MM Story Teller

Chapter 51

Viewers 6k

🥘Chapter 51

ညနေ 6:40 ရှိပြီဖြစ်ပြီး လျိုချင်းရှန်နှင့် ကျိုးလင်က သုံးထောင်စားတော်ဆက်သို့ စောစီးစွာ အရင်ရောက်လာခဲ့သည်။ အိုက်ကျားယွင်နှင့် ကျန်းကျန်းနောက်ကျမှ ရောက်လာချိန်တွင် စားပွဲပေါ်၌ ဟင်းလျာများ အသင့် တည်ခင်းပြီးသွားပြီ ဖြစ်သည်။

လျိုချင်းရှန်က သူတို့ကို မြန်မြန်ဖိတ်ခေါ်ကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ အိုက်ကျားယွင်က သေးငယ်ပြီးချောင်ကျသော စားသောက်ဆိုင်လေးကို အထင်တသေး ကြည့်လိုက်ပြီး အင်တင်တင်ဖြင့် ခုံ၌ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

လျိုချင်းရှန် ပြောလိုက်သည်။

"မင်းတို့အားလုံးက ရှောင်လင်ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေ ဆိုတော့ ငါ့သူငယ်ချင်းလည်းဟုတ်တာပေါ့...ရှောင်လင်ကို ဂရုစိုက်ပေးကြလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ...စကားအများကြီးမပြောတော့ဘဲ စားလိုက်ကြစို့...ငါ့အစ်ကိုရဲ့ ဟင်းချက်စကေးလ်က five-star ဟိုတယ်က စားဖိုမှုးတွေထက်တောင် ကောင်းတယ်..."

ဤနေရာလေးက နောက်ဖေးလမ်းကြားထဲက စားသောက်ဆိုင်လေးသာဖြစ်ပြီး five-star ဟိုတယ်နှင့် ဘယ်လိုလုပ် ယှဥ်နိုင်မှာလဲ ဟု အိုက်ကျားယွင် သူမစိတ်ထဲမှ သရော်လိုက်သည်။ သူတို့က သူ့တို့ကိုယ်သူတို့ အရူးလုပ်မိမှာ မကြောက်ဘူးလားဟု တွေးလိုက်သည်။ ထိုသို့ တွေးလိုက်မိသော်လည်း သူမလက်တွေ့တွင်တော့ ထုတ်မပြောရဲပေ။ တူကိုကောက်ကာ တစ်ရှူးနှင့် သုတ်လိုက်ပြီး ငါးကြင်းချက် အနည်းလောက်ညှပ်ယူကာ ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။

ချိုကာ လတ်ဆတ်ပြီး ငါးညှီနံ့ လုံးဝမရဘဲ ပါးစပ်ထဲ၌ အရသာစွဲကျန်နေခဲ့သည်။

အိုက်ကျားယွင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ဟောင်းနွမ်းစုတ်ပြတ်နေသည့် စားသောက်ဆိုင်လေးထဲမှ ငါးကြင်းချက်က ယခုလို အရသာရှိနေလိမ့်မည်ဟု သူမ မယုံကြည်ရဲပေ။ အရသာက သူမစားဖူးသည့် five-star ဟိုတယ်ထက်တောင်မှ ကောင်းမွန်နေသည်။

သူမခေါင်းကို လှည့်လိုက်သောအခါ အထက်တန်းစားသောက်ဆိုင် တော်တော်များများမှ အစားအစာများကိုပင် မကြိုက်သော သူမကောင်လေးက ယခုဟင်းလျာများကို မြိန်ရေယှက်ရေ စားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ငါးကြင်းချက်၊ ဝက်ဗိုက်သား၊ အမဲသားမွှေကြော်---ဟင်းလျာများ တစ်ခုပြီးတစ်ခု သူ့ပန်းကန်ထဲသို့ စုပြုံထည့်နေခဲ့သည်။ လျိုချင်းရှန် နှင့် ကျိုးလင်ဘက်တွင်မူ လျိုချင်းရှန် နောက်ဆုံး၌ ပိုင်ရှန်းကျစ် တည်ခင်းထားသော စားပွဲဝိုင်းအပြည့်ဟင်းလျာများကို မြင်သွားခဲ့ပြီး အခြားသူများကိုသတိပြုရန် အချိန်မရှိသည့်အလား သူနှင့်သူ့ကောင်မလေးကို ဟင်းများထည့်ပေးရာတွင် အာရုံစူးစိုက်ထားသည်။ မည်သူကမှ သူမ ခဏတာ တည်ငြိမ်အေးဆေးမှု ပျောက်သွားသည်ကို မသိလိုက်ပေ။

ထို့ကြောင့် သူမ စိတ်သက်သာရာရစွာ သက်ပြင်းချတော့မည့်အချိန်တွင် မီးဖိုချောင်မှထွက်လာသော လူငယ်တစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူက အအေးနှစ်ဘူးကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး လျိုချင်းရန်ကို ပြောလိုက်သည်။

"ချင်းရှန်...သောက်စရာတွေက ဒီမှာ..."

လျိုချင်းရှန်က ဗလုံးဗထွေး ရေရွတ်လိုက်ပြီး လူငယ်က သူ့ကို အာရုံမထားတော့ဘဲ မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ပြန်သွားလိုက်သည်။ အိုက်ကျားယွင် အနည်းငယ်နောင်တရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ လူငယ်ကအရမ်းချောတယ်! အိုက်ကျားယွင် ယခုလို မထင်မရှား စားသောက်ဆိုင်မှ အစားအစာများမှာ ဤကဲ့သို့အရသာကောင်းမွန်ပြီး စားသောက်ဆိုင်မှ လူငယ်လေးကလည်း အလွန် ချောမောနေလိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မထင်ထားခဲ့ပေ။ သူမကောင်လေးထက်တောင် အများကြီး ဆွဲဆောင်မှု ရှိသေးတယ်...

သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ ခေါင်းကိုလှည့်လိုက်သောအခါ စားပွဲပေါ်မှဟင်းလျာများ ပျောက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အခြားသူများ၏ စားသောက်နေပုံကို ကြည့်လိုက်ပြီး လူငယ်အပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု ပျောက်သွားကာ သူမတူကိုမြှောက်လျက် လျှင်မြန်စွာ စစားလိုက်သည်။

----------------------------------

အဆုံးတွင် သူတို့ခြောက်ယောက်လုံး ဆက်စားဖို့ရန် ပင် ဗိုက်ပြည့်လွန်းသွားခဲ့သည်။ ဖျော်ရည် သောက်လိုက်ကြပြီး စားပွဲပေါ်မှ ကျန်နေသေးသော ဟင်းလျာများကို အင်တင်တင် ကြည့်လိုက်ကြသည်။

စားနေကြဖြစ်သော လျိုချင်းရှန်က အခြားသူများထက် ပိုတည်ငြိမ်နေသည်။ သူ ပထမဆုံး မတ်တတ်ရပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"သွားကြစို့...ငါတို့ KTV စွားဖို့လည်းငါစီစဥ်ထားပြီးပြီ...အစာချေနိုင်အောင် လမ်းလျှောက်သွားကြမယ်..."

အုပ်စုက ထရပ်ကာ ထွက်သွားကြသည်။ အစားအသောက်များက တကယ် အရသာရှိသော်လည်း အိုက်ကျားယွင်က လျိုချင်းရှန်ကို အထင်သေးနေဆဲပင်။

'အစာချေရန်' ဆိုသည်မှာ ကားမရှိသည့်အတွက် အကြောင်းပြချက်တစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။ သေချာစွာပင် သူတို့ရဲ့ လျှပ်စစ်စကူတာလေးကို သူတို့ရှေ့၌ ချမပြရဲပေ။ ထိုအတွေးများနှင့် လမ်းတစ်လျှောက် စကားများပြောလျက် လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။ အိုက်ကျားယွင်က တစ်ခါတစ်ရံ သူ့ကောင်လေး အကြောင်း ကြွားလုံးထုတ်တတ်ပြီး လတ်တလော သူတို့သွားခဲ့သည့်ခရီးများနှင့် စားခဲ့သည့်နေရာများ အကြောင်းပြောလေ့ရှိသည်။ ကျိုးလင်နှင့်ကျန်းကျန်းကဘာမှမပြောခဲ့ပေ။ သို့သော် ယခုမူ ကျန်းကျန်းကစကားဝိုင်းတွင် ပါဝင်ပြောဆိုလာခဲ့ပြီး သူမ၏ လူချမ်းသာကောင်လေးအကြောင်း ကြွားလုံးထုတ်လာခဲ့သည်။ နှစ်ဖက်အကြား အသားညှပ်ပေါင်မုန့်လိုညှပ်နေသော လျိုချင်းရှန်နှင့် ကျိုးလင်က ကသိကအောက် ခံစားလိုက်ရသည်။

KTV ရှိရာနေရာသည် အထက်တန်းဆန်ဆန် အဆောက်အဦး၏ မြေညီထပ်တွင် ဖြစ်သည်။ သူတို့ရှေ့ရှိ ကားများထားရာနေရာတွင် ဇိမ်ခံကားများနှင့် ပြည့်နှက်နေပြီး နေရာကောင်းတစ်ခုနှင့်တူသည်။ အိုက်ကျားယွင် သာမာန်ကာလျှံကာ ပြောလိုက်သည်။

"ဒီနေရာက ကျိန်းသေ စျေးကြီးမှာ ရှောင်လင်း...နင့်ကောင်လေး တတ်နိုင်ပါ့မလား..ငါတို့ တခြားနေရာသွားကြရင်ရော..."

ကျိုးလင် အနေခက်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး လျိုချင်းရှန် အိုက်ကျားယွင်ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ဝင်ပေါက်ရှိ ကားပါကင်ထိုးသည့်ဝန်ထမ်းက အော်ပြောလိုက်သည်။

"အစ်ကိုလျို ဒီကို ငှားခတွေ ထပ်တောင်းမလို့ လာခဲ့တာလား...သိပ်မကြာသေးခင်ကပဲ ကောက်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား..."

လျိုချင်းရှန် ရယ်လိုက်ကာ

"ငါဒီကို ငှားခတောင်းမလို့ မဟုတ်ပါဘူး...ငါတို့ အပျော်ရှာမလို့..."

ကားပါကင်ဝန်ထမ်းက သူ့နောက်မှ လူများကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး လေးလေးစားစား အထဲသို့ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။

ငှားခတောင်းတယ်...

အိုက်ကျားယွင် သူမနားကိုပင် သံသယဝင်သွားပြီး ကျိုးလင်သည်လည်း စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ သူမအမြဲတမ်း လျိုချင်းရှန်၏ မိသားစုအခြေအနေက သိပ်မကောင်းဘူးဟု တွေးထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်မေးလိုက်သည်။

"ချင်းရှန် ဒါကဘယ်နေရာလဲ..."

လျိုချင်းရှန် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"အိုး ဒီအဆောက်အဦးက ကိုယ့်မိသားစုပိုင်တာလေ...အချစ်လေး ကိုယ့်ကို မြေပိုင်ရှင်ကြီးလို့ ခေါ်လို့ရတယ်နော်..."

သူ အိုက်ကျားယွင်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ထပ်ပြောလိုက်သည်။

"ဒီနားပတ်ဝန်းကျင်က အဆောက်အဦးတော်တော်များကလည်း ငါ့မိသားစုပိုင်တာလေ...နောက်မင်းတို့ဒီလာပျော်မယ်ဆိုရင် ငါ့ကိုရှာလိုက်...ဒစ်စကောင့်ချပေးမယ်..."

အိုက်ကျားယွင် အပြင်ဘက်မှ စူးရှတောက်ပနေသော အလင်းရောင်များကို ကြည့်ကာ တံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

"အဆောက်အဦးတော်တော်များများ? အပြင်ဘက်ကစီးပွားရေးဧရိယာ မဟုတ်ဘူးလား..."

------------------------------------------

သုံးထောင်စားတော်ဆက်တွင် ပိုင်ရှန်းကျစ် ပန်းကန်များဆေးပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ ကလေးလေးနှစ်ယောက်ကို အပေါ်ထပ်သို့ခေါ်ကာ သုံးထောင်စားတော်ဆက်မှ ထုတ်လုပ်ထားသော ကလေးအစီအစဥ်ပရိုဂရမ်များကို တူတူကြည့်နေကြသည်။ ပရိုဂရမ်ထဲတွင် အဖေကသူ့သားကို လမ်းလျှောက်ထွက်ရန် ခေါ်သွားသော အပိုင်းရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ကလေးလေးနှစ်ယောက်

သူ့ကိုကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။

"ဦးလေး နောက်နားရက်ကျရင် သားတို့ကို အပြင်ထွက်ဆော့ဖို့ ခေါ်သွားပါလား..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး ပြောလိုက်သည်။

"...အဲ့...အဲ့ရက်ရောက်မှ ပြောကြတာပေါ့..."

သူတို့ကို အပြင်သို့ခေါ်သွားနိုင်လျှင် သူ ကျိန်းသေခေါ်သွားမည် ဖြစ်သည်။ သို့သော် အဲ့အကြာင်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး သိပ်မသေချာသလို ခံစားနေရသည်။

-----------------------------------

အချိန်-အာကာသ စစ်မြေပြင်တွင် စစ်သားများအနားယူချိန် ဖြစ်သည်။ စစ်သားအုပ်စု တစ်စုက တစ်လခန့်အနားယူရန် မနက်ဖြန် အိမ်ပြန်ကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ အခြေစိုက်စခန်းရှိ လေထုက တက်ကြွမှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ကျစ်လျစ်သွယ်လျသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်က အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် အမျိုးသမီးကို ဖက်တွယ်ထားကာ ပြောလိုက်သည်။

"အစ်မကျိ...မနက်ဖြန်ကျရင် ညီမတို့ အာကာသအက်ကြောင်းကို ဖြတ်ပြီး ထွက်သွားရတော့မှာ...အက်ကြောင်းထဲက သုံးထောင်စားတော်ဆက်မှာ အရမ်းကို အရသာရှိတဲ့ အစားအသောက်တွေ ရှိတယ်တဲ့...သွားပြီး စားကြည့်ကြမလား..."

ကျိလန် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

"သုံးထောင်စားတော်ဆက်လား...အဲ့ဒါက ကုန်သွားတဲ့ အာကာသစွမ်းအင်တွေကို ပြန်ဖြည့်ပေးတဲ့နေရာပဲ မဟုတ်ဘူးလား...ငါတို့မှာ စစ်တပ်က ပေးထားတာတွေရှိတယ်လေ...အဲ့သွားဖို့မလိုပါဘူး..."

ကောင်မလေးက ထပ်ခါတလဲလဲ နားပူဆာလိုက်သည်။

"လုပ်ပါ..သွားရအောင်လို့! ညီမ ကြိုတင်အမှာတင်ထားလိုက်ပြီးပြီရယ်...အဲ့ကအစားအစာတွေက တကယ့်ကို မယုံနိုင်စရာကောင်းလောက်အောင် အရသာရှိတာနော်...အစ်မ နောင်တမရစေရဘူးလို့ ကတိပေးတယ်..."

ကျိလန် ပုခုံးတွန့်လိုက်သည်။

"အဲ့ဒါဆိုလည်း ကောင်းပြီလေ..."

ထိုစဥ် အဝေးက နဂါးဘုံထဲတွင် ယဲ့ယန်က သူ့ခြေထောက်ကို တရွတ်တိုက်ဆွဲကာ တွန့်ဆုတ်နေသည်။

ရှလိ၏ အဆုံးမရှိသော ဟိန်းသံများကြားတွင် ထွက်သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူ့ခရီးမထွက်ခွာမီ သုံးထောင်စားတော်ဆက်၌ တစ်နပ်စားရန် ကြိုတင်အမှာတင်ထားပြီးဖြစ်သည်။ သူ့အမေကို အစီအစဥ်အကြောင်းပြောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ နဂါးကလန်မှ ထွက်သွားသရွေ့ သူ ဘယ်နေရာသွားသွား အရေးမကြီးဘူးဟု ပြောရင်း သူမလက်ကို ယမ်းလိုက်သည်။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် အနီး၌ ခိုးနားထောင်နေသော ယဲ့လင်းမျက်နှာက စိတ်လှုပ်ရှားမှုများနှင့် ဝင်းလက်သွားသည်။

သုံးထောင်စားတော်ဆက်...နဂါးငယ်လေး..

******

အချိန်-အာကာသ စစ်မြေပြင်သည် ကမ္ဘာသုံးထောင်တွင် အထူးခြားအဆန်းကျယ်ဆုံးနေရာ ဖြစ်သည်။

သွေးထွက်သံယိုမှုများ ပြည့်နှက်နေသည်သာမက အပြင်ဘက် ကမ္ဘာနှင့်လည်း ချိတ်ဆက်ထားသေးသည်။ အဆင့်မြင့် စစ်တပ်အရာရှိများသာလျှင် ပြင်ပနှင့် အဆက်အသွယ်လုပ်ခွင့်ရှိပြီး သတင်းအချက်အလက်များကို ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုနိုင်သည်။

ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောရလျှင် အဆင့်မြင့်စစ်တပ်အရာရှိများသာလျှင် အင်တာနက်အသုံးပြုခွင့် ရှိပေသည်။

ထို့ကြောင့် စစ်သားများ အချိန်-အာကာသစစ်မြေပြင်မှ ထွက်သွားလိုက် ပြန်လာလိုက် လုပ်နေရသည့် အခြေအနေသည် သူတို့အား နှစ်ပေါင်းများစွာ တောတောင်ထဲတွင် ပိတ်ခံထားရသည့် ရှေးသတ္တဝါများ အချိန်အတော်ကြာမှ အပြင်လာကသို့ ထွက်ပေါ်လာရသည့်အခြေအနေနှင့် များစွာတူညီနေသည်။ သူတို့အတွက် ပြင်ပကမ္ဘာ၏ အပြောင်းအလဲများကို အမှီလိုက်နိုင်ရန် ရက်ပေါင်းများစွာ အချိန်ယူကြရသည်။

တစ်နေ့ အားလပ်ရက် ရထားသော စစ်သားအနည်းငယ်က လမ်းအတူလျှောက်ကာ သုံးထောင်စားတော်ဆက်ကို ဖြတ်သွားခဲ့သည်။ သူတို့အားလုံးသုံးထောင်စားတော်ဆက်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ အံ့အားသင့် ထိတ်လန့်သွာပြီး တစ်ယောက်ဆိုလျှင် တီးတိုး ရေရွတ်လိုက်သေးသည်။

"ဘာတွေဖြစ်သွားတာလဲ...ဒါ တကယ်ပဲ သုံးထာင်စားတော်ဆက်လား..."

အခြားစစ်သားက ပြန်ပြောလိုက်သည်။

"သေချာပေါက် အဲ့ဆိုင်ပဲ...ကြည့်လိုက် အဲ့မှာ ဆိုင်းဘုတ် ချိတ်ထားတယ်..."

သူတို့ ချက်ချင်း ကြည့်လိုက်ရာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ဝင်ပေါက်အပေါ်ဘက်တွင် ရင်းနှီးနေသော ဆိုင်းဘုတ်တစ်ခုရှိသည်-----သုံးထောင်စားတော်ဆက်

ပထမဆုံးပြောလိုက်သောစစ်သားက သူ့မျက်လုံးများကို ပွတ်သတ်ပြီး နောက်တစ်ခေါက် ထပ်ကြည့်လိုက်သော်လည်း သုံးထောင်စားတော်ဆက်တွင် လူတွေရှိနေသေးကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ အပြင်၌ တန်းစီ စောင့်ဆိုင်းနေသော လူတန်းရှည်ကြီးပင် ရှိနေသေးသည်။ သူ စိတ်လှည့်စားမှုအောက် ရောက်နေတာဖြစ်ရမည်ဟု တွေးလိုက်ကာ သူ့ရဲဘော်ရဲဘက်ကို ပြောလိုက်သည်။

"မြန်မြန် ငါ့ကိုဆွဲဆိတ်လိုက်....ငါ စိတ်လှည့်စားမှုထဲရောက်နေတာကွ..."

သူ့ရဲဘော်ရဲဘက်သည် ခဏတာမျှ မလှုပ်မယှက်ဖြစ်သွားပြီး လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ရဲဘော်များ အားလုံးလည်း သုံးထောင်စားတော်ဆက်ကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သော အမူအရာများဖြင့် ကြည့်နေကြသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ ထိုအခါမှသာလျှင် သူတို့မြင်နေရသည်မှာ အမှန်တကယ်မှန်း သဘောပေါက်သွားသည်။

"သေစမ်း.. ငါတို့ လနည်းနည်းလောက်ပဲ စစ်မြေပြင်ကိုသွားတာပါ...ကမ္ဘာကြီးက ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ...လူတွေအများကြီးက သုံးထာင်စားတော်ဆက်မှာ စားဖို့ကို တကယ်ကြီး တန်းစီနေကြတယ်ပေါ့..."

သူတို့မသိကြသည်က ဤသည်မှာ ကြိုတင်အမှာစာရင်းသွင်းခြင်းကို လုပ်ဆောင်ရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ရလဒ်ပင်ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ယခင်ကသာ ဖြစ်ခဲ့ပါက အာကာသအက်ကွဲကြောင်းထိ ရှည်အောင် တန်းစီနေရသော လူများကို တွေ့မြင်ရ၍ သူတို့ ပို၍ပင် အံ့အားသင့်သွားကြမည် ဖြစ်သည်။

"ညီအစ်ကို ဒါတကယ့်ကို မယုံနိုင်စရာပဲ...သုံးထောင်စားတော်ဆက်က အစားအသောက်တွေက ထူးထူးခြားခြားကို အရသာရှိသွားလို့လား မသိဘူး..."

"ငါလည်းမသိဘူး...ဒါပေမဲ့ ငါတို့မှာ အရေးကြီးလုပ်စရာမှ မရှိတာ တစ်ခါလောက် စားကြည့်ရအောင်..."

ထိုသို့ဖြင့် စစ်သားအုပ်စုက သုံးထောင်စားတော်ဆက်၏ အဝင်ပေါက်သို့ ရောက်လာကြသည်။ သူတို့ဝင်တော့မည့်အချိန်တွင် တံခါးမှ ယုန်ငယ်လေးတစ်ကောင်က သူတို့အား တားလိုက်သည်။

"ခင်ဗျားတို့ ကြိုတင်အမှာတင်ထားပါသလား..."

ကြိုတင်အမှာတင်ရမယ်.....

သေစမ်း! မင်းအခု သုံးထောင်စားတော်တက်မှာ စားဖို့ဆိုရင် ကြိုတင်အမှာတင်ထားရမယ်လို့ ပြောတာလား...အရင်ကဆိုရင် ဆိုင်က ဘယ်သူမှတောင် မရှိဘူးကွ...

သို့သော် အချိန်များက ပြောင်းလဲသွားပြီဖြစ်သည်။ယခုဆိုလျှင် သုံးထောင်စားတော်ဆက်၌ စားရန် ကြိုတင်အမှာတင်ထားဖို့ လိုအပ်ပေသည်။ စစ်သားအုပ်စုက ထိန်လန့်နေလျက် အကူညီမဲ့စွာ ပြန်လှည့်ထွက်သွားကြရသည်။ သို့သော် အဝေးမရောက်သေးမီမှာပင် သုံးထောင်စားတော်ဆက်သို့ ချဥ်းကပ်လာသော လူနှစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

စစ်သားတစ်ယောက်က သူတို့ကိုမှတ်မိသွားပြီး အံ့အားသင့်စွာ ပြောလိုက်သည်။

"အဲ့ဒါ လေဒီကျိ နဲ့လေဒီမုန့်ပဲ..."

စစ်သားများ ချက်ချင်းပင် အလေးပြုလိုက်ကြသည်။ လေဒီကျိနှင့် လေဒီမုန့် နှစ်ယောက်လုံးသည် အမျိုးသမီးများ ဖြစ်သော်လည်း အချိန်-အာကာသ စစ်မြေပြင်တွင် အထင်ကြီးလောက်စရာ တည်ရှိမှုမျိုးဖြစ်သည်။ သူတို့ ထွက်ပေါ်လာသည့် နေရာတိုင်းတွင် ကျောက်တုံးကလန်မှ မည်သူမှ အသက်ရှင် မကျန်ရစ်ခဲ့ပေ။ သူတို့၏ အကြွင်းမဲ့ စွမ်းအားအောက်တွင် အချိန်-အာကာသ စစ်မြေပြင်မှ မည်သူကမှ မလေးမစား မလုပ်ရဲပေ။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် အဝေးသို့ လျှောက်သွားသည့်အခါမှသာ သူတို့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။ သို့သော်လည်း အဆင့်မြင့် စစ်တပ်အရာရှိများစွာ ထပ်ပြီး ချဥ်းကပ်လာသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။

စစ်သားများ တွေးလိုက်ကြသည်။

"...အမြင့်ပိုင်းက အရာရှိတွေအကုန်လုံး ဒီနေ့ ဒီကိုလာဖို့ ပူးပေါင်း တိုင်ပင်ထားကြတာများလား..."

သူတို့ မထွက်ခွာမီ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အလေးပြုလိုက်ရပေသည်။

🥘

Prev Next