Chapter 62

📽️ Chapter 62

နောက်တစ်နေ့တွင် ရန်ရှူ နိုးလာသောအခါ စန့်ရှန်းက အိမ်တွင် မရှိတော့ပေ။ 

ယမန်နေ့ညက ရုတ်တရက်ကြီး တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်ခိုင်းပြီးနောက် စန့်ရှန်းက သူ့တည်ရှိမှုကို ထိတ်ထိတ်ပျာပျာ အသုံးပြုထားသည့် အချိန်အတွင်း မနက်တစ်နာရီမတိုင်မီအထိ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်စေခဲ့သည်။  

ပြီးသွားသောအခါ စန့်ရှန်းက သူ့ကို လွှတ်ပေးရန် ငြင်းဆန်နေခဲ့သော်ငြား သူကမူ လှုပ်ရှားရန် ပင်ပန်းနေခဲ့သည်။ သူက ခြိမ်းခြောက်မှုတစ်ခုလိုပင် အနားကို ကပ်၍ တီးတိုးပြောခဲ့သေးသည်။

"ကိုယ်တစ်ယောက်ပဲ မင်းကို ငိုအောင် လုပ်နိုင်တယ်…" 

ရန်ရှူမှာ ဒေါသထွက်ရလွန်း၍ ပေါက်ကွဲချင်လာသည်။ အိမ်မက်ထဲတွင်လည်း စန့်ရှန်းကို မရပ်မနား ကြိမ်းမောင်းခဲ့သေးသည်။ 

သူက တစ်ညလုံး ကြိမ်းမောင်းခဲ့လေသည်။ 

သို့သော်လည်း သူနိုးလာသောအခါ စန့်ရှန်းက အလုပ်သွားနှင့်ပြီဖြစ်၍ သူ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပေ။

လတ်တလောတွင် သူ့ထံ၌ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုကလွဲ၍ အလုပ်မရှိပေ။ ထို့ကြောင့် ရန်ရှူက ဇာတ်ညွှန်းများကို ဖတ်နေပြီး နောက်လာမည့် ဒရာမာအတွက် ပြင်ဆင်နေသည်။ 

ရိုက်ကူးရေးကို မပူးပေါင်းမီ ကြော်ငြာရိုက်ကူးရေး နှစ်ခု ရှိပြီး ကျန်သည့်အချိန်များ၌ အနားယူနိုင်သည်။ 

ယင်းက ကူးပြောင်းရေးကာလတွင် ရှိနေသည့် အနုပညာရှင်တစ်ယောက်အတွက် ကောင်းပေသည်။ သူက အမြင့်သို့တက်နေသည့် ကာလအတွင်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ခဲ့လေရာ ယခုတွင်မှ အနားယူချိန်အချို့ရသဖြင့် အတော်လေး သဘောကျနေခဲ့သည်။ 

သူက အိမ်အနှံ့ ခြေဗလာဖြင့် လျှောက်သွားသည်။ ပထမဆုံး ကြောင်အတွက် စည်သွပ်ဘူးကိုဖွင့်ကာ ခွဲ၍ ရေစိမ်လိုက်ပြီးနောက် အစာခွက်ထဲသို့ ထည့်ပေးသည်။ 

ထို့နောက် သူ့အတွက် ပေါင်မုန့်နှစ်ချပ်ကင်၍ ပရိုဂျက်တာ ဖွင့်ကာ တီဗီစီးရီးများ ကြည့်သည်။ 

စားပြီးသွားသောအခါ တီဗီစီးရီးအပိုင်းတစ်ခုလုံးနီးပါး ကြည့်မိသွားသဖြင့် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ သွားကာ တရုတ်တိုင်းရင်းဆေးကို သောက်သည်။ 

အရာအားလုံးပြီးသွားသောအခါ ဝရန်တာရှိ ကျောက်ထိုင်ခုံလေးထက်တွင် လှဲလျောင်းကာ ခုံ၏ နောက်ကျောကို ခြေပစ်လက်ပစ် မှီထားလိုက်သည်။ သူ့ခြေထောက်များကို ခါလိုက်ပြီးနောက် ဖုန်းတွင် ရှာဖွေကြည့်လိုက်သည်။

[အမျိုးသားတွေရဲ့ကျောက်ကပ်ချို့တဲ့တဲ့ လက္ခဏာတွေက ဘာလဲ] 

သူက စန့်ရှန်း သူ့အား ဖျက်ဆီးနိုင်သည်ဟုပင် ခံစားနေရသည်။ 

တစ်ခဏမျှ လှဲလျောင်းပြီးသွားသောအခါ စန့်ရှန်းထံ စာပို့လိုက်သည်။ [ဒီနေ့ ပြန်လာရင် အသီးအရွက်တွေ ဝယ်ခဲ့ပေး…] 

ရွံစရာ ရွံစရာ [အီးပုံ]: [ကိုယ့်ဘာသာ ချက်မလို့လား…] 

RS: [ငါသင်ချင်တာတွေ တတ်ပြီးသွားတာ သေချာတာ... လုယိယန် လုပ်တတ်ရင် ငါလည်း လုပ်တတ်ရမယ်…] 

ရွံစရာ ရွံစရာ [အီးပုံ]: [ဘာလို့ သူနဲ့လိုက်ယှဥ်နေရတာလဲ…] 

RS: [သူ့ထက်ပိုညံ့လို့ မရဘူး…] 

ရွံစရာ ရွံစရာ [အီးပုံ]: [အိမ်မှာဆိုရင်တောင် ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသင့်တယ်... ပါပါရာဇီတွေ ဒရုန်းနဲ့ ရိုက်မယ်ဆို ဘယ်လို လုပ်မလဲ…] 

RS: [ငါ့အိမ်မှာ ဘာဝတ်ဝတ် ဘာလို့ လာဂရုစိုက်နေတာလဲ…] 

မကြာမီ တစ်ခုခု မှားနေကြောင်း သဘောပေါက်သွားသည်။ ရန်ရှူ ထရပ်၍ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ့ဆီ ချိန်ရွယ်ထားသော ကင်မရာဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲတွင် မော်နီတာတစ်လုံး ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

သူ ထရပ်၍ မော်နီတာအောက်မှ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူက ဓါတ်ပုံတစ်ပုံ ရိုက်လိုက်ပြီးနောက် စန့်ရှန်းထံ ပို့လိုက်သည်။ [မင်းတပ်ထားတာလား…] 

ရွံစရာ ရွံစရာ [အီးပုံ]: [အင်း…] 

ရန်ရှူက မော်နီတာ အောက်တွင် နှစ်မိနစ်မျှ တိတ်တဆိတ် ရပ်နေလိုက်ပြီးနောက် တစ်ခန်းလုံးကို လိုက်ရှာလိုက်ရာ ဧည့်ခန်းထဲမှာသာ တစ်လုံးတပ်ထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

သူက အလျင်အမြန် စာရိုက်ကာ မေးလိုက်သည်။ [နှာဘူးအိုကြီးက ငါ့ရေချိုးခန်းထဲမှာရော ကင်မရာအသေးတွေ တပ်ထားသေးတာလား... အိပ်ခန်းထဲက အိပ်ရာကို မျက်နှာမူထားတဲ့ နေရာမှာရောလေ…] 

ရွံစရာ ရွံစရာ [အီးပုံ]: [အဲ့ဒီနေရာတွေက မလိုပါဘူး... ကိုယ့်ဘာသာ ကြည့်လို့ရသားပဲ…] 

ချစ်သူတစ်ယောက်က အိမ်တွင် မော်နီတာတစ်ခု တပ်ထားပါက အခြားလူများက ဒေါသထွက်သွားကြပြီး သူတို့၏ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို ချိုးဖောက်သည်ဟု ခံစားကြရမည် ဖြစ်သည်။   

သို့သော်လည်း ရန်ရှူက ကွဲပြားသည်။ သူက တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် စာရိုက်ကာ မေးလိုက်သည်။ [မင်းက ငါ့အလှအပတွေကို ကြည့်ဖို့အတွက် မော်နီတာ တပ်ထားတာလား…]    

ရွံစရာ ရွံစရာ [အီးပုံ]: [မင်းက ဘယ်လို အလှအပကို လိုချင်တာလဲ…] 

RS: [မင်းအနေနဲ့ အလင်းရောင်ကို မြှင့်ပြီး နေရာကိုလည်း ချိန်ညှိသင့်တယ်... အနည်းဆုံးတော့ ငါ့အသားအရည်လေး ချောမွေ့နေဖို့ လိုတယ်လေ... ငါ့မျက်နှာကလည်း သေးလွန်းနေတော့ နည်းနည်း ကြောက်စရာ ကောင်းနေသလိုပဲ…]  

ရွံစရာ ရွံစရာ [အီးပုံ]: [ကောင်းပြီ…] 

ရန်ရှူက ကင်မရာကို တစ်ခဏမျှ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထွက်သွားမည်ပြုသော်လည်း ရုတ်တရက် ပြန်လှည့်လာခဲ့သည်။ သူက ကင်မရာထက်တွင် သူ့အဝတ်များကို မကာ လှည်စားမှုလေး ပြုလုပ်လိုက်ပြီးနောက် အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်သွား၍ ဘောင်းဘီ ဝတ်လိုက်သည်။

ညဝတ်အင်္ကျီ ဝတ်ပြီးသွားသောအခါ ထပ်ပြီး ထွက်လာပြန်သည်။ ရန်ရှူက ဆံပင်ဖီးလာပုံ ပေါ်ပြီး ကျောက်တုံး ထိုင်ခုံလေးပေါ်တွင် အိန္ဒြေရရ ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ သူက ကင်မရာအောက်တွင် ကိုယ်နေဟန်ထားကို ထိန်းထားရင်း ဇာတ်ညွှန်း ဆက်ဖတ်နေလေသည်။ 

တစ်ခဏမျှ ကြည့်ပြီးနောက် ဆက်မထိန်းထားနိုင်တော့ပေ။ ဖုန်းကို ပြန်ကောက်ကာ သူ မကြာခင်က ရိုက်ထားသည့် ဓါတ်ပုံများကို စုအန်းရီထံ ပို့လိုက်သည်။ [စန့်ရှန်းက ငါ့အိမ်ထဲမှာ ကင်မရာ တပ်ထားတယ်…] 

အန်တီစု: [သူက စိတ်ရောဂါများ ဖြစ်နေတာလား... ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး လာတပ်ရတာလဲ... နင် သူနဲ့ ရန်ဖြစ်ထားတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား... ထပ်ပြီး လမ်းခွဲကြပြန်ပြီလား…]  

RS: [သူက ငါ့ကို အရမ်း ချစ်တာကြောင့်ပဲလေ... ဘယ်ဘောစ့်တွေကများ သူတို့ဇနီးလေးတွေရဲ့ အိမ်မှာ စောင့်ကြည့်ကင်မရာ တပ်ထားကြလို့လဲ... သူက ငါ့ကို ဘယ်အချိန်မဆို ဘယ်နေရာမဆို ကြည့်နေချင်လို့လေ…] 

အန်တီစု: [နင်တို့က တကယ့် ပြီးပြည့်စုံတဲ့စုံတွဲပဲ... နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ကောင်းကင်က တွဲပေးထားတာပဲ ဖြစ်ရမယ်... ပြီးပြည့်စုံတဲ့ စုံတွဲဆိုတော့ မခွဲမခွာ နေကြနော်…] 

RS: [သဝန်တိုတတ်ပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာ လွှမ်းမိုး ခြယ်လှယ်တတ်တယ်... သူ နောက်ဆုံးတော့ အရည်အချင်း ပြည်မီတဲ့ ဘောစ့်တစ်ယောက် ဖြစ်လာပြီ... ငါအရမ်း ကျေနပ်နေတယ်…] 

အန်တီစု: [နင်က ဒီလိုပုံမျိုးကို အရမ်းသဘောကျနေတာ သိရလို့ ပြောစရာ စကားမဲ့သွားပြီ…]  

RS: [နင့်လို singleတွေကတော့ ကိုယ့်ချစ်သူက ကိုယ့်ကို ရူးမတတ် သဝန်တိုတဲ့ ခံစားချက်ကို နားလည်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ... ငါကတော့ စန့်ရှန်း သဝန်တိုနေတာကို တွေ့လိုက်တိုင်း ငါ့ကိုယ်ငါ ပြီးပြည်စုံလွန်းလို့ စန့်ရှန်းက ငါ့ကို စွဲလမ်းနေပါလားလို့ ခံစားရတယ်…] 

အန်တီစု: [ငါလည်း ခုဏက ငါဘာလို့ စိတ်တွေ ပူပန်လာရလဲဆိုတာ တွေးနေတာလေ…] 

ယင်းက ပါ့ကျုံး၏ဝတ္ထုများတွင် ဖြစ်နေကျကိစ္စပင်။ ပါ့ကျုံးက ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ် ပြင်းပြပြီး ထိန်းချုပ်လိုစိတ် များပြားသည်။ ထိန်းချုပ်ခံလိုက်ရသောအခါ ဇနီးလေးများက ခုခံရန် ကြိုးစားကြပြီး ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်လိုကြကာ ပါ့ကျုံးက ထိတ်လန့်စရာကောင်းသည်ဟုပင် တွေးလာတတ်ကြသည်။ 

သို့သော်ငြား ရန်ရှူထံ ဖြစ်လာသောအခါ လုံးလုံး ကွဲပြားသွားသည်။ သူကမူ 'စန့်ရှန်းက သူ့ကို အရမ်းချစ်လွန်းလို့ သူ့ကို ချစ်တာ မရပ်နိုင်တော့ဘူး... သူ့မှာ သေချာပေါက် ဆွဲဆောင်မှုတွေ ရှိနေတာပဲ' ဟုသာ တွေးမိမည် ဖြစ်သည်။ 

စန့်ရှန်း၏ အချစ်များကို စင်ဂယ်ခွေးလေး စုအန်းရီထံ ကြွားပြီးနောက် ရန်ရှူက တစ်ခဏလောက် ဇာတ်ညွှန်း ဆက်ဖတ်နေခဲ့သည်။ 

လှဲရသည်ကို ပျင်းလာသောအခါ ခန္ဓာကိုယ်ကို စတင် လှုပ်ရှားလာလေတော့သည်။ 

ပထမဆုံး ဧည့်ခန်းထဲမှ ကော်ဖီစားပွဲကို ဖယ်ကာ အလည်တွင် ပိုကျယ်သည့် ကူရှင်ကို ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဂီတသံကို ဖွင့်ကာ ကူရှင်ပေါ်တွင် အကလေ့ကျင့်ခဲ့သည်။ 

'ကြည့်ချင်နေတယ်မလား' 

'လုံလုံလောက်လောက် ပြပေးမယ်'

………. 

စန့်ရှန်းက သူ့ရှေ့ရှိ ကွန်ပျူတာပေါ်၌ အစီရင်ခံစာ အမျိုးမျိုး ရှိနေပြီး ရုံးခန်းထဲတွင်  ထိုင်နေသည်။ 

ကွန်ပြူတာဘေးတွင် screenသေးသေးလေး တစ်ခု ရှိပြီး ရန်ရှူ၏ ဧည့်ခန်းနေရာကို ပြသနေခဲ့သည်။ သူက ရန်ရှူ တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲတွင် အကလေ့ကျင့်နေသည့် မြင်ကွင်းကို ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ နားကြပ်များကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး တပ်လိုက်သောအခါ ရန်ရှူထံမှ တေးသီချင်းသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ 

သီချင်းသံ ကြားသောအခါ ရန်ရှူ၏ ကခုန်မှုကို ပြီးပြည့်စုံသွားစေခဲ့သည်။ 

ရန်ရှူ၏ အကစွမ်းရည်က အမြဲတစေ မြင့်မားလေသည်။ ငယ်စဥ်ကတည်းက တရုတ်ရိုးရာအကကို လေ့လာခဲ့သဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်က ပေါ့ပါးသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် စိတ်ဝင်စားရာ အတန်းများကို လျှောက်ထားခဲ့ပြီး အခြားအကစတိုင်များကိုလည်း လေ့လာခဲ့သည်။ သူက အကအမျိုးအစား မျိုးစုံ ကျွမ်းကျင်သူပင်။ 

လွန်ခဲ့သည့် နှစ်အနည်းငယ်က ရန်ရှူကို အကနည်းပြအဖြစ် ဖိတ်ကြားသည့် အကပရိုဂရမ်များ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ ထိုစဥ်က ရန်ရှူမှာ "ငါမဟုတ်ဘူး" ပရိုဂရမ်ကိုသာ ရွေးချယ်ခဲ့ပြီး ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ပြန်တွေးကြည့်တိုင်း နောင်တရခဲ့မိသည်။ အဆုံးတွင် လုယိယန်က သွားခဲ့သဖြင့် ရန်ရှူကို အတော်လေး စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်စေခဲ့သည်ပင်။ 

မွန်းတည့်နေရောင်အောက်တွင် ကခုန်နေသည့် ချစ်ရသူလေးကို ကြည့်ကာ ဒေါသထွက်စရာ အလုပ်များသည်ပင် ပိုမို လွယ်ကူလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ 

စန့်ရှန်းက နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးများကို ပင့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး တစ်ခဏအကြာ အလုပ်လုပ်နေသည်ကို ရပ်ကာ ထိုင်ခုံကို ကျောမှီလိုက်ပြီး စိတ်အပန်းပြေစေရန် မော်နီတာကို ခဏ စိမ်ပြေနပြေ ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဖုန်းထုတ်ကာ စာပို့လိုက်သည်။ [ပင်ပန်းနေရင် အနားယူပါဦး…] 

ကိုယ်မင်းကို အရမ်းသဘောကျတယ် [အသည်းပုံ]: [ဒါဆို မင်းကရော အနားယူပြီးပြီလား…] 

X: [မင်းကို ကြည့်ရင်း အနားယူနေတာ…] 

မော်နီတာ မျက်နှာပြင်ထက်တွင် ရန်ရှူက အကြောလျှော့နေပြီးနောက် မော်နီတာအောက်သို့ လျှောက်သွားကာ ကင်မရာကို အသည်းပုံလေး လုပ်ပြလိုက်သည်။

စန့်ရှန်းက စောင့်ကြည့်ကင်မရာ မျက်နှာပြင်ကို ကြည့်ကာ ရယ်မောလိုက်လေသည်။ 

………. 

ရန်ရှူက ညနေ ခုနစ်နာရီ မတိုင်မီအထိ စောင့်နေသော်လည်း စန့်ရှန်းတစ်ယောက် စျေးဝယ်ကာ ပြန်လာမည့် အချိန်ကို မစောင့်လိုက်ရပေ။ 

သူက စန့်ရှန်းထံမှ မက်ဆေချ့်ရခဲ့သည်။ [ဒီနေ့ အချိန်ပို ဆင်းရလောက်တယ်... အရင်စားနှင့်ပါလား…] 

ရန်ရှူက ဖုန်းကို ကြည့်ကာ စိတ်မကျေမနပ် ဖြစ်သွားသော်လည်း စန့်ရှန်းကို မနှောင့်ယှက်ချင်ပေ။ သူက အိမ်ကနေ အစားအသောက်များ မှာစားလိုက်ပြီး ဇာတ်ညွှန်း ဆက်ဖတ်နေခဲ့သည်။ 

ရလဒ်အနေဖြင့် စန့်ရှန်းတစ်ယောက် ညဆယ့်တစ်နာရီ ထိုးသည်အထိ ပြန်မလာခဲ့သေးပေ။ အိမ်ထဲတွင် တစ်ခဏမျှ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေပြီးနောက် ရန်ရှူ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ အဝတ်အစားများလဲကာ အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။ 

သူက ပြိုင်ကားလေးထဲသို့ ဝင်လာပြီး လမ်းကြောင်းဦးတည်ရာကို ထည့်သွင်းကာ မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။ 

စန့်ရှန်း၏ ကုမ္ပဏီသို့ ရောက်ရန် မိနစ်နှစ်ဆယ် ကြာသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ရှူ မှားကွေ့မိသဖြင့် မိနစ်လေးဆယ်ကြာမှ ရောက်လာခဲ့သည်။  

ကုမ္ပဏီထဲသို့ ဝင်လာသောအခါ မျက်နှာဖြင့် ဖွင့်ကာ ကုမ္ပဏီထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် အစည်းအဝေးခန်းထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် သွားလိုက်သည်။ 

အစည်းအဝေးခန်း၏ တံခါးကို စောင့်ကြပ်နေသူမှာ အနည်းငယ် ပျာယာခတ်သွားလေသည်။ ရန်ရှူ ဝင်လာသည်ကို တွေ့သောအခါ ရှန်းကျွင့်ကျင်းကို မေးပြီးသည်နှင့် ရန်ရှူကို ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ 

အစည်းအဝေးခန်းထဲမှ လူတိုင်းက ရန်ရှူ ရုတ်တရက် ဝင်လာသည်ကို တွေ့သောအခါ ထိတ်လန့်သွားကြပြီး အစီရင်ခံနေကြသည့် ဝန်ထမ်းများမှာလည်း ရပ်သွားကာ စန့်ရှန်းကို ပျာယာခတ်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြသည်။ 

ကြည့်ရတာ အနုပညာကုမ္ပဏီကို ဝယ်ပြီးသွားတော့ အနုပညာရှင်တွေပါ သူတို့ရဲ့ အစည်းအဝေးကို လာတက်ကြတော့မှာလား... 

စန့်ရှန်းက အာရုံမထားဘဲ ရန်ရှူကိုသာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် မေးလိုက်သည်။

"ဘာလို့ ရောက်လာတာလဲ…" 

"အခု ဘယ်အချိန် ရှိပြီလဲ... အလုပ်လုပ်နေတုန်းပဲလား…" 

ရန်ရှူက အလွန် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်နေဟန်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။ 

"ရုတ်တရက်ကြီး ပရောဂျက်မှာ ကိစ္စပေါ်လာလို့ ဖြေရှင်းဖို့ လိုနေတာ…" 

အစည်းအဝေးခန်းထဲမှ ဝန်ထမ်းများမှာ နေရာမှာပင် မလှုပ်ရဲကြဘဲ ထိုင်ပြီး နားထောင်နေသင့် မနေသင့် မသိကြတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် ကျဥ်းထဲကျပ်ထဲ ရောက်နေကြလေသည်။ 

သူတို့အားလုံး ရှန်းကျွင့်ကျင်းကို ကြည့်လိုက်ကြသော်လည်း ရှန်းကျွင့်ကျင်းက ရှိုးကောင်းကောင်း ကြည့်နေသည့်အလား ထိုင်ခုံမှာပင် ပြုံး၍ ထိုင်နေဆဲ ဖြစ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ရှန်းကျွင့်ကျင်းက ဂရုမစိုက်မှတော့ သူတို့လည်း ဂရုမစိုက်တော့ဘူး... 

ရန်ရှူက ထိုင်ခုံကို ဆွဲယူကာ စန့်ရှန်းရှေ့တွင် ခပ်စောင်းစောင်း ထိုင်၍ မေးလိုက်သည်။

"ဘာပြဿနာ ဖြစ်နေတာလဲ…" 

"ရုံးချုပ်မှာ အရှုပ်အထွေးတစ်ခု ဖြစ်သွားလို့ ကိုယ်တို့ဆီ လွှဲပေးလိုက်တာ... ကိုယ်တို့က ဒါကို ဖြေရှင်းပေးရမှာ…" 

“ရုံးချုပ်လား... မင်းအဖေ စီစဥ်ပေးလိုက်တာလား…" 

"အင်း…" 

ရန်ရှူက ထပ်မမေးတော့ဘဲ ဖုန်းကို ထုတ်ကာ မစ္စတာစန့်၏ ဖုန်းနံပါတ်ကို ရှာ၍ တန်းခေါ်လိုက်သည်။ 

တစ်ဖက်လူက ချက်ချင်း ကိုင်လာသည်။

"ရန်ရန်... ဦးလေးကို ဘာပြောစရာ ရှိလို့လဲ…" 

“ဦးလေးစန့်... ဘာလို့ စန့်ရှန်းကို အလုပ်တွေ အများကြီး စီစဥ်ပေးရတာလဲ... ည ဆယ့်နှစ်နာရီတောင် ထိုးတော့မယ်... သူအခုထိ အလုပ်မဆင်းရသေးဘူး... အစည်းအဝေး လုပ်နေရတုန်းပဲ…" 

"ယို့... မင်းတို့တွေ ပြန်အဆင်ပြေသွားပြီလား…" 

"အင်းလေ... အန်တီ မပြောပြဘူးလား…" 

“မပြောပြဘူးလေ... ဦးတို့က မင်းအကြောင်းမှ မပြောဖြစ်ကြတာ... စန့်ရှန်းအကြောင်း သားလည်း သိပါတယ်... သူ့အတွက် အလုပ်တွေ မပေးထားရင် မကောင်းတာတွေ ထပ်တွေးနေမှာ... အများကြီးတွေးနေရင် သေသွားလိမ့်မယ်... ဒါကြောင့် ဦးလေးလည်း အလုပ်တွေ အများကြီး ပေးထားရတာလေ... အလုပ်လေး နည်းနည်းလောက် လုပ်ပြီး အလုပ်ရှုပ်နေမှ ဘာမှ မတွေးနိုင်တော့မှာ…" 

ရန်ရှူက စန့်ရှန်း၏ အဖေနှင့် စကားပြောနေသည့်တိုင် မယဥ်ကျေးပေ။

"ဒါက အလုပ်လေး နည်းနည်းပဲလား... သူက ဦးလေးရဲ့ သားအရင်းရော ဟုတ်ရဲ့လား... ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့ကို မြည်းတွေလို အလုပ်ခိုင်းလို့ မဖြစ်ဘူးလေ…" 

“ဒါဆို..."

မစ္စတာစန့် အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားသည်။

"ဒါဆို နည်းနည်းလောက် ပြန်ယူရမလား…" 

"ယူရမှာပေါ့... ကျွန်တော်က ဦးလေးကို ညွှန်ကြားနေရဦးမှာလား…" 

"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ.... စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့... သားတို့ အဆင်ပြေရင် ဦးလေးလည်း ပြဿနာ မလုပ်တော့ပါဘူး…" 

"ဒါဆို ဒီကိစ္စကို ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမလဲ ပြောပြဦးလေ…" 

ရန်ရှူက အလွတ်မပေးသေးပေ။ 

"စန့်ရှန်းကို ဖုန်းပေးလိုက်…" 

ရန်ရှူ စန့်ရှန်းထံ ဖုန်းပေးလိုက်သောအခါ စန့်ရှန်းက ပြုံး၍ လှမ်းယူလိုက်သည်။

"အဖေ…" 

စန့်ရှန်း၏ မျက်လုံးများက ရန်ရှူ၏ ကိုယ်ထက်တွင် လှည့်ပတ်နေပြီးနောက် အဆုံးတွင် နူးညံ့စွာဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ဟုတ်ကဲ့... ကျွန်တော် သိပါပြီ…"

စန့်ရှန်း ဖုန်းချလိုက်သောအခါ ရှန်းကျွင့်ကျင်းထံ လက်ယမ်းပြလိုက်သည်။

"လူတိုင်းကို စာအိတ်နီ ပေးလိုက်…" 

သူက ထပ်ပြောလိုက်သေးသည်။

"အလုပ်ဆင်းပြီးရင် မနက်ဖြန်တစ်ရက် နားလို့ ရတယ်…" 

အစည်းအဝေးခန်းထဲမှ လူများက ချက်ချင်း ပျော်ရွှင်သွားကြလေသည်။ 

ရှန်းကျွင့်ကျင်းက အပြုံးလေးတစ်ခုဖြင့် ဖုန်းကိုကောက်ယူလိုက်သည်။ သူ ချိန်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အချိန်ပိုဆင်းကြသူတိုင်းကို ယွမ်နှစ်သောင်း စာအိတ်နီ ပေးလိုက်ပြီးနောက် ရန်ရှူ၊ စန့်ရှန်းတို့နှင့်အတူ ရုံးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

နောက်ထပ်အခြားသူများ မရှိတော့သည့်အခါမှ ရှန်းကျွင့်ကျင်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

"မင်းက နည်းနည်းလောက် ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆန်နေပါလားနော်... ဆက်ဆံပုံကလည်း သားအရင်းက ချွေးမလောက်တောင် မကောင်းရှာပါလား…" 

ရန်ရှူ မျက်လုံးလှိမ့်လိုက်သည်။

"သူနဲ့ သူ့အဖေ နှစ်ယောက်လုံးက အကျင့်ကောင်းကြတယ်လေ... ရက်နည်းနည်းလောက်နေမှ မရှင်းလင်းရင် အိမ်ကို သွားပြီး ခေါင်မိုးတွေ ဖော်တော့မှာ…" 

ပြောပြီးသွားသောအခါ စန့်ရှန်း၏ လည်စီးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။

"မြန်မြန်လာ…" 

စန့်ရှန်းမှာ ကိုယ်ပိုင်ကိစ္စလေးများ လုပ်ရန် လိုနေစဥ်မှာပင် ရန်ရှူထံမှ ဆွဲခေါ်သွားခံခဲ့ရသည်။ 

ရှန်းကျွင့်ကျင်းက ဥာဏ်ရှိရှိဖြင့် လိုက်မသွားဘဲ ရုံးခန်းထဲမှာသာ ကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။ 

တံခါးကို ဖြတ်ဝင်လာသည်နှင့် ရန်ရှူမှာ စန့်ရှန်းထံမှ အပွေ့ခံလိုက်ရပြီး စားပွဲပေါ်သို့ တင်ခံလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် စန့်ရှန်းက သူ့ကို အနမ်းပေးလာပြီး တီးတိုးပြောလိုက်သည်။ "ပေါင်ပေ့ကို အရမ်းလွမ်းနေတာ…" 

ရန်ရှူက သူ့လည်တိုင်ကို ဖက်တွယ်ထားပြီး ဟမ့်ခနဲ လုပ်လိုက်သည်။

"မင်းက အိမ်ပြန်လာရကောင်းမှန်း မသိတော့ ငါကပဲ မင်းဆီ လာရတော့တာပေါ့…" 

"အင်း..." 

"ဘာလို့လဲ... မင်းကုမ္ပဏီဆီ လာပြီး မင်းကိစ္စတွေ ဝင်စွက်ဖက်တာကို သဘောမကျဘူးလား…" 

"မဟုတ်ပါဘူး... သဘောကျတယ်…"

စန့်ရှန်းက သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်။

"ကိုယ်အရမ်း သဘောကျတယ်…" 

………. 

စာရေးသူ၏မှတ်ချက် 

စားပွဲတို့ ရုံးထိုင်ခုံတို့လို အရာမျိုးတွေဆို မာကျောတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ဝယ်သင့်ပါတယ်... အထူးသဖြင့် စန့်ရှန်းလို လေးစားမှုမရှိတဲ့ ပိုင်ရှင်အိုကြီးနဲ့ တွေ့ခဲ့ရင်ပေါ့... 

မဟုတ်ရင် သူတို့လေးတွေ သက်တမ်းတိုရှာမှာ...

📽️