MM Story Teller

Chapter 4

Viewers 69

🦋Ch4

- မင်္ဂလာပါ ကိုယ့်ချစ်သူလေး

ပိုင်ရှီးက သူမနေ့က ကောင်းကောင်းမအိပ်ခဲ့ရ၍ နားဖို့လိုသည်ဟု သူ့ညီမလေးကို ပြောပြီးနောက် တစ်နေ့လုံး အခန်းထဲ အောင်းနေမိသည်။ သူက နေ့လည်စာကိုပင် အိမ်တော်ထိန်းအား သူ့အခန်းထဲ လာပို့ပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။

သူ ချီရွှင့်အကြောင်း မစဥ်းစားချင်တော့ပေ။ အချိန်တိုအတွင်း ကိစ္စပေါင်းများစွာ ဖြစ်သွားခဲ့၍ သူ့ဦးနှောက်က ဝန်ပိနေပေပြီ။

သို့သော်လည်း ကော်ဇောပေါ် ထိုင်ရင်း တီဗွီကြည့်နေချိန်မှာပင် အတွေးမရပ်နိုင်ခဲ့ပေ။

ဇာတ်လမ်းတစ်ခု ပြသနေသည်။ ယင်းက ငယ်ငယ်လှလှ ဇာတ်ဆောင်များက ကောလိပ်တွင် ဆုံခဲ့ပြီး ခွေးသွေးဆန်သည့် မေးခွန်းကြီးကို မေးရင်း အချင်းများနေကြသည်။

" နင် ငါ့ကို ချစ်လား..."

ပိုင်ရှီးက ပြင်သစ်ပြတင်းပေါက်မှန် အပြင်ဘက်ရှိ ပရုတ်ပင်ကြီးကို ကြည့်နေမိသည်။

ပရုတ်ပင်ကို သူ အထက်တန်းတက်ခဲ့စဥ်က ပြန်စိုက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သည့် ခြောက်နှစ်ကတည်းက အပင်က ရှည်နေပြီဖြစ်ရာ အချိန်ကြာလာသောအခါ မြင့်မားလာပြီး တစ်နှစ်ပတ်လုံး စိမ်းစိုနေသည်။

သူက ယနေ့မနက် ကားထဲမှ မထွက်ခင် ချီရွှင့်မေးခဲ့သည့် မေးခွန်းကို အမှတ်ရသွားမိပြန်သည်။ သူ ဘယ်အချိန်က ထိုလူ့ကို စကြိုက်မိလဲဆိုသည့် မေးခွန်းပင်။

ချီရွှင့်ပြောသလို သူတို့နှစ်ယောက်က အထက်တန်းတုန်းက အဆက်အဆံ သိပ်မရှိပေ။ သူ အထက်တန်း ဒုတိယနှစ်တွင် ချီရွှင့်က တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် တက်နေပြီဖြစ်ရာ သူတို့က တော်တော်လေးကို ဝေးနေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ငယ်ရွယ်သည့် အချစ်က ရှင်းပြမရနိုင်သည့် အရာတစ်ခုကနေ ပေါက်ဖွားလာတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ အကြည့်လေးတစ်ချက် ကြည့်ရုံနှင့် လက်လေးကိုင်မိသည်နှင့် ဖွဖွလေး ရယ်မိသည်နှင့် စသည်တို့မှ ဖြစ်တည်လာတတ်သည်။

သူက ပြောပြရမှာရှက်၍ မပြောခဲ့ခြင်း မဟုတ်ပေ။ ချီရွှင့်က ထိုကိစ္စများကို မေ့သွားလောက်ပြီဟု တွေးမိ၍ ပြန်ပြောနေဖို့ မလိုတော့ပေ။

ကော်ဇောပေါ် တင်ပျဥ်ခွေထိုင်နေရင်း သူ့ရှေ့ရှိစင်မှ အထက်တန်းကျောင်းဆင်းဓါတ်ပုံများကို အမှတ်ရစွာ ကြည့်နေမိသည်။

သူ ချီရွှင့်ကို ချစ်မိသွားချိန်က အထက်တန်းတတိယနှစ်မှာ ဖြစ်သည်။ ဆောင်းရာသီပိတ်ရက် နွေဦးပွဲတော်ရောက်ဖို့ ခုနစ်ရက်ရှစ်ရက်အလိုတွင်...

ထိုအချိန်က သူက ပုန်ကန်ချင်သည့် အရွယ်ကို ရောက်နေချိန်ဖြစ်၏။ ကောလိပ်တွင် မေဂျာလျှောက်ဖို့ မိဘများနှင့် စကားများခဲ့ရသည်။ ထိုနေ့က အငြင်းပွားမှု ပြင်းထန်သွား၍ သူ့မှာ ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် တံခါးကို ဘန်းခနဲမြည်အောင် ပိတ်ပြီး အပြင်ထွက်သွားခဲ့သည်။

သူက လမ်းမပေါ် အချိန်အတော်ကြာ လျှောက်သွားနေရင်း ဒေါသကြောင့် ချောင်းဆိုးရင်း မွန်းကြပ်လာရသည်။ သူ ရပ်လိုက်ချိန် သူ့အိမ်နှင့် တော်တော်ဝေးသည့် ပန်းခြံကို ရောက်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။

နောက်ကျနေပြီဖြစ်၍ လူရိပ်လူယောင် မတွေ့ရပေ။ သူ၏ တစ်ခုတည်းသော အဖော်က တောက်ပနေသည့် လမ်းမီးရောင်များသာ ရှိသည်။

သူက ခုံတန်းရှည်ပေါ် အချိန်တစ်ခုထိ ထိုင်နေမိသည်။ သူ အေးနေပေပြီ။ ဆွယ်တာတစ်ထပ်တည်း ဝတ်ထား၍ မကြာခင် သူ့လက်များ ခြေထောက်များက ထုံလာသည်။ သူက ထရပ်လိုက်ရင်း ကော်ဖီပူပူလေး ဝယ်သောက်ရန် ဘေးက စျေးရောင်းစက်ဆီ သွားလိုက်သော်လည်း ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ကို စမ်းကြည့်လိုက်ချိန် မျက်လုံးအပြူးသားဖြစ်သွားရသည်။

သူက ဖုန်းရော ပိုက်ဆံအိတ်ရော ယူလာဖို့ မေ့သွားခဲ့သည်။ အိတ်ကပ်ထဲတွင် သော့နှင့် ချောကလက်တုံးတစ်ချို့သာ ရှိနေသည်။

သူက လမ်းပျောက်သွားသလို ထိုစက်အား ကြည့်နေမိသည်။ ယခုအချိန်တွင် သူ အကူအညီတောင်းလို့ ရနိုင်မည့်သူ တစ်ယောက်မှ ရှိမနေချေ။ သူ့ဖုန်း လေထဲပေါ်လာအောင် လုပ်နိုင်စွမ်းလည်း မရှိ၍ အချမ်းပြေအောင် ခြေချောင်းချင်း ထပ်နေရသည်။

သူက ရှောင်လျန်စုန့်၏ အိမ်တွင် သွားတည်းရမလား ငြင်းခုန်စဥ်းစားချိန် သူ့ဘေးတွင် ဖုန်းကိုင်ထားသည့် ဖြူဖြူသွယ်သွယ် လက်တစ်စုံပေါ်လာခဲ့သည်။ အရောင်းစက်က ဖုန်းနဲ့ ငွေချေလိုက်သည်နှင့် အသံမြည်လာသည်။

သူက လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ကောင်းမွန်စွာ ထုဆစ်ထားသည့် မျက်နှာတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ငယ်ရွယ်ချောမောလှသော ထိုသူက အရှိန်အဝါအပြည့်ပါသည့် အကြည့်နှင့် သူ့ကို ငုံ့ကြည့်နေသည်။

ထိုသူက ချီရွှင့်ပင်။

ထိုအချိန်တုန်းက သူ့ကို သိနေသော်လည်း သူတို့က မရင်းနှီးကြပေ။ နှစ်သစ်ကူးနေ့က ချီမိသားစု ကျင်းပသည့် ပါတီပွဲကို မိဘများနှင့်အတူ တက်ခဲ့စဥ်က သူ့ကို မြင်ဖူးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ချီရွှင့်က စက်ထဲမှ ကိုကိုးပူပူနှစ်ဗူးကို ထုတ်လာပြီး တစ်ဗူးကို သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေးလာသည်။

သူက ဗူးကို ယူလိုက်ရင်း ချီရွှင့်ကို ကြောင်တောင်တောင် ကြည့်မိသည်။ ခဏလောက်ထိ သူဘယ်လို တုန့်ပြန်ရမလဲ မသိခဲ့ပေ။ နောက်မှ သူက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့် ဗူးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။

" ကျေးဇူးပါ..." သူက ချီရွှင့်ကို ပြောလိုက်သည်။

ချီရွှင့်က ကော်ဖီဗူးကို ကိုင်ထားရင်း မနှေးမမြန်သည့် အရှိန်နှင့် သောက်နေသည်။ သူက သူ့ဘေးက ကောင်လေးကို အကဲခတ်လိုက်ရင်း မေးလာသည်။

" မင်းက ပိုင်မိသားစုက ကလေး မဟုတ်ဘူးလား...ဘာလို့ ဒီမှာ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေရတာလဲ...."

ပိုင်ရှီးက တစ်ခဏမျှ ထိတ်လန့်သွားရသည်။ သူက မိဘများနှင့် စကားများပြီး အိမ်က ထွက်ပြေးလာသည်ဟု ဝန်ခံမည် မဟုတ်ပေ။ ယင်းက စဥ်းစားကြည့်ရုံနှင့်တင် ရှက်စရာကောင်းနေသည်။

ကံမကောင်းစွာ သူက လိမ်သည့်နေရာတွင် မတော်ပေ။ သူက ဖာဖာထေးထေး ပြောလိုက်သည်

" လမ်းလျှောက်ထွက်လာတာပါ...ဒီနားမှာ ခဏလောက် ထိုင်ဖို့ စဥ်းစားနေတာ..."

သူက ခေါင်းငုံ့ပြီး ပြောနေ၍ ကြားရသူတိုင်းက လိမ်ပြောနေမှန်း သိသာပေမည်။ ကံကောင်း၍ ချီရွှင့်က အဖြေကို လိုက်မေးမနေခဲ့သော်လည်း သူ ယုံသွားလား မယုံသွားလား ပြောဖို့ခက်သည်။

သူက ပြန်မေးလိုက်သည် " ခင်ဗျားကရော ဘာလို့ ဒီရောက်နေတာလဲ..."

" ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအိမ်ကနေ လာခဲ့တာ...သူက ဒီနားမှာ နေတာလေ..."

ချီရွှင့်က နည်းနည်းသောက်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်ကာ အမှိုက်ပုံးထဲ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ သူက သူ့ဘေးတွင် နောက်ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်း မေးလာသည် " ကိုယ် ဒီမှာ ခဏလောက် ထိုင်ရင် စိတ်မရှိဘူးမို့လား..."

ပိုင်ရှီးက ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။

ဤနေရာက သူ့မိသားစုပိုင် မဟုတ်၍ လူတိုင်း ထိုင်လို့ရသည်။

ကောင်လေးနှစ်ယောက်က ထိုင်ခုံ၏ အစွန်နှစ်ဖက်တွင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မနှောင့်ယှက်ပဲ တိတ်တိတ်လေး ထိုင်နေကြသည်။ ချီရွှင့်က သူနှင့် စကားပြောမလာပဲ ခေါင်းငုံ့ပြီး ဖုန်းကြည့်နေသည်။

သူ့ပုံရိပ်က ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး မျက်တောင်ရှည်ကြီးများက သတိထားမိနေသည်။ သူ စကားမပြောဘဲ တိတ်တိတ်ထိုင်နေသည့်အချိန် တန်ဖိုးကြီး ရှုခင်းပန်းချီကားတစ်ချပ်နှင့်ပင် နှိုင်းယှဥ်ရနိုင်သည်။

ပိုင်ရှီးက စစချင်းတွင် အနည်းငယ် နေရခက်သွားသော်လည်း နောက်ပိုင်း သူ့နားမှာ တစ်ယောက်ယောက်ရှိနေသည်က ကောင်းနေသလို ခံစားရသည်။ ည၁၁နာရီကျော်ပြီဖြစ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်က မှောင်မည်းပြီး တိတ်ဆိတ်နေ၏။ သူတစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေလျှင် သေချာပေါက် သူကြောက်နေမိမှာပင်။

ချီရွှင့်က ပိန်သည့်ပုံ ရသော်လည်း ဤလူက အားကစားနှင့် အတိုက်အခိုက်တွင် တော်မှန်း သိနေ၍ သူ့စိတ်ကို လုံခြုံစေသည်။

သူက ကိုကိုးပူပူလေး သောက်လိုက်ရင်း မြေကြီးကို စိုက်ကြည့်ကာ သူ့ကိုယ်ပိုင်အခြေအနေကို စဥ်းစားနေမိသည်။ သူက ကိစ္စတော်တော်များများကို နှိုင်းယှဥ်ကြည့်သည်။ သူလျှောက်ချင်သည့် မေဂျာ သူ၏ နောက်ဆုံး စာမေးပွဲရလဒ်နှင့် သူတို့မိဘများက သူတို့အားသည့်အချိန် သူနှင့်သူ့ညီမကို ခရီးထွက်ဖို့ ခေါ်သွားမည့်ကိစ္စ။

သူနှင့် မိဘကြားက ဆက်ဆံရေးက မဆိုးလှပေ။ သူတို့က အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် မရှိသည့်သူများ မဟုတ်ကြ။

သူပိုပြီး စဥ်းစားလေလေ ပိုပြီး စိတ်အေးလာရကာ ယခုလို ထွက်ပြေးမိသည့်အတွက် နောင်တရစပြုလာသည်။

သူက အိမ်ပြန်ရမလား မပြန်ရဘူးလား အတွေးများနေချိန် ချီရွှင့်၏ မေးသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

" အခု နည်းနည်း စိတ်အေးသွားပြီလား...မင်းကို လိုက်ပို့ပေးရမလား..."

ပိုင်ရှီးက လမ်းပျောက်နေမိပြီး သူ့မျက်နှာက အနည်းငယ် ပူပြင်းနေသည်။ သူ၏ အဆီအငေါ်မတည့်သည့် အလိမ်အညာက ကြာကြာမခံမှန်း သိနေသည်။

ချီရွှင့်က သူ့အိမ်နှင့် တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့မှန်း တစ်ချက်ကြည့်ရုံနှင့် ပြောနိုင်လေသည်။

သူက ရှက်သွားရင်း ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ချင်သော်လည်း ရုတ်တရက် သူ့ပုခုံးပေါ် အဝတ်တစ်ထည် ရောက်လာသည်။

ချီရွှင့်က ကုတ်အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်ရင်း သူ့ကို ခြုံပေးလာခြင်း ဖြစ်နေသည်။

“ဝတ်ထား...မင်းလက်တွေ အေးလွန်းလို့ နီရဲနေပြီ...ကိုယ်တို့ ဒီမှာ ကြာကြာနေနေရင် အပူချိန်က ဆက်ပြီး ထိုးကျနေလိမ့်မယ်..." ချီရွှင့်က နူးနူးညံ့ညံ့ ပြောလာသည်။

ထိုစကားက ပိုင်ရှီး ပြောဖို့ပြင်နေသည့်အရာကို ကြားဖြတ်သွားခဲ့သည်။ သူက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ထိုလူ့ကို ချစ်စရာကောင်းပြီး ကြောင်တောင်တောင်ပုံစံနှင့် ကြည့်မိသည်။

ချီရွှင့်က အရပ်ရှည်သည်။ လမ်းမီးရောင်အောက်တွင် လရောင်ရော မီးရောင်ပါ ဖြာဆင်းနေသည့် ထိုလူက ပိုပြီး နူးညံ့နေပုံရကာ အထူးသဖြင့် သူ့ကို ကြည့်နေသည့် မျက်လုံးများက နူးညံ့ရီဝေနေသည်။

" ပြန်ရအောင်...အရမ်း နောက်ကျနေပြီ...အပြင်မှာ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေတာ မလုံခြုံဘူး...မင်းအိမ်ကို လိုက်ပို့ပေးမယ်..." ချီရွှင့်က တိုက်တွန်းလာသည်။

သူ ခြုံထားသည့် ချီရွှင့်ကုတ်အင်္ကျီကနေ ပိုင်ရှီးက ဗုဒ္ဓလက်တော်သီး၏ အနံ့သင်းသင်းလေးကို ရလိုက်သည်။

သူက ချီရွှင့်ကို စက္ကန့်အနည်းငယ်ခန့် စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း နောက်ဆုံး နာနာခံခံလေး ထရပ်လိုက်သည်။

နောက်မှ သူသိလိုက်ရသည်က သူ့အရပ်ကြောင့် ချီရွှင့်က သူ့ကို ဆယ့်ငါး ဆယ့်ခြောက်နှစ်ဟု အထင်မှားခဲ့မှန်းပင်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ကို စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့ပုံပင်။

သို့သော်လည်း ထိုအချိန်က သူမသိခဲ့ပါချေ။

သူက ချီရွှင့်ခေါ်ပေးသည့် တက္ကစီနှင့် အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ သူတို့က တစ်လမ်းလုံး စကားမပြောခဲ့မိပေ။ သူ့အိမ်အပြင်ဘက် ကားရပ်လိုက်သောအခါ ချီရွှင့်က ခြံပြင်တွင် ရပ်နေရင်း သူ့ကို နှုတ်ဆက်လာသည်။

နည်းနည်းရှက်နေ၍ ပိုင်ရှီးက တစ်ခုခု ပြောချင်မိသော်လည်း ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ သူက ကုတ်အင်္ကျီကို ပိုင်ရှင်ဆီ ပြန်ပေးလိုက်ရုံသာ။

သူက စိတ်ရင်းအပြည့်နှင့် ပြောလိုက်သည် " အိမ်ပြန်ပို့ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါ..."

ချီရွှင့်က အင်္ကျီကို လက်ပေါ်တင်ထားရင်း ထိုကလေး သူ့ကို ကျေးဇူးတင်လာမည်ဟု မျှော်လင့်မထားမိပုံပေ။ သူက ဖွဖွလေး ပြုံးလိုက်ရာ ပိုပြီး နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသွားပုံပေါ်သည်။

ချီရွှင့်က လူငယ်လေးကို ခေါင်းပုတ်ပေးလိုက်ရင်း မျက်လုံးထက် ရွှင်မြူးရိပ်သန်းလာသည် " မလိုပါဘူး....နောက်ဆို အိမ်က ထွက်ပြေးဖို့ စဥ်းစားမယ်ဆိုရင် အနည်းဆုံး ဖုန်းတော့ ယူသွားပေါ့..."

အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ် ချီရွှင့်က ခပ်တည်တည် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေတတ်သည့် ချီရွှင့်အကြီးထက် ပိုပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရှိသည်။ သူပြုံးလိုက်သည့်အချိန် အရမ်းကို ချောသွားသည်။

ထိုဖြတ်ခနဲ ပေါ်လာသည့် အပြုံးကြောင့် ပိုင်ရှီး၏ စိတ်က တက်လိုက်ကျလိုက် ဖြစ်သွားရသည်။

ချီရွှင့် ထွက်သွားပြီးသည့်တိုင် သူက ချီရွှင့်ရပ်နေခဲ့သည့် နေရာလေးကို တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

ထိုအချိန်လေးက သူ ချီရွှင့်ကို ချစ်မိသွားသည့် အခိုက်အတန့်လေးပင်။

ထူးထူးခြားခြား မဟုတ်သည့် အကြောင်းပြချက် သေးသေးလေးကြောင့်...

နောက်ပိုင်း သူက သူ့ငယ်သူငယ်ချင်းကို ဆွဲခေါ်၍ ချီရွှင့်တက်သည့် တက္ကသိုလ်ဆီ သွားပြီး စကားရည်လုပွဲတွင် ပါသည့် ချီရွှင့်ကို တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများကြား ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကြည့်ခဲ့ရသည်။ သူက ဝတ်စုံပြည့်ဝတ်ထားသည့် လူကြီးကို မြင်လိုက်ရချိန် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ့နှလုံးသားတစ်နေရာ၌ ချီရွှင့်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း လိုက်ပိုးနိုင်ဖို့ ချီရွှင့်တက်သည့် တက္ကသိုလ်ကို တက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။

နောက်ပိုင်းတွင် သူ့ဆန္ဒအတိုင်း ချီရွှင့်၏ ဂျူနီယာဖြစ်လာသော်လည်း ကျောင်းတက်သည့် ပထမဆုံးနေ့မှာပင် ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

သတင်းကောင်း : ချီရွှင့်က ယောက်ျားတွေကို ကြိုက်တယ်။

သတင်းဆိုး : ချီရွှင့်မှာ ချစ်သူကောင်လေး ရှိနေပြီ။

ပိုင်ရှီး၏ အတိတ်က ဖြစ်ရပ်တို့က ထိုနေရာမှာ ရပ်သွားခဲ့သည်။ ချီရွှင့် ပထမဆုံး ရည်းစားထားခဲ့သည့် အချိန်ကို ပြန်မမှတ်မိချင်တော့ပေ။

အစပိုင်းတွင် ထိုအမျိုးသားက ချစ်သူရှိနေ၍ သူ ကြိုးစားဖို့ အခွင့်အရေးမရခင် သူ့ရည်မှန်းချက်တို့ ကျဆုံးသွားခဲ့ရသည်။

သူက ချီရွှင့်နှင့် သိလာပြီဖြစ်သော်လည်း ချီရွှင့် တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်တွင် သူ့ချစ်သူနှင့် ကွဲသွားသည့်အချိန် သူ့မှာ ဖွင့်ပြောဖို့ သတ္တိမရှိခဲ့ပေ။

ချီရွှင့် သူ့ရည်းစားဟောင်းနှင့် လမ်းခွဲခဲ့ပြီးကတည်းက သူက ပိုပြီး ချဥ်းကပ်ရခက်လာခဲ့သည်။ ယခင်အတိုင်းဆို နတ်ဘုရားလေးက တစ်ကိုယ်တည်းသမား ပြန်ဖြစ်သွား၍ ကောင်းသည့်ကိစ္စ ဖြစ်သင့်သော်လည်း ထိုလူက ချစ်စိတ်ကုန်ဆုံးသွားပြီး သူ့အလုပ်နှင့် ရာသက်ပန်လက်တွဲထားသလို အလုပ်ထဲတွင်သာ မြုပ်နေတော့သည်။

ထိုနှစ်များတွင် တော်တော်များများက သတ္တိစုပြီး ချီရွှင့်ကို ဖွင့်ပြောခဲ့ကြသည်။ ပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့် ယောက်ျားလေး မိန်းကလေးများစွာ ပါဝင်ပြီး တစ်ချို့ဆို ထူးချွန်ကြသည့်အတွက် ပိုင်ရှီး၏ အချစ်ပြိုင်ဘက်များ ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း အံ့သြဖို့ကောင်းစွာ တစ်ယောက်မှ မအောင်မြင်ခဲ့ကြပေ။

ပိုင်ရှီးက ချီရွှင့်ကို အကြောင်းရင်း မေးခဲ့ရာ သူပြန်ရလိုက်သည့် အဖြေက စာလုံးနှစ်လုံးတည်းပင်။ 'စိတ်မဝင်စားဘူး' ဟူ၍။

ထိုစကားလုံးနှစ်လုံးက ပိုင်ရှီး၏ ဖွင့်ပြောမည့် သတ္တိလေးကို ပျောက်ကွယ်သွားစေခဲ့သည်။

သူ ကြောက်မိ၍ စည်းမကျော်ပဲ မိတ်ဆွေအဖြစ်နေသည်က ပိုကောင်းမည်ဟု တွေးမိသည်။

လူတွေအားလုံး မအောင်မြင်ကြတာ သူက ဘယ်လိုလုပ် အခွင့်အရေး ရနိုင်မှာလဲ။

သူ ချီရွှင့်အပေါ် ခံစားချက်ရှိခဲ့ကတည်းကဆို ခြောက်နှစ်ကျော် ကြာသွားပြီဖြစ်ကာ ချီရွှင့်နှင့် တွဲနိုင်မည့်အခွင့်အရေးက ရုတ်တရက် သူ့ရှေ့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။

ဒရမ်မာဇာတ်လမ်းလေးက အဆုံးသတ်သီချင်းလေးနှင့်အတူ ပြီးသွားခဲ့သည်။ ကောင်းကင်ကြီးက မှောင်စပြုလာ၍ မီးမထွန်းထားသည့် အခန်းလေးက မှောင်မည်းနေ၏။ ဥယျာဥ်ထဲရှိ မီးရောင်ဖျော့ဖျော့က ပြင်သစ်စတိုင် ပြတင်းပေါက်ကနေတစ်ဆင့် သူ့အခန်းထဲ နယ်ချဲ့လာသည်။

ပိုင်ရှီးက ကော်ဇောပေါ် မလှုပ်မယှက် ထိုင်နေမိသည်။

သူက လက်ကောက်ဝတ်က နာရီကို တယုတယပွတ်သပ်မိသည်။ ထိုနာရီက မနှစ်က ချီရွှင့် သူ့ကို မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးထားသည့် နာရီဖြစ်သည်။ သူ ထိုလက်ဆောင် ရခဲ့စဥ်က လန့်သွားသေးသည်။

သူ ချီရွှင့် ပြောခဲ့သည်ကို ပြန်စဥ်းစားမိသည် " ဒီနေ့ပြီးရင် ကိုယ်တို့ သူငယ်ချင်းလို ပြန်နေဖို့ ခက်လိမ့်မယ်...ကိုယ်တို့ စမ်းကြည့်သင့်တယ် ထင်တာပဲ..."

ထိုလူကြီးပြောသည်က မှန်သည်ဟု ထင်မိသည်။ သူတို့က ယခင်အတိုင်း ပြန်နေနိုင်တော့မှာ မဟုတ်၍ ဤအခွင့်အရေးကို ယူသင့်သည်။ မိုးနတ်မင်းကြီးက သူခံစားနေရသည်ကို မကြည့်ရက်တော့၍ တွန်းပို့ပေးလာခြင်း ဖြစ်ရမည်။

သူက ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ ဖုန်းမျက်နှာပြင်မှ လာသည့် အလင်းတန်းက သေခြင်းတရားကို ကြိုဆိုနေသလိုပုံစံရှိသည့် သူ့မျက်နှာထက် လင်းထိန်လာသည်။

သူက ချီရွှင့်ဆီ မက်ဆေ့ချ် ပို့လိုက်ရင်း မနက်ဖြန် တွေ့လို့ရမလား မေးလိုက်သည်။

ဆယ်မိနစ်ကြာပြီးနောက် သူက ပြန်စာတစ်ခုကို ရရှိခဲ့သည်။ [ကောင်းပြီ]

***

သူ ချီရွှင့်နှင့် ချိန်းထား၍ ပိုင်ရှီးမှာ အလုပ်တွင် စိတ်မပါတော့ပေ။ သူက မြူးစ်မဂ္ဂဇင်း၏ ဖက်ရှင်ပိုင်း လက်ထောက်အယ်ဒီတာချုပ် ဖြစ်သည်။ သူက ရုံးထဲက မိန်းမပျိုလေးများနှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းပြီး သူတို့မုန့်များထဲမှ သူ့ဝေစုကိုလည်း လုံးဝမမေ့တတ်ပေ။

သူက ချောကလက်စားနေရင်း အလုပ်သိမ်းဖို့ စောင့်နေသည်။ သူက အလုပ်တွင် တော်တော်လေး အားနေသော်လည်း အယ်ဒီတာချုပ်က ရုံးတွင် ထိုင်နေသေး၍ သူအရင်ထွက်ဖို့ မသင့်တော်ပေ။

နောက်ဆုံး အလုပ်ချိန်ပြီးသွားသောအခါ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ ဖိတ်ခေါ်လာသည့် ညစာကို ငြင်းလိုက်ပြီးနောက် အိတ်ကိုင်ပြီး အမြန်သုတ်ခြေတင်တော့သည်။

မိန်းမငယ်လေးများက အမြန်မလို၍ ပစ္စည်းများကို ဖြေးဖြေးချင်း သိမ်းနေကြရင်း ရုံးခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည့်သူ့ကို ကြည့်နေကြသည်။ သူမရှိတော့တာ သေချာမှ အတင်းတုပ်ကြတော့သည်။

" မစ္စတာပိုင်က ဒိတ်လုပ်မလို့ ထွက်သွားတာလားမသိဘူး...ဒီနေ့ ခဏခဏ တလွဲတွေ လုပ်မိနေတာ တွေ့တယ်..."

" မဖြစ်နိုင်ပါဘူး...ငါ မှတ်မိသလောက် သူက ရည်းစားမရှိပါဘူး..."

“အရင်တုန်းက မရှိတာ အခုမရှိတာလို့မှ မဆိုလိုပဲ...ကောင်ချောလေးတွေက အမြဲတမ်း လူကြိုက်များတယ်လေ..."

🦋🦋

Prev Next