MM Story Teller

Chapter 60

Viewers 4k

👨‍❤️‍👨Chapter 60

– လက်ဆောင်ပေးခြင်း နည်းပညာရှင်အသစ် ခန့်ခြင်း

ရှန်းချွမ်ကောင်တီသို့ ပြန်ရောက်ပြီးနောက် သွမ့်ရှူးထုံက အိမ်တွင် တစ်ရက် နေလိုက်ပြီးမှ အအေးမိတာ ပျောက်သွားလေသည်။

သူ့မှာ ပေးဖို့ လက်ဆောင်လေးက ရှိနေသေးသော်လည်း ပေးသင့်လား မပေးသင့်ဘူးလား ဘယ်အချိန် ပေးဖို့ သင့်တော်လဲ စဥ်းစားရင်း တွန့်ဆုတ်နေမိသည်။

ဆောင်းဦးကြိုပွဲတော်က မကြာခင် ရောက်တော့မှာဆိုတော့ ပွဲတော်လက်ဆောင်အနေနဲ့ ပေးရင်ရော ဘယ်လိုလဲ။

ညကိုးနာရီတွင် ကြမ်းပြင်မှ မျက်နှာကြက်ထိ ရှည်သည့် ပြတင်းပေါက်ကနေ ကားမီးရောင်များကို မြင်လိုက်ရသည်။ သွမ့်ရှူးထုံက ဆိုဖာကနေ အမြန်ထရပ်မိသည်။ သူက စိတ်ငြိမ်အောင် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်ရင်း နောက်ဆုံး လက်ဆောင်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ လက်ထဲတွင် လက်ဆောင်အိတ်လေးကို ဆွဲပြီး အိမ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

ရှီသွမ်းက သူ့ကို အများကြီး ကူညီပေးထားတာ....လက်ဆောင်ပေးလိုက်လို့ ပြဿနာ မရှိနိုင်လောက်ပါဘူး...

ကားလေးက ရှီမိသားစု၏ အိမ်ရှေ့တွင် ရပ်သွားသည်။ ရှီသွမ်းက ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်သည်နှင့် ခြံဝန်းထဲတွင် စောင့်နေသော ရင်းနှီးနေသည့် ပုံရိပ်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက ခြေလှမ်းကျဲကြီးများနှင့် လျှောက်သွားလိုက်ရင်း ပထမဆုံး ပြောမိသည့် စကားက " အအေးမိတာ သက်သာသွားပြီလား..."

သွမ့်ရှူးထုံက ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည် " အခု သက်သာသွားပါပြီ...."

သူက မသိလိုက်စွာနှင့် ရှီသွမ်း၏ အကြည့်ကို ရှောင်နေသော်လည်း အကောင်းဆုံး ကြိုးစားပြီး ရှီသွမ်းကို ပြန်ကြည့်မိသည်။ သူက လက်ဆောင်အိတ်လေးကို ပေးလိုက်သည်။

" ဒီမှာ ဦးလေးရှီအတွက် လက်ဆောင်....ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် လုပ်ထားတာ..."

ရှီသွမ်း၏ မျက်လုံးထက် အံ့သြသွားသလို လက်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး လက်ဆောင်ယူဖို့ အမြန် လက်လှမ်းလာသည်။ တစ်နေကုန် အလုပ်ပင်ပန်းခဲ့သမျှက ချက်ချင်း ပျောက်သွားကာ ပျော်ရွှင်လာရသည် " ဘာလေးလဲ..."

" ဦးလေးရှီက ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ဘူးလို့ ကြားလို့..."

သွမ့်ရှူးထုံက ဘေးက သစ်ပင်ဆီ အကြည့်လွှဲလိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည် " ပြီးတော့ ဦးလေးရှီက အလုပ် အရမ်းများတယ်လေ...ဒါကြောင့် အရမ်း ပင်ပန်းနေမှာ...ဒါလေးက ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် လုပ်ထားတဲ့ ရနံ့ကုထုံးလေးပါ...အိပ်ပျော်ဖို့ ကူညီပေးတယ်..."

ရှီသွမ်းက ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အတွေးများသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ အိပ်မပျော်သည်က ပုံမှန်လိုဖြစ်နေ၍ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးသောအခါ နေသားကျလာခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် ပြောတာ ဘယ်သူကများ ညမှာ ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်ချင်ရမှာလဲ။

ခဏလောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားရုံနှင့် စိတ်ကို လန်းဆန်းစေသည်။

သွမ့်ရှူးထုံ လုပ်ထားသည့် အိပ်စက်ခြင်းကို ထောက်ပံ့ပေးသော ရနံ့ကုထုံးက ဤကမ္ဘာတွင် တစ်မူထူးခြားသော အရာဖြစ်နေသည်။ ရှီသွမ်းက ဤရနံ့ကုထုံး၏ တန်ဖိုးကို မသိနိုင်သော်လည်း ယခုလို မိတ်ဆွေဆက်ဆံရေးမျိုးက ရှားပါးသည်ဟု ခံစားမိသည်။

အချစ်မခံချင်သည့်သူ ဟူ၍ မရှိပေ။ တစ်ခါကူးစက်မိသွားသည်နှင့် လက်လွှတ်ဖို့ ခက်သည့် အရာ ဖြစ်သည်။

လမ်းမီးရောင်အောက်က လူငယ်လေး၏ မျက်နှာလေးက နူးညံ့ပြီး တိတ်ဆိတ်နေကာ မပြတ်မသားပုံစံနှင့် အခိုးဝေနေ၍ ရှီသွမ်း၏ အေးစက်နေသော နှလုံးသားကို ချက်ချင်း ပျော့ပျောင်းသွားစေပြီး ရေပွက်ကလေးများအဖြစ် ပြောင်းသွားစေသည်။

ရှီသွမ်းက ပြုံးပြလာသည် " ကျေးဇူးပါ..."

သွမ့်ရှူးထုံက ခေါင်းခါပြလိုက်သည် " ဦးလေးရှီက ကျွန်တော့်ကို အများကြီး ကူညီပေးခဲ့တယ်လေ..."

ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားအတွက် တစ်ခုခု လုပ်ပေးချင်မိတယ်...ဤစာကြောင်းကိုဖြင့် စိတ်ထဲတွင်သာ ထားလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေရင်း လေထုက ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြန်သည်။ သွမ့်ရှူးထုံက နှုတ်ဆက်စကားဆိုရန် ပြင်လိုက်ချိန် ရှီသွမ်းက ပြောလိုင်၏

" ကူညီပေးရမှာက ကိုယ့်တာဝန်ပါ...."

သူက လူငယ်လေးအတွက် အရာအားလုံးကို လိုလိုလားလား လုပ်ပေးခဲ့ပြီး ပြန်ရဖို့လည်း မမျှော်လင့်ထားပေ။

သွမ့်ရှူးထုံလည်း ပြုံးပြလိုက်သည် " အင်း...ကျွန်တော်ရောပဲ..."

နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီးနောက် သွမ့်ရှူးထုံက အိမ်ပြန်သွားသည်။ လက်ထဲတွင် လက်ဆောင်အိတ်လေး ဆွဲပြီး ရှီသွမ်းက အိမ်ပေါက်ဝဆီ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဝင်သွားလေသည်။

ချန်နင်က ဥက္ကဌရှီ စိတ်ပျော်နေမှန်း မြင်လိုက်၍ အရဲစွန့်ပြီး မေးလိုက်သည် " ဥက္ကဌရှီ...ဆောင်းဦးကြိုပွဲတော်က မကြာခင် ရောက်တော့မှာဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ ယန်မြို့တော်ကို ပြန်ဦးမှာလား..."

သူလည်း အိမ်ပြန်ချင်ပြီး သူ့မိသားစုနှင့် တွေ့ကာ မိသားစု စုံစုံညီညီ ညစာစားချင်မိသည်။

ရှီသွမ်းက တစ်ခဏမျှ စကားမဆိုမိပေ။ သူက ဤအကြောင်းကို မေ့နေ၍ ရှူးထုံ ယန်မြို့တော်ကို ပြန်မလား မပြန်ဘူးလား သူမသိပေ။ သူက စဥ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ပြန်ဖြေလိုက်သည် " ပြန်ကြတာပေါ့...."

မည်သို့ဖြစ်ဖြစ် ရှီယွိက ယန်မြို့တော်တွင် ရှိနေသည်။

သူက လက်ဆောင်အိတ်လေး ကိုင်ပြီး အပေါ်ထပ် တက်သွားလိုက်ရင်း သူ့အခန်းထဲ ဝင်ကာ နူးနူးညံ့ညံ့ လက်ဆောင်ဗူးလေးကို ဖွင့်ကြည့်မိသည်။ အထဲတွင် ပုလင်းသေးသေးလေးတစ်ခု ရှိနေသည်။

ဗူးလေးက လာဗန်ဒါရောင်လေး ဖြစ်ပြီး ကိုင်ရသည်မှာ ချောမွေ့နေသည်။ သူက အနီးကပ် အနံ့ခံကြည့်လိုက်ချိန် ရနံ့သင်းသင်းလေးကို ခံစားမိရင်း သူ့စိတ်က နေလို့ကောင်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

မအိပ်ခင် ရှီသွမ်းက သွမ့်ရှူးထုံ၏ ရနံ့ကုထုံးကို သုံးခဲ့သည်။ ရနံ့လေးက အခန်းထဲတွင် မျောလွင့်နေသည်။ အိပ်ရာထက် လှဲနေရင်း ရှီသွမ်းခေါင်းထဲက တောင်စဥ်ရေမရ အတွေးတို့ တဖြေးဖြေး ပျောက်ကွယ်သွားကာ လူငယ်လေး၏ ကြော့ရှင်းသော မျက်နှာလေးတစ်ခုတည်းသာ ခေါင်းထဲ ကျန်နေခဲ့သည်။ သူက အမြန်ပင် အိပ်မောကျသွားလေသည်။

ရနံ့ကုထုံးကြောင့်လား လူငယ်လေးကြောင့်လား ပြောရခက်လှ၏။

နောက်တစ်နေ့ ရှီသွမ်း နိုးလာသည့်အချိန် သူက အညောင်းပြေပြီး တက်တက်ကြွကြွ ရှိနေသည်။ ဤသည်က နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်ပြီးမှ ခံစားနိုင်သော ပျော်ရွှင်မှု ဖြစ်သည်။ ယခင်က ခံစားခဲ့ရသည့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုများ ပျောက်ဆုံးသွားကာ အလုပ်လုပ်နိုင်သည့် အားအင်ပင် တိုးလာသည်။ ဤတစ်နေ့လုံး သူက တက်တက်ကြွကြွနှင့် လန်းလန်းဆန်းဆန်း ရှိနေခဲ့သည်။

ရှီသွမ်းက အလုပ်များနေသည့်အချိန် သွမ့်ရှူးထုံကလည်း အအားမနေရချေ။

သွမ့်ရှူးထုံက တနင်္လာနေ့တွင် အလုပ်သွားပြီး ယာ့လန်၏ ထုတ်ကုန်သစ်ကို လေ့လာဖို့ ပြင်နေချိန် ကျိုင်ကျွင့်က သူ့ကို အစည်းအဝေးခန်းထဲ ခေါ်သွားလေသည်။ ကျိုင်ကျွင့်က အလုပ်လျှောက်မည့်သူ တစ်ယောက်က အင်တာဗျူးဖြေဖို့ လာမည်ဖြစ်ပြီး သွမ့်ရှူးထုံက အင်တာဗျူးပေးရမည်ဟု ပြောလေသည်။

သေချာပေါက် သွမ့်ရှူးထုံက မငြင်းပယ်လိုက်ပေ။ သူတစ်ယောက်တည်း ရုန်းကန်နေသည်ထက်စာလျှင် အသင်းအဖွဲ့နှင့် လုပ်သည်က သေချာပေါက် ပိုကောင်း၍ပင်။

နွေဦးပန်းနံပါတ်၂က သူတို့လောကတွင် ရေပန်းစားခဲ့၍ အချို့လေ့လာနေသူများက နွေဦးဆောင်းဦးခန်းမမှာ ဆေးကုမ္ပဏီအစစ်ဖြစ်နေမှန်း သိသွားကြပြီး နည်းပညာပိုင်း ဝန်ထမ်းသစ်ခေါ်မည့်အကြောင်း တွေ့သွားကြချိန် အမြန်လာကြတော့သည်။

နွေဦးပန်းစီးရီး၏ အောင်မြင်မှုက နွေဦးဆောင်းခန်းမ၏ အရည်အချင်းကို မြင်သွားကြစေသည်။

မနက်၉နာရီခွဲတွင် အင်တာဗျူးက တရားဝင် စတင်ခဲ့သည်။ အင်တာဗျူးမည့်သူထဲတွင် သွမ့်ရှူးထုံ ကျိုင်ကျွင့်နှင့် ဝန်ထမ်းရေးရာဌာန၏ ဒါရိုက်တာတို့ ပါဝင်သည်။

ကျိုင်ကျွင့်က အဓိကနေရာတွင် ထိုင်နေသော်လည်း သူက သွမ့်ရှူးထုံကို အဖော်လုပ်ပေးဖို့ ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးသတ်မှတ်ချက်က သွမ့်ရှူးထုံ၏ လက်ထဲမှာ ရှိသည်။

စုစုပေါင်း လူဆယ့်နှစ်ယောက် အင်တာဗျူးဖို့ ရောက်လာကြသည်။ သူတို့တွင် သူတို့ကိုယ်ပိုင် ထူးချွန်သည့် နေရာရှိသည်။ သွမ့်ရှူးထုံက နည်းပညာပိုင်းကို မေးပြီး ကျိုင်ကျွင့်နှင့် ဝန်ထမ်းရေးရာဌာန ဒါရိုက်တာက နည်းပညာနှင့် မဆိုင်သည့် တစ်ခြားမေးခွန်းများ မေးသည်။

သူတို့က ရှစ်ယောက်လောက် မေးပြီးသွားသော်လည်း တစ်ယောက်မှ စိတ်တိုင်းမကျသေးပေ။

စဥ်းစားကြည့်လျှင် နွေဦးဆောင်းဦးခန်းမက နာမည်ကြီးကောင်း ကြီးနိုင်သော်လည်း သူတို့အပေါ် လူထုအမြင်က skincareထုတ်သည့် ကုမ္ပဏီလေးတစ်ခုသာ ဟူ၍ပင်။ အဆင့်မြင့် နည်းပညာရှင်များက နာမည်ကြီး ကုမ္ပဏီများသို့ ရောက်ပြီးသွားပြီ ဖြစ်သည်။

သူတို့ဆီ ဆင်းလာချင်ပါ့မလား။

နွေဦးဆောင်းဦးခန်းမသို့ အလုပ်လာလျှောက်သည့်သူများက ထိုဆေးကုမ္ပဏီကြီးများဆီမှ အရွေးမခံခဲ့ရသည့်သူများ ဖြစ်နိုင်သည်။

သွမ့်ရှူးထုံက အားမလျော့သွားပေ။ သူက ကိုးယောက်မြောက်ဆီ ဆက်သွားလိုက်သည်။

အပြင်ဘက်ကနေ အစည်းအဝေးခန်းမ၏ တံခါးကို တွန်းဖွင့်လာသည်။ သွမ့်ရှူးထုံက အလုပ်လျှောက်လွှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူ မော့မကြည့်ခင် ဝန်ထမ်းရေးရာဌာန ဒါရိုက်တာဆီမှ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကို ကြားလိုက်ရသည်။

ထို့နောက် သူက လျှောက်လွှာနှင့် တွဲထားသော ဓါတ်ပုံကို မြင်သွားမှ သူ့ဘေးက အမျိုးသမီး အံ့သြသွားသည့် အကြောင်းရင်းကို နားလည်သွား၏။

သံသယဝင်စရာ မရှိအောင် ဤလူက ရုပ်ချောချောနှင့်လူ ဖြစ်နေသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ခေါင်းမော့ပြီး အထဲဝင်လာသည့်သူကို ကြည့်မိသည်။

ယခင် မြူတူတူပုံစံနှင့် ယှဥ်လျှင် ယခုလို ဝတ်စုံပြည့်ဝတ်စားထားသည့် ပုံစံက ပိုပြီး တည်ငြိမ်ပုံပေါ်သည်။

ထိုလူက သွမ့်ရှူးထုံကို မြင်လိုက်သောအခါ သိသိသာသာကို အံ့သြသွားသော်လည်း သိသည့်သူကို နှုတ်ဆက်သလို ပြုံးပြလာသည်။

ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် သူက အရင်ဆုံး သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်လိုက်သည် " ကျွန်တော့်နာမည်က ဟန်လင်ပါ....ဆေးဝါးဓါတု နယ်ပယ်မှာ ခုနစ်နှစ်ကြာ ကျင်လည်ဖူးပါတယ်...ပြီးတော့ အတွေ့အကြုံလည်း အလျှံပယ် ရှိပါတယ်....JMCမှာ စာသုံးစောင် တင်ပြဖူးပါတယ်..."

ဝန်ထမ်းရေးရာဌာန ဒါရိုက်တာက စကားမဆိုပေ။ ကျိုင်ကျွင့်ကလည်း လာဘ်ခေါ်သူမျိုး တုပ်တုပ်မလှုပ်ပဲ သွမ့်ရှူးထုံ မေးခွန်းမေးလာမည်ကို စောင့်နေသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက မေးလိုက်သည် " ခင်ဗျားရဲ့ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံက တော်တော်လေး ကောင်းတယ်...ဘွဲ့ရပြီးတော့ လိုင်ခန်းဆေးဝါးမှာ နှစ်နှစ် အလုပ်လုပ်ခဲ့တယ်...ပြီးတော့ ကုမ္ပဏီတော်တော်များများမှာလည်း အလုပ်လုပ်ခဲ့တယ်...ဒါပေမယ့် အကြာကြီး မနေခဲ့ဘူး...ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ သိချင်တယ်..."

ခဏခဏအလုပ်ပြောင်းနေရသည့် နည်းပညာရှင်မျိုးက ဦးစားပေး ရွေးသင့်သည့်သူမျိုး မဟုတ်ပေ။

ဟန်လင်၏ မျက်ခုံးတို့ ကော့တက်သွားရသည်။ သူက သွမ့်ရှူးထုံကို တည့်တည့်ကြည့်နေပြီး တည်တည်ငြမ်ငြိမ် ပြုံးပြလာ၏။

" ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်က ဂေးဖြစ်နေလို့လေ..."

ဝန်ထမ်းရေးရာဌာန ဒါရိုက်တာ :

!!!

ကျိုင်ကျွင့် : ?

သွမ့်ရှူးထုံ " ...အဲ့ဒါနဲ့..."

ဟန်လင်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြန်ဖြေလေသည်

" အဲ့ဒါနဲ့ အထုတ်ခံလိုက်ရတာပေါ့..."

သူက အရင်ကတည်းက သူ၏ လိင်စိတ်ခံယူမှုကို ဖုံးကွယ်မထားခဲ့ဖူးသော်လည်း ထိုအရာမျိုးက လူထု၏ မျက်လုံးထဲတွင် လက်ခံမပေးနိုင်သည့် ပုံမှန်မဟုတ်သော အရာမျိုးဟု ယူဆကြသည်။

လုပ်ငန်းစု၏ နာမည်ကို ထိခိုက်မည်စိုး၍ ထိုကုမ္ပဏီကြီးများက သူ၏ လိင်စိတ်တိမ်းညွှတ်မှုအကြောင်း သိသွားကြချိန် သူ့ကို အလုပ်ထုတ်ခဲ့ကြသည်။ သူလည်း ထိုအရာကို နားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။

အင်တာဗျူးသည့်သူ သုံးယောက်လုံး စကားမဆိုမိကြပေ။

ကိုယ့်ကိုယ်ကို သဘောမကျမိ၍လား တစ်ခြားအရာကြောင့်လားမသိ ဟန်လင်၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်များ တွန့်လိမ်သွားသည် ။ ထို့နောက် သူက တည့်တည့်သာ ပြောလိုက်သည် " စိတ်ခုသွားကြရင် ကျွန်တော် တစ်ခါမှ မလာခဲ့ဘူးလို့ သဘောထားလိုက်ပါဗျာ..."

ဟန်လင်က ရုပ်ချောပြီး အရည်အချင်းရှိကာ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံလည်း အများကြီး ရှိသည်။သူတို့လိုချင်သည့် အချက်များနှင့် အားလုံးကိုက်ညီနေသည်။ တစ်ခုစိတ်မကောင်းစရာက သူက ဂေးဖြစ်နေသည်။ သခင်လေးသွမ့်က သူ့ကို ငြင်းဖို့များသည်။

သခင်လေးသွမ့်က မိန်းကလေးတွေချည်း ထည်လဲတွဲခဲ့တာ ဘယ်သူမသိလို့လဲ။

အဖြောင့်တစ်ယောက်က ဂေးတွေနဲ့ ဝေးဝေးနေချင်တာ သဘာဝပဲလေ။

ထင်မှတ်မထားစွာ သွမ့်ရှူးထုံက ပြောလိုက်သည်။

" အလုပ်သင်ကာလ တစ်လ.. သဘောတူရင် စာချုပ်မှာ လက်မှတ်ထိုးပါ..."

ဟန်လင်က ချက်ချင်း ပြုံးပြလာသည် " ကျေးဇူးပါ...ဒါရိုက်တာသွမ့်..."

ဟန်လင်အပါအဝင် နည်းပညာဌာနအတွက် လူနှစ်ယောက်လောက် အလုပ်ခန့်ခဲ့သည်။ သူတို့က ဟန်လင်လောက် အတွေ့အကြုံမများသော်လည်း ရိုးသားကြိုးစား၍ လက်ထောက်အဖြစ် သုံးနိုင်ပေသည်။

ဟန်လင်ကိုတော့ သူက လက်ထောက်သာသာ သဘောထားလို့ ရနိုင်သည့်သူမျိုး မဟုတ်ပေ။

အင်တာဗျူးပြီးနောက် နေ့လည်စာစားချိန် ရောက်လာခဲ့သည်။

ဟန်လင်က သွမ့်ရှူးထုံနားကို ကပ်လာပြီး ပြောလာ၏။

" မနက်ဖြန်မှ အလုပ်စဝင်မှာ ဆိုပေမယ့် ဒီနေ့ ထမင်းစားဆောင်ကနေ ထမင်းအလကား စားလို့ရလား...."

သွမ့်ရှူးထုံက သူ့ကို ကြည့်လိုက်သည် ။

" သဘောပါ..." သူက နည်းနည်း သွားလိုက်ပြီးမှ ပြန်လှည့်ကြည့်လာပြီး ကြင်ကြင်နာနာ သတိပေးလာသည် ။

" ခင်ဗျားတို့ကို မနက်ဖြန်မှ အလုပ်စဝင်ခိုင်းတာက ပြင်ဆင်ဖို့ အချိန်ပေးတာနော်...အိမ်ပြန်ပြီး စီစဥ်စရာလေးတွေ လုပ်ဖို့ မလိုတော့ဘူးလား..."

စနေနေ့က ထိုလူမှာ ဟိုင်မြို့တော်တွင် လျှောက်သွားနေခဲ့သည်။ တနင်္လာနေ့တွင် ရှန်းချွမ်ကောင်တီကို ရောက်နေပြန်သည်။ သူနေဖို့ နေရာတောင် ရှာထားပြီးပါ့မလားပဲ။

ဟန်လင်၏ မြေခွေးလို မျက်လုံးများက ကွေးညွတ်သွားလေသည် " ကျွန်တော့်ကို စိတ်ပူပေးနေတာလား..."

သွမ့်ရှူးထုံက ဟန်လင်နှင့် အီစီကလီလုပ်ဖို့ ပျင်းလွန်းလှသည်။ သူက ဟန်လင့်ကို ထမင်းစားဆောင်ဆီ ခေါ်သွားလိုက်ပြီး ထမင်းတစ်နပ် ကျွေးလိုက်သည်။

ရုပ်ချောချော ကောင်လေးနှစ်ယောက် ထမင်းအတူတူ စားနေကြသည်ကို မြင်ပြီး ဝန်ထမ်းမများက တက်တက်ကြွကြွ ဆွေးနွေးတော့သည်။ လူတော်တော်များများ ဝန်ထမ်းရေးရာဌာန ဒါရိုက်တာဆီ စုလာကြပြီး လူသစ်ကို တိတ်တိတ်လေး စုံစမ်းကြတော့သည်။

" လီကျဲ...အဲ့ဒီကောင်ချောလေးက ကျွန်မတို့ဆီ အသစ်ရောက်လာတဲ့ ဝန်ထမ်းသစ်လား..."

“လီကျဲ...သူ့နာမည်က ဘာတဲ့လဲ..."

" လီကျဲ...သူက အသက်ဘယ်လောက်လဲ...သူ့မှာ ကောင်မလေး ရှိလား..."

ဝန်ထမ်းရေးရာဌာနဒါရိုက်တာ : ...သူ့မှာ ကောင်မလေးရှိလား မမေးပဲ ကောင်လေးရှိလား မေးရမှာ...

မျက်နှာတည်တည်နှင့် ပြောလိုက်ရသည် " သူ့နာမည်က ဟန်လင်...သူက သုတေသနဌာနရဲ့ နည်းပညာရှင်အသစ်...ကျန်တာတော့ ငါလည်း မသိဘူး..."

နွေဦးနှလုံးသားများ ပွင့်ဖူးနေကြသည့် မိန်းမငယ်လေးများကို နှင်လိုက်ပြီးနောက် သူမက သွမ့်ရှူးထုံနှင့် ဟန်လင်တို့ဆီ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သခင်လေးသွမ့်က တကယ့်ကို ကျယ်ပြန့်သည်ဟု ခံစားမိသည်။ တစ်ဖက်လူက အရည်အချင်းရှိပြီး တော်နေသရွေ့ သူတို့၏ လိင်စိတ်ခံယူမှုကို ဂရုမစိုက်ပေ။

နေ့လည်စာစားပြီးနောက် သွမ့်ရှူးထုံက သုတေသနဌာနဆီ ပြန်သွားလိုက်သည်။ ဟန်လင်ကလည်း သူ့နောက်က ဆက်လိုက်လာသည်။

ဟန်လင်က ဓါတ်ခွဲခန်းနံပါတ်၂ကို ကြည့်ပြီး ချက်ကောင်းကို ထိပြောလာ၏ " ဒါက တော်တော် ရိုးရှင်းပြီး အကြမ်းသဘောဆန်တယ်..."

သွမ့်ရှူးထုံက ဓါတ်ခွဲခန်းအင်္ကျီ ဝတ်လိုက်ပြီး ယာ့လန်၏ ထုတ်ကုန်အသစ်ကို ဖွင့်လိုက်သည် " ခင်ဗျား နှုတ်ထွက်လိုက်လို့ ရနေသေးတယ်နော်..."

ဟန်လင်က လျှာလိပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။

" အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် မရှိတဲ့လူပဲ..." သူက ယာ့လန်၏ ထုတ်ကုန်သစ်ကို ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်ခုံးပင့်ပြီး ပြုံးပြလာသည် " အဲ့ဒီနေ့တုန်းက ခင်ဗျားဘာလို့ ဒီဟာဝယ်လဲ စဥ်းစားနေတာ....ဒီမှာ သုတေသနလုပ်ဖို့ ယူသွားချင်လို့ကိုး...ခင်ဗျားလည်း ဒါက တစ်ခုခုမှားနေမှန်း တွေ့ထားလို့မို့လား..."

သွမ့်ရှူးထုံက သူ့ကို ကြည့်လာသည် " ခင်ဗျားလည်း ဒါက တစ်ခုခုမှားနေတယ်လို့ ထင်တယ်လား..."

" နည်းနည်းပါ...ဒါပေမယ့် မသေချာပါဘူး..." ဟန်လင်က ဓါတ်ခွဲခန်းထဲ လှည့်ပတ်ကြည့်နေလိုက်သည်။ " ခင်ဗျားမှာ ကုတ်အပိုရှိလား...ခင်ဗျားကို လိုက်ရှုပ်ပေးမလို့လေ..."

သွမ့်ရှူးထုံက မငြင်းလိုက်ပေ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဟန်လင်၏ အရည်အချင်းကို ကြည့်ဖို့ အခွင့်အရေးရသွားသည်။

" လျှောက်လုပ်ပေးဖို့ မလိုပါဘူး...ဒီသုတေသနကို ယူလိုက်လို့ရတယ်..." သွမ့်ရှူးထုံက ဘေးကို ရပ်လိုက်ပြီး သူ့အတွက် ကုတ်အင်္ကျီအသစ်တစ်ထည် ပေးလိုက်သည်။

ဟန်လင်က နှုတ်ခမ်းထောင့်တို့ ကွေးညွတ်သွားပြီး အင်္ကျီဝတ်ရင်း စကားပြောလာသည် " အရင်တုန်းက ခင်ဗျားမှာ ကောင်မလေးတွေ အများကြီးရှိခဲ့တယ်လို့ ကြားဖူးတယ်..."

သွမ့်ရှူးထုံ "....အဲ့ဒါက ဒီသုတေသနနဲ့ တစ်ခုခု ပတ်သက်နေလို့လား..."

" ကိုယ်ထင်တာ မှားပြီး အရူးဖြစ်သွားမှာ စိုးရိမ်လို့ပါ..."

ဟန်လင်က ကုတ်အင်္ကျီကို ဝတ်ပြီးသွားသည် " တကယ်လည်း စမ်းသပ်ချက်တွေလုပ်ဖို့က တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ့်ရဲ့ မှန်းဆချက်ကို အားကိုးရတယ်လေ..."

သွမ့်ရှူးထုံက တစ်လွဲမတွေးလိုက်စေချင်၍ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြလိုက်သည် " ခင်ဗျားထင်တာ မှန်ပါတယ်...ကျွန်တော်က ယောက်ျားတွေကိုပဲ ကြိုက်တာ..."

" အာ..." ဟန်လင်က သက်ပြင်းချလိုက်သည် " ဟို မစ္စတာရှီလား..."

သွမ့်ရှူးထုံက ဟန်လင် ရှီသွမ်းကို ဘယ်လိုသိလဲ မအံ့သြမိပေ။ ရှီသွမ်း၏ ဇာတ်မြစ်အရ သူ့ကို သိကြသည်က ပုံမှန်ပင်။

ခံစားချက်မရှိသော မျက်နှာနှင့် သူက ငြင်းလိုက်သည် " သူနဲ့က မိတ်ဆွေတွေပါ...ခင်ဗျားရဲ့ စမ်းသပ်မှုကိုသာ လုပ်ပါ..."

ဟန်လင်က မျက်ခုံးပင့်မိသွားပြီး စကားပြောရပ်လိုက်သည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ဘေးကနေရပ်ပြီး အကဲခတ်နေသည်။ ဟန်လင်က အလုပ်လုပ်တာ အရည်အချင်းရှိပြီး တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ် ဖြစ်မနေမှန်း တွေ့လိုက်ရသည်။ သွမ့်ရှူးထုံက ကျေနပ်သွားရသည်။ ဤလူက စကားများသော်လည်း အရည်အချင်းရှိသည်ဟု တွေးမိသည်။

ဟန်လင်အတွက် ဤစမ်းသပ်မှုက မခက်ခဲလှပေ။ သူက စမ်းသပ်ချက်ရလဒ်ကို ချရေးလိုက်ပြီး သွမ့်ရှူးထုံဆီ ကမ်းပေးလာသည်။

“တကယ်တော့ နွေဦးပန်းနံပါတ်၁ကို စျေးကွက်တင်တုန်းက ဒီလိုမျိုး တစ်ကြိမ်ထက်မနည်း စမ်းသပ်ခဲ့ဖူးတယ်..." ဟန်လင်က တောင်းပန်သလို ပြောလာသည်

" အားလုံးက လေးစားနေကြတာရော...အမြန်အစွမ်းပြတယ်ဆိုတာကို ကိုယ်တိုင်မမြင်ရသရွေ့ မယုံခဲတာကြောင့်ရောပါ...ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ရဲ့ အရည်အချင်းတွေက ခင်ဗျားထက် တကယ်နိမ့်ပါတယ်....အဲ့ဒီမှာ ပုံမှန်မဟုတ်တာ တစ်ခုမှ မတွေ့ခဲ့ရဘူး..."

သွမ့်ရှူးထုံက စမ်းသပ်ချက်ရလဒ်ကို ကြည့်မိသည် " ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားရဲ့ အရည်အချင်းတွေကတော့ ယာ့လန်က ပညာရှင်တွေထက် သာပါတယ်..."

သွမ့်ရှူးထုံက အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်မိသည် ။

" ထုတ်ကုန်တွေက စျေးကွက်မတင်ခင် စစ်ဆေးရမှာလေ...ယာ့လန်ရဲ့ ထုတ်ကုန်အသစ်က ချို့ယွင်းချက်ရှိနေတယ်...ဒါကြီးကို ဘာလို့ စျေးကွက်တင်နေကြသေးတာလဲ..."

ဟန်လင့်အတွက် ဤကိစ္စက သူနှင့်မဆိုင်သည့်အရာဖြစ်နေသည်။ သူက ပုခုံးတွန့်ပြလိုက်သည် " ဘယ်သိပါ့မလဲ...ခင်ဗျား ဘာလုပ်မလို့လဲ..."

သူ့မေးခွန်းက တော်တော်လေး ထိရောက်မှုရှိသည်။ တကယ်လည်း သွမ့်ရှူးထုံက သေချာမစဥ်းစားရသေးပေ။ ယာ့လန်၏ ထုတ်ကုန်သစ်က တကယ်တော့ ထောင်ချောက်တစ်ခု ဖြစ်နေသည်။ သို့သော်လည်း သူက ဤအရာကို ဖော်ထုတ်ပြီး သုံးစွဲသူများကို သတိပေးလိုက်ရမလား။ သူတို့ကို သတိပေးချင်လျှင် ဘယ်နည်းလမ်းကို သုံးသင့်လဲ။

သူ စဥ်းစားနေချိန် ဖုန်းသံမြည်လာသည်။ ခေါ်လာသည့်သူက ရှီသွမ်းပင်။

“ရှူးထုံ...မင်း ဟိုတစ်နေ့က ယာ့လန်ရဲ့ ထုတ်ကုန်သစ်ကို ဝယ်ခဲ့တာ တစ်ခုခုမှားနေမှန်း တွေ့လိုက်လို့မို့လား..."

သွမ့်ရှူးထုံ " ခင်ဗျား ဘယ်လို သိသွားရတာလဲ..."

ရှီသွမ်း မပြောခင် ဟန်လင်က သူ့ဖုန်းကို သွမ့်ရှူးထုံရှေ့ ပြလာသည်။

" တွေ့ပြီ...ယာ့လန်ရဲ့ ထုတ်ကုန်ကို သုံးခဲ့တဲ့သူတွေက ဘေးထွက်ဆိုးကျိုး ခံစားနေရလို့ နွေဦးပန်းနံပါတ်၁လည်း ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးရှိနေမလား ဆိုပြီး အင်တာနက်က လူတွေ စိုးရိမ်နေကြတယ်...."

သွမ့်ရှူးထုံ "...."

ဘာလို့ နွေဦးပန်းနံပါတ်၁က ထပ်ပြီး တိုက်ခိုက်ခံရပြန်ပြီလဲ။

****

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိပါတယ်။

လာတော့မှာ ...လာတော့မှာ...ဟီးဟီး...

👨‍❤️‍👨

Prev Next