Chapter 62

💙Chapter 62- ဟောင်ကောင် 

တရုတ်နှစ်သစ်ကူးအပြီးတွင် ဟောင်ကောင်သို့သွားပြီးနောက် ဝမ်လီချမ်ကို မဆက်သွယ်လာသော မာကျစ် သည် ရုတ်တရက် ဖုန်းဆက်သည်။ မာကျစ်က သူသည် ဖူချမ်သို့ ပြန်လာချင်ပြီး မည်သည့်နေရာမှ မသွားတော့ဘဲ ကုန်စုံဆိုင်တွင်သာ ဆက်လက်လုပ်ကိုင်လိုကြောင်း ပြောခဲ့သည်။ 

မာကျစ်သည် ဟောင်ကောင်သို့ ရောက်ရှိပြီးနောက် သူ့အမေက သီးသန့် ဇိမ်ခံအိမ်တစ်ခုစီသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ဤအိမ်က သူ၏ အနာဂတ်အိမ်ဟုဆိုသည်။ သူတို့မိသားစုမှာ အိမ်အကူနှစ်ယောက်ရှိပြီး သူတို့သားအမိက အိမ်မှာဘာမှလုပ်စရာ မလိုချေ။ သူတို့သည် ချမ်းသာသည့် မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်းက လာသူလိုပင် နေထိုင်ကြရသည်။

မာကျစ်သည် ကြာလာသောအခါ မပျော်မရွှင်ဖြစ်လာရသည်၊အထူးသဖြင့် သူ့အမေက သူ့ကို နေ့တိုင်း အနောက်တိုင်းဝတ်စုံဝတ်ခိုင်းပြီး ဆရာခေါ်ကာ စာသင်စေတိုင်း စိတ်မသက်မသာ ခံစားရသည်။ 

လွန်ခဲ့သည့် တစ်ပတ်လောက်က လူလတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦးက သူ့အမေကို လာရှာသည်။ နှစ်ယောက်သား တံခါးကိုပိတ်ပြီး အပေါ်ထပ် စာကျက်ခန်းတွင် ကျယ်လောင်စွာ စကားပြောကြသည်။ ပစ္စည်းများကို ပစ်ပေါက်သံကြောင့် မာကျစ် အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာမိ၏။ သူ့အမေ ဒုက္ခရောက်မှာကို စိုးရိမ်၍ တံခါးအပြင်ဘက်မှာ ရပ်ပြီး အတွင်းထဲမှ လှုပ်ရှားမှုကို နားထောင်လိုက်လျှင်၊ လက်မခံနိုင်သည့် စကားလုံးများကို ကြားလိုက်ရသည်။ 

"အဲ့ဒီလူရဲ့ကလေးကို ငါ့အိမ်ထဲကို ဘယ်လိုလုပ် ခေါ်လာတာလဲ" 

သူသည် သူမကို အပြင်သို့ ခေါ်ထုတ်ခဲ့ပြီး သူမအား ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံကာ ဟောင်ကောင်သို့ပင် အတူနေထိုင်ရန် ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ယခု သူမသည် ပြည်မကြီးကို တိတ်တဆိတ်ပြန်သွားပြီး ထိုလူ၏ကလေးကို တိတ်တဆိတ် ခေါ်လာခဲ့၏။  

"ကျွန်မ သား မွေးတဲ့နှစ်နဲ့လကို မင်းမေ့သွားပြီလား၊သူ မွေးတာ အောက်တိုဘာ ၁၀ရက် ၊၁၉၇၄ ဆိုတာလေ"

သူမသည် ယခင်အမျိုးသားကို ငါးနှစ်ကြာ လက်ထပ်ခဲ့သော်လည်း ကိုယ်ဝန်မရခဲ့ပေ။ သူက သူမအား အဓမ္မပြုကျင့်ပြီးနောက် မကြာမီ ကိုယ်ဝန်ရှိလာခဲ့သည်။ ဤနှစ်များအတွင်း သူမ သံသယဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူမ သားကို ပြန်သွားခေါ်ချင်သည်ဟုဆိုတိုင်း သူက တားမြစ်သည်။သူမ၏ သံသယသက်သက်ဖြစ်လျှင်တောင် သံသယကို အတည်ပြုဖို့ သူမ တွေးမိ၏။

"မင်း ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ၊ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ သူက ငါ့သား ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ" 

မယုံနိုင်စရာပါပဲ၊ သူ့သားဆိုရင်လည်း စောစောက ဘာလို့ မပြောတာလဲ၊ အဲဒီတုန်းက သားကိုပါ တခါတည်း ဟောင်ကောင်ကို ဘာလို့ မခေါ်လာတာလဲ။

"ကျွန်မက သူနဲ့လက်ထပ်ထားတာ ငါးနှစ်ရှိပြီ၊ ကိုယ်ဝန်လည် မရဖူးဘူး၊ ရှင်နဲ့ဖြစ်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်မ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတယ်၊ ရှင် အချိန်ကို တွက်ချက်လို့ရတယ်၊ သူက ရှင့်ရဲ့သားမဟုတ်လား"  

 ကလေးမရနိုင်သော ယခင် ခင်ပွန်းအမူးသမားကို ရှာဖို့ ထွက်လာရင်း နှစ်ယောက်သား ညဉ့်နက်မှ လယ်ကွင်းပြင်မှာ ဆုံမိပြီး ကောက်ရိုးပုံထဲမှာ အလိုမတူဘဲ သူမအား မုဒိမ်းကျင့်ခဲ့၏။

သူမသည် ယောက်ျားအတွက် သားတစ်ယောက်သာ မွေးပေးနိုင်လျှင် သူမ ဘဝက နည်းနည်းများ ပိုကောင်းမလားဟု မျှော်လင့်မိသော်လည်း ဘဝက ပိုခက်ခဲလာကာ၊ သူ အရက်မူးတိုင်းလည်း သူမကို ရိုက်နှက်ခဲ့သည်။

နောက်ပိုင်းတွင် ပညာတတ်လူငယ်သည် မြို့သို့ပြန်သွားကြောင်း ကြားသိရသောအခါ၊ ထိုလူငယ်က သူမအပေါ် အပြစ်ရှိသောကြောင့် မြို့သို့အတူ ခေါ်လာခဲ့သည်။

 မြို့ကိုရောက်ပြီးနောက် ပညာတတ်လူငယ်က သူ့မိသားစု၏ အစီအစဉ်အရ သူဌေးသမီးနှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။သူတို့မိသားစုတစ်စုလုံး ဟောင်ကောင်ကိုသွားပြီး မာကျစ်၏ အမေကိုလည်း သူတို့နှင့်အတူ ခေါ်သွားခဲ့တာပင်။

မာကျစ်၏ မိခင်ကြောင့် ချမ်းသာသောအမျိုးသမီးသည် ပညာတတ်လူငယ်နှင့် ရန်ပွဲများစွာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ပညာတတ်လူငယ်က သူသည် မာကျစ် ၏မိခင်ကို သနားရုံမျှသာဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြခဲ့ပြီး၊ဇနီးကလည်း ထိုကဲ့သို့ ယုတ်မာသောစကားများကို မည်သူမျှ ယုံမည်မဟုတ်ကြောင်း အချေအတင်ဖြစ်ကြသည်။

ဟောင်ကောင်သို့ ရောက်ပြီးနောက် ဟောင်ကောင်လူမျိုးများသည် မယားငယ်များကို နှစ်သက်ကြသည်ကို သိလိုက်ရသောကြောင့် မာကျစ် ၏မိခင်သည် ထုံးစံအတိုင်း အငယ်အနှောင်းဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူမကပင် အပြင်မှာထွက်နေမည်ဟု စတင်တောင်းဆိုခဲ့သည်။ဤနှစ်များမှာ သူမတစ်ယောက်တည်း အပြင်မှာနေပြီး ပညာတတ်လူငယ်က ရောက်လာတိုင်း သူမ သုံးဖို့ ပိုက်ဆံ ပေးသည်။

ပညာတတ်လူငယ်က သူမကိုပေးသောငွေကို အမြဲသိမ်းဆည်းခဲ့သည်။ နှစ်များကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူမကိုယ်တိုင် ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုအနည်းငယ်နှင့် ငွေအနည်းငယ်ရှာခဲ့၏။ထို့ကြောင့် သူမ တစ်ယောက်တည်း ပြန်ပြီး သားကို ခေါ်ဖို့စိတ်ကူးခဲ့၏။

 "ကောင်းပြီ၊ မင်း ပြောတာမှန်လား မမှန်ဘူးလား ငါ ဂရုမစိုက်ဘူး၊ မင်းကြိုက်ရင် သူ့ကို နေခွင့်ပေးလိုက်ပါ၊ ငါ မင်းကို ပိုက်ဆံထပ်မပေးတော့ဘူး"  

သူ့မိန်းမက သူမကို ပိုက်ဆံပေးထားတာပင်။ တကယ်တမ်းမှာ သူ့ရှေ့က မိန်းမကို သူ သဘောမကျပေ။သူမကို အားနာလို့၊ အပြစ်ရှိစိတ်ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင်...

ဒေါသတကြီးပြောပြီး ထွက်သွား၍ စင်္ကြံအဆုံးမှ မာကျစ်ကို ရှာမတွေ့သွားပေ။မာကျစ်သည် သူ ကြားလိုက်သည်များကို လက်မခံနိုင်ဘဲ ပညာတတ်လူငယ် ထွက်လာသောအခါ အလိုလို ရှောင်သွားခဲ့သည်။

မာကျစ်၏မိခင် ထွက်လာသောအခါ၊ စင်္ကြံတွင် မလှုပ်မယှက် ရပ်နေသော သားဖြစ်သူကို မြင်ပြီး သူ့ကို ရှင်းပြခဲ့သည်။

"သားလေး၊ အမေတို့ပြောတာကို အခုကြားလိုက်လား၊ အမေက အဲဒီလူနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ အမေ့ကို ယုံရမယ်၊ အမေက မင်းအဖေကို ဘယ်တုန်းကမှ အမှားမလုပ်ဖူးဘူး"

"အဖေ၊ ကျွန်တော့်အဖေက ဘယ်သူလဲ"  

မာကျစ် သူ့အမေရှင်းပြသည်ကို နားမထောင်ဘဲ အခန်းထဲပြန်ဝင်ကာ တံခါးကိုသော့ခတ်ပြီး ကုလားကာများကိုပိတ်၍ အမှောင်ခန်းထဲမှာ သူ့ကိုယ်သူ ပိတ်လှောင်ပစ်လိုက်သည်။သူမ စကားကို နားထောင်ချင်စိတ်ပင် မရှိတော့။

သူ့အမေက သူ့အပေါ် တကယ်ကောင်းရင် ထွက်သွားတုန်းက သူ့ကိုပါ ဘာလို့ မခေါ်သွားတာလဲ။အခုတော့ သူ့အဖေက ဘယ်သူမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။လူစိမ်းကရော သူ့ကလေးလို့ ထင်ပါဦးမလား။ သူက ဉာဏ်မမီပေမယ့် ဒီလောက်ကြီးလည်း မတုံးဘူး။

သူ၏ အမူးသမားအဖေကို ဘယ်လောက်မုန်းတီးကြောင်း ပြောနေသော်လည်း လူစိမ်းကို သူ့အဖေအဖြစ် လက်မခံနိုင်ပေ။သူ့အမေက ဤလူစိမ်းနှင့် ပြေးသွားသည့်အတွက် သူ့ကလေးဘဝမှာ ဒုက္ခအတိ ရောက်ခဲ့၏။အမေဖြစ်သူက တခြားသူနှင့်လိုက်ပြေးသွား၍ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ရွာက ကလေးများ၏ လှောင်ပြောင်ခြင်းကို ခံခဲ့ရပြီး သူ့အဖေကလည်း အရက်သောက်တိုင်း သူ့ကို ရိုက်နှက်သည်။

အားလုံးက သူတို့အမှားကြောင့်ပဲ၊ ဟောင်ကောင်ကို လာဖို့ သူ့ကို ဘာလို့ လှည့်စားခဲ့တာလဲ၊ သူ့ကို လုံးဝမမှတ်မိတဲ့ ဖခင်တစ်ယောက်လည်း အဆစ်ပါသေးတယ်။

 မနေ့က သူ့အမေသည် ထိုလူနှင့် သူက ဘာမှမဆိုင်ဘူးဟု ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောခဲ့သည်။သူမသည် ထိုသူ့ကျေးဇူးကြောင့် နှစ်များတစ်လျှောက် ကောင်းမွန်သောဘဝကို ဖြတ်သန်းနိုင်ခဲ့သော်လည်း ထိုညက ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို သူမ တစ်သက်လုံး မေ့နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

မာကျစ်သည် ဇာတ်လမ်းတစ်ခုလုံးကို ကြားပြီးနောက် လက်ခံရန် ပို၍ပင် ခက်ခဲလာသည်။ သူ့အမေပင် သူ့အဖေအစစ်က ဘယ်သူမှန်း သေချာမသိနိုင်ပေ။

သူ့အား လက်မခံနိုင်စေသည့်အရာမှာ ထိုအချိန်က သူ့အမေ ဖြစ်ခဲ့သောအရာဖြစ်သည်။ အကယ်၍ သူသည် ထိုယောက်ျား၏ ကလေးမဟုတ်ပါက အခြားလူ၏ အဓမ္မပြုကျင့်ခြင်းကို ခံရသော သူ့မိခင်၏ ရလဒ်ဖြစ်သည်။

သူ တစ်ညလုံး အခန်းထဲ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ နောက်နေ့မနက်မှာ ဝမ်လီချမ်ကိုဖုန်းဆက်ပြီး ဖူချမ်ကိုပြန်လာချင်သည်၊ အပိုစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းဆိုင်ကို ပြန်လာချင်သည်ဟုပြောလိုက်၏။ ဝမ်လီချမ်က မေးမြန်းသောကြောင့် ဝမ်လီချမ်အား ဖြစ်ပျက်ပုံကို ပြောပြသည်။ 

"မာကျစ်၊ မင်းအမေက မင်းအပေါ် တကယ်ကောင်းတယ်လို့ မင်းထင်လား" 

မာကျစ်၏ အဖေက မာကျစ်ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား ဆက်ဆံပြီး မကြာခဏ ရိုက်နှက်လေ့ရှိမှန်း ဝမ်လီချမ် သိသည်။ ယခု မာကျစ်၏ အမေသည် အားလုံး သူ့အကြိုက်လိုက်လျောသည်။သူ့အကြိုက်ကိုသာ ကျွေးသည်။ဆရာခေါ်ကာ သင်ကြားစေပြီး ဈေးဝယ်ထွက်ကာ၊ ပစ္စည်းများ ဝယ်ပေးသည်။ဤသည်က သူ မကြုံဖူးသော ကြင်နာမှုများပင်။ 

"မင်းက ငယ်သေးတယ်၊ ဗဟုသုတတွေကို ပိုလေ့လာပြီး ပြင်ပကမ္ဘာကို ထွက်ကြည့်သင့်တယ်"

ဖူချမ်မှာနေ၍ မာကျစ်မှာ ဘာမှမဖြစ်လာနိုင်ပေ။ သူ့ကို စိတ်ရင်းမှန်နှင့် ဆက်ဆံသူဖြင့်သာ နေထိုင်သင့်သည်။

 "ဒါဆို ကျွန်တော် ဟောင်ကောင်မှာ နေရမလား" 

ဤမှာဆိုလျှင် အရာအားလုံးက သူနှင့် သိပ်မရင်းနှီးသလို ဘာသာစကား အတားအဆီးက သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း အပြင်ထွက်ရမှာကို ကြောက်စေသည်။ 

"ဟုတ်တယ်၊ ဟောင်ကောင်မှာနေ၊ မင်း ကြိုက်ကြိုက်၊မကြိုက်ကြိုက် နေပါ၊ ငါ ဟောင်ကောင်ကို ခဏလောက် လာလည်ပါဦးမယ်" 

ဟောင်ကောင်၊ ဈေးဝယ်သူများ၏ နိဗ္ဗာန်ဘုံ၊ သူ့ယခင်ဘဝတုန်းက အိပ်မက်မက်ခဲ့ဖူးပြီး သူအကြိုက်ဆုံးကြယ်ပွင့်အားလုံးက ဟောင်ကောင်မှာရှိသည်။ဟောင်ကောင်တွင် သာယာဝပြောသော စီးပွားရေး၊ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးကောင်းမွန်ပြီး လူနေမှုဘဝ အဆင်ပြေသည်။ လက်ရှိပြည်မကြီးမှာနှင့် ယှဉ်မရပါချေ။

ဝမ်လီချမ်သည် မာကျစ်၏ဖုန်းကိုချပြီးနောက်တွင်၊ သူ ပြောသည့်အတိုင်း ရွှယ်ကျစ်ယုံအား ဟောင်ကောင်သို့ မည်သို့သွားရမည်ကို မေးမြန်းခဲ့သည်။သူနှင့် ချန်သဲရုံအတွက် ဟောင်ကောင်နှင့် မကာအို Pass တို့ကိုလည်း အတူတကွလုပ်ထားလိုက်သည်။

ပြီးလျှင် ဝမ်လီချမ်သည် ချန်သဲရုံကို မာကျစ်ကို တွေ့ဖို့ ဟောင်ကောင်ကိုသွားမလားဟုမေးလိုက်၏။ သူတို့နှစ်ယောက် အတူသွားလျှင် အဖော်ပါ၍ ကောင်းနိုင်သည်မို့ ချန်သဲရုံကို လာတွေ့ဖို့ မာကျစ်အား ဖုန်းနှင့် ကတိပေးခဲ့သည်။ ဟောင်ကောင်ကိုသွားသည်က ပိုရှုပ်ထွေးသည်။ ဟောင်ကောင်နှင့် မကာအို လက်မှတ်များကို ထုတ်ပေးမည့်အချိန်က ဇူလိုင်လတွင် ဖြစ်နိုင်၏။

ရှောင်ဟုန်ယန်သည် ယခုနှစ် မေလတွင် ကျောင်းမှထွက်ခဲ့ပြီး ဝါဒဖြန့်ချိရေးဌာနတွင် အလုပ်ပြန်ဝင်ခဲ့သည်။ သူမ ပြန်လာသည့် ပထမလတွင် ဝါဒဖြန့်ချိရေးဌာန၏ အတွင်းရေးမှူးကဏ္ဍ၏ လက်ထောက်အကြီးအကဲအဖြစ် ခန့်အပ်ခံရပြီး ဌာနအဆင့် ကေဒါ၏ လက်ထောက်တစ်ဦး ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ဌာနသစ်ကို ရောက်သည့်အခါ ပထမဆုံးလက အနည်းငယ် ကသီလင်တနိုင်ပြီး အလျင်လိုနေသည်ကလွဲ၍ နောက်ပိုင်းတွင် အတွင်းရေးမှူးဌာန၏ အလုပ်ကို ကောင်းကောင်း လိုက်လျောညီထွေ ဖြစ်နေပေပြီ။ အတွင်းရေးမှူးဌာန၏ အကြီးအကဲသည် ကျန်းလီဟွာ၏ အသိမိတ်ဆွေဟောင်းဖြစ်ပြီး ရှောင်ဟုန်ယန်ကိုလည်း ကောင်းစွာ ဂရုစိုက်သည်။

တဖြည်းဖြည်း စီးပွားရေးက ပြန်တက်လာပြီး စားသောက်ကုန်စက်ရုံက အထင်ရှားဆုံးပင်။ယမန်နှစ် အလားတူကာလတွင် ကုန်ပစ္စည်း 30,000 သာ မှာယူခဲ့သော အရောင်းကိုယ်စားလှယ်သည် ယခုနှစ်တွင် ကုန်ပစ္စည်း 100,000 မှာယူသည်။ ကျန်းချမ် စတိုးဆိုင်ရှိ လုပ်ငန်းသည်လည်း သိသာထင်ရှားစွာ တိုးတက်လာပြီး တစ်နှစ်တာ အလုပ်သိပ်မလုပ်ခဲ့ရသော စက်ရုံရှိ အလုပ်သမားများမှာလည်း အပြင်းအထန် ထုတ်လုပ်မှုကို ပြန်လည်စတင်နေပြီဖြစ်သည်။

ယမန်နှစ်က အထည်ချုပ်စက်ရုံမှ အမြတ်ငွေကြောင့် ဝမ်လီချမ်သည် ချေးငွေ ၅ သန်းကို ပေးချေခဲ့ပြီး အကြွေးကင်းစင်သွားခဲ့သည်။ ယခုအခါ စားသောက်ကုန် စက်ရုံနှင့် အထည်ချုပ် စက်ရုံတို့သာ အမြတ်အစွန်း အမြန်ဆုံး ရစေချင်သည်။ပြီးလျှင် ယခုနှစ် ဟောင်ကောင်ကို သွားမည်။

ယခုနှစ်တွင် အာရှဘဏ္ဍာရေးအကျပ်အတည်း ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး ၎င်းအခွင့်အရေးကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဘဝကိုတဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲချင်ခဲ့သည်။

ပြည်တွင်းစတော့ဈေးကွက်တွင် စတော့အညွှန်းကိန်းကို အတိုချုံးရောင်းချခြင်းပင် အရောင်းအဝယ်မဖြစ်ပေ။ စတော့ရှယ်ယာဈေးကွက် ကျဆင်းသွားသည်နှင့် ဈေးမြင့်မြင့်ဖြင့်သာရောင်းထုတ်ပြီး ဈေးအနိမ့်ဆုံး စတော့ကို ဝယ်ယူကာ ဈေးမြင့်တက်လာချိန်ကို စောင့်ကြည့်ရမည်။ဈေးကွက်အတွင်း စတော့ဈေးကွက်သည် အနာဂါတ်မဲ့သလိုဖြစ်နေပြီး မည်သူမျှ ငွေမရှာနိုင်ပေ။

သို့သော် ဟောင်ကောင်၏ ဟန်ဆုန့် အတိုးနှုန်းက မတူပေ။ စတော့တစ်ခုတည်းကသာ အတက်နိုင်ဆုံးဖြစ်နိုင်သော်လည်း ဟန်ဆုန့်အတိုးနှုန်းကို ဝယ်ခြင်းနှင့် ရောင်းခြင်း နှစ်မျိုးဖြင့် ကစားနိုင်သည်။

ဝမ်လီချမ်သည် ငွေရေးကြေးရေး အကျပ်အတည်း မဖြစ်ပွားမီ ငွေအမြန်ရရန် ရောင်းထုတ်ချင်ခဲ့သည်။

စိတ်ကူးက ကောင်းသော်လည်း လက်တွေ့က ကွာခြားနေသည်။ စက်ရုံနှစ်ခုမှ အမြတ်ရလာသော ငွေသား ၃ သန်းကို သူ ဟောင်ကောင်သို့ ယူသွားရန် ပြင်ဆင်သောအခါ၊အကောက်ခွန်ဌာနမှ ငွေအမြောက်အများ ယူဆောင်လာနိုင်မည် မဟုတ်ကြောင်း သိလိုက်ရပြီး အများဆုံး အမေရိကန် ဒေါ်လာ ၅၀၀၀၀ သာ ငွေပေးပို့နိုင်သည်။ .

ဝမ်လီချမ် ဘဏ်ကနေ ပိုက်ဆံပြန်ထုတ်ပြီးသည့် နောက်မှာတော့ အနည်းငယ် စိတ်ဓာတ်ကျသွားရ၏။ ငွေမှာ ၃ သိန်းသာ ထုတ်ယူနိုင်ပြီး ငွေနည်းလွန်းသည်ဟု ခံစားမိသည်။ သူ့ရှေ့မှာ ယခုလိုအခွင့်အရေးကောင်းများနှင့် ချော်ထွက်သွားသည်ကိုသာ လက်ပိုက်သာကြည့်နေနိုင်သည်။ ဘယ်လောက်တောင် မကျေမနပ်ဖြစ်စရာ ကောင်းလိုက်သလဲ။

xxxxxxx💙