Chapter 23

💙Chapter 23 : နေရာထိုင်ခင်း

ဝမ်လီချမ် တနင်္လာနေ့က ပေးအပ်ခဲ့သည့် စာရွက်စာတမ်းများကို အတည်ပြုခဲ့ပြီး အင်္ဂါနေ့မှာ စတင်ဆောက်လုပ်ဖို့ သူ့ကို အကြောင်းကြားလာသည်။

 အိမ်ဆောက်သည်က ပင်ပန်းပြီး အတော်အလုပ်ရှုပ်သည်။ အိမ်ဆောက်နေသည့်အတောအတွင်း တစ်လအကြာမှာ ဝမ်လီချမ် ဆယ်ပေါင်ကျသွားသည်။ အတက်အဆင်းများ လုပ်ရပြီး ပစ္စည်းများ ပြောင်းရွှေ့ပေးရုံသာမက၊ လိုသမျှလည်း ပြေးဝယ်ပေးရ၏။

 သတင်းကောင်းလည်း ရှိသေးသည်။ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ယောင်းမဖြစ်သူ မိတ်ဆက်ပေးမှုကြောင့် တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များ အော်ဒါထပ်တင်လာခဲ့သည်။ ဆေးရုံက လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ် သေတ္တာဆယ်လုံးကို တစ်ကြိမ်တည်းမှာယူသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဆေးရုံကို 20% လျှော့စျေးပေးခဲ့သည်။ အမြတ်နည်းသော်လည်း ကြော်ငြာထောင်ပြီး စောင့်ဆိုင်းနေရခြင်းထက် ပိုကောင်းပေသည်။

တစ်လခွဲကြာသော် ဆေးရုံက သေတ္တာအလုံး 20 ပြန်မှာသည်။ အစက ဆေးရုံသည် တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်ထုတ်လုပ်သူထံ အရင်က ဆက်သွယ်ခဲ့ကြောင်း၊ ထုတ်လုပ်သူက ဖူချမ် မှာ အထွေထွေဖြန့်ဖြူးသူရှိသည်ဟု ပြောပြီး အထွေထွေဖြန့်ဖြူးသူ ဝမ်လီချမ် ဆီမှာသာ ဝယ်ယူစေကြောင်း ပြောခဲ့၏။ 

တစ်ဖန် ဆေးရုံက တာဝန်ရှိသူသည် ဝမ်လီချမ်ဆီ လာမဝယ်သေးဘဲ ကျန်းချမ်သို့သွားဝယ်ပြန်သည်။ကျန်းချမ်သည် ပို့ဆောင်မှုကုန်ကျစရိတ်မပါဘဲ 20% လျှော့စျေးရရှိရန် ပစ္စည်း သေတ္တာ100 လုံးကို ဝယ်ယူရမည်ဟု ဆိုသည်။

 "ဟုန်ယန်ရဲ့ ခင်ပွန်းရဲ့ ဦးနှောက်က ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ မိန်းမတွေသုံးတဲ့ပစ္စည်းကို ဘာလို့ ရောင်းဖို့ တွေးမိတာလဲ"

တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်ကို ဆေးရုံသို့ သယ်လာတုန်းက တစ်စုံတစ်ယောက်က ရှောင်ဟုန်ယန် နောက်ကွယ်မှာ ရွဲ့စောင်းပြီး ပြောလေသည်။ လာဘ်လာဘယူ၍ ဆေးရုံသို့ ပစ္စည်းများ တင်သွင်းရောင်းချသည်ဟုလည်း ဆိုကြသည်။ သားဖွားမီးယပ် အထူးကုဌာန ညွှန်ကြားရေးမှူးကလည်း ပစ္စည်း၁၀ပုံကို ယူခဲ့၍ ယခုလို သတင်းမျိုးထွက်လာရခြင်းပင်။ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ မွေးဖွားပြီးစ မိခင်များထံမှတုံ့ပြန်ချက်အလွန်ကောင်းခဲ့သည်။

ဆေးရုံက ချန်ပေါင်ကျူးကို ထပ်ပြီး ဆက်သွယ်ခိုင်းခဲ့သည်။သို့သော်လည်း ဆေးဝါး၀ယ်ယူရေးဌာနက ကုန်ပစ္စည်း အရင်းအမြစ်ကို သူတို့ဘာသာသူတို့ ရှာကြသည်။သို့ရာတွင် တွေ့ရသည့် ကုန်ပစ္စည်း အရင်းအမြစ်က ချန်ပေါင်ကျူး မိတ်ဆက်ပေးသည့် ပမာဏထက် ပိုစျေးကြီးနေ၏။ 

 "အရင်က အစ်ကိုလီချမ် တုန်းကဆို ကြော်ငြာတာတောင် ပစ္စည်းက မရောင်းရဘူး၊ တကယ်က ရောင်းထွက်ဖို့ဆို ယောင်းမလို သူနာပြုအပေါ် မူတည်သေးတယ်"  

ချန်သဲရုံသည် ယခင်အသုတ်က မှာခဲ့သော တစ်ကိုယ်ရေလစဉ်သုံး ဂွမ်းထုပ်များ ရောင်းချမှုအကြောင်း ပြောပြနေသည်ကို ရှောင်ဟုန်ယန် ကြားလိုက်ရ၍ ယောင်းမဖြစ်သူအား ရှင်းပြလိုက်သည်။အစကတော့ မရောင်းရသော်လည်း ကြော်ငြာများတင်ပြီးနောက် ရောင်းအားက အနည်းငယ်မြန်လာသလိုရှိသည်။သို့သော်လည်း ခဏလေးပဲဖြစ်ကာ ပြန်လည်နှေးကွေးသွားသည်။ ယခုဆို ဆေးရုံများတင်မကဘဲ တခြားဆိုင်များမှလည်း အော်ဒါတင်လာကြသည်။

မနေ့က ပစ္စည်း ၂၀၀ သေတ္တာ မှာယူဖို့ ကုမ္ပဏီကို ဖုန်းဆက်ခဲ့ပြီး မှာယူခဲ့သည်။ဖူချမ်မှာရှိသည့် အမျိုးသမီးအားလုံးကို တစ်ကိုယ်ရေ သန့်ရှင်းမှုကို အာမခံပေးနိုင်သော လစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ်များ သုံးစေချင်မိသည်။

 "နင်က တခစ်ခစ်ရယ်နေတော့တာပဲ၊ အစ်မက အလုပ်တွေလုပ်ရပြီး ပိုက်ဆံက ဒီအိမ်ထဲကိုဝင်သွားတာနော်"

"ယောင်းမ ကူညီတတ်မှန်းသိပါတယ်၊ဒါဆို မှာထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ထုပ်ပိုးပြီးရင် ယောင်းမကိုလည်း သေတ္တာတစ်ဘူး ပို့ပေးဖို့ ချန်သဲရုံကို ပြောလိုက်ပါ့မယ်"

 "မဆိုးပါဘူး၊ အပြင်မှာ တနေကုန် ရှုပ်နေတဲ့ နင့်အစ်ကိုထက် နင်ကမှ အစ်မအပေါ် သိတတ်သေးတယ်" 

ရှောင်ကျန်းကျွင်းသည် တစ်နေကုန် အပြင်မှာ အလုပ်ရှုပ်နေတတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာချိန်က သူမလို သူနာပြုဆရာမထက်ပင် နောက်ကျသည်။

 "ညီမက အစ်မကိုယ်စား အစ်ကို့ကို သင်ခန်းစာပေးလိုက်ရင် စိတ်ချမ်းသာသွားမယ်မလား"

 "ထားလိုက်ပါ၊ အဖေ့ကို ထပ်ပြီး မတိုင်ချင်တော့ဘူး!"  

ရှောင်ကျန်းကျွင်းသည် အပြင်မှာ ငွေရှာရန် အလုပ်များနေမှန်း သူမသိသောကြောင့် ညည်းညူမိသော်လည်း ရှောင်တရှင်းကိုတိုင်၍ မနှောင့်ယှက်ဝံ့ပေ။သွားတိုင်ပါက၊ ရှောင်ကျန်းကျွင်းအား သူ့အဖေက ရိုက်နှက်ခံလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

 နိုဝင်ဘာလကုန်တွင် စီမံကိန်းဗျူရိုမှ ဒါရိုက်တာလီက ဝမ်လီချမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ဖူချမ်ဟိုတယ် တွင် ညစာအတူစားရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။သူတို့နှစ်ယောက်တည်းမဟုတ် ရွှယ်ကျစ်ယုံလည်း ပါမည်ဖြစ်၍ သူ့ကိုခေါ်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။သို့သော် ဒါရိုက်တာလီက ဝမ်လီချမ်ကိုတော့ မပြောပြထားပေ။

အတွင်းရေးမှုးရွှယ်က အလုပ်စစ်ဆေးဖို့ ဗျူရိုကိုလာခြင်းဖြစ်ပြီး နေ့လည်မှာ ဒါရိုက်တာလီနှင့်အတူ စားသောက်ကြမည်ဖြစ်သည်။ ဒါရိုက်တာလီက ဝမ်လီချမ်နှင့် ရွှယ်ကျစ်ယုံတို့ ရင်းနှီးသည့်အကြောင်းကို တွေးပြီး ယခုလို ဝမ်လီချမ်ကို ခေါ်ရခြင်းဖြစ်၏။

စက်ရုံသို့ ဖုန်းဆက်လာသဖြင့် ဝမ်လီချမ်သည် ထွက်ခွာခွင့်တောင်းပြီးနောက် ဟိုတယ်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ် သွားခဲ့သည်။သူက စီမံကိန်းဗျူရိုအရာရှိ၏ ကားဘေးမှာ စက်ဘီးကို ရပ်ကာ သော့ခတ်ထားခဲ့သည်။ ဒါရိုက်တာလီသည် ပထမဆုံး ဘတ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ ရွှယ်ကျစ်ယုံ နောက်မှ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ဤအခြေအနေကိုမြင်လျှင် ဝမ်လီချမ်သည် ဒါရိုက်တာလီက သူ့အား ဤနေရာသို့ ခေါ်လာသည့် ရည်ရွယ်ချက်ကို သိလိုက်သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ထိတ်လန့်ခြင်းမရှိပဲ ရွှယ်ကျစ်ယုံကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

 "အစ်ကိုရွှယ်"

 "လီချမ်... မင်း ဘာလို့ဒီကိုရောက်နေတာလဲ၊ လာ လမ်းလျှောက်ထွက်ပြီး အစ်ကိုရွှယ်နဲ့ ညစာစားရအောင်"  

 ညစာစားပွဲတွင် လူငါးဦးရှိပြီး ဒါရိုက်တာလီနှင့် စီမံကိန်းဗျူရိုအရာရှိ၏ လက်ထောက်ဒါရိုက်တာ နှစ်ဦး၊ ရွှယ်ကျစ်ယုံ နှင့် ဝမ်လီချမ်တို့ ပါဝင်သည်။

ရွှယ်ကျစ်ယုံသည် စီမံကိန်းဗျူရိုမှ ခေါင်းဆောင်များနှင့် ဆွေးနွေးပြီးသွားသောအခါ ဝမ်လီချမ်အား စကားစမြည်ပြောသည်။

 "လီချမ်....ဒါရိုက်တာလီနဲ့ တွေ့တုန်းက အစ်ကို့ကို ဘာလို့မပြောတာလဲ"  

ဝမ်လီချမ်ကို ရွှယ်ကျစ်ယုံ စုံစမ်းပြီးပါပြီ။ ဝမ်လီချမ်၏ ဆွေမျိုးများ အားလုံးမှာ အလုပ်သမားများ ဖြစ်ကြသောကြောင့် ဒါရိုက်တာလီနှင့် ပတ်သက်မှုရှိနိုင်ခြေ လွန်စွာ နည်းပါးလှသည်။

 "အစ်ကို၊ ကျွန်တော့်ကို အထင်လွဲနေတာပါ၊ကျွန်တော်တို့ မိသားစုက အိမ်ဆောက်နေတာပါ၊ဒါကြောင့် ဒါရိုက်တာလီကို သိသွားတာ"

ဒါရိုက်တာလီက သူ့ကို ယဉ်ကျေးစွာပင် အစ်ကိုလီဟု ခေါ်ခိုင်းသည်။ဝမ်လီချမ်က တစ်ခါသာခေါ်ပြီး နောက်ပိုင်း ဒါရိုက်တာလီဟုသာ ဆက်ခေါ်လေသည်။  

 အိမ်ဆောက်ပြီး စီမံကိန်းဗျူရို ဒါရိုက်တာကို သိသွားတာတဲ့လား...

"မင်း ဘာလို့ အိမ်ဆောက်တာလဲ၊ မင်္ဂလာဆောင်မှာလား"  

ရွှယ်ကျစ်ယုံက ဝမ်လီချမ် ကို‌ စနောက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း သူထင်တာ တကယ်မှန်နေသည်။

 "ဟုတ်ကဲ့၊မင်္ဂလာပွဲကအိမ်ဆောက်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်ရမှာပါ"  

"အချိန်ကျရင် မင်း အစ်ကို့ကိုလည်း အကြောင်းကြားရမယ်နော်" 

ဖန်ယဲ့ချမ်က ဝမ်လီချမ်သည် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းသည်ဟုထင်မိသည့်အတွက် ဝင်၍ပြောလိုက်သည်။ ဖန်ယဲ့ချမ်က ဝမ်လီချမ် ကယ်တင်ခဲ့သည့် ကလေးနှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်၏ အဖေပင်။

"သေချာတာပေါ့ခင်ဗျာ"  

ဝမ်လီချမ်သည် အရက်တစ်ခွက်သာ သောက်ထားသော်လည်း ထမင်းစားပြီးချိန်မှာ မူးနေတော့သည်။ထို့ကြောင့် ရွှယ်ကျစ်ယုံက သူ့ကို စတိုးဆိုင်ကို ပြန်ပို့ပေးဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို ခေါ်လိုက်ရသည်။

ဝမ်လီချမ်သည် နေ့လည် လေးနာရီအထိ အိပ်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်ကို အလုပ်မှသွားကြိုရမည့်အချိန်မှ နိုးလာသည်။ ယနေ့ စောစောသွားကြိုလိုက်သော် စာသင်ကျောင်း၏ ဒုတိယထပ်က ရုံးဝန်ထမ်း အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို စင်္ကြံမှာ ဝင်တိုက်မိသွားသည်။

 "တောင်းပန်ပါတယ်"  

ဝမ်လီချမ် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တည်ငြိမ်စေရန် နံရံကို ထိန်းကိုင်ထားလိုက်ရသည်။

 "တောင်းပန်ပါတယ်"  

လျန့်လီရွှယ်သည် သူမ၏ ရုံးခန်းသို့ အမြန်ပြန်သွားရင်း စင်္ကြံမှာ လူတစ်ယောက်နှင့်တိုက်မိသွားလေတော့သည်။ 

 နှစ်ယောက်သား တစ်ချိန်တည်းတွင် ခေါင်းကို မော့ကြည့်လိုက်ကြသည်။ လျန့်လီရွှယ်သည် သူမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကလူက သူမအား မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုသူ့ဆီမှ ချဉ်စူးစူး အရက်နံ့ရလိုက်သောကြောင့် မကျေမနပ် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ထိုလူ၏ ဘေးမှ အတင်းဖြတ်လျှောက်သွားလိုက်၏။

 "လောရွှယ်၊ မင်းလည်း ဒီမှာရှိနေတာလား"  

ဝမ်လီချမ် တိုးညှင်းသော အသံဖြင့် ရေရွတ်လိုက်သည်။

 "အစ်ကို ဝမ်လီချမ်၊ ဘာလို့ဒီအချိန်ကြီး စောစောရောက်နေတာလဲ"  

စင်္ကြံမှာ ဝမ်လီချမ်၏ အသံကို ကြားလိုက်ရချိန်တွင် ရှောင်ဟုန်ယန် ရုံးထဲတွင် သင်ခန်းစာများ ပြင်ဆင်နေချိန်ဖြစ်သည်။

 "ကိုယ် နေ့လည်က စီမံကိန်းဗျူရိုရဲ့ ဒါရိုက်တာလီနဲ့ အတူစားသောက်ပြီး ဝိုင်နည်းနည်းသောက်လိုက်တာ၊ နေ့လည်ပိုင်းလည်း အလုပ်မသွားဖြစ်ဘူး"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ် အား သူမ၏ခွက်ဖြင့် လက်ဖက်ရည်တိုက်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား စကားပြောရန် စင်္ကြံအဆုံးရှိ လက်ရန်းကို မှီထားလိုက်သည်။

 "မသောက်နိုင်ရင် လျှော့သောက်ပါလား"  

နေ့လယ်ဘက်တွင် ဝမ်လီချမ် မူးပြီး အိမ်ပြန်လာသည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ လုံးဝမသောက်နိုင်ဘဲနှင့် အလွန်အကျွံသောက်လိုက်လျှင် သူ့ကိုယ်သူ နှိပ်စက်နေသည့်အလားပင်။

 "နည်းနည်းပါးပါးပါ၊ တစ်ခါ သောက်ရင် တစ်ငုံပဲ၊ တစ်ခွက်တောင် မနည်းသောက်ယူရတယ်"  

ပိုင်ကျူးက သောက်ရခက်ပြီး အရသာက ဆိုးသလို လည်ချောင်းထဲပါ ပူဆင်းသွားတာကြောင့် ဝမ်လီချမ် မသောက်ချင်ပေ။ သူ အရက်မသောက်၍လည်း မဖြစ်ပေ။မသောက်နိုင်သောသူသည် ယောက်ျားမဟုတ်ဟု တစ်ချို့ယောက်ျားများက သတ်မှတ်တတ်ကြသည်။ 

 ဘာသာစကားအဖွဲ့မှ အခြားဆရာများ ထွက်ခွာသွားပြီးနောက် ရှောင်ဟုန်ယန်က ဝမ်လီချမ်ကို ရုံးခန်းထဲသို့ အတူဆွဲခေါ်သွားခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်အား သူမ၏ စားပွဲထက်မှာ ဝင်ထိုင်စေလိုက်ပြီး ကုလားထိုင်ကို ရွှေ့ကာ သူ့ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဝမ်လီချမ်က သူမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲယူကာ မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး ဘာမှမပြောပေ။

ဝမ်လီချမ် ဖြစ်လာပြီးကတည်းက သူ့နှလုံးသားက နေ့တိုင်း စိတ်ဖိစီးနေခဲ့ရသည်။သူ ဤမိသားစု၏ နွေးထွေးမှုကို ပိုခံစားရလေလေ၊ သူ့အဖြစ်မှန် ပေါ်သွားမှာကို ပိုကြောက်လေပင်။ ငွေရှာဖို့ သူကြိုးစားသည်။ တဖက်ကလည်း ရာထူးမှ ထုတ်ခံရမှာကို စိုးရိမ်နေမိသည်။အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ သူသည် ဤမိသားစုမှာ အသုံးဝင်သောလူတစ်ဦးဖြစ်မှသာ၊ သူ့ကို မပစ်ပယ်မှာဟု အတွေးရောက်လျက်ရှိသည်။

 ပိုက်ဆံရှာပြီးလျှင် သူ့စိတ်လည်း အဆင်ပြေလာသည်။ထိုမှသာ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကလူများလည်း အမြင်ကြည်လာမည်ဟု ထင်ခဲ့၏။ နောက်ပိုင်းတွင် စီးကရက်ရောင်းသည့်အပြင် ဆိုင်လည်းဖွင့်၍ သူ ပို၍ပို၍ ပင်ပန်းလာပြီး စိတ်ဖိစီးမှုကို ခံစားလာရသည်။ တစ်ခါတလေ ရပ်ပြီး အနားယူချင်သော်လည်း သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က ဆွေမျိုးများ ဝင်ငွေမရှိတော့မှာ၊အားကိုးစရာမရှိတော့မှာ ကြောက်လာသည်။ 

 "ပင်ပန်းနေလားဟင်" 

ဝမ်လီချမ်၏ တည်ငြိမ်သော အသက်ရှုသံကို ရှောင်ဟုန်ယန် နားထောင်ပြီး သူ အိပ်ပျော်သွားသည်ဟု ထင်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ မြင်ရသော ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေဟန်များအား သူမ မျက်လုံးထဲက ဖျောက်၍ပင်မရနိုင်ပေ။သည်တစ်လအတွင်း သူ ကိုယ်အလေးချိန် အများကြီး ကျသွားသည်။

 "တော်သေးတာ၊အရက်သောက်လည်း တအားကြီး လူက မနုံးသွားလို့" 

 "ညီမနဲ့ ခဏလောက် အိပ်ချင်လား" 

သူမကိုလည်း အိမ်ပြန်ပို့ရသလို ညတိုင်း ၁၂ နာရီအထိ အိပ်ရာမဝင်ဘဲ မနက်မိုးလင်းလျှင်လည်း အလုပ်သွားရသေးသည်။

" မင်း ကိုယ့်ကိုလက်ထပ်ခဲ့တာကို နောင်တရမှာလား"  

အနာဂတ်မှာ တရားဝင်လင်မယားဖြစ်လာတဲ့အခါ တစ်ချိန်က မိန်းမဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့၊ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းလေးတစ်ခုပဲ ရှိသေးတဲ့ သူ့ကို သိသွားရင် မုန်းတီးသွားမှာလား။

 "အစ်ကိုလီချမ်... အတူတူအလုပ်လုပ်ရအောင်၊ ညီမတို့ဘယ်‌တော့မှ နောင်တမရပါဘူး၊ ညီမတို့ မိသားစုလေးကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်စီမံခန့်ခွဲပြီး ဘဝကို ကောင်းမွန်စွာနေထိုင်ဖို့ ကြိုးစားမယ်လေ"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ် အဘယ်ကြောင့် ဤမျှ စိတ်ဓာတ်ကျနေမှန်းမသိသေးပေ။ သူမအား ပြောပြရန် ငြင်းဆန်နေသော သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ဖုံးကွယ်ထားသည့် အရာတစ်ခု ရှိနေသည်ကို သူမ ခံစားနိုင်သည်။သူမတို့သည် အိမ်ထောင်လည်းကျပြီး မိသားစုဖြစ်နေ၍ သူ့စိတ်ထဲတွင် ရှိသည့်အရာအားလုံးကို သူမအား ပြောပြမည်ဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း ယခုအထိ ယခင်အတိုင်းပင် ဖြစ်နေသေးသည်။သူမတို့ကြားမှာ တစ်စုံတစ်ရာ ရှိနေသေးကြောင်း သဘောပေါက်သွားရ၏။

သူက မင်္ဂလာပွဲပြီးမှ ပြောမှာလား။ 

 "ကောင်းပြီ၊ အတူတူအလုပ်လုပ်ရအောင်" 

 မင်း ဘယ်လောက်မြင့်မြင့် ရပ်တည်နေပါစေ အနာဂတ်မှာ မင်း ဘယ်လောက်ပဲဝေးဝေး မင်းရဲ့အနားမှာ ငါအမြဲရှိနေမှာ..ကိုယ် မင်းကို ဘယ်တော့မှ ထားမသွားဘူး... အဆုံးရှုံးမခံဘူး။

ထိုညမှာ စတိုးဆိုင်တွင် နှစ်ယောက်သား ဆယ့်တစ်နာရီအထိ အလုပ်လုပ်ပြီးမှ အိပ်ကြရသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ရေချိုးပြီး ဝမ်လီချမ်၏ ရှပ်အင်္ကျီဟောင်းကို ဝတ်ဆင်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲနေလိုက်သည်။ မူလက ဝမ်လီချမ် သည် အဖြူရောင်ရှပ်အင်္ကျီအသစ်တစ်ထည်ကိုသာ ဝတ်ဖို့ပြောသော်လည်း သူမက ဟောင်းနွမ်းနေသော အဝါရောင်ရှပ်အင်္ကျီကို ယူဝတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ .

ဝမ်လီချမ်သည် ရေချိုးပြီးနောက် အဖြူရောင်ရှပ်အကင်္ျီနှင့် ဘောင်းဘီတိုကို ၀တ်ဆင်ကာ အိပ်ရာဝင်ခဲ့သည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် အိပ်နေရင်း မွေ့ရာက လူတက်လာသောကြောင့် အိပ်ယာထဲ နစ်မြုပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး အနည်းငယ် တုန်လှုပ်သွားရ၏။

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ခါးပေါ်သို့ သူ့လက်ကို တင်လိုက်ပြီး သူမအား ပွေ့ဖက်ကာ လျှင်မြန်စွာ အိပ်ပျော်သွားသည်။ သူသည် မကြာသေးမီက အိပ်ရေးပျက်ခဲ့ရ၍ အတူအိပ်ရာဝင်ချင်သည့် အတွေးသာရှိပြီး အခြားမည်သည့် အတွေးမှမရှိပေ။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည်လည်း သူ၏ ဟောက်သံကို နားထောင်ရင်း လျင်မြန်စွာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။သူမ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အမှောင်ကိုကြောက်၍ ဒုတိယအစ်မနှင့် အတူတူအိပ်ခဲ့သည်။ ဒုတယအစ်မ အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက် သူမသည် ညဘက်တွင် မီးများဖွင့်ပြီး အိပ်ရသည်။

ရှောင်တရှင်း ညဘက် အိပ်ရာက နိုးလာလျှင် သူမ အခန်းထဲမှာ အလင်းရောင်ရှိနေသေးသည်ကို တွေ့ရတတ်၏။အကြောင်းရင်းကို သိပြီးနောက် သူက စားပွဲတင် မီးအိမ်တစ်ခု ပြုလုပ်ပေးခဲ့သည်။သူမ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးလျှင် စားပွဲတင်မီးအိမ်ကို ယူလာဖို့ စိတ်ကူးထားသည်။

 သူမ အမှောင်ကြောက်သည်ကို ရှက်မိပြီး ဝမ်လီချမ်အား ဘာမှ မပြောခဲ့ပေ။ ယနေ့ညလည်းမီးပိတ်အိပ်ရ၍ သူမ စိတ်ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်မည်ကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။ သူမနှင့် ဝမ်လီချမ်တို့သည် အကြင်လင်မယားဖြစ်နေကြပြီဖြစ်၍၊ တစ်ခုခုဖြစ်လာလျှင်ပင် သူမသည် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်သည်။သို့သော် သူမ မျှော်လင့်ထားသလို ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘဲ မမျှော်လင့်ထားဘဲ မြန်မြန်ဆန်ဆန် အိပ်ပျော်သွားကြသည်။

ရှောင်တရှင်းသည် ဝမ်လီချမ် အိမ်မှာ ညအိပ်မည်ဟု သူ့သမီးအငယ်ဆုံးထံမှ ဖုန်းခေါ်လာသောအခါတွင် အလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရသည်။သူ၏ သမီးသည် မင်္ဂလာပွဲမလုပ်ခင် အချိန်အတွင်း အိမ်မှာသာနေစေမည်ဟု ဝမ်လီချမ်က ကတိပေးခဲ့သော်လည်း အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက်မှာတော့ သမီးဖြစ်သူသည် ထိုအိမ်မှာသာ တစ်နေ့လုံး နေပြီး ညမှသာ အိမ်ပြန်အိပ်သည်။ယခုဆို သူမ အိမ်ပင်ပြန်မအိပ်တော့။

ရှောင်တရှင်း ညတိုင်း ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ပြီး အငယ်ဆုံးသမီးလေး အိမ်ပြန်လာသည်ကို စောင့်ခဲ့ရသည်။သူ့သမီး ပြန်ရောက်မှ အေးအေးဆေးဆေး အိပ်ပျော်တတ်သည်။

သူ ယခု ပို၍ပင် စိုးရိမ်ရသည်။ ကိုယ်ဝန်ရှိသွားခဲ့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။

ရှောင်ဟုန်ယန် ဖုန်းချသွားပြီးနောက် ရှောင်တရှင်းသည် အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ပိုင်ရှင်အား ဝမ်လီချမ် ဆီသို့ ဖုန်းခေါ်ဆိုခိုင်းသည်။ ဝမ်လီချမ်၏ အသံကို ကြားလိုက်ရာ ရှောင်တရှင်းက ချက်ချင်း

 "ဝမ်လီချမ် မင်းငါ့ကို ကတိပေးခဲ့တာကို သတိရနော်၊ မင်း မင်္ဂလာပွဲ မလုပ်ရသေးဘူးဆိုတာ မှတ်ထားပါ"

ရှောင်တရှင်း ဒေါသတကြီးဖြင့် ဖုန်းကိုချကာ အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ဤဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကို လက်ခံရရှိသောအခါ၊ သူ့စိတ်ထဲမကျေမနပ်ဖြစ်သွားရ၏။ သူလည်း သူ့သမီးကို ဘာမှမလုပ်ဘဲနဲ့ အဖိုးကြီးက ဘာလို့ ရုတ်တရက်ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောရတာလဲ။ 

သူ အလုပ်များလာ၍ မေ့သွားပြီး မမျှော်လင့်ဘဲ ယခုလို ရှောင်ဟုန်ယန် နေဖို့ဖြစ်လာခြင်းပင်။

xxxxxxx💙