Chapter 19

💙Chapter 19 : ယောက္ခမကြီး ရောက်လာခြင်း။

ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် ဒုတိယအစ်မတို့ အတူတူထွက်လာသည့်အခါ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ အဖေဖြစ်သူ ဘယ်ကိုသွားရမှန်း မသိပေ။ရှောင်တရှင်းသည် ဒုတိယသမီးက သမီးအငယ်ဆုံး၏အခန်းထဲသို့ အောင်မြင်စွာဝင်သွားသည်ကို ကြည့်ရှုခဲ့ပြီး တတိယသားကို ထပ်မံရှာဖွေရန် ထွက်သွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

"ကျန်းတန့်၊ မင်း ငါ့ကို ငါ့သမီးအငယ်ဆုံးကိုအနိုင်ကျင့်တဲ့ ဝမ်လီချမ် ရဲ့အိမ်ဆီ ခေါ်သွားစမ်း" 

"အဖေ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ လီချမ်က ညီမလေးကို အနိုင်ကျင့်ခဲ့တာလားမဟုတ်ဘူး! ညီမလေးက သူ့ကိုကြိုက်တာမဟုတ်ဘူးလား"

"ရှောင်ကျန်းတန့်၊မင်း ငါ့သမီးက အဲဒီကလေးကို သဘောကျနေတာကို သိရက်သားနဲ့ ဘာလို့ ငါ့ကို မပြောတာလဲ" 

စောစောက သိခဲ့လျှင် သမီးဖြစ်သူကိုတားလိုက်ပါက၊သူ့သမီး ဒုက္ခရောက်မှာ မဟုတ်ပေ။

ရှောင်ကျန်းတန့်သည် အထက်တန်းကျောင်းတုန်းက သိခဲ့သော ဝမ်လီချမ်၏အိမ်သို့ သွားခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ်ကို တွေ့ရန် သူ့အဖေကိုခေါ်သွားသော်လည်း မည်သူမျှထွက်မလာချေ။ဖြတ်သွားသော အိမ်နီးချင်းများက ဝမ်လီချမ်နှင့် သူ့အမေ ဆိုင်သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ပြီဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသည်။ 

"အဖေ၊ အခု ဘာလုပ်ရမလဲ၊ နားလည်မှုလွဲတာများလား၊ လီချမ်က ညီမလေးကို အနိုင်ကျင့်တယ်လို့ ပြောတာလား" 

"နားလည်မှုလွဲနေတာက ဘာလဲ၊ အဲဒါ မင်း ညီမလေ၊ မင်းမသွားချင်ရင် ထွက်သွားလို့ရတယ်၊ ငါကတော့ အဲဒီကလေးကို ရှာမယ်" 

သူ့အငယ်ဆုံးသမီးကို ဒီတိုင်း အနစ်နာမခံနိုင်ဘူး၊အဲဒီကလေးဆီသွားပြီး ဖြေရှင်းရမယ်...

ရှောင်ကျန်းတန့် အဖေဖြစ်သူနှင့် ငြင်းခုံလို့မရချေ။ ဝမ်လီချမ်က သူ့ညီမကို ဘယ်လိုအနိုင်ကျင့်ခဲ့မှန်း အဖေက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောစေချင်သည်။ ဝမ်လီချမ်သည် သူ့ညီမကိုနေနေသာသာ အမျိုးသမီးများကိုလည်း ဘယ်တော့မှ အနိုင်ကျင့်မည်မဟုတ်ပေ။

ရှောင်ကျန်းတန့်နှင့် ရှောင်တရှင်း တို့သည် စတိုးဆိုင်သို့သွားသောအခါ ဝမ်လီချမ် နှင့် မာကျစ် တို့သည် ကုန်ပစ္စည်းများကို ရွှေ့နေကြသည်။ မာကျစ် သည် ကုန်ပစ္စည်းများကို ချက်ချင်းပို့ဆောင်ပေးကာ လျှိုဖုန်းကျန်း က နေ့လယ်စာချက်ပြုတ်နေသည်။ ဝမ်လီချမ် သည် ရှောင်ကျန်းတန့် နှင့် လူလတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦး သူ့ဆိုင်အနီးသို့ ချဉ်းကပ်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီးနောက် လူလတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားမှာရှောင်ဟုန်ယန် ၏ဖခင်ဖြစ်နိုင်သည်ဟု မှန်းဆခဲ့သည်။ သူ ချက်ချင်း နှုတ်ဆက်ဖို့ ရှေ့ကို တိုးလာသည်။ သို့သော် ရှောင်တရှင်း က သူ့ကို မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။

 သူ ဤဘဝမှာဖြတ်သန်းလာတာ တစ်နှစ်ကျော်ရှိပြီဖြစ်သည်။ရှောင်ကျန်းတန့် ကို ယခုမှ တွေ့ဖူး၏။ ရှောင်ကျန်းတန့် နှင့်ပတ်သတ်ပြီး သူ့ခံစားချက်များကို အစားထိုး၍မရတာကြောင့်၊ သူတို့တွင် တိတ်တဆိတ် နားလည်မှုမျိုးမရှိသောကြောင့် သူ့မျက်လုံးထဲမှ အဓိပ္ပါယ်ကို နားမလည်နိုင်ပေ။ 

"မင်းက ဝမ်လီချမ် လား၊ ငါနဲ့လိုက်ခဲ့၊ ရှောင်ကျန်းတန့် အပြင်မှာ သွားစောင့်နေ"

ရှောင်ကျန်းတန့်သည် ဝမ်လီချမ် ကို စကားအနည်းငယ်ပြော၍ သတိပေးချင်သော်လည်း ရှောင်တရှင်းက သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေတာကြောင့် တိတ်တဆိတ် ထွက်သွားခဲ့ရသည်။ 

ဝမ်လီချမ်နှင့် ရှောင်တရှင်း နှစ်ယောက်သား ဆိုင်ဘေးရှိ လမ်းကြားဆီသို့ လျှောက်သွားကြသည်။ 

"ဝမ်လီချမ် ငါက ရှောင်ဟုန်ယန် ရဲ့အဖေပဲ၊ မင်းမှာ ဘာအစီအစဉ်ရှိလဲ"

ကျန်းချမ်မှာ တစ်ညတာ အတူအိပ်ခဲ့ကြသည်ကို ပထမဆုံးသိလိုက်ရချိန်မှာ ရှောင်တရှင်း ဒေါသထွက်သော်လည်း သူ လူမိုက်မဟုတ်ပေ။

"ကျွန်တော် ဟုန်ယန်ကို လက်ထပ်မယ်" 

တစ်ညတည်း တစ်ခန်းတည်းအတူနေခြင်းသည် ယနေ့ခေတ်နှင့် ခေတ်ကြီးတွင် မကောင်းကြောင်း ဝမ်လီချမ်သိသည်။သူများမိသားစု၏ အငယ်ဆုံးသမီးကို သူ မဟုတ်တာလုပ်မိသလိုဖြစ်သွားသည်။

ဟုန်ယန်က အရမ်းချောတယ်လေ၊ သူမလို မိန်းကလေးမျိုးနဲ့လက်ထပ်ရမှာ သူ့အတွက် ကံကောင်းခြင်းတစ်မျိုးပဲပေါ့။

 "ဘယ်တော့ လက်ထပ်မှာလဲ" 

သူ ပြန်သွားပြီး ဝမ်လီချမ်၏ အခြေအနေကို သိအောင်ကြည့်ရမည်။ သူ့အကျင့်က မကောင်းလျှင် သူ့သမီးအငယ်ဆုံးကို ထိုကောင်လေးနှင့်မပေးစားဘဲ တစ်သက်လုံး ပြုစုပျိုးထောင်ပေးမည်ဖြစ်သည်။ 

 "မနက်ဖြန် အမေ့ကို ပြောပါမယ်၊ ပြီးရင် အလုပ်ကိုသွားပြီး လက်ထပ်စာချုပ်ရဖို့ စက်ရုံကို ပြောပါမယ်" 

"ကောင်းပြီ၊ မင်း ကိစ္စမပြီးမချင်း သတင်းမထွက်စေနဲ့၊ ကဲ ပြန်ကြရအောင်"

ရှောင်ကျန်းတန့်သည် ဘေးဘီကို ချောင်းကြည့်နေပြီး ရှောင်တရှင်း၏ ဒေါသကြောင့် နှစ်ယောက်သား ရန်ဖြစ်မှာကို ကြောက်နေမိသည်။ ဝမ်လီချမ်သည် သူ့အဖေကို မတော်တဆ ထိခိုက်မည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် သူ့လက်ကိုလည်း အသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။

အိမ်အပြန်လမ်းတွင် ရှောင်ကျန်းတန့်သည် ရှောင်တရှင်း ၏ အမူအရာကို ဆက်လက်စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ရှောင်တရှင်း၏မျက်နှာမှာ ပုံမှန်မဟုတ်သော်လည်း၊အလာတုန်းကလို သုန်မှုန်မနေပေ။  

"အဖေ၊ ဘာပြောလိုက်တာလဲ" 

ကိစ္စကို ဖြေရှင်းတာမဟုတ်ဘူးလား။သူ့အဖေက ဘာကြောင့် စကားနည်းနည်းပဲ ပြောပြီး ထွက်သွားတာလဲ။ 

"အဲဒီကလေး ဝမ်လီချမ် ဘယ်လိုနေလဲ" 

"သူက မဆိုးပါဘူး၊ ကျွန်တော်တို့က အထက်တန်းကျောင်း အတန်းဖော်တွေမလို့ ကျွန်တော်တို့ ဆက်ဆံရေးကောင်းပါတယ်"

"သူ့မိသားစုအခြေအနေ၊ မိသားစုဝင် ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိတာလဲ၊ကြည့်ရတာ သူတို့မိသားစုဝင်အချင်းချင်း သင့်မြတ်ကြလောက်တယ်"

"အဖေ၊ ဘာလို့ ဒီမေးခွန်းတွေ မေးနေတာလဲ"

 "ရှောင်ကျန်းတန့်၊ မင်းသူ့ကို ကောင်းကောင်းသိတယ်မလား၊ သူက မင်းယောက်ဖဖြစ်ထိုက်တယ်လို့ ထင်လား"

 "မဟုတ်ဘူး အဖေ၊ ခဏပါ၊ဟိုကိုအရင်ပြန်သွားကြရေအောင်"  

ဒါဆို ဝမ်လီချမ်က သူ့ညီမကို..... ရှောင်ကျန်းတန့်သည် "ယောက်ဖ" ဟူသော စကားလုံးကို ကြားသောအခါတွင် သူ့ညီမကို ဘယ်လိုအနိုင်ကျင့်သလဲဆိုသည်က်ို သဘောပေါက်သွား၏။

"မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ အိမ်ပြန်ကြမယ်"

"အဖေ၊ အဲဒီကောင်ကို ဘာလို့ မရိုက်တာလဲ"  

"ပြန်သွားစမ်းပါ၊မင်း လူတိုင်းသိအောင်လုပ်နေတာ မဟုတ်လား၊ ငါ့သမီးက သူ့ကို သဘောကျတယ်‌ကွ"

 မဟုတ်လျှင် သူတို့ ကျန်းချမ်ကို အတူတူ သွားပြီး သမီးဖြစ်သူကိစ္စကို တကူးတက သွားပြောနေစရာမလိုပေ။ဝမ်လီချမ်ကို ဥပဒေအရဖြေရှင်းလိုက်လျှင်ရပေသည်။  

"ဒါဆို အဖေ သူ့ကို လွှတ်ထားလို့ မရဘူး"

 "ဘာတွေလဲကွာ၊ နေစမ်းပါဦး၊လာပါ မင်း ခေါင်းမာမနေနဲ့"

ရှောင်တရှင်း တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် အိမ်ထဲမှာ သမီးအငယ်ဆုံး၏ အော်သံကိုကြားရသည်။သူ တံခါးကို ကမန်းကတန်း ဖွင့်ဝင်သွားသော် မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ဒုတိယသမီး ရှောင်ဟုန်ရှားက သူ့သမီးအငယ်ဆုံးကို ထမင်းချက်တတ်အောင် သင်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။

 "ကောင်းပြီ၊ ဘာဖြစ်ကြတာလဲ၊ နင်တို့နှစ်ယောက်....."

 " အဖေ၊အပြင်ကစောင့်နေတော့.... အသီးအရွက်တွေ အကုန်ကြော်ပြီးပြီဟာကို အခု ဖိတ်ကုန်တာ"

ရှောင်တရှင်းဝင်လာသည်နှင့် ဟင်းသီး ဟင်းရွက်ကြော် ပန်းကန် တစ်လုံး အပြင်ကို‌လွင့်စင်ကုန်မှန်း တွေ့ရလေသည်။ 

ရှောင်တရှင်းတို့ သားအဖ နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲက ထွက်သွားသော် ရှောင်ဟုန်ရှား အိမ်မပြန်သေးဘဲ ညစာစားချိန်ရောက်ပြီမို့ ခါးစည်းကိုဝတ်ပြီး ဟင်းချက်ပါတော့သည်။

 "ညီမလေး၊ အဖေက နင့်ကို ဟင်းချက်နည်းသင်ပေးလား"  

ရှောင်တရှင်းသည် ဟင်းချက်တော်ပြီး ရှောင်ဟုန်ရှားကိုလည်း သူက သင်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ 

 "မသင်ပေးဘူး"

အဖေက သူမကို သင်ပေးချင်သည်ဟု ကြိုပြောထားသော်လည်း သူမက အပူကိုကြောက်၍ သင်ရသည်ဟူ၍ပင်မရှိပေ။ 

ရှောင်ဟုန်ရှားသည် အဖေဖြစ်သူက သူ့ညီမအတွက် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည်ကို သိထားပြီး ပြောရလွယ်သည့် ညီမကို သူတို့ မောင်နှမများလည်း အချစ်ပ်ိုကြသည်။ သို့သော်လည်း ညီမဖြစ်သူက အိမ်ထောင်ပြုချင်သည်ဟုပြောပြီး၊ထမင်းဟင်းမချက်တတ်သေးပေ။အပြောသက်သက်သာဖြစ်နေပေသည်။ 

 "အဖေ့ကို ထမင်းချက်နည်းသင်ပေးခိုင်းဖို့ တွေးဖူးလား"

 "အစ်မ၊ ညီမကို သင်ပေးပါလား"

အစားအသောက် ပူပူများကို ရှောင်ဟုန်ရှားက စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် စားပွဲပေါ်ရှိ ပန်းကန်လုံးနှစ်လုံးကို ကြည့်ပြီး အနည်းငယ်စိတ်ပျက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်၊ သူမ ဘယ်လိုများ ဒီလောက် တုံးအရတာလဲ၊ ဟင်းတောင် မချက်နိုင်ဘူးလေ။

"သမီးငယ် ဟင်းချက်နည်း သင်ရမယ်၊ မနက်ဖြန် အဖေက သမီးကို သင်ပေးမယ်" 

‌ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသည်က ရှောင်တရှင်း သူမကို သင်ပေးဖို့ ပြောသော်လည်း သူမကိုယ်တိုင် သင်ယူဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။

"အဖေ၊ တကယ်နားလည်မှုလွဲနေတာ၊ သမီးက အစ်ကိုနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး..." 

 ညစာမစားခင် သူမက အဖေနှင့်အစ်ကိုကို အကုန်ရှင်းပြသည်။ 

"တကယ်လား၊ ငါ့ကိုလိမ်တာမဟုတ်ဘူးလား၊ သွားပြီး ဝမ်လီချမ်ကိုခေါ်ချည်၊ မင်းတို့ နှစ်ယောက် လက်ထပ်စရာမလိုတော့ဘူးပဲ..."

 မှန်သည်ဖြစ်စေ မှားသည်ဖြစ်စေ သူ့မျက်စိအောက်မှာ ကြီးပြင်းလာသည့် သမီးအငယ်ဆုံးက တခြားမိသားစုကိုရောက်သွားမည်ဆိုသောအချက်က မပြောင်းလဲနိုင်ပေ။ 

 "အဖေ၊ အစ်ကို လီချမ်ကိုသွားတွေ့ခဲ့တာလား၊တတိယအစ်ကိုက အဖေ့ကို အဲဒီကို ခေါ်သွားတာလား"  

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ရှောင်ကျန်းတန့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

ရှောင်ကျန်းတန့် အတော်လေး စိတ်ဆိုးနေသည်။သူ့အဖေ၏စိတ်ကိုနားလည်သော်လည်း ယောက်ဖကို လက်ခံဖို့အဆင်သင့်မဖြစ်သေးပေ။ 

 "ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ သူ့ကို အဖေ မတွေ့သေးပါဘူး၊ သူ့ကို သွားပြောပါ၊ မနက်ဖြန် စက်ရုံကိုသွားပြီး လက်ထပ်စာချုပ်တောင်းရမယ့်အကြောင်းသွားပြော၊သူ့ဘက်က အိမ်ထောင်မပြုချင်ရင် အခုပဲ ဖုန်းဆက်ပြီး အဖေ ဆဲပြမယ်"

အဖေက အစ်ကိုလီချမ်ကို လက်ထပ်ခိုင်းခဲ့တာလား။ ရုတ်တရက်ကြီးလား..သူမ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ပင် ဆက်မစားနိုင်တော့ဘဲ...

 "အဖေ၊ အစ်ကို အစ်မတို့ အရင်စား၊ သမီး ဗိုက်ပြည့်နေပြီ၊ ဖုန်းပြောချည်ဦးမယ်"

 "ဝမ်လီချမ်က မင်းရဲ့ယောက်ဖ ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ မင်းထင်လား၊ သူက တခြားသူတွေနဲ့ ဘယ်လောက်တောင် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးကောင်းလဲ၊ သူ့မိသားစုက ဘယ်လောက်တောင် လိုက်ဖက်ညီလဲ"  

သမီးဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ပြုတော့မည်ဟု ကြားသိရသောအခါ၌ ရှောင်တရှင်း ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်ရလေသည်။သားမက်အကြောင်း တတ်နိုင်သမျှ သားဖြစ်သူအား အကုန်မေးမြန်းတော့၏။

 "အဖေ၊ လီချမ်က သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့စရိုက်ကလည်း သေချာပေါက် အရမ်းကောင်းပါတယ်၊ သူ့အဖေက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်က ဆုံးပါးသွားခဲ့တာ၊ သူ့အမေကလည်း အရမ်းစိတ်ထား ကောင်းပါတယ်၊ သူ့အစ်မသုံးယောက်စလုံး အိမ်ထောင်ကျသွားပြီ၊ သူက မိသားစုထဲမှာ တစ်ဦးတည်းသောသားပါ" 

 "အဖေ၊ ညီမလေးက ဝမ်လီချမ်ရဲ့ အကြီးဆုံးအစ်မနဲ့ ဒုတိယအစ်မကိုလည်း တွေ့ဖူးတယ်လို့ သမီးကို ပြောပါတယ်" ရှောင်ဟုန်ရှား မကွယ်မဝှက်ဘဲ ဝင်ပြောရလေ၏။

 "ဒါဆို မင်းတို့နှစ်ယောက်က သူတို့ကိစ္စ အောင်မြင်မယ်လို့ ထင်တယ်မလား"

သို့သော် ရုပ်ရည်ချောမောသော ယောက်ျားသည် အားကိုးစရာမရှိဟု ရှောင်တရှင်း ခံစားမိသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်က ဝမ်လီချမ်ကိုဖုန်းဆက်ပြီး တွေ့ဖို့ ထွက်လာခိုင်းသည်။

 "အဖေက အစ်ကို့ကို အတင်းအကြပ်လက်ထပ်ခိုင်းတာလား၊သူက ညီမတို့ကို အထင်လွဲသွားတာပါ၊အစ်ကို စိတ်ပူနေစရာမလိုဘူး"

 "ဒီမနက် ကိုယ် မင်းကို မေးတာကို မေ့သွားပြီလား၊ မင်းလည်း ကတိပေးထားတယ်လေ" 

 "ညီမတို့ တကယ်လက်ထပ်မှာလား"

“အင်း၊ ကိုယ့်မှာ နောက်ထပ် အစီအစဉ်တစ်ခုရှိသေးတယ်၊ဒီနှစ်မှာ လက်ထပ်ခွင့်လိုင်စင်ရချင်တယ်၊ နောက်နှစ်မှာ မင်္ဂလာပွဲလုပ်ချင်တယ်၊ နောက်လကျရင် စတိုးဆိုင်နောက်ကွယ်က ဂိုဒေါင်နဲ့ အိမ်ဟောင်းကို ဖြိုချဖို့ စီစဉ်ထားတယ်၊အိမ်ပြန်ဆောက်မယ်လေ"

ယခုခေတ်မှာ လက်ထပ်စာချုပ်အရင်မလုပ်ဘဲ ဧည့်ခံပွဲလုပ်၊ မင်္ဂလာဝိုင်သောက်သူ မမြင်ဖူးသလို ရှောင်ဟုန်ယန်၏ မိသားစုကလည်း သဘောတူပါ့မလားမသိပေ။

 "အဆင်ပြေလားဟင်... ဒါမှမဟုတ်..." 

ရှောင်ဟုန်ယန် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ မနေ့က သူတို့ ကျန်းချမ် မှာ လည်ပတ်နေခဲ့သော်လည်း ယနေ့တော့ သူတို့ အိမ်ထောင်ရေး အကြောင်း ပြောနေကြသည်။သူမသည် ဝမ်လီချမ်ကို နှစ်သက်ပြီး လက်ထပ်ရန်ဆန္ဒရှိသော်လည်း သူမ၏ ဖခင်က အတင်းအကြပ်ဖိအားပေးထားသည့်အတွက် အနည်းငယ်ကြောက်မိသည်။သူ့ကိုနောင်တမရစေချင်ပေ။

 နှစ်ယောက်သား ဆက်ဆံရေးတစ်ခု ထူထောင်ပြီးကတည်းက ဝမ်လီချမ်သည် သူမအပေါ် အလွန်ကောင်းမွန်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဆက်ဆံရေးအရ သူ ကောင်းကြောင်း သူမ သိသည်။

ထိုအချိန်က ဝန်ခံခဲ့သူမှာ သူမသာ မဟုတ်လျှင် အခြားအမျိုးသမီးတစ်ယောက်က သူ့ကို သွားပြီးချစ်ရေးဆိုပါကလည်း သူ သဘောတူမလားဟုသိချင်မိသည်။ 

သူမ စိတ်ထဲတွင် အတွေးတစ်ခုရှိနေသည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်တွဲရပ်နေချိန်မှာ အစက မလိုက်ဖက်ဘူးဟုထင်ခဲ့သော်လည်း ယခုမူ ဝမ်လီချမ်သည် ဝတ်စားဆင်ယင်မှုပုံစံက ပြောင်းလဲသွားပြီး သူပိုချောလာပေပြီ။အနီရောင်မင်္ဂလာဝတ်စုံ ဝတ်ထားသည့် ဝမ်လီချမ်ကို သူမ စိတ်ထဲတွင် ပုံဖော်ကြည့်မိသည်။

 "ဆုံးဖြတ်ချက်မချခင် ညီမတို့ မိသားစုနဲ့ ပြန်ပြီး ဆွေးနွေးတာက ပိုကောင်းပါတယ်"  

တကယ်တော့ ဝမ်လီချမ်သည် လျှိုဖုန်းကျန်း နှင့် အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်း မပြောရသေးပေ။သူ့ အမေကို ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိ။

ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် တွေ့နေမှန်း လျှိုဖုန်းကျန်း သိသည်မှာ သိပ်မကြာသေးပေ။ယခုမူ သူတို့၏ အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်း တိုက်ရိုက်ပြောနေကြလေပြီ။

 "ကောင်းပြီ ဒါဆို ကျွန်မ အရင်ပြန်လိုက်မယ်"  

ဤကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဖခင်ဖြစ်သူ၏ သဘောထားကို မေးရမည်။ ဒုတိယအစ်မနှင့် တတိယအစ်ကိုလည်း အိမ်တွင်ရှိနေကြသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ကလေးမလေးမဟုတ်တော့ဘဲနှင့် ခေါင်းညိတ် သဘောတူလိုက်သောကြောင့် ဝမ်လီချမ်ကို လက်ထပ်မည့် သူမ၏ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ချက်ကို ပြသခဲ့သည်။

 "ခဏနေဦး၊ ဒီည ဘာလုပ်စရာရှိလဲ၊ ကိုယ့်အမေနဲ့ ဒီညတွေ့စေချင်တယ်"

အရင်ဆုံး တွေ့ဆုံစေပြီးမှ အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်း ပြောရမည်။ 

 "ဒီညတွေ့မယ် ဒါနဲ့ ဘာဝတ်ရမလဲ"  

ယနေ့ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှ အရာအားလုံးက ရုတ်တရက်ကြီးဖြစ်နေ၏။ ယခုအချိန်မှစ၍ သူတို့သည် အနှေးနှင့်အမြန်ဆိုသလို အမိုးတစ်ခုအောက်တွင် နေထိုင်ကြမည်ဖြစ်သည်။

 "ဘာပဲဝတ်ဝတ် မင်းက လှပါတယ် အမေက မင်းကိုချစ်သွားမှာ သေချာတယ်"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝတ်စားဆင်ယင်ရာတွင် အလွန်သေသပ်ပြီး ခေတ်ရေစီးကြောင်းအတိုင်း အနီရောင်၊ ခရမ်းရောင် သို့မဟုတ် ဖန်စီအဝတ်အစားများအား ဝတ်ဆင်မည်မဟုတ်ပေ။ လက်ရှိအဝတ်အစားများသည် နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်များလောက် အမြင်မဆန်းသော်လည်း သူမ ဝတ်လိုက်လျှင် လှပဆန်းသစ်သွားတော့သည်။

 "ကောင်းပြီ

ဒါဆို ကိုယ် ပြန်တော့မယ်"  

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ နှလုံးသားက ပျားရည်စားလိုက်ရသလိုပင်။ မိန်းမသားများသည် အချော့ကြိုက်သူများဖြစ်ပေ၏။ 

 "ကောင်းပြီ ခြောက်နာရီခွဲမှာ လာခေါ်မယ်နော်"

 xxxxxxx💙