Volume 1 (သေမျိုးနယ်မြေ ၀၃၆)
Chapter 36 (ငတုံး)
ချန်မုရယ်က ဝမ်းချီမော့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။
ဝမ်းချီမော့က တင်းမာစွာပြောလိုက်သည်။ "မစ္စဝမ်ဖန်းပြောတာ မှန်ပါတယ်၊ လင်ချီးယဲ့ရဲ့အရင်ဆန္ဒက ချီချီဟားကို သွားချင်ပေမယ့် အဲဒီနောက်မှာတော့ တပ်ဖြန့်မှုကို နာခံပြီး ဝူးလူမုချီကို သွားခဲ့တာပါ။"
ဒေါ်လေးက သံသယဖြစ်နေသည်။ "သူ့စာရွက်စာတမ်းတွေရော။"
ဝမ်းချီမော့သည် လက်ဆွဲအိတ်ထဲမှ စာရွက်အမြောက်အမြားကို ထုတ်ယူပြီး စားပွဲပေါ်တွင် တစ်ခုပြီးတစ်ခုတင်ကာ ဒေါ်လေးထံသို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။
"လင်ချီးယဲ့ရဲ့ စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းတွေက ဒီမှာရှိပါတယ်၊ ခင်ဗျားယူလို့ရပါတယ်။" ဝမ်းချီမော့သည် ခဏလောက်စဉ်းစားပြီး ဆက်ပြောသည်။ "နောင်အခါရောက်လာမယ့် စာရွက်စာတမ်းတချို့ ရှိကောင်းရှိနိုင်တယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့ နောက်တစ်ခေါက် ပြန်လာခဲ့ပါ့မယ်။"
ဒေါ်လေးသည် မျက်လုံးကိုကျဉ်းကာ စာရွက်ကိုယူပြီး အရေးကြီးသော အချက်အလက်တချို့ ပျောက်ဆုံးမှာကို စိုးရိမ်သဖြင့် စာလုံးတစ်လုံးစီကို ဖတ်လေသည်။
အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် သူမသည် စာရွက်ကို ချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
"သူ့မျက်လုံးက အခုမှကောင်းတာ၊ သူ စစ်သားအဖြစ်နဲ့ တစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာကို ကျွန်မစိုးရိမ်တယ်…"
"စိတ်ချပါ၊ ကျွန်တော်တို့ လင်ချီးယဲ့ရဲ့မျက်လုံးကို အသေးစိတ် စစ်ဆေးပြီးပါပြီ၊ တခြားဘာပြဿနာမှ ရှိမှာမဟုတ်ပါဘူး။ သူက အရမ်းကျန်းမာတယ်။" ဝမ်းချီမော့၏ အသံသည် တဖြည်းဖြည်း ပျော့ပျောင်းလာသည်။ "ပြီးတော့ ကလေးက အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ သူတို့က မိသားစုရဲ့တောင်ပံအောက်ကနေ ထွက်သွားမှာပဲမဟုတ်ဘူးလား။"
ဒေါ်လေးသည် တစ်ခုခုပြောချင်သလို ပါးစပ်ကိုဖွင့်လိုက်ပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ကူကယ်ရာမဲ့ သက်ပြင်းသာချလိုက်နိုင်တော့သည်။
"မစ္စဝမ်ဖန်း ဒါက စစ်တပ်ထဲဝင်တဲ့အတွက် လင်ချီးယဲ့ရဲ့ထောက်ပံ့ကြေးပါ၊ ကျေးဇူးပြုပြီးလက်ခံပေးပါ။" ချန်မုရယ်သည် စာအိတ်ထူထူတစ်အိတ်ကို ထုတ်ကာ ဒေါ်လေးရှေ့ကို တွန်းပို့လိုက်သည်။
ဒေါ်လေးသည် စာအိတ်ထောင့်ကို ကြည့်လိုက်တော့ တုန်လှုပ်သွားပြီး နှစ်ယောက်သားကို ထိတ်လန့်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။
"ဒါက...အရမ်းမများဘူးလား။"
"အခု နိုင်ငံက စစ်သားတွေကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ထောက်ပံ့ပေးနေပြီး လင်ချီးယဲ့ရဲ့တပ်ဖွဲ့က အတော်လေးထူးခြားပြီး ထောက်ပံ့ကြေးတွေက တခြားနေရာတွေထက် အတော်လေး မြင့်မားပါတယ်။" ဝမ်းချီမော့က ရှင်းပြသည်။
"ထူးခြားတယ်လား။ ဒါကအန္တရာယ်ရှိတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား။" ဒေါ်လေး၏အမူအရာက ပြောင်းသွားသည်။
"မဟုတ်ပါဘူး၊ ထူးခြားတာက… သူက အဝေးရောက်နေလို့ပါ။" ဝမ်းချီမော့က လေးလေးနက်နက် အဓိပ္ပာယ်မဲ့စွာပြောခဲ့သည်။ "ဒါ့အပြင် ဒီကနေ ဝူးလူမုချီမှာ တော်တော်ကြာကြာနေရလိမ့်မယ်။"
"အဲဒီလိုကိုး။" ဒေါ်လေးသည် လက်ထဲကစာအိတ်ကို ကိုင်ရင်း တုန်ယင်သွားသည်။
ပထမဆုံးအကြိမ် သူမ ပိုက်ဆံတွေ အများကြီးမြင်ဖူးတာဖြစ်သည်။
"အရာရှိတို့ ဒီငွေကို သူ့ဆီ ပို့ပေးနိုင်မလား။" ဒေါ်လေးက စိုးရိမ်တကြီးမေးသည်။ "သူက ဒီလောက်အဝေးကြီး တစ်ယောက်တည်းခရီးထွက်ပြီး ပိုက်ဆံမရှိရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ပြီးတော့ အိမ်မှာ ပိုက်ဆံတွေ အများကြီးရှိတာကြောင့်… ကျွန်မစိတ်မချမ်းသာဘူး "
"စစ်တပ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံအများကြီးမလိုပါဘူး၊ ပြီးတော့ ပိုက်ဆံက မိသားစုဝင်တွေအတွက်ဆိုတဲ့ စည်းမျဉ်းတွေရှိတာကြောင့် ကျေးဇူးပြုပြီး လက်ခံပေးပါ။" ဝမ်းချီမော့၏မျက်လုံးများ အနည်းငယ်ကျဉ်းလာပြီး သူ့အသံက တဖြည်းဖြည်း လေးနက်လာသည်။
"လုံခြုံရေးအရတော့… စိတ်မပူပါနဲ့၊ ကျွန်တော်တို့ဒီမှာရှိနေသရွေ့ ခင်ဗျားတို့ကို ဘယ်သူမှ မထိနိုင်ပါဘူး။"
"ဒါဆို သူထွက်သွားရင် ဘယ်အချိန်ပြန်လာရမှာလဲ။"
"ဆယ်နှစ်။" ချန်မုရယ်သည် သူ့မျက်လုံးများက လေးနက်မှုအပြည့်ဖြင့် ရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။ "ဆယ်နှစ်ကြာရင် သူသေချာပေါက် ပြန်လာမှာပါ။"
"ဆယ်နှစ်…" ဒေါ်လေးသည် ဒီစကားကို ရေရွတ်ရင်း ယန်ကျင့်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ဆယ်နှစ်ကြာရင် အားကျင့်က ကောလိပ်တက်လောက်ပြီ…"
ဝမ်းချီမော့နှင် ချန်မုရယ်တို့သည် ဒေါ်လေးနှင့် ခဏတာ စကားစမြည်ပြောကြပြီး အချိန်နီးလာသောအခါတွင် ထ၍နှုတ်ဆက်ကြသည်။
"စကားမစပ် ဖုန်းခေါ်လို့ရလား။" ဒေါ်လေးက ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို တွေးလိုက်မိသည်။
"ရတာပေါ့။" ဝမ်းချီမော့က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော် ခင်ဗျား ဖုန်းနံပါတ်ပေးခဲ့ပြီး လေ့ကျင့်ချိန်မရှိသေးသရွေ့ ခင်ဗျား သူ့ကိုဖုန်းခေါ်လို့ရပါတယ်။"
"ကောင်းပြီ၊ ကောင်းပြီ။"
ဒေါ်လေးသည် သူတို့နှစ်ယောက်ကို လိုက်ပို့ပြီး တံခါးဝမှာ ခဏရပ်နေရင်း အိမ်ထဲကို ဖြည်းညှင်းစွာပြန်ဝင်ကာ ထိုင်ချပြီး လင်ချီးယဲ့ပိုင်သောအခန်းကို ငေးစိုက်ကြည့်နေသည်။
သူမ၏မျက်လုံးများက တဖြည်းဖြည်း နီရဲလာသည်။
"အမေ့… အစ်ကို စစ်တပ်ထဲဝင်သွားတာက ကောင်းတဲ့အရာပါ။" ယန်ကျင့်သည် ရှောင်ဟေးလိုက်ကို သူ့လက်မောင်းထဲပွေ့ထားရင်း ရှေ့သို့ လျှောက်သွားပြီး သူမကို နှစ်သိမ့်ပေးသည်။
"အမေသိပါတယ်။" ဒေါ်လေးက မျက်လုံးထောင့်များကို သုတ်လိုက်သည်။ "ဒီကလေးက ကြီးလာတော့ သူ အမြဲတမ်း အပြင်ထွက်ပြီး ကမ္ဘာကြီးကို ကြည့်ချင်နေတာ။ သူ့အရည်အချင်းတွေကိုသွေးဖို့ စစ်တပ်ထဲသွားတာက ကောင်းတဲ့အရာပါပဲ။
သူပြန်လာရင် သူ့ကို စစ်မှုထမ်းဟောင်းအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရလိမ့်မယ်။ အမေက သူ့အတွက် ချွေးမရှာတဲ့အခါ လူတွေက အပြေးအလွှားလာမေးကြမှာ သေချာတယ်။"
ယန်ကျင့်: "…"
"အမေ… စိတ်မလျှော့နိုင်တာပဲ။" ဒေါ်လေးသည် ပြတင်းပေါက်ကို မော့ကြည့်ရင်း မှင်တက်သွားသည်။
…
"သွားဖို့အချိန်တန်ပြီ။"
ချန်မုရယ်သည် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာပြီး ပြတင်းပေါက်ကို တိတ်တဆိတ် စိုက်ကြည့်နေသော လင်ချီးယဲ့ကို လက်ဖြင့်ပုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
လင်ချီးယဲ့သည် လသာဆောင်တွင် ဒေါ်လေးကို စိုက်ကြည့်ကာ တိုးတိုးလေးပြောသည်။ "ဘယ်လိုနေလဲ။"
"သူမ ယုံတယ်။"
"ကောင်းတယ်… ပိုက်ဆံပေးခဲ့ပြီလား။"
"ပေးခဲ့တယ်။" ချန်မုရယ်သည် ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး "ဒါက မင်းရဲ့ထောက်ပံ့ကြေးနဲ့ တစ်နှစ်လစာ အပိုငွေတွေပဲ။ ဒါတွေအားလုံးကိုပေးလိုက်တော့ မင်းဘာလုပ်မှာလဲ။"
"ဒီနှစ်တွေအတွင်း ကျွန်တော့်အတွက် ငွေနည်းနည်းစုထားတယ်၊ ဒီတစ်နှစ်ပြီးရင် ကျွန်တော်ပိုက်ဆံတချို့စုပြီး ပြဿနာမရှိတော့ဘူး။"
ဒါကိုမြင်တော့ ချန်မုရယ်သည် ခဏတိတ်ဆိတ်သွားပြီး ထပ်ပြောလိုက်သည်။ "မင်းမှာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိဘူးဆိုရင် ညစာစားဖို့ ရုံးခန်းကိုလာခဲ့လို့ရတယ်။"
လင်ချီးယဲ့က အံ့အားသင့်စွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။ "ယာယီအဖွဲ့ဝင်တွေက နေရာထိုင်ခင်းနဲ့ စားသောက်ဖို့ မပါဝင်ဘူးမလား။"
"ယာယီအဖွဲ့ဝင်တွေက နေရာထိုင်ခင်းနဲ့ စားသောက်ဖို့ မပါဝင်ပေမယ့်…" ချန်မုရယ်သည် သူ့ပခုံးကိုပုတ်ပြီး အဝေးကဗန်ကားဆီ လျှောက်သွားသည်။
"ငါကိုယ်တိုင်ချက်တဲ့ အစားအစာတွေကလွဲရင်ပေါ့။"
လင်ချီးယဲ့က လန့်သွားပြီး သူ့ပါးစပ်ထောင့်မှာ အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာသည်။
တလင်လင်…
ထိုအချိန်တွင် လင်ချီးယဲ့၏အိတ်ကပ်အတွင်းမှ အသစ်တပ်ဆင်ထားသော လက်ကိုင်ဖုန်းက အသံမြည်လာသည်။
"မင်္ဂလာပါ။"
"ရှောင်ချီးလား။ ရှောင်ချီးလား။"
"ကျွန်တော်ပါ ဒေါ်လေး။"
"ဒီကလေးကတော့ နင့်ကိုယ်တိုင် စစ်တပ်ထဲသွားချင်တယ်ဆိုရင် ဘာလို့ငါ့ကိုမပြောတာလဲ၊ နင်သွားချင်ရင်… ငါနင့်ကိုမတားပါဘူး။ ငါ့ကို ဒေါ်လေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ သဘောထားသေးရဲ့လား ဟမ်။"
"တောင်းပန်ပါတယ် ဒေါ်လေး... ကျွန်တော်၊ ကျွန်တော်မှားသွားပါတယ်။"
"အိုး… ရထားပေါ်မှာလား။"
"အင်း။"
"ရောက်ဖို့ ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ။"
"နှစ်ရက်လောက်ကြာမယ်ကြားတယ်၊ ရှောင်လွီဖီက နည်းနည်းနှေးတယ်။"
"စစ်တပ်စခန်းကိုရောက်ရင် များများစားရမယ်၊ ပြီးတော့ နင်အပင်ပန်းမခံနဲ့နဲ့နော်။"
"ကျွန်တော်သိပါတယ် ဒေါ်လေး။"
"ဒါ့အပြင် ဒေါ်လေး ဒီထောက်ပံ့ကြေးတွေအားလုံးကို ရထားတယ်။ ဒေါ်လေး အဲဒါကို အရင်သိမ်းထားပြီး နင်ပြန်လာတဲ့အခါ မိန်းမယူဖို့အတွက် သုံးလို့ရတယ်။"
"ဒေါ်လေး ကျွန်တော်တို့တပ်တွေက လစာကောင်းပြီး နှစ်တိုင်း ပိုက်ဆံအများကြီးရှိတယ်။ ဒေါ်လေး ဒီပိုက်ဆံကို အရင်သုံးလို့ရတယ်။"
"ဒီကလေးကတော့ ဘယ်လိုစုဆောင်းရမလဲ လုံးဝမသိဘူး။ နင်ကိုယ်တိုင်ပိုက်ဆံစုပြီး ပိုကောင်းတဲ့ဘဝကို ဖြတ်သန်းရမယ် ငါပြောတာကြားလား။"
"ကြားပါတယ် ဒေါ်လေး။"
"အင်း၊ ကောင်းပြီ၊ ဒေါ်လေး အရင်ဖုန်းချလိုက်မယ်။"
"ကောင်းပြီ နှုတ်ဆက်ပါတယ် ဒေါ်လေး။"
"စကားမစပ်... မင်း ချီချီဟားကိုရောက်တဲ့အခါ ကောင်းကောင်းရောက်တဲ့ဆိုတာ ဒေါ်လေးကိုသတင်းပို့ဖို့ မမေ့နဲ့နော်။"
"ကျွန်တော်လုပ်ပါ့မယ်၊ နှုတ်ဆက်ပါတယ် ဒေါ်လေး။"
ဖုန်း၏တခြားတစ်ဖက်တွင် အတန်ကြာတိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် ဒေါ်လေး၏အနည်းငယ်ဩရှရှအသံက ထွက်လာပြန်သည်။
"အင်း နှုတ်ဆက်ပါတယ်…"
တီ တီ တီ…
ဖုန်း၏တစ်ဖက်တွင် ဖုန်းချသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာပြီး ဒေါ်လေးသည် ဖုန်းကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ရုပ်တုလို မလှုပ်မယှက် ထိုင်နေလေသည်။
ထို့နောက် ချက်ချင်းပင် သူမ၏မျက်လုံးများမှ မျက်ရည်ပူနှစ်ကြောင်း စီးဆင်းလာသည်။
သူမသည် စားပွဲပေါ် ဖြည်းညှင်းစွာလဲလျောင်းရင်း သူမမျက်နှာကို သူမလက်မောင်းထဲနစ်မြုပ်ကာ တိတ်တိတ်လေးငို နေသည်...
တစ်ဖက်တွင် ယန်ကျင့်သည် တိုးတိုးလေးသက်ပြင်းချကာ
ပြတင်းပေါက်ကိုကြည့်ရန် ခေါင်းကိုလှည့်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ ရေရွတ်လိုက်သည်။
"အစ်ကိုက ငတုံးပဲ…"
…
လူနေရပ်ကွက်ဟောင်း အပြင်ဘက်တွင်
"ချီးယဲ့၊ သွားရမယ့်အချိန်ရောက်ပြီ။" ချန်မုရယ်သည် ခေါင်းကိုလှည့်ကာ တည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။
လင်ချီးယဲ့သည် ဖုန်းကို သိမ်းလိုက်ကာ အဝေးက အိမ်နိမ့်ကို နောက်ဆုံး တစ်ချက်ကြည့်ပြီး အသံပြုလိုက်သည်။
လေက တိုက်နေသည်။
လင်ချီးယဲ့၏နဖူးပေါ်ရှိ အနက်ရောင်ဆံပင်များသည် အနည်းငယ်လွင့်နေကာ ကော်လံကိုတင်းကျပ်စေရန် သူ့လက်ကိုဆန့်ပြီး တစ်ဖက်ကိုလှည့်ကာ လေရှေ့သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
သူတို့အဝတ်အစားများက လှုပ်ခါနေသည်။
TK Team (Chapter 36)
Volume 1 (သေမျိုးနယ်မြေ ၀၃၇)
Chapter 37 (နတ်ဘုရားကိုနိုင်ရခဲ့သောမိန်းကလေး)
နတ်ဘုရားများစိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံ။
ကျယ်ဝန်းပြီး သပ်ရပ်သော ခြံဝင်းထဲတွင် နက်စ်သည် သူမရင်ခွင်ထဲတွင် ပန်းအိုးတစ်လုံးကိုဖက်ထားရင်း လှုပ်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ကြောင်တောင်တောင် ထိုင်နေသည်။
အင်္ကျီဖြူဝတ်ထားသည့် ဆယ်ကျော်သက်တစ်ဦးသည် ဆေးပုလင်းအနည်းငယ်ဖြင့် စင်္ကြံလမ်းကို ဖြတ်လျှောက်လာကာ သူမဘက်သို့ လျှောက်သွားသည်။
"တန်းနာထို့စ်၊ ငါ့ကလေး ငါ့ကိုတွေ့ဖို့လာပြီ။" နက်စ်သည် သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်ကအပြုံးဖြင့် လင်းချီယဲ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
လင်ချီးယဲ့သည် သူမဘေးမှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး အသံပြုရင်း
"ဆေးသောက်ချိန်ရောက်ပြီ။
သူသည် ပုလင်းထဲမှာ ဆေးကို သွန်ထည့်ပြီး အပုံသေးသေးလေးတွေဖြစ်အောင် သေချာခွဲပြီး နက်စ်၏လက်ထဲမှာ ထည့်လိုက်သည်။
"နေကောင်းအောင် ဆေးအရင်သောက်ပါ။"
နက်စ်သည် တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ သူမလက်ထဲရှိ ဆေးကို မျိုချလိုက်ပြီး လင်ချီးယဲ့ကို ချစ်သောမျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။
"တန်းနာထို့စ်၊ နင့်စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုရှိနေသလိုပဲ။"
လင်ချီးယဲ့က လန့်သွားသည်။ စိတ်ရောဂါသည် နက်စ်သည် သူ၏အခြေအနေကို ချက်ချင်းမြင်နိုင်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားပေ။ သူသည် တခဏမျှ တုံ့ဆိုင်းသွားပြီးနောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
"မှန်တယ်။"
"ငါနင့်ကို ကူညီနိုင်တာများ တစ်ခုခုရှိလား။"
"ကံမကောင်းစွာပဲ ဒီကိစ္စကို အမေ ကျွန်တော့်ကို မကူညီနိုင်ဘူး။" လင်ချီးယဲ့က ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။
အိမ်ကနေ ထွက်ပြေးပြီး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဝမ်းနည်းနေသောအခါ ပြင်ပလူများက ဘယ်လိုကူညီပေးနိုင်မည်နည်း။
နက်စ်က အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားသည်။ ထို့နောက် သူမသည် တစ်ခုခုကို တွေးနေပုံရပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ဒါဆို တန်းနာထို့စ်၊ နင့်အတွက် လက်ဆောင်တစ်ခုရှိတယ်။"
"လက်ဆောင်လား။" လင်ချီးယဲ့ အံ့သြသွားသည်။
"ဟုတ်တယ်၊ ငါနင့်ကို ငါ့လက်ကောက်ကိုပေးလိုက်မယ်၊ နောက်နောင် နင်ဝတ်ထားလို့ရပြီး နင်က…" နက်စ်သည် လက်ဆန့်ပြီး သူမလက်ကောက်ဝတ်ကို ထိလိုက်သည်...
ထပ်မံထိပြန်သည်။
သူမသည် သူမလက်ဝတ်ဗလာကို ငုံ့ကြည့်ပြီး လက်ကောက် ဘယ်မှာလဲ။
"ငါ့လက်ကောက်… ငါ့လက်ကောက် ဘယ်မှာလဲ။"
လင်ချီးယဲ့: "…"
သေချာပေါက် နက်စ်ရဲ့ရောဂါက ပြင်းထန်တာပဲ။
နက်စ်သည် တစ်ခုခုကို တွေးနေသလိုမျိုး ခေါင်းငုံ့ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
လင်ချီးယဲ့သည် ထကာ ထွက်ခွာခါနီးတွင် နက်စ်က ရုတ်တရက် ဆိုလာသည်။ "ငါမှတ်မိပြီ။"
"အမေဘာမှတ်မိတာလဲ။"
"ငါ့လက်ကောက်ကို အနိုင်ရသွားတာ။"
"အနိုင်ရသွားတာလား။" လင်ချီးယဲ့သည် ဒဏ္ဍာရီထဲက လက်ကောက်ပုံပြင်ကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသလို ခဏတာ အံ့အားသင့်သွားပြီး တွေးဆလိုက်သည်။ "ဘယ်နတ်ဘုရားက အနိုင်ရသွားတာလဲ။"
"နတ်ဘုရားမဟုတ်ဘူး။" နက်စ်က ခေါင်းခါပြီး လင်ချီးယဲ့ကို လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ "သူမက နင်နဲ့အတူတူပဲ။"
"ကျွန်တော့်လိုပဲ… အမေ့ရဲ့ကလေးပဲလား။" လင်ချီးယဲ့သည် နက်စ်၏ပြဿနာနှင့်ပတ်သက်၍ တွေးတောရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။
"မဟုတ်ဘူး၊ သူမက နင်နဲ့တူတဲ့ ဒီအဖြူရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားတယ်။"
လင်ချီးယဲ့၏မျက်လုံးအိမ်များက ကျုံ့သွားပြီး မျက်ခုံးများ တင်းကျပ်သွားသည်။
"အမေ့ဆိုလိုတာက ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ဒီဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့ တခြားတစ်ယောက်က အမေ့အခန်းထဲဝင်လာပြီး အမေ့လက်ကောက်ကို အနိုင်ရခဲ့တာလား။"
နက်စ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
လင်ချီးယဲ့၏အမူအရာက တဖြည်းဖြည်း လေးနက်လာသည်။
အမှတ်မထင်ဘဲ သူသည် နက်စ်၏ပါးစပ်ကနေ ဒီလိုအရေးကြီးသော အချက်အလက်ကိုရခဲ့သည်။
သူမ၏ထုတ်ဖော်ချက်မှအကဲဖြတ်ကာ သူသည် ဤစိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံ၏တံခါးကိုခေါက်ပြီး နက်စ်ကိုမလွှတ်ပေးမီ တစ်ခြားသူတစ်ဦးသည် ဤနေရာကိုလာပြီး နက်စ်၏တံခါးကိုလည်းဖွင့်ခဲ့သည်။
ငါက… ဒီမှာ တစ်ဦးတည်းသောပိုင်ရှင်မဟုတ်ဘူးလား။
ဒါပေမယ့် ဒီဆေးရုံက ငါ့စိတ်ထဲမှာ ရှင်းလင်းရှိနေတာကို တခြားတစ်ယောက်က ဘယ်လိုဝင်လာနိုင်မှာလဲ။
လင်ချီးယဲ့သည် စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံတံခါးကိုခေါက်ခဲ့သည့်နှင့်ပတ်သက်၍ ပထမဆုံးအကြိမ် အိပ်မက်မက်ခဲ့သည်မှာ လွန်ခဲ့သောငါးနှစ်ခန့်ကဟု ရုတ်တရက်တွေးလိုက်မိသည်...
လွန်ခဲ့သည့်ငါးနှစ်က ရုတ်တရတ် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်လွန်းပြီး ၎င်းက သူ့ကိုယ်ပိုင်အိပ်မက်ကို ရောက်လာခဲ့သည်။
လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ငါးနှစ်က ဆေးရုံကို သူအိပ်မက်မမက်ခင် ဒီမှာတခြားလူတွေရှိခဲ့ဖူးသလား။
ဒါကိုတွေးပြီး လင်ချီးယဲ့သည် ချက်ချင်းပြန်ထိုင်ပြီး လေးနက်စွာ မေးလိုက်သည်။ "သူမက အမေ့ရဲ့လက်ကောက်ကို ဘယ်လိုအနိုင်ရသွားတာလဲ။"
နက်စ်သည် ခဏလောက် ပြန်စဥ်းစားပြီး ပြောလိုက်သည်။ "သူမက ငါနဲ့ပြိုင်ချင်တယ်လို့ပြောတယ်၊ ငါအနိုင်ရရင် သူမက ငါ့ကလေးကိုပြန်ပေးမယ်၊ ငါရှုံးရင် ငါ့လက်ကောက်ကို သူမဆီပေးရမယ်တဲ့။"
"အမေ့တို့က ဘာပြိုင်ခဲ့တာလဲ။"
နက်စ်၏ပါးစပ်ကနေ စကားနှစ်လုံးကို ဖြည်းညှင်းစွာ ထုတ်လိုက်သည်။ "ဖန်ဆင်းခြင်း။"
"ဖန်ဆင်းခြင်းလား။ နောက်ဆုံး အမေရှုံးသွားတာလား။ ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။" လင်ချီးယဲ့၏မျက်လုံးများက အံ့သြမှုဖြင့်ပြည့်နေသည်။ "အမေက ညနတ်ဘုရားမ၊ ကမ္ဘာကိုဖန်ဆင်းခဲ့တဲ့ နတ်ဘုရားငါးပါးထဲကတစ်ပါးပဲ၊ အမေက ဘယ်လိုလုပ်တခြားသူကို ရှုံးရမှာလဲ။"
"ငါမသိပေမယ့် ရှုံးသွားတယ်။" နက်စ်က ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။
"သူမ ဘယ်လိုပုံစံလဲ မှတ်မိလား။"
"မှတ်မိတယ်၊ အဲဒီအချိန်က သူမဟာ ဆယ့်နှစ်နှစ် ဒါမှမဟုတ် ဆယ့်သုံးနှစ်လောက်သာ ရှိပုံရပြီး ရှည်လျားတဲ့အနက်ရောင်ဆံပင်နဲ့ အရမ်းလှပပြီး ဒီနေရာမှာ ထူးဆန်းတဲ့ပုံစံတစ်ခု ရှိနေတယ်။" နက်စ်က သူမလက်နောက်ကို ညွှန်ပြသည်။
"အသက်ဆယ့်နှစ်နှစ်၊ ဆယ့်သုံးနှစ်အရွယ် မိန်းကလေးက အမေ့ကို ဖန်ဆင်းခြင်းမှာ အနိုင်ရခဲ့တာလား။" လင်ချီးယဲ့၏မျက်လုံးများ ကျွတ်ကျတော့မည်။ "အမေ့ရဲ့နတ်စွမ်းအားက အခုပျက်စီးနေတယ်ဆိုရင်တောင် အဲဒါကတော့မဟုတ်သေးဘူးမလား။"
နက်စ်သည် ထိုနေရာတွင် ထိုင်ကာ အမှတ်တရထဲနစ်မြုပ်နေပုံရသည်။
လင်ချီးယဲ့သည် ငြိမ်သက်သွားပြီး ဆက်မေးလိုက်သည်။ "သူမနဲ့ပတ်သက်ပြီး အမေဘာမှတ်မိသေးလဲ။ သူမနာမည်ရော။"
"ငါမသိဘူး… သူမမျိုးရိုးနာမည်က 'ကျိ' ဖြစ်မယ်ဆိုတာပဲ ငါသိတယ်။" နက်စ်က မသေချာမရေရာ ပြောလိုက်သည်။
"ကျိ…" လင်ချီးယဲ့က ဒီစကားကို ရေရွတ်လိုက်သည်။
"နောက်ဆုံးတော့ ငါ အခန်းထဲမပြန်ခင် သူမက အဲဒီကို သွားခဲ့တယ်။" နက်စ်သည် ခဏလောက်စဉ်းစားပြီး တတိယထပ်က အခန်းတစ်ခုကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်နားလည်ပြီ၊ အမေကောင်းကောင်း အနားယူပါ။" လင်ချီးယဲ့သည် အခန်းကိုမော့ကြည့်ကာ ညွှန်ကြားချက်တချို့ပေးပြီးလှည့်ကာ စင်္ကြံဆီသို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။
ခဏအကြာတွင် လင်ချီးယဲ့သည် နက်စ်ညွှန်ပြသည့် အခန်းသို့ ရောက်လာသည်။
တံခါးနံပါတ်ပြားပေါ်တွင် စာလုံးကြီးကြီးသုံးလုံးရေးထားသည်။
— ဌာနမှူးရုံးခန်း။
တံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်ရင်း လင်ချီးယဲ့က အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
တံခါးနောက်တွင် ရုံးခန်းငယ်တစ်ခုရှိပြီး အနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးနေသည်။
သူအရင်က ဒီအခန်းထဲကိုဝင်ခဲ့ပြီး အထဲမှာ အဖြူရောင်ကုတ်အင်္ကျီကို သူယူခဲ့ပေမယ့် ဝင်လာတုန်းက သူဘာမှမတွေ့ပုံရသည်။
နက်စ်သည် မိန်းကလေးက အခန်းထဲကို ဝင်သွားတယ်လို့ ပြောသည့်အတွက် အနောက်မှာ အရေးကြီးသောသဲလွန်စများ ချန်ထားခဲ့တာဖြစ်နိုင်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့ ဒီနေရာကို သူသေချာရှာတော့မည်။
သူက သေတ္တာများကို လှန်လှောရန်မရွေးချယ်ဘဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး မျက်လုံးများကို ဖြည်းညှင်းစွာမှိတ်လိုက်သည်။
ကောင်းကင်တမန်တော်က သူ့အားပေးထားသည့် နတ်ဘုရားအပျက်အစီးဖြင့် သူသည် ဤအခန်းရှိ ပစ္စည်းအားလုံးကို အလွယ်တကူ စူးစမ်းနိုင်ပြီး ၎င်းက သေတ္တာများနှင့် ဗီရိုများကို လှန်လှောခြင်းထက် ပို၍ထိရောက်သည်။
စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ရုတ်တရက် သူ့မျက်လုံးများပွင့်လာသည်။
သူသည် မတ်တတ်ထရပ်ပြီး စားပွဲဆီသို့ လျှောက်သွားကာ လက်ဆန့်ပြီး နောက်ဆုံးအံဆွဲ၏ အထဲတစ်ဝိုက်ကို လှည့်ပတ်ကာ အနည်းငယ်ဝါနေသော စာတစ်စောင်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။
အဲဒီမှာရှိတာသေချာပါသည်။
လင်ချီးယဲ့သည် စာအိတ်ကို အမြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး စာကိုထုတ်လိုက်ရာ သူ့အမူအရာမှာ ရုတ်တရက် အနည်းငယ် ထူးဆန်းသွားသည်။
ဟင်း… ဒီစကားလုံးက နည်းနည်းတော့ ရုပ်ဆိုးတာပဲ။
ကွေးကောက်ပြီး မူလတန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်လို စာရေးဖို့သင်ယူနေတဲ့အတိုင်းပဲ။
"တစ်စုံတစ်ယောက်ဆီသို့
နင်ဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါမသိပေမယ့် နင်က ဒီနေရာရဲ့ ပိုင်ရှင်အစစ်ဆိုတာ ငါသိတယ်။
နင် ဒီစာကိုတွေ့တဲ့အခါ နှစ်အတော်ကြာလောက်ပြီ။ ငါ့ရဲ့လက်ရှိအရေးအသားကို မရယ်ပါနဲ့။ ဒါ့အပြင် ငါကငယ်သေးပြီး ကြီးလာရင် လက်ရေးလှလာမှာပါ။
ငါစိတ်မကောင်းပါဘူး၊ နင့်ရဲ့ဆေးရုံကို အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ အတင်းအကျပ် ချုပ်နှောင်ထားခဲ့ပေမယ့် မူလပိုင်ရှင်ဆီ ပြန်ပေးဖို့အချိန်ရောက်ပြီဆိုတော့ ငါ့ကိုအပြစ်မတင်ပါနဲ့။ (လျှာထုတ်ပြ)
ပြီးတော့ နင့်လူနာတချို့ဆီကနေ ငါတစ်ခုခုငှားထားပြီး ငါနင့်ကို ထပ်ပြီးရှာတွေ့တဲ့အခါ ပြန်ပေးပါ့မယ်၊ စိတ်မပူပါနဲ့။
နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ဒီရုံးခန်းအောက်မှာ နေရာတစ်ခုရှိတယ်ဆိုတာ ငါနင့်သတိပေးချင်ပါတယ်~
ငါကြီးလာတဲ့အခါ ငါနင့်ဆီလာခဲ့မယ် သူစိမ်းရေ၊ ဒါ့အပြင် နင်က ငါအိမ်ပြန်ရဖို့မျှော်လင့်ချက်ပဲ။
တာ့တာ~
—— ကျိနျန့်
TK Team (Chapter 37)
Volume 1 (သေမျိုးနယ်မြေ ၀၃၈)
Chapter 38 (မကောင်းဆိုးဝါး)
လင်ချီးယဲ့သည် ထူးဆန်းသောအမူအရာဖြင့် သူ့လက်ထဲရှိ စာရွက်ကို ချထားလိုက်သည်။
အဲဒီစာထဲမှာ ဆေးရုံ၏လျှို့ဝှက်ချက် ဒါမှမဟုတ် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သောလူဆီမှ သတင်းစကားပါရှိပြီး ကမ္ဘာကြီး၏အမှန်တရားကို ထုတ်ဖော်နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူထင်ခဲ့တယ်...
ဒါပေမယ့်… ဒီသောက်ခြောက်တန်းလက်ရေးက ဘာလဲ။
ဒီဆေးရုံရဲ့အရင်ဌာနမှူးက တကယ်ကလေးမလေးလား။
ဒါကအဓိပ္ပါယ်မရှိဘူး။
ဘယ်မိန်းကလေးက ညနတ်ဘုရားမကို ဖန်တီးခြင်းမှာ အနိုင်ယူနိုင်မှာလဲ။
နားမလည်နိုင်သော ဤစာမှ လင်ချီးယဲ့သည် အချက်အလက်များစွာ မရနိုင်ပါ။ သူ့ရှေ့တွင် ဆေးရုံသည် တခြားမိန်းကလေးတစ်ဦး၏ လက်ထဲတွင်ရှိခဲ့ပြီး လူနာများ၏ ပစ္စည်းတချို့ကို လုယူသွားခဲ့သည်။
ဒါကိုတွေးပြီး လင်ချီးယဲ့က မျက်မှောင်ကြုတ်ပြန်သည်။
စာထဲတွင် သူမသည် “လူနာများစွာ” ဟုဆိုထားသည်။
တစ်နည်းဆိုရသော် နက်စ်အပြင် သူမသည် တခြားနတ်ဘုရားများစွာ၏ လူနာဆောင်များကို ဖွင့်ထားပြီး “ယှဉ်ပြိုင်မှု” နည်းလမ်းအတိုင်းပင် သူတို့၏ ပစ္စည်းများထဲမှ တစ်ခုကို ရယူနိုင်ခဲ့သည်။
ဒါက ဘယ်လိုမကောင်းဆိုးဝါးမျိုးလဲ…
ဒါပေမယ့် ဒီရုံးအောက်မှာ တစ်ခုခုရှိနေတယ်လို့ သူမပြောဖူးခဲ့တယ်မလား။
လင်ချီးယဲ့သည် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဂရုတစိုက်ဖြင့် စမ်းလိုက်သည်။ မီတာ ၂၀ နယ်စပ်ကိုရောက်ခါနီးမှာ ထူးခြားသောအရာတစ်ခုကို သူကြုံတွေ့ခဲ့ပုံရသည်…
"ဒီအခန်းမှာ ယန္တရားရှိသေးတာလား။" လင်ချီးယဲ့သည် သူ့ခေါင်းကိုမော့ပြီး ရုံးခန်းနောက်ဘက်ကနံရံကို ကြည့်လိုက်သည် ။
သူ့အာရုံခံစားမှုအရ ဒီနံရံ၏နောက်ကွယ်တွင် လျှို့ဝှက်လမ်းကြောင်းတစ်ခုရှိပြီး ဒီနံရံကိုဖွင့်ဖို့နည်းက...
လင်ချီးယဲ့သည် ခဏတာ ဂရုတစိုက်ခံစားကာ မတ်တတ်ထရပ်ပြီး ထောင့်ရှိစာအုပ်စင်ဆီသို့ လျှောက်သွားကာ သူ့လက်ကိုဆန့်တန်းပြီး လျှို့ဝှက်ဇယားကွက်တစ်ခုပေါ်တွင် အသာအယာဖိလိုက်သည်။
ထို့နောက်ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ရုံးခန်းနောက်ဘက်နံရံသည် နှစ်ဖက်စလုံးဆီသို့ ဖြည်းညှင်းစွာပွင့်လာပြီး မှောင်မဲနေသော လမ်းကြောင်းတစ်ခုကို ပေါ်လွင်လာစေသည်။
လင်ချီးယဲ့က မဆိုင်းမတွ လျှောက်လာခဲ့သည်။
ဤလမ်းကြောင်းက အလွန်ရှည်လျားပြီး နက်နဲသည်။ လင်ချီးယဲ့သည် အဆုံးသို့မရောက်မီ အချိန်အတော်ကြာ လမ်းလျှောက်ခဲ့သည်။
အဆုံးတွင် တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သောအခါ သူ နေရာမှာတင် အေးခဲသွားသည်။
သူ့မျက်လုံးရှေ့တွင် မှောင်မဲနေသောစင်္ကြံတစ်ခုရှိပြီး စင်္ကြံ၏တစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် မှောင်မိုက်သောအကျဉ်းခန်းများ ရှိနေသည်။
ဟုတ်တယ်၊ အကျဉ်းခန်းပဲ။
အပေါ်လူနာဆောင်မှ လူနာဆောင်ခြောက်ခုနှင့် မတူသည်မှာ လင်ချီးယဲ့၏ရှေ့တွင်ပေါ်လာသည့်အရာမှာ ထောင်ထဲတွင်သာရှိသော အကျဉ်းခန်းဖြစ်ပြီး အချုပ်ခန်း၏သံတံခါးကိုလည်း ထူထပ်သောပုံစံများဖြင့် ရေးဆွဲထားကာ ဘာအတွက်အသုံးပြုရသလဲ သူမသိပေ။
လင်ချီးယဲ့သည် စင်္ကြံတလျှောက် ရှေ့သို့လျှောက်သွားပြီး သူ၏စိတ်စွမ်းအားသည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို အမြဲသတိထားနေသည်။
လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုတွေ ပြည့်နှက်နေပြီးဖြစ်သည့် ဒီနတ်ဘုရားများဆေးရုံအောက်ခြေတွင် ထူးဆန်းသောအကျဉ်းခန်းနှစ်ခုရှိနေသည်။ အကြည့်တစ်ချက်ဖြင့် ၎င်းကနေရာကောင်းမဟုတ်ချေ။
ထူးဆန်းသည်မှာ နှစ်ဖက်လုံးရှိ အကျဉ်းခန်းများသည် ဗလာဖြစ်ပြီး ထိုနေရာတွင် တစ်ယောက်မျှမရှိပေ။
"ဒါက စွန့်ပစ်ထားတဲ့ အကျဉ်းခန်းတစ်ခုပဲလား။" လင်ချီးယဲ့သည် ရေရွတ်ပြီး ရှေ့ကို ဆက်လျှောက်သည်။
မကြာခင်မှာပဲ သူလမ်းဆုံးသွားသည်။
သို့သော် အဆုံးတွင် ပထမအကျဥ်းခန်းကို သူ့မျက်လုံးများ ကျရောက်သွားသောအခါ သူ့မျက်လုံးအိမ်များက ရုတ်တရက် ကျုံ့သွားသည်။
အကျဉ်းခန်းထောင့်မှာ ခပ်ထွားကျိုင်းကျိုင်းအသွင်အပြင်တစ်ခုက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လင်ချီးယဲ့၏ခြေသံကို ကြားလိုက်ရပြီး သူ၏ခေါင်းကို တင်းမာစွာလှည့်လိုက်သည်...
ဖြူဖျော့ဖျော့နှင့် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သောမျက်နှာတစ်ခု ပေါ်လာသည်။
တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်ပဲ။
လင်ချီးယဲ့သည် ဤအကျွမ်းတဝင်ရှိသောရုပ်ကိုမြင်သောအခါတွင် ပြင်းထန်သော သတ်ဖြတ်ခြင်းရည်ရွယ်ချက်တစ်ခု ပေါ်လာပြီး သတိရှိလျက် ခြေလှမ်းတစ်ဝက်ခန့် နောက်ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။
တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်သည် သားရဲတစ်ကောင်လို ဟိန်းဟောက်ကာ လင်ချီးယဲ့ဆီသို့ ပြေးသွားသော်လည်း အချုပ်ခန်း၏တံတိုင်းကို ထိလိုက်သောအခါတွင် မမြင်နိုင်သောစွမ်းအားဖြင့် ကန်ထွက်ကာ အနောက်နံရံကို ထိမှန်သွားခဲ့သည်။
လင်ချီးယဲ့က တင်းကျပ်စွာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်ကို သူသတ်လိုက်ပြီမဟုတ်ဘူးလား။ သူ့မျက်နှာကို တစ်ဆယ့်ရှစ်ပိုင်းခွဲ ခုတ်ထစ်ပြီး သေခြင်းတရားကနေ ထပ်ပြီးဖောက်ထွင်းလို့မရတော့ဘဲ အလောင်းကို ညကင်းစောင့်လူသားတွေက သယ်သွားပြီ… သူက ဘယ်လိုဒီမှာပေါ်လာတာလဲ။
လင်ချီးယဲ့ အံ့သြနေသောအခါ ရင်းနှီးသောဘောင်ကွက်သည် သူ့ရှေ့တွင် ပြန်ပေါ်လာသည်။
"အပြစ်သား: တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်။
ရွေးချယ်မှု: သင့်လက်နှင့်သတ်လိုက်သော ဒဏ္ဍာရီလာသတ္တဝါတစ်ကောင်အနေဖြင့် သင့်မှာ သူ၏ဝိညာဉ်ကံကြမ္မာကို ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်ရှိသည်။
ရွေးချယ်မှု ၁: သူ၏ဝိညာဉ်ကို တိုက်ရိုက်ဖျက်ဆီးပြီး ကမ္ဘာပေါ်ကနေ လုံးဝအမြစ်ပြတ်သုတ်သင်ပစ်ပါ။
ရွေးချယ်မှု ၂: သူသည် သင့်အတွက် 'အကြောက်တရားတန်ဖိုး ၆၀' ရောက်ရှိပြီး သူ့ကို ဆေးရုံသူနာပြုအဖြစ် ခန့်အပ်နိုင်သည်။ လူနာများကိုပြုစုနေစဉ်အတွင်း အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ သူက သင့်ကို ကာကွယ်နိုင်သည်။
လက်ရှိအကြောက်တရားတန်ဖိုး: ၁"
ဤစာကြောင်းကိုဖတ်ပြီးနောက် လင်ချီးယဲ့က ဖြစ်ပျက်နေသည့်အရာများကို နားလည်သွားခဲ့သည်။
ဤနည်းဖြင့် ဒီစိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံတွင် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သောလူနာခြောက်ဦးအပြင် ၎င်းသည် သူ့လက်ဖြင့်သတ်လိုက်သော ဒဏ္ဍာရီလာသတ္တဝါများကိုလည်း သူနာပြုများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲပေးနိုင်စွမ်းရှိသည်။
တစ်နည်းဆိုရသော် အနာဂတ်တွင် ဒဏ္ဍာရီလာသတ္တဝါတစ်ကောင်ကို သူသတ်လိုက်တိုင်း ၎င်းကို သူနာပြုအဖြစ် ပြောင်းလဲရန် အခွင့်အရေးရလိမ့်မည်လား။
ဒဏ္ဍာရီလာသတ္တဝါတွေဆိုရင်… ရှေးနတ်ဘုရားတွေမပါဝင်ဘူးလား။
ဒီလိုဆိုရင် နောင်တစ်ချိန်မှာ သူတကယ်ပဲ နတ်ဘုရားအစစ်ကိုသတ်ခဲ့ရင် သူ့အတွက် အလုပ်လုပ်ခိုင်းလို့ရမှာလား။
ဒါကိုတွေးပြီး လင်ချီးယဲ့၏နှလုံးခုန်သံက ပိုမြန်လာသည်။
"ဟူး… ဟူး… ဟူး… ဟူး…"
တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်၏ဟိန်သံသည် လင်ချီးယဲ့အား စိတ်ကူးယဉ်မှုမှ လက်တွေ့ဘဝသို့ တွန်းပို့ခဲ့သည်။ သူသည် အချုပ်ခန်းအတွင်းရှိ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်ကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများက တဖြည်းဖြည်း အေးစက်လာသည်။
"တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်…" လင်ချီးယဲ့သည် တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်ကို ကြည့်ပြီး အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာပြောသည်။ "မင်းက အရမ်းသန်မာတယ်၊ မင်းကိုငါ့သူနာပြုဖြစ်ခွင့်ပေးလိုက်ရင် ဒါကအရမ်းကောင်းတဲ့ရွေးချယ်မှုပဲဖြစ်လိမ့်မယ်…"
တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်သည် ထိုစကားကို ကြားသောအခါတွင် တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားသည်။
လင်ချီးယဲ့သည် တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်၏ မျက်နှာကိုထိချင်သလို ဖြည်းညှင်းစွာ သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။
တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်သည် သူ့မျက်လုံးများတွင် သတ်ဖြတ်ခြင်းရည်ရွယ်ချက်ရှိသော်လည်း သူ၏ရှင်သန်မှုဗီဇက သူ့ကို ဖိနှိပ်ထားသည်။ သူဒီမှာပေါ်လာပြီးနောက်မှာ သူ့ကံကြမ္မာနှစ်ခုကို သူသိသည်။
သူ့ကံကြမ္မာသည် သူ့ရှေ့က ဒီပုရွက်ဆိတ်လက်ထဲမှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာလည်း သူသိသည်။
သူသည် ဒီကမ္ဘာကနေ လုံးဝသုတ်သင်ပစ်တာမျိုးမခံချင်တာကြောင့်… လက်နက်ချဖို့ပဲ ရွေးချယ်နိုင်သည်။
သူသည် ခေါင်းငုံ့ကာ ခွေးတစ်ကောင်လို တိတ်ဆိတ်နေ၏။
လင်ချီးယဲ့၏လက်ဖဝါးသည် သူ့မျက်နှာကို ထိလိုက်ပြီး ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
"မင်း လူတွေအများကြီးကိုသတ်ခဲ့တာ ကိစ္စမရှိဘူး၊ ငါ သူတို့နဲ့မရင်းနှီးဘူး၊ ဒါက မင်းကိုအလုပ်ခန့်ဖို့ မတားပါဘူး…" လင်ချီးယဲ့၏မျက်လုံးများ ကျဉ်းမြောင်းသွားပြီး အေးစက်သောအလင်းတန်းတစ်ခု ရှိနေသည်။
"ကံမကောင်းစွာပဲ... မင်းက အရမ်းအရေးကြီးတဲ့လူကိုသတ်ခဲ့တာ။"
ရုတ်တရက် လင်ချီးယဲ့၏လက်က အားပါလာသည်။
"အား…" တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်၏မျက်နှာသည် ပြင်းထန်စွာတွန့်လိမ်သွားပြီး စူးရှသောအော်ဟစ်သံက အကျဉ်းခန်းတစ်ခုလုံး ပဲ့တင်ထပ်သွားသည်။
သူသည် ခြေလက်များကိုဝှေ့ယမ်းရင်း လင်ချီးယဲ့၏လက်များမှ လွတ်မြောက်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း ကံမကောင်းစွာဖြင့်... သူ မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။
ဒါက လင်ချီးယဲ့၏ဆေးရုံဖြစ်သည်။
သူက ဒီမှာ ဌာနမှူးပါ။
သူက သူ့ကိုသေစေချင်ရင်
သူသေရမည်။
လင်ချီးယဲ့၏မျက်လုံးများမှ အေးစက်သော အလင်းတန်းများတောက်ပလာပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် အော်ဟစ်ကာ တစ္ဆေမျက်နှာဘုရင်သည် ပူဖောင်းတစ်ခုလို လျင်မြန်စွာ ဖောင်းပွလာသည်။
ပြီးနောက်… သူပေါက်ကွဲသွားသည်။
သွေးနှင့် အစစီဖြစ်နေသောအသားများသည် အကျဉ်းခန်းတစ်ခုလုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားသော်လည်း ၎င်းတို့ကို နံရံများနှင့် မြေကြီးများက လျင်မြန်စွာ ဝါးမျိုပစ်လိုက်ကြသည်။ စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွင်း 'ချွမ်း' နယ်ပယ်ရှိ ဒဏ္ဍာရီလာသတ္တဝါကြီးက လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
ဤအကျဥ်းခန်းသည် လူတို့ကို စားသောက်နိုင်သောသက်ရှိသတ္တဝါနှင့်တူသည်။
လင်ချီးယဲ့၏ အဖြူရောင်ကုတ်အင်္ကျီမှာလည်း သွေးများဖြင့် စွန်းထင်းနေသည်။ သူသည် ဗလာဖြစ်နေသောအကျဉ်းခန်းခန်းကိုကြည့်ပြီး အမူအရာမဲ့စွာပြောလိုက်သည်။
"မင်းက သန်မာတယ် ဒါပေမယ့် ကံမကောင်းစွာပဲ...
ငါ့ဆေးရုံက မင်းကို မကြိုဆိုဘူး။"
စကားပြောပြီးနောက် သူလှည့်သွားပြီး သူ့လက်များကို ကုတ်အင်္ကျီဖြူအိတ်ကပ်များထဲထည့်ကာ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းချင်း ထွက်လာခဲ့သည်။
မှိန်ဖျော့သောစင်္ကြံတွင် အင်္ကျီဖြူမှ စွန်းထင်းနေသော သွေးများသည် လျှင်မြန်စွာ စိမ့်ဝင်ကာပျောက်ကွယ်သွားသည်....
လူစားတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်လိုပါပဲ။
TK Team (Chapter 38)
Volume 1 (သေမျိုးနယ်မြေ ၀၃၉)
Chapter 39 (သင်ကြားပေးခြင်း)
"တင်းတောင်… ကြိုဆိုပါတယ်။"
ကြည်လင်ပြတ်သားပြီး သာယာသော အီလက်ထရွန်းနစ်အသံနှင့်အတူ လင်ချီးယဲ့က ရုံးခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။
တံခါးဝသို့ သူ ဝင်လိုက်သည်နှင့် နေရာတွင်ပင် အေးခဲသွားသည်။
အသက်ငါးဆယ်ကျော်အရွယ် အဘွားအိုတစ်ဦးသည် ရုံးခန်းရှေ့ရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်ကာ လက်တစ်ဖက်က ချိုင်းထောက်ကို မှီရင်း နောက်တစ်ဖက်က စာဖတ်မျက်မှန်ကို ကိုင်ကာ ကခုန်လျက် တစ်စုံတစ်ခုအား ပုံဖော်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"…အာ ငါပြောပြမယ်။ ငါ့ယောက်ျားကလေ အရင်ကအဲလိုမဟုတ်ဘူး။
အရင်တုန်းက ငါသူနဲ့အပြင်ထွက်တဲ့အခါ သူက ငါတစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးလို့ ငါ့လက်ကိုကိုင်ထားတာ။ လွန်ခဲ့တဲ့အပတ်က သူကဒီလိုဖြစ်နေတယ်။
သူက… တခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ အပြင်ထွက်နေတာဖြစ်ရမယ်။"
သူမဆန့်ကျင်ဘက်တွင် ဟုန်ယင်းသည် မေးထောက်လျက် စူးစိုက်စွာနားထောင်ရင်း ရံဖန်ရံခါ အံ့သြစွာပြန်ပြောသည်။
"ဟမ်… သူက တကယ်လွန်လွန်းတယ်မဟုတ်ဘူးလား။"
"အင်း အဘွားပြောတာမှန်တယ်။"
"သူက အရမ်းလွန်လွန်းတယ်။"
"စိတ်မပူပါနဲ့ ဒီကိစ္စကို ကျွန်မတို့ရုံးက ဂရုစိုက်လိုက်ပါ့မယ်။"
"…"
သူမဘေးတွင် ဝမ်းချီမော့သည်လည်း နွေဦးလေညင်းကဲ့သို့ အပြုံးမပျက် လေးလေးနက်နက် ထိုင်နေလျက်ရှိသည်။
"အဘွားပြောတာမှန်တယ်လို့ထင်တယ်…"
"ဟုန်ယင်းပြောတာမှန်တယ်လို့ထင်တယ်…"
"အင်း၊ အဘွားပြောတာမှန်တယ်လို့ထင်တယ်…"
လင်ချီးယဲ့သည် တံခါးဝတွင် ကြောင်တောင်တောင်ရပ်နေသည်ကိုမြင်တော့ ဝမ်းချီမော့က သူ့ကိုအကြည့်တစ်ချက်ပေးပြီး မတ်တတ်ထရပ်ကာ လင်ချီးယဲ့ကိုလိုက်သွားခဲ့သည်။
ဟုန်ယင်းသည် အဘွားနှင့် အလွန်စိတ်ဝင်တစား စကားစမြည်ပြောရင်း ထိုနေရာတွင် ထိုင်နေသေးသည်။
"ဒါက… ဘာအခြေအနေလဲ။"
မြေအောက်ထပ်ရှိ အခြေစိုက်စခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါ လင်ချီးယဲ့သည် နောက်ဆုံးတွင် မနေနိုင်ဘဲ မေးလိုက်သည်။
"ဟမ်… ပုံမှန်အလုပ်လား။"
"အပေါ်က ဆိုင်မျက်နှာစာက ဖုံးကွယ်ဖို့အတွက်ပဲလို့ ကျွန်တော်ထင်ထားတာ၊ ဒါပေမယ့် တကယ်လုပ်ငန်းရှိတာလား။"
"ချီးယဲ့၊ မင်း ဒီအကြောင်းကို လုံလုံလောက်လောက် မသိသေးဘူး။" ဝမ်းချီမော့က သူ့ကို ပခုံးကိုပုတ်လိုက်သည်။ "ချန်းနန်မြို့က ကြီးလည်းမကြီးသလို သေးလည်းမသေးဘူး။ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်အဖြစ်အပျက်တွေက တစ်နှစ်အတွင်း ငါးကြိမ် ခြောက်ကြိမ်လောက်ပဲ ဖြစ်ပေါ်လာတတ်တာ။
ငါတို့တွေ ဒီရောက်လာတုန်းက လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်အဖြစ်အပျက်မျိုးမရှိတဲ့အခါ လေ့ကျင့်ရေးကလွဲလို့ ငါတို့က စကားပြောလိုက်၊ ကြွားလုံးထုတ်လိုက်နဲ့ ဘယ်လောက်ပျင်းစရာကောင်းလဲ။"
"ဒါဆို ခင်ဗျားတို့က အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်တဲ့ကိစ္စတွေကို စုံစမ်းဖော်ထုတ်ဖို့ ကူညီပေးတဲ့လုပ်ငန်းကိုလည်း ချဲ့ထွင်ခဲ့တာလား။" လင်ချီးယဲ့၏အမူအရာက အလွန်ထူးဆန်းနေသည်။ "ပြီးတော့ ဒီအဘွားက အသက်ငါးဆယ်ရှိနေပြီမလား။"
"အဘွားက ဒီနှစ်ခြောက်ဆယ်ပါ။"
"…"
"ကြည့်လေ၊ သာမန်အချိန်တွေမှာ နာကျင်စရာမရှိဘဲ ကော်မရှင်ခတချို့ရတာက ကောင်းတာပဲ။ တစ်ချိန်တည်းမှာ လုပ်စရာတစ်ခုရှာရုံသာမက အပိုငွေလည်းရတယ်။"
"ဒါဆို…" လင်ချီးယဲ့သည် လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားလိုက်ပြီး "ဒါဆို အိမ်ထောင်ကွဲကိစ္စတွေကို စုံစမ်းတာအပြင် ကျွန်တော်တို့မှာ တခြားလုပ်ငန်းတွေရှိသေးလား။"
"ရှိတယ်၊ လုပ်ငန်းနယ်ပယ်က အရမ်းအရမ်းကျယ်ပြန့်တယ်။" ဝမ်းချီမော့၏ မျက်လုံးများက တောက်ပလာသည်။ "သစ်ပင်ရောက်နေတဲ့ ကြောင်တွေနဲ့ခွေးတွေကို ကယ်တင်ဖို့ တခြားသူတွေကိုကူညီပေးတယ်၊ အလယ်တန်းနဲ့ အထက်တန်းအောက် ကလေးတွေကို သင်ကြားဖို့ရောက်လာတာ၊ ဥပဒေဆိုင်ရာအကူအညီလိုအပ်နေတဲ့သူတွေကို အကူအညီပေးတာ၊ ပြန်ပေးဆွဲခံရတဲ့ကလေးတွေကို ကယ်တင်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံ ဘဏ်ဓားပြတွေကို နှိမ်နင်းတယ်…"
"နေပါဦး၊ ဒီလုပ်ငန်းရဲ့ နယ်ပယ်က နည်းနည်းမများလွန်းဘူးလား။” လင်ချီးယဲ့၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားကာ "ကယ်ဆယ်ရေး၊ ပညာရေး၊ ဥပဒေ၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆက်ဆံမှုတွေနဲ့ ရဲအလုပ်တွေတောင် လုပ်လိုက်သေးတာလား။"
"အထွေထွေလုပ်ငန်းတွေပါ။"
"ကျွန်တော် ရုတ်တရက် သိချင်လာလို့၊ ခင်ဗျားတို့ထဲက ဘယ်သူက ဥပဒေအကြောင်းသိတာလဲ။"
"လန်ရွှမ်း၊ ညကင်းစောင့်လူသားထဲကိုမဝင်ခင် သူက နိုင်ငံရေးသိပ္ပံနှင့်ဥပဒေတက္ကသိုလ်ကနေ ဥပဒေပါရဂူဘွဲ့ရခဲ့တာ။"
လင်ချီးယဲ့: "…"
သူတို့နှစ်ဦးသည် မြေအောက်လှုပ်ရှားမှုနေရာသို့ လျှောက်သွားခဲ့ကြပြီး ဝမ်းချီမော့သည် သူ့ကို ပခုံးကိုပုန်ကာ "စကားမစပ် ခေါင်းဆောင်က မင်းရောက်လာရင် လေ့ကျင့်ရေးကွင်းမှာ သူ့ကိုရှာလာဖို့ပြောတယ်။"
"ဘယ်မှာလဲ။"
"ရှေ့စင်္ကြံကို အဆုံးအထိ လျှောက်သွားလိုက်။"
"ကောင်းပြီ။"
လင်ချီးယဲ့သည် လှုပ်ရှားမှုအခန်းကို ဖြတ်လျှောက်ပြီး စင်္ကြံတလျှောက် လျှောက်သွားခဲ့သည်။
သူ ဒီနေရာကို နောက်ဆုံးအကြိမ်ရောက်တုန်းက အာရုံမစိုက်မိဘူး။ ထိုအချိန်အထိ လင်ချီးယဲ့သည် ဤမြေအောက်နေရာက မည်မျှကြီးမားသည်ကို မသိခဲ့ပါ။
ရှည်လျားသော စင်္ကြံများနှင့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သော အခန်းများရှိသည်။ လင်ချီးယဲ့သည် ဤနေရာ၏ အရွယ်အစားကို အကြမ်းဖျင်း ခန့်မှန်းခဲ့ပြီး သေချာတာကတော့ လမ်းနှစ်လမ်းလောက် ကျယ်သည်။
နောက်ဆုံးတွင် လင်ချီးယဲ့သည် စင်္ကြံ၏အဆုံးသို့ လျှောက်သွားပြီး သူ့ရှေ့တွင် သံတံခါးကြီးတစ်ခုရှိသည်။
လင်ချီးယဲ့သည် တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်သည်။ အတွင်းတွင် ကြီးမားပြီး တောက်ပသော ကိုယ်ခံပညာလေ့ကျင့်ရေးကွင်းတစ်ခုရှိကာ အနည်းဆုံးဘောလုံးကွင်းသုံးခုအရွယ်အစားရှိသည်။
"သူတို့က… တူးမြောင်းတစ်ခုလုံးရဲ့ အောက်ခြေကို တူးထားတာလား။" လင်ချီးယဲ့က သူ့ကိုယ်သူ ရေရွတ်လိုက်သည်။
လင်ချီးယဲ့ရောက်လာတာကိုမြင်တော့ ကိုယ်ခံပညာကွင်းအလယ်မှာ တရားထိုင်နေသောချန်မုရယ်သည် မျက်လုံးများကိုဖွင့်ပြီး ဝှေ့ယမ်းလိုက်သညိ။
"ခေါင်းဆောင်။"
"အင်း၊ ဒီမှာ ဘယ်လိုခံစားရလဲ။"
"ကျွန်တော်ခံရတာက… ခြားနားချက်က နည်းနည်းကြီးတယ်။" လင်ချီးယဲ့က အမှန်အတိုင်းပြောလိုက်သည်။ "အပေါ်က မထင်မရှားသေးငယ်တဲ့ မျက်နှာစာတစ်ခုသာဖြစ်နေမှန်း သိသာထင်ရှားတယ်၊ ဒါပေမယ့် အောက်မှာ ဒီလိုနေရာကျယ်ကြီးရှိတာက သိပ္ပံစိတ်ကူးယဉ်ရုပ်ရှင်လို ခံစားရတယ်။"
ချန်မုရယ်က အနည်းငယ် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး "ဒီနေရာကို တားမြစ်အပျက်အစီးတွေ ပိုင်ရှင်က လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ်စုနှစ်တွေက မြေကြီးရဲ့ထူးခြားတဲ့လက္ခဏာတွေနဲ့ တည်ဆောက်ခဲ့တာ၊ ဒါကြောင့် ဒီလိုကြီးမားတဲ့ပရောဂျက်ကြီးက မြေကြီးကို လုံးဝအနှောင့်အယှက်မပေးဘူး။"
"နားလည်ပြီ။"
"စကားမစပ် ညကင်းစောင့်လူသားမှာဝင်ရောက်ခဲ့တဲ့ မင်းအတွက် စာရွက်စာတမ်းတချို့ ရောက်လာပြီး မော်ကွန်းတိုက်မှာ သိမ်းထားတယ်။ မင်းကြည့်ချင်ရင် မင်းကိုယ်တိုင်သွားယူလို့ရတယ်။" ချန်မုရယ်သည် ခဏရပ်လိုက်ပြီး
"ဒါပေမယ့် မင်းလေ့ကျင့်ရေးစခန်းထဲ မဝင်မချင်း မင်းရဲ့ဓား၊ ဝတ်ရုံနဲ့ ကုတ်အင်္ကျီတွေကို ဖြန့်ဝေမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီအချိန်မှာ မင်း ဒီဓားကို အရင်သုံးသင့်တယ်။"
ချန်မုရယ်သည် သူ့နောက်ကျောက ဓားတစ်ချောင်းကို လင်ချီးယဲ့အား ပေးလိုက်ပြီး လင်ချီးယဲ့သည် ဓားကိုယူကာ ကြည့်လိုက်တော့ လက်ကိုင်အောက်တွင် စာလုံးသေးသေးလေး ၃ လုံးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
——ကျောက်ခုန်းချိန်
"ဒါက…" လင်ချီးယဲ့က အံ့အားသင့်စွာဖြင့် ခေါင်းကိုမော့လိုက်သည်။
"လောင်ကျောက်ရဲ့ဓားပဲ။" ချန်မုရယ်က အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာပြောသည်။ "မင်းက သူရွေးချယ်ခဲ့တဲ့ကလေးပဲ။ သူကတိုက်ပွဲမှာ ကျဆုံးသွားတဲ့အတွက် သူ့ဓားကို မင်းလုံလုံခြုံခြုံသိမ်းထားဖို့ ငါအပ်ထားလိုက်မယ်။"
လင်ချီးယဲ့သည် တခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး သူ့လက်ထဲတွင် ဓားလက်ကိုင်ကို တိတ်တဆိတ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ "ကောင်းပြီ။"
ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် သူက သံသယစိတ်ဖြင့် မေးလေသည်။ "ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က အခု ယာယီအဖွဲ့ဝင်တစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးလား။ ကျွန်တော်က ဘာလို့ဓားလိုမှာလဲ။"
"လေ့ကျင့်ရေးစခန်းမစခင် တစ်လကျော်ရှိသေးတယ်။ ဒီအချိန်ကို အလဟဿအဖြစ်ခံလို့မရဘူး။ ငါတို့မင်းကိူ တစ်စုံတစ်ခုသင်ပေးချင်တယ်။" ချန်မုရယ်သည် ဖြည်းဖြည်းချင်းထရပ်ပြီး လင်ချီးယဲ့ကိုကြည့်ကာ ဆက်ပြောသည်။
"ဒါ့အပြင် မင်းက ငါတို့ ၁၃၆ တပ်ဖွဲ့ကို ဝင်ခဲ့တာလေ။ လေ့ကျင့်ရေးစခန်းမှာ မင်းကောင်းကောင်းမစွမ်းဆောင်နိုင်ရင် ငါတို့ကို အရှက်ရစေလိမ့်မယ်။"
လင်ချီးယဲ့: "…"
အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် လင်ချီးယဲ့သည် သူ၏ညံ့ဖျင်းသောအတန်းများကြောင့် သူ့မိသားစုမှလူကြီးများသည် သူ့ကိုအတင်းအကျပ်ကျောင်းပို့သလို ခံစားခဲ့ရသည်…
"ကောင်းပြီ ဒါဆို ကျွန်တော်ဘယ်လိုလေ့ကျင့်ရမလဲ။" လင်ချီးယဲ့သည် တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ ထို့အပြင် ချန်မုရယ်က အစပြုခြင်းမရှိလျှင်ပင် သူ့ကို တိုက်ခိုက်နည်းသင်ပေးရန် အစပြု၍တောင်းဆိုလိမ့်မည်။
ငါ့ဘဝက ငါ့ကိုယ်ပိုင်ပဲ။
ဒီအချိန်မှာ ပျင်းရိခြင်းက နှေးကွေးတဲ့သေခြင်းတရားပဲ။
"မနက်ကျရင် ငါနဲ့ဓားရေးလေ့ကျင့်မယ်၊ နေ့လယ်မှာ ဝမ်းချီမော့နဲ့ တားမြစ်အပျက်အစီးကို ဘယ်လိုသုံးရမယ်ဆိုတာသင်ယူပြီး ညဘက်မှာ လန်ရွှမ်းနဲ့ သေနတ်ပစ်သင်ယူပါ။" ချန်မုရယ်သည် သူ့ဘေးနားရှိ လက်နက်စင်မှ ဝါးဓားနှစ်ချောင်းကို ယူကာ သူ့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည်။
"ဓားကိုကိုင်ပြီး ငါတို့ စလိုက်ရအောင်။"
လင်ချီးယဲ့သည် သူ့ဘေးနားရှိ ဖြောင့်ဓားကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး အံ့အားသင့်စွာပြောသည်။ "ခေါင်းဆောင် ဒါက ဓားအစစ်လေ။"
"အရေးမကြီးပါဘူး။" ချန်မုရယ်သည် ဓားနှစ်လက်ဖြင့် လင်ချီးယဲ့ဆီသို့ လျှောက်သွားပြီး "ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရလဒ်က အတူတူပါပဲ။"
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လင်ချီးယဲ့၏ရင်ထဲမှာ တင်းကျပ်လာပြီး ထူးဆန်းသည့်ကြိုတင်သတိပေးချက်တစ်ခု ရှိနေသည်။
သူသည် မြေပြင်ပေါ်ရှိ ဓားဖြောင့်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဓားအိမ်ထဲမှဓားထုတ်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။
"ခေါင်းဆောင် ကျွန်တော်လာပြီနော်။"
ချန်မုရယ်က ခေါင်းညိတ်ပြီး "လာ လာ"
လင်ချီးယဲ့၏မျက်လုံးများ ကျဉ်းမြောင်းလာပြီး ဓားလက်ကိုင်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ချန်မုရယ်ဆီသို့ အမြန်ပြေးသွားသည်။
သုံးစက္ကန့်ကြာတော့ သူ့အော်သံက မြေအောက်ခန်းထဲမှာ ပဲ့တင်ထပ်သွားသည်...
TK Team (Chapter 39)
Volume 1 (သေမျိုးနယ်မြေ ၀၄၀)
Chapter 40 (သေမျိုးနတ်ဘုရားနယ်ပယ်)
နေ့လယ်ခင်းတွင်
ဝမ်းချီမော့သည် တားမြစ်အပျက်အစီးစမ်းသပ်သည့်နေရာ၌ ငြီးငွေ့စွာထိုင်နေပြီး အချိန်ကိုစစ်ဆေးနေသည်။
"ဒီကလေးက...ဘာလို့မလာသေးတာလဲ။"
အသံကျသွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် အသွင်အပြင်တစ်ခုသည် တံခါးကို ဖြည်းညှင်းစွာ တွန်းဖွင့်ကာ ဖုတ်ကောင်ကဲ့သို့ သူ့ဆီကို ရွေ့လျားလာသည်...
"လခွမ်း" ထိုလူရောက်လာတာမြင်သောအခါ ဝမ်းချီမော့အော်ဟစ်လိုက်သည်။ "ချီးယဲ့၊ မင်း… မင်းက…"
နှာခေါင်းပွန်းပဲ့နေပြီး ရောင်ကိုင်းနေသောမျက်နှာရှိသည့် လင်ချီးယဲ့သည် သူ့လက်ကိုဝှေ့ယမ်းကာ တစ်ခုခုပြောချင်သော်လည်း ယိမ်းယိုင်ပြီး မြေပြင်ပေါ်လဲကျလုနီးပါးဖြစ်သွားသည်။
ဝမ်းချီမော့သည် သူ့ကိုကူပေးရန် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ရှေ့တိုးလာပြီး "မင်း ခေါင်းဆောင်နဲ့ လေ့ကျင့်ခဲ့တာလား။"
"ဟုတ်တယ်။"
"အင်း… မင်းရဲ့အရည်အချင်းက မဆိုးဘူးထင်တယ်။"
လင်ချီးယဲ့က သူ့မျက်လုံးများကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ "ဒါကို ခင်ဗျားက အဆင်ပြေတယ်လို့ခေါ်တာလား။"
"ငါ ပထမအကြိမ် ခေါင်းဆောင်နဲ့လေ့ကျင့်တုန်းက လေ့ကျင့်ရေးကွင်းမှာ တစ်ရက်နဲ့တစ်ညလောက် အရိုက်ခံခဲ့ရတယ်။" ဝမ်းချီမော့က သက်ပြင်းချရင်း "ငါ ခေါင်းဆောင်ကို အနီးကပ်တိုက်ပွဲမှာ တိုက်ခိုက်နိုင်လုနီးပါးပဲရှိတာ၊ ဟုတ်သား၊ အခုတိုက်ခိုက်နိုင်တာ ဟုန်ယင်းပဲရှိတယ်။"
"ကျောက်ခုန်းချိန်က အနီးကပ်တိုက်ခိုက်ရေးကျွမ်းကျင်သူလို့ ကျွန်တော်ကြားတယ်။ သူကမတော်ဘူးလား။"
ဝမ်းချီမော့သည် တခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ဖြည်းညှင်းစွာ ပြောလာသည်။ "သူနဲ့ ခေါင်းဆောင်ကို ဖိအားပေးတိုက်ခိုက်မှုလို့ မခေါ်ဘူး၊ ညီမျှတဲ့တိုက်ခိုက်မှုလို့ခေါ်တာ၊ ဟုတ်တာပေါ့၊ တားမြစ်အပျက်အစီးကိုတော့ နှစ်ဖက်စလုံး အသုံးမပြုကြဘူး။"
"ဟုတ်ပါပြီ…"
သူ့ခြေလက်များနာကျင်ကိုက်ခဲမှုကို တောင့်ခံရင်း လင်ချီးယဲ့သည် သူ့ကိုယ်သူမတ်တတ်ရပ်ရန် ဖိအားပေးလိုက်သည်။ သူ့အဝတ်အစားများကိုမလိုက်ရာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အပြာနှင့်ခရမ်းရောင် အမာရွတ်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေတာကို တွေ့ရလိမ့်မည်။
ချန်မုရယ်၏ဓားက အလွန်မြန်သည်၊ လေးလံလွန်းသည်၊ ရက်စက်လွန်းသည်။
ပြီးတော့… သူက သက်ညှာပေးရန် ရည်ရွယ်ချက်လုံးဝမရှိဘူး။
"စိတ်မပူပါနဲ့၊ ရှောင်နန်ဆီ ကုသမှုခံယူဖို့ မင်းသွားလိုက်မယ်၊ ပြီးရင် မနက်ဖြန်မနက် မင်းထပ်အရိုက်ခံလို့ရပြီ။" ဝမ်းချီမော့က နှစ်သိမ့်ခဲ့သည်။
လင်ချီးယဲ့: "…"
"အခု အတန်းစရအောင်။" ဝမ်းချီမော့က သူ့လည်ချောင်းကို ရှင်းလိုက်သည်။
လင်ချီးယဲ့က မတ်မတ်ထိုင်လေသည်။
"အရင်ဆုံး တားမြစ်အပျက်အစီးက ဘာလဲဆိုတာနဲ့ စလိုက်ရအောင်…"
"အဲဒါကို ကျောက်ခုန်းချိန် အရင်က ကျွန်တော့်ကိုပြောဖူးတယ်။"
"ကောင်းပြီ၊ ဒါဆို နတ်ဘုရားအပျက်အစီးအကြောင်းပြောရအောင်…"
"အဲဒါလည်းပြောဖူးတယ်။"
"ကောင်းပြီ၊ အရာဝတ္ထုတွေက ဖန်တီးထားတဲ့ တားမြစ်အပျက်အစီးတွေအကြောင်း ပြောကြရအောင်…"
"ပြောဖူးတယ်။"
ဝမ်းချီမော့: "…"
"အဲဒီလူက မင်းကို လျှို့ဝှက်ချက်ဘယ်လောက်အောင် ထုတ်ဖော်ခဲ့တာလဲ…" ဝမ်းချီမော့သည် သူ့နဖူးကိုထောက်ရင်း "တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ်အကြောင်းရော။ သူပြောထားပြီးပြီလား။"
"အဲဒါမပါဘူး။"
ဝမ်းချီမော့သည် သက်ပြင်းချပြီး စတင်ပြောလာသည်။ "တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ်လို့ခေါ်တာက တားမြစ်အပျက်အစီးရဲ့အန္တရာယ်အဆင့်အလိုက် လူသားတွေက စီစဉ်ထားတဲ့နံပါတ်စဉ်စာရင်းတစ်ခုဖြစ်တယ်။ နတ်ဘုရားတွေကုဒ်နာမည်လိုပဲ။ ၀၀၁ ကနေစတင်ပြီး နံပါတ်စဉ်ပိုမြင့်လေလေ အန္တရာယ်ပိုများများလေလေပဲ။"
"အဲဒါက နတ်ဘုရားကုဒ်နာမည်နဲ့ အတူတူပဲလား။"
"မတူဘူး။ နတ်ဘုရားတွေကုဒ်နာမည်က လူသားတွေက နတ်ဘုရားတွေကို ရှာဖွေတွေ့ရှိတဲ့အစဉ်လိုက်စီထားတာဖြစ်ပြီး နတ်ဘုရားတွေရဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းအားနဲ့ အန္တရာယ်ပေးနိုင်စွမ်းနဲ့ မသက်ဆိုင်ဘူး။ တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ်က အန္တရာယ်ပေးနိုင်စွမ်းအလိုက်စီထားတာ။"
"ကျွန်တော်နားလည်ပြီ။"
"၆၀၀ နောက်ပိုင်း တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ်ကို 'အန္တရာယ်မဲ့တားမြစ်အပျက်အစီးတွေ' လို့ခေါ်တယ်။ ဒီတားမြစ်အပျက်အစီးအမျိုးအစားက အရမ်းသေးငယ်တဲ့အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိတယ်။ အများဆုံးမှ ပန်းတွေနဲ့အပင်တွေကို ရေလောင်းပေးနိုင်ပြီး လူတွေကို ပါးစပ်ထဲကနေ ပိုးကောင်တွေသတ်ပစ်ဖို့ ကူညီပေးနိုင်တယ် ဒါမှမဟုတ် လေထဲကနေ ခေါက်ဆွဲအစပ်ပြုလုပ်နိုင်တယ်။
နံပါတ်စဉ် ၄၀၀ ကနေ ၅၉၉ အထိကို 'အန္တရာယ်နိမ့်တားမြစ်အပျက်အစီးတွေ' လို့ခေါ်တယ်။ ဒီတားမြစ်အပျက်အစီးတွေက ဖျက်ဆီးနိုင်ပေမယ့် အရမ်းအန္တရာယ်မရှိဘူး။ မှန်မှန်ကန်ကန်အသုံးပြုရင် အံ့ဖွယ်အကျိုးသက်ရောက်မှုတွေရှိနိုင်တယ်။
နံပါတ်စဉ် ၂၀၀ ကနေ ၃၉၉ ကို 'အန္တရာယ်ရှိတားမြစ်အပျက်အစီး' လို့ခေါ်ပြီး လူ့အဖွဲ့အစည်းကို ကြီးမားတဲ့ခြိမ်းခြောက်မှုဖြစ်စေနိုင်ပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့အရာတွေကို တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းရှိတယ်။
နံပါတ်စဉ် ၉၀ ကနေ ၁၉၉ ကို 'အန္တရာယ်မြင့်တားမြစ်အပျက်အစီး' လို့ခေါ်ပြီး လူ့အဖွဲ့အစည်းကို ကြီးမားတဲ့ခြိမ်းခြောက်မှုနဲ့ အရမ်းမြင့်မားတဲ့တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းအားကို ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ်ရဲ့ အဲဒီအပိုင်းကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်တဲ့သူတွေက အများအားဖြင့် ခေါင်းဆောင်တို့လို အဆင့်မြင့်တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့သူတွေပဲ။
နံပါတ်စဉ် ၈၉ အရှေ့မှာပါတာတွေကတော့… သူတို့ကို 'အလွန်အန္တရာယ်မြင့်တားမြစ်အပျက်အစီး' လို့ခေါ်တယ်။ အဲဒီလိုတားမြစ်အပျက်အစီးတွေက အရမ်းအစွမ်းထက်တဲ့ ဧရိယာကြီးတွေကိုဖျက်ဆီးနိုင်စွမ်း ဒါမှမဟုတ် မယုံနိုင်စရာကောင်းတဲ့ အထူးစွမ်းရည်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ အတိုချုပ်ပြောရရင် ဒီလိုတားမြစ်အပျက်အစီးတွေက 'လူသား' နယ်ပယ်ကို လုံးဝကျော်လွန်သွားပြီး အဲဒီစွမ်းရည်က မြို့တစ်မြို့ကို ဖျက်ဆီးနိုင်စွမ်းရှိတယ်။"
ဝမ်းချီမော့က ပြန်လည်အလေးပေးပြောကြားခဲ့သည်။ "ဒါက ခြောက်လန့်တာမဟုတ်ဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်အနည်းငယ်က အနောက်မြောက်သဲကန္တာရမှာ အစွမ်းထက်တဲ့ဒဏ္ဍာရီလာသတ္တဝါတစ်ကောင်ပေါ်လာတယ်။ သူ့ဆီမှာ တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ် ၀၆၃ [လော်ထျန်းမီရှား] ရှိပြီး သဲကန္တာရနဲ့ အနီးနားကမြို့တွေကို တိုက်ရိုက်မြုပ်လုနီးပါးဖြစ်သွားတယ်။ အထူးတပ်ဖွဲ့က အချိန်မီရောက်လာပြီး သူ့ကိုသတ်ပစ်ခဲ့တယ်။"
လင်ချီးယဲ့က အံ့အားသင့်သွားသည်။ "ကျောက်ခုန်းချိန်က သူ့တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ်က ၀၈၃ ဆိုတာကိုပြောခဲ့မှန်း ကျွန်တော်မှတ်မိတယ်…"
"[တောက်ပသောလ] က 'အလွန်အန္တရာယ်မြင့်တားမြစ်အပျက်အစီး' စာရင်းထဲပါတယ်၊ အဲဒါက စာရင်းထဲမှာ နောက်ဆုံးနားရောက်နေပေမယ့် အတော်လေးရှားတယ်။" ဝမ်းချီမော့၏အမူအရာသည် အနည်းငယ်အထီးကျန်နေ၏။ "သူပြန်လည်မွေးဖွားလာရင် သူဒီတားမြစ်အပျက်အစီးကိုပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရင်… သူအထူးတပ်ဖွဲ့တစ်ဖွဲ့မှာပါဝင်ပြီး ဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်လောက်တယ်။"
"ဒါက တားမြစ်အပျက်အစီးအဆင့်သတ်မှတ်ချက်တွေလား။ နတ်ဘုရားအပျက်အစီးတွေကရော။" လင်ချီးယဲ့က စိတ်ဝင်တစား မေးသည်။
"နတ်ဘုရားအပျက်အစီးတွေကလည်း တားမြစ်အပျက်အစီးအမျိုးအစားတစ်ခုဖြစ်ပြီး သူတို့ကလည်း အစဉ်လိုက်ပဲ။" ဝမ်းချီမော့သည် ခေတ္တရပ်ပြီး လင်ချီးယဲ့ကို မနာလိုစွာ ကြည့်လိုက်သည်။ "တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ် ပထမဆုံး ၃၀ မှာ ၂၃ ခုက နတ်ဘုရားအပျက်အစီးတွေပဲ။
နတ်ဘုရားတွေပေးအပ်ထားတဲ့စွမ်းအားက သဘာဝအားဖြင့် သာမန်လူသားတွေမယှဉ်နိုင်ဘူး။ အန္တရာယ်ရှိတာဖြစ်ဖြစ်၊ ထူးခြားတာဖြစ်ဖြစ်၊ ငါတို့စိတ်ကူးနိုင်တာထက် ကျော်လွန်တယ်။"
"ဒါဆို ပထမဆုံးနံပါတ်စဉ် ၃၀ မှာ လူသားတွေအတွက် တားမြစ်အပျက်အစီး ၇ ခုရှိတာပေါ့။"
"ဟုတ်တယ်။" ဝမ်းချီမော့၏မျက်လုံးများတောက်ပလာပြီး "တားမြစ်အပျက်အစီးထိပ်တန်း ၅ ခုမှာတောင် လူသားတွေပိုင်ဆိုင်တဲ့တစ်ခုရှိတယ်။"
"ဘယ်တစ်ခုလဲ။"
"ငါမသိဘူး။"
"…"
"ငါ့ကို ဒီလို မကြည့်နဲ့။ ငါ ညကင်းစောင့်လူသားကို ဝင်ရောက်ခဲ့တာ နှစ်အနည်းငယ်သာရှိသေးပြီး ဒီလောက်လျှို့ဝှက်ထားတဲ့ကိစ္စတွေကို ငါဘယ်လိုသိမှာလဲ။" ဝမ်းချီမော့သည် သူ့လက်များကို အပြစ်ကင်းစွာ ဖြန့်လိုက်သည်။
"ကျွန်တော့်ရဲ့တားမြစ်အပျက်အစီးကရော။" လင်ချီးယဲ့သည် သူ့ကိုယ်သူ လက်ညှိုးထိုးပြပြီး "နံပါတ်စဉ်ဘယ်လောက်ရှိသလဲ။"
ဝမ်းချီမော့သည် သူ့ကို ကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောသည်။
"နတ်ဘုရားကုဒ်နာမည်က ၀၀၃ ဖြစ်ပြီး၊ ကောင်းကင်တမန်တော်မိုက်ကယ်ရဲ့ နတ်ဘုရားအပျက်အစီးကို… [သေမျိုးနတ်ဘုရားနယ်ပယ်] လို့ခေါ်တယ်
တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ်ကလည်း ၀၀၃ ပဲ။"
"တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ် ၀၀၃၊ [သေမျိုးနတ်ဘုရားနယ်ပယ်]…" လင်ချီးယဲ့က သူ့ကိုယ်သူ ရေရွတ်လိုက်သည်။
"ဒါပေမယ့် အရမ်းပျော်မနေနဲ့၊ ၀၀၃ က ကောင်းကင်တမန်တော်ရဲ့ တားမြစ်အပျက်အစီးနံပါတ်စဉ်ဖြစ်ပြီး လင်ချီးယဲ့ဆိုတဲ့ မင်းရဲ့နံပါတ်စဉ်မဟုတ်ဘူး။" ဝမ်းချီမော့က ထပ်ပြောသည်။ "ကောင်းကင်တမန်တော်ရဲ့လက်ထဲမှာသာ ၀၀၃ ဖြစ်တာ
လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုထဲ အခုမှခြေချဖူးတဲ့ လူသစ်တစ်ယောက်ရဲ့လက်ထဲမှာတော့ စွမ်းအားကို အန္တရာယ်မြင့်တားမြစ်အပျက်အစီးတစ်ခုအနေနဲ့ပဲ မှတ်ယူလို့ရဦးမယ်။
အနာဂတ်မှာ မင်းရဲ့နယ်ပယ်က နတ်ဘုရားတွေနဲ့ ပခုံးချင်းယှဉ်နိုင်လောက်အောင် မြင့်မားလာတဲ့အခါ
အဲဒါက ၀၀၃ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။"
လင်ချီးယဲ့က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော်သိပြီ။"
"စကားမစပ် ကျွန်တော်မေးစရာတစ်ခုရှိတယ်။"
"မေးလေ။"
"လူတစ်ယောက်က… မတူညီတဲ့နတ်ဘုရားများစွာရဲ့ ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်နိုင်လား။"
"မဖြစ်နိုင်ဘူး။" ဝမ်းချီမော့သည် မဆိုင်းမတွ ခေါင်းခါလိုက်ပြီး "အနည်းဆုံး လူ့သမိုင်းမှာ ဒီလိုစံနမူနာမျိုး တစ်ခါမှမရှိခဲ့ဘူး။"
"အိုး။" လင်ချီးယဲ့က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
အခုကစပြီး ရှိလာတော့မည်။
လင်ချီးယဲ့၏ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ကောင်းကင်တမန်တော်၏ [သေမျိုးနတ်ဘုရားနယ်ပယ်] အပြင် ညနတ်ဘုရားမထံမှရရှိသော [ညကောင်းကင်အက] လည်းရှိပါသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် သူသည် နတ်ဘုရားနှစ်ပါး၏ ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်သည်။
သေချာပေါက် ဒီလိုအရာမျိုးက လောလောဆယ် တခြားသူများကို ပြောပြလို့မဖြစ်ပေ။ ၎င်းကိုလေ့လာရန် ညကင်းစောင့်လူသား၏ အထက်အရာရှိများက သူ့ကိုဖမ်းလိုက်ပါက သူအကျဉ်းချခံရလိမ့်မည်။
အနည်းဆုံးတော့ သူသည် အခုချိန်မှာ အလွန်အားနည်းနေပြီး လုံလောက်အောင် သူသန်မာလာသောအခါ သူဘယ်လောက်ပဲဖော်ထုတ်ခံရပါစေ သူကြောက်မှာမဟုတ်ဘူး။
"အခု အခြေခံအသိပညာပြီးသွားပြီးဆိုတော့ မင်းရဲ့တားမြစ်အပျက်အစီးအကြောင်းပြောရအောင်။ အခု မင်းလက်ထဲက [သေမျိုးနတ်ဘုရားနယ်ပယ်] နဲ့ မင်းဘာတွေလုပ်နိုင်လဲ။"
"ကျွန်တော့်ကိုဗဟိုပြုပြီး မီတာ ၂၀ အချင်းဝက်ရှိတဲ့စက်ဝိုင်းထဲမှာ ကျွန်တော်အရာအားလုံးကိုမြင်နိုင်တယ်။"
"အိုး" ဝမ်းချီမော့သည် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး "ဒီနေ့ ဟုန်ယင်းရဲ့ အတွင်းခံက ဘာအရောင်လဲ။"
"အဖြူ။"
စမ်းသပ်ရေးကွင်းမှာ သူတို့နှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခဏလောက်ကြည့်နေကြသည်...
သူတို့သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ကြသည်။
TK Team (Chapter 40)
