အပိုင်း ၃၉

#ပညာရှင်ရောဂါသည်လေး ကျွန်မယောက်ျား

#အပိုင်း ၃၉; အောင်ပွဲအတွက်လက်ဆောင်တစ်ခု

"ကိုယ်တို့ဘယ်သွားစားမှာလဲ။" ပိုင်ချွမ်းက သူ၏ပထမဆုံးအကြိမ် အလုပ်စောဆင်းခြင်းကို အထူးတလည် တွယ်တာခဲ့သည်။

"ထမင်းစားချိန်မရောက်သေးလို့ ခဏလောက်ဈေးဝယ်ရအောင်" မုရှောင်ယက ကားမောင်းနေရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ကိုယ်ပြောသားပဲ စားရမယ့်အချိန် မဟုတ်သေးဘူး။" သူ့စည်းကမ်းကို ဖောက်ဖျက်နေရသော ပိုင်ချွမ်းက မသက်မသာ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး အနည်းငယ် တိုးတိုးလေး ပြောတာကို မကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။

“…” 'ငါ complained တက်ခံလိုက်ရတာလား။ ' မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းဆီက complained တက်ခံလိုက်ရပြီး ထို့ကြောင့် သူမ တမင်ပြန်မဖြေဘဲ ပိုင်ချွမ်း နောက်ဘာပြန်ပြောမလဲဆိုတာကို ကြိုးစားကြည့်ရင်း ကားကို တိတ်တိတ်လေး မောင်းလိုက်သည်။

"ကျွန်မတို့ ခြောက်နာရီခွဲပြီးရင် စားသင့်တယ်" မုရှောင်ယက ဤတစ်ကြိမ်တွင် ပိုင်ချွမ်းကို ကူညီဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

"အခု ငါးနာရီထိုးနေပြီ" ကုမ္ပဏီ၏အလုပ်ချိန်သည် ငါးနာရီခွဲအထိဖြစ်သည်၊ သို့သော် ၎င်းတို့သည် ယခုထွက်လာနေပြီဖြစ်သောကြောင့် အချိန်မီလုပ်ဆောင်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

ဤစာကြောင်းသုံးကြောင်းကို ပြောပြီးနောက်မှာ ပိုင်ချွမ်းက နှစ်မိနစ်ခန့် ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက် ဤဝါကျအတိအကျကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြန်ဆိုခဲ့သည်။

"ထမင်းစားရမယ့်အချိန်မဟုတ်သေးဘူး... ခြောက်နာရီခွဲကျော်မှ စားရမယ်... အခု ငါးနာရီထိုးနေပြီ" ပိုင်ချွမ်းက ဤစာကြောင်းသုံးကြောင်းကို တိတ်တဆိတ် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ရွတ်နေပြီး နှစ်မိနစ်မှ သုံးမိနစ်ခန့် အကွာအဝေးတွင် ဆော့ဖ်ဝဲလ်တစ်ခုတည်းဖြင့် ပြန်ဖွင့်ထားသကဲ့သို့ပင် သူ မမောမပန်း ထပ်ခါထပ်ခါ ပြန်ဆိုသည်။

ပထမတော့ မုရှောင်ယက စိတ်အနှောက်အယှက်မဖြစ်ခဲ့သလို ပိုင်ချွမ်းက သာမန်နေ့တွေမှာ စကားပြောရတာကို မကြိုက်တာကြောင့် အနည်းငယ်ချစ်စရာကောင်းတယ်လို့ ခံစားခဲ့ရသည်။ သို့သော် တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူမသည် ရယ်စရာကောင်းလောက်အောင် တင်းမာနေသည့် အဘွားအိုနှင့်တူသည်ဟု သူမ ဆက်တွေးနေခဲ့သည်။

သို့သော် ဤစာကြောင်းများကို အတိအကျပြောရန် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မုရှောင်ယက တစ်ခုခုမှားနေပြီဟု ဖြည်းညှင်းစွာ သဘောပေါက်လာသည်။ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ထပ်ခါတလဲလဲ စကားတွေက သူ့ပြောချင်စိတ်ကြောင့် မဟုတ်ပဲ သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းနိုင်တာကြောင့်ပါ။ ထိုညက ခြောက်နာရီထိုးအရောက် အိမ်ပြန်ရမည်ဟု မှတ်စုစာအုပ်တွင် ရေးနေသကဲ့သို့ပင်၊ သူ့စည်းကမ်းများ အတင်းအကြပ် ဖောက်ဖျက်ပြီးနောက် လိုက်လျောညီထွေး ဖြစ်အောင်မပြုလုပ်နိုင်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော အစွဲအလမ်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဤဥပါဒါန်သည် စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် မပြုမီ 'မှန်ကန်သောလမ်း' သို့ ပြန်သွားရန် လိုအပ်သည်။

ဒီအချိန်မှာ အခြေအနေက မပြင်းထန်ပေမယ့် ပိုင်ချွမ်းက စိတ်အနှောက်အယှက်မဖြစ်ဘဲ အနည်းငယ် စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေပေမယ့် ဒီနေ့သူမရဲ့အပြုအမူက သူ့ကို စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေတုန်းပဲဆိုတာ မုရှောင်ယ သိသည်။

မုရှောင်ယက စျေးဝယ်ကုန်တိုက်၏ မြေအောက်ကားပါကင်တွင် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ကားကိုရပ်လိုက်ပြီး အင်ဂျင်ပိတ်လိုက်ပြီးနေုက်မှာ သူ့ကိုယ်သူ မသိလိုက်ဘဲ ကျိုးပဲ့နေသောစံချိန်တစ်ခုလို ရေရွတ်နေဆဲဖြစ်သော ပိုင်ချွမ်းကို ကြည့်ဖို့ ခေါင်းလှည့်လိုက်သည်။ သူမက ပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီး “အခု ဘယ်နှနာရီရှိပြီလဲ။” လို့ မေးလိုက်သည်။

"၅း၂၀၊ အလုပ်မဆင်းခင် ဆယ်မိနစ်လိုသေးတယ်" ပိုင်ချွမ်းရဲ့ မသိစိတ်က အချိန်မတိုင်ခင် အလုပ်ဆင်းလာပုံကို တွေးနေတုန်းပဲ။

"ကျွန်မတို့ ရီဖုန်း Group က ဘယ်တုန်းက ထွက်လာတာလဲ။" မုရှောင်ယက ဆက်မေးသည်။

“4.50” သူ အလုပ်က မိနစ်လေးဆယ် စောပြီး ထွက်လာသည်။

“မိနစ်သုံးဆယ်၊ နာရီဝက်၊ အချိန်မရောက်သေးလို့ အလုပ်မဆင်းရဘူးလို့ ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေတာ” မုရှောင်ယက ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။ " ရှင် ကျွန်မကို စိတ်ဆိုးနေတာလား။ ရှင့်ကို အလုပ်စောဆင်းခိုင်းလို့ ကျွန်မကို အပြစ်တင်နေတာလား။"

“မဟုတ်ဘူး” ပိုင်ချွမ်းက တွေးမနေပဲ ခေါင်းရမ်းလိုက်တယ် သူ အလုပ် အစောကြီး မဆင်းသင့်ကြောင်း တွေးနေပေမယ့်သူစိတ်မဆိုးပေ။ 

"ဒါဆို ရှင်ဘာလို့ ဒီအကြောင်းတွေ ဆက်ပြောနေတာလဲ။ ဒီအကြောင်း ဆက်ပြောနေရင်တော့ မပျော်ဘူးလို့ ဆိုလိုတာမဟုတ်ဘူးလား။ ရှင်မပျော်ရင် ရှင်ကျွန်မကို အပြစ်တင်နေတာကို ဆိုလိုတာပဲ ပြီးတော့ ရှင်ကျွန်မကို အပြစ်တင်တာ်ဆိုရင် ကျွန်မမှားခဲ့တာကို ဆိုလိုတာ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မရှင့်ကို အစောက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မေးပြီး ရှင် ကျွန်မနဲ့ လိုက်ဖို့ သဘောတူခဲ့တယ်၊ အခု ကျွန်မတို့ ထွက်လာရလို့ ရှင်ကျွန်မကို အပြစ်တင်နေတာလား။ " မုရှောင်ယရဲ့ အမူအရာမှာ အနည်းငယ် ဝမ်းနည်းစရာဖြစ်ပြီး ဤဝမ်းနည်းမှုမျိုးသည် ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ထပ်ခါတလဲလဲပြောနေခြင်းကြောင့် မဟုတ်ဘဲ ပိုင်ချွမ်း ဒီလိုဖြစ်တာကို သူမမြင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

“ငါ… စိတ်မဆိုးဘူး၊ မင်းကို အပြစ်မတင်ဘူး၊ ငါ… ငါ…” ဒါကို ဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲ။ ပိုင်ချွမ်းက စိတ်ပူပြီး သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး နီမြန်းသွားသည်။

'သူတကယ် စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ နည်းနည်းတော့ အဆင်မပြေဘူး။ အသစ်အဆန်းတွေနဲ့ လိုက်လျောညီထွေ မနေနိုင်တဲ့အခါ သူက ထပ်ခါတလဲလဲ ထပ်ခါထပ်ခါ မကူညီနိုင်ဘဲ ပြောနေမိတာ အဲ့ဒါက ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အခြေအနေပါပဲ၊ ပိုင်ချွမ်းက သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိဘူး။

ပိုင်ချွမ်းက သူ့ရောဂါလက္ခဏာအားလုံးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိထားပြီး၊ သူ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ဆရာဝန်တွေ အများကြီးတွေ့ဖူးသည်၊ သူ စာအုပ်တွေ အများကြီးဖတ်ဖူးတယ်၊ အော်တစ်ဇင်လူတွေရဲ့ တုံ့ပြန်မှု အမျိုးမျိုးကိုတောင် အတိအကျ ရွတ်ဆိုနိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလက္ခဏာတွေပေါ်လာတိုင်း သူ့ဦးနှောက်က ရှုပ်ပွနေလိမ့်မည်။ သူ့ညာဘက်ဦးနှောက်က အဲဒီစာကြောင်းတွေအတိုင်း ထပ်ခါထပ်ခါမလုပ်တော့ဘူးလို့ ပြောနေပေမယ့် တစ်ဖက်မှာတော့ သူ့ဘယ်ဘက်ဦးနှောက်က သူ့ကိုယ်ပိုင်အစပျိုးမှုအတိုင်း လုပ်ဆောင်လိမ့်မည်။

ပိုင်ချွမ်းက သူ၏ညာဘက်ဦးနှောက်၏ ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှုကို တစ်ခါတစ်ရံ မုန်းတီးသည်။ သူအစပျိုးခံရသောအခါတွင် သူ၏ညာဘက်ဦးနှောက်၏ ဆင်ခြင်တုံတရားသည် ရပ်တန့်သွားစေရန်ပင် ဆန္ဒရှိခဲ့သည်။ ဒီလိုမျိုး စိတ်တွေပြန်ပေါ်လာတိုင်း အပြစ်ရှိသလိုခံစားရမှာမဟုတ်သလို ရှောင်ယ သူ့ကို ရွံရှာမယ့် ဖြစ်နိုင်ခြေကို မကြောက်တော့ဘူး။

“ရှင့်ကိုတွေ့ဖို့ ကုမ္ပဏီကို လာပြီး ရှင့်ကို ပျော်ရွှင်စေချင်ခဲ့တာ ရှင်းလင်းနေတာပဲ ရှင် ကျွန်မ အပြစ်တင်နေလို့ ကျွန်မ ရှင့်ကိုထပ်မရှာတော့ဘူး။"

မုရှောင်ယက စကားပြောနေတုန်းပဲ၊ သူမပြောသမျှစကားတိုင်းက ပိုင်ချွမ်းကို စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေသည်။ ဤမသက်မသာဖြစ်မှုက တဖြည်းဖြည်း သက်သာလာကာ ဘယ်ဘက်ဦးနှောက်၏ အပြုအမူကို ဖိနှိပ်ရန် သူ၏ ညာဘက်ဦးနှောက်က ကူညီပေးကာ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ထိုစာကြောင်းများကို ထပ်ခါတလဲလဲ ဆိုဖို့ တိုက်တွန်းချက်ကလည်း တဖြည်းဖြည်း လျော့ပါးသွားခဲ့သည်။

“ကိုယ်… မင်းကို အပြစ်မတင်ဘူး။” ရှောင်ယ အဲဒါကိုကြားတော့ ဝမ်းနည်းသလိုခံစားရရင် နောင်မှာ ဒီအပြုအမူကို ရပ်တန့်ပစ်လိမ့်မယ်၊ အနည်းဆုံးတော့ ဆူညံမှာမဟုတ်ဘူး။

'ဟုတ်တယ်၊ ဘာမှမပြောနဲ့၊ အတွင်းထဲမှာပဲ ထပ်ခါတစ်လဲလဲ ပြောလိုရတယ် ဒီနည်းနဲ့ဆို ရှောင်ယလည်း အဲဒါကို သိမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါမှမဟုတ် အိမ်ပြန်ပြီး မှတ်စုစာအုပ်ထဲမှာ ရေးလို့ရတယ်။ ရှောင်ယ ရှာမတွေ့သရွေ့ အဆင်ပြေတာပဲ။ ရှာမတွေ့ရင် ရှောင်ယ ငါ့ကိုမုန်းမှာမဟုတ်ဘူး။

"ကိုယ် နောက်ထပ် မလုပ်တော့ပါဘူး" အဖြေကိုရှာပြီးနောက်မှာ ပိုင်ချွမ်းက ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ပြောခဲ့သည်။ " ကိုယ် စိတ်မဆိုးပါဘူး မင်း ကိုယ့်ကို ထပ်လာရှာ။" 

' မုရှောင်ယ သူ့ကိုလာရှာတဲ့အခါကို သူ သဘောကျတယ်၊ ခေါင်းမော့ပြီး ရုတ်တရက် သူမရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်တဲ့အခါ ပိုင်ချွမ်းက နောင်တစ်ချိန်မှာ ရုံးထဲမှာ ခဏခဏ အပြင်ကို မသိစိတ်ကနေ ကြည့်နေမိလိမ့်မယ်လို့တောင် ခံစားခဲ့ရတယ်။'

မုရှောင်ယက စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့် ကတိပေးလာတဲ့ ပိုင်ချွမ်းကို စူးစိုက်ကြည့်ကာ သူမနှလုံးသားက ရှုပ်ထွေးနေတယ်လို့ ခံစားမိသည်။ - ငါသူ့ကို မှန်မှန်ကန်ကန် လမ်းညွှန်နိုင်ခဲ့လား။

ပရော်ဖက်ဆာ ဖန်က အော်တစ်ဇင်တစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝလမ်းကြောင်းဟာ အလွန်ရိုးရှင်းတယ်လို့ပြောတယ် သူတို့က လူမှုပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး မလုပ်တတ်ဘဲ၊ သူတို့ဘာသာ နေထိုင်ကြပြီး အရာဝတ္ထုတွေကို တစ်ယောက်တည်း လေ့လာနေတာတောင် မဟုတ်ဘူးလို့ ဆိုသည်။ သူတို့၏နေ့စဉ်ဘဝလမ်းကြောင်းက မျဉ်းဖြောင့်တစ်ခုနှင့်တူပြီး လမ်းဆုံလမ်းခွ သို့မဟုတ် အလှည့်အပြောင်းများရှိလာမှာ မဟုတ်တာကြောင့်၊ သူတို့၏လမ်းကြောင်း ရုတ်တရက်ပြတ်တောက်သွားတယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်နှင့် အလွယ်တကူ စိတ်မသက်မသာဖြစ်လာသည်။ အပြုအမူ၊ စကားလုံးများနှင့် ၎င်းတို့အသုံးပြုနိုင်သော အခြားအပြုအမူများမှတစ်ဆင့် ၎င်းတို့၏ မသက်မသာမှုနှင့် အရေးတကြီးအား ထုတ်ဖော်ပြမည်ဖြစ်သည်။ စိုးရိမ်မှုအဆင့်က အရမ်းကြီးပြီး သတ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာကို ရောက်ရင် သူတို့ရဲ့ အခြေအနေက ခွဲထွက်ဖို့ လွယ်သည်။

ပိုင်ချွမ်းက အချိန်မီ အိမ်မပြန်နိုင်တဲ့အတွက် စိတ်တွေရှုပ်ထွေးသွားခဲ့သည်။ အလုပ်စောစောဆင်းတာနဲ့ အစားအသောက်ကို သတ်မှတ်ချိန်အပြင်ဘက်မှာ မစားနိုင်တာ။ ဒါပေမယ့် ဒီစိုးရိမ်မှုအဆင့်က သူ့ကို ဒုက္ခရောက်အောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်သေးဘူး၊ တူညီသောအရာများကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောခြင်းဖြင့် ထိန်းချုပ်မှု ဆုံးရှုံးသွားသည်။ တကယ်တော့ ဒါက သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းကျောင်းတဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုမို့ ဒီလို ထပ်ခါတလဲလဲ လုပ်ခြင်းအားဖြင့် သူ့စိတ်မကျေမနပ်ဖြစ်မှုတွေကို ဖြေလျှော့ဖို့ လိုသည်။ ဒီထက်ပိုပြီး အလေးအနက်ထားပြောရမယ်ဆိုရင် သူ့ကိုယ်သူ ကုသနေတာပဲ။

သို့သော် ယခုအချိန်တွင် ပိုင်ချွမ်းက သူမ၏ စကားအနည်းငယ်ကြောင့် ဤကုသမှုကို ရပ်တန့်ရန် ဆန္ဒရှိနေသည်။

ဒီလိုလုပ်တာ မှန်ရဲ့လား။ မုရှောင်ယက ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသည်။ တစ်ဖက်တွင်မူ ပိုင်ချွမ်းကို ပိုကောင်းလာဖို့ မျှော်လင့်ထားပြီး တိုးတက်မှု အနည်းငယ်ပင် လိုအပ်သော်လည်း တစ်ဖက်တွင်မူ ပိုင်ချွမ်းကို စိတ်မသက်မသာ မဖြစ်စေလိုပေ။

"ရှင် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ မလုပ်ခဲ့တာ ကျွန်မသိပါတယ် ရှင် အဲ့ဒါကို ထိန်းချုပ်လို့ မရဘူးလား။ " အဆုံးတွင် မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ကြံ့ကြံ့ခံသော အမူအရာနှင့် ရင်ဆိုင်ဖို့ သူမ၏ နှလုံးသားကို ခိုင်မာအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့ပေ။

“အင်း” ပိုင်ချွမ်းက ခေါင်းကို လေးပင်စွာညိတ်ပြလာပြီး သူ့မျက်နှာက လေးလံတဲ့ဝန်ကနေ သက်သာရာရသွားသလိုပါပဲ။

'ရှောင်ယက သူ့ကို နားလည်တယ်။'

"ဒါဆို ကျွန်မတို့ အဲ့ဒါကို ဘယ်လို ပြောင်းလဲရမလဲ။" မုရှောင်ယ အကြံပေးလိုက်သည်။

"ပြောင်းလဲရမှာလား။"

“ဟုတ်တယ် ” မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းငို ပိုကောင်းစေချင်ပေမယ့် သူ့ကို စိတ်မသက်မသာ ခံစားရတာကို သူမ မခံနိုင်တဲ့အတွက် ပိုင်ချွမ်းကို လျော်ကြေး ပေးချင်ခဲ့သည်။ "နောင်မှာ ဒီလိုမျိုး ကြုံလာရရင်၊ ဥပမာ ကျွန်မ ရှင့်ကို စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်အောင်လုပ်မိရင်၊ ဒါဆို ရှင်ကျွန်မကိုတောင်းဆိုလို့ရတယ်။ ကျွန်မ လုပ်နိုင်တဲ့ အစွမ်းအစရှိသရွေ့ ရှင်တောင်းဆိုသမျှကို ကျွန်မသဘောတူမှာပါ။ အပြန်အလှန်အနေနဲ့ ရှင် အဲ့လိုဆက်မပြောရဘူး။ အို့... တကယ်သည်းမခံနိုင်တော့ဘူးဆို သုံးကြိမ်ထက်ပိုပြီး ထပ်လုပ်လို့ မရဘူး”

မုရှောင်ယက လက်သုံးချောင်းကို ထောင်ထားသောကြောင့် ပိုင်ချွမ်းက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်သည်။ ဤအလဲအလှယ်က ပိုင်ချွမ်းရဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုအချို့ကို သက်သာရာရစေမယ်လို့ သူမမျှော်လင့်ခဲ့သည်။

ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယရဲ့ စကားလုံးတွေထဲက အဓိပ္ပါယ်ကို ဦးနှောက်က ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာစဉ်တွင် သူ့ရှေ့ရှိ လက်သုံးချောင်းကို ဗလာဖြစ်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ - ရှောင်ယက နောင်ထပ် အလားတူ အခြေအနေမျိုး ကြုံလာရင် သူ့ တောင်းဆိုမှုထဲက တစ်ခုကို သဘောတူမှာလား။ အဲဒါကို တွေးကြည့်ရုံနဲ့ သူ့ရင်ထဲမှာ မငြိမ်မသက်မှုတွေ အများကြီး လျော့ပါးသွားသည်။

သူမစကားအပေါ် နားလည်မှု နိုးကြားလာပြီးနောက် ပိုင်ချွမ်းက အဲဒါကို စမ်းကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး မေးလိုက်တယ် "ဒါဆို... အခု တောင်းဆိုလို့ရမလား။"

"ရတယ် ရှင် ကျွန်မ ဘာလုပ်စေချင်လဲ။" ပိုင်ချွမ်းက ဒီနေ့မှာ သုံးကြိမ်ထက်မက စကားထပ်ခါတစ်လဲလဲ ပြန်ပြောနေခဲ့ပေမယ့်လည်း သူတို့ရဲ့ ပထမဆုံး 'အလဲအလှယ်' အနေနဲ့ မုရှောင်ယက ရက်ရောဖို့ကို စိတ်ထဲမထားခဲ့ပါပေ။ နောက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းက သူမကို ဘာတောင်းဆိုမယ်ဆိုတာကိုလည်း သိချင်နေခဲ့သည်။

“ပြုံးပါ”

"?"

"မင်းကို ပျော်စေချင်တယ်" ပိုင်ချွမ်းက အစောက မုရှောင်ယရဲ့ အမူအရာကို မကြိုက်ပါ။ မနက်မိုးလင်းလို့ ပြေးတဲ့အချိန်က သူမြင်လိုက်ရတဲ့ မြူခိုးတွေလိုပဲ သူမမျက်လုံးတွေက အုံ့မှိုင်းနေတာကို သူ မကြိုက်ဘူး။

ဒါကိုကြားတော့ မုရှောင်ယက ငိုချင်ပေမယ့် ကတိတည်ဖို့အတွက် တတ်နိုင်သမျှ ပြုံးပြဖို့ တွန်းအားပေးနေဆဲဖြစ်သည်။ သူမက မှန်ထဲတွင် မကြည့်မိသော်လည်း၊ သူမ၏အမူအရာသည် ယခုအချိန်တွင် အမြင်မတော်တာမဖြစ်စေဖို့ အတင်းအကြပ်လုပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ သူမ၏ နှလုံးသားအတွင်းမှ နွေးထွေးမှုကို ပိုင်ချွမ်းဆီ သူမ၏ အပြုံးဖြင့် ပို့ဆောင်ပေးရသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

မုရှောင်ယရဲ့ အပြုံးတွေ ပွင့်လာချိန်မှာတော့ ပိုင်ချွမ်းက အဲဒီစာကြောင်းတွေကို ပြန်ပြောဖို့ သူ့ဆန္ဒက နေထွက်လာပြီး မြူခိုးတွေလို၊ သဲလွန်စမရှိဘဲ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ထိုကိစ္စကြောင့် နှစ်ယောက်သား ကြန့်ကြာသွားသဖြင့် အပေါ်ထပ်ရှိ စားသောက်ဆိုင်သို့ ရောက်သွားချိန်မှာ ခြောက်နာရီထိုးခါနီး ဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက် နံပါတ်ယူကာ အစားအသောက်များမှာယူကြပြီး ပန်းကန်လာချမှာကို စောင့်လိုက်ကြသည်။ မုရှောင်ယက အချိန်ကို ကြည့်လိုက်ရာ 6.30 တိတိရှိပြီဖြစ်ပြီး ပိုင်ချွမ်းရဲ့ သတ်မှတ်ချိန်နှင့် မတော်တဆ အံကိုက်ဖြစ်နေပြီ။

မုရှောင်ယက တစ်လျှောက်လုံး တုံ့ပြန်မှုမပြတဲ့ ပိုင်ချ်မ်းကိုကြည့်ကာ ခဏမျှ မသေချာတော့ပေ။ ဒါက သူ့ကိုယ်ပိုင် 'အလဲအလှယ်' လုပ်ဆောင်ချက်ပဲလား၊ ဒါမှမဟုတ် ပိုင်ချွမ်း သတ်မှတ်ထားတဲ့ အချိန်မှာ စားနေတာကြောင့် စိတ်လျှော့လိုက်တာလား။

သို့သော် ယနေ့တွင် သူမသည် သူ့ကို ဆက်လက်စုံစမ်းရန် မရည်ရွယ်ထားဘဲ၊ ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အခြေအနေကို စိတ်ရှည်စွာ လမ်းညွှန်ဖို့သာ လိုအပ်ပြီး မုရှောင်ယက သူမသည် ယနေ့ လုံလောက်သော လမ်းညွှန်မှု ပေးခဲ့သည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။

"ကျွန်မတို့စားပြီးရင် ကျွန်မရှင့်ကို တစ်နေရာဆီ ခေါ်သွားမယ်"

“အင်း”

ညစာစားပြီးနောက်မှာ မုရှောင်ယက ကုန်တိုက်ရှိ ဖိနပ်ဆိုင်များနှင့် စုစည်းထားသည့် အရှေ့ဧရိယာရှိ တတိယထပ်ဆီ ပိုင်ချွမ်းဆီ ခေါ်သွားခဲ့သည်။ မုရှောင်ယ ဤကုန်တိုက်သို့လာရောက်ရခြင်း၏ အဓိကရည်ရွယ်ချက်လည်းဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ ဤကုန်တိုက်ရှိစတိုးဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ဖန်းဟော် ဦးလေး၏ဆိုင်ဖြစ်တာကြောင့်ဖြစ်သည်။ အထဲမှာ သူမ ဒီဇိုင်းထုတ်ထားတဲ့ ဖိနပ် ၃ ရံ ရှိတယ်။

အထူးစတိုးဆိုင်ထဲသို့ လျှောက်သွားသောအခါ သူမ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ မုရှောင်ယက သူမဒီဇိုင်းထုတ်ထားသည့် ဖိနပ်သုံးရန်လုံးကို အရောင်းရဆုံးနေရာဖြစ်သည့် အချက်အချာနေရာတွင် နေရာချထားသည်ကို အမြန်ရှာတွေ့ခဲ့သည်။

"ရှောင်ချွမ်း ကြည့်လိုက် " မုရှောင်ယက ဖိနပ်တစ်ဖက်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ပိုင်ချွမ်းကို ပြလိုက်သည်။

"မင်းဆွဲထားတဲ့ပုံ " ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယကို စိတ်ပျက်မစေဘဲ ဖိနပ်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အဲ့ဒါက ချယ်ရီခြံမှာရှိတုန်းက သူမဆွဲခဲ့တဲ့ပုံပဲ ချောင်းဘေးမှာထိုင်ရင်း မိုးကြိုးပစ်တဲ့နေ့တုန်းက သူမဆွဲထားတဲ့ပုံဖြစ်သည်။

“အင်း” မုရှောင်ယ ဂုဏ်ယူစွာ ပြောလိုက်သည်ာယ "ဒီနေ့ ရှင်တီထွင်တဲ့ ဂိမ်းကို ကျွန်မကြည့်ခဲ့တယ်၊ ဒါကြောင့် ကျွန်မဒီဇိုင်းထုတ်ထားတဲ့ ဖိနပ်တွေကို ပြမယ်။ ဒါက ဖန်းဟော်နဲ့ ကျွန်မ အတူထောင်ထားတဲ့ စတူဒီယိုရဲ့ အမှတ်တံဆိပ်တစ်ခုပဲ" ထိုစကားကိုပြောနေရင်း မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းကို ဖိနပ်အောက်ဖက်ကို ပြသခဲ့သည်။ အဖြူရောင်ခြေဖဝါးပေါ်တွင်၊ အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ H နှင့် Y နှစ်ခု၏ အနုပညာလက်ရာမြောက်သည့် ပုံစံဖြစ်သော စက်ဝိုင်းပုံစံငယ်တစ်ခုရှိသည်။ ၎င်းသည် အဝေးကပန်းတစ်ပွင့်နှင့်တူသော်လည်း အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သောအခါတွင် စာလုံးနှစ်လုံးကို ထုတ်ဖော်ပြသမည်ဖြစ်သည်။

“H က ဖန်းဟော်ရဲ့ ဟော်က ၊ Y က…”

"ရှောင်ယရဲ့ ယ" ပိုင်ချွမ်းက ပြန်ဖြေလာသည်။

" အဲ့ဒါအမှန်ပဲ"

"ဖောက်သည်ရှင့် ဒီဖိနပ်ကို ကြိုက်တာလား။ " ထိုအချိန်တွင် စတိုးဆိုင်မှ စာရေးမသည် လက်နှစ်ဘက်ရှိ ဖိနပ်များကို လှမ်းကြည့်ကာ မိတ်ဆက်လာတယ် “ဒါတွေက ကျွန်မတို့ ကုမ္ပဏီနဲ့ H&Y စတူဒီယိုတို့ ပူးပေါင်းဒီဇိုင်းဆွဲထားတဲ့ ရှူးဖိနပ်တွေပါ။ အဲ့ဒါက ယခုနှစ်အတွက် မော်ဒယ်အသစ်ဖြစ်ပါတယ်။ ဖိနပ်လေးက ရိုးရိုးရှင်းရှင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေးနဲ့ ဝတ်ရင် အရမ်းအဆင်ပြေပါတယ်။ အပေါ်ထည်က လေဝင်လေထွက်ကောင်းပြီး နွေရာသီမှာဝတ်ရင်တောင် အသက်ရှူကျပ်တယ်လို့ ခံစားရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီဖိနပ်တွေက ကျွန်မတို့ဆိုင်မှာ အရမ်းရောင်းကောင်းတယ်၊ ရှင် တစ်ရံဝယ်ချင်ပါသလား။ "

"မလိုပါဘူး…"

“အင်း ” ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယရဲ့ စကားကို ကြားဖြတ်ပြီး ပြောလာသည်ယာ " ငါ ဒီအစုံကို လိုချင်တယ်၊ ဒီအစုံ ဒီအစုံကော အားလုံးလိုချင်တယ်"

ပိုင်ချွမ်းက သုံးစုံလုံးကို ဆက်တိုက် ထောက်ပြခဲ့ပြီး အစုံတစ်ခုစီကို မုရှောင်ယ ဒီဇိုင်းထုတ်ထားပြီး အဲဒီနေ့က ချယ်ရီဥယျာဉ်မှာ မုရှောင်ယ ဒီဇိုင်းထုတ်ထားတဲ့ ဖိနပ်တစ်ရံစီကို သူ မှတ်မိနေခဲ့သည်။

"ကောင်းပါပြီ ဘယ် size လိုချင်ပါသလဲရှင့်။" အရမ်းရောင်းရတာနဲ့ ဆိုင်စာရေးမရဲ့ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ စိတ်အားထက်သန်မှုက အရင်ကထက် ပိုအားထက်သန်လာသည်။

"အရွယ်အစား 36၊ 37၊ 43၊ နဲ့ 44 အတွက်တစ်စုံ အရွယ်အစား 45 အတွက် နှစ်စုံ" ပိုင်ချွမ်းက ဂဏန်းတွေ ဆက်တိုက်ပြောလာသည်။

"အဲဒါ...ဘယ်မော်ဒယ်လဲ။" စာရေးက အတည်ပြုချင်သည်။

"မော်ဒယ်တိုင်းလိုချင်တယ်"

"ဆိုလိုတာက ဖိနပ်ဆိုဒ်တစ်ခုစီအတွက် သုံးရန်ဝယ်ချင်တာလား။" အရောင်း စာရေးမလေးက သူ့နားကို မယုံရဲလို့ ထပ်မေးလာသည်။

"အရွယ်အစား 45 အတွက် ခြောက်စုံ" ပိုင်ချွမ်းက အရောင်းစာရေးမလေး မှားသွားမှာကို ကြောက်သည်။

"...သေချာလား။ " ဒါကို လက်ကားဈေးဝယ်လို့ ဘယ်လိုခေါ်ရမတုန်း...

“ဟုတ်ပါတယ်” ပိုင်ချွမ်းက သေချာစွာ ခေါင်းညိတ်ပြလာတယ် သူ အရင်က ဘယ်ဂဏန်းကိုမှ မှားမတွက်ခဲ့ဖူးဘူး။

"ပိုင်ချွမ်း ရှင်ဘာလာလုပ်နေတာလဲ..." မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းဆီက နံပါတ်တွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခုထွက်လာထဲက shock ရပြီး စကားမပြောနိုင်တော့ဘဲ စာရေးမလေးအား ရှက်ရွံ့စွာ ပြုံးပြကာ ပိုင်ချွမ်းကို ဘေးဘက်ဆီ ပြတ်ပြတ်သားသား ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။ "ဘာလို့ ဖိနပ်အများကြီးဝယ်တာလဲ။ ဖိနပ်လိုချင်ရင်တောင် ရှင် ကျွန်မကိုပြောလို့ရတယ်၊ ရှင်ဘာလို့ဒီလောက်ဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံအများကြီးကုန်ခံနေတာလဲ။ " ဖန်းဟော်က ယမန်နေ့က စက်ရုံမှ ၎င်းတို့၏ ဖိနပ်နှစ်စုံကို တောင်းပြီး စတူဒီယိုတွင် စုပုံထားသည်။ ပိုင်ချွမ်းက ဒီဖိနပ်တွေကို ကြိုက်တယ်ဆိုရင် တစ်ပြားတစ်ချပ်မှ မကုန်ဘဲ မီးပုံထဲက တစ်ချို့ကို ယူသွားနိုင်သည်။

"ဝယ်ချင်တယ်၊ ထောက်ပံ့ချင်တယ်" ပိုင်ချွမ်းကသေချာစွာ ပြောလာသည်။

"ဒါဆို အများကြီးဝယ်စရာ မလိုပါဘူး၊ တစ်စုံဝယ်ရင် ရပြီ"

"လူတွေကိုပေးမလို့ " ပိုင်ချွမ်းက ထပ်ပြောလာသည်။

"ဘယ်သူ့ကိုပေးမှာလဲ။" မုရှောင်ယက စူးစမ်းလိုစိတ်ရှိပြီး ပိုင်ချွမ်းက အမှန်တကယ်ပင် လူများကို ပေးဆောင်ရန် တစ်စုံတစ်ခုဖို့ ဝယ်ယူရန် အစပြုလာသည်။

"မင်းပြောခဲ့တယ် မင်းရဲ့စတူဒီယိုဖွင့်တဲ့အခါ မင်းက ပါး၊ မားနဲ့ အစ်ကို့ကို ပေးမယ်" ပိုင်ချွမ်းက မုရှောင်ယ နောက်တစ်ကြိမ် မေ့သွားတယ်လို့ ထင်ခဲ့သည်။

“…” အာ မုရှောင်ယက မမေ့ပါဘူး၊ သူမ အဲဒီနေ့ မနက်စာစားချိန်မှာ သူမဖိနပ်ကို ပေးမယ်လို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် မုရှောင်ယက ဒီယွမ်နှစ်ရာကနေ သုံးရာကို ပေးလိုက်မယ့်အစား သူတို့ရဲ့ ဖိနပ်ကို စိတ်ကြိုက်လုပ်မယ်လို့ ကတိပေးခဲ့တာပါ။ ဒီလိုအမြောက်အမြားထုတ်လုပ်တဲ့ ဖိနပ်တစ်ရံ။

"ဒါဆို အများကြီးဝယ်စရာမလိုပါဘူး၊ လူသုံးယောက်အတွက်၊ သုံးစုံလောက်ဝယ်ရုံနဲ့ လုံလောက်ပြီ" မုရှောင်ယ ပြောလိုက်သည်။

"လူခြောက်ယောက်" ပိုင်ချွမက တွက်ပြလာတယ် "ကိုယ့် မိဘ၊ မင်းရဲ့မိဘတွေ၊ အစ်ကိုနဲ့ ကိုယ်"

အဆုံးတွင် မုရှောင်ယက ပိုင်ချွမ်းရဲ့ ကတ်ကို နှစ်သက်စွာ ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး သူမ ဒီဇိုင်းထုတ်ထားသည့် ဖိနပ် ၁၈ ရံကို ဝယ်ပြီးနောက် ပိုင် ဇနီးမောင်နှံနဲ့ ပိုင်ကျန့်ကို ၃ ရန်စီ ပေးဖို့အတွက် စံအိမ်ကို ပြန်သွားခဲ့သည်။

ပိုင် မိသားစုမှ လူတိုင်း - …ငါတို့မိသားစု ပိုင်ချွမ်းက အလွန်ရက်ရောပြီး ငါတို့ကို သုံးစုံ တစ်ပြိုင်တည်းပေးတယ်။

......

စာရေးသူမှတ်စု 

အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးနောက် ဦးလေးလီက အစေခံနှစ်ယောက်ကို ဖိနပ်သေတ္တာများစွာကို ကိုင်ဆောင်ခိုင်းကာ လက်ဆောင်ပေးဖို့အတွက် ပိုင်ချွမ်းနောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။

ပထမတစ်ယောက်ကတော့ ပိုင်ကျန့်၊ သူက သူ့တံခါးခေါက်သံကြားလို့ ဖွင့်ပေးလိုက်တာဖြစ်သည်။

ပိုင်ချွမ်း : "ဖိနပ်၊ ရှောင်ယ ဒီဇိုင်းထုတ်တာ အစ်ကိုကို ပေးမယ် " ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း ဖိနပ် အစုံ သုံးရံလုံးကို ပိုင်ကျန့် ရဲ့လက်ထဲကို ဆက်တိုက်ထည့်လိုက်သည်။

ဖိနပ်သုံးရံကို ကိုင်ထားရသူ ပိုင်ကျန့်...

ဒုတိယကတော့ ပိုင် စုံတွဲပဲ

ပိုင် မိသားစုရဲ့ ဇနီးမောင်နှံက အံ့ဩဝမ်းသာသွားသည်။ ; "ရှောင်ချွမ်း သား ဘာလို့ ဒီကို ရောက်နေတာလဲ? "

ပိုင်ချွမ်း : "ဖိနပ်၊ ရှောင်ယက ဒီဇိုင်းထုတ်ထားတာ၊ နှစ်ယောက်စလုံးကို ပေးမယ်" ထို့နောက် ဖိနပ် ၆ ရံကို ညအိပ်ဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့ စုံတွဲလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

ပိုင် စုံတွဲ;.......

ပိုင်ချွမ်းက အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်သွားပြီး ဂုဏ်ယူစွာပြောခဲ့သည်။ “ကိုယ် အဲဒါတွေအားလုံးကို ပေးခဲ့တယ်”

ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ မုရှောင်ယ....ရှင် ညလယ်မှာ ဖိနပ်တွေ ပေးလိုက်ပြီလား။

E/TN;

ပိုင်ချွမ်းရဲ့ အခြေအနေကို ရှောင်ယ ညည်းညူလိုက်တဲ့အခါ ဝမ်းနည်းတယ် (´ﾟωﾟ｀)

ပိုင်ချွမ်း ပြောလိုက်တဲ့ "ပြုံးပါ" ဆိုတာက သူ့ပထမဆုံး 'အောင်ပွဲ' ရဲ့ ပထမဆုံးလက်ဆောင်ပဲ။

ငါ - ငါ့မျက်လုံးထဲ ချွေးထွက်နေတယ်။ أ‿أ