Chapter 32

💙Chapter 32 - အဘိုးကြီး၏ပြောင်းလဲမှု   

မနေ့က ဝမ်လီချမ်နှင့် ရှောင်ဟုန်ယန်တို့သည် ချန်သဲရုံနှင့် မာကျစ်ကို အကြာကြီး အားလပ်ရက်ခရီးထွက်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ ချန်သဲရုံသည် အနည်းငယ် စိတ်မသက်မသာ ခံစားရပြီး အမေဖြစ်သူကိုရှာရန် ထျန့်ကျားရွာသို့ သွားခဲ့သည်။ ထိုအကြောင်းကို ပြောရလျှင် ချန်သဲရုံသည် မုဆိုးမ မာတို့၏ ဆက်ဆံရေးသည် ဝမ်လီချမ်နှင့်လည်း သက်ဆိုင်သည်။ လစဉ်သုံးပစ္စည်းများ ရောင်းမကောင်းခင်မှာ ဝမ်လီချမ် စိတ်ပူပြီး ကျေးလက်ဒေသကို ရောင်းဖို့ စိတ်ကူးခဲ့သည်။ ဤနည်းဖြင့် မုဆိုးမ မာ၏ ဆိုင်သို့ ရောင်းလိုက်သည်။ မုဆိုးမ မာသည် အသက်သုံးဆယ်ကျော်ရှိပြီး လွန်ခဲ့သည့် ဆယ်နှစ်က ထျန့်ကျား ရွာမှရွာသားတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက် ယောက္ခမဖြစ်သူထံမှ နည်းသင်ယူပြီး ပဲငံပြာရည်၊ ဆားနှင့် သကြားများအား ရောင်းသည့် ဆိုင်ငယ်လေးဖွင့်သည်။ သူမသည် မုဆိုးမိသားစုနှင့် လက်ထပ်ခဲ့ပြီး မိသားစုလည်းမရှိခဲ့၍ တစ်ကောင်ကြွက်သာဖြစ်သည်။ 

လွန်ခဲ့သော 10 နှစ်က သူမ၏ အမေ အသက် 35 နှစ်အရွယ်တွင် လင်းရှစ်သို့ သားကောင်ရောင်းသွားရင်း သူမ၏ ဖခင် မုဆိုးတစ်ယောက်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ မုဆိုးသည် သူမ၏ အမေနှင့် သားကောင် တစ်ကောင်အား ငါးယွမ်ဖြင့် လဲလှယ်ပေးခဲ့၏။

လွန်ခဲ့သော ရှစ်နှစ်ခန့်က သူမ၏ အဖေ မုဆိုးသည် တောတောင်ထဲသို့ အမဲလိုက်ရန် သွားရောက်ခဲ့သော်လည်း ပြန်မလာတော့သဖြင့် သူမလည်း မိခင်ဖြစ်သူနှင့်သာကျန်ရစ်ခဲ့သည်။နောက်ပိုင်း သူမလည်း ရွာသားတစ်ယောက်နှင့်အိမ်ထောင်ကျကာ မုဆိုးမဖြစ်လာခဲ့သည်။

ပြီးခဲ့သည့်နှစ် အောက်တိုဘာလတွင် ချန်သဲရုံသည် ထျန့်ကျားရွာသို့ အမျိုးသမီးလစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ်များ ရောင်းချရန် လာရောက်ခဲ့သည်။ ချန်သဲရုံသည် အမျိုးသမီးလစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ်များ၏ အကျိုးကျေးဇူးများအကြောင်းပြောသည်ကို ကြားခဲ့ရပြီး ချန်သဲရုံသည် သူ့ဇနီးကို ချစ်မြတ်နိုးသည့် အမျိုးသားတစ်ဦးဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သူမ ခံစားမိသည်။

အမျိုးသမီးသုံးပစ္စည်းများကို မရှက်မရွံ့ရောင်းချလိုသော ယောက်ျားသည် အရည်အချင်းရှိသူဖြစ်လိမ့်မည်။

မုဆိုးမ မာက အမျိုးသမီးလစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ် တစ်ဗူးကို ပထမဆုံးအကြိမ် ဝယ်ယူခဲ့သည်။ ချန်သဲရုံ ပစ္စည်းများပို့ပေးသည့်အခါ ရွာမှာ နာမည်ကြီးလာနိုင်မည့် အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းများကို သူမက မှာကြားခဲ့သည်။ဤသို့ဖြင့် နှစ်ယောက်သား ရင်းနှီးလာကြ၏။

ချန်သဲရုံသည် လုပ်စရာမရှိသည့်အခါ ထျန့်ကျားသို့ လာရောက်လည်ပတ်သည်။သို့ဖြင့် နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်အထိ အဆင့်ကျော်ခဲ့ကြ၏။

"ချန်သဲရုံ ရှင် ကျွန်မကို ဘယ်အချိန်ဘယ်အချိန်ကျရင် လက်ထပ်မှာလဲ"

သူမသည် ပေါ့ပေါ့နေပေါ့ပေါ့စား အမျိုးသမီးမဟုတ်ပေ။ မုဆိုးမဖြစ်တာကြောင့် အနှိမ်ခံရမည်စိုး၍ပင် ရွာကလူများနှင့် ဘယ်တော့မှ အရောတဝင် မနေခဲ့။သူမသည် ချန်သဲရုံ ကိုတကယ် ချစ်မြတ်နိုး၍ သူနှင့် အတူအိပ်ဖို့အထိ ဖြစ်သွားတာပင်။

"ခဏနေဦး၊ ကိုယ်က အသက်မပြည့်သေးဘူး"

ချန်သဲရုံသည် 1972 ခုနှစ်တွင်မွေးဖွားခဲ့သည်။ အတိအကျပြောရလျှင် သူသည် အသက် 20 ပင် မပြည့်သေးပေ။ ထို့အပြင် မာဟုန်ယင်းကို သူ လက်ထပ်ရန် မစဉ်းစားခဲ့ဖူးပေ။

"ဒါဆို ကျွန်မတို့ မင်္ဂလာပွဲကို အရင်လုပ်လို့ရတယ်လေ"

ချန်သဲရုံ၏ သူဌေးသည် လက်ထက်စာချုပ်အရင်ချုပ်ပြီးမှ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲလုပ်သည်ဟု သူမသိထားသည်။ သူမသည် ချန်သဲရုံ ထက် ကိုးနှစ်ပိုကြီး၍ ထပ်မစောင့်နိုင်တော့ပေ။

"မင်္ဂလာပွဲ မလုပ်ရင်လည်း အရေးမကြီးပါဘူး၊ ရှင့်အမေကို ပြုစုပြီးပဲ ကျွန်မ ရှင့်အိမ်မှာနေပါ့မယ်"

ချန်သဲရုံသည် သားလိမ္မာဖြစ်ကြောင်း သိထားသောကြောင့် သူ့မိခင်ကို သူမ၏ တကယ့်မိခင်ကဲ့သို့ ဆက်ဆံနိုင်သည်။

သူမသည် မုဆိုးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်လိုက်ကတည်းက သူမ၏မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်းက သူမကိုအရေးမလုပ်တော့ပေ။ ထိုနှစ်က သူမ၏ ခင်ပွန်း သေဆုံးသွားသောအခါ၊သူမသည် မိဘအိမ်သို့ ပြန်သွားရန်ပင် မစဉ်းစားခဲ့ပေ။ လွန်ခဲ့သည့် ရှစ်နှစ်တာကာလအတွင်း သူမသည် မြို့ထဲသို့ ကုန်ပစ္စည်းသွားဝယ်ပြီး ဤဆိုင်လေးကို ဖွင့်ကာ သူမဘာသာ နေထိုင်စားသောက်ခဲ့သည်။ 

ထိုနေ့တွင် ချန်သဲရုံသည် ကုန်ပစ္စည်းများ ပို့ဆောင်ရန် ရောက်လာရင်း လမ်းတွင် မြောင်းထဲသို့ကျသွားသောကြောင့် ဖိနပ်များက ညစ်ပတ်သွားခဲ့သည့်။ မာဟုန်ယင်းက သူ့အတွက် မုဆိုးဖိနပ်ကို လဲစီးဖို့ ယူလာပြီးပေးစီးခဲ့သည်။သို့သော် ဖိနပ်များကအလွန်ကြီးမားနေခဲ့သည်။

မာဟုန်ယင်းက သူ့ကို ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး ချန်သဲရုံ၏ ဖိနပ်ကိုတော့ သူမက ခြံထဲမှာ တိုက်ချွတ်ဆေးကြောနေခဲ့သည်။ထိုစဥ်က နှစ်ယောက်သား စကားစမြည်ပြောဖြစ်ကြ၏။

"သဲရုံ ရှင် ကျွန်မကိုဘယ်လိုထင်လဲ" 

မာဟုန်ယင်း ချန်သဲရုံကို ပထမဆုံးတွေ့တုန်းက သူ့နာမည်ကိုသာ သိခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့၏ ဆက်ဆံရေးသည် ပြောင်းလဲသွားကာ၊ ချန်သဲရုံ သည် မာဟုန်ယင်းကို သဲရုံဟုသာခေါ်ရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။

"ကောင်းပါတယ်" 

မာဟုန်ယင်းသည် ယနေ့ အနည်းငယ် ထူးဆန်းသည်ဟု ခံစားရပြီး ချန်သဲရုံက ဘာကြောင့်လဲဟုမေးလိုက်သည်။

"ဒါဆို ကျွန်မတို့အတူနေလို့ရပြီလား "

ချန်သဲရုံက သူမကို ပြန်မဖြေဘဲ ဆေးကြောထားသော ဖိနပ်ကိုစီးကာ ထွက်သွားခဲ့သည်။

လွန်ခဲ့သည့် နှစ်အနည်းငယ်က ကျဆင်းခဲ့သော နှင်းများ သည်းထန်စွာ မပျော်သေးဘဲ ချန်သဲရုံသည် မာဟုန်ယင်း၏ အိမ်သို့ ရုတ်တရက် ရောက်လာပြီး ထိုညတွင် သူတို့ နှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးက တမျိုးပြောင်းလာခဲ့သည်။

ချန်သဲရုံသည် မာဟုန်ယင်း အပေါ် သူ မည်သို့ ခံစားရမှန်း တိတိကျကျ မပြောနိုင်ပေ။ သူအလိုရှိသည့်အခါ သူမဆီသွားလေ့ရှိသည်။

မာဟုန်ယင်းသည် သူ့ကို အလွန်ကြင်နာတတ်သည်၊ သူ့အတွက် အဝတ်အစားနှင့် ဖိနပ်များကို အသစ်ချုပ်လုပ်ပေးတတ်သည်။သူမသည် သူ့အမေပြီးလျှင် သူ့အတွက် အကောင်းဆုံး မိန်းမသားဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း သူမကို သူ မချစ်ပေ။ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက ဤဆက်ဆံရေးကို ထာဝရထိန်းသိမ်းထားနိုင်မည်ဟု သူထင်ခဲ့သော်လည်း မာဟုန်ယင်းက သူ့ကိုလက်ထပ်ချင်နေမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားပေ။

***

 16 ရက်နေ့တွင် ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့်အတူ သူမ၏ မိဘအိမ်သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။အဘိုးကြီးက သည်တစ်ခါတော့ သူ့ကို စကားပြောရင်း နှုတ်ဆက်ရယ်မောနေခဲ့သည်။

သူလည်း ယောက္ခမနှင့် အရက်သောက်ပြီးနောက်၊စကားပြောရဆိုရပိုအဆင်ပြေလာသည်။ယခင်ကလိုမျိုး စကား အချေအတင်မဖြစ်တော့။

ယနေ့ ရှောင်မိသားစုဆီ လူတော်တော်များများ ရောက်လာကြ၏။သူတို့အားလုံး ရှောင်မိသားစု၏ ဆွေမျိုးများဖြစ်သည်။ ရှောင်တရှင်းက သူတို့ကို ဝမ်လီချမ် နှင့် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မိတ်ဆက်ပေးပြီး တချိန်လုံး ပြုံးရယ်နေခဲ့သည်။နေ့ခင်းဘက်မှာလည်း အရက်အတူသောက်ဖို့ သူ့ကို တားထားသေးသည်။

တကယ်တော့ ထိုနေ့က အဖြစ်အပျက်ကို သူ ယောင်ဝါးဝါးသာ မှတ်မိနေပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ထိုအကြောင်းမပြောခဲ့ပေ။အိပ်မက်တစ်ခုဟုသာ ထင်ခဲ့သည်။ အကယ်၍ ထိုစာရွက်စာတမ်းသည် ယောက္ခမ၏ သူ့အပေါ် ထင်မြင်ချက်ကို အမှန်တကယ်ပြောင်းလဲနိုင်လျှင် လက်မှတ်ထိုးရကျိုးနပ်သည်ဟု သူတွေးသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အနာဂတ်တွင် မြင့်မားသောနေရာတစ်ခုမှာ ရပ်တည်နိုင်လိမ့်မည်၊ သူကရော အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်တစ်ခုဖြင့် သူမအနားမှာ ရှိနေနိုင်ပါမည်လား။

ညနေစောင်းတော့ ဆွေမျိုးများ အကုန် ပြန်သွားကြသည်။သူနှင့် ယောက်ဖနှစ်ယောက်ကသာ အဘိုးကြီးနှင့်အတူ သောက်ဖို့ ကျန်ခဲ့ကြသည်။ယခုဆို သူ အတော်လေးအရက်သောက်လာနိုင်သည်ဟု ခံစားရသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်က တစ်ငုံနှစ်ငုံသာသောက်ပြီး လဲကျသွားသော်လည်း ယခုတော့ တစ်ခွက်နှစ်ခွက်အထိ သောက်လာနိုင်ပြီဖြစ်သည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ် ကို အခန်းထဲသို့ လိုက်ပို့ပေးပြီး စားပွဲကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ အစ်ကိုကြီး ရှောင်ကျန်းကျွင်းက သူ့လက်‌ကို ကိုင်လိုက်ပြီး မူးမူးနှင့် ပြောလိုက်၏။

"ညီမလေး၊ မတ်လ 8 ရက်နေ့က အမျိုးသမီးနေ့လေ၊ ညီမလေးရဲ့ဆိုင်က ဘယ်တော့ဖွင့်မှာလဲ၊ ဒီတစ်ခါတော့ အဲဒီစက်ရုံတွေကနေ ဝယ်သူတွေက အစ်ကိုကြီးကို လာမေးနေကြတယ်"

နွေဦးပွဲတော်အတွင်း ရှောင်ကျန်းကျွင်း ဆီမှ မဝယ်ဘဲ ဝမ်လီချမ် ဆီကို တိုက်ရိုက်ဝယ်သူများလည်း ရှိသည်။ဝမ်လီချမ် ကမူ ယောက်ဖဖြစ်သူ ရှောင်ကျန်းကျွင်း နှင့် ရှောင်ဟုန်ယန်က ဤကိစ္စအတွက် တာဝန်ရှိသည်ဟု ပြောခဲ့၏။ စတိုးဆိုင်ကို စောင့်ရှောက်ရန် ရှောင်ဟုန်ယန်ကိုသာ သူ အပ်ထားခဲ့သည်။ထို့အပြင် ရှောင်ကျန်းကျွင်းသည် ရောင်းအားကောင်းသူဖြစ်သည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်က အမှာစာများကို စီမံပေးရင်း သူတို့ငွေအများကြီးရခဲ့ပြီး ရှောင်ကျန်းကျွင်းကတော့ အမြတ်နည်းနည်းပဲရခဲ့၏။ 

"ယောက်ဖက အကြီးဆုံးအစ်ကိုကိုပဲ ဂရုစိုက်တာနော်" ဤသည်ကား ဒုတိယယောက်ဖ၏ ပြစ်တင်စကားပင်။

ရှောင်မိသားစုမှ အမျိုးသားများသည် အရက်မူးလာလျှင်တစ်ဇွတ်ထိုးနိုင်သည်။သူတို့အလိုကိုလိုက်စေချင်ကြပြီး မည်သို့ပင်ပြောလာပါစေ၊ နာခံမှသဘောကျ၏။အကယ်၍မနာခံပါက၊ စကားလုံးများဖြင့်ပြန်လည်တိုက်ခိုက်မည်ဖြစ်သည်။

"ဘာဆိုင်လဲ ငါက အလုပ်အတူလုပ်တာကို"

ရှောင်ကျန်းကျွင်းကလည်း သူ့စီးပွားရေးအကြောင်းကို ဖောင်နေအောင် ပြောပြသည်။ ယခု ရှောင်မိသားစု၏ ဒုတိယနှင့် တတိယသားများ ဤနေရာတွင် ရှိနေသောကြောင့် ဤကဲ့သို့ ပြောဆိုခြင်းသည် သူ့အတွက် မကောင်းပေ။

သူသည် ယောက်ဖဖြစ်သူ၏ လုပ်ငန်းအတွက် ငွေရှာပေးနေသော အဖိုးကြီးများအကြောင်း နည်းနည်းသိထားသည်။သူတို့အားလုံးက လူအိုကြီးများပီပီ လက်ကားအမြတ်ငွေ နည်းပါးခြင်း၊ လက်လီရောင်းချမှု ပမာဏ နည်းပါးသည်ဟု ခံစားရပြီး စတိုးဆိုင်ဖွင့်ရာတွင် ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှု များပြားသောကြာင့် သူတို့ယခင်က အလုပ်လုပ်ခဲ့သော ဝင်ငွေထက် များစွာနည်းပါးနေတော့သည်။

အကယ်၍ သင်သည် စက်ရုံကြီးတစ်ခုမှ တစ်စုံတစ်ခုကို လိုချင်ပါက၊ ကုန်ပစ္စည်းရရှိရန် ကျန်းချမ် သို့ တိုက်ရိုက်သွားရန် မလိုအပ်ပေ။ ဖူချမ်မှာရှိသည့် စတိုးဆိုင်မှာသာ မှာယူနိုင်သည်။တရုတ်နှစ်သစ်ကူးတုန်းက အရောင်းသွက်သော်လည်းသာမာန်အချိန်များမှာ ရောင်းအားကပုံမှန်သာ ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ် ရဲ့ဆိုင်က တကယ်အမြတ်အစွန်းရတယ်ဆိုရင် သူ့လုပ်ငန်းကို အာရုံစိုက်မလုပ်ဘဲနဲ့ဘာကြောင့်နေ့တိုင်း အလုပ်သွားနေရတာလဲ။

အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး နောက်တစ်နေ့မှ ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ကျန်းချမ်သို့ လည်ပတ်ရန် ခေါ်သွာသည်။သူတို့နှစ်ဦးသည် ယခင်က လည်ပတ်ခဲ့သောနေရာဟောင်းများကိုပြန်သွားခဲ့ပြီး ပြည်သူ့ပန်းခြံသို့လည်း တစ်ခေါက်သွားခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ် သည် ရှောင်ဟုန်ယန် ကစားလိုသည့် ကစားနည်းများအားလုံးကို အတူတူကစားပေးခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူတို့သည် အပျော်စီးသင်္ဘောစီးရန်သာ ရွေးချယ်ခဲ့သည်။

သည်တစ်ခါတော့ ဝမ်လီချမ် သည် လှေလှော်နည်းကို သင်ယူခဲ့၏။ ရှောင်ဟုန်ယန်က လှေစီးရသောခံစားချက်ကို ထပ်ပြီး ခံစားချင်ခဲ့၏။ပြီးခဲ့သည့်တစ်ခေါက်က ကမ်းစပ်သို့ပြန်မလာနိုင်တော့မည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ပျော်ရွှင်သောခံစားချက်ပင်လျှင် အကုန် ပျောက်ရသွားခဲ့ရသည်။

ဝမ်လီချမ်သည် လှေကို ရေကန်အလယ်တွင် တမင်တကာ ရပ်ထားပြီး ကျန်းချမ်တွင် အတူအိပ်ခဲ့ရသော ညကို သတိရမိသည်။

"ဟုန်ယန်၊ မင်း အမှောင်ကို ကြောက်တတ်လား"

မီးပိတ်ပြီး အိပ်ရာဝင်တိုင်း ရှောင်ဟုန်ယန် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေကြောင်း ဝမ်လီချမ် ဘေးနားကနေ၍ ခံစားရသည်။ထို့ကြောင့် အိပ်ရာမဝင်ခင် သူမလက်ကိုတင်းတင်းကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားပေးရသည်။

ပြီးခဲ့သည့်တစ်ခေါက်က ကျန်းချမ်ဟိုတယ်တွင် အိပ်ခဲ့ရသော အချိန်ကို တွေးရင်း၊ ရှောင်ဟုန်ယန် အမှောင်ကို ကြောက်နေခဲ့မည်ကို မှန်းဆကြည့်နိုင်သည်။

"ရှင်က ဘယ်လိုသိတာလဲ"

ထိုအမှောင်ကြောက်ရောဂါကို သူမ ကောင်းစွာဖုံးကွယ်ထားခဲ့ပြီး မီးအိမ်သေးသေးလေးများပင် မယူဆောင်လာခဲ့ပေ။

"ဟားဟား၊ ဟိုတခါက ဟိုတယ်မှာ တည်းခိုခဲ့တဲ့ အချိန်ကို မှတ်မိမယ်ထင်တယ်"

ရှောင်ဟုန်ယန်က သူပြောနေသည့်စကားကို သိပြီး ချက်ချင်းပဲ သူ့ကို တားလိုက်၏။ 

"မပြောနဲ့တော့၊ရှင် ထပ်ပြောရင် ကျွန်မ စိတ်ဆိုးမိမယ်၊ပြီးတော့ ဒီကိစ္စကို မေ့ထားရမယ်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဒီအကြောင်းကို ပြောခွင့်မရှိဘူး" 

ထိုအကြောင်းကိုပင် ရယ်ကာမောကာ ပြောနေသည့် သူ့ကြောင့် သူမ စိတ်ဆိုးမိသည်။ယခင်က သူမတို့မိသားစု တိုက်ခန်းကိုမပြောင်းလာခင်က၊ဘေးအိမ် အဘွားကြီးတစ်ယောက်သည် သူမကို ပုံပြင်များပြောတတ်သည်။

 ဇူလိုင်လ၏ ညတစ်ညတွင် ကလေးများကို အပြင်မထွက်ဘဲ ကြောက်ရွံ့စေရန်အတွက် ကလေးငယ်ကို တစ္ဆေတစ်ကောင်က စားသောက်နေသည့် ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ကို သူမအား ပြောပြခဲ့သည်။ထိုနေ့မှစ၍ သူမနှင့်အတူ လူတစ်ယောက်ရှိနေရမည်ဖြစ်ကာ အမှောင်ထဲမှာလည်း မအိပ်တတ်တော့ပေ။

ယနေ့ညမှာ နှစ်ယောက်စလုံး ကျန်းချမ်တွင် တစ်ညတည်းခဲ့ပြီး နောက်တစ်နေ့ နေ့လည်မှသာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။

ထိုအခိုက် မီးပုံးပွဲတော်ကျင်းပရန် ဖူချမ် မှ အိမ်သို့ပြန်လာသော လောကျုံးယုံ နှင့် ဘူတာရုံတွင် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။

ဖူချမ်ကို ပြန်သည့်ကားက နာရီဝက်နေမှ ရောက်လာမည်ဖြစ်၍ လောကျုံးယုံက ဝမ်လီချမ်ကို စကားပြောဖို့ တစ်ဖက်သို့ ခေါ်သွားသည်။

"လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်က ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ဖုန်းဆက်ပေမယ့် မကိုင်ခဲ့ဘူး"

သူကျောင်းတက်ဖို့ ပြန်ရမည့်အချိန်တွင် လျန့်လီရွှယ်က သူ့ကို လျစ်လျူရှုလိုက်သည်။

"အဲဒီဖုန်းနံပါတ်က ကျွန်တော့်ဆိုင်ရဲ့ နံပါတ်ပါ၊ ကျွန်တော် လက်ထပ်ပြီးခါစဆိုတော့ ဆိုင်က မဖွင့်သေးပါဘူး"

"အိုကေ၊ အဲဒါကို မပြောတော့နဲ့၊ ခင်ဗျား ကျွန်တော်ကို ကူညီပေးနိုင်မလား၊ ခင်ဗျားရဲ့ လက်ရှိအချစ်ရေးအကြောင်း အရင်ပြောပါ၊ အခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ၊ ခင်ဗျား သူမကို ဘယ်လိုလိုက်ခဲ့တာလဲ"

လောကျုံးယုံက ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပဲ ပြောလိုက်သည်။

"ခင်ဗျား မြို့တော်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ မိန်းကလေးတွေ နှစ်သက်တဲ့အရာမျိုး၊ ဒါမှမဟုတ် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို သူမဆီ ပို့ပေးပါ၊စာပို့တဲ့အခါတိုင်းလည်း စာကို အရမ်းရှည်ရှည် မရေးသင့်ဘူး၊ စာကြောင်းကို တတ်နိုင်သမျှ နည်းနည်းရေးပြီး သူမကို အရမ်းကြီးဖိအားမပေးပါနဲ့"

ဝမ်လီချမ်က နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်များမှာ မိန်းကလေးများ၏ အချစ်ကို ရဖို့ လိုအပ်သော လှည့်ကွက်အချို့လည်း ဆက်ပြောခဲ့၏။

မိန်းကလေးများသည် အချစ်ဇာတ်လမ်းကို နှစ်သက်ကြပြီး လွတ်လပ်စွာ ချစ်ချင်၊ ကြိုက်ချင် ကြသည်။ လောကျုံးယုံသည် သူ၏ ခံစားချက်အစစ်အမှန်ကိုထုတ်ပြပြီးမှ ချစ်ရေးဆိုပါက အောင်မြင်ရန် အခွင့်အလမ်း မြင့်မားလိမ့်မည်။

လောရွှယ်၏ မိဘများသည် အလွန်ချစ်ကြသည်ကို သူ သတိရမိသည်။ လျန့်လီရွှယ်သည် လောကျုံးယုံအပေါ် မကောင်းမြင်နေခြင်းမဟုတ်ဘဲ သူမ၏ နှလုံးသားကို သတိမပြုမိသေးခြင်းဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် သူနှင့် ရှောင်ဟုန်ယန် မည်မျှအထိ အတူရှိနိုင်မည်ကို မသိပေ။ ရှောင်ဟုန်ယန်က သူ့ကို တကယ်ချစ်ရဲ့လားဆိုသည်ကိုပင် သေချာမသိပေ။

သာမန်အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့်သာ အိမ်ထောင်ပြုမည်ဆိုပါက သူ့ကို ချစ်မိသွားစေရန် ယုံကြည်မှုရှိသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုင်သေးသေးလေးမှာ အတူကျင်လည်ပြီး ကလေးတစ်ယောက်ယူ၍ သာမန်ဘဝနှင့် နေထိုင်၍ရသည်။ ထိုဘဝမျိုးမှာဆို သူ အလွန်ပျော်ရွှင်နေမှာသေချာသည်။

***

အချိန်များ မြန်မြန်ကုန်ဆုံးသွားပြီး ၁၀ ရက်က မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ ကုန်သွားသည်။

မီးပုံးပွဲတော်အပြီးတွင် ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အလုပ်များနေပြန်သည်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင် တည်ငြိမ်သော ရှောင်ကျန်းကျွင်းသည် လက်ဆောင် ၃၈ မျိုးအကြောင်းပြောရန် ရောက်ရှိလာပြီး အမျိုးသမီးလစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ်များကို ဝယ်ယူရန် အကြံပြုခဲ့သည်။

သူ၏ဇနီး ချန်ပေါင်ကျူးက ဤအရာသည် အသုံးပြုရလွယ်ကူပြီး မတ်လ 8 ရက်နေ့ အမျိုးသမီးများနေ့တွင် အမျိုးသမီးများအား ပေးဖို့အတွက် ဤပစ္စည်းက လက်တွေ့ကျပြီး သင့်လျော်ကြောင်း ပြော သည်။

ဝမ်လီချမ်ကလည်း ရှောင်ကျန်းကျွင်းနှင့် စကားပြောခဲ့ပြီး ရှောင်ကျန်းကျွင်း၏ အမျိုးသမီးလစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ် ရောင်းပေးသည့်အခကြေးငွေအား ၂ ရာခိုင်နှုန်းအထိ ပေးမည်ဟု ပြောလိုက်သည်။

ဤအခွင့်အရေးက ဖူချမ်ရှိ အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းများကို အရောင်းမြှင့်တင်ရန် အခွင့်အရေးကောင်းတစ်ခုဟု သူထင်သည်။ သူသည် ဖူချမ် ရှိ အမျိုးသမီးအားလုံးကို အမျိုးသမီးလစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ်များအကြောင်း သိစေချင်ကာ ၎င်းတို့ကို အသုံးပြုစေလိုသည်။

သူနှင့် စကားပြောပြီးနောက် ရှောင်ကျန်းကျွင်းသည် နောက်ထပ် စက်ရုံအနည်းငယ်ကိုပါ ပို့မည်ဟု ပြောသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ကျောင်းမှမှာယူသော မတ်လ 8 ရက်နေ့အတွက် လက်ဆောင်များပင် အမျိုးသမီးလစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ်များ ဖြစ်သည်။

အော်ဒါမှာယူသည့် စက်ရုံအရေအတွက် တိုးလာသော်လည်း အမှာစာအရေအတွက် လျော့နည်းလာသည်။ တကယ်တော့ ဤသည်က လူအနည်းစုအတွက် ပွဲတော်တစ်ခုသာဖြစ်၍ စက်ရုံအားလုံး၏ စုစုပေါင်းအော်ဒါပမာဏမှာ ယွမ် 10,000 သာရှိသည်။ ကျောင်းများမှ မှာယူသာ အရေအတွက်က အနည်းဆုံး ယွမ် ရာဂဏန်းသာရှိသည်။ဝမ်လီချမ်၏ အဓိက ရည်ရွယ်ချက်က သူ အကောင်းဆုံး ငွေများများရှာနိုင်အောင် မြှင့်တင်ဖို့ပင်ဖြစ်လေသည်။

***

xxxxx