MM Story Teller

Chapter 70

Viewers 4k

👨‍❤️‍👨Chapter 70

" ကျွန်တော့်ကိုပြော...ဘာလို့ ဒီကို ရောက်လာရတာလဲ..."

ကိုယ့်ချစ်သူက အရမ်း ဥာဏ်ကောင်းနေသည့်အခါ တစ်ခါတစ်ရံ ဒုက္ခများရသည်။

" စီရင်စုဆေးရုံက ဆေးပစ္စည်းအသစ်တွေ ပြောင်းဖို့ လိုနေတာ...ပြီးတော့ NTနဲ့ ပူးပေါင်းဖို့ ဆန္ဒလည်း ရှိနေတာလေ ...." ရှီသွမ်းက ပြောလိုက်ရင်း ဆေးထားပြီးသား ပန်းကန်ကို သွမ့်ရှူးထုံကို ပြလိုက်သည်

" ဒီလောက်ဆို ရလား..."

သွမ့်ရှူးထုံက ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရင်း စသလို အပြုံးနှင့် မေးလိုက်သည် " ဘာလို့ ဥက္ကဌကျန်ကကျ မလာတာလဲ..."

ရှီသွမ်းက သူ့လက်ပေါ်က ရေကို သုတ်လိုက်ရင်း မတ်မတ်ရပ်လိုက်သည်။ သူ၏ အရပ်ရှည်ကြီးက မူလက ကျယ်လှပါသည်ဆိုသော မီးဖိုချောင်လေးကိုပင် ကြည့်ရညှိုးငယ်သွားစေသည်။

သူက ရှေ့တစ်လှမ်းတိုးလိုက်ရင်း လူငယ်လေးကို သူ့ကိုယ်နှင့် စင်၏အစွန်းကြား ညှပ်ထားလိုက်သည်။ ချောမောလှပသော မျက်လုံးများထဲ အပြုံးတစ်ခု ဖုံးကွယ်ထားရင်း လေသံနိမ့်၍ ပြောလာသည်

" ကိုယ် လာချင်လို့လေ..."

သွမ့်ရှူးထုံ၏ နှလုံးသား ကဆုန်ပေါက်ခုန်မိသွားရင်း ရုတ်တရက် ထခုန်မိသွားသည်။ အပြင်ဘက်တွင် ထိုသို့မလုပ်မိစေဖို့ သူက ရှီသွမ်းခါးကို ဖက်လိုက်ရင်း မက်မွန်ပွင့်ပုံ မျက်လုံးများက ရေစက်လေးလို တလက်လက်ထနေသည် " ဒီနေရာမှာ ခင်ဗျားက ဘာလုပ်မလို့လဲ..."

မီးဖိုချောင်ထဲက လေထုက သိပ်သည်းလာပြီး မျက်နှာနှစ်ခုက နီးသထက်နီးလာပြီး အသက်ရှူသံပါ ကြားနေရသည့်အချိန် ရုတ်တရက် "ဂွီ" ဆိုသည့်အသံ ပေါ်လာ၍ လေထုက ပြန်ပြီး အသက်ဝင်သွားသည်။

ရှီသွမ်း၏ မျက်လုံးများက စိတ်ပျက်မှုတို့ ပြည့်နေပြီး သွမ့်ရှူးထုံက သူ့ကို အပြုံးလေးနှင့် တွန်းထုတ်လိုက်သည်

" ချက်ပေးဖို့ လာတာမဟုတ်ဘူးလား..."

ထိုအမျိုးသားက ရယ်လိုက်သည် " အင်း..."

ညစာက အလွန်ရိုးရှင်းလှသည်။ ဟင်းပွဲလေးပွဲနှင့် စွပ်ပြုတ်တစ်ပန်းကန် ဖြစ်သည်။ ခက်ခက်ခဲခဲ လုပ်ရသည့် ဟင်းများ မရှိသလို အားလုံးက ဗိုက်ဆာနေကြပြီဖြစ်၍ လုပ်ဖို့အချိန်လည်း မရှိတော့ပေ။

စားသောက်ပြီးနောက် ချန်နင်နှင့် လျိုကျစ်ဖေးက ပန်းကန်ဆေးဖို့ တာဝန်ကျ၍ ပန်းကန်ဆေးပြီးသည်နှင့် အမြန်ရှောင်ထွက်သွားကြသည်။

ရှီသွမ်းက ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေပြီး သွမ့်ရှူးထုံက သူ့ပေါင်ပေါ် လှဲအိပ်၍ အနားယူနေသည်။ သူ့ဘက်ကကြည့်လျှင် ထိုအမျိုးသား၏ မေးရိုးချွန်ချွန်နှင့် ပါးသိုင်းမွေး ခပ်ရေးရေးကို မြင်နေရ၏။

သူက လက်ဆန့်ရင်း ထိကြည့်လိုက်သည် " မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဖို့ မေ့နေတာလား..."

ရှီသွမ်းက သူ့ကို ငုံ့ကြည့်လာရင်း လူငယ်လေး၏ နူးနူးညံ့ညံ့ ဆံပင်မွေးလေးကို ပွတ်သတ်ကာ အလွန်နူးညံ့ချိုသာသော မျက်နှာထားနှင့် ပြောလာသည် " ညကျရင် ရိတ်ပေးပေါ့..."

ကျန်သည့်လက်တစ်ဖက်က လူငယ်လေး၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လာ၍ နှစ်ယောက်လုံး၏ လက်များက အနည်းငယ် ပူနွေးလာလေသည်။

" မနက်ဖြန်ကျရင် ခင်ဗျားက စီရင်စုမြို့တော်ကို သွားရမှာနော်..." သွမ့်ရှူးထုံက နည်းနည်းနေရခက်သလို ခံစားမိ၍ ထထိုင်ဖို့ ပြင်လိုက်သော်လည်း ပြန်ဖိခံထားရသည်။

နူးညံ့သော်လည်း အားပါလှသည်။

နှစ်ယောက်လုံး၏ ဆုပ်ကိုင်ထားကြသော လက်များက တုန်ယင်နေပြီး ချွေးပြန်လာ၏။

တစ်ဖက်လူက ခေါင်းငုံ့လာသည်ကို တွေ့လိုက်ချိန် သွမ့်ရှူးထုံက ချက်ချင်း မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အသက်တစ်ရှိုက်ရှူလိုက်ပြီးနောက် နွေးထွေးပြီး နူးညံ့သည့်အရာတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့နှလုံးသားလေးက မီးရှူးမီးပန်းများလို တစ်ဟုန်ထိုး ပေါက်ကွဲလာပြီး မြေပြင်ပေါ် မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလို သူ့စိတ်တို့ တုန်လှုပ်နေပြီး လမ်းစပျောက်သွားရသည်။

သူ့ပါးပြင်ထက်က အပူဓါတ်က အဆက်မပြတ် မြင့်တက်နေပြီး လက်ကို ဘယ်နေရာထားရမလဲ မသိပေ။ သူက ပတ်ပတ်လည်ရှိ တစ်ယောက်သာသူ၏ အနံ့သင်းသင်းလေးများကြား နစ်မြုပ်နေသလို ခံစားရသည်။

ရှီသွမ်းအနေနှင့်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်နေ၍ သိပ်ပြီး မကျွမ်းကျင်သေးပေ။

တစ်ခါတစ်ရံ သီအိုရီနှင့် လက်တွေ့အသုံးချမှုကြား ကွာဟချက်တစ်ခု ရှိနေတတ်သည်။ သူစိတ်ပါသွားသည့်အချိန် နူးညံ့ပေးဖို့ မေ့သွားခဲ့သည်။

သူက မရွှေ့ရဲသလို အံ့သြမှင်သက်နေရုံသာ ရှိသည်။

သီးကာစ သစ်သီးလေးလို စိမ်းမြနေတာပဲ။

အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ သွမ့်ရှူးထုံဘက်က အသက်ရှူရခက်လာပြီး သူ့ကို တွန်းလာမှ အသိပြန်ဝင်လာမိသည်။

ရှီသွမ်းက ခေါင်းမော့သွားရင်း ထပ်ပြီး လိုချင်နေသေးသလိုမျိုး သွမ့်ရှူးထုံနှုတ်ခမ်းကိုသာ ကြည့်နေမိ၏။

သွမ့်ရှူးထုံက တည်ငြိမ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ရင်း ထထိုင်လိုက်ကာ ရှီသွမ်း၏ နာရွက်ဖျားများ နီရဲနေသည်ကို အကြည့်ရောက်သွားချိန် ခုနက စိတ်လှုပ်ရှားပြီး နှလုံးခုန်မြန်နေသည့် ခံစားချက်က တဖြေးဖြေး လွင့်ပျယ်သွားသည်။

နှစ်ယောက်သား စက္ကန့်အနည်းငယ်လောက်ထိ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်နေကြရင်း သွမ့်ရှူးထုံက ရုတ်တရက် ရယ်လာသည်။

သူရယ်လာ၍ ရှီသွမ်းကလည်း လိုက်ရယ်မိလေသည်။

နှစ်ယောက်ကြားက ရှက်သလို ခံစားချက်ကလည်း အစအနပင် မကျန်ပဲ ချက်ချင်း ပျောက်ကွယ်သွားကာ ချိုမြိန်မှုတို့က အစားဝင်ရောက်လာသည်။

နီးကပ်မှုတစ်ခုစီတိုင်းက ညှို့ဓာတ်တို့ ပါဝင်နေသည်။

စုံတွဲတိုင်းက သူတို့အတူရှိဖို့ အသင့်တော်ဆုံး နည်းလမ်းကို ရှာကြသည်ပင်။

သွမ့်ရှူးထုံဘက်က လက်ဦးယူပြီး ရှီသွမ်းကို ဖက်လိုက်ရင်း သူ့ပုခုံးပေါ် မေးတင်၍ အက်ကွဲနေသော လေသံလေးနှင့် ပြောလိုက်သည် " မနက်ဖြန် ကျွန်တော်ပါ လိုက်ခဲ့မယ်လေ...ရလား..."

ရှီသွမ်းက သူ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်လာသည် " မင်း နောက်ဆုံးတော့ ထုတ်ပြောပြီပေါ့..."

အိမ်ထဲတွင် အပူပေးစက် ဖွင့်ထား၍ သွမ့်ရှူးထုံက ဆွယ်တာအနက် အပါးလေးတစ်ထည်သာ ဝတ်ထားပြီး သူ့အသားအရေကို ပိုပြီး ဖြူဖွေးစေသည်။ လည်ပင်းရိုးနားက ညှပ်ရိုးလေးများက အလွန်အမင်း နူးညံ့နေပြီး ဆံဖျားလေးများနှင့် ပေအနည်းငယ်သာ ကွာခြားတော့သည်။

သူ့မျက်လုံးများက ရုတ်ချည်း မှောင်မိုက်သွားရသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ခဏတာ စိတ်ကစားတဲ့သဘောထားမျိုး မရှိဘူး။ သူ့အမြင်အရ ဒီအရာမျိုးက သေချာပေါက် ဖြစ်လာမှာဆိုပေမယ့် သူ့မှာ ကာကွယ်နိုင်မယ့်အရာမျိုး ရှိမနေတာ စိတ်မကောင်းစရာပဲ။

သူက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြုံးပြလိုက်သည် " နမ်းတာကတော့ ရပါတယ်...ဒါပေမယ့် အဆုံးထိ မသွားနဲ့ပေါ့..."

ရှီသွမ်း "..." သူက အဲ့လိုသားရဲကောင် မဟုတ်ပါဘူး။ သူ အားလုံးကို တစ်ဆင့်ချင်း သွားမှာပါ။

ခက်ခက်ခဲခဲနှင့် အကြည့်လွှဲလိုက်ရင်း လူငယ်လေး၏ မရိတ်သင်ထားသည့် အမွေးလေးများကို ပွတ်သတ်ကာ သြရှရှလေသံနှင့် ဆိုလိုက်သည်။

" ကိုယ် အရင်ဆုံး ပြန်နှင့်လိုက်မယ်...မနက်ဖြန်မနက် လာခေါ်မယ်..."

သူက ပြောပြီးသည်နှင့် ထရပ်လိုက်သည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ဆိုဖာပေါ် ဒူးထောက်လိုက်ရင်း သူ့လက်ကို ဆွဲကာ ခေါင်းမော့၍ မေးလိုက်သည် " ခင်ဗျား နေလိုက်ပါလား..."

တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရသည်ထက်စာလျှင် စောင်တစ်ထည်အောက် အတူတူစကားပြောကြသည်က ပိုကောင်းလေသည်။

ရှီသွမ်းက လက်သီးတင်းတင်းဆုပ်ပြီး ခက်ခက်ခဲခဲ ပြောလိုက်ရသည် " ရတယ်လေ..."

အိမ်ယာဝန်းလေးက ညအချိန်ဖြစ်၍ တိတ်ဆိတ်နေသည်။

ယခင် သွမ့်ရှူးထုံ တစ်ယောက်တည်း အိပ်ခဲ့ရသည့်အချိန်များတွင် အိမ်ကြီးက ခြောက်ကပ်ပြီး အထီးကျန်ဆန်ရသော်လည်း ယခု ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံကို နားထောင်နေရင်း သူ့နှလုံးသားက ဒရမ်တစ်ခုလို တုန်ခါနေသည်။

သူ့တွင် မကောင်းသည့်အရာ တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ စိတ်ကူးမရှိသော်လည်း ကိုယ့်ချစ်သူနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ် တစ်ကုတင်တည်း အိပ်ဖူး၍ စောင်ကို ခေါင်းအထိ ခြုံထားမိသည်။

စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် အရမ်းကြီး ရှက်ကြောက်မနေသင့်ဟု ခံစားမိ၍ အတွေးလွန်နေမည့်အစား ဟာသလေးများ နားထောင်ရန်အတွက် နားကြပ်ထုတ်လိုက်သည်။

နားထောင်ရမည့် ပရိုဂရမ်ကို မရှာလိုက်ရခင် ရေချိုးခန်းတံခါး ပွင့်လာခဲ့သည်။

သွမ့်ရှူးထုံက မျက်လုံးပင့်လာချိန် နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြပြီး ချက်ချင်း အကြည့်လွှဲသွားလိုက်ကာ ခဏအကြာ အတူတူရယ်မိကြသည်။ သူတို့ရင်ထဲက မသက်မသာခံစားနေရသည်များလည်း တဖြေးဖြေး ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

အကုန်လုံးက အစဖြစ်နေလို့သာ။ ဘာမှ စိတ်လှုပ်ရှားနေစရာ မရှိဘူး။ ဒီအတိုင်း စောင်အတူတူခြုံကြတာပဲလေ။

လေထုကို ပူနွေးသွားအောင် သွမ့်ရှူးထုံက စကားရှာပြီး ပြောလိုက်သည် " စောသေးတယ်ဆိုတော့ ဗီဒီယို အတူတူကြည့်ကြရင်ရော..."

ယခင်က ရုပ်ရှင် မကြည့်ခဲ့ရသော်လည်း ယခုတစ်ကြိမ် အတူတူဖက်ပြီး ကြည့်၍ရသည်။

ရှီသွမ်းက ယခင်က ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ အချိန်မရှိသော်လည်း ရည်းစားရလာသည့်အချိန် သူ့အချိန်ကို ခွဲထားတော့သည်။ သူ အလုပ်လုပ်ရမည့်အချိန် အလုပ်လုပ်ပြီး ချစ်နေရမည့်အချိန် ချစ်သည်။ သွမ့်ရှူးထုံနှင့်အတူရှိနေချိန် အလုပ်မှာ ရောက်နေလည်း စိတ်မပါတော့ပေ။

"ကောင်းတာပေါ့..."

သွမ့်ရှူးထုံက မေးလိုက်သည် " ခင်ဗျား ဘာရုပ်ရှင် ကြည့်ချင်လဲ..."

ရှီသွမ်းက ပြောလာသည် " မင်းကြည့်တာ ကြည့်မယ်လေ..."

သူက ကုတင်စွန်းတွင် ထိုင်နေပြီး သူ့အကြည့်က စခရင်မျက်နှာပြင်ထက် ထောက်ထားသည့် သွမ့်ရှူးထုံ၏ လက်ချောင်းလေးများဆီ အကြည့်ရောက်နေသည်။ လူငယ်လေး၏ လက်ချောင်းများက ဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေးနှင့် အဆစ်နေရာလေးက လှပပြီး မီးရောင်နွေးနွေးအောက်တွင် ကျောက်စိမ်းဖြူလေးနှင့်ပင် တူနေသည်။ သူက သူ့လက်ထဲမှ နွေးထွေးမှုနှင့် အေးမြမှုတို့ကို အာရုံခံစားမိနေသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက စဥ်းစားကြည့်လိုက်ရင်း ရုပ်ရှင် ရွေးမည့်အစား ရယ်စရာကောင်းသည့် ရသစုံရှိုးတစ်ခုကို ရှာတွေ့သွားသည် " ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ရသစုံရှိုးပွဲ ကြည့်ပြီး နားကြတာပေါ့..."

သူက ရှီသွမ်းက အလုပ်ကြောင့် ဖိအားများနေမှန်း ခံစားမိ၍ ယခုက သူအပန်းပြေအောင် လုပ်ရမည့် အချိန်ဖြစ်သည်။

သူက သွမ့်ရှူးထုံနှင့် အတူတူရှိသည့်အချိန် ကြာလာလေလေ ရှီသွမ်းက အားလုံးကို ကြည့်နိုင်လာသည်။

သွမ့်ရှူးထုံ ရွေးလိုက်သည့် ရသစုံရှိုးက လုရှီ ယာယီဧည့်သည်အနေနှင့် လင်မန့်မန့်က မူရင်းဧည့်သည်အနေနှင့် ပါဝင်ထားသော နာမည်ကြီးရှိုးတစ်ခု ဖြစ်နေသည်။

ရှိုးလေးက နွေးထွေးပြီး ပျော်စရာကောင်းသည့်ဘက် သွားပြီး ရွေးထားသည့် ဧည့်သည်များကလည်း ဥာဏ်ကောင်းသည့်အပြင် ဇာတ်လမ်းဆင်ထားသည်မျိုး မပါ၍ ကြည့်ရသည်က ပျော်စရာကောင်းပေသည်။

အနည်းဆုံး သွမ့်ရှူးထုံလို ဟာသဥာဏ်မရှိသည့်သူပင် တော်တော်လေး အကြိုက်တွေ့သွားသည်။

လူငယ်လေးက Ai paidကို ကိုင်ထားလျက် ဗိုက်နှိပ်၍ ရယ်နေရင်း အိပ်ရာပေါ် လှဲချသွားသည်။ ရှီသွမ်းက ရယ်ချင်စိတ်ရှိသော်လည်း မရယ်နိုင်ခဲ့၍ လူငယ်လေး၏ အပျော်တို့ မြင်ရသောအခါ သူလည်း ပျော်လာပြီး သူနှင့်အတူ ရယ်လာသည်။

အပိုင်းတစ်ပိုင်းက အနည်းဆုံး တစ်နာရီကြာ၍ သွမ့်ရှူးထုံက ရယ်လို့ဝသွားပြီး ဗီဒီယိုကို ပိတ်ကာ ရှီသွမ်း၏ မျက်နှာထက် အပြုံးရိပ်တို့ တွေလိုက်၍ သူက ထိုဟာသများကို နားမလည်လောက်မှန်း သိလိုက်သည်။

"အိပ်ရာဝင်တော့လေ...မနက်ကျ စောစောထရဦးမှာ..."

မီးပိတ်လိုက်သည်နှင့် အိပ်ခန်းလေးထဲ အမှောင်ထုက ကြီးစိုးသွားသည်။ သွမ့်ရှူးထုံက ဘေးတစ်စောင်း လှဲလိုက်ရင်း အသက်ဖွဖွရှူလိုက်သည်။

သွမ့်ရှူးထုံက အခြားတစ်ယောက်နှင့် အတူတူအိပ်ဖူးသည့် ပထမဆုံးအကြိမ် မဟုတ်သော်လည်း ထူးဆန်းသလို ခံစားရသည်က ယခုအကြိမ်မှ ဖြစ်သည်။

လှည့်လိုက်ချင်သော်လည်း မလှည့်ရဲပေ။

သူက ထိုအတိုင်း တစောင်းနေရသည်က ခက်လာသည့်အချိန်မှသာ ကျောချမိသည်။ သူက လက်ကို တိတ်တိတ်လေး ဘေးချလိုက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက်က တော်တော်ကွာဝေးမှန်း သိသွားရသည်။

စိတ်သက်သာရသွားသလို တစ်ခုခုလစ်ဟာနေသလိုမျိုး နှစ်မျိုး ခံစားရသည်။

ပထမဆုံးအကြိမ် အတူတူအိပ်သည့် ရလဒ်က သိပ်မဆိုးပေ။ အနည်းဆုံး သွမ့်ရှူးထုံက အိပ်မပျော်သလို မဖြစ်တော့ပဲ နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် လန်းလန်းဆန်းဆန်းနှင့် ထလာသည်။

ရှီသွမ်းက သူ့ထက်အရင် စောစောထနေ၍ သူက ဆေးကြောသန့်စင်ပြီး အဝတ်အစားလှဲပြီးသည့်အချိန် ချန်နင်နှင့် လျိုကျစ်ဖေးက မနက်စာယူပြီး ရောက်လာကြသည်။

ချန်နင်က ပြီးပြည့်စုံသည့် လက်ထောက်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူ့ဘော့စ်က တစ်ခြားတစ်ယောက်အိမ်မှာ ညလုံးပေါက်နေသည့် ကိစ္စကို မနှစ်သက်ဟန် မပြပေ။ သူက သွမ့်ရှူးထုံကို မြင်သောအခါ လက်မြောက်ပြလာသည် " မောနင်းပါ...သခင်လေးသွမ့်..."

လျိုကျစ်ဖေးက ဘာမှ ထွေထူးမစဥ်းစားမိပေ။ သူက သူ့ဘော့စ်နှင့် သွမ့်ရှူးထုံတို့က ရင်းနှီးသည့် မိတ်ဆွေများဖြစ်၍ ညအိပ်လည်း ဘာမှမဖြစ်ဟု တွေးမိသည်။

စားသောက်ပြီးနောက် လေးယောက်သား စီရင်စုမြို့တော်ဆီ ကားနှင့် သွားလိုက်ကြသည်။

လင်နန်စီရင်စုဆေးရုံက ယန်မြို့တော်၏ နံပါတ်တစ်ဆေးရုံလောက် မကောင်းသော်လည်း ဆေးပညာအဆင့်က မနိမ့်ပေ။ ယခုအကြိမ် ဆေးအသစ် စစ်ဆေးမည့်ကိစ္စကြောင့် ယန်မြို့တော်က ပညာရှင်များပါ လာကြ၍ အားလုံးဝမ်းသာနေကြသည်။

ဆေးရုံစီမံခန့်ခွဲရေးဌာန ဒါရိုက်တာဖြစ်သူက အသက်လေးဆယ်အရွယ် ထက်ထက်မြက်မြက် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး ရှီသွမ်းတို့အဖွဲ့ကို နွေးနွေးထွေးထွေး ကြိုဆိုလာသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ရှီသွမ်းလက်အောက်က လူမဟုတ်၍ လုပ်ငန်းပိုင်း ပြောဆိုသည့်အခါ သူရှိနေလျှင် မကောင်းလောက်ဟု ခံစားမိသဖြင့် အကြောင်းရှာပြီး ခဏထွက်သွားပေးလိုက်သည်။

ရလဒ်အနေနှင့် သူက သန့်စင်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသည့်အချိန် ကိုယ်ဝန်ရင့်နေပြီဖြစ်သော ဖိန်ရော့ဝိန်းနှင့် တည့်တည့်တိုးသွားလေသည်။

ဘယ်လောက်တောင် ဆန်းကြယ်တဲ့ ကံကြမ္မာလဲ။

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြည့်နေရင်း စကားမဆိုနိုင်ကြသော်လည်း ဖိန်ရော့ဝိန်းဘက်က စပြောလာသည် " သခင်လေးသွမ့်က ဘာလို့ ဒီရောက်နေတာလဲ..."

" လုပ်စရာလေး ရှိလို့ပါ...မင်းကရော..."

နှစ်ယောက်သား စင်္ကြံလမ်းအဆုံးထိ လျှောက်သွားလိုက်ရင်း ဖိန်ရော့ဝိန်းဘက်က တောင်းပန်လာသည် " အရင်တုန်းက ကျွန်မ မပြောခဲ့ရဘူး...ဒါပေမယ့် ဌာနမှူးက စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖွဲ့အနေနဲ့ ဆေးအသစ်စမ်းသပ်မှုမှာ ပါဖို့ စာချုပ်ချုပ်ခဲ့တယ်...အဲ့ဒါနဲ့ သူမနောက်လိုက်ကူပေးဖို့ လာခဲ့တာ..."

စမ်းသပ်ချက်တွင် ပါဝင်မည့် စေတနာဝန်ထမ်းတစ်ယောက် အနေနှင့် သူမက သူမအတွက် ကုသစရိတ်ပေးစရာ မလိုပေ။ ဖိန်ရော့ဝိန်းက ဌာနမှူးမှာ သူမကို ဆွဲမချချင်မှန်း ရင်ထဲကနေ သိနေမိသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ဤအကြောင်း လုံးဝ မသိခဲ့ပါချေ။ သူက ဖိန်ရော့ဝိန်းကို ပိုက်ဆံချေးပေးပြီးကတည်းက နှစ်ယောက်က မတွေ့ကြတော့၍ ဝီချတ်တွင်လည်း မဆက်သွယ်မိကြပေ။

သူမ၏ မျက်တွင်းချောင်ကျနေသည့် ပုံစံကြောင့် သူမနေနိုင်ပဲ ပြောလိုက်မိသည် " မင်းမှာ အခက်အခဲ တစ်စုံတစ်ရာရှိရင် ကျွန်တော့်ကို လာရှာနိုင်ပါတယ်..."

အမှန်တွင်လည်း သူက တစ်ခါလေး တွေ့ဖူးသည့်သူဖြစ်နေလည်း လူသားချင်းစာနာစိတ်ဖြင့် ကူညီပေးဦးမည်ဖြစ်သည်။

ဖိန်ရော့ဝိန်းက ပါးစပ်ဟလာသော်လည်း စကားမပြောလိုက်တော့ပေ။ သွမ့်ရှူးထုံက တွန်းအားမပေးပဲ သူမပြင်ဆင်ချိန်ရဖို့ တိတ်တိတ်လေး စောင့်နေပေးသည်။

ခဏအကြာ သူမက နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး အတည်တကျ ပြောလာသည် " ကျွန်မ သခင်လေးသွမ့်နဲ့ ဆွေးနွေးချင်တာ ရှိတယ်..."

"ပြောပါ..."

" ကျွန်မ နှုတ်ထွက်ချင်လို့..." ထိုစကားများ ပြောလိုက်ချိန် ရှက်ရွံ့မှု တစ်စိုးတစ်စဥ်းမှ ရှိမနေချေ။

ဖိန်ရော့ဝိန်းက ဆက်ပြောလာသည် " ဒီရက်ပိုင်း ဌာနမှူးက အပြင်းဖျားနေတာကြောင့် ကျွန်မက ကလေးတွေကို ဆေးရုံမှာ ဂရုစိုက်ပေးရတယ်...အဲ့ဒါကနေ ဌာနမှူးရဲ့ အခက်အခဲတွေကို နားလည်လာခဲ့ရတယ်...သူမက အသက်ကြီးပြီ...ဒီတစ်ကြိမ် ကုသမှု ခံယူပြီးရင်တောင် သူမကို ထပ်ပြီး အပင်ပန်းမခံစေချင်တော့ဘူး..."

ပြောနေရင်း သူမ၏ မျက်လုံးများက အနည်းငယ် နီရဲလာသော်လည်း မျက်နှာက တည်ငြိမ်နေသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက သဘောတူသလို ခေါင်းညိမ့်ပြလာသည်။

" ကျွန်မ ကိုယ်ဝန်ရလာခဲ့ပြီးတဲ့နောက် ကျွန်မ အဆက်မပြတ် လေ့လာပြီး အများကြီး သင်ယူခဲ့တယ်...ကလေးဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဒီဇိုင်းပုံကြမ်းတွေ အများကြီး ရေးခဲ့တယ်...အင်တာနက်ပေါ်မှာ ပို့စ်တွေ တင်ပြီးတဲ့နောက် ကလေးဝတ် အဝတ်အစား ကုမ္ပဏီက ဆက်သွယ်လာခဲ့ပြီး ကျွန်မကို ဒီဇိုင်နာနဲ့ နည်းပညာပိုင်း ရင်းနှီးမြုပ်နှံပေးဖို့ ဝန်ထမ်းခန့်ချင်တယ် ပြောခဲ့တယ်..."

သွမ့်ရှူးထုံက သူ့ရင်ထဲကနေ လေးစားသွားရသည်။ ဒါက မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာပဲ မဟုတ်လား။

သူက ခဏမျှ စဥ်းစားလိုက်ပြီးနောက် ပြန်ဖြေလိုက်သည် " ဘယ်ကုမ္ပဏီလဲဆိုတာ ပြောပြလို့ရမလား..." သူက ဖိန်ရော့ဝိန်း အလှည့်စားခံရမှာ စိုးရိမ်မိ၍ပင်။

ဖိန်ရော့ဝိန်းက ထိမ်ချန်မထားပဲ ပြန်ဖြေလာသည်

" နာမည်က ထုံယိတဲ့ ပြည်တွင်းကပဲ...အဲ့ဒီကုမ္ပဏီက ပိတ်သိမ်းတော့မှာမို့..."

သွမ့်ရှူးထုံ " ...ပိတ်သိမ်းတော့မှာလား..."

" အဝတ်အစားဒီဇိုင်းတွေက ရေပန်းမစားတော့လို့လေ..." ဖိန်ရော့ဝိန်းက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြလာသည် " ကျွန်မရဲ့ အရည်အချင်းနဲ့ ကုမ္ပဏီကို ကယ်နိုင်မလား ကြိုးစားကြည့်ချင်လို့...သခင်လေးသွမ့်က နွေဦးဆောင်းဦးခန်းမကို ကယ်ခဲ့သလိုမျိုးပေါ့..."

" မင်း လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ရပါတယ်..." သေချာပေါက် သွမ့်ရှူးထုံက ငြင်းလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

ထို့ပြင် သူက ထိုသို့ ယှဥ်ပြိုင်လိုစိတ်ရှိသော အမျိုးသမီးမျိုးကို တကယ် လေးစားမိသည်။

ဖိန်ရော့ဝိန်းက ရိုးရိုးသားသား ပြုံးပြလာသည် " သခင်လေးသွမ့်...သခင်လေးသွမ့်က တကယ် ကောင်းတဲ့သူပါ...ကျွန်မ တွေးမိတာ ...ကျွန်မ ပိုက်ဆံအများကြီးရှာနိုင်ပြီး သခင်လေးကိုလည်း ပိုက်ဆံပြန်ဆပ်မယ်....ဌာနမှူးကိုလည်း ဂရုစိုက်ပေးပြီး ကလေးတွေကို ထောက်ပံ့ပေးမယ်...ဂေဟာက ကလေးတွေကို ပိုပြီးကူညီပေးမယ်ပေါ့..."

သူမက ဂေဟာမှ ထွက်လာသည့်သူဖြစ်ပြီး ယခု သူမ အလုပ်လုပ်နိုင်ပြီဖြစ်၍ ပြန်ပြီး ထောက်ပံ့ပေးချင်မိသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ပြုံးလိုက်ပြီး ချီးကျူးလိုက်သည်

" ကျွန်တော်လည်း မင်းကို အားပေးနေမှာပါ..." သူလည်း ယခင်ဘဝက ဖိန်ရော့ဝိန်းလိုမျိုး လုပ်ခဲ့သလို ယခုဘဝတွင်

လည်း ပေးကမ်းထောက်ပံ့မည့်အလုပ်ကို ဆက်လုပ်သွားရမည်။

ရိုးရိုးသားသား ပြောရလျှင် ကြင်နာတတ်သောသူများ၏ အကူအညီမပါပဲ သူနှင့် ဖိန်ရော့ဝိန်းတို့က ပညာတတ်ခဲ့မှာ မဟုတ်သလို သူတို့ကံကြမ္မာလည်း အလှည့်အပြောင်းကြီးတစ်ခု ဖြစ်လာမည် မဟုတ်ပေ။

👨‍❤️‍👨

Prev Next