွားလိုက်ပါ... မြန်မြန်လုပ်... ငါသွား​တော့မယ်..."

​ပြောပြီး​နောက် ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို ငြင်းရန်အခွင့်အ​ရေးပင် မ​ပေးဘဲ လျိုချင်းရှန်က အ​ဆောက်အဦးထဲသို့

အမြန်ပြန်ဝင်သွားသည်။.၈

ဆိုင်ကိုအပြုံး​လေးတစ်ခုနှင့် ပြန်​ရောက်ပြီး​နောက် ပိုင်ရှန်းကျစ်က ဝက်အူ​ချောင်းများကို အခ်.နောက်လွခန်းငယ်​လေးထဲသို့ ထားလိုက်သည်။ အချိန်အလွန်​စော​​​သေးသည့်အတွက် ဤလ​များ၌ ပိုက်​ဆံမည်မျှရသလဲတွက်ရန် သူ့ကွန်ပျူတာကို ထုတ်လိုက်သည်။

သူ စတင်တွက်ကြည့်သည့်အခါတွင် ရလဒ်​ကြောင့်အလွန်အံ့သြသွားခဲ့၏။ သုံး​ထောင်

စားတော်ဆက်၏ စီးပွား​ရေးက အလွန်ကောင်း​ကောင်းလည်ပတ်​နေသည်။ အချိန်အာကာသဒင်္ဂါး

နှင့် တရုတ်ယွမ်၏​ငွေလဲနှုန်းကို စဥ်းစားပြီး​နောက် သူအလွန်များပြား​သောဝင်​ငွေရသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ဤမျှတိုတောင်း​သောကာလအတွင်း 5 မီလီယမ်နီးပါး ဝင်​ငွေရမည်ဟု မ​မျှော်လင့်ထားခဲ့​ပေ။

ဤသည်မှာ သူ့ဆိုင်​၏အမြတ်​လေးပင် ရှိ​သေးသည်။ အချိန်လဟိုတယ်နှင့် ဝက်သားအစပ်​ဟော့​ပေါ့ဆိုင်မှ သူ့ရှယ်ယာများကိုပါ ထပ်​ပေါင်းလိုက်လျှင် ဤနှစ်တွင် 100 မီလီယံ​ကျော်ရှိမည်ဟု သူခန့်မှန်းထားသည်။

လွန်​ခဲ့​သောလအနည်းငယ်က သူကဘဏ်

အ​ကောင့်ထဲတွင် ဂဏန်း 5 လုံးသာရှိ​သော ငှားရမ်းခအတွက် ရုန်းကန်​နေရ​သည့် သူဆင်းရဲ​လေးတစ်​ယောက်သာဖြစ်သည်။ သို့​​သော်ယခုဆိုလျှင် မီလျံနာတစ်​ယောက် သို့မဟုတ် ဘီလျံနာတစ်​ယောက်ပင် ဖြစ်လာ​တော့မည်။ သူမည်မျှပင် စဥ်းစား​​နေကာမူ လက်​တွေ့မကျသလိုပင် ခံစား​နေရသည်။

သူ့​​ခြေ​ထောက်များကို လက်သည်းနှင့်ဆိတ်၍ ​နောက်ဆုံး နာကျင်မှုခံစားရမှသာလျှင် အစစ်အမှန်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်​စေ သူ့အ​ကောင့်ထဲတွင်ရှိ​သော ပိုက်ဆံများမှာ များလွန်းပြီး အကုန်လုံးကိုတရုတ်ယွမ်အဖြစ်​ ပြောင်းလဲရန် မ​တွေးထား​ပေ။ သူ​ပြောင်းချင်လျှင်ပင် ​မပြောင်းနိုင်​ပေ။

​ချောင်ကျ​သော​ နောက်​ဖေးလမ်း​လေးတစ်ခုထဲ၌  စား​သောက်ဆိုင်ငယ်လေးတစ်ခု ဖွင့်ထား​သော သူဆင်းရဲ​လေးတစ်​ယောက်က လအနည်းငယ်အတွင်းမီလီယံ 100 ကျော်ပိုင်သွားတယ်....

ဤသို့ဇာတ်လမ်းမျိုးကို မည်သူမျှယုံမည် မဟုတ်​ပေ။ ၎င်းက အဖွဲ့အစည်း​အများအပြား၏ အာရုံစိုက်မှုကိုပင် ခံရနိုင်ကာ သူ့ဆိုင်ငယ်​လေး၏ ထူးခြားမှုများကို ထပ်ပြီးဖုံးကွယ်နိုင်​တော့မည် မဟုတ်​ပေ။ 

ပျော်​ရွှင်မှုကြောင့် စိတ်အ​ခြေအနေတိုးတက်လာ​​သော်လည်း နှစ်သစ်ကူးမှာ သူတစ်​ယောက်တည်းဖြစ်​နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။ သို့​​သော်​ ပိုက်ဆံက သူ့နှလုံးထဲက လစ်ဟာမှုကိုဖြည့်​ပေးပြီး နှစ်ရက်တာနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်​ပျော်​နေခဲ့ည်။ သုံးရက်​​မြောက်​နေ့တွင် အိပ်ယာ​စော​စောထခဲ့သည်။ 

မနက်စာစားပြီး​နောက် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ဆင်ကာအပြင်သွားလိုက်သည်။ တစ်မြို့လုံးက ပြန်လည်ဆုံစည်းမှုနှင့်​ ပျော်ရွှင်မှု အ​ငွေ့အသက်​များ လွှမ်းခြုံထားခဲ့သည်။ လမ်းများက လူအုပ်ကြီးနှင့် ပြည့်ကြပ်နေခဲ့သည်။ ဤသည်က ပိုင်ရှန်းကျစ် သုံး​ထောင်

စား​တော်ဆက်ကို လက်လွှဲယူပြီး​နောက် ပထမဆုံးအကြိမ် အပြင်ထွက်လည်ပတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူစျေးဝယ်ထွက်ရခြင်းကို မနှစ်သက်​သော်လည်း ပွဲ​တော်အငွေ့အသက်များနှင့် အပြင်ဘက်ကမ္ဘာကြီးကို မ​တွေ့တာကြာ​သောအခါ မတတ်နိုင်စွာပင် အနည်းငယ် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုလိုက်မိသည်။ ရုတ်တရက် မလှမ်းမကမ်းမှလူတစ်​ယောက်က သူ့ကိုလှမ်း​ခေါ်လိုက်သည်။

"လူအိုကြီးပိုင်...လူအိုကြီးပိုင်..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်က အသံလာရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာမှာ အပြုံးတစ်ခုထွက်​ပေါ်လာခဲ့သည်။

"လူအိုကြီးကျိ..."

အရပ်ရှည်ရှည်သွယ်သွယ်ပုံရိပ်တစ်ခုက သူ့ဆီကို​လျှောက်လာခဲ့သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ် နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်ချင်းတိုက်ကာ ပခုံးချင်းပုတ်လိုက်ကြသည်။ ကျိတုန်းက အပြုံး​လေးနှင့်​ပြောလိုက်သည်။

"​နောက်ဆုံး​တော့ မင်းကို​တွေ့ပြီ​ပေါ့... ​ငါတို့​နောက်ဆုံးစကား​ပြောခဲ့တာ​​ နည်းနည်း​တောင်ကြာသွားပြီ...မင်းကို နိုင်ငံခြားသွားလိုက်ပြီလို့​တောင် ထင်လိုက်တာ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်ကပြုံးလိုက်ပြီး​ ပြောလိုက်သည်။

"ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ...တစ်​နေရာရာမှာထိုင်ပြီးစကား​ပြောရ​အောင်..."

ကျိတုန်းက ဝမ်းသာအားရ သ​ဘောတူလိုက်သည်။

" ​ကောင်းပြီ​လေ..."

သူတို့နှစ်​ယောက် ​ကော်ဖီဆိုင်​လေးတစ်ခု၏ အပြင်ဘက်စားပွဲဝိုင်းတွင် ထိုင်လိုက်ကြသည်။ ကျိတုန်းက​မေးဖို့မ​​စောင့်နိုင်​တော့​ပေ။

"လောင်ပိုင် ဘွဲ့ယူပြီးပြီးချင်း မင်း​ပျောက်သွားလိုက်တာ အတန်းစု​ဝေးပွဲ​တောင်မလာခဲ့ဘူး...ဖုန်းဆက်လို့လည်းမရဘူး... မင်းဘယ်သွား​နေတာလဲ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်က အကူညီမဲ့စွာနှင့်ပဲ ​​ပြောလိုက်ရသည်။

"ဘွဲ့ယူပြီးမကြာဘူး ငါ့ဦး​လေးက အပြင်းအထန်​နေမ​ကောင်းလို့​ ဆေးရုံတက်လိုက်ရတယ်​လေ...သူ့ကိုဂရုစိုက်ရင်း အလုပ်ရှုပ်​နေတာ..ပြီး​တော့ ငါ့ဖုန်းကလည်း​ ဆေးရုံထဲမှာ အခိုးခံလိုက်ရ​သေးတယ်...ဖုန်းအသစ်ဝယ်ပြီး နံပါတ်အသစ်ဖွင့်လိုက်ရလို့..."

"ငါသိပြီ...အခုမင်းဦး​လေး ကျန်းမာ​ရေးအ​​ခြေအနေ​ဘယ်လိုလဲ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

"ဦး​လေးကဆုံးသွားပြီ..."

ကျိတုန်းက​ ​ပြောလိုက်သည်။

"​တောင်းပန်ပါတယ်...ငါစိတ်မ​ကောင်းပါဘူးကွာ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်က​ ပြောလိုက်သည်။

"ရပါတယ်...လအနည်း​တောင်ကြာသွားပြီ...စိတ်မ​ကောင်းစရာ​တွေလည်း အချိန်ကြာရင် တဖြည်းဖြည်း​ပျောက်သွားမှာပဲ..."

"မင်း​ပြောတာမှန်တယ်..."

ကျိတုန်းက မြန်မြန်ဆန်​ဆန်ပဲ ​ခေါင်းစဥ်​ပြောင်းလိုက်သည်။

"အဲ့အ​ကြောင်းမ​​ပြောနဲ့​တော့... အတန်း​ဖော်​အများစုက နှစ်သစ်ကူးအတွက် S မြို့ ကိုပြန်လာကြပြီ...ငါတို့မနက်ဖြန် အတန်း​ပြန်လည်စုစည်းပွဲ လုပ်ဖို့စီစဥ်ထားကြတယ် မင်းလာမှာလား..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ဘွဲ့ယူတုန်းကသူ့အတန်း​ဖော်များကို ​သေချာစွာ မနှုတ်ဆက်လိုက်ရ​ပေ။ ဤအတန်းပြန်လည်စု​ဝေးပွဲကို သူလွတ်မသွားချင်​ပေ။ ထို့​ကြောင့်သူ​မေးလိုက်သည်။

"လူတိုင်းအဲ့မှာရှိမှာလား..."

ကျိတုန်းက ပြန်​ပြောလိုက်သည်။

"လူတိုင်းတော့မဟုတ်ဘူး...အတန်း​ဖော် 10​ယောက်​လောက်က S မြို့ကမဟုတ်လို့ မလာကြဘူး...ဒါ​ပေမဲ့အဲ့ 10 ​ယောက်ကလွဲရင် ကျန်တဲ့သူ​တွေက လာဖို့စိတ်ဝင်စားကြတယ်..."

"အဲ့ဆို​ ကောင်းပြီ​လေ...ငါလည်းလာမယ် ငါ့ကိုအချိန်နဲ့​နေရာ​ပို့လိုက်..."

"ဟုတ်ပြီ..."

​နောက်တစ်​နေ့တွင်မူ ပိုင်ရှန်းကျစ် ဂျက်ကတ်အင်္ကျီကို ဝတ်ဆင်ကာ တက္ကစီခေါ်၍ စု​ဝေးပွဲ​နေရာကို သွားလိုက်သည်။  

S မြို့ ကြယ်ငါးပွင့် စား​သောက်ဆိုင်...

"လာ..လာ..လူအိုကြီးပိုင်...လူ​တော်​တော်များများ​ရောက်​နေကြပြီ...အထဲဝင်ပြီးထိုင်ကြရ​အောင်..."

သူတို့အားလုံးမကြာ​သေးမီက ရောက်လာကြတာဖြစ်သည်။အဝင်​ပေါက်မှာ​ စောင့်​နေ​သောကျိတုန်းက ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို သီးသန့်ခန်းထဲသို့​ ခေါ်​​ဆောင်သွားသည်။

အခန်းထဲ၌ စားပွဲနှစ်လုံးရှိပြီး စုစု​ပေါင်းအတန်း​ဖော် 30 ​ရှိ​သည်။ 10 ​ယောက်က မြို့အပြင်မှဖြစ်၍ မလာနိုင်ကြ​ပေ။ ထို့​ကြောင့် လူ 20 သာရှိပြီး စားပွဲနှစ်လုံးကလုံ​လောက်သည်။

အခန်းထဲတွင် လူတစ်ဝက်​ကျော်​လောက်က ထိုင်ခုံမှာ​နေရာများယူပြီးကြပြီ ဖြစ်သည်။ ကျိတုန်းနှင့်ပိုင်ရှန်းကျစ်တို့ ဝင်လာ​သောအခါတွင် လူ​တွေက​ဆူညံစွာပြောဆိုလာကြ​တော့သည်။

"လောင်ကျိ... မင်းတစ်ကယ်ပဲ ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို ဒီ​ခေါ်လာနိုင်ခဲ့တာပဲ...မင်းက အစွမ်းအစ​တော့ရှိသားပဲဟ..."

ထိုသို့​ပြောလိုက်​သောသူက ထျဲရှန့် ဟုအမည်ရ​သော​​ကောင်​လေးတစ်​ယောက်ဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်တက်စဥ်က သူက ပိုင်ရှန်းကျစ်နှင့် ဆက်ဆံ​ရေး​ကောင်း​ကောင်းရှိခဲ့သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ်က သူ့ဆီ​လျှောက်သွားကာ လက်သီးနှင့်ထိုး၍ စ​နောက်လိုက်သည်။

"ထျဲရှန့်..."

ထျဲရှန့်က သွားများ​ပေါ်​အောင် ပြုံးလိုက်သည်။

"လုအိုကြီးပိုင်...ငါတို့က ဒီတစ်ခါမင်းမလာ​လောက်ဘူးလို့ ထင်ထားကြတာ...မင်းလာ​တော့ တစ်ကယ့်ကို

အံ့သြပြီး​ပျော်သွားကြတာ...အတန်းထဲကလူတိုင်း ဆန္ဒ​တွေ ပြည့်သွား​လောက်ကြပြီကွ..."

သူ့စကားများက အခြားသူများကို ချက်ချင်းရယ်​မောသွား​စေသည်။ တစ်​ယောက်က​မေးလိုက်သည်။

"စွင်းလန်ယို​ရော... ခုထိမ​ရောက်သေးဘူးလား...မြန်မြန် သူ့ကို​ခေါ်ပြီး​ပြောလိုက်... လူအိုကြီးပိုင် ဒီ​ရောက်​နေပြီလို့..."

ထိုစကားကြားပြီး​နောက် ပိုင်ရှန်းကျစ်က နဖူးကိုစိတ်ဖိစီးစွာ ပွတ်လိုက်ပြီး ဖုန်း​ခေါ်​နေ​သော အတန်း​ဖော်ကိုအမြန်တားကာ အကူအညီမဲ့စွာပင်​ ပြောလိုက်ရသည်။

"မင်းတို့​တွေ ဘာ​​ပြော​နေကြတာလဲ...​ရေကြီးခွင်ကျယ်ဖြစ်အောင် မလုပ်စမ်းပါနဲ့..."

"ငါတို့က ရေကြီးခွင်ကျယ်လုပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး...​နောက်ဆုံးစု​ဝေးပွဲမှာ မင်းကမလာဘဲ ဖုန်းလည်း​ခေါ်မရဘူး။ စွင်းလန်ယိုက အရမ်းဝမ်းနည်းပြီး ငိုပါသွားတယ်...မင်းတစ်ခုခုဖြစ်​နေမှာကို သူ​ကြောက်နေတာ​..."

"ဟုတ်တယ် လူအိုကြီးပိုင်...မင်းမှာအခု​ကောင်မ​လေးရှိလား...မရှိရင် စွင်းလန်ယိုဆိုရင် ဘယ်လိုလဲ...သူမကအရမ်းလှပြီး မင်းကိုလည်း နှလုံးသားတစ်ခုလုံးပုံပြီး ချစ်တာ​နော်...အခု​ခေတ်မှာ သူ့လို​ဇနီးမျိုးက ရှားသွားပြီ..."

"မှန်တယ် လူအိုကြီးပိုင်...သူမက အတန်းရဲ့အလှ​လေး​နော်...မင်းက ချော​မောခန့်ညားတယ် သူမက လှတယ်...ဘယ်​လောက်​တောင်လိုက်ဖက်လိုက်လဲ..."

"အ​သေအချာပဲ​ဟေ့...အသေအချာပဲဟ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်က သူထိုင်ချလိုက်ချင်းချင်းပဲ စုံတွဲတွဲဖက်​ရေးအစီစဥ်ကြီးရဲ့ အာရုံစိုက်စရာလူဖြစ်လာမည်ဟု မထင်ထားခဲ့​ပေ။ သူတကယ်ကိုပင် ​ပြောစရာ​ပျောက်ရှသွားခဲ့ရသည်။

အတန်း​ဖော်များဖြစ်၍ သဘာဝကျစွာပင် သူ စွင်းလန်ယိုကိုသိသည်။ သူမက တက္ကသိုလ်က​ ယောက်ျား​လေးများ မဲ​ပေး​ထောက်ခံထား​​သောအတန်း၏အလှ​လေးပင် ဖြစ်သည်။သို့​သော်လည်းသူသည်​တော့ သူမနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဘာဆွဲ​ဆောင်မှုမှ မမြင်​ပေ။ အခြားသူများမှ သူမကလှသည်ဟု​ ပြောကတည်းက သူသည်လည်း ထိုစကားအတိုင်းပင် မှတ်ယူလိုက်သည်။

စွင်းလန်ယိုက သူ့ကိုကြိုက်​နေမှန်း သူသတိထားမိပါသည်။ တက္ကသိုလ်တက်စဥ်က သူတို့ဒုတိယနှစ် ဘတ်စကတ်​ဘောပြိုင်ပွဲပြီးသည့်​​နောက် လူသိပ်မရှိသည့်​နေရာ၌ သူမကသူ့ကို ကြိုက်​ကြောင်း​ ဖွင့်ပြောခဲ့သည်။ သူက ချိန်း​တွေ့ရန် သို့မဟုတ် လက်ထပ်ရန်

စိတ်မဝင်စားဟု တိုက်ရိုက်ပင် ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။ 

ကိစ္စ​ကပြီးသွားပြီဟု သူက​တွေး​တောခဲ့သည်။ အဲ့ဒီ​နောက် စွင်းလန်ယိုကသူ့ကိုလာမရှာ​တော့​ပေ။ ထို့​ကြောင့်​ နောက်ဆုံးစု​ဝေးပွဲ၌ အံ့သြစရာ​ကောင်းမည်ဟု မထင်ထားခဲ့​ပေ။

သို့​သော် အခုသူသိ​သောအခါ ထိုအ​ကြောင်းက သူ့ကိုအနည်းငယ်ပင် မသက်​ရောက်​စေ​ပေ။ သူ သူမအတွက် အမှန်တကယ်ကို ဘာခံစားချက်မှမရှိပေ။ သူ့မျက်လုံးများထဲတွင် စွင်းလန်ယိုက သာမာန်အတန်း​​ဖော်တစ်​ယောက်မျှသာ ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်​ယောက်ကြားတွင် မည်သည့်အရာမှ ဖြစ်လာနိုင်​​ချေ မရှိပေ။ 

ပိုင်ရှန်းကျစ်၏​ တည်ငြိမ်​အေး​ဆေး​သော အမူအရာကို ​တွေ့​သောအခါ အခြားသူများလည်း စ​နောက်​နေသည်ကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။ စွင်းလန်ယို သီးသန့်ခန်းထဲကို ဝင်လာ​သောအခါတွင် ​လေထုက​နွေး​ထွေးနေပြီး မည်သူမျှ ထပ်မ​စနောက်ကြ​ပေ။ ပထမတစ်ချက်က ပိုင်ရှန်းကျစ်က သူ့ရပ်တည်ချက်ကို​ ဖော်ပြလိုက်ပြီးဖြစ်၍ အခြားတစ်ချက်က စွင်းလန်ယိုက သူမကောင်​လေးကိုပါအတူ ​ခေါ်​ဆောင်လာ၍ဖြစ်သည်။

လူ့အဖွဲ့အစည်းထဲတွင် လအနည်းငယ်ကုန်ဆုံးပြီး​နောက် ​ကောင်းမွန်​သောအလုပ် ရရှိထားသော အတန်း​ဖော်များက စိတ်အားထက်သန်စွာ ကြွားဝါ​နေကြပြီး အတန်း​ဖော်​ဟောင်းများဆီက အားကျမနာလိုမှုများပါ ရရှိလိုက်ကြသည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ်က ကျိတုန်းနှင့်အတူထိုင်၍ လူတိုင်းတက်ကြွစွာ အထူးသဖြင့် သူတို့အလုပ်အ​ကြောင်း​ပြောဆို​နေကြသည်ကို နား​ထောင်​နေသည်။

သူတို့ထဲတွင် အလုပ်​ကောင်းရထား​သောသူများက အတန်း​ဖော်​ဟောင်းများကို​ သူတို့၏အောင်မြင်မှုများကို ကြွားဝါ​ပြောဆိုပြီး​ ​အောင်ပွဲခံလိုက်ရသလို ခံစား​နေကြသည်။ အခြားသူများက ဘွဲ့လွန်ဝင်ခွင့်စာ​မေးပွဲ သို့မဟုတ် အစိုးရဝန်ထမ်းစာ​မေးပွဲများ​ဖြေရန် 

စီစဥ်ထား​ကြောင်း ပြောနေကြသည်။ အချို့ဆိုလျှင် သူတို့မိဘ​ထောက်ပံ့မှုနှင့် နိုင်ငံခြား၌ ပညာသွားသင်မည့်အ​ကြောင်း ပြော​နေကြသည်။ အတို​ပြောရလျှင် လူတိုင်း သူတို့ကိုယ်ပိုင်အစီအစဥ်များ ရှိကြသည်။

ထိုအချိန်၌ တစ်​ယောက်​ယောက်က စွင်းလန်ယိုကို​မေးလိုက်သည်။

"လန်ယို ဘွဲ့ရပြီး​တော့ ဘာ​တွေလုပ်​နေတာလဲ..."

စွင်းလန်ယိုက လွမ်း​​​ဆွေးဖွယ်ရာ အပြုံး​လေးတစ်ခုကို နူးနူးညံ့ညံ့ပြုံးပြပြီး ညင်သာစွာ ပြန်​ဖြေလိုက်သည်။

"​ငါ​ဖေ​ဖေ့ဆီမှာ​လေ့လာ​နေတာ... ​နောက်မှ အလုပ်စဝင်မှာပါ..."

မျက်နှာအ​ရေထူ​သောတစ်​ယောက်က တိုက်ရိုက်ပင်​မေးလိုက်သည်။

"နင့်ရဲ့​ကောင်​လေးက​ရော ဘာလုပ်တာလဲ..."

ထိုအချိန်မှာ ​နောက်ခံသဖွယ် စွင်းလန်ယိုနံ​ဘေးတွင် တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်​နေ​သော​ယောကျ်ားက စားပွဲတွင်ရှိ​သောလူများကို ကြည့်လိုက်သည်။ စကားမ​ပြောမီ သူ့အကြည့်များက ပိုင်ရှန်းကျစ်​ပေါ်တွင် ခဏတာရပ်တန့်သွားသည်။

"ကျွန်​တော်က လန်ဒန်အုပ်စုမှာ အလုပ်လုပ်​နေပါတယ်..."

"လန်ဒန်အုပ်စု... ကမ္ဘာ​​ပေါ်ကထိပ်ဆုံးစာရင်း 20 ထဲပါတဲ့လန်ဒန်အုပ်စုလား...သူ့ဌာနချုပ်က Silicon Valley မှာရှိတဲ့တစ်ခုလား..."

(T/N-Silicon Valley ဆိုတာ California မှာရှိတဲဲ့ software, internet company တွေအ​​ခြေစိုက်တဲ့ global center တစ်ခုပါ)

စွင်းလန်ယို၏​ကောင်​လေးက ​ခေါင်းကိုအသာ​လေး ညိတ်လိုက်ပြီး တစ်​ယောက်က​မေးလိုက်သည်။

"ခင်ဗျားက ဌာနချုပ်မှာလုပ်တာလား ဒါမှမဟုတ် ရုံးခွဲလား..."

စွင်းလန်ယို၏​ကောင်လေးက ပြန်မ​ဖြေမီ ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို တစ်ချက်​ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။

"ဌာနချုပ်"

"ဝိုးးးတကယ်ကြီးဌာနချုပ်ပဲ...ဘယ်ရာထူးနဲ့လုပ်​နေတာလဲ​​ ပြောလို့ရလား..."

ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ ပိုင်ရှန်းကျစ်က စွင်းလန်ယိုကောင်​လေးသည် ​​ဖြေနေစဥ်တွင် သူ့ကို​ပြော​နေသည်ထင်သည်ဟု သတိထားမိလိုက်သည်။

"ဘာမှမထူးခြားပါဘူး...ငွေကြေးစီမံဌာနက မန်နေဂျာပါပဲ..."

တစ်​ယောက်​ယောက်ဆီက အာ​မေဍိတ်သံထွက်လာသည်။ လန်ဒန်အုပ်စု၏ လစာမြင့်မားမှုက တစ်ကမ္ဘာလုံးလူသိများသည်။ ထို​နေရာ၌ သာမာန်ဝန်ထမ်းတစ်​ယောက်ပင်လျှင် တစ်လကို လစာ​ဒေါ်လာ​​သောင်းပေါင်း​များစွာ ရသည်။ မန်​နေဂျာတစ်​ယောက်၏လစာဆိုလျှင် ​ဒေါ်လာ ​သိန်း​​​ပေါင်းများစွာရနိုင်လိမ့်မည်။ ထပ်ပြောရလျှင် ၎င်းမှာ U.S. ​ဒေါ်လာများဖြစ်​​နေသေးသည်။ ဤနည်းအတိုင်းသာတွက်ချက်ရလျှင် စွင်းလန်ယို​ကောင်​လေး၏ လစဥ်လစာမှာ ​ယွမ် 7 သိန်း 8 သိန်းဝန်းကျင်ဖြစ်သည်။

(T/N- အ​ပေါ်မှာ author က dollar နဲ့​ပြောပြီး​ 7 သိန်း8 သိန်းကျ'ယွမ်'ဖြစ်သွားပါတယ် ။​ဒေါ်လာ​ ရေး​ပေမဲ့ မှားသွားတာ ဖြစ်​လောက်ပါတယ်။ဒါ​ပေမဲ့​ ရေးထားတဲ့အတိုင်း'ယွမ်'လို့ပဲပြန်လိုက်ပါတယ်​နော်~~)

စားပွဲတွင်ရှိ​သော​ အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးများပါ

စွင်းလန်ယို နှင့်သူ့​ကောင်​လေးကို သိသာသော အားကျမနာလိုမှုများနှင့် ကြည့်လိုက်ကြသည်။

အမျိုးသားများက လစာ​ကောင်းကောင်းနှင့်အလားအလာရှိ​သောအနာဂါတ်အပါအဝင်​​ လှပ​သောကောင်မ​လေးရှိ​နေသည်ကို အားကျမနာလို​နေကြသည်။ အမျိုးသမီးများက စွင်းလန်ယို ဘွဲ့ရပြီး ပြီးချင်း ယခုလို စွမ်း​ဆောင်ရည်ရှိ​သောအမျိုးသား ရှာနိုင်သည်ကို အားကျမနာလို​နေကြသည်။ သူက

ပိုင်ရှန်းကျစ်ကဲ့သို့ ကြည့်မ​ကောင်းသော်လည်း ငယ်ရွယ်ပြီး​ ချော​မော​နေ​သေးသည်။

ထိုအချိန်၌ စွင်းလန်ယိုနှင့်သူ့​ကောင်​လေးက လူအုပ်ကြီး၏အာရုံစိုက်မှု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ လူတိုင်းက  သူတို့မျက်လုံးများသည် တစ်​နေရာတည်းကို ဦးတည်​နေသည်ကို​တွေ့လိုက်သည်။ အကြည့်အတိုင်းလိုက်ကြည့်ရာ ​ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သည့်အလား နေရာတွင်​​အေးဆေးစွာထိုင်​နေ​သော ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို​ တွေ့လိုက်ရသည်။

လူတိုင်းက ဘာ​တွေဖြစ်​နေသည်လဲ ချက်ချင်းသိလိုက်ကြသည်...

ထိုသည်က ကြာရှည်​စွာချစ်ခဲ့​သောအရင်အချစ်​အပေါ် ခံစားမှုရှိ​သေးပြီး လက်ရှိလူကို မနာလိုဝန်တိုမှုဖြစ်​စေသည်ထက် ဘာမှမပို​ပေ။ လူတိုင်းက မသိချင်​ယောင်​ဆောင်လျက် အရင်အတိုင်း ဆက်လက်စကားပြောနေကြသည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်​စေ စိတ်လှုပ်ရှားစရာများကြိုက်ပြီး ကိစ္စ​တွေရှုပ်​အောင်​မွှေတတ်​သော လူအချို့လည်း ရှိသည်။ သူတို့ထဲကတစ်​ယောက်က တိုက်ရိုက်ပင်​​​ မေးလိုက်သည်။

"ပိုင်ရှန်းကျစ်...မင်း​ရော ဘွဲ့ရပြီးဘာ​တွေလုပ်​နေတာလဲ...ဘယ်မှာအလုပ်လုပ်တာလဲ..."

🥘