MM Story Teller

Chapter 40

Viewers 4k

🥘Chapter 40

ခန်းမထဲတွင် အနည်းငယ် အသက်ကြီးသော ကလေးမှထအော်ကာ သူ့မျက်လုံးများသည် ခပ်ဖြည်းဖြည်း ချဥ်းကပ်လာနေသော ဆံပင်ဖြူနှင့်လူထံတွင်သာ ကော်နှင့်ကပ်ထားသကဲ့သို့ မြဲမြံနေသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု၌ စောင့်ဆိုင်းနေကြသော လူများထွက်လာကာ ဆံပင်အနီရောင်နဂါးကလန် ထွက်ပေါ်လာချိန်မှစ၍ အတော်လေးတိတ်ဆိတ်နေသော တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုမှာ ပျက်စီးသွား၏။

["ငါနောက်ဆုံးထိ စောင့်နေတာ...ငါလက်မလျော့မိလို့ ကျေးဇူးပါဘုရားသခင်..."]

["သူပဲ...အဲ့ဒါ သူပဲ...လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေက အချိန်အာကာသဂေဟာမှာ ပေါ်လာခဲ့တဲ့ နတ်ဘုရားကလန်..."]

["ဘုရားရေ အရမ်းချောတာပဲ...သူ့မျက်လုံးတွေ ကင်မရာကိုဖြတ်ပြေးသွားတာ ငါ့နှလုံးသားတွေ ပေါက်ထွက်မတတ်ပဲ..."]

["အရမ်း ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး ကျော့ရှင်းတယ်..."]

["ဒီနှစ် အချိန်အာကာသဂေဟာကို အာရုံစိုက်မိတဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ...ဒီမတိုင်ခင်က ကမ္ဘာကြီးကို ငါလွမ်းသွားပြီ..."]

ခန်းမနှင့်တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုတို့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုနှင့် ပျားပန်းခတ်နေကြချိန်တွင် ကျောင်းအုပ်ကြီးမှာ နတ်ဘုရားကို နှုတ်ခွန်းဆက်၏။

"ကြိုဆိုပါတယ် သံအမတ်ကြီး...အန်းခဲ့က အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီမို့ အချိန်မရွေးခေါ်သွားနိုင်ပါတယ်..."]

ဆံပင်အဖြူရောင်လူကြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။ ကျောင်းအုပ်ကြီးထံမှ အချက်ပေးသည်ကိုရသည်နှင့် လူထောင်ပေါင်းများစွာ၏ အကြည့်အောက်တွင် သူလမ်းလျောက်လာ၏။ ခန်းမနှင့်တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုမှလူများ သူမနတ်ဘုရားဆီခြေလှမ်းသည်နှင့် သူမထံသာအာရုံစိုက်ထားကြသည်။ ဤကံကောင်းသော မိန်းကလေးကို များစွာသောသူတို့ မနာလိုဖြစ်နေကြ၏။

ထိုသို့စေ့စပ်စွာစစ်ဆေးခံရခြင်းမှာ အန်းခဲ့နက်ရှိုင်းစွာ ကျေနပ်မိသည်။ ဟုတ်သည်...ဤကား သူမဆန္ဒရှိရာ ခံစားချက်ပင်။ မီးရောင်အောက်တွင် ရှိနေရန်မှာ သူမလိုက်လံရှာဖွေခဲ့ရသမျှဖြစ်၏။ နတ်ဘုရားသည်သာ သူမကို ဤသို့ဖြစ်စေသည်။ အချိန်အာကာသအုပ်စုကို ဝင်ရောက်ခြင်းမှာ အစပင်ဖြစ်သည်။ ဤနတ်ဘုရား၏ဘေးတွင် ထာဝစဥ်နေနိုင်ရန် သူမ ဘာမဆိုလုပ်မည်ဖြစ်သည်။ ထိုမှသာ လူအားလုံး၏ မျက်ဝန်းများ သူမပေါ်တွင်ထာဝရ မြဲမြံနေမည်ဖြစ်သည်။

ကျက်သရေရှိလှသော ခြေလှမ်းများဖြင့် မှန်ရှေ့တွင်အကြိမ်ကြိမ်လေ့ကျင့်ခဲ့ရသော ပြီးပြည့်စုံသည့်အပြုံးကို ဖော်ပြကာ နတ်ဘုရားထံ ချဥ်းကပ်လာသည်။

"နတ်ဘုရား...သံအမတ်ကြီး အန်းခဲ့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ...အမိန့်ကိုနာခံပါ့မယ်..."

သူမ၏နာခံမှုနှင့် သိမ်မွေ့သောလည်တိုင်ကို ထုတ်ဖော်လျက် ခေါင်းကိုအနည်းငယ်ညွှတ်ကာ လှပ၍ပျော့ပျောင်းချွန်ထက်သော နားရွက်လေးများမှာ အနည်းငယ်တုန်ခါသွား၏။ သူမမှာ သန့်စင်သောဆွဲဆောင်မှုကို ထုတ်လွှတ်နေသည်။

"အမ်...missအန်းခဲ့နားလည်မှုလွဲနေတာဖြစ်မယ်...ကျွန်တော်က နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်မဟုတ်ပေမယ့် အချိန်အာကာသအဖွဲ့ကို အလုပ်အကျွေးပြုနေတဲ့ နတ်ဘုရားအကျိုးဆောင်ပါ..."

သူ၏အသံမှာ စကားပြောမိုက်မှတစ်ဆင့် ခန်းမတစ်ခုလုံး ပဲ့တင်ထပ်သွား၏။

အန်းခဲ့လှုပ်ရှားမှုများ ချက်ချင်း တောင့်တင်းသွားလေသည်။

ခန်းမရှိလူများနှင့် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုမှကြည့်ရှုသူများ မေးခွန်းသင်္ကေတအကြီးကြီး ပေါ်လာကြသည်။

[??? သူဘာပြောသွားတာလဲ...လေအရမ်းပြင်းတော့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မကြားရဘူး...]

[...သူဘာပြောသွားတာလဲ...သူက နတ်ဘုရား မဟုတ်ဘူးလား...ငါနားကြားမှားတယ်လို့ တစ်ယောက်ယောက် ပြောပေးကြပါ...]

[ငါရော နားကြားလွဲတာလား...]

[ငါရောလား +1]

[လူတိုင်း နားကြားမှားတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ...ဆိုတော့ သူကတကယ်ပဲ...နတ်ဘုရား မဟုတ်ဘူးပေါ့...]

[ဘယ်လို အဆင့်အတန်းမီ ဟာသမျိုးလဲနော်...သူ့ရောင်ဝါတွေက နတ်ဘုရားလို့ ဟစ်ကြွေးနေတာလေ သူမှမဟုတ်ရင် ဘယ်သူနတ်ဘုရား ဖြစ်နိုင်ဦးမလဲ...]

ထို့နောက်တွင် ခန်းမဝင်ပေါက်ရှိလူတိုင်း တိတ်ဆိတ်သွားကာ ထိုဘက်သို့ကြည့်နေ

ကြသည်ကိုအွန်လိုင်းကြည့်ရှုသူတို့ သတိထားမိသည်။ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု အလယ်မှထိုသူသည်လည်း ဝင်ပေါက်သို့ ကြည့်လိုက်၏။ အပြင်ဘက်ရှိလူများ ပေါ်လာသည်နှင့် ဆံပင်အဖြူရောင်လူမှာ ရုတ်တရက်အော်လိုက်၏။

"သခင် ဒီဘက်မှာ..."

သူ့အသံဆုံးသည်နှင့် ငွေရောင်ဆံနွယ်နှင့် လူပေါ်လာတော့သည်။ သူ့ပုံပန်းသွင်ပြင်ကို မည်သူမျှ ရှင်းလင်းစွာ မတွေ့ရသေးခင် သူ၏အားကောင်းသော ဖိနှိပ်ရောင်ဝါမှာ နေရာတစ်ခုလုံးကို ဝါးမြိုသွား၏။ အနီရောင်ဆံပင်နဂါးနှင့် အဖြူရောင်ဆံနွယ်လူတို့နှင့် ပြည့်နေသည့် ဆူညံသောခန်းမနှင့် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်ခန်းမှာ ကြက်ပေါက်များကဲ့သို့ ချက်ချင်း တိတ်ဆိတ်သွားတော့သည်။

လူတိုင်းမှာ သွက်လက်စွာ လျောက်လှမ်းလာနေသော ငွေရောင်ဆံနွယ် ငွေရောင်မျက်လုံးတို့နှင့် သူထံတွင်အာရုံစိုက်ကာ အသက်အောင့်ထားမိသည်။

"သခင် အချိန်အာကာသအဖွဲ့ရဲ့ အလုပ်သင်ကဒီမှာပါ...အမိန့်ပေးစရာများ ရှိပါသေးလား..."

အဖြူရောင်ဆံပင်နှင့်လူ၏ တည်ငြိမ်သောစကားများသည် လူတိုင်းကိုထိုင်မိ၍ လိုင်းပေါ်တွင်ရှိနေစေကာ အသိစိတ် ပြန်ကပ်သွားစေသည်။ အွန်လိုင်းကြည့်ရှုသူတို့၏ မှတ်ချက်များမှာ ဖန်သားပြင်တွင် ပြည့်လျှံလုနီးနီးပင်။

[သခင်တဲ့လား...သူက ငါတွေးနေတဲ့ သခင်ပါနော်...]

[ဘုရားရေ၊ ဘုရားရေ၊ ဘုရားရေ...ငါဘယ်လိုလုပ် တခြားသူတွေနဲ့ နတ်ဘုရားဘုံသခင်ကိုမြင်ဖို့ အခွင့်အရေးရှိသွားတာလဲ...]

[သခင်တဲ့လား...ဖုန့်မိသားစုရဲ့ သခင်လား...ဒီလို အဆင့်အတန်းမြင့်ပုဂ္ငိုလ်ကို မြင်နေရတော့ မယုံနိုင်ဘူး...ဘာလို့ချက်ချင်းမပြောကြတာလဲ...ငါက ဒါအတွက် ရေချိုးပြီးတောင် အသင့်ပြင်ထားတာ...]

['ငိုရှိုက်' အရင်က မျက်စိကန်းမိတာကို နောင်တရနေပြီ...သခင်ရဲ့လွှမ်းမိုးမှုနဲ့ တည်ရှိမှုက သူ့ကိုလွမ်းမိုးနေတာတောင် အကျိုးဆောင်ကို နတ်ဘုရားလို့ ထင်မိသေးတယ်...ငါ့မျက်လုံး အရမ်းကန်းနေတာကိုပဲ နောင်တရတယ်...]

[ငါရော နောင်တရတယ်...သခင့်ကိုမြင်လိုက်ရတာ ဘာကနတ်ဘုရားအစစ်ဆိုတာ နားလည်သွားသလိုပဲ...နတ်ဘုရားဆိုတာ မတွေ့ခင်ထိ စိတ်ကူးကြည့်မရတဲ့ တည်ရှိမှုမျိုးပဲ...'ငိုငိုငို']

[အရမ်းအရမ်းအရမ်းအရမ်း ချောတယ်...သခင်ရဲ့ချောမောမှုကို ဖော်ပြဖို့က 'ချောတယ်'ဆိုတဲ့စကားနဲ့မလုံလောက်ဘူး...'ငိုငိုငို' ငါပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူး...နိမ့်ကျတဲ့ လူသားတစ်ယောက်မို့ သခင့်အလှအပကို ဖော်ညွှန်းဖို့ စကားမရှိတော့ပါဘူ...]

...

အွန်လိုင်းမှ ကြည့်ရှုသူများနှင့်ယှဥ်လျှင် လက်ရှိရှိနေသောလူတို့၏အမြင်မှာပိုကောင်းသည်။ ကျောင်းအုပ်ကြီး ပုံမှန်အသိပြန်မဝင်ခင် စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာမျှ ဗလာသက်သက် ဖြစ်သွား၏။

ဖုန့်ယဲ့ ပြန်ပြောလေသည်။

"ကျိုးလုံကို လာခေါ်ဖို့ရောက်နေတာပါ..."

ကျိူး...ကျိုးလုံလား...

သူနားကြားများ လွဲနေသည်လားဟု သံသယဖြစ်မိသည်။ ဖုန့်မိသားစုသခင် အချိန်အာကာသအုပ်စုရဲ့ သူဌေးကြီးပါးစပ်ဖျားက ဘယ်လိုလုပ် အဆင့်နိမ့်ကျောင်းမျိုးနွယ်နာမည်ကို ကြားလိုက်ရတာလဲ...

သူ့ရှေ့မှသူ မတုံ့ပြန်သည်ကို့တွေသောအခါ သူမျက်မှောင်ကြုံ့ကာ မေးသည်။

"ဘာလဲ...ကျိုးလုံ ဒီမှာမရှိဘူးလား..."

သူလေသံရှိ စိတ်မရှည်မှုတစ်စွန်းတစ်စမှာ ကျောင်းအုပ်ကြီးကို လက်တွေ့သို့ အရောက်ဆွဲခေါ်နေသည်။

"သူ..သူ ဒီမှာရှိပါတယ်...ခဏလောက် စောင့်ပေးပါ သခင်....ကျိုးလုံကို ချက်ချင်း ခေါ်လိုက်ပါ့မယ်..."

နတ်ဘုရားရှေ့တွင် ကျိုးလုံခေါ်ခံရသောအခါ သူလုံးဝစိတ်ရှုပ်သွားပုံရ၏။ နတ်ဘုရားမှ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျခေါ်ရသည်ထိ သူဘာလုပ်မိသည်ကိုမသိပါချေ။

စင်မြင့်ထက်မှ အန်းခဲ့မှာလည်း ထပ်တူစိတ်ရှုပ်လျက်ပင်။ ရှင်းလင်းစွာ နတ်ဘုရားက သူမကို လာခေါ်ခဲ့ပြီး နတ်ဘုရားရှေ့တွင် သူမ၏အကောင်းဆုံးဘက်ကို ပြသပြီးဖြစ်၏။ အရာရာ ချောမွေ့တော့မည် ဖြစ်သော်လည်း ရုတ်တရက် သူမနတ်ဘုရားဟု တွေးထင်ခဲ့သူမှာ နတ်ဘုရားမဟုတ်ပေ။ နတ်ဘုရားအစစ်ပေါ်လာသည့်အခါ သူမကို ကြက်သေသေသွားစေသည်။

သူကျိုးလုံကိုရှာရန် ရောက်နေပါသည်ဟု ပြောလာသည့်အချိန်တွင် သူမနတ်ဘုရားစစ်ကို စကားပြောရန်ပင် အခွင့်မသာပါချေ။

ကျိူးလုံလား...ဂေဟာကလူတိုင်းနဲ့ သီးခြားဖြစ်နေတဲ့ တစ်ယောက်လေ...

ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ...ကျိုးလုံက အဆင့်နိမ့်ကျောင်းမျိုးနွယ်ကို...နတ်ဘုရားကို ဘယ်လိုသိနိုင်မလဲ...နတ်ဘုရားက ဘယ်လိုလုပ် ကိုယ်တိုင်လာခေါ်မှာလဲ...အန်းခဲ့ကမှ အချိိန်အာကာသအုပ်စုရဲ့ ဝန်ထမ်းသစ်လေ...မဟုတ်ဘူးလား....

ဖုန့်ယဲ့မှာ အခြားသူတို့၏အတွေးကို စိတ်မဝင်စားပါချေ။ ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ကိုပေးထားသည့်ပုံထဲမှ လူဖြစ်သည့် သူ့ရှေ့ကကောင်လေးကို တွေ့သည့်အခါ သူအနည်းငယ် ခေါင်းငြိမ့်ကာ တည့်တိုးသာပြောလိုက်၏။

"ကျိူးလုံ...ငါနဲ့လိုက်ခဲ့..."

ထို့နောက် သူလှည့်ထွက်ကာ လျောက်သွားလေသည်။ ကျိုးလုံအခြေအနေကို အပြည့်အဝနားမလည်သော်လည်း သူ့ကိုယ်မှာဖုန့်ယဲ့နောက်သို့ အလိုအလျောက်လိုက်ပါမိ၏။

အန်းခဲ့ "???"

နတ်ဘုရားကရော....

တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုမှ အွန်လိုင်းကြည့်ရှုသူများ လုံးဝစိတ်ရှုပ်ထွေးသွားကြသည်။

[ငါမှတ်မိတာသာမှန်ရင် ကျိုးလုံကို သုံးထောင်စားတော်ဆက်က ငှားတာမလား...]

[ဆိုတော့ ဘာလို့ဖုန့်မိသားစုသခင်က သုံးထောင်စားတော်ဆက်က ဝန်ထမ်းကို လာခေါ်ရတာလဲ...]

[...သုံးထောင်စားတော်ဆက် နောက်မှာရှိနေပါတယ်လို့ ကောလဟာလထွက်နေတဲ့ နတ်ဘုရားဘုံက တကယ်တော့ ဖုန့်မိသားစုလား...]

[ဒါက...ကျိုးကြောင်းဆီလျော်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော အကြောင်းပြချက်ပဲ...သုံးထောင်စားတော်ဆက်က ဝန်ထမ်းကြောင့် ဖုန့်မိသားစုသခင် ရုတ်တရက်ပေါ်လာတာလား...]

[အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်...အရင် အချိန်အာကာသဂေဟာကနေ အချိန်အာကာသအုပ်စု အလုပ်သင်စုတုန်းက ပေါ်လာတဲ့သူက အချိန်တိုင်း အဲ့အစေခံလေ...အဲ့အစေခံက နတ်ဘုရားပါလို့ လူတိုင်းကို ယုံကြည်စေတယ်...တစ်ခုတည်းသောကွာခြားချက်က ဒီတစ်ကြိမ် သုံးထောင်စားတော်ဆက် လူခေါ်တော့မှ သခင်လည်း ကိုယ်တိုင်ပေါ်လာတော့တယ်...]

[ငါ့မှာမေးခွန်းရှိတယ်...သုံးထောင်စားတော်ဆက်နဲ့ ဖုန့်မိသားစု မဟုတ်လည်း ဖုန့်မိသားစုသခင်နဲ့ဘောစ့်ရဲ့ ပတ်သက်မှုကဘာလဲ...တစ်ယောက်ယောက်ကို သခင်ကိုယ်တိုင် လာကြိုရလောက်အောင် ဘယ်လိုများ လုပ်နိုင်ရတာလဲ...]

[ငါသိချင်တယ် +1...]

[ငါသိချင်တယ် +1000....]

...

ဖုန့်မိသားစုသခင် ထွက်ပေါ်လာတဲ့သတင်းများမှာ ထိုနေ့တွင်အင်တာနက်တစ်ခွင်၌ တောမီးသဖွယ် ပျံ့သွား၏။ မရေတွက်နိုင်သောလူမျာစွာမှာ ဖုန့်မိသားစုသခင်အားရှိခိုးကာ ချစ်မြတ်နိုးကြချိန်တွင် လူအုပ်စုကြီးမှာ သုံးထောင်စားတော်ဆက်အကောင့်သို့သွားကာ စိတ်ဖတ်သည့်မေးခွန်းများ မေးကြတော့သည်။

[သူဌေးရေ ဖုန့်မိသားစုသခင်နဲ့က ဘယ်လိုဆက်ဆံရေးလဲ...]

တစ်ချို့အရာများမှာ တွေးထားသည်နှင့် လုံးဝကွာခြားသည်။

သူ့ရှေ့တွင် စားပွဲအပြည့်ဟင်းဆယ်ပွဲခန့်ချထားကာ တစ်ခုချင်းစီမှာ သူအရင်က မမြင်ဖူးခဲ့သည်များဖြစ်၏။ လေထုတစ်ခုလုံးမှာလည်း ပါးစပ်ထဲရှိသားရည်များကို ဆွပေးနေသည့် ရှင်းမပြနိုင်သော အနံ့တစ်ခုဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ သူ့အစာအိမ်မှဖျော့တော့စွာ အချက်ပေးလာသော်လည်း သူ့ဝမ်းဗိုက်ကို ဘယ်ဘက်လက်မောင်းနှင့် တင်းကျပ်စွာဖိလျက် သူ့ကိုယ်သူဖက်ထားချင် ဟန်ဆောင်လေသည်။ သူဟင်းပွဲအနည်းငယ်မျှနှင့် ဆာလောင်လိမ့်မည်ဟု ကျိုးလုံမတွေးခဲ့၍ အရှက်ရဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသည်။

"ကျိုးလုံ သုံးထောင်စားတော်ဆက်က ကြိုဆိုပါတယ်...ကျွန်တော်က သုံးထောင်စားတော်ဆက်ပိုင်ရှင် ပိုင်ရှန်းကျစ်ဖြစ်ပြီး ချက်ပြုတ်ရေးကို တာဝန်ယူထားတယ်...ဒီနေရာက ကြိုဆိုပါတယ်..."

တုလင်လင်က သူ့ဘေးတွင်ပြုံးပျော်စွာထိုင်လျက်ခွက်မြှောက်လိုက်သည်။

"ကျိုးလုံ ငါကသုံးထောင်စားတော်ဆက်က ဧည့်သည်တွေကိုကြိုဖို့ တာဝန်ရှိတဲ့ တုလင်လင်ပါ...တို့အဖွဲ့ကကြိုဆိုပါတယ်..."

"ချီးယား...."

သူတို့နှစ်ဦးကိုလိုက်တုကာ အဖြူရောင်အရည်ဖြည့်ထားသောဖန်ခွက်ကို ကျိုးလုံမြှောက်ကာ ခွက်ချင်းတိုက်လိုက်၏။ သူတိုနှစ်ဦးဖန်ခွက်မှ သောက်သည်ကိုကြည့်ကာ ကျိုးလုံလည်း တစ်ငုံသောက်ကြည့်လိုက်၏။ ထို့နောက် သူ့မျက်ဝန်းတို့ ပြူးကျယ်သွားရတော့သည်။...ထိုအရာမှာ ချိုကာယစ်မူးစေ၍ ရှင်းမပြနိုင်သော အနံ့ရှိသည်။ ဘာများပါလိမ့်...

ကျိုးလုံအံ့သြမှုကို သတိထားမိ၍ ပိုင်ရှန်းကျစ် အူလှိုက်သည်းလှိုက် ရယ်လေသည်။

"ဒါကို အုန်းနို့လို့ခေါ်တယ်...နယ်ပယ်အသေးလေး တစ်ခုကလေ...ကြိုက်ရဲ့လား..."

ဤကမ္ဘာတွင် အထူးသဖြင့်ကင်မရာများမရှိသည့်အချိန်တွင် ဤမျှလောက်ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်သူ ရှိနေသေးသည်ကို ကျိုးလုံအမှန်ပင်နားမလည်ချေ။ ဤမျှလောက်တောက်ပစွာပြုံးရန်အဘယ်ကြောင့်စိတ်ရှုပ်ခံနေရသနည်း...

သို့သော်လည်း အဖြူရောင်အရည်မှာ လုံးဝမဆိုးပါချေ။ သူခေါင်းငြိမ့်ကာ စကားနှစ်လုံးသာ ပြန်ပြောလိုက်၏။

"ကောင်းတယ်..."

"ကောင်းတာပေါ့...လာစမ်းပါ...တို့သုံးထောင်စားတော်ဆက်က အစာတွေအမြန်လာမြည်းကြည့်...အခုကစပြီး မင်းကငါတို့ရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းပဲ...တစ်ယောက်ယောက်ကများ ဟင်းပွဲတွေ အရသာကိုမေးလာရင် မင်းဘာမှမစားကြည့်ရသေးဘူးလို့ ဖြေရမှာ ရှက်စရာကြီးနော်..."

အစကတော့ ကျိုးလုံတစ်ယောက် သူ့ရှေ့ကဟင်းပွဲကိုသာမြည်းရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သော်လည်း သူခေတ္တရပ်ကာ စားပွဲပေါ်ရှိ ဟင်းတိုင်းမြည်းကြည့်ရင်းဖြင့်သာ အဆုံးသတ်သွား၏။ အံ့သြစရာမှာ ဟင်းပွဲအားလုံး အရသာရှိသည်။ ဟင်းပွဲအနည်းငယ်နှင့်ပင် သူ့ပါးစပ်တရွရွဖြစ်လာသော်လည်း အခြားနှစ်ယောက်စားနေသည်ကိုတွေ့၍ အဆိပ်ခတ်မထားလောက်ဟု တွေးမိသည်။

ညနေဘက်တွင် သူအိပ်မက်တစ်ခုအလား ခံစားနေရသော သူဌေးပိုင်ပြင်ပေးထားသည့်အခန်းတွင် ရောက်နေသည်။ သူတကယ်ပဲ ထိုနေရာက ထွက်ခွာခဲ့ပြီလား...

အမှောင်ထုကြီးမှာ သူ့ကိုလွှမ်းခြုံထားကာ အပေါ်ဘက်နံရံကပ်စင်မှ တစ်စုံတစ်ဦး ရောက်လာသည့်အလား ရုတ်တရက် အားပျော့သော သစ်သားကွဲသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

"ကလစ်...."

နွေးထွေးမှိန်ပြသော အဝါရောင်အလင်းမှာ အမှောင်ထုထဲတွင် ဖြာကျလာကာ သစ်သားဘီရို၊ နှင်းဖြူနံရံများနှင့် သူ့ပေါ်တွင်လွှားလျက်ရှိသော အနီရောင်အပွင့်ကွက် စောင်ကြီးကို ပြသနေလေသည်။

အိပ်ရာထက်တွင်လှဲကာ ကျိုးလုံဖြည်းညှင်းစွာ အသက်ရှုထုတ်လိုက်၏။ အိပ်မက်မဟုတ်သည်ကို ကျေးဇူးတင်ရပေမည်။

"ဒင်...ဒင်...ဒင်"

ကျိုးလုံထထိုင်လိုက်ကာ ခုတင်ခြေရင်းမှအိတ်ထံမှ အသံထွက်လာကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။ သူလမ်းလျောက်လာကာ အိတ်ကိုဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် အဝတ်များအောက်ရှိ ငွေရောင်လေးထောင့်လေးမှာ တစ်ဖျတ်ဖျတ်လက်နေသည်။

ယနေ့ဂေဟာမှထွက်လာချိန်တွင် ဂေဟာမှ ကလေးတစ်ယောက်စီတိုင်းကို ဆက်သွယ်ရေးကိရိယာတစ်လုံးစီပေး၏။ ကျိုးလုံမျက်လုံးများတွင် ထေ့ငေါ့ရိပ်တို့ ပြေးသွားသည်။

အရှေ့ဘက် အယောင်ပြမျက်နှာစာကို တပ်ဆင်ချိန်တွင် အချိန်အာကာသဂေဟာမှာ ချို့တဲ့စွာမသုံးစွဲပေ။ လူထုအမြင်နှင့် ထိတွေ့ရမည့်နေရာမျိုးတွင် လူဖြစ်စေအရာဝတ္ထုပင်ဖြစ်ပါစေ အနုစိတ်ခြယ်သထားတတ်၏။

ဤအကြောင်းရင်းကြောင့် အပြင်ဘက်ကမ္ဘာမှသူများသည် အချိန်အာကာသဂေဟာကို ပြသနာရှိသည်ဟု သံသယမရှိခဲ့ဘူးချေ။ ဂေဟာမှထွက်လာသည့် ကလေးအချို့မှာ ဂေဟာ၏ပင်ကိုယ်စရိုက်မှန်ကို ပြသလိုကြသော်လည်း ထိုကလေးတို့ကိုနှလုံးသားမဲ့သော သက်ရှိများအနေနှင့် ခေါင်းစဥ်တပ်ကာ အွန်လိုင်းပေါ်တွင် ကျယ်ပြန့်သော ဝေဖန်မှုများဖြင့် ပစ်မှတ်ထား၍ အခြေအနေကို ပြောင်းပြန်လှန်ပစ်လိုက်ကြသည်။

တဖြည်းဖြည်းနှင့် မည်သူကမျှ ဂေဟာတွင်ကြုံခဲ့သော ခက်ခဲမှုများအကြောင်း စုံစမ်းရန်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မခံတော့ပေ။ နောက်ဆုံးတွင် သူတို့ ရှေ့ဆက်လျောက်ကြရပေမည်။

အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဂေဟာမှကလေးများသည် သူတို့၏အင်အားမဲ့မှုကို နားလည်လာကြသည်။ သူတို့ အမှန်ပြောသည့်တိုင် မည်သူမျှ ယုံမည်မဟုတ်ပေ။ ထို့အပြင် အချိန်အာကာသဂေဟာမှ လူဆိုသည်ကလည်း သူတို့ကိုအတော်လေး ဘေးကင်းစေလေသည်။

🥘

Prev Next