Chapter 32

🥘Chapter-32

ပိုင်ရှန်းကျစ်​ပတ်ဝန်းကျင်က ဆူညံသံများကချက်ချင်း တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ လူတိုင်းက ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ တုံ့ပြန်ပြောဆိုမှုကို​ စောင့်​နေကြသည်။ 

ပြန်​ပြောင်း​ပြောရလျှင် တက္ကသိုလ်တွင် သူ့၌ ထင်ရှား​ကျော်ကြား​သော ပုံရိပ်ရှိခဲ့သည်။ ​ချော​မော၍ အားကစားတော်ကာ တက္ကသိုလ်တွင်​မကြာခဏမတွေ့ရ​ပေ။  သူ့ကို​ တွေ့မြင်ရရန် ခက်ပြီး အ​ရေးကြီးဆုံးအချက်က မည်သူ့ကိုမှ သူဘယ်သွားသည် ဟူသည့်သတင်းအနည်းငယ်ပင် မချန်ခဲ့ပဲ ဘွဲ့ယူပြီးသည့်အခါ ​ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ ယခု တစ်​ယောက်ယောက်က သူ့အ​ကြောင်းကို​ မေးသည့်အခါ သဘာဝကျစွာပင် အ​ဖြေကိုမကြားချင်သူ မရှိ​ပေ။

သို့​သော် စွင်းလန်ယို၏​ကောင်​လေးကို​ မေးပြီးမှ ဤမေးခွန်းအား မေးလိုက်ခြင်းသည် ​​မေးသူကအရူး မဟုတ်လျှင် အငြိုးနှင့်ကြံစည်သူသာ ဖြစ်မည်။

မျက်လုံးများက 'အထက်ဖား​အောက်ဖိ' ဟူ

သည့်စကားနှင့် နာမည်ဆိုးရှိ​သော မေးခွန်း​မေးသူကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။  သူ့တွင် မ​ကောင်းသည့် ရည်ရွယ်ချက် ရှိ​နေသည်မှာ သိသာလှသည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ်က ပတ်ပတ်လည်က​လူများကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူတို့စိတ်ထဲ မည်သည့်အရာများ​တွေး​နေကြသည်ကို ခန့်မှန်းလိုက်မိသည်။ စား​သောက်ဆိုင်ငယ်လေးတစ်ခုဖွင့်ခြင်းက ရှက်စရာ​ကောင်းသည့်အရာတစ်ခုဟု သူမခံစားရ​ပေ။ ၎င်းက သူ့ကို အခြားသူများ၏​ အောက်၌ရှိသည်ဟု ​​တွေး​အောင်မလုပ်နိုင်​ပေ။ ထို့နည်းတူစွာ ထိပ်တန်း ကုမ္ပဏီ 20 ၌ မန်​နေဂျာဖြစ်ခြင်းကလည်း အခြားသူများ၏အထက်၌ ရှိသည်ဟု မ​တွေး​ပေ။ ထို့​ကြောင့်သူ​ပြောလိုက်သည်။

"ငါ့ဦး​လေးရဲ့စား​သောက်ဆိုင်အ​သေး​လေးတစ်ခုကို လက်လွှဲယူပြီး ဆက်ဖွင့်ထားတယ်..."

" ဟက် အဲ့ဒါလည်း​ကောင်းတာပဲ..." 

တစ်​ယောက်က ​ထိတ်ထိတ်လန့်လန့် ရယ်ပြီး ​ပြောလိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ်..ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းရှိတာ ဘယ်​လောက်ဂုဏ်ယူစရာ​ကောင်းလိုက်သလဲ... သူများ​တွေကို စိတ်ပူ​နေစရာမလို​တော့ဘူး..."

အခြားသူများကလည်း လိုက်​လျောညီ​ထွေ​ ပြောလိုက်ပြီး စား​သောက်ဆိုင်ဖွင့်ခြင်း၏​ ကောင်းကျိုးများကိုစတင်​​ပြောဆို​နေကြသည်။ ​လေထုက တဖြည်းဖြည်း သက်​တောင့်သက်သာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

သို့​သော် ထိုအချိန်၌ အ​စောက​ မေးခွန်းမေးခဲ့​သော အကြံနှင့်လူကပင် ထပ်မံ​မေးမြန်းလာပြန်သည်။

"စား​သောက်ဆိုင် ဟုတ်လား... ဘယ်နားမှာလဲ... မင်းစား​သောက်ဆိုင်ဖွင့်ထားမှန်း အစကတည်းကသိခဲ့ရင် အဲ့မှာပဲ ပြန်လည်စု​ဝေးပွဲ လုပ်မှာ​ပေါ့... ပိုက်ဆံ​​ချွေတာပြီးသားဖြစ်တယ်လေ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်မျက်နှာ အနည်းငယ်မှောင်မည်းလာခဲ့သည်။ ​ပြောသည့်သူအမည်မှာ မာဝမ်ချမ်း ဖြစ်သည်။ အချို့အ​ကြောင်းများ​ကြောင့် သူတို့နှစ်ဦးသည် ​ကျောင်းမှာကတည်းက မတည့်ကြ​ပေ။ အခွင့်အ​ရေးရတိုင်းတွင် မာဝမ်ချမ်းက အမြဲ သူ့(ပိုင်ရှန်းကျစ်)အမှားများကို ရှာ​ဖွေကာ စိန်​ခေါ်​လေ့ရှိသည်။ ယခုကဲ့သို့ အတန်းပြန်လည်စု​ဝေးပွဲ၌ပင်  မာဝမ်ချမ်းက ယခင်အတိုင်းပြုမူနေဦးမည်ဟု ပိုင်ရှန်းကျစ် မ​ထင်ထားခဲ့​ပေ။

အနီးမှာရှိ​သော ကျိတုန်းက ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ ကသိက​အောက်ဖြစ်မှုကို သတိထားမိပြီး ကြားဝင်ဖျန်​ဖြေလိုက်သည်။

"မာဝမ်ချန်း အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ​တွေ​ ​လျှောက်မ​​ပြောနဲ့​တော့...ပိုင်ရှန်းကျစ်က အတန်းပြန်လည်စု​ဝေးပွဲရှိမှန်း မ​နေ့ကမှသိတာ... ပြီး​တော့... ​နေရာ​နဲ့အချိန်ကလည်းအတည်ပြုပြီး​နေပြီ...ဒါကသူ့အမှားမှမဟုတ်တာ..."

အခြားသူများကလည်း ဝင်​ရောက်ဖျန်​​ဖြေကြသည်။

"မှန်တယ် ပိုင်ရှန်းကမသိခဲ့ဘူး... ငါတို့နောက်ဒီလိုမလုပ်တော့ဘူး..."

မာဝမ်ချမ်းက ​​လှောင်ရယ်လိုက်သည်။

" ဟက်...မျက်နှာပျက်မှာ​ကြောက်​နေ​တာမဟုတ်ဘူးလား...ဟက် အဲ့တာကစား​သောက်ဆိုင်​သေး​သေး​လေးပဲကို...အ​ကောင်ပ​​လောင်တွေနဲ့ ညစ်ပတ်တဲ့ဆိုင်​သေး​လေးထက်မပိုပါဘူး..."

အခြားသူများ:"....လာစမ်းပါ မာဝမ်ချမ်းက ဘာလို့ဒီလိုလုပ်နေတာလဲ... ငါတို့မနည်းထိန်းထားရတဲ့​ လေထုက သူ့စကား​ကြောင့် ပျက်စီးသွားပြီ..."

မျက်စိလျှင်​သောသူများက မာဝမ်ချမ်းက မြို့​တော်ကနာမည်ကြီး​သော​ကျောင်းကို တက်ရောက်ခွင့်ရသည်ဟု သူယခင်က​ ပြောဖူးသည်ကို သတိရလိုက်သည်။ သူတို့က သူ(မာဝမ်ချန်း)သည် ယခုမ​ကျေနပ်​ချက်များကို ဖွင့်ထုတ်​နေသည်ကို သိ​သော်လည်း အများကြီးမ​ပြောကြ​ပေ။ မာဝမ်ချန်း ခေါင်းမည်မျှမာသည်ကို သိ​​သော​ကြောင့် ဖြစ်သည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ် မာဝမ်ချန်းကို​ အေးစက်​နေ​သောမျက်နှာထားနှင့် တစ်ချက်ကြည့်၍​ ပြောလိုက်သည်။

"မာဝမ်ချန်း. . ​ကျောင်းတုန်းကရက်​တွေကို​ မေ့ပြီး အခု​နောက်ပိုင်း ဘဝကို သက်​တောင့်သက်သာဖြတ်သန်း​နေရတယ် ထင်တယ်... မင်းကို ပြန်မှတ်မိ​အောင် ငါကူညီ​ပေးရမလား..."

မာဝမ်ချန်းက ​​ကျောင်းတွင် ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ ကြီးမား​သောအာဏာနှင့် သူ့ကိုအရှက်ခွဲခဲ့သည်များကို သတိရလိုက်ကာ မထိန်းနိုင်စွာ တုန်ရီသွားခဲ့သည်။

​ကျောင်း၌ သူ ပိုင်ရှန်းကျစ်ကိုစိန်​ခေါ်သည့်အကြိမ်တိုင်းတွင် သူ(ပိုင်ရှန်းကျစ်)၏ ရိုက်နှက်ကြီးစိုးမှုများသာခံခဲ့ရသည်။ သနားညှာတာရန် မ​တောင်းပန်မချင်း ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှိပ်စက်ခံရကာ အရှက်ခွဲခံရသည်။

ထိုအချိန်က မာဝမ်ချန်းအတွက် ငရဲသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ သို့​သော် ပိုင်ရှန်းကျစ်က သူ့အတိုင်းအတာအတွင်း ထားခဲ့သည်။ ကိစ္စများကို ဆရာ၊ဆရာမများ၏ အာရုံများထဲသို့ မ​ရောက်​စေခဲ့​ပေ။

မာဝမ်ချန်း ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို မုန်းတီးမှုများနှင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သို့​သော် သူမကြာမီ ရက်အနည်းငယ်အတွင်း မြို့​တော်သို့ သွား​တော့မည်ဟု​ တွေးလိုက်​ပြီး သတ္တိများစုစည်းကာ​ ပြောလိုက်သည်။

"ဆို​တော့ ငါ​ပြောတာချက်​ကောင်းထိသွားတယ်ပေါ့...ဟက် ဘွဲ့ရတစ်​ယောက်က ညစ်ပတ်​နေတဲ့ စား​သောက်ဆိုင်​သေး​သေး​လေး ဖွင့်ထားရတယ်တဲ့... ရှက်စရာမ​ကောင်းဘူးလား..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ကိုအမူယာမဲ့စွာကြည့်ပြီး ​လှောင်ရယ်လိုက်သည်။

"အလုပ်လက်မဲ့​တွေကသာ ရှက်စရာ​ကောင်းတာ...

သူတို့ကိုယ်ပိုင်အင်အားနဲ့ ပိုက်ဆံရှာ​နေတဲ့တစ်​ယောက်​ဖြစ်တဲ့ငါက ဘာကိုရှက်ရမှာလဲ...မင်းကြည့်ရတာ နိုင်ငံ​ရေးအသိဥာဏ် ချို့တဲ့​နေပုံပဲ...

'ကြိုးစားတဲ့အလုပ်သမား​တွေက ဂုဏ်ယူစရာအ​ကောင်းဆုံးပဲ' လို့ လူ​တွေက​ ပြောကြတယ်...မင်း​ပြောတာက အလုပ်သမားဖြစ်တဲ့ငါက ရှက်စရာ​ကောင်းတယ်လို့လား...မင်း သွားတက်မယ့်​​ကျောင်းကိုသာ ငါတိုင်ကြားစာ ရေးလိုက်ရင် မင်းရဲ့​နေရာကမြဲ​နေဦးမယ်လို့ ထင်လား..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ကို ဖိနှိပ်ပြီး အရှက်ခွဲခဲ့သည်များကိုသတိရသွားကာ မာဝမ်ချန်း မျက်နှာ​ပြောင်းလဲသွားပြီး အလိုအ​လျောက် တွန့်ဆုတ်သွားသည်။ သူ ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို စိန်​ခေါ်သည့်အခါတိုင်းတွင် သူသာလျှင်​ပြောစရာစကား​ပျောက်ရှပြီး အရှက်ခွဲခံရခြင်းနှင့်သာအဆုံးသတ်သွားသည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ်ရှိသည့်အခါတိုင်း 'ရန်မစနိုင်လျှင်စကားမ​ပြောပါနှင့်' ဟူ​သော ရောဂါလက္ခဏာပင် ခံစားခဲ့ရသည်။

ယခုအ​​ခြေအ​နေကို ကျင့်သားရ​နေသည့် အတိုင်း မည်သူမျှ ကြားဝင်မ​​ဖြေရှင်း​ပေးကြ​ပေ။ ထိုအချိန်တွင် စွင်းလန်ယို​၏ကောင်လေးက ပိုင်ရှန်းကျစ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ ​အေးဆေးသ​ယောင် ​ပြောလိုက်သာ်။ ​အောင်မြင်​နေ​သော သူတစ်​ယောက်ပမာ​ ပြောလိုက်သည်။

"အားလုံးပဲ ငြင်းခုံမ​နေကြပါနဲ့...ဒီနှစ်​တွေမှာ ကျွန်​တော့ကောင်မ​လေးလန်ယိုကို​ စောင့်​ရှောက်​ပေးလို့ ​ကျေးဇူးတင်တဲ့အ​နေနဲ့ ဒီစားပွဲနှစ်ဝိုင်းအတွက် ​ဘေလ်ကို​တော့ ကျွန်တာ်ပဲရှင်းပါရ​စေ..."

လူတိုင်း၏မျက်နှာက ချက်ချင်းစိမ်းသွားကြသည်။

ဒါကဘာသ​ဘောလဲ...​​ကျွေးတဲ့သူက အတန်းဖော်တစ်​ယောက်ဆို အဆင်​ပြေသေးတယ်.... အတန်း​ဖော်ရဲ့ကောင်​လေးက ရှင်းတယ်ဆိုတာက ငါတို့အားလုံးကို အထင်​သေးတဲ့သ​ဘောလား ...

ထို့အပြင် သူတို့သည် ပိုက်ဆံနှင့်ပတ်သတ်၍ ငြင်းခုံ​​နေကြသည် မဟုတ်​​ပေ။ အကုန်လုံးက မာဝမ်ချန်း၏ ပါးစပ်ကြီးကြောင့် ဖြစ်သည်။ စွင်းလန်ယို​ကောင်​လေး၏စိတ်ကို သွားစိန်​ခေါ်လိုက်သည့် အလား။

အတန်းခေါင်း​​​ဆောင်တစ်​ယောက်အ​နေနှင့် ကျိတုန်းက ရှေ့တိုးကာ​ စွင်းလန်ယို​ကောင်​လေးကို ပြောလိုက်သည်။

"ဒါက အာ..."

"ယန်မင်"

"ဒါက မစ္စတာယန်မင် ဒီစု​ဝေးပွဲက ကျွန်​တော်တို့အတန်းအတွက်ပါ... ​ဘေလ်နှင့်ပတ်သတ်ပြီး ဒုက္ခခံစရာမလိုပါဘူး..."

ယန်မင် စွင်းလန်ယိုကို ပြုံးပြပြီး​ ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်​တော် စိတ်မြန်လက်မြန် လုပ်မိသွားတာပဲ... ​တောင်းပန်ပါတယ်...ဒီပမာဏလောက်က ကျွန်​တော့်အတွက် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...ပိုင်ရှန်းကျစ်နဲ့ မာဝမ်ချန်းကြားက ခင်မင်ရင်းနှီးမှု​တွေ ပျက်စီးသွားမှာ မမြင်ချင်လို့ပါဗျာ...ဒါ​ကြောင့် ကျွန်တော်မစဥ်းစားဘဲ​ ပြောလိုက်မိတာ ကျွန်​တော့်အမှားပါ..."

"အိုး ဒီလိုလား... ဒါဆို  မစ္စတာယန်မင်က အရမ်းစိုးရိမ်လွန်းနေတာပဲ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် အပြုံး​ဖျော့​ဖျော့လေးနှင့်​ပြောလိုက်ပြီး မာဝမ်ချန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်​တော်နဲ့ဝမ်ချန်းကြားက ရင်းနှီးမှုက ဒီလိုငြင်းခုံတာက​နေပဲ တည်​​ဆောက်ထားတာပါ...ဟုတ်တယ်မလား... ဝမ်ချန်း"

မာဝမ်ချန်းက ထပ်ပြီး တုန်ယင်သွားခဲ့သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ်မှ သူ့အမည်​ပြောလိုက်သည့်အခါတိုင်း စိတ်ဖိစီးလာရသည်။ သူမငြင်းဆန်ရဲပဲ လျှင်မြန်စွာ​ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် ယန်မင်ဘက်သို့လှည့်ကာ အ​​လေးအနက် ဖိပြောလိုက်သည်။

"​တွေ့လား ကျွန်​တော်နဲ့ဝမ်ချန်းကြားက ဆက်ံ​ရေးက ငြင်းခုံရန်ဖြစ်တာက​နေပဲ တည်​​ဆောက်ထားတာပါ...အရမ်းကိုနက်ရှိုင်းပါတယ်..."

အထူးသဖြင့်သူက "ငြင်းခုံရာမှ ခင်မင်ရင်းနှီးခြင်း"ဟူသည့်စကားလုံးကို အ​လေးထားဖိ​ပြောလိုက်ပြီး ယန်မင်၏မျက်နှာကို ချက်ချင်း​ပင် မှောင်မည်းသွား​စေခဲ့သည်။ သို့​သော် မန်​နေဂျာဖြစ်သည့်အစွမ်းအစရှိသည့် သူတစ်​ယောက်အ​နေနှင့် လျှင်မြန်စွာ မျက်နှာအမူအရာပြောင်းလိုက်ကာ အပြုံးတုတစ်ခု တပ်ဆင်လိုက်သည်။

"ကျွန်​တော် နားလည်မှုလွဲသွားတာပဲ...ကျွန်​တော့်အမှားပါ"

ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်​လိုက်​ပြီး မည်

သည့်အရာမှ မပြောလိုက်​ပေ။

အ​စောပိုင်းနှင့်ယှဥ်လျှင် အတန်း​ဖော်များ၏ မျက်နှာများက သိသိသာသာ တိုးတက်လာခဲ့သည်။

ယန်မင်အ​စောပိုင်းတွင် ပြောလိုက်​သော စကားများက သူတို့အားလုံး၏ မျက်နှာများကို ဖြတ်ရိုက်လိုက်သလိုခံစားရပြီး ပိုင်ရှန်းကျစ်၏တုံ့ပြန်မှုက သူတို့ကို အနည်းငယ် ခံစားချက်​ ကောင်းသွား​စေသည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ်အနီးတွင် ထို​င်နေ​​​သော ကျိတုန်းမျက်နှာထားက ခက်ထန်​နေပြီး တိတ်ဆိတ်​နေသည်။ ဤအတန်းဖော်ပြန်လည်စု​ဝေးပွဲကို သူဦး​ဆောင်ပြုလုပ်ခဲ့တာဖြစ်ပြီး ယခုဆိုလျှင် မာဝမ်ချန်းနှင့် ယန်မင်​ကြောင့် ပျက်စီးလုနီးပါးပင် ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်​ယောက်လုံး  ကြွားဝါးလွန်းပြီး ဂုဏ်ယူ​နေကြသည်။ ကြွားဝါသည်ထက်ပိုပြီး အလွန်အကျူးအတ္တကြီးကြကာ စက်ဆုပ်ဖွယ်ရာပင် ဖြစ်သည်။

လူတိုင်း စား​သောက်ပြီးကြပြီး​နောက် KTVကို သွားချင်စိတ် မရှိကြ​​တော့​ပေ။ ​ဘေလ်ရှင်းပြီး လူစုခွဲဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ ကျိတုန်းနှင့်ပိုင်ရှန်းကျစ်က ​ဘေလ်ရှင်းရန်​ ကောင်တာကို သွားလိုက်ကြသည်။ စားပွဲနှစ်ဝိုင်းစာက ယွမ် 30,000 ​ကျော်​နေ၍ အလွန်အံ့သြထိတ်လန့်သွားသည်။ ကျိတုန်းက မယုံကြည်နိုင်​​ပေ သူ တစ်ဝိုင်းကို 5,000 ရှိ​သော ဂုဏ်ပြုစားပွဲဝိုင်းကို ကြိုတင်ချိန်းဆိုထားခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဤမျှ​စျေးကြီးရမည်လဲ...

​ကောင်တာမှဝန်ထမ်းက ဘေလ်ကို ယူ​​​ဆောင်လာပြီးရှင်းပြလိုက်သည်။ 

"လူကြီးမင်း ကြည့်ပါရှင့်...ဂုဏ်ပြုစားပွဲဝိုင်းက 10,000 ကျပါတယ်...ဒါ​ပေမဲ့ လူကြီးမင်းတို့က ဝိုင်း 2 ပုလင်းကိုလည်း မှာထားပြီး.. ဝိုင်​တွေက စုစု​ပေါင်း 20,000 ပါရှင့်။ အဲ့ဒါကြောင့်..."

ကျိတုန်းက စားပွဲကိုရိုက်လိုက်ပြီး

"ငါတို့ မင်းပြောတဲ့ ဝိုင်မမှာခဲ့ဘူး...မင်းတို့ဟိုတယ်ကငါတို့ကိုလိမ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလား!"

​ကောင်တာမှဝန်ထမ်းက အပြစ်တင်သည်ကို စိတ်မပူဘဲ တိုက်ရိုက်ပင်​ ပြောလိုက်သည်။

"လူကြီးမင်း ကျွန်​မတို့ဟိုတယ်က S  မြို့မှာ​အရမ်းကောင်းတဲ့ ဂုဏ်သတင်း ရှိပြီးသားပါ... ဒီလိုလူ​တွေကိုလိမ်တာမျိုး မလုပ်ပါဘူး...ဒီမှာ ဝိုင်မှာသွားတဲ့လူကြီးမင်းရဲ့ လက်မှတ်ပါရှင့် ..."

ကျိတုန်း တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။

"​သေစမ်း...အဲ့ဒါ ယန်မင်ပဲ!"

"ဘာဖြစ်တာလဲ...အတန်း​ခေါင်း​ဆောင် ကျွန်​တော့်ဆီက တစ်ခုခုလိုအပ်လို့လား..."

 စွင်းလန်ယိုနှင့် ယန်မင်က ​နေရာက​နေ ထွက်လာကြသည်။ သူတို့က ကျိတုန်းနှင့်ပိုင်ရှန်းကျစ်ရှိရာကို

တည့်တည့်မတ်မတ်​ လျှောက်လာကြသည်။ယန်မင်ကပြုံးလိုက်ပြီး

"ခပ်လှမ်းလှမ်းက​နေ အတန်း​ခေါင်း​ဆောင် ကျွန်​တော့်နာမည်​ကို ခေါ်လိုက်တာ ကြားလိုက်မိလို့ပါ...ကျွန်​တော့်ဆီကများ တစ်ခုခုလိုအပ်လို့လား..."

ကျိတုန်းဆက်လက် စိတ်ထိန်းမထား​တော့ဘဲ ယန်မင်ရှေ့ ​ဘေလ်စာရွက်ကို ကြမ်းတမ်းစွာ ချပြလိုက်သည်။

"ခင်ဗျား ဒီဝိုင် 2 ပုလင်းကိုမှာခဲ့တာလား!"

ယန်မင် ​ဘေလ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့အပြုံးက ပိုကျယ်ပြန့်လာခဲ့သည်။

"ဟုတ်တယ်... ဒါကပြန်စု​ဝေးပွဲဖြစ်မှ​တော့ နည်းနည်း​သောက်သင့်တယ်လို့ ကျွန်​တော်ထင်လို့​လေ...

အဲ့​ကြောင့် ဝိုင် 2 ပုလင်းမှာလိုက်တာ...အတန်း​ခေါင်​ဆောင်လည်း ဝိုင်းမှာတုန်းက​ ပျော်​ပျော်ကြီး​​ သောက်​နေ​သေးတယ်​​လေ... အတန်း​ခေါင်း​​ဆောင် ကျွန်​တော့်ကို စိတ်မဆိုးဘူးလို့ ထင်ပါတယ်..."

​​သေစမ်း! ဝိုင် 2 ပုလင်းက ယွမ် 20,000 ​တောင် ကျမယ်ဆိုတာသိခဲ့ရင် ငါသူတို့ကို ထိ​တောင်မထိခဲ့ပါဘူးဟ...

ကျိတုန်းမျက်နှာ မသာမယာဖြစ်လာပြီး ယန်မင်

တသောသောရယ်​​မောလိုက်သည်။

"ကျွန်​တော်သ​ဘော​ပေါက်ပါပြီ...အတန်းခေါင်း​ဆောင် သက်​တောင့်သက်သာ​နေပါ..ဒီဝိုင် 2 ပုလင်းစာ ကျွန်​တော်ရှင်းလိုက်ပါ့မယ်..."

သူ​ ကောင်တာဘက်သို့ လှည့်ပြီး​ပြောလိုက်သည်။

"ဒီဝိုင် 2 ပုလင်းဖိုးကို ယန်မိသားစု​​​ဘေလ်ထဲ​ ပေါင်းထည့်လိုက်ပါ..."

ကျိတုန်းမျက်နှာ ခရမ်းရောင်သို့ပြောင်းသွားပြီး​အခြားအတန်း​ဖော်များ၏ မျက်နှာများလည်း မသာမယာ ဖြစ်ကုန်ကြသည်။ ယန်မင်က စိတ်အ​နှောင့်ယှက်ဖြစ်စရာ​ ကောင်းလွန်းပြီး သူချမ်းသာကြွယ်ဝကြောင်း အမြဲတမ်းကြွားဝါ​နေသည်။ မတတ်နိုင်​ပေ...ယွမ် 20,000 ယူပြီး ဤ​နေရာသို့လာရန် သူတို့အတွက် မလွယ်ကူ​ပေ။ ထို့​ကြောင့် သည်းခံ​​နေရုံသာတတ်နိုင်သည်။

​ကောင်တာမှဝန်ထမ်းက​ ဘေလ်အတွက် ကွန်ပြူတာကိုရိုက်​နေစဥ်မှာပင် ကဒ်တစ်ခုကိုင်ထား​သည့်ထင်ရှား​သောလက်ဆစ်ရှိ​​သည့် လက်တစ်ဖက်ကသူမ​ရှေ့​ ရောက်လာခဲ့သည်။

"မစ္စ...​ကျေးဇူးပြုပြီး​ ဘေလ်ကို မြန်မြန်ရှင်းလိုက်ပါ..

ဒီ ဝိုင်2ပုလင်းက မဖိတ်​ခေါ်ဘဲ​ ရောက်လာတဲ့ ဒီယန်လူကြီးမင်းက မှာခဲ့တာဆို​ပေမယ့် ကျွန်​တော်တို့အတန်း​ဖော်​တွေလည်း​ သောက်ခဲ့တာပဲ...မစ္စတာယန်ကိုသာ​ ဘေလ်ရှင်းခွင့်ပြုလိုက်ရင် ကျွန်​တော်တို့က သူ့အ​ပေါ် အမြတ်ထုတ်သလို ဖြစ်သွားမှာ​ပေါ့....ဒါကကျွန်​တော်တို့ရဲ့​ ကောင်းမ​နေတဲ့ စာရင်းကိုင်အတန်းနာမည်​လေးကို ပိုထိခိုက်သွားလိမ့်မယ်...​ကျေးဇူးပြုပြီး​ ဘေလ်ကိုမြန်မြန်သာရှင်းလိုက်ပါ..."

​ဘေးပတ်လည်တွင်ရှိ​သော အတန်းဖော်များနှင့် ကျိတုန်း၏မျက်နှာက ချက်ချင်းဆိုသလို​ တောက်ပသွားကြသည်။ 

"ဟုတ်တယ် ​ဘေလ်ကိုမြန်မြန်ရှင်းလိုက်! မဟုတ်ရင် တခြားသူ​တွေက ငါတို့စာရင်းကိုင်အတန်းက လူ​တွေကို အနိုင်ကျင့်​နေတယ်လို့​ ပြော​နေကြမယ်...ငါတို့ကအဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး​နော်.."

"မှန်တယ်..ရှင်းလိုက်! ပိုင်..မင်းရဲ့ wechat ကို​ငါ့ပေး... နောက်မှ ငါကျသင့်သ​လောက် နည်းနည်းပြန်လွှဲ​ပေးမယ်...ပိုက်ဆံကအ​ရေးမကြီးဘူး...ငါတို့​ငွေ​ကြေးစီမံအတန်းရဲ့ ဂုဏ်သတင်းကို ထိခိုက်စေလ်ို့တော့ မဖြစ်ဘူး!"

အတန်းဖော်တိုင်း တူညီစွာ​ပြော၍ ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို​ထောက်ခံ​ပေး​နေကြသည်။ ဒီတစ်ကြီမ်သည် ယန်မင်စိတ်မကြည်ရသည့်အလှည့်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သူအပြုံးတစ်ခုကို အတင်းအကြပ်ပြုံးပြပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်​တော့်အထင် တွန်းအားမ​​ပေးတာ​ ကောင်းမယ်။ပိုင်...မင်းအတွက် စား​သောက်ဆိုင်ငယ်တစ်ခု ဖွင့်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ကူဘူး...ပြီးတော့ ယွမ် 20,000 ကလည်း မင်းအတွက် အရမ်းများ​နေမယ်ထင်တယ်...

မင်းရဲ့အတန်းဖော် တစ်ဝက်​ကျော်​လောက်ကလည်းဒီမှာရှိ​နေတာပဲ...အကုန်ဝိုင်း​ပေးကြရင် တစ်​ယောက်ကိုယွမ် 2,000 ​လောက်စီပဲ ကျ​​တော့မှာ​လေ...ဒီညဂုဏ်ပြုစားပွဲဝိုင်းကိုသာ မင်းရှင်းလိုက်ရင် ငါ့အထင် မင်းရဲ့ဒီလဝင်​ငွေအကုန် ကုန်သွားမယ်ထင်တယ်..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ကို လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး​ ကောင်တာမှဝန်ထမ်းကိုပဲ ​ဖျော့​ဖျော့​လေး ပြုံးပြလိုက်သည်။

သူမက ချစ်စရာ​ကောင်းစွာပဲ လျင်မြန်စွာ သူ့ကဒ်နှင့်​ ငွေ​ပေး​ချေမှုအဆင့်ဆင့်လုပ်ကာ ကဒ်ကို သူ့ဆီပြန်ပေးလိုက်သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ကဒ်ကို ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီးတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်​ ပြောလိုက်သည်။

"​တောင်းပန်ပါတယ် မစ္စတာယန်...ဒါ​ပေမဲ့ ခင်ဗျားကအခုတရုတ်မှာ​လေ...ဒီမှာက ယုံကြည်မှုနှင့်လက်​တွေ့ကျတာကိုပဲ တန်ဖိုးထားတယ်...အ​​​​ခြေအမြစ်မရှိတဲ့​ကောလာဟလ​တွေပျံ့တာနဲ့ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ​တွေကို​ပြောတာက​ ကောင်းတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး...ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ခင်ဗျားက နိုင်ငံခြားမှာ အချိန်အကြာကြီး နေခဲ့ရတာဆို​တော့ ကျွန်​တော်နားလည်ပါတယ်... 

ဒီကအ​ကြောင်း သိပ်မရင်းနှီး​လောက်ဘူး...စကားမစပ် ယွမ် 20,000က ကျွန်​တော့်အတွက်​တော့​ နည်းနည်း​လေးပါ...ကျွန်​တော့လစဥ်ဝင်​ငွေက ခင်ဗျားနှစ်စဥ် လစာထက်​တောင်များ​​သေးတယ်..."

🥘