Chapter 41

💙Chapter 41 အမြတ်အစွန်း

ကျန်းချမ်ဆိုင်ခန်းကို ဖွင့်လှစ်ထားသည်မှာ တစ်လခွဲကျော်ကြာသွားပြီဖြစ်သည်။ လောကျုံးယုံသည် ကုန်သည်များစွာကို ဝမ်လီချမ်အား မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။

 စီရင်စုအဆင့် အထွေထွေဖြန့်ဖြူးရေးဘက်တွင်လည်း တိုးတက်မှုအချို့ရှိနေပြီး အဆုံးအဖြတ်မရသေးသော်လည်း စေ့စပ်ညှိနှိုင်းနေသည့် ဖောက်သည်များစွာလည်း ရှိနေသည်။

 သတင်းကောင်း နောက်တစ်ခုမှာ စတိုးဆိုင်တွင် ထပ်ခါတလဲလဲ ဝယ်ယူသူဦးရေ တဖြည်းဖြည်း တိုးလာနေပြီး ရှင်းလုံ အစားအစာများကို လက်ကားရောင်းချသော ဖောက်သည်များက ရောင်းကောင်းကြောင်း ရီဗျူးပေးကြ၏။ စတိုးဆိုင်၏ ရောင်းအားကလည်း မဆိုးပေ၊ ရောင်းအား တနေ့တခြား တိုးလာသည်။

ဝမ်လီချမ်သည် စက်ရုံအတွက် နောက်ထပ် အလုပ်သမားလေးဦးကို ငှားရမ်းခဲ့သည်။ မကြာခင် နှစ်သစ်ကူးပွဲတော် ရောက်တော့မည်ဖြစ်၏။ လောကျုံးယုံနှင့် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ဈေးကွက်ကိုသာ သေချာအာရုံစိုက်ရမည်ဖြစ်သည်။ 

 ဒီဇင်ဘာလကုန်တွင် ဝမ်လီချမ်သည် ပထမဆုံးစီရင်စုအဆင့် အထွေထွေဖြန့်ဖြူးရေးစာချုပ်ကို လက်မှတ်ရေးထိုးနိုင်ခဲ့ပြီး တစ်ဖက်မှ ကုန်ပစ္စည်းအရေအတွက် 10,000 ကို တစ်ကြိမ်တည်းဝယ်ယူခဲ့သည်။

ကားဝယ်ရန် ပိုက်ဆံမရှိသောကြောင့်၊ ဝမ်လီချမ်ခမျာ ကုန်ပစ္စည်း ပို့ပေးတိုင်း ထရပ်ကားတစ်စီး ငှားနေရ၍ ကုန်ကျစရိတ်က များလျက်ရှိသည်။ စက်ရုံတစ်ခုခုမှ ရောင်းလိုသည့် တစ်ပတ်ရစ်ပစ်ကပ်ထရပ်ကားရှိမရှိ သိနိုင်ဖို့ ယောက်ဖဖြစ်သူအား အကူအညီတောင်းလိုက်ရသည်။ လောလောဆယ် ပစ္စည်းပို့ဖို့ ကားတစ်စီး အရေးပေါ်လိုအပ်နေပေသည်။

ယခုကာလအတွင်း အလွန်အလုပ်များနေပြီး သူလည်း ပင်ပန်းနေပြီဖြစ်သည်။ မထင်မှတ်ပဲ၊ အဓိကမဟုတ်သော အစားအသောက်ဆိုင်တွင် ကိစ္စ တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။

ထိုနေ့တွင် သူ ကျန်းချမ်မှ ပြန်လာခဲ့ရာ၊ ချန်သဲရုံသည် အိမ်တွင်ကိစ္စရှိ၍ အလုပ်မဆင်းနိုင်တော့ကြောင်း ပြောကာ အလုပ်ထွက်ခွင့်တောင်းခဲ့ကြောင်း ရှောင်ဟုန်ယန်က ပြောပြခဲ့သည်။

နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်သည် မကြာမီရောက်ရှိလာတော့မည်ဖြစ်ကာ အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်မှာ အလွန်အလုပ်များနေသော်လည်း ယခုအချိန်တွင် ချန်သဲရုံအတွက် အလုပ်သိပ်မပိသေးပေ။ အနားယူချိန် ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။

ပစ္စည်းပို့ပေးဖို့ လူရှာကြည့်သော်လည်း နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်ကြောင့် ဘယ်သူကိုမှ ရှာမရခဲ့ပေ။ ညဘက်ကျမှသာ ပစ္စည်းများပို့ဖို့ ယောက်ဖဖြစ်သူကို ခိုင်းရ၏။ ညီအစ်ကိုမောင်နှမချင်းလည်း ငွေစာရင်းရှင်းရမည်ဖြစ်ပြီး လုပ်ခက တစ်ရာခိုင်နှုန်းထက် မနည်းစေရဘူးဟု ကြိုပြောထားသည်။

နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်မတိုင်မီ တစ်လခွဲအလိုတွင် ကျန်းချမ်လက်ကားဈေးသည် လုံးဝကြက်ပျံမကျ စည်ကားသွားခဲ့သည်။ ဈေးသည် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ စည်ကားနေပြီး နှစ်သစ်ကူးအတွက် ကုန်ပစ္စည်းများ လာဝယ်သူများလည်း အဆက်မပြတ် ရှိနေသည်။ 

ရှင်းလုံ ဘီစကွတ်နှင့် သကြားလုံးဆိုင်၏ လုပ်ငန်းသည်လည်း အလွန်ကောင်းမွန်လာခဲ့သည်။ ရှောင်လီ တစ်ယောက်တည်း အလုပ်များလွန်းသဖြင့် ဝမ်လီချမ်နှင့် လောကျုံးယုံ တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ကူညီကြရသည်။

စက်ရုံအတွက် အကြီးဆုံး ယောက်ဖကို သွားကြည့်ခိုင်းထားပြီး ထရပ်ကားတစ်စီးစာ ကုန်များပြည့်သည့်အခါ ကျန်းချမ်မြို့ဆီ လာပို့ခိုင်းထားရ၏။ကံကောင်းစွာပင်၊ သူသည် စက်ရုံမှာ ကုန်ကြမ်း အများကြီး ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်၍ အလုပ်သမားများကို အသေးစိတ်သာ ပြန်လည်ရှင်းပြရသည်။ကုန်ကြမ်းရှာဖို့မလိုသေးပေ။

ဝမ်လီချမ်သည် ကျန်းချမ်တွင် ဆယ်ရက်ကြာနေထိုင်ခဲ့ပြီး မပြန်ရပေ။ ဆိုင်က အလုပ်ရှုပ်နေသောကြာင့် အပြင်ကိုပင် မထွက်နိုင်ချေ။ဆယ်ရက်အတွင်းမှာပင် စတိုးဆိုင်၏ ရောင်းအားက ယွမ် 100,000 ထိ ရောက်သွားသည်။ တစ်သိန်းဆိုသည့်ပမာဏက သာမန်ဆိုင်တစ်ဆိုင်အတွက် များပြားသော ပမာဏဆိုသော်လည်း စက်ရုံတစ်ရုံအတွက် တကယ်ကို ဘာမှမဟုတ်ချေ။

ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ စက်ရုံတိုက်ရိုက်ရောင်းချခြင်းဖြစ်၍ အမြတ်ငွေ ပိုများသည်။ ကုန်ကျစရိတ်အမျိုးမျိုးကို နုတ်ယူပြီးနောက် အသားတင်အမြတ်သည် နှစ်သောင်းစွန်းစွန်း ကျန်ရှိပေသည်။ အသားတင်အမြတ်သာဖြစ်၍ စက်အတွက် ကုန်ကျထ‌ားသော အဖိုးအခတော့ မပါသေးပေ။

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ မွေးနေ့မှာ နှစ်သစ်ကူးမတိုင်မီ သုံးရက်ဖြစ်သည်။ သူသည် စက်ရုံရှယ်ယာတစ်စုကို လောကျုံးယုံအား ကြိုတင်ဝေမျှထား၍ အမြတ် ယွမ် ၂၀၀၀ နီးပါး ပေးလိုက်၏။ထို့နောက် ဆိုင်ကို သူ့လက်သို့ အပ်လိုက်ပြီး ဖူချမ်သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ရှောင်ဟုန်ယန်သည် စာရင်းများအား ခေါင်းမဖော်တမ်းဖြေရှင်းနေဆဲဖြစ်သည်။ယခုနှစ်မှာ အကြီးဆုံးအစ်ကို ရှောင်ကျန်းကျွင်းလည်း အမြတ်အစွန်းရခဲ့သည်။ အခြားပွဲတော်များတွင် စက်ရုံများ အခြေအနေ မကောင်းသဖြင့် လက်ဆောင်များ ရောင်းရနှေးသည်။သို့သော် နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်ကတော့ မတူပါပေ။

အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်မှာ မနှစ်ကထက် အမြတ်ငွေ ထက်ဝက်ကျော် လျော့ကျသွားသော်လည်း လက်ကားရောင်းရနှုန်းကိုတော့ မထိခိုက်ပေ။

 အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ရှိ ကုန်ပစ္စည်းများသည် အလွန်လျင်မြန်စွာ ရောင်းချနိုင်ကြသည်။ အရင်းအနှီး များများစားစားမရှိဘဲ၊ မြန်မြန်ရောင်းထွက်သွားသည်။ ကံအားလျော်စွာ၊ ဝမ်လီချမ်၏ ကျန်းချမ်မြို့က စတိုးမှာ နေ့တိုင်း ပိုက်ဆံမပြတ်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ကျန်းချမ်မှာ ရှိသည့် စက်ရုံက ပေးပို့သော ထရပ်ကားကိုအပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်အတွက် ကုန်ပစ္စည်းများအား တစ်ခါတည်း သယ်လာခိုင်းသည်။ဤသည်က ထရပ်ကားစရိတ်လည်း ပိုက်ဆံကုန်သက်သာစေ၏။

ဖူချမ်၏ စားသောက်ကုန်စက်ရုံသည် ယခုနှစ်တွင် အလုပ်သမားတစ်အုပ်ကို အလုပ်ထုတ်လိုက်၍ ဝမ်လီချမ်ထံသို့ ကုန်ပစ္စည်းများ ကားအပြန်လျှင် လမ်းကြုံတင်လာပေးသည့် ထရပ်ကားမောင်းသူက ယခုတော့ ကုန်ပစ္စည်းများ မသယ်နိုင်တော့ပေ။

နောက်ပိုင်းတွင် ကျန်းချမ်မှ ကုန်ပစ္စည်းများဝယ်ယူတိုင်း ထရပ်ကားကို ကြိုတင်ဆက်သွယ်ရမည်ဖြစ်သည်။ 

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ လည်ပင်းမှာ စာရင်းများကြည့်ရဖန်များ၍ အတော် နာကျင်နေရသည်။သူမ ခေါင်းကို မော့လိုက်ပြီး လည်ပင်းကို လှုပ်လိုက်သည့်အခါ ဝမ်လီချမ် ပြန်လာသည်ကို သိလိုက်ရ၏။သူမ၏ မျက်လုံးများမှာ အနည်းငယ်နီမြန်းနေလျက်..

 "ပြန်လာတာတောင် ဘာလို့အသံမပေးတာလဲ"  

ဝမ်လီချမ် မရှိသည့် ဤရက်ပိုင်းမှာ သူမ ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်နိုင်ပေ။ ညဘက်ဆိုလျှင်လည်း ခြေသလုံးကြွက်သားများ တောင့်တင်းနေရသည်။ဆိုင်က အလုပ်များနေတာကြောင့် အသက်ရှုဖို့ပင် အချိန်မရခဲ့ပေ။ ယခု သူ့ကိုတွေ့လိုက်သည့်အခိုက်တွင် သူမရင်ထဲက ဝမ်းနည်းမှုအားလုံး ပေါ်လာရလေသည်။

 "မင်းကိုကြည့်ရင်း အရမ်းလှလို့ အသံပေးဖို့မေ့နေတာ" 

သူမသည် တစ်ကိုယ်လုံး ဖောင်းပြည့်နေကာ မျက်တွင်းများလည်း ချောင်ကျလျက်ရှိ၏။

 "ပင်ပန်းနေပြီလား ထမင်းစားပြီးပြီလား၊ ထမင်းဟင်း ပူပူလေး သွားခူးလိုက်ရမလား"

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်တာကြောင့် စိတ်လည်း မလန်းသလို၊ တတိယမြောက် သုံးလပတ်(၉ပတ်) ထဲ ရောက်လာ၍ ကိုယ်အလေးချိန်လည်း အများကြီးတက်လာခဲ့၏။

သူမ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရာ ခြေသလုံးကြွက်သားများက တောင့်တင်းနေ၍ နာကျင်သွားသောကြောင့် မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့သွားရ၏။သူမကိုကြည့်ရင်း ဝမ်လီချမ် ထိတ်လန့်သွားသည်။

 "ဟုန်ယန် ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ ကိုယ် ရင်ထိတ်လိုက်တာ" 

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ပခုံးပေါ်သို့ သူ့လက်ကို တင်လိုက်သည်။

 "ရပါတယ်၊ ခြေထောက်နာလို့ပါ"

ဝမ်လီချမ်က သူမကို အသာအယာ ကိုင်ထားရင်း ထိုင်ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်စေလိုက်၏။

 "မလှုပ်နဲ့ ပြန်ထိုင်လိုက်"

 သူမ ဖြည်းညှင်းစွာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ခုတလော ခြေသလုံးကြွက်တက်တာ ခဏခဏ ဖြစ်လာတယ်၊ ဆရာဝန်ကတော့ ပုံမှန်ပါပဲလို့ ပြောတယ်"

 "မင်းထိုင်ပြီး အနားယူပါ၊ကိုယ် ပင်လည်းမပင်ပန်းဘူး၊ဗိုက်လည်းမဆာပါဘူး" 

"ရေချိုးချင်လား၊ညီမ အဝတ်အစားသွားယူလိုက်မယ်"

 "ထိုင်ပါ၊ မလှုပ်နဲ့ ကိုယ် ယူလိုက်မယ်"  

သူ့မှာ ခြေလက်များ အကောင်းကြီးရှိနေတာကြာင့် သူ့ဘာသာသူ လုပ်နိုင်သည်။ သူမသည် ကိုယ်ဝန်က ခြောက်လ၊ ခုနစ်လရှိပြီဖြစ်သော်လည်း သူမကိုယ်သူမ မည်သို့အာရုံစိုက်ရမည်ကို မသိသေးပေ။ ယခု သူမကသာ အရေးကြီးဆုံးဖြစ်သည်။

 “အင်း၊ စာရင်းလုပ်နေတာ၊ ပြီးခါနီးနေပြီ၊ ဒီနှစ်က မနှစ်ကလောက် ရောင်းအား မကောင်းဘူး၊ စက်ရုံကလည်း ကုန်ပစ္စည်း ၁၀၀,၀၀၀ ကျော်ပဲ မိုင်ကုန်ရတယ်၊ ပြီးရင် ညီမလည်း အနားယူလိုက်မယ်"  

ကျန်းချမ်မှာလည်း ဝမ်လီချမ် အလုပ်များနေ၍ သူမ တတ်နိုင်သမျှ သင်္ချာဖြင့် စာရင်းကူလုပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ 

လွန်ခဲ့သည့်ငါးရက်က ကျောင်းပိတ်သွားခဲ့ပြီး သူမသည်လည်း တရားဝင်အလုပ်နှုတ်ထွက်ခဲ့သည်။ အနာဂါတ်တွင် သူမသည် အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ကိုသာ စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့ ဂရုစိုက်မည်ဖြစ်ပြီး အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ကသာ သူမ၏အလုပ်သစ်ဖြစ်သည်။

 "ဒါဆို ကိုယ်လည်း ခဏနေဦးမယ်"

ဝမ်လီချမ်သည် ထိုင်ခုံသေးသေးလေးကို ရွှေ့လိုက်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန် အနားတွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမကို နှိပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။အမှန်ပင် သူမ၏ ခြေသလုံးကြွက်သားများသည် ရောင်ရမ်းပြီး မာကျောလျက်ရှိသည်။

နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် ဝမ်လီချမ်သည် ကိုးနာရီထိုးသည်အထိ ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် အိပ်စက်နေခဲ့သည်။ မနေ့ညက ရှောင်ဟုန်ယန်ခမျာ ခြေထောက်များ ကြွက်တက်ပြီး ညနက်သည့်အထိ အိပ်မပျော်တာကြောင့်ပင်။သူမ၏ ဗိုက်က အလွန်ကြီးနေပြီမို့ ပက်လက်အိပ်လို့မရတာကြောင့် သူ့ဘေးမှာသာ တစောင်းလေးလှဲနေရသည်။

 "ညီမကို ဘာလို့မနှိုးတာလဲ"  

ယခုတော့ သူမ စတိုးဆိုင်ကို မစောင့်နိုင်သောကြောင့် မာကျစ်လည်း ပစ္စည်းပို့ပေးရမည်မဟုတ်ပေ။ 

"မင်းက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတာလေ၊ကိုယ်လည်း မကြည့်ရက်လို့" 

သူမ၏ မျက်ကွင်များမှ ယခုထိ အညိုအမည်း ပျောက်ကွယ်မသွားပေ။ ကြွက်တက်သည်ကလွဲလျှင် မနေ့ညက ကောင်းကောင်းအိပ်ခဲ့ရသည်။ သူ့အနားမှာရှိနေရ၍ အလွန်ပင်စိတ်သက်သာရာရမိသည်။

သူမ စတိုးဆိုင်သို့ရောက်သောအခါ၊ ဝမ်လီချမ်နှင့် မာကျစ်တို့သည် ကုန်ပစ္စည်းများပို့ဆောင်ရန် ထွက်သွားကြပြီဖြစ်သည်။နှစ်သစ်ကူးအကြိုနေ့က သဘက်ခါမှာဖြစ်သောကြောင့် အော်ဒါများအားလုံးကို မနက်ဖြန် ပို့ပေးရမည်ဖြစ်သည်။နှစ်သစ်ကူးအကြိုနေ့တွင် ဝမ်လီချမ်သည် မာကျစ်ကို အပိုဆု ဘောနပ်စ်အဖြစ် ယွမ် 50 ပေးခဲ့သည်။

"မာကျစ်၊ ချန်သဲရုံရဲ့အိမ်မှာ ဘာဖြစ်တာလဲ မင်း သိလား"  

ချန်သဲရုံက အချိန်အကြာကြီး အနားယူမည်ဆို၍ ကြီးကြီးမားမားကိစ္စပင် ဖြစ်ရမည်။ ချန်သဲရုံ၏ သူဌေးအနေနှင့် ဝမ်လီချမ်လည်း သူ့အိမ်ကို သွားလည်သင့်ပေသည်။

 "မသိဘူး၊ သူ ဘာမှလည်းမပြောဘူး၊ သူ့အိမ်ကို ကျွန်တော်လည်း မရောက်တာလည်း ကြာပြီ"

ချန်သဲရုံသည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး အပြင်ထွက်လာခြင်းမျိုးလည်းမရှိပေ။သူ့အိမ်မှာသာ နေနေတော့၏။ 

 "ဒါပဲလား"  

ချန်သဲရုံနဲ့ မာကျစ်တို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက အခင်မင်ဆုံးမဟုတ်ဘူးလား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့မိသားစုမှာ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့လို့ သူတို့ကို မသိစေချင်တာလား၊ သူ့အိမ်ကို သွားလည်သင့်လား။

 "အင်း၊ သူက ဘာမှမပြောဘူး ဆိုတော့ ကြီးကြီးမားမားတော့ မဟုတ်ပါဘူး"

မာကျစ် ပြောပြီးကတည်းက ဝမ်လီချမ်သည် ချန်သဲရုံ၏ အိမ်ကို သွားလည်ဖို့ စိတ်ကူးကို စွန့်လွှတ်လိုက်သည်။

ယခုနှစ် နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်တွင် ဆွေးမျိုးများအား နှစ်သစ်ကူး နှုတ်ခွန်းဆက်စကား ပြောကြားခြင်းအပြင် ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် အိမ်တွင်သာ နေခဲ့ပြီး ဝိုင်ပင် မသောက်ခဲ့ပေ။အရက်သောက်ရသည်ကို ကြိုက်သော အဘိုးကြီးက ယခုနှစ်မှာ မသောက်ချင်တော့ဘူးဟုပြောလေ၏။

 နောက်ပိုင်းတွင် ရာသီဥတုကောင်းမွန်ပြီး နှစ်သစ်ကူး ဒုတိယနေ့တွင် ဖူချမ်၌ နှင်းများကျလာသည်။

ထိုနေ့မှာ ရှောင်တရှင်း စောစောထပြီး သူ့သမီးနှစ်ယောက်နှင့် သားမက်ဖြစ်သူတို့ အိမ်ပြန်လာမည်ကို မျှော်နေမိသည်။သို့သော် နေမြင့်လေလေ နှင်းများသည်းလာသောကြောင့် အဓိကမဟုတ်တဲ့ အစားအသောက်ဆိုင်ကို ဖုန်းဆက်ဖို့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်အား ယနေ့အပြင်မထွက်ဖို့နှင့် ရာသီဥတုကောင်းလာလျှင် ပြန်လာဖို့ ပြောလေသည်။

ယမန်နှစ်က ဝမ်လီချမ်သည် မင်္ဂလာပွဲနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသောကြောင့် အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ကို ပိတ်ခဲ့သည်။ ယခုနှစ်မှာတော့ ရှောင်ဟုန်ယန်လည်း ရှိသေးသည်မို့ အလုပ်ရှုပ်မှာကို မကြောက်ပေ။

ဝမ်လီချမ်သည် သူ့ယောက္ခမအား နှစ်သစ်ကူး နှုတ်ခွန်းဆက်စကား ပြောကြားရန် နံနက်ခင်းတွင် ရောက်ရှိလာသည်။ နေ့လည်တွင် သူနှင့် သူ၏ ဒုတိယဦးလေးဖြစ်သူ ယောက္ခမတို့ လျှော့သောက်ကာ စောစောပြန်လာမည်ဟု တွေးကာ သူ့ယောက္ခမထံသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

ရှောင်တရှင်းသည် သူ၏ဒုတိယသမက်က ဝိုင်ကိုင်ဆောင်ထားသည်ကိုမြင်ပြီး ယနေ့မသောက်ချင်ကြောင်း၊ ညစာစားပြီး စောစောပြန်ကြရန်သာ ပြောခဲ့သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် အရက်ကို ဒဏ်မခံနိုင်၊ အမြန်မူးလွယ်သည်။သူ အရက်မူးပြီး အိမ်ပြန်ရောက်ရင် သူ့သမီးအငယ်ဆုံးက သူ့ကို ဝေယျာဝစ္စများ လုပ်ပေးရမယ်မဟုတ်လား။ 

နှစ်သစ်၏ တတိယနေ့ နံနက်တွင် ဝမ်လီချမ်သည် ရွှယ်ကျစ်ယုံနှင့် ဖန်ယဲ့ချမ်တို့အား နှစ်သစ်ကူး နှုတ်ခွန်းဆက်စကား သွားပြောခဲ့သည်။ သူ ဖူချမ်မှာ မကြာသေးမီက သိပ်မနေဖြစ်ခဲ့ပေ။ကျန်းလီဟွာနှင့် လျှိုဟုန်မေတို့က သူ၏ စတိုးဆိုင်မှာ နှစ်သစ်ကူး ကုန်ပစ္စည်းများ ဝယ်ခဲ့ကြသည်ဟု ရှောင်ဟုန်ယန်ဆီမှ ကြားရသည်။ 

ယမန်နှစ်က သူသည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး အလုပ်များနေပြီး ရွှယ်ကျစ်ယုံ ၊ ဖန်ယဲ့ချမ်တို့နှင့် အဆက်အသွယ် သိပ်မရှိပေ။ သို့သော် ဇနီး ကျန်းလီဟွာနှင့် လျှိုဟုန်မေတို့နှင့် မကြာခဏ အဆက်အသွယ်ရှိသည်။

ကျန်းလီဟွာနှင့် လျှိုဟုန်မေသည် ပစ္စည်းဝယ်ရန် စတိုးဆိုင်သို့ မကြာခဏ လာလေ့ရှိပြီး သူတို့ရောက်လာတိုင်း လျှိုဟုန်မေနှင့် စကားစမြည်ပြောလေ့ရှိသည်။ နွေရာသီတွင်လည်း ရှောင်ဟုန်ယန် သူတို့နှင့်အတူ ဈေးဝယ်ထွက်ခဲ့သေးသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် သူတို့ကြားက ခင်မင်ရင်းနှီးမှုကိုကြည့်ပြီး ဝမ်လီချမ် အပျော်ဆုံးပင်။

နှစ်သစ်၏ လေးရက်မြောက်နေ့မှာ ဝမ်လီချမ်သည် ထန်မြို့ကို ပစ္စည်းအများကြီးယူ၍ ခရီးသွားခဲ့သည်။ အစောပိုင်းတွင် သူသည် အလုပ်များနေ၍ ဆရာဖြစ်သူထံ ပစ္စည်းများ ပေးပို့ရန် အချိန်မရရှိပေ။ဆရာမှာ တစ်ယောက်တည်းနေထိုင်သည်ဖြစ်၍ နေ့စဉ်သုံး ပစ္စည်းအချို့ကိုပင် ယူဆောင်လာခဲ့သည်။သူ့မိန်းမ ရှောင်ဟုန်ယန်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေသည်ကို သိပြီးနောက် ဆရာက ဝမ်လီချမ်အား စောစောပြန်ဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်သည်။

 "ဝမ်လီချမ်၊ မင်း ရှောင်ဟုန်ယန်နဲ့ အချိန်ပိုပေးပါ"

 "ဆရာ..." 

ဆရာ၏ နီရဲနေသော မျက်လုံးများကို ကြည့်လိုက်ရင်း၊ ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ကိုယ်ဝန်သည် ဆရာ့ရင်ထဲက ဝမ်းနည်းစရာ အမှတ်ရစရာများကို ပြန်လည်သတိရစေကြောင်း ဝမ်လီချမ် သိလိုက်သည်။

စတိုးဆိုင်ကိုပြန်ရောက်သော် လျှိုဖုန်းကျန်းက နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ထဲမှာရှိနေပြီး ဝမ်လီချမ်က ဆိုင်ရှေ့ကိုကြည့်နေသည်။လမ်းပေါ်မှာ လူသိပ်မရှိသော်လည်း အားလုံး၏ မျက်နှာထက်မှာ ပျော်ရွှင်သည့်အရိပ်အယောင်များရှိနေလေ၏။

"ဟုန်ယန်၊ မင်း မွေးဖွားနေတုန်း ကိုယ်အနားမှာ မရှိရင်..." 

သူ ဆက်မမေးနိုင်တော့။မည်သို့ပင်ဆိုစေ၊ အခြေအနေဆိုသည်က မတူပေ။

 "ရှင် မရှိရင် ကျွန်မလည်း ကလေးမမွေးဘူး" ကလေးမွေးခြင်းက နာကျင်ပြီး ကြာသည်ဟု ယောက္ခမက ပြောဖူးသည်။

သူမ၏ ယောင်းမဖြစ်သူက အကြီးဆုံးတူမကို မွေးသောအခါက၊ မမွေးဖွားမီ ဆေးရုံ၌ ဆယ်နာရီကြာ ဝေဒနာခံစားခဲ့ရသည်။ ဆယ်နာရီဆိုလျှင် ကျန်းချမ်မှပင် ဖူချမ်သို့ အသွားအပြန်လုပ်၍ရသည်။ 

 "ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ"  

ရှောင်ဟုန်ယန်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားရင်း ဝမ်လီချမ် အနည်းငယ် ကြောက်လန့်သွားသည်။

 "ကိုယ် မင်းအနားမှာ အမြဲရှိနေမှာပါ၊ ဒီလိုမျိုး မပြောပါနဲ့"  

 "ရှင် ကျန်းချမ်မှာရှိနေရင် အရေးမကြီးပါဘူး၊ ရှင် ပြန်လာမှ ကျွန်မ မွေးမယ်"

ဝမ်လီချမ်သည် သူမစကားကြားပြီးနောက် ခေါင်းကိုက်သွားရ၏။သူ ဒါကို အစကတည်းက အစဖော် မပြောသင့်ပေ။

ရှောင်ဟုန်ယန်၏ စကားကြောင့် ကျန်းချမ် စတိုးဆိုင်ဖွင့်သည့်အခါ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့လျှင် အချိန်မရွေးတွေ့နိုင်စေဖို့ တယ်လီဖုန်းတပ်ဆင်ဖို့ သူ တွေးလိုက်မိသည်။ 

ကျန်းချမ် လက်ကားဈေးသည် ပါချီပါချက် စတိုးဆိုင်များနှင့်ကွဲပြားသည်။ နေရာသေးသေးလေးရှိ စတိုးဆိုင်အများစုသည် အိမ်ဆိုင်များဖြစ်သည်။ အိမ်ထဲမှာ လူရှိနေသရွေ့ စီးပွားဖြစ်ဖွင့်ခြင်းသာဖြစ်ပေ၏။

ကျန်းချမ် လက်ကားဈေးသည် စီးပွားရေးဇုန်တစ်ခုဖြစ်သည်။ အများစုမှာ စီးပွားရေးလုပ်ရန် ငှားရမ်းကြသည်။ သူတို့သည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး အလုပ်များပြီး ရက်အနည်းငယ်သာ အနားယူကြသည်။ ယေဘူယျအားဖြင့် ပထမလ၏ ၁၅ ရက်မြောက်နေ့၊ မီးပုံးပွဲတော်ပြီးမှသာ ဆိုင်ဖွင့်မည်ဖြစ်သည်။

ကျန်းချမ် စတိုးဆိုင် မဖွင့်မီတွင် ဝမ်လီချမ်သည် စက်ရုံဝန်ထမ်းများအား အားလပ်ရက်ပိတ်ပေးခဲ့သည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် ရာထူးမှ နှုတ်ထွက်ခဲ့သည်ကလည်း အဆင်ပြေသွားရ၏။ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်ထဲမှာသာ နေရသည်ကို ငြီးငွေ့နေကြလေပြီ။ 

လျှိုဖုန်းကျန်းသည် သူ့သားနှင့် ချွေးမဖြစ်သူတို့ ဖက်လှဲတကင်း ရင်းရင်းနှီးနှီး နေကြသည်ကို ကြိမ်ဖန်များစွာ မြင်နေရ၍ မျက်စိရှက်လာမိသည်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူမသည် အိမ်အနောက်ဘက်တွင်သာနေတော့သည်။အစားအသောက်အဆင်သင့်ဖြစ်သောအခါလည်း အိမ်ရှေ့သို့ မပို့ဘဲ ဝမ်လီချမ်အား အော်၍ လာယူခိုင်းရတော့သည်။

xxxxx💙