MM Story Teller

Chapter 49

Viewers 6k

🥘Chapter-49

ဖုန်းယဲ့၏ အထောက်အထား ပေါ်လွင်သွားစဥ်ကတည်းက ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ တောင်းဆိုချက်အရ သုံးထောင်စားတော်ဆက်တွင် လူကိုယ်တိုင် မြင်ရရန် ရှားသွားသည်။ များသောအားဖြင့် ထုံထုံဝဘ်ဆိုဒ်မှတစ်ဆင့် မှာယူ၍ အိမ်အစေခံများက စားစရာများယူလာပေးသည်။ ကျန်သောရက်များတွင်မူ သူ့ကိုမြင်တွေ့နိုင်ချေ သိပ်မရှိဘဲ သူတို့ အချင်းချင်း မတွေ့ရသည်မှာ အနည်းငယ်ပင် ကြာမြင့်သွားခဲ့ပြီ။ မနေ့က ဖုန့်ယဲ့ ဖိတ်ကြားချက်တစ်ခုကို ရုတ်တရက် လက်ခံရရှိလိုက်သည်။ထို့ကြောင့် ဖြီးလိမ်းပြင်ဆင်၍ သင့်တင့်လျောက်ပတ်သော အဝတ်အစားများကို ဝတ်ဆင်ပြီးနောက် လက်ဆောင်ကို ယူ၍ သုံးထောင်စားတော်ဆက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

ဤဖိတ်ကြားချက်က အလွန် ရုတ်တရက်ဆန်သည်ဟု ဖုန့်ယဲ့သာမက ဆိုင်ရှင် ပိုင်ရှန်းကျစ်သည်ပင်အလားတူ ခံစားလိုက်ရသည်။

အခြေနေကို နားလည်နိုင်ရန်အတွက် လွန်ခဲ့သောရက်အနည်းငယ်ကို ပြန်ပြောင်း ပြောရမည်။

ထိုနေ့၌ ပိုင်ရှန်းကျစ် ထွန်ထွန်စက်က နေရာလွတ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေစဥ် လွန်ခဲ့သော လအနည်းငယ်ခန့်က အချိန်-အကာသ မိဘမဲ့ဂေဟာမှ ပို့ထားသော ကျိုးလုံ၏ အသေးစိတ်အချက်များကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ကမ္ဘာသုံးထောင်၏ အချိန်စီးဆင်းမှုအရ ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ကျိုးလုံ၏ မွေးနေ့ရောက်လာတော့မည်ကို သိလိုက်သည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် ဤဆုံတွေ့ပွဲကို အမြန်ပြုလုပ်လိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။

----------------------------------------------------------------

မကြာသေးမီက နားရက်တိုင်းတွင် ကျိုးလုံ သည် အရိပ်အယောင်တစွန်းတစပင် မကျန်ဘဲ ပျောက်ပျောက်သွားတတ်သည်။ ကျိုးလုံ၏ မွေးနေ့သည် နားရက် ဖြစ်နေသည့်အတွက် အချိန်ပိုဆင်းရန် ဟူသည့် အကြောင်းပြချက်နှင့် နံနက်ခင်း ၁၁ ခွဲမတိုင်မီ ဆိုင်သို့အရောက်လာရန် ပိုင်ရှန်းကျစ်က တောင်းဆိုခဲ့ပြီး ကျိုးလုံက သဘောတူခဲ့သည်။

ထိုနေ့နံနက်တွင် ပိုင်ရှန်းကျစ်နှင့် တုလင်လင်တို့ အတူတကွ စားသောက်ဖွယ်ရာများ ပြင်ဆင်ခဲ့ကြသည်။ တရုတ်နိုင်ငံ၏ ဓလေ့ထုံးတမ်းများကို သတိရလိုက်ပြီး ပိုင်ရှန်းကျစ် မနက် ၇ နာရီခွဲတွင် နှိုးစက်ပေးထားကာ စူပါမားကတ်သို့ သွားရောက်၍ ကိတ်မုန့်လုပ်ရန် ပါဝင်ပစ္စည်းများ ဝယ်လာခဲ့သည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ် ကိတ်မုန့်ပြုလုပ်ရာတွင် အပြည့်အဝအာရုံစိုက်နေစဥ် တုလင်လင်က နောက်ပိုင်းတွင် ချက်ပြုတ်ရမည့် ဟင်းလျာများကို ကြိုတင် ပြင်ဆင်နေခဲ့သည်။ ကလေးလေးနှစ်ယောက်ကမူ ဂျုံမုန့်ညက်များကိုနယ်လျက် သူ့နောက်သို့ တကောက်ကောက် လျှောက်လိုက် နေခဲ့သည်။ မုန့်ညက်များနှင့် ဖက်ထုပ် လုပ်နိုင်သည်ဟု ပိုင်ရှန်းကျစ် ကလေးလေးနှစ်ယောက်ကို ပြောလိုက်သောပခါ သူတို့က အလေးအနက်ထားကာ ဆုပ်နယ်နေကြတော့သည်။ အင်္ကျီလက်များကို ကျကျနန ခေါက်တင်၍ သူတို့၏ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်း လက်မောင်းလေးများကို ထုတ်ဖော်ထားကာ ခွေးခြေခုံပုလေးများပေါ်တွင် ရပ်လိုက်ကြသည်။

"ရှောင်လုံ လုပ်တာမှားနေပြီ...ဒီကိုကြည့် ဒီလိုပုံလေးဖြစ်နေရမှာ..."

ရှောင်လုံရပ်သွားပြီး ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ လှုပ်ရှားမှုများအား လေးစားအားကျမှုဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။

"ဝိုးးးရှောင်လုက အရမ်းတော်တာပဲ..."

ရှောင်လု သူမနှုတ်ခမ်းများလေးများကို စုဝိုင်းကာ ပြုံးလိုက်၍ သူမ၏ ဖြူဖျော့ဖျော့ပါးပြင်လေးတွင် ပါးချိုင့်လေးများ ထွက်ပေါ်လာသည်။

ရှောင်လုံ ပါးချိုင့်လေးထဲ မနေနိုင်စွာ လက်လေး ထိုးကြည့်လိုက်သည်။ ရှောင်လု သူ့အား စိန်းစိန်းဝါးဝါး စိုက်ကြည့်လိုက်ကာ...

"ရှောင်လုံ နင်လုပ်လိုက်တာ ငါ့မျက်နှာ ညစ်ပတ်သွားပြီ..."

ရှောင်လုံလေးက တခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ် ရှောင်လု...နင်ကျ ပါးချိုင့်ရှိပြီး ငါ့ကျ ဘာလို့မရှိတာလဲ..."

ရှောင်လု တခဏမျှ စဥ်းစားလိုက်ပြီး သူ့မျက်တောင်လေးများက လှုပ်ခတ်သွားသည်။

"အမ်...နင်က ယောကျ်ားလေး မို့လို့နေမှာပေါ့...

ယောက်ျားလေးတွေမှာ ပါးချိုင့်မရှိဘူးလေ..."

ရှောင်လုံ နားမလည်ဘဲ သူ့ပါးကို ကုတ်လိုက်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့မျက်နှာ၌ အဖြူရောင်မျဥ်းကြောင်းများ ပေါ်လာသော်လည်း သတိမပြုမိပေ။

"ဘာလို့ ကောင်လေးတွေက ပါးချိုင့်မရှိတာလဲ..."

ရှောင်လု သူ့အားလက်ညှိုးထိုး၍ အားပါးတရ ရယ်မောလိုက်ကာ

"ကြောင်ပေါက်လေး ကြောင်ပေါက်လေး..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ရယ်မောသံများထိန်းချုပ်ရန် ချက်ချင်း လက်နှင့် သူတို့ပါးစပ်များအား အုပ်လိုက်သည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ်ကိုယ်တိုင်လည်း မရယ်မောပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။

"Ha ha ha..."

တုလင်လင် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ လုပ်ရပ်များအား တွေ့မြင်သွားပြီး သူပါ လိုက်ပါရယ်မောတော့သည်။

ကလေးလေးနှစ်ယောက်က ရယ်မောနေသော လူကြီးနှစ်ယောက်ကို နားမလည်နိုင်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ လက်များအောက်သို့ ချလိုက်ကာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်

"ရှောင်လုံ နင့်မျက်နှာ..."

"ရှောင်လု နင့်မျက်နှာ..."

မှန်ပေသည်။ ကလေးလေးနှစ်ယောက်ဟာ မျက်နှာပေါ်တွင် ဂျူံမှုန့်များ ပေကျံနေသော ကြောင်ပေါက်အစစ်လေးများ ဖြစ်သွားသည်။

ဖုန့်ယဲ့ ဝင်လာသောအခါ ယခုလို မြင်ကွင်းအား မြင်လိုက်ရသည် : အရွယ်ရောက်ပြီးသားလူကြီးနှစ်ယောက်က အူလှိုက်သည်းလှိုက် ရယ်မောနေလျက် ကလေးလေးနှစ်ယောက်မှာမူ သုံးထောင်စားတော်ဆက်မှ အဖြူရောင်နံရံများကို စားထားသည့်အလား မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ဂျုံမှုန့်များ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။

သူ့ကိုသတိပြုမိသွားသောအခါ ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် လေးယောက်လုံး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်လည်ထိန်းချုပ်လိုက်ကြသည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ်ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည်။

"မစ္စတာဖုန့် ခင်ဗျား ရောက်လာပြီပဲ..."

ဖုန့်ယဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြကာ ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ကျိုးလုံ ဘယ်မှာလဲ...မင်းပြောတော့ ဒီနေ့က သူ့မွေးနေ့ဆို..."

ပိုင်ရှန်းကျစ်ရယ်လိုက်ပြီး

"ကျွန်တော်တို့ သူ့ကိုစပရိုက်လုပ်ပေးဖို့ စဥ်ထားတယ်လေ...အဲ့ကြောင့် သူ့ကို နည်းနည်းနောက်ကျမှ လာခိုင်းထားတယ်..."

ဖုန့်ယဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ် အကြံပေးလိုက်သည်။

"ခဏထိုင်ပြီး စောင့်နေလိုက်ပါ့လား မစ္စတာဖုန့်..."

ဖုန့်ယဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြီး သဘောတူလိုက်သည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့အား အခြားအခန်းသို့ ခေါ်သွားလိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်ရှိ စားပွဲအား ကလေးလေးနှစ်ယောက်က သိမ်းပိုက်ထားပြီး ဂျုံမှုန့်များက နေရာအနှံ့ပျံ့ကျဲနေသည်။

ပိုင်ရှန်းကျစ် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ကို ဖုန့်ယဲ့နံဘေးသို့ ချထားလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"မစ္စတာဖုန့် လက်ဖက်ရည် အရင်သောက်လိုက်ပါဦး...၁၁ ခွဲလောက်ဆို ကျွန်တော်တို့ စားလို့ရပါပြီ..."

ဖုန့်ယဲ့ ဘာမှမပြောဘဲ သေတ္တာလေးတစ်ခုကိုပေးလိုက်သည်။

"ဒါက လက်ဆောင်ပါ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် လက်ယမ်းပြလိုက်သည်။

"ဒီနေ့က ကျိုးလုံမွေးနေ့မလို့ နောက်မှ ခင်ဗျားသူ့ကိုလူကိုယ်တိုင် ပေးသင့်တယ်...ကျွန်တော်တို့ လက်ဆောင်လည်း အတူတူပေးမှာ..."

ဖုန့်ယဲ့ မွေးနေ့ပွဲအခမ်းအနားကြောင့် ပဟေဠိ ဖြစ်သွားသော်လည်း သဘောတူစွာ ခေါင်းညိတ်နေသေးသည်။

မီးဖိုချောင်သို့ ပြန်သွားပြီးနာက် ပိုင်ရှန်းကျစ်ဆက်လက် အလုပ်ရှုပ်နေတော့သည်။

နဂါးနက်ကလန်ဘက်တွင်တော့ ယဲ့ယန်၏ မိခင် ဖြစ်သူ ရှလိက ခြေဖျားထောက်ကာ ဂူလေးထဲက ကျောက်တုံးအိပ်ယာပေါ်တွင် ရှိသော နဂါးပေါက်သေးသေးလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမပြုံးလိုက်ပြီးနူးညံ့ ညင်သာစွာ ခေါ်လိုက်သည်။

"လိမ္မာလိုက်တဲ့ ကောင်လေး...ဖွားဖွားက ဒီမှာလေ...ဘာတွေ လုပ်နေတာတုန်း..."

အိပ်ယာပေါ်ကနဂါးနက်လေးက စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့်လှည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။

"ဖွားဖွား...တစ်ခြားနဂါးလေးတွေကျတော့ ထွန်ထွန်စက်ကို သုံးလို့ရပြီး ကျွန်တော်ကျ ဘာလို့ သုံးမရတာလဲ..."

နဂါးနက်လေးသည် သူ့မူလပုံစံအတိုင်း ရှိနေသေးပြီး လုံးဝိုင်း ပြည့်ဖောင်းနေကာ အကြေးခွံများက နက်မှောင်ရွှန်းစို၍ တလက်လက် တောက်ပနေသည်။ ရှလိ သူ့ကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးများ ကျဥ်းမြောင်းသွားသည်အထိ ပြုံးလိုက်သည်။

"အချစ်ကလေး ထွန်ထွန်စက်ပေါ်က အရာအားလုံးက အတုတွေချည်းပဲ...အဲ့ကိုသွားပြီး နဂါးကလန်က ဆိုတာ ပေါ်သွားလို့ မရဘူးလေ..."

ထွန်ထွန်စက်ကိုကြည့်နေသော နဂါးနက်လေး၏ မျက်လုံးလေးများက ပြူးကျယ်သွားကာ သူ့အဖွားကို ကြည့်လိုက်ပြီး

"အဲ့ဒါကအတုမဟုတ်ဘူး! သူ့မှာ ဦးချိုတွေရှိတယ်..."

ရှလိက ထွန်ထွန်စက်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ကြင်နာစွာ ပြုံးလျက်

"အဲ့ဒါက အတုကြီး...သားရဲမျိုးနွယ်အများစုမှာ ဦးချိုတွေ ရှိတာပဲ ဒါပေမဲ့ သူတို့က နဂါးကလန်ကမဟုတ်ဘူးလေ...အချစ်ကလေး ကွဲကွဲပြားပြား သိအောင် သင်ထားရမယ်နော်...အဖွားတို့နဂါးကလန်ရဲ့ ဦးချိုတွေက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အမာကြောဆုံးနဲ့အလှဆုံးပဲ...အခြားမျိုးနွယ်တွေရဲ့ ဦးချိုတွေက အဖွားတို့ဦးချိုရဲ့ ၁ ရာခိုင်နှုန်းကိုတောင် မယှဥ်နိုင်ဘူး..."

နဂါးနက်လေးက မေးလိုက်သည်။

"ထွန်ထွန်စက်မှာ တကယ့် နဂါးစစ်စစ် ပေါ်လာရင်ရော...."

ရှလိက ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

"ဒါဆို သူ့ကိုပြန်ခေါ်ရမှာပေါ့...မီးနဂါးဆို မီနဂါးကလန်ကို သွား ၊ ငွေနဂါးဆို ငွေနဂါးကလန်ကို သွား၊ နဂါးနက်ဆိုရင် နဂါးနက်ကလန်ကို ပြန်ခေါ်ရမှာပေါ့...အဖွားတို့နဂါးကလန်က ကလန်အဖွဲ့ဝင်တွေကို အပြင်မှာ နေခွင့်မပြုဘူး...နဂါးတွေအကုန်လုံးက နဂါးကလန်ကို ပြန်လာရမယ်!"

နဂါးနက်ငယ်လေးက 'အိုး' ဆိုပြီး အသံပြုလိုက်သည်။ ရှလိ ပြုံးလိုက်ပြီး

"စိတ်မပူပါနဲ့...နဂါးကလန်တွေက အပြင်ကို ဘယ်တော့မှ လျှောက်မသွားပါဘူး...အပြင်မှာ နဂါးကလန်ကသူတွေ မရှိလောက်ဘူး.."

ထို့နောက် သူမမေးလိုက်သည်။

"ဒီနေ့က မင်းအစ်ကိုရဲ့မွေးနေ့ပွဲပဲ...အပြင်ထွက်ချင်လား.."

နဂါးနက်ငယ်လေးက ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ သူအပြင်မသွားချင်ပေ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူ့အစ်ကိုကြီးက သူ့ကို အနိုင်ကျင့်ရသည်အား ကြိုက် ပြီး အတူတူ အနိုင်ကျင့်ရန် တစ်ခြားသူများကိုပါ ခေါ်လာလိမ့်မည်။ ထို့ပြင် သူ့အစ်ကိုက အသက် ၇ နှစ်၌ ရှိစဥ်ကတည်းက လူသားအသွင်ပြောင်းနိုင်ခြင်းဖြစ်ပြီး လူသားအသွင် ပြောင်းသောသားရဲများအနက် ပထမပင် ဖြစ်သည်။ သူမမြင်ဖူးသမျှ နဂါးတွေထဲတွင် အစ်ကိုကြီးက အသွင်ပြောင်းသည်မှာ အစောဆုံးဖြစ်ပြီး အနာဂတ်တွင် တန်ခိုးအကြီးဆုံးနဂါး သေချာပေါက် ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု အဖွားကပြောခဲ့သည်။ သို့သော်

နဂါးနက်လေး ယဲ့လင်းက လက်မခံပေ။ ယခု သူသည် ငါးနှစ်ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး အသက်ခုနှစ်မတိုင်မီ လူသားအသွင်ပြောင်း၍ သူ့အစ်ကိုကြီးအား ကျော်လွန်ရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည်။

သို့သော်ငြားလည်း ယဲ့လင်းသည် လူသားအသွင်ပြောင်းရန် အာရုံခံစားမှု မရသေးပေ။ ထို့ကြောင့် ယခုထိတိုင်အောင် သူ့အစ်ကိုကြီး၏ အနိုင်ကျင့်ခြင်းကို ခံနေရဆဲဖြစ်ပြီး သူ့အဖွားကပင် သူ့ဘက်၌ မရပ်တည်ပေးချေ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူ့အစ်ကိုကြီးက လူသားအသွင်သို့ ပြောင်းလဲပြီး ဖြစ်သောကြောင့်ပင်။

ဟမ့်!

နဂါးနက်လေးက အပြင်ထွက်ရန် ငြင်းဆန်ပြီး အဖွားဖြစ်သူကလည်းအကြောင်းပြချက်ကို သိသည်။ နဂါးကလန်က နတ်ဘုရားများပြီးနောက် ဘာကြောင့်ဒုတိယ အသန်မာဆုံးမျိုးနွယ်စု ဖြစ်နေရသည်ကို သူမ သိသည်။ ၎င်းတို့သည် ခွန်အားကို လေးစားတန်ဖိုးထားသော မျိုးနွယ်ဖြစ်ပြီး တောတွင်းဥပဒေက သူတို့သည် တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းရည် မြင့်မားနေသေးကြောင်း ပေါ်လွင်သေချာစေသည်။ ထို့ကြောင့်ငယ်စဥ်ကတည်းက နဂါးများကြားတွင် ပြိုင်ဆိုင်မှုများ ပြင်းထန်ခဲ့သည်။ တူညီသောမျိုးဆက်မှ အသန်မာဆုံး နဂါးပေါက်လေးကသာလျှင် အနာဂတ်တွင် ကလန်ခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာနိုင်သညိ။

နဂါးပေါက်လေးများပြိုင်ရာတွင် အသက်အန္တာရာယ် ရှိနိုင်သည့် အခြေအနေမှလွဲ၍ အရွယ်ရောက်ပြီးနဂါးများက ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခွင့် မရှိပေ။ ထို့ကြောင့် ယဲ့လင်း အနိုင်ကျင့်ခံနေရသည်ကို ရှလိ သိသော်လည်း ဝင်ရောက်မစွက်ဖက်နိုင်ပေ။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် သူ့ကို ပိုပြိုင်နိုင်ရန်သာ အားပေးခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း အပြစ်ကင်းစင်သော နဂါးနက်ငယ်လေးကို ကြည့်ကာ ရှလိ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

ဒီနေ့အပြင်မထွက်တာက ပိုကောင်းလိမ့်မည်။သူမပြောလိုက်သည်။

"အပြင်မထွက်လည်း အဆင်ပြေပါတယ်...ဂူထဲလိမ်လိမ်မာမာ နေခဲ့နော်...ဖွားဖွား လုပ်စရာတွေပြီးရင် တူတူဆော့ဖို့ ပြန်လာခဲ့မယ်...."

နဂါးငယ်လေးက သူနားလည်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ အဖွားဖြစ်သူ ထွက်သွားပြီးနောက် ထွန်ထွန်စက်ကို ကိုင်ကာ မှန်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ မှန်ထဲမှ သူ့ပုံရိပ်လေးကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထုံထုံစက်ထဲရှိ ခရာကိုင်ထားသော ကလေးငယ်လေးကို ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ သူခေါင်းလေးစောင်းလိုက်ပြီး ပဟေဠိ ဖြစ်သွားသည်။

သူတို့က တူတူပဲ! လုံးဝကို တစ်ထပ်တည်းပဲ! အရောင်နှင့် တောက်ပနေတဲ့ ဦးချိုတွေအထိ အတိအကျတူနေတယ်!

အချိန်အတန်ကြာ စဥ်းစားပြီးနောက် နဂါးနက်လေး ယဲ့လင်း၏ မျက်ဝန်းများ တောက်ပသွားသည်။ သူသည် မျိုးနွယ်စုကို ကာကွယ်ပေးပြီး သွေးစည်းမှုကိုတန်ဖိုးထားသော နဂါးမျိုးနွယ်စု၏ တင်းကျပ်မှုများကို နားမလည်ပေ။ သို့သော်လည်း သင့်လျော်သော ဖြေရှင်းချက်တစ်ခု ထွက်လာခဲ့သည်။

ထွန်ထွန်စက်ထဲက နဂါးလေးက သူကိုယ်တိုင်ပဲဖြစ်ရမယ်!

ယဲ့လင်းက သူ့အတွက် ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော စွမ်းဆောင်ရည်များ ဖန်တီးရန် အခွင့်အရေးတစ်ခုကို ရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။

သူသာနဂါးနက်လေးကို ပြန်ခေါ်လာနိုင်ရင် သေချာပေါက် ကောင်းကောင်း အသိအမှတ်ပြုကြမှာပဲ!

ထို့အပြင် ထွန်ထွန်စက်ထဲရှိ နဂါးနက်လေးက လူသားပုံပြောင်းလဲပြီးဖြစ်ကာ အလွန်သေးငယ်သည်။ သူ့အစ်ကိုကြီးထက်ပင် အဆများစွာ ပိုသေးငယ်ပေသည်။ ဤ နဂါးနက်လေးသာ ပြန်လာပါက သူ့အစ်ကိုကြီးက စွမ်းအားအကြီးဆုံးနဂါး ဖြစ်နေတော့မည် မဟုတ်ပေ။ သူသည်လည်း သူအစ်ကိုကြီးထံမှ ထပ်ပြီး အနိုင်ကျင့်ခံရတော့မည်မဟုတ်ပေ...

ကလေးများ ပြောရမည်ဆိုလျှင် နဂါးပေါက်လေးများ၏ အတွေးအခေါ်များသည် အလွန်ရိုးရှင်းကြသည်။ သူတို့သည် ချုံပုတ်ကို ရိုက်ခြင်း*မရှိဘဲ အလွန်

တည့်တည့်မတ်မတ်ရှိကြသည်။(*ကွေ့ပတ်နေခြင်း)

(T/N- ကွေ့ဝိုက်လှည့်စားတာမျိုးမလုပ်တတ်ဘဲ တည့်တိုးပဲ စဥ်းစားတတ်ကြတယ်လို့ပြောတာပါ)

ထုံထုံနက်ဝေါ့တွင် အချိန်အတော်ကြာကတည်းက နဂါးငယ်လေးများသည် ရေပန်းစားလူကြိုက်များနေပြီးသား ဖြစ်သည်။ နဂါးနက်ကလန်မှ ဘယ်သူကမှ သူ့ကို မမြင်ဖူးကြတာမျိုး ဖြစ်နိုင်မလား? သို့သော် ဘယ်သူကမှ နဂါးလေးကို နဂါးနက်မျိုးနွယ်စုနှင့် မဆက်စပ်ကြည့်ကြပေ။

နဂါးမျိုးနွယ်၏ အချင်းချင်း ယုံကြည်စိတ်ချမှုအရ ဘယ်နဂါးကမှ အပြင်တွင် လျှောက်သွားနေသော နဂါးပေါက်လေး ရှိနေမည်ဟု ယုံကြလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ၎င်းအပြင် ထုံထုံစက်မှ ကလေးလေးသည် လူသားအသွင်နှင့် ဖြစ်သည်။ ၎င်းကဘာကိုဆိုလိုသည်လဲ? အသက် ၆ နှစ်မတိုင်မီကတည်းက လူသားအသွင်ပြောင်းနိုင်စွမ်းရှိသည်ဟုဆိုလိုသည်။ ယခုလက်ရှိ နဂါးနက်ကလန်၏ ခေါင်းဆောင်သည် အသက် ၈ နှစ်မှ အသွင်ပြောင်းနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ယုတ်စွအဆုံး ပါရမီ အကောင်းဆုံးနှင့် အထူးချွန်ဆုံးဟု ဆိုနိုင်သော ယဲ့လန်သည်ပင် အသက် ၇ နှစ်မှသာ အသွင်ပြောင်းနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ထုံထုံစက်မှ ၅ နှစ်အရွယ်ကလေးလေးတွင် ဦးချိုများရှိကောင်းရှိနိုင်သော်လည်း သာမာန်တွေးခေါ်နိုင်သောမည်သည့်နဂါးကမျှ ဤကလေးလေးသည် သူတို့မျိုးနွယ်ဝင်တစ်ယောက် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ယုံနိုင်ကြမည် မဟုတ်ပေ။

ယဲ့လင်းကဲ့သို့သော လူရှုပ်လေးသာလျှင် ဤသို့ ရိုးရှင်းသော အတွေးခေါ်နှင့် အာရုံခံစားနိုင်စွမ်း ရှိသညိ။

ယဲ့လင်း၏စိတ်ကူးစိတ်သန်းများသည် အလွန်ရိုးစင်းလှပြီး ထို့အတွက်ကြောင့်ပင် သူတွေးထင်နေသည်က အမှန်တရားဟု ယုံကြည်နေသည်။ ယခုအကြိမ်တွင် မထင်မှတ်ဘဲ သူ မှန်ကန်စွာ ခန့်မှန်းနိုင်ခဲ့သည်။

တစ်ခါတစ်ရံတွင် စိတ်ကူးစိတ်သန်းများ များစွာရှိသော်လည်း လက်တွေ့နှင့် ကွာခြားပါသည်။ ယဲ့လင်းက ထုံထုံစက်ထဲရှိ နဂါးငယ်လေးရှေ့ ပေါ်လာပြီး နဂါးနက်မျိုးနွယ်စုဆီ သူ့ကို ပြန်ခေါ်ဆောင်လာရန် ဆုတောင်းလိုက်သည်။ သို့သော် လက်တွေ့တွင် သူ့အိမ်တံခါးမှပင် ထွက်မသွားနိုင်ပေ။ ဤအခြေအနေက အမှန်တကယ် ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသော်လည်း ယဲ့လင်းကအရှုံးမပေးခဲ့ပေ။

သုံးထောင်စားတော်ဆက်တွင် ပိုင်ရှန်းကျစ်က လွန်ခဲ့သော လအနည်းငယ်က သူဝယ်ခဲ့သောမုန့်ဖိုကို ထုတ်ကာ ကိတ်မုန့်ဖုတ်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ ခရင်မ်များကိုသေချာစွာသုတ်လိမ်းကာ အပေါ်မှစာရေးလိုက်ပြီးနောက် ဟင်းလျာများကို စတင်ချက်ပြုတ်တော့သည်။ 11 နရီ၌ ဟင်းလျာအားလုံး အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ကလေးလေးနှစ်ယောက်၏ လက်များတွင် ခရင်မ်များပေကျံနေပြီး ပျော်ရွှင်စွာ လျက်နေကြသည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ် သူတို့၏ခေါင်းလေးများကို ပုတ်လိုက်ပြီး ဟင်းလျာများကို စားပွဲပေါ်တင်၍ အဖုံးအကြီးကြီးနှင့် အုပ်လိုက်ကာ ကျိုးလုံ ရောက်လာမည်ကို စောင့်နေလိုက်သည်။

11 နာရီထိုးပြီး 15 မိနစ်တွင် ကျိုးလုံရောက်လာခဲ့သည်။ သူက ဆိုင်တွင် အမှန်တကယ် အချိန်ပိုဆင်းရမည်ဟု ထင်နေခဲ့သော်လည်း ဆိုင်ထဲသို့ဝင်လျှင် ဝင်ချင်းမှာပင် လူအများကြီးက သူ့ထံ တဟုန်ထိုး ပြေးဝင်လာကြသည်။

"မွေးနေ့မှာပျော်ရွှင်ပါစေ!"

"မွေးနေ့မှာပျော်ရွှင်ပါစေ ကျိုးလုံ..."

"မွေးနေ့မှာပျော်ရွှင်ပါစေ အစ်ကိုကြီး...."

ကျိုးလုံမွေးနေ့ပွဲ ကျင်းပပြီးခဲ့သည်မှာ အတော်ကြာပြီဖြစ်ပြီး အရမ်းဝေးကွာတဲ့ အမှတ်တရ တစ်ခုလေးသာဖြစ်သည်။ အရွယ်ရောက်လာပြီးနောက် ယခုလို လူကောင်းတစ်စုနှင့် တွေ့ဆုံရသည်အထိ ကံကောင်းလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ခဲ့မိပေ။

---------------------------------

🥘

Prev Next