အပိုင်း ၁၅၆ (End)

Chapter 156

ထိုစကားပြောပြီးနောက် သူက လှည်ပြီး တံခါးဖွင့်ကာထွက်သွားလေသည်။

ချန်ယီ၏ ခေါင်းထဲတွင် တစ်စုံတစ်ခုပေါက်ကွဲသွားပြီး များများစားစား မတွေးပါဘဲ ချက်ချင်း ရှေ့တိုးကာ ရွှယ်ဖေ့ကိုဆွဲ၍ တံခါးတွင်ဖိထားလိုက်၏။ သူက အုပ်ချုပ်သူနှင့်ဝန်မင်းများ၏လမ်းစဥ်ကိုလည်း မေ့လျော့သွားပြီး ရွှယ်ဖေ့၏နှုတ်ခမ်းများကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် နမ်းရှိုက်ကာ ပြောလိုက်တော့သည်။

"အရှင်မင်းကြီးကအလိုရှိတယ်ဆိုမှတော့ ကျွန်တော်မျိုးအရှင်မင်းကြိးရဲ့ အမိန့်တော်တွေကို နာခံရမှာပေါ့"

ရွှယ်ဖေ့၏နှလုံးသားက ဝမ်းသာလုံးစို့ကာ ခုန်ထွက်တော့မလိုဖြစ်နေသော်လည်း တည်ငြိမ်ယောင်ဆောင်ကာဖြင့် ချန်ယီကို အလျားလိုက် ကောက်ပွေ့ကာ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်တည်းနှင့် အတွင်းခန်းထဲကို ခြေချပြီး ကုတင်ပေါ်ပစ်ချ၍ပြောလိုက်၏။ 

"ဆရာက ဆန္ဒရှိတယ်ဆိုမှတော့ ကျွန်တော်က ရိုင်းပြပြီးငြင်းပယ်မှာမဟုတ်ဘူး"

ချန်ယီ သူ့အပြုံးကိုမြင်လိုက်ရသောအခါ တသိမ့်သိမ့်တုန့်သွားပြ တစ်ခုခုမှားနေသလိုမျိုး ယောင်ဝါးဝါးခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း ရွှယ်ဖေက သူ့ကို ထောင်ချောက်ထဲကျအောင် မျှားခေါ်နိုင်ပြီးသားဖြစ်နေသဖြင့် သဘာဝအတိုင်း ချန်ယီကို ဖော်ထုတ်ရန် အခွင့်အရေးပေးမှာမဟုတ်ပေ။

ဘယ်အရာက ရွှယ်ဖေကို မတွေးတတ်နိုင်လောက်အောင် စိတ်လိုက်မာန်ပါဖြစ်သွားစေသလဲဟု ချန်ယီသူ့ကိုယ်သူပြန်မေးမိ၏။ သူက သူ့ခါးပတ်ကို ဆွဲချွတ်ကာ ရှန်းယီ၏ကော်လာကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေပျက်စီးသွားမှာ နည်းနည်းမှမကြောက်ပါဘဲ ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။

ချန်ယီ အဝတ်အစားတွေအချွတ်ခံလိုက်ရသဖြင့်

ရင်ဘက်ပေါ်မှာ အေးစိမ့်စိမ့်ခံစားလိုက်၏။ ရှန်းယီ ဘောင်းဘီအချွတ်ခံလိုက်ရသဖြင့် အလန့်တ​ကြား ဖြစ်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ရွှယ်ဖေ သူ့ရင်ဘက်ကို အသာအယာနမ်းလိုက်သည်။ 

သူ့ခြေထောက်တွေက လေနှင့်ထိတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှန်းယီ မသိစိတ်နှင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းကိုကာကွယ် ခြေထောက်များကို ကွေးလိုက်သော်လည်း ရွှယ်ဖေက သူ့ဒူးခေါင်းများကို ဖိထားပြီး သူ့ (ဖေ) လျာဖျားကိုသုံးကာဖြင့် တစ်ဖက်လူ၏ ရင်ဘက်ပေါ်ရှိ နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ရစ်ပတ်ပေးကာ ရံဖန်ရံခါ  ညင်စွာကိုက်လိုက်သေး၏။ 

ယင်းက ချန်ယီကို ထိန်းမရနိုင်အောင် တုန်ယင်လာစေသည်။ သူ့ဒူးတွေ ပျော့ခွေသွားပြီး အိပ်ယာခင်းများကို ဆုတ်ကိုင်လျက် ကုတင်ပေါ်တွင် စာရွက်တစ်ရွက်လိုမျိုး ပုံပုံလေးလဲသွားတော့၏။ 

အခန်းထဲရှိ မီးအိမ်များက ထွန်းညှိလျက်ပင်။ ရွှယ်ဖေက ချန်ယီ၏တုံ့ပြန်မှုကို ကြည့်ပြီးနောက် ရယ်လိုက်ကာ ချန်ယီ၏ခြေထောက်များကိုမြှောက်လိုက်၏။ ရွှယ်ဖေက တိုက်ရိုက်ဝင်လာတော့မည်ထင်ပြီး ချန်ယီ ရုတ်ချည်း  သူ့မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်သည်။ 

ဤကဲ့သို့ သေခြင်းတရားကို မျက်ကွယ်ပြုထားသလိုမျိုး တုံ့ပြန်မှုက ရွှယ်ယွီကို ပိုတိုး၍ပင် ရယ်မောမိစေ၏။ သူက ချန်ယီ၏နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်ပြီး သူ့အောက်ပိုင်းခန္ဓာကိုယ်က ချန်ယီ၏အောက်ပိုင်းကိုအုပ်မိုးလိုက်သည်။ သူက သူ့လက်ချောင်းများကို ချန်ယီပါးစပ်ထဲထည့်ကာမွှေလိုက်၏။ ချန်ယီက မညာှမတာပြောတတ်သော်လည်း အဆုံးမတော့ သူကစာပေပညါရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။  အပေါ်ယံ၌ ဆောင်ကြာမြိုင်များကိုသွားခဲ့ပေငြား အမှန်တွင် သူဟာ လိင်ပိုင်ဆိုင်ရာ ကျူးလွန်ခဲ့ခြင်းမျိူးမရှိပေ။ထိုအချိန်တွင် တစ်ဖက်လူ၏အောက်ပိုင်းက သူ့ကိုဖိကပ်လာသည်ကို ခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးမှိတ်ကာဖြင့် ခေါင်းမော့ထားရုံသာတတ်နိုင်သည်။ 

အလင်းရောင်ကြောင့် တောက်ပနေသော သူ့နဖူးထက်ရှိချွေးအလွှာသည် အနှီမြင်ကွင်းကို ဖြည့်စွက်ပေးနေခဲ့၏။

ချန်ယီ မြိုချချိန်မရလိုက်သော ငွေရောင် တံတွေးမျှင်တန်းက နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကနေ တစ်စက်စက်ယိုစီးကျနေခဲ့သည်။ ရွှယ်ဖေက သူ့ လက်ချောင်းများကို သူ့ပါးစပ်ထဲကနေ ထုတ်ဘလိုက်ပြီး  ၎င်းနောက် စိုစွတ်မှုကို သူ့အနောက်ပေါက်မှာ သုတ်လိုက်၏။

ချန်ယီ၏ မျက်လုံးများက ရုတ်ချည်း ပြူးကျယ်စွာ ပွင့်လာသော်လည်း ချက်ချင်းပြန်ပိတ်သွားသည်။သူက လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ သူ့မျက်လုံးများကို ကာလိုက်ပြီး တစ်ဖက်လူ၏လုပ်ရပ်ကို မြန်မြန်ပြီးမြောက်စေချင်သကဲ့သို့ ခြေထောက်များကို မြှောက်ရန်ကြိုးစားလိုက်၏။ 

ရွှယ်ဖေက တဖန်ပြုံးပြန်ကာဖြင့် သူ၏လက်ညိုးကို အဝလေးမှာ ညင်သာစွာ လှည့်ပတ်လိုက်ပြီး ၎င်းနောက် စိုစွတ်နေသော လက်ချောင်းက ရှန်းယီ၏ အနောက်ပေါက်ထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း  တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ ရှန်းယီ၏ ခြေထောက်များ တုန်ယင်လာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများက မသိလိုက်ဘာသာဖြင့် ပွင့်ဟသွားခဲ့၏။ လက်ချောင်းတစ်ချောင်း ဝင်ဆံ့ဖို့ရာ အဆင်မပြေသော်လည်း သူ့အထဲမှာ ရှိနေသည်က ရွှယ်ဖေ၏လက်ချောင်းဟူသောအတွေးက ရှန်းယီ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ပူလောင်လာစေသည်။

ရွှယ်ဖေက အပြုံးတစ်ခုနှင့် ဆိုလေ၏။

"ဆရာသခင်က အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေတာလား"

ရှန်းယီက သူ့ကို စူးစူးဝါးဝါးအကြည့်တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။ ရွှယ်ဖေက သူ၏လက်ညိုးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် ရှန်းယီ အသက်ရူထုတ်သော်လည်း တခဏအတွင်းမှာပင် ထိုလူက လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ်ကို အတူတူပူး၍ ထိုးသွင်းလာ၏။

"အာ့....."

ဤလက်ချောင်းနှစ်ချောင်းထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မှုအတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားမိခြင်းမရှိသဖြင့် ချန်ယီ ကျယ်လောင်စွာ ပင့်သက်ရှိုက်မိလိုက်ပြီး သူ့လည်စလုပ်က မသိမသာတုန်ရီနေခဲ့ကာ သူ့ရဘက်က လျင်မြန်စွာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်လှိုက်ဖိုနေလျက် အိပ်ယာခင်းကိုကိုင်ထားသည့် သူ့လက်ကမူ ရွှယ်ယွီ၏လက်မောင်းကို ကိုင်ထားမိတော့သည်။ 

"နာနေလား"

ရွှယ်ဖေက နူးညံ့မေးလာ၏။

"မဟုတ်ဘူး...မဟုတ်ဘူး... "

ချန်ယီက ခေါင်းခါပြနေပြီး မနာဘူးဟုပြောနေသည်လား သို့မဟုတ် ရွှယ်ဖေကို မလှုပ်ရန်တောင်းဆို နေသည်လား မသေချာပါချေ။ သူ၏စိတ်လွတ်နေသော တုံ့ပြန်မှုကိုကြည့်ပြီး ရွှယ်ဖေ ချန်ယီ၏အထဲရှိ သူ့လက်ချောင်းများကို ဆိုးသွမ်းစွာ လှည့်ပတ်လိုက်ပြီး တစ်ခုခုကိုလိုက်ရှာနေသကဲ့သို့ ဘယ်ညာကွေးလိုက်သည်။

ဤခံစားမှုမျိုးက ချန်ယီနှင့် စိမ်းသက်နေခဲ့၏။ထိုခဏမှာပင် ချန်ယီ သူ့ကျောရိုးကနေ ဦးခေါင်းထိပ်ထိ ထုံကျင်လာသော သာယာမှုကိုခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုထုံကျင်မှုသည့် သူ၏အာရုံကြောများကို ဖြတ်ကာစီးဆင်းနေသည့် လျှပ်စီးကြောင်းအပျော့စားနှင့်တူသော ထူးဆန်းသည့်ခံစားမှုတစ်ခုဖြင့် ရောက်လာပြီး ရှန်းယီကို ညည်းသံ ခပ်နိမ့်နိမ့်ထွက်ပေါ်လာစေ၏။

"အမျးးး......"

ရွှယ်ဖေက သူ့လက်ချောင်းများကို ငြိမ်ငြိမ်ထားပေးလိုက်ပြီး ၎င်းနောက် ပွတ်တိုက်လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုဖြင့် ထပ်မံရွေ့လျားလိုက်သည်။ ချန်ယီ၏အမူအရာကို ခံစားရင်း သူက ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နှင့်မေးလိုက်၏။

"ဒီနေရာက ကောင်းတာလား"

ချန်ယီက တစ်ခါတည်း ခေါင်းတန်းသောကြောင့် ရွှယ်ဖေက ပြောလိုက်သည်။

"ဆရာသခင်က ညာနေတာပဲ...ဒါက ဒီဧကရာဇ်ကိုသင်ကြားပေးတဲ့ပုံစံလား"

156.2

ထိုသို့ပြောရင်း ချန်ယီ၏အနောက်ပေါက်ထဲတွင်နှစ်မြုပ်ထားသော လက်ချောင်းများက ၎င်းနေရာကိုပင် ထပ်ပြီး ခပ်သွက်သွက်  အရှိန်ပြင်းပြင်းပွတ်တိုက်လာ၏။ ချန်ယီ၏ဒူးများက သိသိသာသာကို တုန်ရီနေပြီး မျက်လုံးများက ရဲနေကာ

နှုတ်ခမ်းများကမူ တဆတ်ဆတ်တုန်နေခဲ့သည်။

"ရပြီ...ရပြီ...ထပ်ပြီး..."

ထိုစကားကိုကြားရာတွင် ရွယ်ဖေ ချန်ယီ၏ခြေထောက်ကြားတွင် ထထိုင်လိုက်၏။

တဖက်လူ၏ ယိမ်းထိုးနေသောခါးကိုကြည့်ပြီး သူထိန်းချုပ်မှုလွတ်သွားတော့သည်။ လက်ဆန့်ကာဖြင့် ချနိယီကိုဆွဲမပြီး သူ့ကိုမှီထားစေ၏။ တခြားလက်က တစ်ဖက်အမျိုးသား၏လည်ပင်းကို အုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းများကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း နမ်းရှိုက်လိုက်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူ(ယီ) ၏ခါးကိုကိုင်၍ သူ၏အမျိုးသားဂုဏ်ရည်ပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချရန် လမ်းညွှန်ပေးနေသည်။

ချန်ယီက ရွှယ်ဖေ၏ ပုခုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နှစ်မြုပ်ရန် အစွမ်းကုန် ကြိုးစားနေရင်း အမောတကောဖြစ်နေပြီး သူ့ကိုသူ တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းလိုက်၏။ သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ရွှယ်ဖေ့ဆီမှ ခွာလိုက်ပြီး ရွှယ်ဖေ၏နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေသော မျက်လုံးများကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်၊ ၎င်းနောက် သူ့လက်များကို တစ်ဖက်လူ၏ကျောပြင်အားရစ်သိုင်းရင်း  သူဘက်ကနေ အစပျိုး၍ တစ်ဖက်လူ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းရှိုက်လိုက်၏။ သူ့ကိုယ်သူ ရူးနေပြီဟုခံစားရသည်၊အကြောင်းမှာ လက်ရှိဧကရာဇ်ရွှယ်နှင့် ယခုလိုအရာမျိုးလုပ်ရလိမ်မည်ဟု သူတစ်ခါမှ မစဥ်းစားမိခဲ့ဖူးသောကြောင့်ပင်။ သူက ဧကရာဇ်၏ဆရာသခင်ဖြစ်ပြီး ယခုတွင်ကား သေချာပေါက် အပြစ်သားတစ်ဦးဖြစ်နေချေပြီ....

သူတို့ဘယ်နှစ်ချီလောက်လုပ်ခဲ့မှန်းပင် ချန်ယီမသိတော့ပေ။ သူ့ခါးက တအားနာနေပြီး သူ့ခြေတွေကို မခံစားရပေ။ သူရွှယ်ဖေပေါ်မှာ လဲကျသွားခဲ့သည်။ ရွှယ်ဖေက လှည့်ကာဖြင့် သူကို ကုတင်ပေါ်ဖိထားပြီး သူ့နာမည်ကို တိုးတိုးလေး  ထပ်ခါလဲလဲခေါ်နေခဲ့၏။

ချွေးများက ချန်ယီမျက်နှာထက်တွင် စီးကျမေပြွုမီ ယခုတွင် သူဟာ သူ့ထက်ဆယ်နှစ်ကျော်ငယ်သော အထိန်းအကွပ်မဲ့သည့် ယောကျာ်းပျိုတစ်ဦးထံမှ အရူးလုပ်ခံလိုက်ပြီး ကျရှုံးသွာကြောင်း သူရုတ်တရတ်တွေးမိသွားသည်။

နောက်တစ်နေ့တွင် ချန်ယီ နိုးလာချိန် သူ့ခါးက တောင့်တင်းနေပြီး ထုံနေသလိုခံစားရသည်။ နာကျင်လွန်း၍ သူ့ခြေထောက်များပင် တုန်ရီနေပုံရ၏။ သူ့လက်မောင်းများတွင် လက်ချောင်းရာအမှတ်အသားများရှိပြီး ဟိုလိုလိုသည်လိုလို အနမ်းအမှတ်အသားတွေကတော့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပင်။

သူ့အနောက်ပေါက်က ရောင်ရမ်းနေပြီး မသက်မသာခံစားနေရကာ သူ့အောက်ပိုင်းကစေးကပ်၍ပေကျံ့နေသည်။ သန့်ရှင်းရေးလုပ်မထားသည်မှာထင်ရှားပြီး တရားခံကမူ ချိုမြိန်သော မျက်နှာလေးဖြင့် သူ့ခါးကိုဖက်တွယ်၍ အိပ်ပျော်နေ၏။ 

ချန်ယီ၏မျက်နှာက ဖြူဖျော့သွားပြီး သူထ ထိုင်ချင်ချိန်မှာ ရွှယ်ဖေကနိုးလာသည်။ သူ၏ ငယ်ရွယ်ချောမောသော မျက်နှာထက်ရှိအပြုံးတစ်ခုနှင့်အတူ သူကပြောလေ၏။

"မဂ်လာမနက်ခင်းပါ တော်ဝင်ဆရာချန်..."

ချန်ယီ သူ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ တစ်ဖက်လူကို စိတ်ဆိုးသင့်သလား သို့မဟုတ် သူ့ကိုယ်သူပဲစိတ်ဆိုးသင့်သလားမသိတော့ပေ။ သူ အိပ်ရာထဲမှထွက်ချင်သဖြင့် စောင်ကိုမလိုက်သည်။

ချန်ယီက သူ့ကိုထားသွားတော့မည်ဟုထင်ပြီး ရွှယ်ဖေ အလန့်တကြားထထိုင်လိုက်၏။ သူက ​ပြောလိုက်သည်။

"တော်ဝင်ဆရာ ဘယ်သွားမလို့လဲ...ဗိုက်ဆာနေပြီလား...ကျွန်တော် ဆရာ့ကိုကြိုက်တာပါ...ဆရာ့ကိုစိတ်ဝင်စားလို့ ကျွန်တော် ဒီလိုလုပ်တာ... မနေ့ညကပြောသလိုမျိုးမဟုတ်ရပါဘူး"

သူတို့နှစ်ဦးစလုံးဟာ အဝတ်အစားမပါဘဲ ကိုယ်လုံးတီးတွေဖြစ်ကြ၏။ ကိုယ်လုံတီးဖြစ်နေခြင်းအပြင် ရွှယ်ဖေ၏စကားများက ချန်ယီ၏မျက်နှာကို ချက်ချင်းနီရဲသွားစေပြီး ရွှယ်ဖေ၏လက်ကို တွန်းလွှတ်လိုက်သည်။ မနေ့ညကကိစ္စကြောင့် သူ့အသံက အက်ကွဲနေသဖြင့် တိုးတိုးလေးသာ ပြောနိုင်၏။

"ငါ...ငါ အဆင်မပြေလို့...သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်တော့မယ်"

ရွှယ်ဖေက ရုတ်ချည်းထရယ်လေသည်။

"သိပါတယ်... ကျွန်တော်လည်းအဲ့လိုထင်တာပါပဲ...ဘယ်လိုတော်ဝင်ဆရာက ဖေးအာကို စွန့်လွှတ်ပြီး ထားသွားရက်တဲ့ နှလုံးသားရှိမှာလဲ..."

သူက တံခါးဆီသို့လှမ်းရင်း ချဥ်တူးတူးပြောလိုက်၏။

"ကျွန်တော် ရေသွားယူမယ်...ငြိမ်ငြိမ်လေးနားနေ"

တံခါးနားအရောက်တွင်က သူကလုံးဝဥဿုံကိုယ်လုံးတီးဖြစ်ကြောင်းသတိထားမိသွားသည်။

ပြန်လှည့်ပြီး အဝတ်အစားများဝတ်လိုက်၏။ သူတံခါးဖွင့်လိုက်သောအခါ တစ်ယောက်ယောက်က အပြင်ဘက်မှာစောင့်နေပြီးသား​ဖြစ်နေလေသည်။ အစေခံကသူ့တို့ကို အရှင်လန့်ကအမိန့်ပေးထားခြင်းဖြစ်ကြောင်းပြော၏။

ရွှယ်ဖေက ခေါင်းညိတ်ကာ သူတို့ကို ရေချိုးရန်အတွက် ရေတချို့ယူလာခိုင်းလိုက်သည်။ ရေချိုးကန် ပြည့်သွားချိန်တွင် အစေခံများက ပြန်ဆုတ်ခွာသွားကြပြီး သူက ရှန်းယီကို ရေချိုးရန် ကိုယ်တိုင်ကူညီပေးလိုက်၏။

ရွှယ်ဖေက မင်းသားတစ်ပါးနှင့်ရွှယ်ဧကရာဇ်တစ်ပါးသာဖြစ်ဖူးပြီး အစေခံတစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးသဖြင့် ချန်ယီကို ရေချိူးပေးသည့်နေရာမှာ အလွန်ကိုးရိုးကားယားနိုင်ပြီး တကယ်ကို ကောင်းကောင်းမလုပ်နိုင်ပါချေ။ သူ၏မသပ်မရပ်လှုပ်ရှားမှုများနှင့် အထိအတွေ့များက လူနှစ်ယာက်၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ထပ်ပြီး တောက်လောင်လာစေသည်။ မသင့်လျော်ဟု ချန်ယီထင်သော်လည်း ယင်းကဖြစ်ပြီးနေပြီပင်။ 

တစ်ဖက်လူကို တွန်းလွှတ်လိုက်မည်ဆိုပါက သူကိုယ်သူကြောင်သူတော်ဟုခံစားရ၏။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ရေချိူးကန်က လုံလုံလောက်လောက် ကျယ်ဝန်းသည့်အတွက် သူတို့ နှစ်ယောက် မထိန်းနိုင်ကြနေတော့ပေ။ နှစ်ဦးသား နောက်တစ်ကြိမ် စတင်လူးလိမ့်ကြရင်း ရေတွေက ဘောင်ဘင်ခက်နေပြီး ရေချိုးကန်ပတ်ပတ်လည်မှာ အိုင်ကြီးတစ်ခုထွန်းလာစေခဲ့သည်။

ရေချိုးကန်ထဲမှာ စွန့်စားခန်းထွက်ပြီးနောက် ချန် အပင်ပန်းလွန်ပြီးထပ်အိပ်ပျော်သွား၏။ ရွှယ်ဖေက စိတ်လှုပ်ရှားနေဆဲဖြစ်ပြီး တစ်ခါတလေ ပိုပြီး ပြဇာတ်ဆန်ခြင်းက ပိုကောင်းသည်ဟုတွေးရင်း သူ့မျက်နှာက ရောင်စဥ်တွေ ဖြာထွက်နေသလိုပင်။

ရွှယ်ဖေ စောင်ထဲဝင်ကာ ချန်ယီကို ဖက်ပြီး နဖူးကိုနမ်းလိုက်သည်။

"တော်ဝင်ဆရာ ...တော်ဝင်ဆရာ...ကျွန်တော့်မှာကလေးစိတ်ပဲရှိတယ်လို့ ဆရာထင်နေသေးတာလား...ရွှယ်ဖေက ကိစ္စတွေကို သေသေချာချာစဥ်းစား​ပြီးမှလုပ်ခဲ့တာ...ဒီဘဝမှာ နှလုံးသားက ဘယ်နေရာမှာ ရောက်နေသည်ဖြစ်စေ...ရည်ရွယ်ချက်ကပဲ အဆုံးအဖြတ်ပေးတယ်...ကျွန်တော်အမြဲတမ်း လိုချင်တဲ့တစ်ခုတည်းသောအရာက  ဆရာနဲ့အတူတူရှိနေရဖို့ပါပဲ"

xxxxxxxပြီးပါပြီxxxxxxx

Story လေးပြီးဆုံးသွားပါပြီရှင် ...

Story လေးရဲ့နောက်မှာ Buy me coffee ဆိုတဲ့ chapters (အလွတ်)လေးတွေထည့်ထားပါတယ် ...

စာရေးသူရဲ့ ဘာသာပြန်ဆိုမှုကို စိတ်ကျေနပ်မှုရှိတယ်ဆိုရင် buy me coffee chapters လေးကိုဝယ်ပြီး support ပေးလို့ရပါတယ်ရှင် 💜

အားပေးဖတ်ရှုပေးကြတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင် ...

See U AGAIN 😘