MM Story Teller

Chapter 35

Viewers 3k

📽️Chapter 35

အခြေအနေ : ပေါင်းစည်းခြင်း

လုယန်ရှင်း လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။

ဂေးစုံတွဲ နှစ်တွဲ၊ ကျန်တဲ့သူက သံမဏိအပျိုကြီး စုအန်းရီနဲ့ ရွှေလူပျိုကြီး ရှန်းကျွင့်ကျင်း... ကြည့်ရတာ ငါတစ်ယောက်ပဲ လုပ်နိုင်မယ် ထင်ပါရဲ့...

"ငါ့ကို စောင့်ကြလေ…"

လုယန်ရှင်း လက်ယမ်းပြလိုက်သည်။

"စန့်မိသားစု မျိုးဆက်ပြတ်မှာကို စဥ်းစားမိတိုင်း စိတ်မကောင်းဘူး... ဒီလိုဆိုရင် ငါ့ကလေးတွေကို စန့်မိသားစု စီးပွားရေး ဆက်ခံခိုင်းလို့ ရတာပေါ့…"

တန့်ယိဟန်က သူ့ဇနီးကို ပထမဆုံး ရိုက်ချလိုက်သူဖြစ်၏။

"ဒါက ခက်လိမ့်မယ်နော်... ကိုယ်တို့ ကလေးတွေ မကြီးခင် စန့်မိသားစု စည်းစိမ်တွေ ရန်ရှူ အကုန်သိမ်းမသွားအောင် ဆုတောင်းလိုက်ဦး…"

ရန်ရှူက ချက်ချင်းဆိုသလို ဒေါသတကြီး ချေပလိုက်သည်။

"ငါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ... ငါတို့က အခုထိ ပြန်မတွဲရသေးဘူး…"

"အခုထိလား…"

အခြားသူများက တညီတညွတ်တည်း မေးလိုက်ကြသည်။

စန့်ရှန်းက ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် မျက်ခုံးကိုပွတ်လိုက်သော်လည်း ပြန်မဖြေခဲ့ပေ။

အတွင်းဇာတ်လမ်းကို သိသည့် ရှန်းကျွင့်ကျင်းတစ်ဦးတည်းကသာ ပြုံးနေပြီး ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေနေလေသည်။

ရန်ရှူက ရှိနေကြသူတိုင်းကို သူ့အတွက် ဆုံးဖြတ်ပေးစေလိုသည့်အလား ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်သော မခံမရပ်နိုင်မှုများဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

မည်သူကမှ သူတို့၏ တွဲရေးခွဲရေးကို စိတ်မဝင်စားကြသည်မှာ စိတ်မကောင်းစရာပင်။ အားလုံးက အကြည့်လွှဲလိုက်ကြသည်။

ထိုအခိုက် ဆွေဟို့ယွီက ဗီဒီယိုကော ခေါ်လိုက်သည်။ ဗီဒီယိုထဲမှ အိုင်းမုန့်ထျန်းက ပျင်းတိပျင်းရွဲ မေးလိုက်လေသည်။

"ဘာကိစ္စလဲ... အစ်ကိုယွီ…"

ဆွေ့ဟို့ယွီက ကင်မရာဖြင့် လူတိုင်း၏ ပုံကို ရိုက်ယူကာ သူမကို ပြောလိုက်သည်။

"နှုတ်ဆက်လိုက်ပါဦး... မင်းမှာ ငါတို့နဲ့ လာစားဖို့ အချိန်မရှိတော့ ငါတို့ စားတာပဲ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်…"

လူတိုင်းက ဆွေ့ဟို့ယွီ၏ ကင်မရာကို ကြည့်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။

ကျောင်းတွင် သူတို့၏ ညီမငယ်လေးအဖြစ် တည်ရှိခဲ့သော အိုင်းမုန့်ထျန်းက စုအန်းရီ၊ လုယန်ရှင်းတို့နှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်ပြီး ထိုသူတို့ကို ကျွမ်း၏ ညီအစ်မသုံးဖော်ဟု အုပ်စုလိုက် သိကြပေသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ဘွဲ့ရသွားပြီးနောက် အိုင်းမုန့်ထျန်းမှာ အမျိုးသမီးဒိုင်လူကြီး ဖြစ်လာသဖြင့် မကြာခဏ အပြင်မထွက်လာနိုင်လေရာ ပါတီတိုင်းကို လွတ်သွားရတတ်သည်။

ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်သောအခါ အိုင်းမုန့်ထျန်းက ဒေါသထွက်ရလွန်းသဖြင့် ဗီဒီယိုထဲတွင် အော်ဟစ်နေလေ၏။ သူမ၏ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များကို အနှောင့်အယှက်ပေးမိ၍ထင်သည်။ မသက်မသာ အမူအယာဖြင့် ပါးစပ်ပိတ်လိုက်လေသည်။ သူမက နားကြပ်များကို တိတ်တဆိတ် တပ်ကာ သူတို့စားသောက်နေသည်ကို ကြည့်နေခဲ့သည်။

နေ့ခင်းထမင်းစားနားချိန် ဖြစ်နေသည့်တိုင် သူမ၏ စားပွဲထက်၌ ဖိုင်များ စုပုံနေခဲ့သည်။ အားလပ်ချိန် ဖြစ်လင့်ကစား အနားမယူနိုင်သေးပေ။

သူတို့က ဆူညံပွက်လောရိုက်လျက် ဟင်းပွဲများကို အပြီးသတ်ခဲ့သော်ငြား ဆိုင်ရှင်ထံမှ အထင်လွဲခံနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ ရန်ရှူမှာ ဆိုင်ရှင် စိတ်ပျက်သွားမည် စိုးသဖြင့် ကျန်နေသော ဟင်းပွဲများကို ထုပ်သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ယင်းကပင် ဆိုင်ရှင်အား အထင်လွဲမှုတစ်ခု ဖြစ်သွားစေခဲ့လေသည်။ သူမက ထိုဟင်းပွဲကို သူအကြိုက်ဆုံးအစားအသောက်ဟု ထင်သွားခဲ့ပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို ပြောလိုက်သည်။

"ခဏလောက်စောင့်ပေးဦးနော်... မင်းယူသွာဖို့ အန်တီ နှစ်ပွဲလောက် ထပ်လုပ်ပေးမယ်…"

ရန်ရှူမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်ညှိုးထိုးပြကာ ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် ဒီလောက်ထိ အများကြီး စားပြီးသွားပြီ…"

စန့်ရှန်းက သူ့အား နှစ်သိမ့်ပေးလာ၏။

"မင်းထပ်စားလို့ ရပါသေးတယ်... မင်းက အရမ်းပိန်လွန်းနေပြီ…"

"အစ်ကိုယွီက ပိုတောင် ပိန်သေးတယ်…"

"သူပိန်တာ မပိန်တာက ကိုယ်ဂရုစိုက်ရမဲ့ဟာ မဟုတ်ဘူးလေကွာ…"

"ဟုတ်သားပဲ…"

စန့်ရှန်းမှာ မူလက အိန္ဒြေရှင်လေးဖြစ်နေသည့် ရန်ရှူတစ်ယောက် ပို၍ သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်နေပုံရသည်ကို သတိထားမိသွားသည်။ သူသေသေချာချာ ကြည့်လိုက်သောအခါ သေချာပေါက်ပင် အသားကပ်ဘောင်းဘီများ ပျောက်ကွယ်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

သူ ရုတ်တရက် စိတ်ပျက်သွားမိသည်။ နောက်တစ်ကြိမ် ရန်ရှူကိုချော့မော့ကာ ၎င်းတို့ကို ဝတ်စေချင်လျှင်ပင် ခက်ခဲနိုင်ပေသည်။

ဆိုင်ထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် ရန်ရှူက ပါဆယ်အိတ်လေးကို ဆွဲကာ ဟို့မော့အိမ်သို့ ဆူညံပူညံဖြင့် လိုက်သွားသည်။

စန့်ရှန်းက ချက်ချင်း သူ့ကို ခေါ်၍ တားလိုက်ရသည်။

"အိမ်မှာ နွားအကွက်ကြောင်လေးကို ခေါ်ထားပြီးပြီ... သူ့ကို သွားမကြည့်ချင်ဘူးလား…"

ရန်ရှူက ရွံရှာဟန်ဖြင့် သူ့အား အကြိမ်ကြိမ် မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

ဟို့မော့နှင့် စန့်ရှန်းက အချင်းချင်း ကြည်လိုက်ကြပြီးနောက် ဆွေ့ဟို့ယွီကိုသာ ကားထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ငါတို့က အိမ်ပြန်မဲ့အစား လက်ရွေးစင်အဖွဲ့ကို သွားရမှာ…"

"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်... ငါတို့ နှစ်ယောက်လည်း သွားရမှာပဲ…"

တန့်ယိဟန်က ပြောလိုက်ပြီးနောက် သူ့ကောင်မလေးကိုပါ ကားထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားလေသည်။

စုအန်းရီက ဘေးပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အဆုံးတွင် ပြောလိုက်သည်။

"ငါလည်း ဒီဘက်ကိုရောက်တုန်း ဆရာလီကို သွားနှုတ်ဆက်ဖို့ ဖုန့်ယွီကို သွားလိုက်ဦးမယ်…"

ရှန်းကျွင့်ကျင်းက အချိန်အကြာကြီး တွေးတောနေပြီးနောက် ဖြေလာသည်။

"ငါပျင်းနေလို့ မြစ်ကမ်းဘေးမှာ သွားခုန်ဦးမယ်... မင်းတို့တွေ အလုပ်များနေမှာပဲ…"

စန့်ရှန်းက သူ့ကားဆီ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် သွား၍ ကားတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။

ရန်ရှူ အလေးပေးပြောလိုက်သည်။

"ကြောင်ကိုကြည့်ပြီးရင် အိမ်ပြန်မှာနော်…"

"အင်းပါ…"

*****

ရန်ရှူက စန့်ရှန်း၏ အိမ်သို့ လိုက်သွားခဲ့ပြီး အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသောအခါ "နွားလေးရေ"ဟု ခေါ်လိုက်သည်။

နွားအကွက်ကြောင်လေးက ပတ်ဝန်းကျင်အသစ်သို့ ရောက်ကာစဖြစ်၍ အတော်လေး စိမ်းသက်နေဆဲပင်။ ထို့ကြောင့် သူ့နာမည်အသစ်ကိုလည်း မသိဘဲ နာမည်ခေါ်လျှင် ထွက်လာပေးရမည်ကိုလည်း မသိသေးပေ။

တံခါးဖွင့်သံကိုကြားသောအခါ နွားအကွက်ကြောင်လေးက ဆိုဖာအောက်ကို ချက်ချင်း ပြေးပုန်းလိုက်သည်။ ရန်ရှူက ဆိုဖာဘေးတွင် အချိန်အကြာကြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ချော့မြူပါသော်လည်း ထွက်မလာပေ။

ထိုအခိုက် ရန်ရှူ၏ မိုဘိုင်းဖုန်းတွင် အသိပေးစာ မြည်လာသည်။ ယင်းက လျို့ရွှမ်းထံမှ ဖြစ်နေသည။

[အစ်ကိုရန်... ဒီပုလင်းကို တစ်ချက် ကြည့်ကြည့်ပါလား…]

သူက ဆေးပုလင်းပုံကို ကြည့်ကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

[အဆင်ပြေတယ်…]

လျို့ရွှမ်း: [ပထမဆုံးအပိုင်းကို လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်က လွှင့်ထားတာ ကြည့်ပြီးသွားပြီလား…]

RS: [ကြည့်တော့ကြည့်ပြီးသွားပြီ…]

လျို့ရွှမ်း: [အစ်ကို မစ္စတာစန့်နာမည် ခေါ်လိုက်တုန်းက အသံပိတ်ထားတယ်နော်... လူတိုင်းက အစ်ကိုဆဲလိုက်တယ်လို့ပဲ ထင်နေကြတာ... ကြည့်ရှုသူတွေတော့ အတော်လေး ရယ်နေကြတာပဲ…]

RS: [ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း…]

"ငါမဟုတ်ဘူး" ပရိုဂရမ်၏ ဒုတိယပိုင်းကို ရိုက်ကူးပြီးသွားပြီ ဖြစ်ရာ တတိယပိုင်းကို မကြာမီ ရိုက်ကူးရပေတော့မည်။

ပထမဆုံးအပိုင်းကို လွန်ခဲ့သည့် နှစ်ရက်က ထုတ်လွှင့်ခဲ့ပြီး တုန့်ပြန်ချက်များကလည်း မဆိုးလှပေ။ ကြည့်ရှုနှုန်းမှာလည်း အဘက်ဘက်က အသိအမှတ်ပြုခံနေရပြီး လတ်တလောတွင် ထိုပရိုဂရမ်အကြောင်း ဆောင်းပါးများစွာ ရှိနေခဲ့သည်။

ရန်ရှူနှင့် လျို့ရွှမ်းအကြား စကားဝိုင်းက ကြောင်အကြောင်းမှ ရှိုးအကြောင်းသို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။ အတော်လေး ရှားပါးသည့်ဖြစ်စဥ်ပင်။

တစ်ဖက်တွင် စန့်ရှန်းမှာ နွားအကွက်ကြောင်လေးကို အောင်မြင်စွာ ချီနိုင်ခဲ့ပြီး ရန်ရှူအား ထိုကြောင်လေးနှင့် ရင်းနှီးသွားစေချင်ခဲ့သော်လည်း ရန်ရှူတစ်ယောက် စာပို့ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေသည်ကို မြင်သောအခါ ကြောင်ကလေးကို ပွေ့ကာ ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူက ရန်ရှူကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ပေးနေခဲ့သည်။

အဆုံးတွင် ရန်ရှူ သူ့ဖုန်းကို ပြန်ချထားလိုက်သည်။ သို့သော်ငြား စန့်ရှန်း စကားဝင်မပြောရသေးမီမှာပင် ရန်ရှူက အသိပေးချက် ဝင်လာသည်ကို ကြားလိုက်ရသောအခါ ဖုန်းကို ပြန်ကောက်ယူ၍ စာပြန်လိုက်သည်။

စန့်ရှန်း၏ မျက်လုံးများက ရန်ရှူအပေါ် ငြိတွယ်နေခဲ့သည်။

ရန်ရှူ သူ့စာများကို ပြန်တိုင်း ထိုမျှလောက် မမြန်ဆန်ခဲ့ပေ။

ထိုအချိန်တွင် ရန်ရှူက ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ်မှ စာကို ကြည့်ကာ စန့်ရှန်းအား သာမန်ကာလျှံကာ ပြောလိုက်သည်။

"ငါ့သူငယ်ချင်းတွေက ကြောင်ပေါက်လေးလေးကောင်ထဲက နှစ်ကောင်ကို မွေးချင်နေတယ်…"

"ဘယ်သူငယ်ချင်းလဲ…"

"လျို့ရွှမ်းနဲ့ မီလေ့…"

စန့်ရှန်းက ထိုစကားကို ကြားသောအခါ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးနောက် သာမန်ကာလျှံကာ ပြောလိုက်သည်။

"မင်းနဲ့ လျို့ရွှမ်းမှာ CP ဖန်တွေ ရှိတာ တွေ့လိုက်ရတယ်... မင်းတို့နှစ်ယောက်သားက အတော်လေး စကားပြောကြသားပဲ…"

ရန်ရှူက မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်သွားလေသည်။

"ဟမ်... ငါတို့က ဒီလောက်ထိ နာမည်ကြီးလို့လား…"

"လျို့ရွှမ်းက မင်းနဲ့ ဆက်ဆံရေးကောင်းတာပဲလား…"

"ငါတို့က အဆင်ပြေပါတယ်…"

စန့်ရှန်း၏ အသံအနေအထားက တည်ငြိမ်နေသေးသော်လည်း မျက်လုံးများကမူ တဖြည်းဖြည်း စိမ်းသက်လာခဲ့သည်။

"ဒါဆို မင်းက သူ့ကို ကြောင်ပေါက်လေးတွေ ပေးမှာလား…"

"လျို့ရွှမ်းက လူကောင်းလေးပါ... ကြောင်လေးတွေအတွက် ခိုလှုံရာနေရာကောင်းမှာ နေရမှာပါ…"

“ဒါဆို... မင်းစိတ်ထဲမှာ လျို့ရွှမ်းကို ခိုလှုံဖို့ နေရာကောင်းလေးလို့ ထင်တယ်ပေါ့လေ…"

ရန်ရှူ အဆုံးတွင် တစ်ခုခု မှားနေကြောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို စန့်ရှန်းကို မော့ကြည့်လိုက်ရာ ထိုသူ၏ မျက်လုံးထဲ၌ အန္တရာယ်အငွေ့အသက်များ တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ယေဘုယျအားဖြင့် စန့်ရှန်းထံမှ ထိုသို့ အကြည့်ခံလိုက်ရပါက မကောင်းသည့်ကိစ္စများ ဖြစ်လာပေတော့မည်။

ရန်ရှူ တစ်ခဏမျှ တုံ့ဆိုင်းနေပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။

"အဲဒါက... သူပြောတဲ့ ကြောင်လေးတွေကို ဂရုစိုက်မဲ့ စကားတွေက ယုံရလောက်ပါတယ်လို့ ပြောတာပါ... တခြားအဓိပ္ပါယ်မရှိဘူး…"

"သူ့ကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်လာရင် မင်းက အလွယ်တကူလေးပဲနော်…"

"ချဥ်တူးနေတဲ့ မင်းမျက်နှာကြီးကို ကြည့်လိုက်စမ်းပါဦး...ဘာနဲ့ တူနေပြီလဲ... ငါထင်တာ မင်းက ကြွက်သားတောင့်တဲ့လူကို ငါ တစ်ချက်ကြည့်မိလိုက်တာကို တွေ့တာနဲ့ သဝန်တိုလာတယ်လို့ ထင်နေပြီ…"

စန့်ရှန်း၏ ဒေါသများ ပျောက်ကွယ်သွားရုံသာမက ခပ်ဖွဖွ ရယ်လိုက်သေးသည်။

သူ့အမူအရာက ပို၍ ဖော်ရွေလာခဲ့သည်၊

"ဒါဆို မင်းက ကြွက်သားတောင့်တဲ့သူကို ချောင်းကြည့်ခဲ့သေးတယ်ပေါ့…"

"ငါ့ရဲ့ နောက်ဆုံး reality showကို မတွေ့လိုက်ရဘူးလား…"

“ကိုယ်ကြားတာ မင်း ရေထဲဆင်းရတဲ့ အပိုင်းပါသေးတယ်ဆိုလို့ မကြည့်လိုက်တာ...မင်းရေထဲမှာ ရောက်နေတာကို မကြည့်နိုင်ဘူးလေ…"

စန့်ရှန်းက ရေထဲတွင် လူ့ခန္ဓာကိုယ်များ ရှိနေခြင်းနှင့် ပတ်သက်ပြီး စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရိပ်မဲကြီး ရှိနေခဲ့သည်။

တစ်ခါက ပင်လယ်ပြင်ကို စွန့်စားသွားခဲ့ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းများကို သတ်မိလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့ရုံသာမက ဟို့မော့၏ အဖေဖြစ်သူကိုပါ သေစေမိခဲ့သည်။

ထိုအချိန်မှစ၍ စန့်ရှန်းထံ၌ ပြင်းထန်သော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြောက်တရားများ ရှိလာပြီး ရေကြောက်ခြင်းကို မထိန်းချုပ်နိုင် ဖြစ်နေဆဲပင်။

ယခုတွင် ရေကူးနိုင်လာပြီး မြစ်များ၊ ရေကန်များနှင့် ပင်လယ်ပြင်ကြီးကိုပင် ခြားနားချက်မရှိဘဲ ကြည့်နိုင်လေသည်။

သို့သော်လည်း ရန်ရှူနှင့် အတူ ရှိပြီးနောက် ရန်ရှူ ရေပြင်နက်ထဲတွင် ရှိနေမည့် ပုံကို မကြည့်နိုင်ခဲ့ပေ။ ရေကြောင့်ပင် ရန်ရှူအား ဆုံးရှူံးမိတော့မည့်အလားပင်။

သူ့အခြေအနေက အပြည့်အဝ မတည်ငြိမ်သွားသေးပေ။ ရောဂါဟောင်းပြန်ထလျှင် ဆွေမျိုးများ၊ သူငယ်ချင်းများကို ပြဿနာများ ယူလာပေးမိမည် စိုးသဖြင့် မလှုံ့ဆော်မိအောင် အကောင်းဆုံးကြိုးစား၍ ရှောင်ရှားလေ့ရှိသည်။

ရန်ရှူက ထိုအကြောင်းကို တစ်ခဏမျှ တွေးလိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။

"ဒါဆို ကျော်လွှားဖို့ ကြိုးစားရမယ်နော်... ငါလည်း ဘန်ဂျီ မခုန်ချင်ခဲ့ဘူးလေ... ဒါပေမယ့် ကြိုးစားကြည့်တော့လည်း အောင်မြင်သွားတာပဲ... ဟုတ်တယ်မလား…"

"အင်းပါ... ကြွက်သားတောင့်တဲ့ ယောကျ်ားတွေက ကြည့်ကောင်းလား…"

"တော်ရုံတန်ရုံပေါ့…"

"ဒါပေမယ့် သေသေချာချာကို ကြည့်ခဲ့သေးတာနော်…"

"တစ်ချက် ကြည့်မိတာ အဲ့ဒီလောက် မလွယ်ဘူးလား…"

ထိုအခိုက် ရန်ရှူ၏ဖုန်းတွင် အသိပေးချက် မြည်လာပြန်သည်။ ရန်ရှူက အလုပ်များနေချင်ယောင်ဆောင်ခြင်းဖြင့် စန့်ရှန်းထံမှ ရှောင်၍ရမည်မဟုတ်ကြောင်း တွေးလိုက်မိသည်။

ဖုန်းမျက်နှာပြင်က မျက်နှာဖြင့် ဖွင့်ရသဖြင့် ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်သည်နှင့် ဖုန်းဖွင့်လိုက်သည်။

ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို လက်ဖြင့် ခေါက်ပြီးနောက် လျို့ရွှမ်း ပို့လာသည့် အသံမက်ဆေချ့်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။

"အစ်ကိုရန်... ဘယ်အချိန်အားလဲ... ကျွန်တော့်အိမ်ကို လာပြီး ကြောင်လေးတွေအတွက် ပြင်ထားတဲ့အခန်း ဘယ်လိုနေလဲ လာကြည့်ပေးဦးလေ... ထည်ဖြည့်ဖို့ လိုတာ ရှိသေးလား... လှေကားကို လက်ရန်းတပ်ဖို့ လိုမလား…"

စန့်ရှန်းက အဓိကအချက်ကို အမိအရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

"သူ့အိမ်ကို သွားမှာလား…"

"မဟုတ်ပါဘူး... ငါအခုထိ သဘောမတူရသေးဘူးလေ…"

"အခုထိလား... ဆိုလိုတာက သဘောတူတော့ တူမှာပေါ့လေ…"

"အဲ့လို ပြောချင်တာ မဟုတ်ဘူး…"

"ဒါဆို ဘယ်လိုပြောချင်တာလဲ... မင်းပြောတဲ့ပုံစံက ဒီလိုမျိုးပဲ မဟုတ်ဘူးလား... ကိုယ်က မင်းရဲ့ စကားပြောတဲ့ပုံစံကို နားမလည်လို့များလား…"

ရန်ရှူမှာ စန့်ရှန်းမှ သူ့အား ရန်မူနေသော အသံအနေအထားဖြင့် မေးခွန်းပြန်ထုတ်လာသဖြင့် တစ်ခဏမျှ ဆွံ့အသွားရသည်။ ခေါင်းထဲတွင် လျင်မြန်စွာ အလုပ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် ယုံကြည်ချက်ရှိရှိဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"မင်းက အဲ့ဒီလို ထင်မှတော့ ငါလုပ်နိုင်တာ မရှိတော့ဘူးပဲ…"

"..."

စကားလေးတစ်ခွန်းက စန့်ရှန်း၏ နှဖူးကြောများ ထောင်ထလာသည်အထိ ဒေါသထွက်သွားစေခဲ့သည်။

"ပြီးတော့ ငါရှင်းပြထားပြီးပြီ... မင်း ငါ့ဆီက ဘာလိုချင်နေတာလဲ…"

"..." စန့်ရှန်း၏ ရင်းနှီးသောအကြည့်များ အလုံးစုံ ကွယ်ပျောက်သွားလေသည်။

"မင်းသာ နောက်ဆုံးအပိုင်းကို ကြည့်ရင်..."

ရန်ရှူက နောက်ဆုံးအပိုင်းတွင် လျို့ရွှမ်းမှ သူ လျို့ရွှမ်းအား စာမပြန်သည့်အကြောင်းကို တိုင်ကြောထူခဲ့သည်ဟု ပြောချင်နေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း သူပြော၍ မဆုံးသေးမီ စန့်ရှန်းက ဖြတ်ပြောလာခဲ့သည်။

"ကိုယ်လည်း အရင်ပရိုဂရမ်ကို ကြည့်ဖူးတယ်... ပြီးတော့ မင်းအပေါ် သူ့သဘောထားကိုလည်း မြင်နိုင်တယ်…"

"သူက ငါ့အပေါ် ဘယ်လို သဘောထားနေလို့လဲ…"

"ကိုယ်တို့အားလုံး ဂေးတွေပဲ... သူလည်း အတူတူပဲဆိုတာ မတွေ့မိဘူးလား…"

"သူ သူလည်း အတူတူပဲလား..."

ရန်ရှူမှာ သူမသိခဲ့သည့်အတွက် အတော်လေး ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။

"မင်းတကယ် မသိခဲ့ဘူးလား…"

"မသိခဲ့ဘူး..."

စန့်ရှန်းက ချက်ချင်း ထပ်မေးလိုက်သည်။

"ဒါဆို ဘာလို့ စကားထစ်သွားတာလဲ…"

"အာ…"

ရန်ရှူ တစ်ခဏမျှ အံ့သြသွားလေသည်။

"ငါ စကားထစ်သွားတာလား…"

"မင်း အထက်တန်းကတည်းက စကားထစ်တာ ရပ်သွားပေမယ့် မင်း လိမ်လိုက်တိုင်း ပြန်ထစ်လာတတ်တယ်…"

ရန်ရှူ၏ စကားထစ်မှုမှာ ထိတ်လန့်သွားမှုကြောင့်သာ ဖြစ်ပသော်လည်း မည်သို့ ရှင်းပြရမည်ကို မသိတော့ပေ။

မကြာမီ သူ သဘောပေါက်သွားသည်။

ငါက ဘာလို့ ရှင်းပြနေရမှာလဲ...

ငါက အပိုလုပ်ပြနေတာလည်း မဟုတ်ဘူး... ပြီးတော့ ငါတို့က အခု ချစ်သူတွေလည်း မဟုတ်ကြတော့ဘူးလေ...

ရန်ရှူက ချက်ချင်း ပြန်အော်ပြောလိုက်သည်။

"ငါ့ကို ဘာလို့ လာဂရုစိုက်နေတာလဲ... ငါ လျို့ရွှမ်းအိမ်ကို တကယ် သွားတော့ရော ဘာဖြစ်လဲ…"

စန့်ရှန်းက ကြောင်လေးကို ခပ်ဖွဖွ ပြန်ချပေးလိုက်သောအခါ ထောင့်လေးတွင် အလျင်အမြန် သွားပုန်းနေလေသည်။

ရန်ရှူမှာ ယုံကြည်ချက်များ ပြည့်ဝနေဆဲ။ သူ ထရပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"ငါ ပြန်တော့မယ်…"

📽️

Prev Next