MM Story Teller

Chapter 8.2

Viewers 511

Chapter 8.2

“ဆူညံသံ”

သူ ဒူးထောက်ဖို့မလိုတော့၍ မြေပြင်ကနေအမြန်ထကာ သူ့သားကို အားရုံလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်၏။ သူက အားရုံကို ဤလူတွေနဲ့ မငြင်းခုံရန် တားဆီးခဲ့သည်။ သူတို့လိုလူတွေကို အာရုံစိုက်နေဖို့မတန်ပေ။ ယခုခေတ်မှာ အားရုံလို ကျောင်းသားတစ်ယောက်၏ ဂုဏ်သတင်းက အရေးကြီးသည်။ သူ ယနေ့မှာ ပြဿနာရှာရဲတာ မကြာခင်မှာ ကျောက်မိသားစု၏ တတိယကလေး စာမေးပွဲဖြေတော့မှာမို့ဖြစ်၏။

ထန်ချွန်းမင်က ထန်ချွန်းရုံကို ဝန်ခံလိုက်သည်။ “အားလင်းကိုပဲ ဂရုစိုက်ပေး။ လိုက်မလာနဲ့။ မဟုတ်ရင် ဒီလူတွေက အားလင်းကို နာကျင်အောင်လုပ်လိမ့်မယ်။ ဒီလူတွေက ငါ့ကိုအနိုင်ကျင်လို့မရလို့ သူတို့ကို သွားမရှုပ်နဲ့။” ထန်ချွန်းရုံက ဘေးသို့တွန်းခံလိုက်ရပြီး အားလင်းက ရှိုက်ငိုနေ၍ ထန်ချွန်းမင်က သူ့သားအရှက်ရတာကို မကြည့်ရက်တော့ပေ။

“ကျွန်တော်…” ထန်ချွန်းရုံက ရှက်နေသော်လည်း သူ့မှာ ထိုအဘိုးကြီးကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းဖို့ နည်းလမ်းမရှိပေ။

“ငါ့ကိစ္စငါလုပ်မယ်။ အားလင်းကိုသာ ဂရုစိုက်။” ထန်ချွန်းရုံကို တွန်းလိုက်ပြီးနောက် ထန်ချွန်းမင်က ကျောက်မိသားစုကို ရင်ဆိုင်ရန် နောက်လှည့်လိုက်သည်။ သူက ကျန်းရှို့အပြင် လူအများကြီးရောက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကျောက်မိသားစုက အရှက်ကွဲမှာ မကြောက်သဖြင့် သူက မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်ချပေးလိုက်မည်။

“အကြီးဆုံးအစ်ကိုနဲ့ တတိယညီ။ ငါ လူကြီးတွေကို မလေးစားဘူးလို့ စွပ်စွဲတာကို လက်မခံနိုင်ဘူး။ ကျောက်မိသားစုမြေကို ဘယ်သူစိုက်ပျိုးပေးခဲ့တာလဲ? ဘယ်မိသားစုက တစ်နှစ်ပတ်လုံး ဝတ္တရားကျေခဲ့လဲ? ဒီရွာက လူတိုင်းမှာမျက်လုံးတွေရှိတယ်။ မင်းတို့ ဇာတ်လမ်းတွေဖန်တီးနေပေမယ့် သူတို့က ကန်းနေလို့လား?”

“တတိယညီ… တာဟူ ဘာလို့သေသွားတာလဲ? မင်းငါ့ကို ထပ်ပြောစေချင်လား? တတိယညီ.. မင်းက ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဆိုတော့ နှစ်စမှာ ကျောင်းလခပေးပြီး အစိုးရစာမေးပွဲဖြေဆိုရမှာမလား? ဘိုးဘိုးကျောက်က တာဟူကို ပိုက်ဆံဘယ်လောက်တောင်းခဲ့လဲသိလား? ငွေပြားနှစ်ဆယ်! ငွေပြားနှစ်ဆယ်… ညီလေး.. မင်းက ပညာတတ်တစ်ယောက်ဆိုတော့ မင်းရဲ့ဒုတိယအစ်ကိုမိသားစုက ငွေပြားနှစ်ဆယ် ဘယ်ကရမှာလဲ? နက်စောက်တဲ့ တောင်တွေ တောတွေမှာ စွန့်စားတာအပြင် သူဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ?”

ယင်းက လူတိုင်းမသိသော ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်၏။ မူလပိုင်ရှင်က စိတ်ပျော့၍ မိသားစုအခက်ခဲများကို နေရာတိုင်းမှာ ထုတ်မပြခဲ့ပေ။ အများဆုံးမှ သူက ကျန်းရှို့ကိုသာပြောလေ့ရှိပေမယ့် အားလုံးကိုတော့ မပြောပြခဲ့ပေ။ သူက အံကြိတ်ပြီး အရာရာကို သည်းခံမယ့်လူဖြစ်၏။

“မင်း… မင်း…” ဒါပေါ့ ကျောက်ဖျင်ချွမ်က ထိုကိစ္စကိုသိသော်လည်း သူ့အမြင်မှာ ဒါက ဒုတိယအစ်ကိုလုပ်သင့်သည့်ကိစ္စဖြစ်၏။ မဟုတ်ရင် သူ အနာဂတ်မှာ သူ့ကိုမှီခိုလို့ ဘယ်ရမလဲ? သူ့လို ကျောင်းသားတစ်ယောက်က ကိုယ့်ဘာကိုယ် ငွေစုဖို့ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား? သူသိပေမယ့်လည်း ဒီလိုတော့ပြောလို့မရပေ။ “ကျုပ်က ပညာရှင်တစ်ယောက်လေ။ ခင်ဗျားရဲ့ အဖြူအဝါကို ကျုပ်ဂရုမစိုက်ပေမယ့် ဒီပညာရှင်ကိုတော့ စွန်းထင်းအောင်မလုပ်နဲ့!”

“ဟမ်..” ထန်ချွန်းမင်က လှောင်ပြောင်သောအသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။ “အဝါနဲ့အဖြူ? ပညာရှင်တွေက စားသောက်ဖို့မလိုဘူးလား? မင်းအဝတ်အစားက ဘယ်ကရလဲ မင်း ကျောင်းလခဘယ်ကရလဲ? မင်းစားသောက်ဆိုင်မှာ ဝင်စားနေတဲ့အချိန် အဝါအဖြူဆိုတာကို မတွေးခဲ့ဘူးလား? မင်းသိထားတဲ့ အဝါနဲ့အဖြူက မင်းကျောင်းတက်နိုင်ဖို့ မင်းအစ်ကိုရဲ့ အသွေးအသားနဲ့ လဲထားရတာ။ မင်းက မင်းအစ်ကိုကို ကျေးလက်သားမို့ အထင်သေးတာ ငါသိတယ်။ ဒါဆိုမင်းရဲ့ကြီးမားတဲ့ ရည်မှန်းချက်ကြောင့် မင်းအစ်ကိုရဲ့ အဝါနဲ့အဖြူကို ဘာလို့အသုံးချခဲ့တာလဲ?”

(*အဝါနဲ့အဖြူတွဲစပ်က ဘာကိုဆိုလိုမှန်းသေချာနားမလည်ပေမယ့် အနီးစပ်ဆုံးရှာဖွေလို့ရတာကတော့ အသေးအဖွဲလို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။)

ပတ်ဝန်းကျင်မှာ လှောင်ရယ်သံများထွက်ပေါ်လာ၏။ ယင်းမှာ ကျောက်လောင်စန်းက တိုင်းပြည်၏လူမျိုးများအပေါ် ပထမဆုံးအကြိမ် နှိမ်ချခဲ့ခြင်းမဟုတ်ပေ။ ထိုပညာရှင် စား၊ သောက်၊ ဝတ်တာမှန်သမျှ လယ်သမားများ၏ လယ်ကွင်းများမှ ထွက်လာခဲ့တာဖြစ်၏။ အရင်တုန်းကတော့ သူတို့က ပညာရှင်တွေထက် နိမ့်ကျတယ်လို့ ခံစာားခဲ့ရပေမယ့် ထန်ချွန်းမင်၏ စကားက သူတို့ရင်ထဲရောက်လာပြီး လန်းဆန်းသွားစေသည်။

ကျောက်ဖျင်ချွမ်က မျက်လုံးများမှိတ်ကာ လဲကျတော့မလိုပင် သူ့မျက်နှာက ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် နီရဲနေခဲ့သည်။

ဘိုးဘိုးကျောက်က အခြေနေကိုမြင်တော့ မြေပြင်ပေါ်မှာ လူးလိမ့်နေတာရပ်သွားပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ ဝမ်ချွန်းဟွာကို တွန်းလိုက်သည်။ သူ့ကို နှစ်သိမ့်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော ဝမ်ချွန်းဟွာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး သူက တုန်တုန်ယင်ယင် လဲကျတော့မလိုဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ဘိုးဘိုးကျောက်က ဒေါသတကြီးပြေးသွားသည်။ “မင်းကံဆိုးတဲ့ကောင်။ ငါ မင်းပါးစပ်ကို ဆွဲဖြဲပစ်မယ်။ ငါတို့ကျောက်မိသားစုကိစ္စကို အပြင်လူဖြစ်တဲ့မင်းက ဝင်ပြောဖို့လိုသလား? တာဟူက ငါ့သွေးသားပဲ။ ငါသူ့သွေးကိုသောက်ပြီး အသားကိုစားလို့ရတယ်။ သူဘာမှပြောလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။”

ထန်ချွန်းမင်က သူ၏အနိုင့်ကျင့်မှုကို မကြောက်ပဲ သူ့ဗိုက်ကိုလက်ညိုးထိုးကာ ပြောလိုက်၏။ “လာလေ.. ခင်ဗျား ကျုပ်ဗိုက်ကိုလာရိုက်လိုက်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခင်ဗျားက ကျုပ်ကို ငွေဆယ့်ငါးပြားနဲ့ရောင်းချင်တာမလား… ကျုပ်ဗိုက်ထဲက ကလေးကို သတ်လိုက်။ ဒါမှကျုပ်ကို ငွေနဲ့လဲလို့ရမှာ။ ပြီးတော့ ငွေဆယ်ပြားနဲ့ ရောင်းစားလို့ရတဲ့ လင်းအာလည်းရှိသေးတယ်။ ကျုပ်တို့သားဖနှစ်ယောက်ကို ရောင်းလိုက်ရင် ခင်ဗျား ငွေနှစ်ဆယ့်ပြားရလိမ့်မယ်။ ဒါဆို ဦးလေးငယ် အပြင်မှာသွားဖြုန်းလို့ရပြီ။ တကယ်လို့ သူက မွေးမလာသေးတဲ့ ကလေးသွေးတွေစွန်းနေတဲ့ ငွေကို မကြိုက်တာမျိုးမရှိရင်ပေါ့” ထန်ချွန်းမင်က ကျောက်လောင်စန်းကို တွက်ချက်ပေးလိုက်၏။

ဘိုးဘိုးကျောက်က ခေါင်းငုံ့ကာ ထန်ချွန်းမင်၏ ဗိုက်ဆီသို့ မဆင်မခြင်ပြေးဝင်လာသည်။ ကြည့်ရှုသူအချို့က အော်ဟစ်နေပြီး တချို့က ဘိုးဘိုးကျောက်ကို တားဖို့ ပြေးလာကြပေမယ့် ၎င်းတို့အနက် ဘယ်သူကမှ ကျောက်ဖျင်ချွမ်လောက်မမြန်ပေ။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ဘိုးဘိုးကျောက်က တစ်ယောက်ယောက်ကို ဝင်တိုက်မိပြီး အော်သံနှစ်ခုဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာ၏။

ဘိုးဘိုးကျောက်က ပုပုကွကွဖြစ်ပြီး သူက ထန်ချွန်းမင်ကို သတ်ဖို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကြိုးစားခဲ့တာကြောင့် သူက ထိုလူကိုခေါင်းနှင့်တိုက်ကာ မြေကြီးပေါ်လဲကျသွားစေသည်။ ကျောက်ဖျင်ချွမ်က မြေကြီးပေါ်ကို ပြုတ်ကျကာ တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်သွားပေမယ့် သူဂရုမစိုက်ပေ။ သူက သူ့အဖေအိုကြီးကို ကမန်းကတန်းအော်လိုက်သည်။ “ဖေဖေ ဘာလုပ်တာလဲ? သူမှားတယ်ဆိုရင်တောင် သူက အစ်ကိုရဲ့ဇနီးလေ။ ပြီးတော့ သူ့ဗိုက်ထဲမှာ အစ်ကို့ရဲ့ကလေးရှိတယ်!”

သူသာ သူ့ကိုတကယ်ထိမိရင် ကျောက်ဖျင်ချွမ်၏အပြစ်က ဘယ်တော့မှ ဖျောက်ဖျက်လို့ရတော့မှာမဟုတ်ပေ။ ကျောက်ဖျင်ချွမ်က ပိုက်ဆံရဖို့ သူ့အစ်ကို၏ဇနီးနှင့် သူ့တူလေးကို သတ်ခဲ့တယ်လို့ တခြားလူတွေ သေချာပေါက်ပြောလိမ့်မည်။ အစိုးရစာမေးပွဲအောင်ရင်တောင် သူ့ဂုဏ်သတင်းစွန်းထင်းသွားလိမ့်မည်။ လက်ရှိတွင် သူ့ဂုဏ်သိက္ခာကို ထိန်းထားနိုင်ဖို့က အဓိကပင်။ အမြဲလိုလိုကျိုးနွံခဲ့သည့် ထန်ချွန်းမင် ယနေ့လာခဲ့သည့် အကြောင်းအရင်းမှာ သူ့ဂုဏ်သိက္ခာကို ညှိုးနွမ်းအောင်လုပ်ဖို့ဖြစ်၏။ ယခုချိန်တွင် သူသိရင်တောင် ဘာမှလုပ်လို့မရပေ။ သူက မကောင်းတာမလုပ်ဖူးပေမယ့် တခြားသူတွေအမြင်မှာ သူ့ဖခင်က သူ့အတွက် ပိုက်ဆံလိုချင်နေတာဖြစ်၏။

“အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ! ဘယ်သူသေချင်တာလဲ? ဘယ်သူက ငွေနှစ်ဆယ့်ငါးပြားနဲ့ ရောင်းမှာလဲ?”

မြင်ကွင်းက ကမောက်ကမဖြစ်နေ၏။ တချို့လူတွေက ထန်ချွန်းမင်ကို ကာကွယ်ရန် ပြေးထွက်လာပြီး တချို့ကတော့ ကျောက်အဘိုးကြီးကို တားဖို့ ပြေးလာကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် အသံတစ်သံထွက်ပေါ်လာပြီး လူတိုင်းလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နက်မှောင်သောမျက်နှာတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုနေရာတွင် အုံ့ဆိုင်းနေသောအမူအရာဖြင့် ရပ်နေသော လူတစ်ယောက်၏နောက်တွင် ဂုဏ်သိက္ခာရှိသော ရွာလူကြီးတစ်ယောက်ရှိနေ၏။

Prev Next