Chapter 37

💙 Chapter - 37

အမျိုးသားနေ့တွင် ကျန်းချမ်သို့ နှစ်ယောက်သား သွားခဲ့ကြပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ကားစီးရင်း ခဏခဏအန်နေတော့သည်။ 

"သက်သာရဲ့လား"

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်တစ်ယောက် ယခုလိုမျိုး အန်လိမ့်မည်ဟု မထင်ထားပေ။ယခင်ကဆို သူမသည် ကားမမူးတတ်သော်လည်းကိုယ်ဝန်ရှိနေတာကြောင့် အန်နေခြင်းဖြစ်နိုင်၏။ ဝမ်လီချမ်သည် သူ့လက်ကိုင်ပုဝါကို ရေဖြင့်စွတ်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ပါးစပ်ကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။ 

"အား နေရခက်လိုက်တာ၊အန်ပဲအန်ချင်နေတာ၊ ဓာတ်ဆီနံ့က အရမ်းပြင်းတယ်" 

ကိုယ်ဝန်နှစ်လအကြာတွင် အချို့သောအမျိုးသမီးများသည် အော့အန်လာပြီး ဘာမှမစားနိုင်တော့ကြောင်း သူမ၏ ယောင်းမဖြစ်သူထံမှ ကြားသိရသည်။ ယောင်းမဖြစ်သူ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ်ကတော့ မအော့အန်ဘဲ နေကောင်းသည်ဟု ပြောဘူးသည်။ယခု သူမ အလှည့်ကျမှ ကားစီးရင်း သည်းခြေရည်များအကုန်ကုန်သည်ဟုထင်မှတ်ရလောက်အောင် အန်ထွက်လာရတော့၏။ ကားက ဓာတ်ဆီနံ့ေကြာင့် လမ်းတစ်ဝက်မှာလည်း ရပ်ခိုင်း၍မရပေ။ ဝမ်လီချမ်မှာ ဘာမှနည်းလမ်းမရှိေတာ့သည့်အဆုံး အိတ်ထဲက အဝတ်အစားအားလုံးကို ဝတ်လိုက်ပြီး ချွေးထွက်လာသည့်အခါ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ခေါင်းကို သူ့အဝတ်အစားထဲမှာ အပ်ထားစေလိုက်၏။

 "ဓာတ်ဆီနံ့တော့ မနံေတာ့ပါဘူး၊ ချွေးနံ့တော့ရမှာ" 

နွေရာသီမှာ ချွေးထွက်တာကြောင့် အနံ့အသက်ဆိုးများ ထွက်တတ်သည်။ ဝမ်လီချမ် သူ့ကိုယ်သူတော့ နံသည်ဟုမထင်သော်လည်း ရှောင်ဟုန်ယန်က သူ့ချွေးနံ့က ဆိုးဝါးကြောင်း အမြဲပြောတတ်၏။ 

"အင်း စောစောကထက်တော့ နံတာသက်သာပါတယ်" 

ဝမ်လီချမ် ခန္ဓာကိုယ်က ချွေးနံ့နံနေသော်လည်း သူမကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေသည်။

"ကိုယ် ဖက်ထားပေးမယ်၊ အိပ်လိုက်ပါလား နိုးလာရင် ဟိုကိုရောက်ပါပြီ" 

ကျန်းချမ်သို့ ရောက်ရှိပြီးနောက် ဝမ်လီချမ် သည် ဟိုတယ်ခန်းကိုဖွင့်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန် အနားယူခိုင်း၍ အစားအသောက်ဝယ်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် အိပ်ပျော်သွားသောအခါ သူက မနက်ဖြန်နံနက်တွင် ဓာတ်ပုံရိုက်ရန် စကားပြောဖို့ ဓာတ်ပုံစတူဒီယိုသို့ သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် လောကျုံးယုံ နှင့် ချိန်းဆိုထားရာ နေရာဆီသို့ သူ သွားခဲ့သည်။

"အစ်ကိုဝမ်၊ အနံ့က ပြင်းနေပါလား"

ဝမ်လီချမ် ကိုယ်ပေါ်မှာ ချွေးနံ့တင်မကဘဲ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ အော့အန်ထားသမျှ အနံ့တို့ အကုန်စွဲထင်နေလေသည်။သူ ထွက်လာစဉ်က ရေချိုးလာခဲ့သော်လည်း သူ့အဝတ်များကနေ အနံ့က ထွက်လာခြင်းဖြစ်၏။ကံကောင်း၍ ဓာတ်ပုံစတူဒီယိုက သူ့ကိုနှင်မထုတ်ခြင်းပင်။

"ပါလာတဲ့အဝတ်အစား နှစ်စုံလုံးက အနံ့အသက် မ‌ေကာင်းဘူးဖြစ်နေလို့ ရေချိုးတုန်းက လျှော်ပြီးပြီ၊ ဒီဟာကိုပါ ထပ်လျှော်ရင် အပြင်ထွက်ရင်ဝတ်စရာ အဝတ် မရှိတော့ဘူး၊ ခဏတော့ သည်းခံလိုက်ပါဦး၊ သည်းမခံနိုင်ရင်နှာခေါင်းကို တစ်ရှူးတစ်ရွက်နဲ့ ကပ်ထားလိုက်"

လောကျုံးယုံကို ဝမ်လီချမ် အပြစ်မတင်ပေ။သူ ပြောပြီးနောက် တကယ်လည်း လောကျုံးယုံက တစ်ရှူးဖြင့် သူ့နှာခေါင်းကိုအုပ်ထားလိုက်လေ၏။ 

"ဘာလို့ အပြင်မှာတွေ့ဖို့ခေါ်တာလဲ၊အစ်ကိုဝမ်ရဲ့ အနံ့ခံဖို့ခေါ်တာလား" 

ပြောနေရင်း လောကျုံးယုံ နည်းနည်းဗိုက်ဆာလာ၍ တစ်ခုခုစားဖို့ စားသောက်ဆိုင်ကိုသွားချင်မိသည်။သို့သော် ဝမ်လီချမ်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဆိုင်သွားဖို့ကိစ္စအား မေ့လိုက်တော့သည်။ဆိုင်ရှင်က မောင်းထုတ်နေလျှင် ရှက်စရာဖြစ်လိမ့်မည်။ 

"ငါ့မိန်းမနဲ့ ငါက မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ လာတာပါ၊ မင်း ကျန်းချမ်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သနားသွားလိမ့်မယ်"

"သိသားပဲ၊ ကျွန်တော့်ကို ကြွားဖို့လာတာမလား"

လျန့်လီရွှယ်သည် ကျောင်းသွားပြီဖြစ်ပြီး သူကလည်း မတားရက်လိုက်ပေ။လျန့်လီရွှယ်သည် လှပသော အဝတ်အစားများကို နှစ်သက်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံတွင် အရုပ်များအတွက်ပင် အ၀တ်အစားများ ချုပ်လုပ်တတ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူက လျန့်လီရွှယ် အား ဖက်ရှင်ဒီဇိုင်နာတစ်ယောက်အဖြစ် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုဖို့ အကြံပေးခဲ့ပြီး ဖက်ရှင်ဒီဇိုင်းကို လေ့လာခိုင်းလိုက်၏။

"ဘာကြွားစရာရှိလို့လဲ၊ တကယ့်ကြွားစရာအစစ်က ငါ့မိန်းမမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ၊ ငါ အဖေဖြစ်တော့မယ်လေ" 

လျန့်လီရွှယ်၏ ပညာရေးနောက်ခံကို ဝမ်လီချမ် မသိခဲ့ေပ။လျန့်လီရွှယ်က ကိုယ်ပိုင်အဝတ်အထည်စက်ရုံကို ဦးစီးဦးေဆာင်ပြုနေသည်ဆိုတာသာသိသည်။ကြည့်ရသည်မှာ အဖြစ်အပျက်များသည်။မူလလမ်းကြောင်းတွင် ရှိနေပြီး တစ်ချက်မှသွေဖည်မသွားပေ။ 

"ကျွန်တော် အစ်ကိုဝမ်ကို တကယ် အားကျမိပါတယ်" 

လောကျုံးယုံသည် ယခုနှစ်တွင် တရားဝင်လက်ထပ်ရမည့်အရွယ် ရောက်ရှိပြီဖြစ်ပြီး လျန့်လီရွှယ် မှာတော့ အသက်ပြည့်ဖို့ တစ်နှစ်ကျန်ရှိသေးသည်။ ယခု သူမက စာသင်နေသဖြင့် သူတို့ အိမ်ထောင်ရေးက အနည်းဆုံး သုံးနှစ်လောက် ကြာတော့မည်ဖြစ်သည်။

ကံကောင်းထောက်မစွာပဲ လျန့်လီရွှယ်က သူ့ကို လုံးဝမငြင်းတာကြောင့် နှစ်ယောက်သား အဆက်အသွယ်မပြတ်သဖြင့် မိသားစု၏ သဘောထားကို ဆန့်ကျင်စရာမလိုတော့ပေ။

"မင်းလည်း အစွမ်းကုန်ကြိုးစားပြီး နောက်နှစ်မှာ သူမနဲ့လက်ထပ်ရအောင်ကြိုးစား" 

သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားက ဆက်ဆံရေးက ပိုကောင်းလာမည်ဖြစ်၍ ဝမ်လီချမ် စိတ်မပူတော့ပေ။

"အားပေးလို့ ကျေးဇူးပါပဲ"

"လောကျုံးယုံ၊ ငါ ဖူချမ်မှာ ဘီစကွတ်နဲ့ သကြားလုံးတွေ ထုတ်ဖို့ စက်ရုံတစ်ခု ထောင်ခဲ့တယ်၊ မင်းေကာ ဘယ်လိုထင်လဲ" 

လောကျုံးယုံကဲ့သို့ပင် ယခင်ဘဝက ဝမ်လီချမ်သည် ငွေကြေးပိုင်းကိုလည်း လေ့လာခဲ့သည်။ကွာခြားချက်မှာ သူလေ့လာခဲ့သည့်အရာများသည် နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်မှ ပညာကိုသာ သင်ယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုေခတ်တွင် မည်သို့မျှ အကျုံးဝင်မည်မဟုတ်ပေ။

လောကျုံးယုံက မတူပေ။သူက ယနေ့ခေတ်၏ ငွေကြေးစီမံခန့်ခွဲေရးပညာကို လေ့လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ကျန်းချမ်၏ စီးပွားရေးကို စီမံခန့်ခွဲလျက်ရှိသည့် ဖခင်လည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်သည်။

"စက်ရုံ တည်ထောင်လိုက်တာလား၊ မြန်လိုက်တာ" 

ဝမ်လီချမ်သည် စီးပွားရေးအရ တစ်ခုခု ထူထောင်ဖို့ အင်အားမရှိဟု လောကျုံးယုံ ထင်ခဲ့သည်။သူတို့ မြို့တော်ကနေ ပြန်လာသည်မှာ နှစ်လကျော်သာ ရှိသေးသည်။ထိုအချိန်တွင် ခေါက်ဆွဲခြောက်များကို အထွေထွေဖြန့်ဖြူးရောင်းချခွင့် မရနိုင်သောကြောင့် ဝမ်လီချမ် စိတ်ဆိုးနေချိန်ဖြစ်သည်။ယခု သူက ကလေးလည်း ရတော့မည်ဖြစ်ကာ စက်ရုံတစ်ခုကိုတောင်တည်ထောင်နေပြီဖြစ်သည်။

"စက်အဟောင်းတစ်လုံးပဲ ဝယ်လိုက်တာပါ၊ စက်ရုံက ဆောက်နေတုန်းမို့လို့လေ၊အားလုံး ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ တကယ်စက်ရုံလိုမျိုး စည်းကမ်းတကျ လုပ်မယ်" 

လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများနှင့်ပတ်သက်၍ အဖေလောကိုလည်း တိုင်ပင်ချင်သည်။ တစ်ခါတည်း အပြီးလုပ်မှ နောက်တစ်ခါ ပြန်မလုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။

"အစားအသောက်ရောင်းတဲ့လုပ်ငန်းက လုပ်ရလွယ်တယ် ထင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် အရသာေတာ့ သိပ်ကောင်းရမယ်၊ လုပ်နည်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မရှင်းမလင်းဖြစ်ရင် ပြောပါ၊ အဖေ့ကို ဖုန်းဆက်ပြီးမေးကြည့်လို့လည်းရပါတယ်"

မြို့တော်မှ ပြန်လာပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သိကျွမ်းသည့် သူငယ်ချင်းများလို နားလည်မှု ရှိလာပုံရသည်။ သူတို့မှာ တူညီချက် အများကြီးရှိပြီး အကြံဥာဏ်လည်းများသည်။ တစ်ခါတရံမှာတစ်ယောက် ရင်ထဲက အတွေးအဆများကို တစ်ယောက်က တစ်ချက်ကြည့်ရုံနှင့်သိနေတတ်သည်။ 

သူတို့နှစ်ယောက် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံပုံက သက်တောင့်သက်သာရှိပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်ကာ၊ နှစ်ယောက်သား စကားစမြည်ပြောချိန်တို့က အချိန်ကုန်မြန်သလိုလည်း ခံစားရသည်။ 

"ကျေးဇူးပါပဲ၊ ငါတို့ စက်ရုံကို လာလည်ပြီး အကြံဉာဏ်ပေး၊ လမ်းညွှန်ပေးလို့လည်း ရပါတယ်၊မင်း ဘယ်တော့လောက် အချိန်ရမလဲ"

 နှစ်ယောက်သား စကားစမြည်ပြောပြီးနောက် လမ်းဘေးတွင် အစားအသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို တွေ့သွားသည်။ ဝမ်လီချမ် ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာသောအခါ မှောင်နေပြီဖြစ်၍ တံခါးဖွင့်လိုက်သောအခါ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ငိုသံကို ကြားလိုက်ရသည်။သူ မီးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး ငိုနေသည့် သူမအား စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။

 "ဟုန်ယန်၊ ဟုန်ယန်၊ မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ" 

"အီးဟီး...ရှင်က ဘာလို့ မီးမဖွင့်ဘဲ ထွက်သွားတာလဲ" 

သူမသည် အိပ်မက်ဆိုးတစ်ခုမက်ခဲ့သည်။ယင်းက သူမတို့ ကွာရှင်းပြတ်စဲပြီး ဝမ်လီချမ် သေဆုံးသွားကြောင်း အိပ်မက်မက်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ အိပ်ရာက နိုးလာလျှင် အခန်းထဲမှာ မှောင်မည်းနေတာကြောင့် သူမ ဝမ်းနည်းအားငယ်စွာငိုမိခြင်းပင်။  

"နောက်တစ်ခါ ဒီလိုမလုပ်တော့ဘူးနော်၊ မငိုနဲ့" 

 ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ယခုအချိန်အထိ အိပ်ပျော်သွားလိမ့်မည်ဟု ဝမ်လီချမ် မမျှော်လင့်ထားပေ။ သူမ အိပ်ရာမဝင်ခင်မှာ သူက လောကျုံးယုံကိုတွေ့ဖို့ အပြင်ထွက်မ ည်ဟု ပြောပြီး သူမကို အရင်‌ေန့လည်စာစားခိုင်းခဲ့သည်။

 "ဝမ်လီချမ်၊ ဝမ်လီချမ်"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ်၏လက်များကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

 "အင်း ကိုယ် ဒီမှာရှိတယ်လေ၊ကိုယ် ရှိတယ်"

သူ့အဖွားက ငယ်ငယ်က သူ့ကို ချော့ပေးသလိုမျိုး ရှောင်ဟုန်ယန်၏ နောက်ကျောကို ပုတ်‌ေပးလိုက်သည်။

ဟိုတယ်ပြန်ရောက်၍ ခဏကြာ‌ေသာ် ဝမ်လီချမ် နောက်ထပ် ရေချိုးပြီး သူ့အဝတ်များကို လျှော်လိုက်သည်။ နေ့လည်ခင်းက လျှော်ဖွပ်ထားသော ၀တ်စုံများသည် အနည်းငယ် ခြောက်နေ၍ အတွင်းခံတစ်ထည်သာ ဝတ်ထားရင် ကုတင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေလိုက်သည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ခေါင်းကိုမှီထားသည်။

 "ဝမ်လီချမ် ကျွန်မ အိပ်မပျော်ဘူး" သူမ တစ်နေကုန် အိပ်ထားတာေကြာင့် ယခု လုံးဝအိပ်မပျော်တော့ပေ။

 "ဒါဆို ကိုယ် မင်းနဲ့ခဏစကားပြောေပးမယ်"  

တကယ်တော့ ဝမ်လီချမ်ကိုယ်တိုင်လည်း မောပန်းနေပြီး မျက်လုံပင် မဖွင့်ချင်တော့ပေ။ 

 "ဝမ်လီချမ်၊ ကျွန်မ စိတ်က ပိုပိုပြီး အဆင်ပြေဖြစ်လာတယ်၊ရှင် ကျွန်မကို မချစ်တော့ဘူးလား"

 သူမ တစ်ခါတစ်ရံတွင် စိတ်မသက်မသာခံစားခဲ့ရသည်၊ ဝမ်လီချမ် သူမကို စိတ်ရှုပ်သွားမှာကို တွေးပြီးလည်း ပူပန်နေမိ၏။ တစ်မိနစ်ကြာသွားသော်လည်း ဝမ်လီချမ်က အဖြေမပေးပေ။

 "ဝမ်လီချမ် အိပ်ပျော်နေပြီလား" 

စောစောက သူမကို ခဏ စကားပြောပေးမည်ဟု ပြောသေးသည်။ လူလိမ်..

 "ဟင့်အင်း မအိပ်သေးပါဘူး၊မင်းဘာပြောလိုက်တာလဲ"

 "ဘာမှမဟုတ်ဘူး! အိပ်ချင်လည်းအိပ်တော့"

ရှောင်ဟုန်ယန်က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး သူ့ချက်ကို လက်ညိုးဖြင့် ဝိုင်းကာ ဆော့ကစားနေသည်။

 "ဝမ်လီချမ်၊ ကျွန်မတို့ အတူမအိပ်ရဘူးဆိုရင်‌ေရာ ရှင် အဆင်မပြေဖြစ်မှာလား" 

 ဒုတိယအစ်မက မိန်းမများ အဆင်မပြေဖြစ်သည့်အခါ ယောက်ျားများက သူတို့၏လိုအပ်ချက်များကို ဖြေရှင်းကြမည်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ဒုတိယအစ်မကတော့ ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမလဲဆိုသည်ကို မပြောခဲ့ချေ။

ဝမ်လီချမ်၏ တည်ငြိမ်သည့် အသက်ရှုသံကို နားထောင်ကြည့်ပြီး သူ ပြန်အိပ်ပျော်သွားမှန်း သိလိုက်သည်။ သူမလည်း အိပ်လိုက်ပြီး ဝမ်လီချမ်ကို စောင်တစ်ထည် ခြုံ‌ေပးလိုက်သည်ထို့နောက် သူမခေါင်းကို သူ့ပခုံးပေါ်တင်ပြီး ဗိုက်ကို လက်နှင့်ထိလိုက်မိသည်။

 အထူးသဖြင့် သူမကိုယ်ဝန်ရှိပြီးနောက် ဝမ်လီချမ်သည် သူမကို ငုံထားမတတ် ဂရုစိုက်ပေးလေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင်၊သူနှင့် လက်ထပ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။

 တခါတရံ သူမတွေးမိသည်။ ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲမတိုင်ခင် ရုပ်ရှင်သွားမကြည့်ပါက ဝမ်လီချမ်ကို မတွေ့ခဲ့လျှင် သူမတို့ ပေါင်းရပါ့မလားဆိုတာပင်။

 နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် ဝမ်လီချမ် စောစောနိုးလာသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် ကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူ မနက်စာ ဝယ်ဖို့ ထွက်သွားသည့်တိုင် သူမ နိုးလာသည့် အရိပ်အယောင် မပြသေးချေ။

"ဟုန်ယန် ထတော့လေ ၊ ကိုယ်တို့ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြမယ်" 

ကိုယ်ဝန်ဆောင်အမျိုးသမီးများသည် အအိပ်မက်ကြသည်ဟု သူ ကြားဖူးသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ပိုအိပ်‌ေစချင်သော်လည်း စတူဒီယိုက ချိန်းထားပြီးသားဖြစ်နေ၏။

 "အင်း အခုချက်ချင်းထလိုက်မယ်" 

မိုးလင်းခါနီးမှ သူမ အိပ်ပျော်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ သူမ ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ထားတာကြာင့် ခေါင်းလည်း ကိုက်နေသည်။ ယနေ့ မဂင်္လာဆောင်ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ စတူဒီယိုကို လာကြသူ အများကြီးရှိပြီး စုံတွဲတော်တော်များများ တန်းစီစောင့်ဆိုင်းနေကြသည်။ အိမ်တွင်း၌ ရိုက်ကူးရသော ဆက်တင်နှစ်မျိုးသာရှိသည်။ မနေ့က ရက်ချိန်းလာယူရင်း စတူဒီယိုမှာ မင်္ဂလာဝတ်စုံ ငါးခုသာရှိမှန်း သိလိုက်ရ၏။ ရှေ့ကစုံတွဲသည် ရိုက်ကူးမှုပြီးသွားေသာအခါ နောက်လူများအတွက် မင်္ဂလာဝတ်စုံကို ချက်ချင်းချွတ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မြင်ကွင်းက မပြောင်းသလို ဝတ်စုံများကလည်း အတူတူပင်။ဆက်တင်ကလည်း အကုန်တူနေသည်။ တစ်ခုတည်းသော ကွာခြားချက်က ဓာတ်ပုံရိုက်သည့် အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသမီး၏ အသွင်အပြင်၊ ခန္ဓာကိုယ် ပုံသဏ္ဍာန်၊ အရပ်အမြင့်တို့ ဖြစ်ပေသည်။ 

သူနှင့် ရှောင်ဟုန်ယန်တို့သည် အဝတ်အစားများလဲကာ မိတ်ကပ်လိမ်းလိုက်‌ေသာ် လူအများစု၏အာရုံကို ဆွဲဆောင်လိုက်ကြသည်။နှစ်ယောက်လုံး အချောအလှများပင်။ 

ဝမ်လီချမ်သည် သူ့ကိုယ်သူတော့ အလွန်ယုံကြည်မှုရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ နွေရာသီတုန်းက နေလောင်ထား၍ သူ့အသားအရေက ညိုနေခဲ့ပြီး မိတ်ကပ်ပညာရှင်ကလည်း သူ့ကို မိတ်ကပ်မလိမ်းေပးပေ။ အရည်ဖောင်ဒေးရှင်းရှိလျှင် ပို၍ ဓာတ်ပုံထဲမှာကြည့်ကောင်းနိုင်သည်။ 

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အသားအရည်က ဖြူဥနေပြီး မိတ်ကပ်ပညာရှင်ကလည်း သူမအား မိတ်ကပ်လိမ်းပေးခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်က အမည်း၊ တစ်ယောက်က ဖြူဥနေ၍ သိပ်မလိုက်ဖက်သလိုဖြစ်နေပေသည်။အသားမည်းသူက အနက်ရောင်ဝတ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားပြီး အဖြူရောင် မင်္ဂလာဝတ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားသူက ဖြူဥနေသော ကောင်မလေးဖြစ်သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ သူသည် အသွင်အပြင်နှင့်ပတ်သတ်၍ ယုံကြည်မှုရှိနေတာကြောင့် သိပ်တော့မထူးဆန်းနေပေ။ 

မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား ကျန်းချမ်မြို့ကို ထပ်မံမလည်ပတ်တော့ပေ။ ဝမ်လီချမ် သည် အစိမ်းရောင်အခွံရှိသော လိမ္မော်သီးဝယ်ရန် ဈေးများစွာကို ရှာဖွေခဲ့ရသည်။ ကားမူးတတ်သူ ရှောင်ဟုန်ယန် အတွက် လိမ္မော်ခွံများကို အခွံခွာပြီး အနံ့ရှူခြင်းက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ ချွေးအနံ့အသက်ကို ရှုခိုင်းခြင်းထက် ပိုကောင်းသည်ဟုထင်မိ၏။

လိမ္မော်ခွံသည် အနံ့ဆိုးများအား နှိမ်နင်းနိုင်ပြီး ေမွှးပျံ့‌ေစကာ စိတ်ကြည်လင်စေသော အာနိသင်ရှိသည်။ ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် ဝမ်လီချမ် က လိမ္မော်သီးငါးလုံးကို အခွံခွာပြီး လိမ္မော်ခွံအားလုံးကို ရှောင်ဟုန်ယန် အား ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူသည် လိမ္မော်သီးငါးလုံး၏ အသားကို စားကြည့်လိုက်၏။မမှည့်သေးလို့လား၊သို့မဟုတ် လိမ္မော်သီးမျိုးကွဲ ဖြစ်နေ၍လားမသိ သွားကျိန်းလောက်အောင် ချဉ်စူးနေတော့သည်။

 "ညီမကိုပေး၊ ညီမလည်းစားချင်တယ်"

 "ဒီလိမ္မော်သီးက ချဉ်တယ်၊ မစားပါနဲ့လား" 

ရှောင်ဟုန်ယန် နေနေသာသာ၊သူတောင်မှ နောက်တစ်ကိုက်စားလျှင် သွားများပြုတ်ထွက်ကာ ထမင်းတောင် မဝါးနိုင်တော့လောက်ပေ။

 "စားကြည့်မယ်လေ၊ ချဉ်ရင် မစားဘူး" 

ထို့နောက် ရှောင်ဟုန်ယန် က ကျန်လိမ္မော်သီးသုံးလုံးကို တစ်ခါတည်းစားပြီး "လုံးဝမချဉ်ဘူး" ဟုပြောလိုက်သည်။ 

ကိုယ်ဝန်ဆောင်အမျိုးသမီးများသည် သူ့လိုမျိုး အရသာမတူညီနိုင်‌ေပ။ 

လောကျုံးယုံသည် အလုပ်လုပ်ရာမှာ အလွန်တော်သူဖြစ်သည်။ ဝမ်လီချမ် ဖူချမ်သို့ ပြန်သွားပြီးနောက် မကြာမီ သူ ဖုန်းခေါ်လာကာ နာမည်နှင့် ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုပေးလေသည်။

"အစ်ကိုဝမ်၊ ဒီလူကို ရှာပါ၊ ကျွန်တော့်အဖေရဲ့ နာမည်ကိုသာ ပြောလိုက်၊ အချက်အလက်တွေ ပေးပါ၊ ပြီးတော့ သူက အစ်ကိုဝမ်ကို လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေ အားလုံးကို ပြီးအောင် ကူညီပေးလိမ့်မယ်" 

ဝမ်လီချမ်၏ ယောက်ဖအကြီးဆုံး ယူလာသည့် ကုန်ကြမ်းများရောက်လာသည်။ထို့ကြောင့် သူ့မှာ ရှောင်ဟုန်ယန်ကို ကြိုပို့လုပ်၊အနားယူ အိပ်စက်ခြင်းအပြင် ကျန်အချိန်များကို စက်ရုံတွင်သာ ကုန်ဆုံးစေကာ သကြားလုံး ချက်နည်းကို စမ်းကြည့်နေသည်။နောက်ပိုင်းခေတ်များက သကြားလုံးအရသာနှင့် လိုက်ဖက်အောင် ကြိုးစားနိုင်လျှင် ကောင်းပေလိမ့်မည်။ ရက်အနည်းငယ်ကြာအောင် ကြိုးစားပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အောင်မြင်ခဲ့သလို၊ အကြိမ်ပေါင်းများစွာလည်း ကျရှုံးခဲ့၏။

 သူ့ယောက်ဖများအား မြည်းခိုင်းကြည့်ရာ တစ်ယောက်ချင်းစီက ရီဗျူးအမျိုးမျိုးပေးကြသည်။ စားမကောင်းသည့်ဟာမျိုးကို သူ့တူလေးများစားဖို့ အိမ်ကိုထည့်ေပးလိုက်၏။

သူသည် သကြားလုံးအချို့ကို ပြန်ယူလာပြီး ရှောင်ဟုန်ယန် ကို မြည်းခိုင်းကြည့်သည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အဆာပြေခဏခဏ စားသူဖြစ်၍ သူမ၏ပါးစပ်သည် အမျိုးသားများထက် အရသာပိုခံနိုင်မည်ဟုထင်မိ၏။  

"ဒီသစ်သီးသကြားလုံးတွေက ကျွန်မစားဖူးသမျှထဲမှာ အကောင်းဆုံးပဲ"

ဝမ်လီချမ်၏ သစ်သီးသကြားလုံးများသည် သစ်သီးအရသာ အချိုးအစားကို တိုးထားပြီး အချိုကိုလျှော့ထား၏။ တကယ်တော့ ကုန်ကျစရိတ်က ပိုများေနသည်။ထို့ေကြာင့် ကုန်ကျစရိတ်များကို ကောင်းစွာ တွက်ချက်ရန်လည်း လိုအပ်သည်။ ဂိုဒေါင်ဆောက်ပြီးသောအခါတွင် သစ်သီးသကြားလုံးထုတ်လုပ်မှုဘက်ကိုပိုအာရုံစိုက်မည်ဖြစ်၍ ကုန်ကျစရိတ်မှာ အနည်းငယ်ပိုမြင့်နိုင်သည်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ သကြားလုံးဈေးကွက်မှာ အမြတ်အစွန်းများ၍ ကြိုးစားကြည့်နိုင်သည်။

xxxxx💙