Chapter 33

💙Chapter 33 - အလုပ်မှထွက်သည်။

၃၈ ကြိမ်မြောက် တရုတ်ကွန်မြူနစ်ပါတီ အမျိုးသားကွန်ဂရက်အပြီး ၁၄ ကြိမ်မြောက် အမျိုးသားကွန်ဂရက်ကို ကျင်းပခဲ့သည်။ ထိုရက်များအတွင်း ဝမ်လီချမ်သည် မနက်တိုင်း အိပ်ရာထပြီး သတင်းစာဝယ်ရန် ရှင်းဟွာ စာအုပ်ဆိုင်သို့ စက်ဘီးစီးသည်။

14 ကြိမ်မြောက် အမျိုးသားကွန်ဂရက်သည် သူ့ဆရာပြောသည့်အဆတိုင် ဖြစ်နေကြောင်း သိရသည်။ ဆရာဖြစ်သူ၏ နိုင်ငံရေးအသိသည် အလွန်စိတ်အားထက်သန်ပြီး သူ၏အမြင်များသည် အတော်အတန်အဆင့်မြင့်သည်။သတင်းအချက်အလက် နည်းပါးသည့် ခေတ်ကြီးမှာ၊ မြို့ငယ်လေးမှ နိုင်ငံရေးအဖြစ်အပျက်များကို သာမန်လူများ ဤမျှထိ မြန်မြန် သိဖို့ဆိုသည်က မဖြစ်နိုင်ပေ။ဆရာဖြစ်သူက နေ့တိုင်း သတင်းစာများ ဝယ်ဖတ်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည်။

ယခုဆို ဝမ်လီချမ်သည်လည်း နေ့စဉ်သတင်းစာတစ်စောင်ဖတ်သည့်အလေ့အထကို ကျင့်သုံးလာခဲ့သည်။

မှန်သည်။ သမိုင်းလမ်းကြောင်းက မပြောင်းလဲသေးပေ။ ဆွေးနွေးပွဲတွင် စီးပွားရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကို အဆိုပြုခဲ့သည်။ ယခုနှစ် မေလမှ စတင်ကာ ဈေးကွက်စီးပွားရေးစနစ် တဖြေးဖြေး မြင့်တက်လာဖို့ တစ်နိုင်ငံလုံး အတိုင်းအတာဖြင့် အကောင်အထည်ဖော်သွားမည်ဖြစ်သည်။

တစ်လအကြာတွင် မြို့တော်၏ ချည်ထိုးစက်ရုံမှ အလုပ်ထုတ်ခံရသူ ပထမအသုတ် အလုပ်သမားများစာရင်းကို ထုတ်ပြန်ခဲ့ပြီး ဆရာရော၊ ဝမ်လီချမ်ပါ အလုပ်ထုတ်ခံခဲ့ရ၏။အလုပ်ထုတ်ခံရသည့် နောက်ဆုံးအသုတ်သည် စွမ်းဆောင်ရည်ညံ့ဖျင်းပြီး အလုပ်ချိန်နည်းသော အလုပ်သမားများဖြစ်ရမည်။

ဝမ်လီချမ်သည် အိပ်ဆောင်ထဲသို့ သွားကြည့်ရာ ဆရာဖြစ်သူသည်အထုပ်အပိုးများအား စတင်ထုပ်ပိုးနေပြီဖြစ်သည်။   

"ဆရာ ဘာလုပ်နေတာလဲ"

"မင်း စာရင်းကို မြင်ပြီးပြီမလား၊ ငါ အလုပ်က ထွက်ရမယ်လေ၊ အခု အထုပ်အပိုးတွေပြင်နေတာ"   

"မဟုတ်ပါဘူး ဆရာက ဘာလို့ အလုပ်ထုတ်ခံရမှာလဲ"

သူ့အခြေအနေကို သူသိသည်။မနှစ်က သူသည် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ခွင့်ယူခဲ့၍ စက်ရုံက သူ့ကို စက်ရုံအကြီးအကဲမှ မကျေနပ်တာကြာပြီဖြစ်သည်။သို့သော် သူ၏ဆရာကတော့ အမှားအယွင်းမရှိခဲ့ပေ။   

" ဆရာ အိမ်ပြန်ချင်တယ်"   

စက်ရုံရှိ ဤလုပ်ငန်း၏ စွမ်းဆောင်ရည်မှာ အထူးမြင့်မားသည်။သုံးရက်မြောက်သောနေ့၌ သူနှင့်ဆရာသည် အလုပ်မှထုတ်ပယ်ခံရခြင်းအတွက် လျော်ကြေးငွေ ရရှိခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ်ကလည်း ဆရာဖြစ်သူကို သူ့အိမ်မှာ ခဏလောက်နေဖို့ ဖိတ်ခေါ်သည်။ သူသည် ဆရာ၏ အတွေးအမြင်အချို့ကို နားထောင်ချင်သော်လည်း ဆရာက တန်မြို့သို့ ချက်ခြင်းပြန်မည်ဟု ပြောခဲ့သည်။

တန်မြို့သည် ထိုစဉ်က ဆရာဖြစ်သူတာဝန်ကျခဲ့သော ဖူချမ်ရှိ မြို့ငယ်လေးဖြစ်သည်။

တန်မြို့ကို ကားနှင့်သွားဖို့ တစ်နာရီလောက်ကြာ၏။ ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီးနောက် ပေါင်းပင်များ ဝိုင်းရံထားသော ပျက်စီးနေသော အိမ်သို့ မိနစ် ၂၀ ခန့် လမ်းလျှောက်ရသည်။

ဝမ်လီချမ်က ထွက်မသွားဖို့ တားသော်လည်း တားလို့ မရသည့်လိုက်ပို့ရုံသာရှိတော့သည်။

ဆရာဖြစ်သူ၏အိမ်သည် ပျက်စီးယိုယွင်းပြီး ပင့်ကူအိမ်များနှင့် ပြည့်နေသည်။ အခန်းတစ်ခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့ သူနှင့်သူ့ဆရာ နှစ်နာရီကြာအောင်လုပ်ရ၏။ ဧည့်ခန်းနှင့် မီးဖိုချောင်ကိုတော့ အကြမ်းဖျင်းသာ သန့်ရှင်းထားသည်။

နေ့ခင်းဘက်တွင် အဘိုးအိုတစ်ဦး ရောက်လာပြီး ဆရာဖြစ်သူကို စိုက်ကြည့်ကာ တိုက်ရိုက် မေးခွန်းထုတ်သည်။ 

"ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ!"

"အဖေ၊ ဒါက ကျွန်တော့်အိမ်ပါ၊ ကျွန်တော် ဟွေ့ဟွေ့ ရယ်၊ အမေနဲ့ သမီးကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ ပြန်လာတာပါ၊ ကျွန်တော် ထပ်မသွားတော့ပါဘူး"

ဤသည်မှာ သူပြန်လာရသော အကြောင်းရင်းဖြစ်သည်။

လွန်ခဲ့သော နှစ်များစွာက သူသည် တန်မြို့သို့ ရောက်သောအခါ မြေဆီလွှာနှင့်ရေကို ကျင့်သားရမနေသေး၍ မကြာခဏဖျားနာခဲ့သည်။ ယင်းနောက် ကျန်းမာရေး ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာချိန်တွင်၊ သူသည် စာတတ်မြောက်ကြောင်း ရွာသူကြီးမှ သိရှိသဖြင့် သူ့ကို ကျောင်းတွင် စာသင်ကြားရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။

သူသည် ရွာသူကြီး၏ သမီးအငယ်ဆုံး ဟွေ့ဟွေ့ကို တွေ့ဆုံခဲ့သည်။

ဟွေ့ဟွေ့သည် ဆရာကို ချစ်မြတ်နိုး၍ မကြာခဏ လာရောက် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။

ဆရာဖြစ်သူ တန်မြို့ကိုရောက်ပြီး ဒုတိယနှစ်တွင်၊ အမျိုးသားကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကိုပြန်လည်စတင် ဖြေဆိုခွင့်ပေးခဲ့သည်။ဆရာသည် ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲအကြိုအနီးအနားတွင် ဖျားနေသောကြောင့် ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲကို လွတ်သွားသည်။

သူဖျားနေသည့် တစ်လအတွင်း ဟွေ့ဟွေ့က သူ့ကိုပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။

သူ့ရောဂါက သက်သာသွားသော်လည်း၊ ဟွေ့ဟွေ့ ခမျာ နာမည်ဆိုးထွက်သွားသည်။ထို့ကြောင့်ဆရာသည် ဟွေ့ဟွေ့ နှင့် လက်ထပ်ရန် ရွာသူကြီးအိမ်သို့ သွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်က သူသည် ပညာတတ်လူငယ်တစ်ယောက်မျှသာ ဖြစ်သောကြောင့် ဟွေ့ဟွေ့ကို ဘာကြောင့်လက်ထပ်ရှာမလဲဟု ပတ်ဝန်းကျင်က ပြောကြသည်။

သူတို့၏ အိမ်က ရွာသူကြီး ဆောက်ထားသည့် အိမ်အသစ်ပင်။

ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ တစ်ဖန်ပြန်လည်စတင်သည့် ဒုတိယမြောက်နှစ်တွင် ဆရာကြီးသည် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို အောင်မြင်စွာ ဖြေဆိုခဲ့။ လန်ကျိုး တွင် ပထမတန်းဖြင့် အောင်မြင်ခဲ့ပြီး မြို့တော်ရှိ ကျင်းဟွာ တက္ကသိုလ်သို့ တက်ရောက်ခဲ့သည်။

ဩဂုတ်လတွင် ရွာသူကြီးမိသားစုမှ စုဆောင်းထားသော ခရီးစရိတ်ဖြင့် ဆရာသည် ရထားဖြင့် မြို့တော်သို့ ခြေပြန်ချခဲ့သည်။

သိပ်မကြာလိုက် ဟွေ့ဟွေ့တွင် ကိုယ်ဝန်ရှိနေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဟွေ့ဟွေ့သည် သတင်းကောင်းကြေညာရန် ဝမ်းသာအားရ သူ့ဆီ စာတစ်စောင်ရေးခဲ့သည်။ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှအိမ်နီးချင်းများကလည်း တက္ကသိုလ်သွားတက်သည့် ပညာတတ်လူငယ်လေးသည် ဇနီးကို ထားခဲ့ကြောင်း အတင်းစကားများပြောကြသည်။

ဟွေ့ဟွေ့က မယုံကြည်သေးဘဲ စာရေးခိုင်းသော်လည်း စာက ပင်လယ်ထဲမှာ ပျောက်သွားပြီး အကြောင်းပြန်မလာတော့ပေ။

ဟွေ့ဟွေ့သည် ကိုယ်ဝန် ကိုးလခန့်ရှိသောအခါ၊ အချိန်မတန် မွေးဖွားပြီး မီးတွင်းထဲမှာ သေဆုံးခဲ့သည်။ သူမ မျှော်လင့်နေသောစာက ဘယ်တော့မှ ရောက်မလာခဲ့ပေ။သူမသည် မွေးဖွားစဉ် ထိုဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့်ပင် သေဆုံးသွားခဲ့သည်။

ဆရာ ကျောင်းသို့ရောက်ပြီးနောက် ရွာကို စာတစ်စောင်ပို့ခဲ့သည်။သို့သော် ပြန်ပို့လာသည့်လိပ်စာမှာ သူ့လိပ်စာမဟုတ်၍ သူ့ဆီရောက်မလာပေ။

တန်မြို့ကို နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်သွားဖို့ စိတ်ကူးထားသော်လည်း ဟွေ့ဟွေ့ တစ်ယောက် ရွာမှာ မကောင်းတာတစ်ခုခု ဖြစ်နေမည်ကို သူ ကြောက်နေခဲ့သည်။

ကျောင်းစတက်သည့် အချိန်မှာတော့ သူ့စာများ အားလုံးကို လိုက်လံစုံစမ်းကြည့်ရာ နောက်ဆုံတွင် ရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။ စာကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်၍ ဟွေ့ဟွေ့ကကိုယ်ဝန်ရှိနေမှန်းသိလိုက်ရသော် သူ အလွန် ပျော်ရွှင်ရ၏။သူသည် စာချက်ချင်းပြန်ခဲ့ပြီး စာပြန်ရသောအခါတွင် တစ်ယောက်သေဆုံးပြီး နှစ်ယောက်အသက်ရှင်သည့် သတင်းဖြစ်နေသည်။

စာက တစ်ပတ်သာ နောက်ကျခြင်းဖြစ်သည်။ သူသည် ထိုနွေရာသီတွင် တန်မြို့သို့ ပြန်သွားကာ အိမ်ငယ်လေးတွင် နှစ်လကြာ နေထိုင်ခဲ့သည်။ဘွဲ့ရပြီးနောက် သူသည် တန်မြို့သို့ပြန်မသွားတော့ဘဲ အိမ်နှင့် အဆက်အသွယ်ဖြတ်ခဲ့သည်။ယခု သူပြန်လာပြီဖြစ်၍ ဟွေ့ဟွေ့၏ အမေနှင့် သမီးလေးကို ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်ချင်နေမိသည်။

"လီချမ် ပြန်တော့၊ မင်း မိန်းမကို ကောင်းကောင်း မွန်မွန်ထားပါ၊ မင်းလည်း နောင်တစ်ချိန်မှာ နောင်တမရနဲ့"

ဝမ်လီချမ် ထွက်လာသောအခါ ရွာလူကြီးက မြို့သို့သွားသောလမ်းတွင် သူ့ကိုစောင့်နေသည်။ ဆရာ၏ မိသားစုအကြောင်းမေးကြည့်သော် သူ့မျက်လုံးထဲမှာ မျက်ရည်များ ရစ်ဝိုင်းနေတော့သည်။

သူ မြို့ပြန်ဖို့ ကားလမ်းဘေးမှာ စောင့်နေသည်။ထိုစဉ် ဟွေ့ဟွေ့ ၏ အစ်ကိုဟုပြောသော အမျိုးသားတစ်ဦး သူ့ဆီ ရောက်လာပြီး ဆရာနှင့် သူ၏ဆက်ဆံရေးအကြောင်း မေးမြန်းပြီးနောက် လှည့်ထွက်သွားခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ်က သူ့ကို ဆရာအကြောင်း မေးကြည့်ရာ၊ထိုလူက ဆရာနှင့် ဟွေ့ဟွေ့ ၏ ဇာတ်လမ်းကို သူ့အား ပြောပြလေသည်။

မီးပုံးပွဲတော်အပြီးတွင် ဝမ်လီချမ် နှင့် လောကျုံးယုံတို့သည် ဖုန်းဖြင့် ဆက်သွယ်ခဲ့ကြသည်။ မနေ့က လျန့်လီရွှယ်က သူ့ကို အသားအရေ ထိန်းသိမ်းေရး ပစ္စည်းများဝယ်ပြီး ပို့ခိုင်းသည်ဟု ဝမ်းသာအားရပြောလေသည်။

ဤသည်မှာ သတင်းကောင်းဖြစ်သည်၊ အနည်းဆုံး လျန့်လီရွှယ်သည် လောကျုံးယုံအား ကန့်ကွက်ခြင်းမရှိသည့်အပြင် အဆက်အသွယ်မှ လုပ်ချင်စိတ် ရှိကြောင်း ပြသနေသည်။

လျန့်လီရွှယ်သည် တစ်ပတ်လုံးလုံး အဝတ်အစားကို ထည်လဲ ၀တ်ဆင်ကြောင်း ရှောင်ဟုန်ယန် ထံမှ သူ ကြားဖူးသည်။ထို့ကြောင့် လျန့်လီရွှယ်သည် သူမ၏ ရုပ်ရည်သွင်ပြင်ကို အလွန်ဂရုစိုက်ပြီး အလှအပကို မက်ကြောင်း ပြသနေသည်။ အလှတရားကိုမြတ်နိုးသည့် အမျိုးသမီးများသည် အဝတ်အစားနှင့် အသားအရေထိန်းသိမ်းမှုပစ္စည်းများကို အများဆုံးနှစ်သက်ကြသည်။ ယခုခေတ်မှာ မိတ်ကပ်လိမ်းခြင်းက ခေတ်မစားသေးချေ။

ဝမ်လီချမ်က လျန့်လီရွှယ် ထံသို့ နောက်ထပ် နောက်ဆုံးပေါ် ဖက်ရှင်ဝတ်စုံအနည်းငယ် ပို့ပေးဖို့ လောကျုံးယုံအား ပြောလိုက်၏။

လောကျုံးယုံသည် လျန့်လီရွှယ် ၏ ဘဝထဲကို ဖြည်းညှင်းစွာ စိမ့်ဝင်စေပြီး လူမသိသူမသိ သူမ နှလုံးသားကို အပိုင်ရယူရမည်ဖြစ်၏။

အလုပ်မှထုတ်ပယ်ခံရပြီးနောက် ဝမ်လီချမ်သည် ကျန်းချမ်တွင် ခဏတာနေထိုင်ခဲ့ပြီး စီးပွားရေးအခွင့်အလမ်းသစ်များရှာဖွေကြည့်ခဲ့သည်။ အဝတ်အစား စတင်ရောင်းချရန် အခွင့်အလမ်းက မရောက်သေးသဖြင့်၊ ထိုမတိုင်မီတွင် ရန်ပုံငွေအချို့ကို စုဆောင်းထားရမည်ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ကျန်းချမ်သို့ အပတ်တိုင်းသွားသောအခါတွင်၊ ချန်သဲရုံ၏ အိမ်တွင် ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။မာဟုန်ယင်းသည် အထုပ်အပိုးများ သယ်လာပြီး ချန်သဲရုံ၏ အိမ်သို့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုနေ့တွင် ချန်သဲရုံသည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို စတိုးဆိုင်တွင် ကုန်ပစ္စည်းများ မှာယူမည့်ကိစ္စအား ကူညီနေသေးသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မာဟုန်ယင်းက သူ့အခန်းထဲမှာတောင် ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

"သဲရုံ၊ ကျွန်မ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ၊ ရှင် ကျွန်မဆီကိုမရောက်တာလည်းတစ်လခွဲလောက်ရှိပြီ၊ကျွန်မကိုယ်ဝန်ရှိနေတာကိုတစ်ယောက်ယောက်သိသွားမှာကြောက်တယ်"

ကိုယ်ဝန်ဆိုသည့် စကားလုံးကို ကြားလိုက်ရသော် သူ အံ့ဩသွားရ၏။ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ၊သူမမှာ ကိုယ်ဝန်မရှိပါဘူး၊ မာဟုန်ယင်း ဘယ်လိုလုပ် ကိုယ်ဝန်ရနိုင်မလဲ။

"သဲရုံ ဘာလို့ရပ်နေတာလဲ၊ လာထိုင်ပြီး မင်းရဲ့ဇနီးကို မကူညီသေးဘူးလား"

တံခါးဝမှာ ရုတ်တရက်ရောက်လာသည့် ချွေးမဖြစ်သူကြောင့် အစပိုင်းမှာတော့ သူမလည်း အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့သည်။ ကောင်မလေးက သူ့သားထက် အသက်ပိုကြီးပြီး ရုပ်ရည်လည်း ပြောစရာမရှိသော်လည်း အဖြစ်အပျက်များကမြန်ဆန်လွန်းသည်။မြေးဖြစ်သူရှိနေသည်ဆို၍ သူမက မာဟုန်ယင်းကို ချွေးမအဖြစ် အမြန်လက်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

"အမေ ဘာတွေပြောနေတာလဲ" မာဟုန်ယင်းကို ချွေးမလို့ ဘာလို့ခေါ်ရတာလဲ။

"ငါပြောတာ အကုန်မှန်တယ်၊မင်းရဲ့ကလေးက ဟုန်ယင်းရဲ့ဗိုက်ထဲမှာ ရှိနေပြီလေ" 

သူမသည် မိန်းမသားချင်းကိုယ်ချင်းစာသည့်အတွက်ချွေးမဖြစ်သူအားစွန့်ပစ်ရန်ခွင့်မပြုနိုင်ပေ။

"ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့်..."

" ဒါပေမယ့် လုပ်မနေနဲ့၊ မင်း ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း အဆင်သင့်လုပ်ထားတော့၊မင်္ဂလာပွဲ အရင်ပြီးအောင်လုပ်မယ်" 

ရွာသူရွာသားများအား ထမင်းဖိတ်ကျွေးပြီး အားလုံးကို ချွေးမဖြစ်သူအား အသိပေးရမည်။

ဤကိစ္စက ပြေလည်သွားပြီဖြစ်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်မည့်ရက်ကို ဇွန်လ ၁ရက်နေ့ဟု သတ်မှတ်ထား၏။ ချန်သဲရုံက ဝမ်လီချမ်နှင့် မာကျစ်ကို မပြောခဲ့ပေ။ သူတို့ရွာကလူများကသာ သူလက်ထပ်လိုက်မှန်း သိကြသည်။နောက်ပိုင်းမှသာ အားလုံးကို အသိပေးလိုက်၏။

ဇွန်လကုန်တွင်၊ ဝမ်လီချမ်သည် ခေါက်ဆွဲခြောက် စက်ရုံတစ်ခုတည်ဆောက်ရန် ဆရာဝမ် ရင်းနှီးမြုပ်နှံသည့်အကြောင်း သတင်းတစ်ပုဒ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ စိတ်လှုပ်ရှားမိရသည်။

အကယ်၍ ယခုအချိန်တွင် ကုန်ပစ္စည်းဖြန့်ဖြူးမှုကို မှန်ကန်စွာရထားနိုင်လျှင် နောင်မျိုးဆက်များတွင် ဤအမှတ်တံဆိပ်၏ စျေးကွက်ကို လှည့်ကြည့်စရာမလိုအောင် ပိုင်ဆိုင်ရမည်ဖြစ်သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် မြို့တော်တွင်ရှိနေဆဲဖြစ်သော လောကျုံးယုံကို ချက်ချင်းဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ လောကျုံးယုံကို အရင်ရှာဖို့ မြို့တော်ကို သွားပြီး ယန်ကျင်းကို လမ်းကြောင်းပြောင်းကာ ခရီးထွက်ဖို့ပြင်လိုက်၏။

လူအင်အားပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ငွေအင်အားပဲဖြစ်ဖြစ် လန်ကျင်းမှာ အေဂျင်စီဖြန့်ချီရေးလုပ်ပိုင်ခွင့်များ ရချင်သည့်အခါ လောကျုံးယုံ၏ ဖခင်က ဘယ်လောက် အရည်အချင်းရှိမှန်း သူသိသည်။

သူ မလုပ်နိုင်လျှင် တခြားသူလည်း လုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ပေ။ ကျန်းချမ်တွင် ဩဇာကြီးသူတစ်ဦးအား လောကျုံးယုံ သိသည်။ သူ့ကို အသင်းဝင်ဖို့ခေါ်မည်ဆိုလျှင် အနိုင်ရရှိဖို့ အခွင့်အလမ်း နှစ်ဆ တိုးလာလိမ့်မည်ဖြစ်၏။

ထိုနေ့ညမှာပင် ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန် အား မြို့တော်ကို သွားပြီးနောက် ယန်ကျင်းကို သွားမည့် အကြောင်းကို ပြောသည်။

"ဘယ်တော့သွားမှာလဲ၊ကျွန်မလည်း ဆယ်ရက်အတွင်း အားလပ်ရက်ရှိမယ်၊ရှင်နဲ့လိုက်လို့ရမလား" 

ကျောင်းက နွေရာသီ အားလပ်ရက် ကုန်ဆုံးတော့မှာ ဖြစ်၍ သူမသည် ဝမ်လီချမ် နှင့် ခရီးအတူ သွားချင်မိသည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ရာထူးမှ နုတ်ထွက်ကတည်းက ကျန်းချမ် မှာ ရက်သတ္တပတ်တစ်ဝက်လောက်နေခဲ့ပြီး တစ်ခါတရံ ကျန်းချမ် မှာသာ တစ်ညအိပ်ပြီး ပြန်မလာပေ။

သူမသည်လည်း နေ့တိုင်း အလုပ်သွားသည့်အပြင် တခြားသူများမပါဘဲ ကုန်ပစ္စည်းစာရင်းခွဲဖို့ စတိုးဆိုင်ကိုလည်း သွားရသေး၏။

"ကိုယ်တို့အားလုံး ဆိုင်ကနေ ထွက်သွားလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ အခုရာသီက ရွှယ်လီလီ အရောင်းရဆုံးရာသီလေ၊ မင်းရှိနေရင် ကိုယ်လည်းဆိုင်ကိုစိတ်ချရတာပေါ့"

ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ကျန်းကျွင်းကို ဇူလိုင်လ ၃ရက်နေ့တွင် မြို့တော်သို့ သွားရန် ရထား လက်မှတ်ဝယ်ခိုင်းထားလိုက်သည်။မထွက်ခွာမီတွင် သူသည် အိမ်တွင် အရာအားလုံးကို စီစဉ်ထားပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် နှစ်ရက်အတူအချိန်ဖြုန်းခဲ့သည်။

အိမ်ထောင်ပြုပြီးသော်လည်း မပြီးသေးဘဲ။ထိုနောက်ပိုင်းမှာကိစ္စများစွာရှိသေးသည်။အလုပ်မှထုတ်ခံရပြီးနောက် ဝမ်လီချမ်သည် ၀င်ငွေတစ်ခု ဆုံးရှုံးသွားခဲ့သည်။ ယမန်နှစ်အကုန်တွင် ချန်သဲရုံနှင့် မာကျစ်တို့၏ အခြေခံလစာသည် ယွမ် 100 သို့ တိုးလာပြီး ယခုနှစ်လည်း ကျဆင်းသွားခြင်းမရှိပေ။ ဖိအားများသာ တိုးလာ၏။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် သူမ၏ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းဘ၀ကို မည်သည့်အချိန်တွင် စတင်မည်ကို မသိရပေ။ တစ်ဖက်တွင်မူ သူမက မြင့်သွားလျှင် သူ လိုက်မမှီဘဲဝေးလွန်းသွားမည်ကို စိုးရိမ်နေမိ၏။ တစ်ဖက်တွင်မူ သူ့ကြောင့် သူမ၏အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းအား ထိခိုက်မည်ကို စိုးရိမ်နေသည်။

လောလောဆယ် တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းမှာ ငွေရှာရန် ကြိုးစားအားထုတ်ဖို့ဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ညဘက်မှာ အချိန်ကောင်းများ ကုန်ဆုံးကြပြီး မနက်ဖြန်တွင် ဝမ်လီချမ်က ထွက်ခွာမည်ဖြစ်သည်။

" ကျွန်မ ရှင်နဲ့ ကျန်းချမ်ကို လိုက်ခဲ့ရမလား" 

"မဟုတ်ဘူး၊ မင်းတစ်ယောက်တည်း ကားနဲ့ပြန်လာမှာကို စိတ်ပူတယ်၊ကိုယ် အမြန်ဆုံးပြန်လာခဲ့ပါ့မယ်"

ဘယ်လိုလုပ် အမြန်ဆုံးပြန်လာနိုင်မလဲ၊ အစ်ကိုအကြီးဆုံးသည် မြို့တော်ကို ရထားနှင့်သွားသည်ကပင် နာရီ 30 ကျော်ကြာသည်။ယခု ဝမ်လီချမ်က ယန်ကျင်း အထိ သွားရမည်ဖြစ်သည်။ ကားနှင့် အသွားအပြန်လုပ်ဖို့ ရက်အတော်ကြာနိုင်၏။

"ကောင်းပြီ၊ အပြင်မှာ ကိုယ်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်၊ အိမ်အတွက် စိတ်မပူနဲ့" 

သူမ တခြားဘာပြောနိုင်မှာလဲ။ သူဘာမှမဖြစ်အောင်သာ မှာရုံပဲရှိတယ်မဟုတ်လား။

မိသားစုက ယခုဆို ကောင်းကောင်းလည်ပတ်နေပြီး သူအလုပ်ပြုတ်သွားလျှင်ပင် စတိုးဆိုင်က တည်ငြိမ်နေပြီဖြစ်သည်။ အပြင်လူတွေရဲ့ ထင်မြင်ယူဆချက်တွေကို ဘာလို့ဂရုစိုက်ရမှာလဲ။

မင်္ဂလာဆောင်ပြီး မကြာခင်မှာပဲ ဝမ်လီချမ် ရာထူးမှ ရပ်စဲခံခဲ့ရသည်။ထိုအချိန်တွင် ခင်ပွန်းဖြစ်သူက လက်ထပ်ပြီးပြီးချင်း အလုပ်ပြုတ်သွားသည်ဟု သူမကို အတင်းအဖျင်းစကားများ ပြောကာ ရယ်မောကြသည်။

အဖေကလည်း အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ဝမ်လီချမ်အား ပိုနှစ်သိမ့်ပေးဖို့ ပြောသည်။ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနှင့် အဆင့်အတန်းထိန်းသိမ်းဖို့လိုအပ်သည်ဟုပြောသေးသည်။ဤအချိန်မျိုးမှာ သူ စိတ်မကောင်းဖြစ်နိုင်တာမို့ သူမဘက်က ပိုနှစ်သိမ့်ပေးဖို့လိုအပ်သည်။

အပြင်လူများက မည်သို့ပင်ပြောဆိုနေပါစေ၊ ယောက္ခမနှင့် သားမက်ဖြစ်သူတို့မှာ အားလုံးအဆင်ပြေနေသည်။ ဝမ်လီချမ် ဝမ်းသာမိသည်ကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

ယခင်က စက်ရုံမှ လက်ဆောင်အမှာစာများကို ကျန်းချမ် စက်ရုံသို့ တိုက်ရိုက် တင်ပို့ခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ်၏ စတိုးဆိုင်သည် နှစ်သစ်ကူးအကြိုကာလတွင် ပိုမိုအရောင်းသွက်လာသည်။ အများအားဖြင့်၊ လက်ကားသာ ရောင်းချ၍ စတိုးဆိုင်တွင် လူစုလူဝေး သိပ်မရှိ‌ပေ။

ဝမ်လီချမ်သာ အလုပ်ပြုတ်ပါက၊ သူတို့စတိုးဆိုင်၏ အမြတ်ကို ပြင်ပလူများ မသိကြ၍ သူမတို့ ခက်ခဲလာမည်ဟုသာ ထင်နေကြတာပင်။

ဝမ်လီချမ်၏ လုပ်ရပ်များသည် အပြင်လူများအား တစ်မျိုးထင်စေသည်။သူသည် အလုပ်ကထွက်ပြီးနောက် တစ်နေ့လုံး အပြင်သာ ထွက်ပြီး တစ်ခုခု လုပ်နေတော့၏။ဤသည်ကို ကြည့်ပြီး သူမတို့ စီးပွားရေးကျဆင်းသွားပြီဟု ပြောဆိုနေကြလေ၏။

"ကောင်းပြီ ကိုယ့်ကို အိမ်မှာစောင့်နေနော်"

xxxxxx