Chapter 52

💙 Chapter 52: နားလည်မှုလွဲခြင်း

ဝမ်လီချမ်သည် တစ်ညလုံး ဆေးရုံတွင် ထိုင်နေပြီး ရွာသူကြီးကလည်း မိသားစုနှင့် ညှိနှိုင်းရန် စောင့်နေသည်။အလုပ်သမား၏ ဒဏ်ရာမှာ မစိုးရိမ်ရ၊ အရိုးနှင့် ကြွက်သားများ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခြင်း မရှိဘဲ ချုပ်ရိုးများကြောင့် ဖြည်းညှင်းစွာ ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာမည်ဖြစ်သော်လည်း အမာရွတ်များ ကျန်နေမည် ဖြစ်သည်။

အားလုံး တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ကြ။ရွာသူကြီးက ဆေးဖိုးဝါးခ မပါဝင်ဘဲ ဒဏ်ရာရ မိသားစုဝင်များနှင့် ညှိနှိုင်းပြီး ယွမ် ၂၀၀၀ ပေးလျော်ဖို့ ညှိပေးခဲ့သည်။ ဝမ်လီချမ်ကလည်း သဘောတူခဲ့ပြီး ဒဏ်ရာရရှိသွားသော မိသားစုဝင်များကို ယွမ်ငွေ ၂၀၀၀ ပေးကာ ဆေးရုံမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ အလွန်ပင်ပန်းနေတာကြောင့် ချက်ချင်းပြန်အိပ်ချင်နေပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်ကိုလည်း စိတ်ပူနေခဲ့သည်။

ရိုးရိုးသားသားပြောရလျှင် သူ မနေ့ညက ပြန်သွားသင့်သည်။ မနေ့က သူတို့နှစ်ယောက် ပထမဆုံး စကားများ ရန်ဖြစ်ဖူးခြင်းဖြစ်ကာ သူ အိမ်မှထွက်သွားသဖြင့် သူမ အလွန်ဝမ်းနည်းသွားပေမည်။

ဝမ်လီချမ် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အလုပ်သွားပြီဖြစ်သည်။သူ အိမ်မှာ ခဏလောက်အိပ်ပြီး နေ့လည်ကျလျှင် သူမကိုရှာဖို့ အလုပ်ဌာနကို သွားဖိုတွေးခဲ့သော်လည်း အအိပ်လွန်သွားမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားချေ။

သူ မနေ့ညက ဆေးရုံမသွားခင်မှာ အစ်ကိုကြီးဖြစ်သူကို ဆက်သွယ်ပြီး စက်ရုံကိစ္စများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့သည်။ မနက်က မအိပ်ခင် စက်ရုံကို ဖုန်းဆက်ကြည့်ရာ၊ အရာအားလုံး ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြီဟု ယောက်ဖက ပြောလေသည်။သူသည် နေ့လည် 3:30 နာရီအထိ အိပ်ကာ ညစာစား၊ ရေချိုးပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်၏ ဌာနတံခါးဆီသွားကာ အလုပ်ဆင်းချိန်ကို စောင့်နေလိုက်သည်။ 

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အလုပ်ဆင်းပြီးနောက် တံခါးဝတွင် ဝမ်လီချမ် စောင့်နေသည်ကို မြင်ပြီး လျစ်လျူရှုကာ စက်ဘီးစီးပြီး ထွက်သွားဖို့ပြင်လိုက်သည်။သို့သော်လည်း ဝမ်လီချမ်က သူမ စက်ဘီးကို ဆွဲထားရင်း

 "မိန်းမ၊ ကိုယ် မှားသွားပါတယ်"

နှစ်ယောက်သား ဝါဒဖြန့်ချိရေးဌာနတံခါးဝမှာ ဆွဲလွဲနေကြသည်ကို အလုပ်ပြီး၍ ဖြတ်သွားသူများက ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်သွားကြသည်။

 "မြန်မြန်သွားရအောင်၊ အိမ်ကျမှ ပြောရအောင်"  

ယနေ့ အလုပ်မှာ သူမ မျက်လုံးများ ရောင်ရမ်းနေပုံက ရှက်စရာကောင်းလှသောကြောင့် သူမကို လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ တွေ့သွားမှာစိုးမိ၏။ 

ကျန်းလီဟွာနှင့် စကားစမြည်ပြောပြီးနောက် တစ်နေ့လည်ခင်းလုံး သူမ စာမေးပွဲအကြောင်း တွေးနေမိသည်။ ဝမ်လီချမ်မှာ ထိုသို့သော အတွေ့အကြုံမျိုး ရှိလိမ့်မည်ဟု သူမ မထင်ထားပေ။ 

သို့ဆိုလျှင် မနေ့ညက သူမ ပြောခဲ့သည့်စကားများက လွန်သွားပေလိမ့်မည်။သူ့ကို ထိုသို့မတွေးသင့်ပေ။မိသားစုအတွက် သူ့ခမျာ နေ့တိုင်း အပင်ပန်းခံလုပ်နေရပေသည်။ထို့ကြောင့် သူမလည်း မိသားစုအတွက် စာကြိုးစားသင့်ပေ၏။

လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ဝမ်လီချမ် သည် ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့် စကားပြောရန် ကြိုးစားသော်လည်း သူမက သူ့ကို လျစ်လျူရှုခဲ့သည်။အိမ်ပြန်ရောက်သော် ရှောင်ဟုန်ယန် စာကြည့်ခန်းသို့ အပေါ်ထပ်ကို ဦးဆောင်သွားပြီး ဝမ်လီချမ် လက်ဖက်ရည်ပူပူတစ်ခွက်ငှဲ့ကာ နောက်ကနေ လိုက်သွားသည်။

သားနှင့်ချွေးမ တက်လာသည်ကိုမြင်ပြီးနောက် လျှိုဖုန်းကျန်း လည်း တိတ်တဆိတ်လိုက်ပါလာသည်။သူမလည်း နေ့ရောညပါ စိတ်ပူလျက်ရှိသည်။ပထမဆုံးအကြိမ် ရန်ဖြစ်ဖူးသော အသက်ငယ်ငယ် ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ စိတ်လက်မချမ်းသာရပေ။မနေ့ကရော၊ယနေ့ပါ ချွေးမဖြစ်သူမှာ မျက်လုံးများ ရောင်ရမ်းမို့အစ်နေ၏။စက်ရုံမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို သူမ ယနေ့ပင် ချွေးမကို ရှင်းပြခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

 "ရှင်ဘာဖြစ်နေတာလဲဆိုတာ ကျွန်မကိုအရင်ပြောပါ" သူမကို တစ်ညလုံး ငိုအောင် လုပ်ခဲ့တာ သူ့အပြစ်ပဲမလား။

 "ကိုယ် မင်းကို စိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်သင့်ပါဘူး၊ ကိုယ် မနေ့ညက သွားတာကလည်း စက်ရုံမှာ ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်သွားလို့သွားတာပါ"

 "တခြားရှိသေးလား" 

သူမ စာမေးပွဲဖြေကြောင်းတောင် မပြောတော့ဘူးလား? အစောကတည်းက သူ လက်လျှော့လိုက်ပြီလား?

 "မရှိတော့ပါဘူး" 

ရှောင်ဟုန်ယန် စာမေးပွဲဖြေမည် ဟု ဝမ်လီချမ် မျှော်လင့်နေသေးသည်။ သူမ၏ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းကို သူ့အနေဖြင့် မနှောက်ယှက်ချင်ပေ။

 "ဝမ်လီချမ်၊ကျွန်မ ကျောင်းသွားတက်ရင် သမီးကို ကျွန်မနဲ့တွေ့ဖို့ တကယ်ခေါ်လာမှာလား "

 "ကျိန်းသေပဲပေါ့"

"ဒါဆို ကျွန်မ စာမေးပွဲမအောင်ရင် ရှင် စိတ်ပျက်မှာလား" 

တက္ကသိုလ်တက်ရန်ဆိုသည်မှာ အလွန်ခက်ခဲပြီး ကျန်းချမ် ရှိ တက္ကသိုလ်သို့ တက်ခွင့်ရရန်မှာ ပို၍ပင် ခက်ခဲပေသည်။

"မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ် မင်းနဲ့ တွဲပြီး အတူတူစာကူလုပ်ပေးမယ်၊မအောင်စရာအကြောင်းမရှိဘူး"   

စက်ရုံကို နောက်နှစ်မှာ တိုးချဲ့တော့မှာ ဖြစ်သော်လည်း စီမံခန့်ခွဲရေးအတွက် ဝန်ထမ်း များများ ခေါ်ယူနိုင်လျှင် စာပြန်ကျက်ကူဖို့ သူမအတွက် အချိန်ပေးနိုင်ပြီး နားမလည်သည်များကိုလည်း သင်ပေးနိုင်သည်။

 "ရှင် အရမ်းအလုပ်များနေတာလေ၊ကျွန်မကို စာသင်ပေးဖို့ အချိန်မရှိနိုင်ပါဘူး"

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်ကို စာသင်ပေးမည်ဟု ကတိပေးခဲ့သည်။ ဒီဇင်ဘာလကုန်တွင် သူသည် လျှိုဝမ်တွင် ဧရိယာစတုရန်းမီတာ ၂၀၀၀ ကျော်ရှိသော နောက်ထပ်စက်ရုံကြီးတစ်ခုကို တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ ရွာလူကြီးက သူ့အတွက် အထူးသီးသန့် စွန့်ပစ်ထားသည့် လယ်ကွက်တစ်ခုအား လုပ်ကိုင်ခွင့်ပေးခဲ့၏။ နေရာက အကွက်အကွင်းကောင်းသလို လမ်းမကြီးနှင့်လည်း နီးသည်။

ယခင်က နှစ်သစ်ကူးပြီးလျှင် စက်ရုံဆောက်ဖို့ စိတ်ကူးထားသည်။ ယခုမူ နှစ်မကူးခင် စက်ရုံကို အရင်ဆောက်မည်၊ နောက်နှစ်မှာ စက်ထပ်ဝယ်မည်၊ လူပိုငှားရမည်။သို့ဆိုလျှင် သူ့ဘက်က သိပ်လှည့်ကြည့်နေစရာမလိုတော့။ အချိန်ပိုလည်းရှိလာမည်။

ကျန်းချမ် စတိုးတွင်လည်း လူထပ်ရှာရန် လောကျုံးယုံကို ပြောထားပြီးဖြစ်၍ ယခုနှစ်တွင် ကျန်းချမ်ကို သွားရန် မလိုအပ်ပေ။

စက်ရုံမှာ သူနှင့်ယောက်ဖက နှစ်ဆိုင်း အလုပ်လုပ်သည်။သူက နေ့ဆိုင်းအလုပ်လုပ်ပြီး ခဲအိုက ညနေဆိုင်းလုပ်သည်။ ညနေခင်းဆိုလျှင် သူက ရှောင်ဟုန်ယန်နှင့်အတူ စာပြန်ကြည့်ရန်အဆင်ပြေသွားရ၏။ 

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အထက်တန်းကျောင်းမှ ဘွဲ့ရခဲ့သည်မှာ ခြောက်နှစ်ကြာပြီဖြစ်ပြီး ဝမ်လီချမ်သည်လည်း ယခင်ဘဝက အထက်တန်းပြီးထားသည်မှာ ငါးနှစ်ပင်ကြာသွားပေပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံးက အထက်တန်းစာများကို မမှတ်မိကြတော့ပေ။

ဝမ်လီချမ်သည် အထူးသဖြင့် အင်္ဂလိပ်စာအပါအဝင်၊ တခြားသောဘာသာရပ် သုံးခုတွင် အမှတ်ကောင်းသည်။ သူသည် စီးပွားရေးနှင့် အင်္ဂလိပ်စာ ရောနှောထားသော အတန်းများအား ယခင်ဘဝက တက်ခဲ့ဖူးသည်။ CET 4 ကို စောစောအောင်မြင်ထားပြီး CET 6 သို့ပင်ရောက်နေနိုင်ပြီဖြစ်သည်။ အင်္ဂလိပ်လို ပြောမတတ်သော ရှောင်ဟုန်ယန် ကို သင်ကြားရန် သူ့အတွက် လွယ်ကူလှသည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်အား အင်္ဂလိပ်စာများကို ဖတ်ပြပြီး အင်္ဂလိပ်အသံထွက်ကို ကောင်းကောင်း သင်ကြားပေးသည်။

 "အစ်ကိုလီချမ်၊ အင်္ဂလိပ်အပြောက အရမ်းကောင်းတာပဲ"  

သူမတို့ အထက်တန်း အင်္ဂလိပ်စာ ဆရာပြောတာထက်ပင် ပိုကောင်းနေသည်။ စာသားကို လေယူလေသိမ်း နည်းနည်းဖြင့်သာ ဖတ်ပြသော သူတို့၏ဆရာသည် ဝမ်လီချမ် ပြောသည့်အတိုင်း သာမာန်မဆန်နေပေ။ဝမ်လီချမ် ရုတ်တရက် ကြောင်အမ်းသွားကာ မျက်လုံးများပင် ကဏှာမငြိမ်ဖြစ်သွားရ၏။ 

"ကိုယ်က အသံဖမ်းစက်ကနေ နားထောင်ပြီး သင်ခဲ့တာ"  

အိမ်မှာ တိပ်ခွေဖွင့်နိုင်သည့် စက်အဟောင်းရှိသည်။နာမည်ကြီးသီချင်းများကို နားထောင်ဖို့ ထိုစက်ကို သုံးရသည်။တကယ်တမ်းတွင် မူလပိုင်ရှင်သည် အင်္ဂလိပ် စကားပြောတိပ်ခွေများအား ဝယ်ထားသော်လည်း တစ်ခါမှ နားမထောင်ဖူးပေ။စာလည်းစိတ်မဝင်စားသလို ကျောင်းတက်တုန်းက ဘတ်စကတ်ဘော ကစားရသည်ကိုသာ ကြိုက်နှစ်သက်သည်။

အိမ်ပြန်ပြောင်းစဉ်က တိတ်ခွေကို လွှင့်ပစ်ဖို့စိတ်ကူးသော်လည်း သူ့အမေ လျှိုဖုန်းကျန်း က ခွင့်မပြုခဲ့ချေ။ အိမ်ဆောက်ပြီးသည်နှင့် တိပ်ခွေများကို အပေါ်ထပ်ရှိ ပစ္စည်းထားရာအခန်းတွင် ထားရှိစေသည်။

"ညီမကိုရော အသံဖမ်းစက်နဲ့ လေယူလေသိမ်း လေ့ကျင့်စေချင်သလား"  

သူမ၏ လေယူလေသိမ်းသည် အလွန်ဆိုးရွားသောကြောင့် ဝမ်လီချမ်နှင့် ရိုးရိုးသာမာန် ထမင်းစားရေသောက်ပင် ပြောဆိုနိုင်ခြင်းပင် မရှိပေ။

 "မဟုတ်ဘူး၊ကိုယ် မင်းကို သင်ပေးမယ်၊ နေ့တိုင်း စကားပြောရင် တတ်လာမှာပါ"

ဇန်နဝါရီလတွင်ပင် ဝမ်လီချမ် နဖူးထက်မှာ အေးစက်သော ချွေးများစီးကျနေရသည်။ အင်္ဂလိပ်တိပ်ခွေက ရှိမရှိ သူ သေချာမသိသော်လည်း၊သူသဘောတူလိုက်ပါက ရှောင်ဟုန်ယန်က တိပ်ခွေနာမည်ကိုပါ ပြောခိုင်းပေလိမ့်မည်။

 နောက်တစ်ညတွင် ဝမ်လီချမ်သည် ရှောင်ဟုန်ယန်အား ရှေးကဗျာများရွတ်ဆိုရခြင်းကို ကြီးကြပ်သင်ကြားခဲ့ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်၏ အမှားများကို ပြုပြင်ခဲ့သည်။

"အစ်ကို့မန်ဒရင်း လေယူလေသိမ်းက အရမ်းကောင်းတယ်နော်"  

သူမ၏ အသံထွက်သည် ယခင်ခေတ်က တရုတ်ဆရာမများလိုဖြစ်နေပြီး လေယူလေသိမ်း မကောင်းပေ။

"အိုး၊ဒါကလေ တီဗီမှာ သတင်းထုတ်လွှင့်နေတဲ့ သတင်း ကြေငြာသူဆီက နားရည်ဝနေတာ" 

သူမကို လှည့်စားဖို့ တကယ်မရည်ရွယ်ချေ။ ယခင်ဘဝက သူ မူလတန်းကျောင်းတက်ကတည်းက ကျောင်းမှာ မန်ဒရင်းဘာသာစကားကို ပြောရမည်။ နောက်ပိုင်း မျိုးဆက်များကတော့ ကွန်ပျူတာ၊ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းများကို Pinyin ဖြင့် စာရိုက်ကြသည်။

ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်တွင် သူတို့သည် သင်္ချာကို ပြန်ကြည့်ကြသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန် မတွက်နိုင်သော ဂျီသြမေတြီပြဿနာတစ်ခုရှိသည်။ သူမက ဝမ်လီချမ်ကို အစမ်းသဘောမျိုးမေးကြည့်ရာ၊သူက တကယ်လည်း သိနေပြန်သည်။

 "ဒီမှာ အရန်လိုင်းတစ်ခု ဆွဲပြီးတွက်ရမယ်.." 

ဝမ်လီချမ်က ရှောင်ဟုန်ယန်ကို လေးလေးနက်နက်ပြောလိုက်သည်။ အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် လက်ရှိပြဿနာများသည် အလွန်ရိုးရှင်းပြီး နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်များက ပုစ္ဆာများကဲ့သို့ မခက်ခဲပေ။

ဝမ်လီချမ်သည် စာအကြောင်းပြောနေရင်း ရှောင်ဟုန်ယန်က သံသယမျက်လုံးဖြင့်ကြည့်နေသည်ကို မြင်ရသော် သူ အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားသည်။

 "ဟုန်ယန်၊ ဒီမေးခွန်းကို နားလည်လား"

"အစ်ကို အားလုံးကို ဘယ်လိုလုပ် သိနိုင်ရတာလဲ"  

သူ အရမ်းတော်လျက်နဲ့ တက္ကသိုလ်မတက်ခဲ့တာလား။

"မမြှောက်ပါနဲ့၊မင်း ခင်ပွန်းက ဒီလောက်လည်းမဟုတ်ပါဘူး" 

 "ညီမ တကယ် အလေးအနက်ပြောနေတာ၊အစ်ကိုက ခက်ခဲတဲ့မေးခွန်းကိုတောင် ဖြေနိုင်တာ၊တက္ကသိုလ်ကို ဘာကြောင့် မတက်ရမှာလဲ"

ယခုဂျီသြမေတြီမေးခွန်းသည် စာမေးပွဲစာရွက်တွင် နောက်ဆုံးမေးခွန်းဖြစ်ပြီး အခက်ခဲဆုံးမေးခွန်းလည်းဖြစ်သည်။ သူမ၏ သင်္ချာအဆင့်က မဆိုးပေ။သို့ရာတွင် နာရီဝက်လောက် စဉ်းစားပြီးတာတောင် မတွက်နိုင်ခဲ့ပေ။ဝမ်လီချမ်က ချက်ချင်း ဖြေရှင်းနိုင်ပေ၏။

 အိုး.သူ ဒီလိုသာလုပ်နေရင် အကုန်ပေါ်တော့မှာဘဲ..

"ကိုယ် အထက်တန်းကျောင်းတက်တုန်းက စာသင်ရတာ မကြိုက်ဘူး၊ အဆင့်ကလည်း မကောင်းဘူး၊ အလုပ်စလုပ်တော့မှ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သင်ယူခဲ့ရတာ၊ မင်းရဲ့ အထက်တန်း အမှတ်တွေက အရမ်းကောင်းတယ်လို့ ကြားတယ်၊ ဘာလို့ တက္ကသိုလ်မတက်ခဲ့ရတာလဲ"  

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် စာမေးပွဲမအောင်တာဖြစ်မည်။ 

 "ညီမ ကောလိပ်မတက်ခဲ့ရလို့ အစ်ကို့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး"  

ဝမ်လီချမ်ကို ရုပ်ရှင်ရုံမှာ မတွေ့ခဲ့ရင် ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ သူမ ကျပါ့မလား။ သူမ၏ အဆင့်က ယွမ်ကျစ်ထက် ကောင်းသော်လည်း သူမက တက္ကသိုလ်ဆက်တက်ခွင့်မရဘဲ ယွမ်ကျစ်သာ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့် ရခဲ့သည်။

 "ကိုယ့်ကို အပြစ်တင်လို့ မရဘူးလေ၊မင်း ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲဖြေတုန်းက ကိုယ် အလုပ်လုပ်နေပြီ"  

ဝမ်လီချမ်၏ အိပ်မက်ထဲမှာ ရှောင်ဟုန်ယန် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲနှင့်ပတ်သတ်၍ ဘာမှမရှိသလို ထိုစဉ်က မှတ်ဉာဏ်မျိုး မရှိပေ။

"အစ်ကို့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး၊ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲမဖြေခင် နှစ်ရက်အလိုမှာ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်တုန်းက ရုပ်ရှင်ရုံဝင်ပေါက်မှာ အစ်ကိုက အစ်ကို့ ရည်းစားဟောင်းကို နမ်းနေတာကို တွေ့ခဲ့တယ်လေ"  

ပထမတော့ သူမ မပြောချင်သော်လည်း မသိလိုက်ခင်မှာပင် နှုတ်က အလိုလိုထွက်သွားခြင်းဖြစ်ပေသည်။သူမ စကားကြောင့် ဝမ်လီချမ်က သိပ်မကျေနပ်ပုံမျိုး မပြသော်လည်း မျက်နှာကတော့ မှိုင်းညိုသွားလေသည်။

 "မင်း ဆက်ပြီး စာကြည့်နေ၊ကိုယ် စက်ရုံမှာ လုပ်စရာတစ်ခုရှိသေးတယ်"  

သူသည် ပြင်းထန်စွာထကာ ခြေလှမ်းကို တုံ့ဆိုင်းလိုက်ပြီး စာသင်ခန်းမှ အမြန်ထွက်သွားသည်။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ဝမ်လီချမ် ထွက်ခွာသွားသည်ကို ကြည့်ပြီးနောက် စာလည်းကြည့်ချင်စိတ်မရှိပေ။ သူတို့စကားဝိုင်းကိုလည်း အခါခါ ပြန်တွေးမိသည်။သူမ ပြောသည့်အထဲမှာ မှားတာတစ်ခုမှ မပါပေ။

 ဒါမှမဟုတ် လီလန်ဖန်းကိုပြောတဲ့အတွက်ကြောင့်လား။ သူ လီလန်ဖန်းကို ကြိုက်နေတုန်းလား။ 

ဖြစ်နိုင်ချေကို တွေးပြီး သူမ ဒေါသတကြီးနှင့် စားပွဲပေါ်မှ စာအုပ်စာတမ်းများအားလုံးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။

ယနေ့အထိ မှတ်မိနေသေးသော လီလန်ဖန်းနှင့် အဘယ်ကြောင့် သူမက မယှဉ်နိုင်ရသနည်း၊ 

ဝမ်လီချမ် တစ်ယောက်တည်း အေးစက်သောလမ်းပေါ်တွင် လျှောက်သွားသည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်သည် သူ့ကို တွေ့ဖူးကြောင်း ဟိုးအရင်ကတည်းက တွေးထားသင့်သည်၊မဟုတ်ရင် စစတွေ့ချင်းကတည်းက သူ့ကို သဘောကျတယ်ဆိုပြီး ဘယ်လိုလုပ် ဝန်ခံပါ့မလဲ။

သူသည် တစ်ညလုံး လမ်းပေါ်တွင် ခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်သွားနေခဲ့ ပြီး နံနက်မိုးသောက်ယံ၌ စက်ရုံသို့သွားကာ ရုံးထဲသို့ ဝင်သည်နှင့် မေ့လဲသွားခဲ့သည်။

သတိမေ့မြောနေစဉ်တွင် သူသည် အိပ်မက်ပြန်မက်သည်။ အိပ်မက်ထဲမှာ သူ ဘတ်စကတ်ဘော ကစားနေပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်က ထောင့်မှာ ပုန်းနေရင်း သူ့ကို ချောင်းကြည့်နေခဲ့၏။သူမက အဲ့ဒီကတည်းက ကြိုက်နေခဲ့တာလား။

သူကသာ ဝမ်လီချမ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ချေးငှားခဲ့သည်။ ရှောင်ဟုန်ယန်ခမျာ မူလကိုယ်ခန္ဓာကို နှစ်သက်ပြီး မူလကိုယ်ခန္ဓာကြောင့် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

အမျိုးသမီးပြည်နယ် အုပ်ချုပ်ရေးမှူးတစ်ဦးနှင့် လက်ထပ်ရခြင်းသည် သူ့တစ်သက်တာအတွက် မမေ့နိုင်စရာ ကောင်းချီးတစ်ခုဖြစ်သည်။ သူ ကျေနပ်ရင်ပြီးတာပဲ၊ သူမက ဒီရုပ်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ချစ်တာပဲဖြစ်စေ၊ မချစ်တာပဲဖြစ်စေ ဘာလို့ ဂရုစိုက်ရမလဲ.... အခုလက်ရှိ သူ့ကို ချစ်နေတယ်လို့ပဲ တွေးလိုက်ရမှာပေါ့

ဝမ်လီချမ် ဆေးရုံသို့ ရောက်ရှိလာချိန်တွင် ရှောင်ဟုန်ယန်သည် အလုပ်တွင် ရှိနေချိန်ဖြစ်၏။ ဝမ်လီချမ် မေ့မြော၍ ဆေးရုံကိုပို့လိုက်ရကြောင်း သူမ၏ တတိယအစ်ကိုက ဌာနသို့ရောက်လာလေသည်။ 

သူမ ဒေါသထွက်ပြီး စိတ်ဆင်းရဲနေရသည်၊ လီလန်ဖန်းက သူ့အတွက် တကယ်အရေးကြီးသလား။ ဒါဆို သူမနဲ့ သမီးက ဘာလဲ။ သူ အရင်က ချစ်ပြတာတွေက အချစ်တွေ အတုတွေလား။ အိမ်ထောင်ရှိပြီး သားသမီးရှိနေတဲ့ လီလန်ဖန်းနဲ့ သူမက မယှဉ်နိုင်တော့ဘူးလား။

အတွေးပေါင်းများစွာဖြင့် ရှောင်ဟုန်ယန်က ဝမ်လီချမ်၏ အိပ်ရာဘေးမှာ နေဖို့ ခွင့်တောင်းလိုက်သည်။သမီးက ငယ်သေးတာကြောင့် ဆေးရုံမှာမနေစေလို၍၊ ယောက္ခမက အိမ်သို့ပြန်ခေါ်သွားခဲ့သည်။

xxxxxxx💙