Chapter 9

💌Chapter 9

မီးရှူးမီးပန်း လက်ဆောင်က တကယ်ပဲ... ကျန်းယွီမို အတွက် အံ့သြစရာအကြီးကြီးပင်။

 ဘယ်သူက မကြိုက်ဘဲနေနိုင်မလဲ။

ကျန်းယွီမို ကောင်းကင်ကို ငေးကြည့်နေပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ကန်ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေလိုက်သည်။ သွမ့်ရယ်သည် သူမအား လျှို့ဝှက်စွာ စိုက်ကြည့်ရင်း တောက်ပနေသော မီးရှူးမီးပန်းများကို ရောင်ပြန်ဟပ်နေသော သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ငေးကြည့်နေ၏။ကြိုက်ခြင်း၊မကြိုက်ခြင်းဆိုသည်ကို အတုလုပ်ယူ၍မရပေ။ သူမသည် ဤမွေးနေ့လက်ဆောင်ကို သဘောကျနေတာကြောင့် သွမ့်ရယ် သက်ပြင်းချမိသည်။

ကျန်းယွီမို လည်းဤအချိန်မှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး တွေးနေမှန်း သွမ့်ရယ် မသိပေ။ သူမသည် ယန်ချင် လိုပင် ဝတ္ထုအချို့ကို ဖတ်ဖူးသည်။

အချိန်ခရီးသွားခြင်းနှင့် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း ဇာတ်လမ်းများလည်းဖတ်သည်။

ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း ဝတ္ထုများတွင်၊ ဇာတ်ကောင်သည် သူတို့၏ အတိတ်ဘဝက တူညီသောရလဒ်များကို ရှောင်ရှားရန်၊ တူညီသောအမှားများကို ထပ်ခါထပ်ခါ မပြုလုပ်ဘဲ လုံးဝကွဲပြားသောလမ်းကို ရွေးချယ်ကြသည်။

 ယနေ့ ရေပန်းအောက်မှာ ရပ်နေရင်း ကျန်းယွီမို စိတ်ထဲမှာ အတွေးတစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။

 "သွမ့်ရယ်နဲ့ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အဆုံးသတ် မရှိတာချင်းအတူတူ၊ ဘာလို့ ခုမစလိုက်တာလဲ"

သွမ့်ရယ်နှင့် ဇာတ်လမ်း မစဘဲ သူမ စာကို ပိုပြီး အာရုံစိုက်နိုင်သည်။သို့မဟုတ်လျှင် သူမ၏ အနာဂတ်ကလည်း အိမ်မက်ထဲကလိုမဟုတ်ဘဲ သွေဖည်သွားလိမ့်မည်ဟု အစကတွေးဖူးသည်။

သို့သော် ယခုတော့ ထိုအတွေးက လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပေပြီ။

 သူမ နှလုံးသားထဲက အသံနောက်ကို လိုက်ချင်လာသည်။ သူမသည် သွမ့်ရယ်ကို မနှုတ်ဆက်ချင်ပေ။

 အပြင်းအထန်ကြိုးစားလျှင်တောင် နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းနွမ်းနယ်လာသည့်အထိ အနာဂတ်မှာ လမ်းခွဲကာ အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် ညှိနှိုင်းနေကြလည်း အဆင်ပြေသည်။ သူမကတော့ စတင်ချင်နေဆဲပင်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူသည် သွမ့်ရယ်ဖြစ်သည်။ သူနှင့် လုံးဝမပတ်သက်ဖို့ ဖြစ်နိုင်ခြေကို သူမ တွေးခဲ့ဖူးသော်လည်း ထိအကြောင်း တွေးလိုက်ရုံနှင့် သူမ အလွန်ဝမ်းနည်းသွားခဲ့ရသည်။

သွမ့်ရယ် အတွက် သူမ၏ တွယ်တာမှုနှင့် ခံစားချက်များသည် သူ့ထက် များစွာနည်းကြောင်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း သိသည်။

 ဒီလို ဖြစ်နိုင်ခြေတကယ်ဖြစ်လာရင် သူ ဘယ်လိုခံစားရမလဲ။

ကျန်းယွီမို နောက်ဆုံးတွင် အဝေးကို လှမ်းကြည့်ကာ သွမ့်ရယ် ကို ကြည့်ရန် ခေါင်းလှည့်လိုက်သည်။ သူ့တွင် ချောမောသော နှာတံနှင့် မျက်လုံးထောင့်တွင် အမာရွတ်ခပ်ဗဖျာ့ေဖျာ့တစ်ခုရှိသည်။ သူက တကယ်ပျော်နေချိန်မှာတောင် ခဏခဏမပြုံးတတ်ပေ။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာသာ အပြုံးအရိပ်အယောင် ရှိလိမ့်မည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းများက သူမနှင့် လုံးဝမတူဘဲ အနည်းငယ်သာ ကွေးညွတ်နေလိမ့်မည်။

 "ဘာတွေတွေးနေတာလဲ" သွမ့်ရယ်က မေးသည်။

 မီးရှူးမီးပန်းများသည် ထိုကဲ့သို့ပင် တောက်ပနေကာ နောက်ဆုံးတွင် ပြီးဆုံးသွားပြီး ညကောင်းကင်ယံက ငြိမ်သက်အေးချမ်းစွာ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။

ကျန်းယွီမိုက ဒူးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ "ဒီလက်ဆောင်ကို ဘယ်တော့မှ မမေ့တော့ဘူးထင်တယ်"

 အနာဂတ်မှာ တခြားလက်ဆောင်များ ရခဲ့လျှင်တောင် ဤလက်ဆောင်ထက် ပိုကောင်းမှာမဟုတ်ပေ။

သွမ့်ရယ်က ပြုံးပြီး "ဒါဆို ကိုယ် ပိုကြိုးစားရမှာပေါ့"

 အရွယ်ရောက်ပြီးသူ ဖြစ်လာသောအခါ၊ သူသည် သူမအား ပို၍ပင် မမေ့နိုင်သော လက်ဆောင်တစ်ခု ပေးရန်လိုအပ်သည်။

ကျန်းယွီမို ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။

 မဟုတ်ဘူး၊ သူနားမလည်ဘူး။ သူမ ပြောချင်တဲ့ အဓိပ္ပါယ်က တစ်နေ့မှာ သူတို့နှစ်ယောက် အတူတူ မရှိတော့ဘဲ သီးခြားဘဝနဲ့နေရရင်တောင်၊ သူမ ရင့်ကျက်တဲ့ အရွယ်ရောက်လာခဲ့ရင်တောင် ဒီလက်ဆောင်နဲ့ ဒီနေ့ကို ထာဝရ အမှတ်ရနေဦးမှာပါ။ 

သူမသည် အဆိုးမြင်သူမဟုတ် သူမသည် သွမ့်ရယ်နှင့် လမ်းခွဲရလျှင်ပင်၊ အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်သော ပြန်လည်သင့်မြတ်ဖို့အတွက် ပြင်ဆင်ထားချင်သည်။

ထိုသို့တွေးရင်း သူ့မှာ တခြားအရည်အချင်းများ ရှိလားဟု တွေးနေမိသည်။သူရော သတ္တိကောင်းပါ့မလား။

 ဆယ်နာရီမထိုးခင် သွမ့်ရယ်က ကျန်းယွီမို၏ အိမ်အောက်ထပ်ကို အချိန်မီလိုက်ပို့ပေးခဲ့သည်။

 သူတို့သည် အထက်တန်း တတိယနှစ် ဖြစ်၍ ပထမနှစ်နှင့် ဒုတိယနှစ်ထက် စောပြီး ကျောင်းစတက်ရမည်။ သူမတို့မှာ အားလပ်ရက် အများကြီး မကျန်တော့ပေ။ 

ကျန်းယွီမို အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ၊မိဘများအား နှုတ်ဆက်ကာ ရေချိုးလိုက်သည်။ မျက်နှာပေါ်သို့ ရေဆွတ်လိုက်သည့်အခါ အေးခဲသွားသည်။သူမ ရေထဲကိုလက်နှစ်ထားရင်း သွမ့်ရယ် နှင့် သူမ လက်ကိုင်ထားချိန်ကို ပြန်တွေးရင်း သူမ၏ လက်ဖဝါးများက ရေအေးထဲမှာပင် ပွက်ပွက်ဆူလာသည့်အလား ခံစားရလေ၏။ 

ကျန်းယွီမိုသည် ဝက်ဝံရုပ် ညဝတ်အိပ်စုံဝတ်ပြီး ထွက်လာသောအခါ၊ အနည်းငယ် ပူလာသလိုပင်ရှိသော်လည်း အပြင်တွင် အကြာကြီးမနေဘဲ လေအေးပေးစက်ခန်းထဲသို့ အမြန်ပြေးဝင်သွားခဲ့သည်။သူမ၏ အခန်းတွင်း ပရိဘောဂများက ရိုးရှင်းလှသည်။

 ကုတင်တစ်လုံး၊ စားပွဲတစ်လုံးနှင့် ဗီရိုတစ်ခုသာရှိသည်။ စားပွဲပေါ်တွင် LCD ကွန်ပျူတာတစ်လုံးရှိသည်။

အထက်တန်းကျောင်းသူ၊ကျောင်းသားများ အထူးသဖြင့် အကြီးတန်းနှစ်အတွက် ပြင်ဆင်နေသူများအတွက်၊ အခန်းရှိ ကွန်ပျူတာသည် အများအားဖြင့် တင်ရုံသာတင်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အင်တာနက်နှင့်ပင် ချိတ်ဆက်ထားခြင်း မရှိသည့်အပြင် ဘာမှမလုပ်နိုင်ပေ။ဤကွန်ပြူတာကို ကုမ္ပဏီပွဲတစ်ခုမှာ သူမအဖေ ရလာခဲ့ပြီး ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲပြီးသည်နှင့် အင်တာနက်ချိတ်ဆက်ပေးမည်ဟု ကတိပေးခဲ့သည်။

 အချိန်က 10:30 ကျော်နေပြီဖြစ်၍ ကျန်းယွီမို အိပ်မပျော်နိုင်သေးဘဲ အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲလျောင်းရင်း ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

လူသုံးယောက် group chat တွင် ယန်ချင် နှင့် စွန်းမုန့်ထင် တို့သည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စကားပြောနေကြသည်။

 [ယွီမို အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား။]

 [ အိမ်ပြန်ရောက်နေေလာက်ပြီ၊ ၁၀း၃၀ ရှိပြီေလ။ မဟုတ်ရင် သူ့မိဘတွေက သူ့ကို အတင်းလိုက်ရှာပြီ ငါတို့ဆီ ဖုန်းဆက်လာတော့မှာ]

 [ဟေ့၊ စကားမစပ်၊ ငါတို့ သိချင်တယ်ဟ၊ အစ်ကိုသွမ့်က နင့်ကို ဘာလက်ဆောင်ပေးခဲ့တာလဲ။]

 [ငါလည်းသိချင်တယ်! လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်က နင့်ကို MP3 player ပေးခဲ့ပြီး မနှစ်က ရေမွှေးပေးတယ်လေ၊ ဟားဟား!]

 [ရေမွှေးအကြောင်းပြောရင် ရယ်ချင်လိုက်တာ၊ အစ်ကို သွမ့်မှာ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်း မရှိဘူးလား။ သူ့ကို ဘယ်သူကမှ အကြံဉာဏ်မပေးကြဖူးလား]

ကျန်းယွီမို မျက်နှာကို အုပ်ထားလိုက်သည်။ ယမန်နှစ်က သွမ့်ရယ်သည် အလွန်စျေးကြီးသော ရေမွှေးတစ်ပုလင်းကို သူမအား ပေးခဲ့သည်။ ၎င်းသည် အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်နှင့် အသက်လေးဆယ်ကျော်မိခင်များကြားတွင် ရေပန်းစားသလို၊ ကော်လာဖြူအလုပ်သမားများကြားတွင် ရေပန်းစားခဲ့သည့် ဂန္တဝင်ဆန်ဆန် အမှတ်တံဆိပ်တစ်ခုဖြစ်သည်။သို့ဖြစ်၍ ဆယ့်ခြောက်နှစ် အထက်တန်းကျောင်းသူလေး ဆွတ်ပါက ထူးဆန်းလွန်းသည်။

 ထို့ထက်အရေးကြီးသည်မှာ အမေကျန်း အား မင်္ဂလာနှစ်ပတ်လည်နေ့တွင် စီရင်စုမြို့တော်တွင် အဖေကျန်းမှ ထိုရေမွှေးတစ်ပုလင်းကို ဝယ်ပေးခဲ့သည်။ ထို့အပြင် သူမ၏အဖေအား ထိုရေမွှေးဝယ်ဖို့ သူမ အကြံပေးလိုက်ခြင်းပင်။

 [ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်း? မရှိဖူးဘူးထင်ပါတယ်။၊သူနဲ့ တွဲနေတဲ့ အစ်ကိုသွမ့်ရဲ့ သူငယ်ချင်းအားလုံးက ကောင်လေးတွေ။]

 [မှန်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အစ်ကိုသွမ့်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ေယာက်မှာ အကြံဉာဏ်ပေးနိုင်တဲ့ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်ဆိုတာဖြစ်နိုင်တယ်] 

 [အဲဒါကို မေ့ထားလိုက်ရအောင်၊ ယွီမို~ ထွက်လာခဲ့ နင်ရှိနေတယ်ဆိုတာ ငါသိတယ် ~]

 [အစ်ကိုသွမ့်ရဲ့ မိန်းကလေး]

ကျန်းယွီမို သည် ချက်ချင်းပေါ်လာပြီး ဗုံးအီမိုဂျီတစ်ခုကို ပို့လိုက်သည်။

ယန်ချင် : [ဟာဟားဟား ငါသိတယ်၊ လာပါဦး၊ ဒီနှစ် အစ်ကိုသွမ့်ရဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင်က ဘာလဲ]

စွန်းမုန့်ထင် : [ငါ အရမ်းသိနေပြီ]

ကျန်းယွီမိုသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ဟိုလူးဒီလှိမ့်လုပ်ပစ်လိုက်သည်။ 

 မီးရှူးမီးပန်းအကြောင်းတွေးရင်း သူမ အတွေးထဲမြောသွားပြန်သည်။ [နင်တို့က အခန်းထဲမှာမလို့ အဲဒါကို သတိမထားမိပေမယ့် ဒီနေ့ မြစ်ကန်ဘောင်ပေါ်မှာ မီးရှူးမီးပန်းတွေ ရှိနေတယ်၊မသိကြဘူးမလား]

ယန်ချင် : [?]

စွန်းမုန့်ထင်: "ဘာရယ်..."

 [အစ်ကိုသွမ့်က ဒရာမာတွေကို ကြည့်ပြီး အကြံရခဲ့တာဖြစ်မယ်]

ကျန်းယွီမို ရယ်မောလိုက်လေသည်။

****

အထက်တန်း တတိယနှစ်ကို စောစောစီးစီး စတင်ခဲ့သည်။

ကျောင်းအပ်ကြေးပေးဆောင်ပြီး စာသင်ခန်းအသစ်တွင် အခြေချပြီးနောက် ယန်ချင် သည် သူမထံသို့ ချဉ်းကပ်ကာ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရင်း "နင်ကြားပြီးပြီလား၊ အတန်း 10 မှာ အရမ်းချောတဲ့ ကျောင်းသားအသစ် ပြောင်းလာတယ်တဲ့"

ကျန်းယွီမို ကတော့ ထိုအတင်းအဖျင်းများကို စိတ်မဝင်စားပေ။ သူမသည် စားပွဲကို သုတ်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေသည်။

 တတိယနှစ်ရှိ စားပွဲခုံများသည် ဒုတိယနှစ်ရှိ စားပွဲများနှင့် ကွဲပြားသည်။ ၎င်းတို့အားလုံးကို ယခင် တတိယနှစ် ကျောင်းသားများက ချန်ထားခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ စားပွဲခုံများကို ဟိုခြစ်ဒိခြစ်လုပ်ထားကြပြီး “XXX၊ ငါမင်းကိုချစ်တယ်” စသည်ဖြင့် စာများရေးထားကြ၏။

 ယခုနှစ် နင်ချမ် ပဉ္စမအထက်တန်းကျောင်းသည် စာသင်ခန်းများတွင် လေအေးပေးစက်တပ်ဆင်ရန် လုံလောက်သော ရန်ပုံငွေမရှိသေးပေ။ နံရံများသည် မှိုတက်နေကာ မျက်နှာကျက်ပန်ကာလေးခုသာ အလုပ်လုပ်နေသည်။

ကျန်းယွီမိုသည် မျက်နှာကျက် ပန်ကာများကို အနည်းငယ်ကြောက်သည်။သူမသည် ပြုတ်ကျမှာကို အမြဲတမ်း စိုးရိမ်နေပြီး သွေးထွက်သံယိုဖြစ်မှာေကြာက်သည်။

 တွေးလိုက်ရုံနဲ့ ကြောက်စရာကြီး!

 အခြားမိန်းကလေးများသည် ချောမောသော ကျောင်းသားသစ်ကို စိတ်ဝင်စားသောကြောင့် ယန်ချင် ဆီက ဝိုင်းဝန်းစပ်စုကြသည်။

ယန်ချင်က တော်တော် သိထားသည်။ "သူက ယန်ကျင်းက အရပ်မြင့်ပြီး ရုပ်ချောပေမယ့် ချဉ်းကပ်ဖို့ မလွယ်ဘူး၊ အတန်း 3 က ဟယ်ဖန့်က ဆရာ့ရုံးခန်းကို သွားရင်း သူနဲ့ မတော်တဆ ဝင်တိုက်မိတာတောင် သူမကို ပေစောင်းစောင်းကြည့်နေလို့ မနည်းတောင်းပန်လိုက်ရတယ်" 

 "ဝါး အရမ်းမိုက်တယ်!" မိန်းကလေးတစ်ယောက်က မေးစေ့ကို လက်နှစ်ဖက်ပေါ်တင်ပြီး “ဒီလို လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်တဲ့ ယောက်ျားမျိုးကို ငါ ကြိုက်တယ်”

"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ? အဲဒီလူချောက ငါတို့အတန်းကို ဘာလို့မပြောင်းတာလဲ၊ ငါတို့အတန်းက ဖုန်းရွှေ မကောင်းဘူးလား"  

အခြားမိန်းကလေးတစ်ဦးသည် ဂရပ်ဖီတီကို ဖျက်နေဆဲဖြစ်သော ကျန်းယွီမိုကိုကြည့်ကာ “အတန်း 10 ကလား၊အတန်း 10က ဟာတွေအကုန် ခပ်မိုက်မိုက်တွေ မွေးထုတ်ပေးတာပါလား၊ အစ်ကိုသွမ့် လည်း အတန်း 10 ပဲ၊ ဒီကောင်လေးလည်း ဒီလိုပါပဲ၊ အတန်း 10 က ကောင်မလေးတွေကို အရမ်းမုန်းတယ်၊ ငါတို့အတန်းနဲ့မတူဘူး” 

ကျန်းယွီမို လက်ကို ရပ်လိုက်ပြီး ယန်ချင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။

 "ကျောင်းသားသစ်က အတန်း 10 ကို ရောက်လာတာလား"

ယန်ချင်က မျက်လုံးပြူးပြီး "စောစောကတည်းက ငါပြောတာကို နင် မကြားဘူးလား"

ကျန်းယွီမိုသည် သူမ၏ စားပွဲပေါ်ရှိ ဂရပ်ဖစ်တီကို ဂရုမစိုက်တော့ပေ။ သူမသည် ထိုအိပ်မက် သို့မဟုတ် ထိုဝတ္ထုအကြောင်းကို ရက်အတော်ကြာသည်အထိ မစဉ်းစားခဲ့ပေ။ ဤသည်မှာ ဝတ္ထု၏အဆုံးသတ်ကြောင့်လည်းပါသည်။ ဇာတ်လမ်းကို အထက်တန်းကျောင်းတစ်ကျောင်းတွင် အဓိကဇာတ်ကောင်များအဖြစ် အထက်တန်းကျောင်းသားတစ်စုဖြင့် ဇာတ်အိမ်တည်ထားသည်။ လူဆိုးများ မရှိသလို ပဋိပက္ခဆိုလျှင်လည်း အသေးအဖွဲလေးများသာ။စာရေးသူသည် အဓိကဇာတ်ကောင်များအား အသားပေးရန် ဇာတ်ပို့များအား လုပ်ကွက်ဆိုးဆိုးများမပေးထားပေ။ လူကြိုက်များခြင်းမရှိသော ဇာတ်ကောင်များသည် ကြေကွဲဖွယ်ကောင်းသော အနာဂတ်မရှိကြသဖြင့် ၎င်းတို့အားလုံးသည် သာမန်လူ့ဘဝသို့ ပြန်သွားကြသည်။

 သူမကဲ့သို့ပင်၊ ထိုအနာဂတ်သည် သာမာန်အနာဂတ်တစ်ခုမျှသာဖြစ်သောကြောင့် သူမသည် ကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ လက်ခံရမည်သာ။

 အကယ်၍ ဝတ္ထုထဲတွင်၊သူမ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဖြစ်ခြင်း သို့မဟုတ် မိသားစုကိုဆုံးရှုံးခြင်း သို့မဟုတ် အသက်ရှင်သန်ရန် လမ်းပေါ်၌ အမှိုက်ကောက်ရသညွအထိ မွဲတေသွားခြင်းကဲ့သို့သော သူမ၏ကံကြမ္မာသည် အထူးဆိုးရွားနေပါက၊သူမ သေမတတ် ကြောက်ရွံ့ပြီး နေ့တိုင်း ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲရန် ကြိုးစားနေမည်မှာ သေချာသည်။

 ဒါပေမယ့် အရေးကြီးတာက... သူမ လေယာဉ်မယ်ဖြစ်လာရင် အဆင်ပြေသလားလို့ သူမ အမေကို မေးခဲ့တာပဲ၊ သူ့အမေပျော်မှာလား။

အမေကျန်းက သိပ်အလေးအနက်မထားဘဲ ပြုံးကာ သူမပါးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး "ဟုတ်တယ်၊အမေ ပျော်မှာပေါ့၊အမေနဲ့ နင့်အဖေတို့ တစ်သက်လုံး လေယာဉ်မစီးဖူးဘူးလေ"

 မိဘများ၏ မျိုးဆက်သည် တီဗီထဲမှာသာ လေယာဉ် မြင်ဖူးကြသော်လည်း အမှန်တကယ်တွင် လေယာဉ် စီဖူးသူဟူ၍မရှိပေ။

ကျန်းယွီမိုသည် အမေဖြစ်သူက အဆင်ပြေသည်ဟုဆို၍ မဆိုးဘူးဟု ခံစားမိသည။် အနည်းဆုံးတော့ သူမ အမေက သူမ၏ အနာဂတ်အလုပ်အတွက် မကျေနပ်တာမျိုးမရှိပေ။

 ထို့အတွက်ကြောင့် ကျန်းယွီမို သည် လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်အတွင်း မူရင်းဝတ္ထုအကြောင်းကို သိပ်မစဉ်းစားခဲ့ပေ။

ဒါကလည်း အတန်း 10 ရဲ့ ကျောင်းသားသစ်အကြောင် ယန်ချင် မပြောလာခင်အထိပါပဲ ... 

ယန်ချင်သည် ထိုအကြောင်းကို ကြားရုံမျှဖြင့် မိန်းကလေးများစွာ စိတ်ဝင်စားသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး "ဘာလို့လဲ၊ ငါတို့ သွားကြည့်မလား"

 အားလုံးက စိတ်လှုပ်ရှားပြီး "ကောင်းပြီ!"

 လူချောလေး ဟဲဟဲ။ အဲဒါကို လက်လွှတ်မခံနိုင်ဘူး၊ ကြည့်တာပဲ၊ပိုက်ဆံကုန်တာမှ မဟုတ်တာ။ 

 မူလက ကျန်းယွီမိုသည် ဤကဲ့သို့သောကိစ္စများတွင် ပါဝင်မည်မဟုတ်ပေ။သို့သော် ယခုက သွမ့်ရယ် ရှိသည့် အတန်း 10 ဖြစ်ပြီး ချောမောသော ယောကျ်ားလေးများအား ကြည့်ရတာကောင်းသည်။

ကျန်းယွီမိုလည်း စိတ်ဝင်စားကြောင်း ယန်ချင် သတိပြုမိသောအခါ၊ အံ့သြသွားပြီး "နင်လည်း သွားမှာလား?"

ကျန်းယွီမိုက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူမသည် အမျိုးသားဇာတ်ဆောင်အကြောင်းကို အနည်းငယ် သိချင်နေခဲ့သည်။သို့သော် ယောက်ျားလေးများကို မိန်းကလေးများက စိတ်ဝင်စားသာ့်သဘောမျိုးမဟုတ်ပေ။

လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်လောက်က စင်ပေါ်မှာ ဖျော်ဖြေဖို့ နင်ချမ်အားကစားစင်တာကို နာမည်သိပ်မကြီးသော အနုပညာရှင်တစ်ယောက် ရောက်လာတသလိုပင်။သူမသည် သူ့ကို မသိသလို အမာခံပရိသတ် မဟုတ်ပေမယ့်လည်း စိတ်ဝင်တစားသွားကြည့်မိသေးသည်။ 

ယခုလည်း အမျိုးသားဇာတ်ဆောင်က ဘယ်လိုပုံစံလဲဆိုသည်ကို သူမမြင်ချင်ရုံပင်။

ယန်ချင်သည် ကျန်းယွီမိုကို သေချာကြည့်ကာ လမ်းလျှောက်လာရင်း “ကောင်းပြီေလ"

 “အစ်ကိုသွမ့် သဝန်တိုတဲ့အခါ ဘယ်လိုမျိုးလဲဆိုတာကိုလည်း ငါမြင်ချင်တယ်၊သူ နင့်ကို အူတိုဖူးလား"

ယန်ချင်သည် ထိုအကြောင်းကို တွေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ "တွေးကြည့်ရုံနဲ့တင် အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားတယ်၊သူ အရမ်းသဝန်တွေတိုလာရင် နင့်ကို နံရံမှာ ချုပ်ကပ်ထားမလား၊နင့်နှုတ်ခမ်းတွေ ရောင်လာတဲ့အထိ နမ်းမှာလား"

ကျန်းယွီမို: "..."

💌💌

ပထမတော့ တစ်တန်းထဲလို့ရေးထားပေမဲ့ ဒီမှာကျ ကွာသွားတာလား မရှင်းထား 

ဆက်ဖတ်ကြမယ်နော်