Chapter 20

💙Chapter 20 - ပြီးဆုံးသွားပါပြီ။

ရှောင်ဟုန်ယန် တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ရာ မိသားစု သုံးယောက်လုံး သူမကို ပြိုင်တူကြည့်လိုက်ကြသည်။ ယခုမှ သူမ ဘာကြောင့်ထွက်သွားသည်ကို သတိရမိသည်။

 "အဖေ၊ ဒုတိယညီမ၊ တတိယအစ်ကို၊ အစ်ကို လီချမ်နဲ့ ပြောပြီးပါပြီ"

ဒုတိယအစ်မ ရှောင်ဟုန်ရှားက ထပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်အား ထိုင်ခိုင်း၍ ဆေးဖက်ဝင် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ကို ထည့်ပေးသည်။ရှောင်ဟုန်ရှားသည် လက်ဖက်ရည်တစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီး စကားမပြောဘဲ ထိုင်နေလိုက်သည်။

ရှောင်ကျန်းတန့် အတွက်တော့ တစ်ယောက်က ညီမဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်က သူငယ်ချင်းပင်။သူ့နှလုံးသားက သူ့ညီမအပေါ် ဘက်လိုက်မိသော်လည်း ဝမ်လီချမ်နှင့်မှ လက်ထပ်တော့မည်ဖြစ်၍ သူ စိတ်သက်သာရာ ရသွားမိသည်။

"အဖေ သမီးကို အခုလက်ထပ်စေချင်တာလား"

 "ဟုတ်တယ်"

 "သမီးက လက်မထပ်ချင်သေးဘူး"

ရှောင်ကျန်းတန့် ခေါင်းငုံ့ကာ ထောင့်သို့ သွားထိုင်လိုက်သည်။

 "ဘာလို့လဲ"

 "သမီး ဘယ်လိုလဲ၊ သူက ဘာပြောလိုက်တာလဲ"  

သားဖြစ်သူကလည်း ဝမ်လီချမ် မဆိုးကြောင်း ပြောပြခဲ့သည်။သူ့သားက တစ်ခါတလေ စိတ်မချရသော်လည်း သူ့ညီမကို ချစ်တာကြောင့် မီးတွင်းထဲ တွန်းချမည့်သူမဟုတ်ပေ။

 "အဖေ၊ အစ်ကိုလီချမ်က အခုလက်ထပ်စာချုပ်ချုပ်ထားပြီး နောက်နှစ်မှာမှ မင်္ဂလာပွဲလုပ်ချင်တာပါတဲ့"

 "ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"

 "အခု စာချုပ်ချုပ်လိုက်မယ်၊ နောက်နှစ်မှ လက်ထပ်ပွဲလုပ်မှာပါ"

 "မဟုတ်ဘူး၊ မင်္ဂလာဆောင်နဲ့ စာချုပ်ချုပ်တာက အတူတူလုပ်ရမယ်လေ"

 မင်္ဂလာပွဲမလုပ်ရင် ဘယ်သူသိမှာလဲ။ ဒါမှမဟုတ် အဲဒီမိသားစုက ဆင်းရဲလွန်းလို့ ကျွေးမွေးဧည့်ခံဖို့ ပိုက်ဆံတောင် မရှိဘူးလို့ပြောကြမှာမလား။

 "ဘာလို့ အတူတူ မလုပ်ရမှာလဲ"

 “မဧည့်ခံ မကျွေးမွေးရင် အိမ်ထောင်ကျတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူသိမှာလဲ၊ ဧည့်ခံပွဲလုပ်ရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က မင်း လက်ထပ်ပြီးပြီဆိုတာ တခြားသူတွေကို ပြောပြဖို့ပဲ၊ သမီး အဲဒီကလေးက ပိုက်ဆံမရှိတာလား၊ ပိုက်ဆံထုတ်မပေးချင်ဘူးလား အဖေ့ကို ပြောပြပါ" 

ယနေ့ ဝမ်လီချမ်ကို သွားတွေ့ကြည့်ရာ သူတို့ဆိုင်က အတော်လေးစီးပွားရေးကောင်းပြီး ပိုက်ဆံပေါမှန်းသိသာသည်။ 

 "အဖေက ဘယ်လိုထင်လို့လဲ"  

အစ်ကိုလီချမ်သည် ဤမျှ ယုတ်ညံ့သော လူမဟုတ်ပေ။

 "ဒါဆို သူ့မှာ အကြောင်းပြချက် ရှိရမယ်၊ ဘာလို့ ဒီနှစ်မဟုတ်ဘဲ နောက်နှစ်မှ လုပ်ရတာလဲ"  

ရှောင်တရှင်းသည် အဆိုးမြင်တတ်သူမဟုတ်ပေ။သူ့အယူအဆက တကယ်မှန်သည်။မင်္ဂလာပွဲ မလုပ်ပါက အိမ်ထောင်ပြုကြောင်းကို မည်သူမျှ သိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ၊ အကယ်၍ နောက်နှစ်တွင် ကွာရှင်းမည်ဆိုပါက ဝမ်လီချမ် မှာ မိန်းမရှိကြောင်း မည်သူမျှ သိမည်မဟုတ်ပေ။

 "အစ်ကိုလီချမ်က နောက်လမှာ အိမ်ဆောက်ချင်တာပါတဲ့" 

အမှန်မှာ၊အစ်ကိုလီချမ် နေသည့်နေရာတွင် သူမလည်း နေထိုင်နိုင်ပြီး အိမ်ဆောက်ခြင်းသည် နှစ်ကုန်အထိ ကြာမည်ဖြစ်တာ‌ကြောင့် ယခုနှစ်တွင် မင်္ဂလာပွဲလုပ်ရန် မလိုအပ်ဟု သူမလည်း ခံစားမိသည်။

 "အိမ်ဆောက်မှာလား"

 "ဟုတ်ကဲ့၊ အစ်ကို လီချမ် ဆိုလိုတာက အိမ်ဆောက်ပြီးရင် မင်္ဂလာပွဲလုပ်မယ်လို့ ပြောတာပါ"

 "ကောင်းပြီ၊ အဲဒါကို ကြိုမပြောနဲ့ဦး၊ ဟုန်ရှားနဲ့ ကျန်းတန့် မင်းတို့ပြန်ကြတော့ကွာ"  

ယနေ့ ဆောင်းဦးရာသီမှာ သားသမီး နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ထောင်ကျပြီး ဖြစ်သောကြောင့် မိသားစု တွေ့ဆုံပွဲအတွက် အိမ်ကို စောစောပြန်ရပေမည်။

 သမီးအငယ်ဆုံးကိစ္စကိုလည်း စဉ်းစားရမှာပင်။မည်သို့ဆိုစေ၊ အိမ်ဆောက်သည်ဆိုခြင်းက ကောင်းသောကိစ္စပင်။

ရှောင်ဟုန်ရှားနှင့် ရှောင်ကျန်းတန့်တို့သည် လမုန့်တစ်ဗူးစီနှင့် ပြန်သွားကြသည်။ ရှောင်တရှင်း သည် စက်ပြင်ဆရာဖြစ်ပြီး အလုပ်သင်များစွာကို သင်ပေးရသည်။ ပွဲတော်ကာလအတွင်း လူတော်တော်များများက သူ့ကို လက်ဆောင်များ ပေးကြ၏။

ဝမ်လီချမ်သည် စတိုးဆိုင်သို့ ပြန်လာကာ မာကျစ်အား ဆိုင်ကိုကြည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး လျှိုဖုန်းကျန်း ကို အပေါ်ထပ်အခန်းသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။

"အမေ၊ ဒီည ကျွန်တော် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ဒီကို ခေါ်ခဲ့မယ်၊အမေ သူမနဲ့ တွေ့လို့ရတယ်"

 "သား၊ မနေ့ညက ဘာဖြစ်တာလဲ"  

သူမ သားဖြစ်သူကို မနေ့ညက ကျန်းချမ်မှာ အိပ်ရသည့်အကြောင်းအား မေးဖို့ အခွင့်အရေး မရှိခဲ့ပေ။ယခုတော့ သားဖြစ်သူ မိန်းကလေးကို အိမ်ခေါ်လာမည်ဆို၍ မနေ့ညက သူတို့ ဘာဖြစ်သွားနိုင်မှန်း သိလိုက်ရ၏။

 "မနေ့ညက ဟိုတယ်က အခန်းတွေ ကုန်သွားတယ်၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အိပ်ရာ နှစ်ခုပါတဲ့ အခန်းထဲမှာ နေခဲ့ရတယ်၊ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"  

သူ့အမေက နားလည်မှုလွဲမှာစိုး၍ ဝမ်လီချမ် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောပြသည်။

လျှိုဖုန်းကျန်း၏ အမြင်မှာတော့ သားဖြစ်သူနှင့်မိန်းကလေးကြားက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့လျှင်တောင် သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ခန်းတည်းမှာ အတူအိပ်တာပင်။ 

 "မင်းရဲ့အစီအစဥ်ကရော ဘယ်လိုလဲ"

 "အမေ၊ ကျွန်တော် သူ့ကို လက်ထပ်ချင်တယ်"

"မိန်းကလေးရဲ့ မိသားစုနဲ့ရော တွေ့ပြီးပြီလား"  

လျှိုဖုန်းကျန်းသည် ယခုထိ ကောင်မလေးကိုတောင် မမြင်ဖူးသေးသော်လည်း သူ့သားက ရုတ်တရက် လက်ထပ်တော့မည်ဖြစ်သည်။

 "ဟုန်ယန်ရဲ့ အဖေနဲ့အစ်ကိုက နေ့လယ်က စတိုးဆိုင်ကို ရောက်လာတယ်၊ မနေ့ညက ကျန်းချမ်မှာ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ သူတို့ သိသွားကြတယ်"

 "သူတို့က မင်းကို တစ်ခုခုလုပ်ခဲ့သေးလား" 

လျှိုဖုန်းကျန်းသည် သူမ၏ သား မျက်နှာလေးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ကြည့်နေသည်။ယခုလိုမျိုး ကြုံလာရလျှင် မိန်းကလေးဘက်က နစ်နာရသည့်အတွက် ‌မိန်းကလေး၏ မိသားစုက ယောက်ျားလေးကို ဒုက္ခပေးနေသည်အား သူမ တွေ့ခဲ့ရဖူး၏။

 "အမေ ဒီည ဟုန်ယန်ကို တွေ့တဲ့အထိ စောင့်ချင်တယ်၊ ဒါမှ မင်းတို့အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စက အမြန်ဆုံး ပြေလည်စေမှာပါ"  

သူမသည် မိခင်တစ်ယောက်၏ အလုပ်ကို ဦးစွာပြီးအောင် လုပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ထို့နောက်တွင် ရှောင်ဟုန်ယန်၏ မိသားစုနှင့် အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်း ဆက်သွယ် ပြောဆိုရမည်ဖြစ်သည်။

 "သားက အိမ်ဆောက်မယ် ဟုတ်လား"  

ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းသုံးပစ္စည်းများအား ဆက်သွယ်မှာယူရန် သမီးနှင့်သမက်တို့ကို ပြောရဦးမည်။ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းစတင်ရန်လည်း နောက်လအထိ စောင့်ရဦးမည်ဖြစ်သည်။ သားဖြစ်သူက ယခုလက်မထပ်ထားလျှင် အိမ်ဆောက်သည်ဆိုခြင်းက ခဏတစ်ဖြုတ်နှင့် ပြီးတာမဟုတ်‌ပေ။သားပြောတာလည်း သဘာဝကျသားပဲ...

 "ဟုတ်ကဲ့"  

ဝမ်လီချမ်သည် ယောက်ဖများအား ပန်းရန်ဆရာနှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကူညီပေးခိုင်းပြီး အိမ်သစ်မှာသာ လက်ထပ်ပွဲလုပ်ချင်သည်။  

"အမေ၊ ကျွန်တော် အရင်စာချုပ်ချုပ်ထားချင်တယ်၊ ပြီးရင် အိမ်ဆောက်ပြီးရင် လက်ထပ်ပွဲလုပ်မယ်"

 "မိန်းကလေးက သဘောတူမှာလား သားရယ်....."

ဝမ်လီချမ်သည် ညစာစားပြီးနောက် လမ်းဆုံတွင် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို စောင့်နေသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ယမန်နေ့က ကျန်းချမ်တွင် ဝယ်ခဲ့သော ၀တ်စုံကို ဝတ်ပြီး ဝမ်လီချမ်၏ စက်ဘီးနောက်ခုံတွင် ထိုင်ကာ ဝမ်လီချမ်၏ ခါးကို သိုင်းဖက်ထားသည်။

 "စိတ်မပူပါနဲ့၊ ဆွေမျိုးကိုသွားတွေ့သလိုပါပဲ၊အမေက အရမ်းသဘောကောင်းတာ၊မင်း သူမနဲ့

အဆင်ပြေပါလိမ့်မယ်"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ် ၏ ကျောပြင်ပေါ်တွင် ခေါင်းကိုမှီထားကာ ဘာမှပြန်မပြောမိပေ။ သူမသည် ဤတိုက်ပွဲကို ကောင်းစွာတိုက်ခိုက်ပြီး အစ်ကိုလီချမ် ၏မိခင်က အထင်ကြီးလေးစားအောင် လုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို စတိုးဆိုင်သို့ ခေါ်သွားရာ လျှိုဖုန်းကျန်းက တံခါးဝတွင် စောင့်နေပြီဖြစ်သည်။

လျှိုဖုန်းကျန်းက ရှောင်ဟုန်ယန် ကို အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်သွားပြီး အောက်ထပ်က စတိုးဆိုင်ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ဝမ်လီချမ်အား တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့သည်။

 နာရီဝက်လောက်ကြာသော် နှစ်ယောက်သား ရယ်ရယ်မောမော စကားတပြောပြောနှင့် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာသည်။ သူတို့ဆင်းလာရင်း လျှိုဖုန်းကျန်းသည် ရှောင်ဟုန်ယန်၏ လက်ကို ဆက်လက်ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

 "လီချမ်၊ မင်း ရှောင်ဟုန်ယန်ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးလိုက်၊ သေချာပို့ပေးလိုက်နော်"

ဤမိန်းကလေးသည် သူမနှင့် အံကိုက်ဖြစ်သည်။ ပေါင်းသင်းရလွယ်ကူပြီး စကားပြော၍ အဆင်ပြေနိုင်သည်၊ အဓိကအားဖြင့် သူမ၏သားသည် သူမကို နှစ်သက်သောကြောင့်သူမလည်း နှစ်သက်သည်။အကယ်၍ သူမစိတ်ထဲက မကြိုက်လျှင်တောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း လက်ခံမှာပင်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ၊သူမ ရှောင်ဟုန်ယန်ကို စိတ်ထဲကပါ လက်ခံသဘောတူပြီးဖြစ်၍ ဘာမှပြောစရာမလိုတော့ပေ။ 

 ပြန်သွားသောအခါ ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ်၏ စက်ဘီးနောက်တွင် ထိုင်သည်။ သည်တစ်ခါတော့ သူမက သူ့ကို ပိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်သည်။ အပေါ်ထပ်မှာ ဝမ်လီချမ်၏မိခင်က သူမကို အမေဟု ခေါ်ပါဟု ပြောပြီး စာအိတ်အနီလေး လက်ဆောင်ပေးလိုက်၏။

သူမ၏ အဖေက သဘောတူသည်ဖြစ်စေ၊ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ အိမ်ထောင်ပြုပြီးပါက ဆွေမျိုးဖြစ်လာမည်ဖြစ်သည်။ အမေက အစ်ကိုလီချမ် ပြောသည့်အတိုင်း ချစ်စရာကောင်းပြီး ပေါင်းသင်းရလွယ်ကူသည်။သူမကိုလည်း အစ်ကိုလီချမ်အကြောင်း ပြောပြသည်။သူမကလည်း အစ်ကိုလီချမ် ၏မိခင်ကို လက်ထပ်ရန် ကတိပြုခဲ့သည်။

 "အစ်ကိုလီချမ်၊ အဖေက အစ်ကို့ကို အိမ်လာခိုင်းတယ်" 

 အိမ်ကထွက်လာတုန်းက သူမ၏ အဖေက သူ့အစ်ကို လီချမ်ကို အိမ်ခေါ်လာခိုင်းသေးသည်။

 "ကောင်းပြီ၊ မင်းနဲ့ အမေက တော်တော်အဆင်ပြေနေတာပဲ၊ ဒါကြောင့် အခု စိတ်မပူနဲ့တော့၊လက်ထပ်ပြီးရင် ကိုယ် မင်းကို စိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမယ်၊အမေကလည်း စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားမှာပါ"

ဒါကြောင့် မင်းစိတ်မပူပါနဲ့၊ ကိုယ့်ကို အေးအေးဆေးဆေး လက်ထပ်လိုက်ပါ။ 

"ဒါဆို မနက်ဖြန် ကျောင်းကိုသွားပြီး လက်ထပ်စာချုပ်ရအောင် လုပ်ရမယ်"

ဝမ်လီချမ်သည် အောက်ထပ်တွင် စက်ဘီးကို သော့ခတ်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့်အတူ အပေါ်ထပ်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။ ဤသည်က သူမ၏ အိမ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်ဖူးခြင်းဖြစ်ပြီး တစ်ခုခု ယူလာသင့်ပေသည်။ သူသည် လမ်းတွင် ဆေးလိပ်၊ အရက်နှင့် စားစရာအချို့ကို ဝယ်ဖို့ပြင်ခဲ့သော်လည်း ရှောင်ဟုန်ယန်က တားထားလိုက်သည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်၏အိမ်သည် ဘွိုင်လာစက်ရုံ ဝင်းအတွင်းတွင်ရှိပြီး ၁၉၈၀ ခုနှစ်အစောပိုင်းက တည်ဆောက်ခဲ့သော အဆောက်အဦးငယ်များလို ပုံစံရှိသည်။လေးထပ်ရှိပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်၏ အိမ်သည် ဒုတိယထပ်တွင်ရှိသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန် တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သော် ရှောင်တရှင်းက ဧည့်ခန်းထဲမှာ လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း တီဗွီပိတ်ထား၍ သူတို့ကို စောင့်နေခြင်းဖြစ်ရမည်။

 "သမီး အခန်းထဲကိုအရင်သွားပါ၊ အဖေ ဝမ်လီချမ် နဲ့ စကားစမြည်ပြောဦးမယ်"

 "မင်္ဂလာပါ ဦးလေးရှောင်"  

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်တရှင်း အနားတွင် ရပ်နေပြီး ရှောင်တရှင်း၏ စကားကို စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။

 "ထိုင်ပြီး စကားပြောရအောင်"

 "ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဦးလေး"

 ဒီကလေးက လူကြီးလူကောင်းအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတယ်လို့ ဘာကြောင့် သူခံစားရတာလဲ။ သူသည် စက်ပြင်ဆရာနှင့်မတူဘဲ စာတတ်မြောက်ထားသည့် ပညာတတ်တစ်ယောက်နှင့် တူနေသည်။

သူသည် သားနှစ်ယောက်နှင့် သမီးနှစ်ယောက်ကို မွေးထားသည်။အငယ်ဆုံးသမီးကလွဲ၍ တခြားသူများသည် စာကိုစိတ်မဝင်စားကြပေ။ သူတို့သည် သူ့လိုပင် အကျင့်စရိုက်လည်းတူကာ ပညာနှင့်ယှဉ်၍မစဉ်းစားဘဲဟောဟောဒိုင်းဒိုင်းသမားများဖြစ်ပေသည်။ 

 အငယ်ဆုံးသမီးနှင့် အကြီးဆုံးချွေးမတို့သာ မိသားစုတွင် ပညာရေးအရ အဆင့်မြင့်ကြသည်။သူတို့နှစ်ယောက်သည် နှစ်များကြာလာသည်နှင့်အမျှ သမီး ယောင်းမနှစ်ယောက် ရင်းနှီးလာခဲ့ကြပြီး ဆုံတွေ့တိုင်းလည်း ပြောစရာများ ပြောမကုန်နိုင်အောင် ရှိကြလေသည်။သားအကြီးဆုံး ပြောသည်ကတော့၊သူတို့အားလုံးက စာတတ်မြောက်ကြသူများ ဖြစ်၍ သာမာန်လူများနှင့် ပြောသည့်စကားချင်း မတူဘူးဟုဆို၏။

ရှောင်တရှင်းသည် ဝမ်လီချမ်က သူ့ကဲ့သို့ စက်ပြင်ဆရာဖြစ်ပြီး စရိုက်အနည်းငယ် ကြမ်းတမ်းသောလူတစ်ယောက်ဖြစ်မည်ကို စိုးရိမ်နေသည်။ သမီးအငယ်ဆုံးနှင့် မလိုက်ဖက်မှာကို ကြောက်မိသည်။ယခုမှ သူ စိတ်သက်သာရာ ရသွား၏။

 "အိမ်ဆောက်ပြီးမှအိမ်ထောင်ပြုမယ်လို့ သမီးအငယ်ဆုံးဆီက ကြားတယ်"

ဟိုးအရင်တုန်းကတော့ မင်္ဂလာပွဲလုပ်၍ အရက်သောက်ကြသည်ကို အိမ်ထောင်ပြုသည်ဟု ယူဆကြ၏။

 "မဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်တော်က အရင်လက်ထပ်စာချုပ်နဲ့လက်ထပ် ထားချင်ပါတယ်၊ပြီးတော့ မင်္ဂလာပွဲမလုပ်ခင် အိမ်ဆောက်ချင်တာပါ"  

ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန်ကို တတ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး လက်ထပ်ချင်ပြီးအချိန်ကို မဖြုန်းချင်ပေ။ယခု သူ ငွေမြန်မြန်ရှာရမည်။ ၁၄ ကြိမ်မြောက် အမျိုးသားကွန်ဂရက်ကို လာမည့်နှစ်တွင် ကျင်းပမည်ဖြစ်သည်။ ရာထူးမှ ထုတ်ပယ်ခံရခြင်း၊ စက်ရုံ ပိတ်တ်သိမ်းခြင်းများ ကျရောက်လာသောအခါ ချမ်းသာကြွယ်ဝမည့် လမ်းတစ်ခု ရှာဖွေလိုသည်။သူ့ဘဝကောင်းလာသောအခါ၊ သူသည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ပေးဆပ်ပြီးသားဖြစ်ပေမည်။

 "မဟုတ်ဘူး၊ မင်္ဂလာဝိုင်တော့ အများ‌ေရှ့မှာ သောက်ရမယ်လေ"

ရှောင်တရှင်း၏ သဘောထားသည် အလွန်တင်းမာသည်။ အခန်းထဲရှိ ရှောင်ဟုန်ယန်သည် သူ့အဖေ၏ ကျယ်လောင်သော ကန့်ကွက်သံကို ကြားသောအခါ ပူနွေးသော ဒယ်အိုးပေါ်မှ ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။

ရှောင်တရှင်း ကန့်ကွက်ပြီးနောက် ဧည့်ခန်းထဲက လူနှစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ခဲ့ချေရှောင်တရှင်း က လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို အရင်သောက်လိုက်ပြီး ခွက်ကိုချလိုက်ကာ ဝမ်လီချမ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

 "ဦးလေးရှောင်၊ ကျွန်တော် ရှောင်ဟုန်ယန် ကို လက်ထပ်ချင်တယ်၊ ပြီးတော့ သူမကို သက်တောင့်သက်သာ နေထိုင်တဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မျိုးကို ဖန်တီးပေးချင်တယ်"  

ဝမ်လီချမ်ကတော့ အရင်ဆုံး အိမ်ဆောက်ရမည်ဟုတွေးသည်။ အခုဆို သူတို့ ဆိုင်မှာ နေနေရတာပင်။အိမ်တွင်လည်း ရေပူ ရေအေးပေးစက်မရှိသလို အိမ်သာမရှိသေးပေ။အိမ်ဆောက်ပြီးပါက သူမ သက်တောင့်သက်သာ နေထိုင်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

ရှောင်တရှင်းသည်လည်း သူ့သမီးကို အိမ်ထောင်ပြုပြီး အိမ်ကြီးကြီးထဲမှာ အခန့်စားနေစေလိုပါ၏။ယခု သူနေနေသည့်အိမ်က အတော်ပင်သေးသည်။ အကယ်၍ သူသာ ယခုအချိန် အိမ်ဆောက်ဖို့အခွင့်ကြုံလာလျှင် နောင်မိန်းမ ရှာချင်ရှာဖြစ်သွားနိုင်သည်။အာမမခံ၍မရပေ။

ဝမ်လီချမ်သည် လင်ထပ်ခွင့်လိုင်စင်အား အရင်ရယူပြီးနောက် မင်္ဂလာပွဲလုပ်ရန်ပင် မစဉ်းစားခဲ့ပေ။ 

 "ဒါဆို အိမ်က နောက်နှစ်ဆောက်လိုက်ပေါ့"  

အငယ်ဆုံးသမီး တစ်ခုခုမှားသွားမည်ကို ရှောင်တရှင်း မမြင်လိုပေ။အကယ်၍ သူ့သမီး တစ်ခုခုဖြစ်သွားပါက သူသာ ရင်ကွဲရပေမည်။ 

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် တံခါးနားမှာ နားကပ်၍ နားထောင်နေသည်။သူမ အဖေ၏ စကားကြားသော် တံခါးဖွင့်ပြီး ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။

" အဖေ အဲဒီလိုက မကောင်းပါဘူး” 

 "ဟုန်ယန် ခဏထွက်သွားပေး ၊ကိုယ် ဦးလေးနဲ့ စကားပြောမယ်၊ ဦးလေးက ကိုယ်တို့ကို သဘောတူပြီးသားပါ"

ဝမ်လီချမ်က ပြုံးပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်ကို မျက်စိမှိတ်ပြသည်။ရှောင်ဟုန်ယန်က ရှက်ရွံ့စွာနှင့် တံခါးကိုပိတ်ပြီး အခန်းထဲဝင်သွားလိုက်၏။

 သူ့ရှေ့မှာ ပရောပရီလုပ်နေသေးသည့် လူနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ရှောင်တရှင်း မျက်နှာပူနေရ၏။သူ လက်ဖက်ရည်ကို အမြန်အဆန် ကောက်သောက်လိုက်ရသည်။ 

 "ဦးလေးရှောင် အေးအေးဆေးဆေး ဆုံးဖြတ်ပါ၊ဦးလေးက လိုင်စင်ယူတာကို ဘာလို့အရင်ကန့်ကွက်နေရတာလဲ ကျွန်တော် မသိဘူး၊ လက်ထပ်ခွင့်လက်မှတ်က နိုင်ငံတော်ကထုတ်ပေးထားပြီး ဥပဒေကြောင်းအရ သက်ရောက်မှုရှိပါတယ်၊ လင်နဲ့မယားကြားက ဆက်ဆံရေးရဲ့ သက်သေအစစ်အမှန်က လက်ထပ်စာချုပ်ပါပဲ"

 ဤအကြောင်းကို သူသိသော်လည်း တခြားသူများက မသိခဲ့ကြ။သူ၏ အငယ်ဆုံးသမီးလေးဟာ ဧည့်မခံသေးဘဲ အိမ်ထောင်ကျခဲ့မှန်း မည်သူမျှ သိလိုက်မည်မဟုတ်ပေ။သူကတော့ ယင်းကိုကောင်းသည်ဟု မမြင်မိ။

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်း ဧည့်ခံပွဲလုပ်ရင် ဟုန်ယန်က မင်းကိုလက်ထပ်ဖို့ စဉ်းစားလိမ့်မယ်၊မလုပ်ရင် လက်ထပ်လို့မရဘူး"

 "ဦးလေး၊ ဒါက အလုပ်ဖြစ်မယ်လို့ ထင်လား၊ ကျွန်တော်နဲ့ဟုန်ယန်က လက်မှတ်စာချုပ် အရင်လုပ်ရပါလိမ့်မယ်၊ သူမက ဒီအိမ်မှာဘဲ နေရမှာပါ၊ အိမ်ဆောက်ပြီးသွားရင် ကျွန်တော် ဧည့်ခံပွဲလည်းလုပ်မယ် ၊မင်္ဂလာဝိုင်လည်း သောက်ပါ့မယ် အဆင်ပြေရဲ့လား"  

လက်ထပ်ပြီးလျှင် ရှောင်ဟုန်ယန် ကို စတိုးဆိုင်မှာ အတူနေထိုင်ခြင်းက သိပ်ကောင်းပုံမပေါ်ပေ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဥပဒေလမ်းကြောင်းအရ လက်ထပ်စာချုပ်ကိုသာ သူလိုချင်သည်။

 ဤအကြံက မဆိုးပေ။ အရင်လက်ထပ်ထားခြင်းဖြစ်ပြီး သူ့သမီးက ချက်ချင်းကြီး အိမ်မှ ထွက်သွားဖို့ မလိုသေးပေ။

 "ကောင်းပြီ၊ ဒီလိုလုပ်ရအောင်"

 နောက်ထပ် စကားအနည်းငယ်ပြောကြပြီး လာမည့်စနေနေ့၊ စက်တင်ဘာ ၂၈ မှာ မိသားစုနှစ်စု တွေ့ဆုံပြီး လက်ထပ်ဖို့ ဆွေးနွေးရန် သဘောတူခဲ့ကြသည်။ ဝမ်လီချမ် က စကားပြောပြီး ထွက်သွားခဲ့၏။

 တံခါးပိတ်သံကြားလျှင် ရှောင်ဟုန်ယန်သည် မျက်လုံးများနီရဲကာ အခန်းထဲက ထွက်လာသည်။

"အဖေ၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

 "ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ၊ မင်းက အခု လက်ထပ်ချင်တာလား၊ အဲဒီကလေးကို ငါ ချက်ချင်း ပြန်ခေါ်ပြောလိုက်မယ်" ပြောပြီးသည်နှင့် သူတကယ်ထပြီး တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်။

 "အဖေ"  

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ရှောင်တရှင်း၏ နောက်ကွယ်မှ နေ၍ ရှက်သွေးဖြာပြီး မကျေမနပ်ဖြစ်သံနှင့် ခေါ်လိုက်လေသည်။

xxxxx💙