Chapter 30

💙Chapter 30 :မင်္ဂလာလက်ထပ်ပွဲ

ဝမ်လီချမ်သည် ချန်သဲရုံ နှင့် မာကျစ်အား အတော်လေး သစ်သော စက်ဘီး ၁၀စီးကို ငှားခိုင်းခဲ့သည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် ထိုကဲ့သို့ စက်ဘီးပေါ်မှာ မင်္ဂလာဓာတ်ပုံနှင့် ဓာတ်ပုံရိုက်သည်က ရေပန်းစားသည်။ သူက ဖြစ်နိုင်လျှင် ကား သို့မဟုတ် ဗင်ကားကို အသုံးပြုချင်သည်။သို့သော် ယခုခေတ်က အလုပ်သမားများနှင့် တောင်သူလယ်သမားများသည် စက်ဘီးကိုသာ အသုံးပြုနေကြဆဲဖြစ်သည်။ 

လွန်ခဲ့သောနှစ်အနည်းငယ်က ဝမ်လီချမ်သည် ကျန်းချမ်သို့ သွားခဲ့ပြီး မင်္ဂလာပွဲအကြောင်း မေးမြန်းစုံစမ်းခဲ့ရာ ကျန်းချမ်တွင် မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံစတူဒီယိုတစ်ခုရှိနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ တိုင်ပင်ဆွေးနွေးချိန်က ဆောင်းရာသီဖြစ်ပြီး မင်္ဂလာပွဲက်ိုလည်း ဆောင်းရာသီတွင် ကျင်းပမည်ဖြစ်သည်။ ရာသီဥတုက အေးလွန်းသဖြင့် အဝတ်အထူများဝတ်ကြရ၏။ 

ဝမ်လီချမ်သည် နောက်ဆုံးပေါ် အနီရောင်သိုးမွေးလောင်းကုတ်အရှည်ကြီးကို အပေါ်ကထပ်ဝတ်၍ ရှောင်ဟုန်ယန် ဝယ်ပေးသော အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကို အတွင်းထဲမှ ဝတ်ဆင်ခဲ့သည်။မွေးနေ့မှာ အစမ်းသာဝတ်ကြည့်ခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတစ်ခါမှ မဝတ်ရသေးပေ။အနီရောင်လည်စည်းကလည်း အသစ်ဖြစ်သည်။

 မင်္ဂလာဆောင် အကြိုရိုက်ကူးရေးအတွက် စပါယ်ရှယ်လစ် ဓာတ်ပုံအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကိုလည်း ငှားရမ်းထားပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ရန်အတွက် တစ်ရက်လျှင် ယွမ် ၅၀၀ ကျသင့်သည်။ ဖူချမ်တွင် မှတ်တမ်းတင်မည်ဖြစ်သောကြောင့် နောက်ထပ်လမ်းစရိတ် ယွမ် ၁၀၀ တိုးသွားခဲ့သည်။ ဗီဒီယိုတိပ်နှစ်ခွေ အပါအဝင် စုစုပေါင်း ယွမ် ၆၀၀ ကျသင့်ပြီး ပထမလ၏ ကိုးရက်မြောက်ညတွင် ရောက်ရှိလာပြီး ဆယ်ရက်မြောက်ညတွင် ထွက်ခွာသွားမည်ဖြစ်သည်။ 

ရိုးရိုးသားသားပြောရလျှင် ဝမ်လီချမ်သည် ယခင်က စက်ပစ္စည်းများဝယ်ယူစဉ်က၊ ဗီဒီယိုအသံဖမ်းစက် ဝယ်ဖို့ တစ်ခါမှ မစဉ်းစားခဲ့တာကိုပင် နောင်တရမိသည်။ 

ပထမလ၏ ဆယ်ရက်မြောက်နေ့တွင် ဝမ်လီချမ်သည် နံနက်ငါးနာရီ၌ အိပ်ရာထရသည်။ အကြီးဆုံးအစ်မဖြစ်သူက သူ့ကို မိတ်ကပ်လိမ်းရန် ပြဇာတ်ရုံမှ သူငယ်ချင်းများအား ဖိတ်ခေါ်ထားခဲ့သည်။လွန်ခဲ့သည့်ရက်ပိုင်းအတွင်း သူ အလုပ်များနေသောကြောင့် ဆံပင်ညှပ်ရန် အချိန်မရှိခဲ့၍ ရှေ့ဆံပင်များလည်း အနည်းငယ်ရှည်လျက်ရှိသည်။ 

မိတ်ကပ်လိမ်းပေးသော အစ်မကြီးက ရှေ့ဆံပင်များကို သေချာသပ်တင်ပေးထားမှသာ အထက်တန်းကျပြီး ကျက်သရေရှိပုံပေါက်သွား၏။ အစ်မအကြီးဆုံးက သူ့ဆံပင်ပုံစံကို ကြည့်ကောင်းသည်ဟုလည်း ပြောသည်။သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲမှာ ကြည့်ပြီး စိတ်ပင်ပျက်မိသည်။ ဆံပင် အရောင်တစ်ခုခုသာ ဆိုးထားလိုက်လျှင် ဂျိုကာရုပ် အလိုလိုပေါက်သွားမည်ဖြစ်၏။သေချာသည်က သူ နည်းနည်းလေးမှ ကြည့်မကောင်းနေပေ။ 

ရှပ်အင်္ကျီအဖြူ၊ အနီရောင် လည်စည်း၊ အနက်ရောင်ဝတ်စုံနှင့် ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိ ပလပ်စတစ်ပန်းပွင့်ကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ကြည့်ချင်စိတ်ပါမရှိတော့။အားလုံးက အရောင်များစုံနေကာ တစ်ခုမှ အစပ်အဟပ်မတည့်ပေ။ကင်မရာအဖွဲ့သားများကို ငှားရမ်းမိသည့်အတွက်ပင် နောင်တရမိသည်။ သူ မိတ်ကပ်လိမ်းကတည်းက ကင်မရာအဖွဲ့သည် ဘေးနားတွင် ရှိကာ ရိုက်ကူးနေခဲ့သည်။

စက်ဘီးအဖွဲ့သည် ဝမ်လီချမ် ၏ အိမ်မှ 7:30 တွင်ထွက်ခွာခဲ့ပြီး 9:00 မတိုင်မီ သတို့သမီးကိုသွားကြိုမည်ဖြစ်သည်။

ယောက်ဖအနည်းငယ်က ရှေ့မှလမ်းပြပြီး ကင်မရာအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့က ရှေ့တွင် စက်ဘီးစီးသွားပြီး ကျန်တစ်ဖွဲ့က နောက်က လိုက်ရသည်။ဝမ်လီချမ်၏ အဖွဲ့ဝင်ဆယ့်တစ်ယောက်ပါ အဖွဲ့က ကင်မရာအဖွဲ့နောက်ကနေ လိုက်သွားကြ၏။

ဝမ်လီချမ်၏ ဘယ်ဘက် ချန်သဲရုံ ဖြစ်ပြီး ညာဘက်မှာ မာကျစ် ရှိသည်။သူတို့ နှစ်ဦး၏ စက်ဘီးခြင်းတောင်းတွင် သကြားလုံးများ ပြည့်နေပြီးသတို့သမီးကို ကြိုလာသော အပြန်လမ်းတွင် ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသော ပွဲလမ်းသဘင်များကို ကြည့်ရှုနေကြသည့် လူအုပ်အား မင်္ဂလာသကြားလုံးများ ဝေငှဖို့ဖြစ်သည်။

 စက်ဘီးတန်းကြီးသည် ဘွိုင်လာစက်ရုံဝင်းဆီသို့ သွားခဲ့ပြီး ဂုဏ်ပြုပွဲလာရောက်သူတိုင်းအား ယွမ် ၅၀ ပါသော အနီရောင်စာအိတ်များ ပေးကမ်းကြသည်။

 သတို့သမီးအိမ်၏ အောက်ထပ်ကို ရောက်သည့်အခါ သတို့သမီးဘက်မှ ယောက်ျား၊ မိန်းမ အသီးသီး ရပ်နေကြသည်ကိုတွေ့လိုက်ရ၏။ ဝမ်လီချမ်သည် ဤမြင်ကွင်းကိုမြင်ပြီး ချန်သဲရုံ နှင့် မာကျစ်တို့ကို ယွမ်၂၀၀ ထည့်ထားသော စာအိတ်အနီတစ်စောင်စီ ပေးရန် ပြောလိုက်သည်။ 

သတို့သမီးအား သွားခေါ်သည့်အခါ ကြုံတွေ့ရမည့် အခြေအနေ အမျိုးမျိုးကို သူတို့ အစမ်းလေ့ကျင့်ထားပြီးဖြစ်သည်။လျှိုဖုန်းကျန်းသည် ထို့အတွက် အနီရောင် စာအိတ် 30 ကို တစ်ယောက်တည်း ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။ စာအိတ်အနီများကို ယူသူများက သတို့သားကို လမ်းဖယ်ပေးကြသည်။ 

ဤသို့ဖြင့် ဝမ်လီချမ်နှင့် သူ့အဖွဲ့သည် ဒုတိယထပ်သို့ အလွယ်တကူ တက်သွားခဲ့သည်။ ထိုအခါ တံခါးကို စောင့်နေကြသော ရှောင်ကျန်းကျွင်း နှင့် ရှောင်ကျန်းတန့်တို့ကို တွေ့ရလေသည်။

 "ဝမ်လီချမ် အဖေကလည်း ပြောပြီးပြီမို့ ငါမင်းကို လွယ်လွယ်နဲ့ ဝင်ခွင့်မပြုဘူး"  

"ညီအစ်ကိုတွေကလည်းဗျာ၊ လာပါ လာပါ"

အကြီးဆုံးယောက်ဖဖြစ်သူ ဝူလျန့်သည် ရှေ့သို့ တိုးလာပြီး သူ့ဂျာကင်အိတ်ကပ်ထဲမှ အနီရောင်စာအိတ်၂၀ကိုထုတ်ကာ လက်တစ်ဖက်စီတွင် ၁၀ အိတ်စီ ကိုင်ထားလိုက်၏။ ရှောင်ကျန်းကျွင်း နှင့် ရှောင်ကျန်းတန့် တို့က တစ်ယောက်လျှင် ၁၀ အိတ်စီ ယူလိုက်ကြ၏။နှစ်ယောက်သား စာအိတ်အနီကို လက်ခံရရှိသောအခါ ဒုတိယ ယောက်ဖနှင့် တတိယ ယောက်ဖတို့က အသံတိတ်သွားကာ လမ်းဖယ်ပေးကြသည်။

ချန်သဲရုံ နှင့် မာကျစ်တို့သည် အခန်းထဲမှ လူက တံခါးသော့ကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့်၊ ဝမ်လီချမ် ကို တွန်းပေးလိုက်ကြသည်။ချက်ချင်းပင် သူတို့က အနီရောင်စာအိတ်လေးကို ထုတ်ပြီး လေထဲမှာကျဲလိုက်ကြ၏။ ဝမ်လီချမ်သည် ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်မှုကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သတို့သမီးအခန်းဝတံခါးဆီသို့ ရောက်လာ၏။

 တံခါးမှာ စောင့်မည်သူ မရှိတာကြောင့် သူတို့အားလုံး စာအိတ်အနီကို ပြန်ကောက်ကြသည်။ ဝမ်လီချမ် တံခါးခေါက်လိုက်ပြီး အနီရောင် စာအိတ်များကို တံခါးအက်ကြောင်းထဲသို့ ထည့်ထားရင်း တံခါးအဖွင့်ကို စောင့်နေသည်။ သူ ကိုင်ထားသော စာအိတ်အနီများသည် ၁၀ယွမ်စီထည့်ထားခြင်းဖြစ်ပြီး လျှိုဖုန်းကျန်းက သူ့အတွက် ပြင်ဆင်ပေးထားတာပင်။ 

"တံခါးဖွင့်ဟေ့၊ တံခါးဖွင့်ကြ၊ တံခါးဖွင့်၊ မုန့်ဖိုးတွေ ပေးမှာနော်" 

ဝမ်လီချမ်နှင့်အတူ လိုက်ပါလာသော ဆွေမျိုးများနှင့် သူငယ်ချင်းများကလည်း ရပ်နေသည်။ယောက်ဖ ဝူလျန့်၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် သူတို့တစ်အုပ်လုံး တပြိုင်နက် ပြောဆိုခဲ့သည်။

"တံခါးမဖွင့်နဲ့၊ တံခါးကို ထပ်မတိုက်နဲ့"  

အသံဆုံးသည်နှင့် တံခါးပွင့်သွားပြီး အတွင်းထဲကလူက စာအိတ်အနီကို ယူလိုက်သည်။ 

ယောက်ဖ သုံးယောက်က ဝမ်လီချမ်ကို အခန်းထဲသို့ခေါ်လိုက်၏။ရှောင်ဟုန်ယန် သည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေကာ အခန်းထဲတွင် လူများပြည့်နေပြီး အကြီးဆုံး ယောင်းမဖြစ်သူက ဝမ်လီချမ် အား သတို့သမီးဖိနပ်ကို ရှာရန်ပြောလိုက်သည်။ ရှေးထုံးတမ်းစဉ်လာအရ သတို့သားသည် သတို့သမီး၏ မင်္ဂလာဆောင်ဖိနပ်ကို ရှာ၍ သတို့သမီးအား စီးပေးပြီးမှ ခေါ်သွားရမည်ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ထိုအခါ ရှောင်ဟုန်ယန်က သူ့ကို မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။ ဝမ်လီချမ် သဘောပေါက်သွားပြီး ကုတင်အောက်ကိုငုံ့ကာ ရှာလိုက်လျှင် ဖိနပ်တစ်ဖက် ရှာတွေ့သွားလေ၏။ 

 "လီချမ်၊ ဒီမှာ နောက်တစ်ဖက်ရှိသေးတယ်" 

 ဒုတိယယောက်ဖသည် ဗီရိုနှင့် နံရံကြားရှိ ဟနေသော နေရာတွင် နောက်တစ်ဖက်ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ဤထောင့်တွင် လူများ ရပ်နေသဖြင့် သတို့သမီး၏ ယောင်းမက သူတို့ကို ဘေးကပ်ရပ်ပေးဖို့ မျက်ရိပ်မျက်ခြည်ပြလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ဝမ်လီချမ်လည်း သဘောပေါက်သွားရ၏။ ဖိနပ်ကို သည်နေရာမှာ ဝှက်ထားမည်ဟုသူ မမျှော်လင့်ထားပေ။

ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ဖိနပ်စီးပေးပြီး သူမကို ပွေ့ကာထွက်သွားတော့သည်။ ချန်သဲရုံနှင့် မာကျစ်တို့က အနီရောင် စာအိတ်များကို ပြန်ကျဲပေးကြသည်။ ယောက်ဖ သုံးယောက်ကလည်း ဝမ်လီချမ် အောက်ထပ်ကို ဆင်းဖို့ အကာအကွယ်ပေးခဲ့ကြလေသည်။

 သတို့သမီးသည် လက်မထပ်မီ မြေပေါ်သို့ ခြေမကျရပေ။ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန် ကို ပွေ့ထားလျက်က စက်ဘီးရှေ့ဘားတန်းမှာထိုင်စေလိုက်သည်။သူ၏ ယောက်ဖဖြစ်သူက စက်ဘီးကို တည်ငြိမ်အောင် ကူညီပေးသည်။ ထို့နောက် ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ပွေ့ဖက်လျက်နှင့် စက်ဘီးဖင်ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

လူ ၁၁ ဦးပါသည့် သူတို့အဖွဲ့က ဖူချမ် ဧရိယာကို လှည့်ပတ်ခဲ့သည်။ချန်သဲရုံနှင့် မာကျစ်တို့က လမ်းသွားလမ်းလာများကို မင်္ဂလာသကြားလုံးများ ကျဲပက်ပေးကြသည်။ 

ကင်မရာအဖွဲ့သည် ၎င်းတို့ကို လိုက်လံ မှတ်တမ်းတင်နေပြီး အပျော်တမ်းကြည့်ရှုသူများလည်း ရှိနေသည်။

သတို့သားက သတို့သမီးကို အိမ်ပြန်ခေါ်သွားသည့် အချိန်မှာ ဆယ်နာရီလောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို အခန်းသစ်သို့ ပြန်ခေါ်သွားပြီး ဧည့်သည်များအား နှုတ်ဆက်ရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းသွားခဲ့သည်။ အိမ်သို့လာလည်သူများသည် အိမ်နီးနားချင်းများ၊ ဆွေမျိုးနီးစပ်များဖြစ်ကြပြီး အဝေးရောက်ဆွေမျိုးအချို့လည်း လာကြသည်။

 ယောက်ဖများသည် ဝမ်လီချမ် နှင့်အတူ ဖူချမ်မြို့ကို ပတ်ကြခြင်းမဟုတ်ပေ။သူတို့က သတို့သမီးအရံများနှင့် အရင်ပြန်လာကြသည်။ အိမ်မှာလည်း သူတို့ကူညီစရာများစွာရှိနေပေ၏။

သတို့သမီးအရံလည်းဖြစ်၊ သတို့သမီး၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၊ ယွမ်ကျစ်သည် သတို့သမီးကို သတို့သားမှ ပွေ့သွားသည်ကို နောက်မှာရပ်၍ ကူကယ်ရာမဲ့ကြည့်နေခဲ့သည်။ သတို့သမီး၏ ယောင်းမဖြစ်သူက သတို့သားအရံတစ်ယောက်အား သူမကို သတို့သားအိမ်သို့ စက်ဘီးဖြင့်တင်ခေါ်ခိုင်းလိုက်၏။

သတို့သားအိမ်ရောက်သော် ယွမ်ကျစ်သည် ဝမ်လီချမ်၏ ညီအစ်မများနှင့် အတူရှိနေခဲ့ပြီး၊ သတို့သမီး လက်ထပ်ပြီးသောအခါ ဝမ်လီချမ်၏ အစ်မအကြီးဆုံးဖြစ်သော ဝမ်ချွန်းမေ က သတို့သမီးအရံများကို သတို့သမီးနှင့်အတူ နေခိုင်းလိုက်၏။

 ယွမ်ကျစ်သည် တက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရပြီးနောက် ကျန်းချမ်တွင် နေထိုင်ခဲ့ပြီး ဖူချမ်သို့ ပြန်လာခဲ့၍ ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့်လည်း များစွာ မတွေ့ဆုံခဲ့ပေ။ သူမ၏ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းသည် ယခုတစ်ကြိမ် လက်ထပ်တော့မည်ကို သိသဖြင့် ခွင့်တိုင်၍ပြန်လာခဲ့သည်။

 ဒါက သတို့သားလား....

 "ဟုန်ယန်၊ သူက ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲမတိုင်ခင် ရုပ်ရှင်ရုံအ၀င်ဝမှာ တွေ့ဖူးတဲ့လူလား"

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ အိမ်တွင် ဝမ်လီချမ်ကိုမြင်သောအခါမှ ယွမ်ကျစ် ရင်းနှီးသလိုခံစားရသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်ကို အပေါ်ထပ်သို့ ပွေ့ခေါ်သွားသူအား ကြည့်ပြီး သူမ စိတ်ထဲသိသလိုလိုဖြစ်နေသည်။ ဒီလူကို ဘယ်မှာတွေ့ဖူးတာလဲ။

 "သူပဲလေ...."  

အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်၍ ယွမ်ကျစ် ဤမျှ မှတ်ဉာဏ်ကောင်းဖို့ ရှောင်ဟုန်ယန် မမျှော်လင့်ထားပေ။

 တကယ်က သူကိုး..... ထိုအချိန်တွင် ဝမ်လီချမ်သည် အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးနှင့် ရုပ်ရှင်ကြည့်ရန် လက်မှတ်ဝယ်နေပြီး နှစ်ယောက်သား အလွန်နီးကပ်စွာ ရှိနေကြသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ၎င်းတို့ကို မြင်သောအခါ ပုံမှန်မဟုတ်သော အပြုအမူများ စတင်ဖြစ်လာခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲတွင်ပင် မဖြေနိုင်တော့ပေ။

 "ဟုန်ယန်....ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို နင် ကောင်းကောင်းမဖြေနိုင်ဘူးလား"  

ထိုအချိန်က မြင်ကွင်းကို သူမ မှတ်မိနေသေးသည်။ ဝမ်လီချမ် ဘေးက မိန်းကလေးမှာ တော်ရုံပတ်သတ်မှုမျိုးမဟုတ်နိုင်ဘဲ သူ့ချစ်သူမှန်း မည်သူမဆို သိနိုင်ပေ၏။

 "ယွမ်ကျစ်၊ နင် ငါ့ကို ဒီကိစ္စကို လျှို့ဝှက်ထားဖို့ ကူညီပေးနိုင်မလား"  

ဤအကြောင်းကို သိသွားလျှင် သူမ အဖေက ဝမ်လီချမ်ကို မကျေမနပ် ဖြစ်သွားမှာသေချာသည်။..

 "တကယ်ပဲ သူလား၊ နင်ကော ဘယ်လိုခံစားရလဲ"  

ထိုမိန်းကလေးက ဝမ်လီချမ် နှင့်ပင် မတန်မရာသဘောမျိုးဖြစ်နေသော်လည်း သူတို့ကြည့်ရသည်မှာ ချစ်သူရည်စားတွေးမှန်း သိသာနေ၏။လွန်ခဲ့တဲ့ လေးနှစ်ကျော်က ဆိုပေမယ့်လည်း ဝမ်လီချမ်က အခု ရှောင်ဟုန်ယန်နဲ့ ဘာကြောင့် လက်ထပ်ခဲ့တာလဲ။

သူမ၏ သူငယ်ချင်းက ဝမ်လီချမ်ကို သဘောကျနေတာကြာပြီဖြစ်သည်။ဝမ်လီချမ်တို့ ချစ်သူ နှစ်ယောက် ရုပ်ရှင်ကြည့်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရရုံဖြင့် သူမ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကိုပါ ကျရှုံးသည်အထိ ဖြစ်ခဲ့ရ၏။အချစ်ရေးက ကြောက်စရာကောင်းသော်လည်း ကံကောင်းထောက်မစွာ သူမကတော့ ဘယ်ယောက်ျားလေးကိုမှ မကြိုက်ပေ။ 

 "အဲဒီအမျိုးသမီးက အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးယူထားတယ်၊ အရင်တစ်နှစ်က သူမက ကလေးတစ်ယောက်ကို ချီထားရင်း လမ်းမှာတွေ့တော့ သူမနဲ့ ဝမ်လီချမ်တို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးမွေးထားတယ်လို့ ငါ ထင်ခဲ့တာ" 

ထိုအချိန်တွင် သူမ အလွန်ဝမ်းနည်းနေပြီး အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါတွင် အကြီးအကျယ် ငိုကြွေးနေခဲ့သည်။

 "နင် လိုချင်တာကို အခုရပြီပဲ၊ နောက်ဆုံးတော့ နင်တို့က ရေစက်ပါလာတယ်လေ၊ ဘယ်လောက်ပဲ မဆုံနိုင်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ အတူရှိနေတုန်းပဲမလား"

 သူမ၏ သူငယ်ချင်းက သူလက်ထပ်ချင်သည့်သူနှင့် လက်ထပ်ခွင့်ရ၍ ပျော်နေသော်လည်း တက္ကသိုလ်တော့ မတက်ခဲ့ရပေ။သူမ သူငယ်ချင်း နောင်တစ်ချိန်မှာ နောင်တမရဖို့သာ မျှော်လင့်သည်။

 ယွမ်ကျစ်သည် အိမ်အသစ်တွင် ရှောင်ဟုန်ယန် နှင့် စကားစမြည်ပြောလျက်ရှိသည်။ ရံဖန်ရံခါ သတို့သားဘက်မှ ဆွေမျိုးများက သတို့သမီးကို ကလေးများနှင့်အတူ လာတွေ့ကြလျှင်၊ ယွမ်ကျစ် သည် စာအိတ်နီများ ထုတ်ပေးကာ လက်ဖက်ရည်နှင့် မုန့်များ ဧည့်ခံပေးရသည်။

 အခန်းထဲမှာ သစ်သီးပန်းကန်နှင့် ရေဗူးများ ရှိသည်။သစ်သီးပန်းကန်လုံးထဲတွင် ရှောင်ဟုန်ယန် မကြာခဏစားလေ့ရှိသည့် အဆာပြေ မုန့်သေးသေးလေးများအား ဝမ်လီချမ်က သူမအတွက် အထူးပြင်ဆင်ပေးထားသည်။

ကျန်းချမ်မှာတောင် ယွမ်ကျစ် တစ်ခါမှမစားဖူးသည့်အရာများအထိ ပြင်ဆင်ပေးထားသည်။ထိုလူက သူမ၏ သူငယ်ချင်းအပေါ်တော့ အတော်ကောင်းပုံရ၏။

 ယွမ်ကျစ်သည် ခံစားချက်အကြောင်း တစ်ခါမှ မပြောဖူးသော်လည်း၊ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ပျော်ရွှင်ဖို့ တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းက အချိန်အကြာကြီး အတူရှိကာနားလည်ပေးနိုင်မှဖြစ်ကြောင်း သူမ သိသည်။  

ဝမ်လီချမ်သည် အောက်ထပ်က ဧည့်သည်များကို နှုတ်ဆက်ရသည်။ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးသော ဆွေမျိုးတချို့ကလည်း သူ့အိမ်ကိုလာကာ သောက်ကြစားကြ၏။ လျှိုဖုန်းကျန်းက သူ့ကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မိတ်ဆက်ပေးသည်။

ညဆယ့်တစ်နာရီတွင် ဝမ်လီချမ်၏ အစ်မများက ဧည့်သည်များကို စားသောက်ဆိုင်မှာ သွားသောက်ဖို့ ခေါ်သွားကြ၏။နောက်ဆုံး လျှိုဖုန်းကျန်း၊ ဝမ်လီချမ်နှင့် ရှောင်ဟုန်ယန်တို့သာ ကျန်ခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်က ချန်သဲရုံကို သူ့အတွက် ဝိုင်ဖြူအား ရေရော၍ ပြင်ဆင်ပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်သည်။ယနေ့တိုက်ပွဲတွင် သူ အနည်းငယ်တော့ သောက်မှ အပင်ပန်းခံနိုင်မည်ဖြစ်၏။ 

မကြာမီ လျှိုဖုန်းကျန်းက တံခါးကို သော့ခတ်လိုက်ပြီး သူတို့ ခြောက်ယောက်လည်း အတူတူ ထွက်သွားကြသည်။

ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန် ၊ ချန်သဲရုံက ယွမ်ကျစ်၊ မာကျစ်က လျှိုဖုန်းကျန်းကို အသီးသီး စက်ဘီးတင်နင်းသွားကြ၏။ 

 စက်ဘီးစီးခြင်းက လမ်းလျှောက်သည်ထက် ပိုမြန်သည်။ အိမ်သို့ရောက်သောအခါ ဧည့်သည်များ မရောက်သေး၊သတို့သမီးဘက်မှ လူအနည်းငယ်သာ ရှိသေးသည်။

ရှောင်တရှင်းသည် သူငယ်ချင်းများနှင့် စကားစမြည်ပြောနေစဉ် ဝမ်လီချမ်နှင့် ရှောင်ဟုန်ယန် ရောက်ရှိလာသည်ကို မြင်သောအခါ၊ သူငယ်ချင်းများနှင့် မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။

ကြင်စဦး ဇနီးမောင်နှံ နှစ်ယောက်လည်း ရယ်မောရင်း ဦးလေးများအား တစ်ယောက်က တစ်ယောက်ပြီး မိတ်ဆက်ကြရသည်။

သူတို့အထဲမှာ ယောက်ျားများသည် ရုပ်ရည်ချောမောပါက အားကိုး၍မရပါဟု ပြောသူ၏ မျက်နှာထားက ထူးဆန်းနေသည်။သူက ရှောင်တရှင်း ကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဝမ်လီချမ် အား ကြည့်လိုက်သည်။

သတို့သား၏ ရုပ်ရည်အသွင်အပြင်က တကယ်ကြည့်ကောင်းပြီး ရှောင်တရှင်း၏ သမီးနှင့် လိုက်ဖက်ပုံပေါ်သော်လည်း ရှောင်တရှင်းက သူပြောသမျှကို စိတ်ထဲမှာ စွဲနေသလားမသိပေ။သူတို့ သူငယ်ချင်းများသည် ဆယ်နှစ် သို့မဟုတ် နှစ်ဆယ်ကြာ မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်းများ ဖြစ်ကြသောကြောင့် ဤကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ ကွာဟမှုရှိနေသည်မှာ မကောင်းပေ။

xxxxxx💙