အခန်း ၂၀၆
Viewers 38k
Chapters 702

အခန်း (၂၀၆) - ၁၉၇၄ခုနှစ် နှစ်သစ်ကူးအကြိုညစာ


အဖေကျိုး၏ အခြေအနေက ပြန်လည်တည်ငြိမ်လာပြီးနောက် ကျိုးမိသားစုမှ လူတိုင်းက စိတ်သက်ရာရကာ သက်ပြင်းချနိုင်သွားကြ၏။  


အဖေကျိုး၏ ဖျားနာခြင်းက ရုတ်တရက် ပြင်းထန်စွာ ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အမေကျိုးက အလွန်အမင်း ထိတ်လန့်သွားခဲ့၏။ သူမ သာမက အကြီးဆုံးအစ်ကိုနှင့် ကျန်သူများပါ အထိတ်တလန့် ဖြစ်ခဲ့ရပေသည်။ 


မနေ့ညက အဖေကျိုးက အဓိပ္ပာယ်မရှိ ဆူညံနေပြီး သူ၏နောက်ဆုံးစကားများကို ပြောချင်နေခဲ့သည်။ 


ကံကောင်းစွာဖြင့် စတုတ္ထလေး၏ဇနီးက ဆေးများ ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။ ၎င်းကို သောက်ပြီးနောက် အသက်ဆက်ရှင်နိုင်ခဲ့လေသည်။ 


ကျိုးမိသားစုက ဘယ်လိုလုပ် သက်သောင့်သက်သာ သက်ပြင်းချနိုင်ခဲ့မှာလဲ။ 


လင်းချင်းဟယ်၏ လက်ရှိ စွမ်းဆောင်မှုအရ ကျိုးမိသားစုအတွင် သူမ၏နေရာမှာ မြင့်တက်လာခဲ့ပြီးတော့ သူမက ဘာမှမလုပ်ရင်တောင်မှ မကိုင်လှုပ်နိုင်တော့ချေ။ 


အကြီးဆုံးမရီးနှင့် အခြားသူများမှာ သူတို့၏ပူပန်သောကကို သူမရှေ့တွင် မထုတ်ဖော်ရဲချေ။ 


သူတို့သည်လည်း သက်သာသည့်အတွက် သူတို့၏ပူပန်မှုကို မထုတ်ပြောမည်မှာ သေချာပေ၏။ 


အဖေကျိုး သက်သာလာပြီးနောက်တွင် အစားအသောက်တွေ မည်မျှကောင်းသည်ကို ပြောနေရန်ပင် မလိုပေ။ အလွန်အမင်း ကောင်းမွန်လှပေ၏။ ထို့အပြင် လူအိုကြီး၏ ကောင်းမွန်သော နဂိုခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် နှစ်ရက်အတွင်း လမ်းလျှောက်နိုင်ခဲ့လေသည်။ 


ထိုစဉ်တွင် နှစ်ကုန်ပိုင်းသို့ ရောက်လာပြီဖြစ်၏။ 


အဖေကျိုးသည် နှစ်ရက်အတွင်း ပြန်သက်သာလာသော်လည်း သူ့ရဲ့ ကိုယ်အလေးချိန်က များစွာ ကျဆင်းသွားခဲ့ပေသည်။ ပြီးနောက် သူသည် ပိုအိုသွားလေသည်။ ၎င်းကို ခံနိုင်ရည်ရှိပြီး အများအပြား ယူသွားခဲ့သည်ပင်။ 


ခေါင်းဆောင်က သူ့ဂရုစိုက်မှုကို ပြသရန် ရောက်လာခဲ့သည်။ သူက မချိတင်ကဲ ဆိုသည်။ 


“အစ်ကိုကြီး၊ အနာဂတ်မှာ ဖိအားတွေ မထားနဲ့တော့။ ချင်းပိုင်နဲ့ သူညီတွေက လုပ်နိုင်နေပြီပဲ။ သူတို့က မင်းနဲ့ ငါ့မရီးကို စားမရာမရှိအောင် ထားမှာတော့ မဟုတ်ဘူး”


“ဒီနှစ်ရိတ်သိမ်းချိန် ရောက်ရင် နှစ်သစ်ကူးပွဲ လုပ်ဖို့ မတွေးနဲ့၊ ပင်ပန်းလွန်းတယ်” အဖေကျိုးက ပြန်ပြော၏။ 


သူ့ဖျားနာမှုသည် ဤနှစ်၏ဆောင်းရာသီရိတ်သိမ်းမှုနှင့် ဆက်စပ်နေမှန်း ခံစားမိပေသည်။ ယင်းက အကူအညီ မဖြစ်စေပေ။ သည်နှစ်၏ရာသီဥတုက ဆိုးလွန်းပြီး ယင်းက နောက်ကျ၍ မရပေ။ 


ခေါင်းဆောင်က သူ့အသိတရားကို သဘောကျသွား၏။ 


“ဒါပေမဲ့ ဒီဖျားနာမှုက အဓိကအချက်ကို ဖျက်ဆီးနိုင်တယ်။ အနာဂတ်မှာ ငါလုပ်ချင်ရင်တောင်မှ မလုပ်နိုင်မှာစိုးရတယ်” အဖေကျိုးက ဆက်ပြောလိုက်၏။ 


သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဂရုစိုက်ရမည်ဟု သူ ခံစားရလေသည်။ သူ့ကိုယ်သူ အလွန်အကျွံ အသုံးမပြုချင်ပေ။ အကယ်၍ သူ လုပ်ခဲ့ပါက နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း ပြီးသွားပေလိမ့်မည်။

 

ခေါင်းဆောင်ကလည်း သဘာဝကျကျပင် သဘောတူညီလိုက်၏။ သူဘဝတစ်ခုလုံးနီးပါးကို အလုပ်များ ကြိုးစားခဲ့ပြီး သူ့သား၊ သူ့ချွေးမများ၏ သိတတ်မှုဖြင့် ပျော်ရွှင်ကျေနပ်သင့်ပေ မဟုတ်ပါလော။ 


၂၉ရက်နေ့တွင် ကျိုးချင်းပိုင်က မြို့သို့သွားပြီး သစ်တော်သီးတစ်အိတ်ကို ယူလာ၏။ 


မည်သည်ကိုမျှ မဆိုဘဲ သွားပြီးနောက် အဖေကျိုးကို မျှဝေပေးလိုက်သည်။ အသီးအိတ်တစ်ဝက် ပြန်ယူလာခဲ့၏။ 


အဖေကျိုးက သူ့အတွက် တချို့ကို ချန်ထားလိုက်သည်။ ကျန်သည်ကို သူ့မြေးများအား ပေးလိုက်၏။ ကလေးများက ယင်းအတွက် ဝမ်းသာကြလေသည်။ 


မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း နှစ်သစ်ကူးအကြိုညသို့ ရောက်ရှိသွားလေပြီ။ 


“မင်းတို့အဖေက မိသားစုတစ်ခုလုံး နှစ်သစ်ကူညစာကို အတူတူ စားချင်နေတာ” အမေကျိုးက လာပြီး သတင်းပေးသည်။ 


“ကောင်းပြီလေ မိသားစုတစ်ခုစီက ပန်းကန်အနည်းငယ်စီယူလာပြီး အတူတူ စုပေါင်းကြတာပေါ့” 

လင်းချင်းဟယ်က ယင်းကို ကြားပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။ 


အမေကျိုးက ပျော်ရွှင်သွား၏။ သူမက တခြားသော ချွေးမများကို ပြောရန် သွားလိုက်သည်။ စတုတ္ထလေး၏ဇနီး လက်ခံသရွေ့ ကျန်သုံးယောက်က ပြဿနာမရှိချေ။ 


စုချန်လေးနှင့် စုရွှမ်လေးကို နှစ်သစ်ကူးအတွက် သူတို့အဖေက မြို့တော်သို့ ပြန်ခေါ်သွားသည်။ အကြောင်းမှာ အလွန်အေး၍ မြို့တော်တွင် ဇန်နဝါရီလ၁၅ရက်အထိ တရားဝင်ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်၍ ဖြစ်သည်။ ၎င်းက ရှည်ကြာသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။ 


ဝက်သားအာလူးကြော်၊ ဝက်သားခေါက်ဆွဲနှပ်၊ ဝက်သားပဲငံပြာရည်နှပ်၊ ဝက်သားချက်တစ်ပန်းကန်နှင့် မုန်လာဥနီအရိုးပြုတ်စွပ်ပြုတ် စသည့်ဟင်းငါးပွဲကို လင်းချင်းဟယ်က ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။ 


ထိုပန်းကန်များမှာ သဘာဝကျကျပင် ကြီးမားပေ၏။ 


ကျန်သော သုံးယောက်ကလည်း အလွန်ပင် ပူးပေါင်းကြပေသည်။ သူတို့သည်လည်း များစွာသော ပန်းကန်များကို ပြင်ဆင်ခဲ့ကြလေသည်။ 


လူဦးရေက များသောကြောင့် စားပွဲနှစ်ခုပင် ခွဲလိုက်ရ၏။ 


မိသားစုခွဲပြီး ကတည်းက အတူတူ ပြန်မဆုံဖြစ်ကြချေ။ အဖေကျိုး ဖျားပြီးနောက် ဆန္ဒအတိုင်း ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး သားနှင် သမီးများမှာ သူ့ကိုစိတ်ကျေနပ်စေခဲ့သည်။ 


မိသားစုများ စုဝေးပြီး မကြာခင်တွင် နှစ်သစ်ကူးအကြိုညစာစားပွဲကို စတင်တော့သည်။ 


စားပွဲဝိုင်းတွင် ယမန်နှစ်က ရိတ်သိမ်းမှုများနှင့် အိမ်ထောင်စု အခြေနေများကို ပြောဆိုခဲ့ကြ၏။ 


ကျိုးမိသားစုသည် တဖြည်းဖြည်း ပိုကောင်းလာပေသည်။ အတိုးတက်ဆုံးမှာ ရွာသားများမှ လုံးဝ မမျှော်လင့်ထားသော ကျိုးချင်းပိုင်နှင့် လင်းချင်းဟယ်တို့ ဖြစ်၏။ 


ယင်းက မြင်းနက်တစ်ကောင်အလားပင်။ 


တခြားသော သုံးယောက်မှာလည်း မဆိုးလှပေ။ အကြီးဆုံးအစ်ကိုနှင့် အကြီးဆုံးမရီး၏ မိန်းကလေးများမှာ အထူးသဖြင့် ကျိုးတာ့နီမှာ ကြီးလာပြီ ဖြစ်သည်။ 


နောက်နှစ်ရာသီကုန်၌ သူမက လက်ထပ်ပေလိမ့်မည်။ 


တကယ်တမ်းတွင် ဟိုဘက်မှ နောက်နှစ်တွင် လက်ထပ်စေလိုသော်လည်း မရီးအကြီးဆုံးမှာ သူမသမီးကြီးကို အနားတွင် ခပ်ကြာကြာ ထားလိုသေး၏။ ထို့ကြောင့် သူတို့က နောက်နှစ်ရာသီကုန်ဟု ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ 


ဒုတိယမရီးနှင့် တတိယမရီးမှာလည်း ကောင်းမွန်စွာ လုပ်ခဲ့သည်။ ပြီးနောက်တွင် ဒုတိယအစ်ကိုနှင့် တတိယအစ်ကိုက မပျင်းရိချေ။ အမျိုးသားက ကောင်းမွန်စွာ တာဝန်ယူသရွေ့ အမျိုးသမီးများကလည်း မိသားစုကို စောင့်ရှောက်ပေလိမ့်မည်။ ဘဝက မည်သို့ ဆိုးဝါးမည်နည်း။ 


သူတို့အားလုံး ပမာဏအနည်းငယ်ကို စုဆောင်းမိခဲ့ကြပေသည်။ 


လူတိုင်းက နှစ်သစ်ကူးညစာစားပွဲကို နှလုံးသားအတွင်း ကျေနပ်အားရသည်အထိ စားလိုက်ကြသည်။ 


စားသောက်ပြီးနောက် လင်းချင်းဟယ်က သူမရဲ့ မရီးများနှင့် စကားစမြည်ပြောဆိုလေသည်။ 


“စန်းနီ၊ လျို့နီကို ခေါ်ပြီးတော့ တခြားညီအစ်မတွေနဲ့အတူ ပန်းကန်ဆေးလိုက်ကြ” ဒုတိယမရီးက ညွှန်ကြားလိုက်သည်။ 


ကျိုးစန်းနီက သဘောတူလိုက်၏။ ကျိုးလျို့နီက မသွားလိုသော်လည်း သူမက သူမအမေရှေ့တွင် ထိုသို့ မလုပ်ရဲချေ။ သူမက မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဝင်လာပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။ 


“လူတွေအများကြီးပဲ ငါ့ကို မလိုဘူး မဟုတ်လား”


“ငါတွေ့တာတော့ နင်က အသားအများကြီးစားတယ်။ ငါးနဲ့ ဥကိုရောပဲ။ အလုပ်လုပ်ဖို့ကျတော့ နင်က ပုန်းနေချင်တာလား” ကျိုးစန်းနီက ဘာမှမပြောပေ။ သို့သော် တတိယမရီးရဲ့ သမီး ကျိုးဝူနီက နှာခေါင်းရှုံရင်း အေးတိအေးစက် ပြောလိုက်သည်။ 


“နင် ဘာပြောတာလဲ။ နင်ရော မစားလို့လား။ နင်စားတာ ငါ့ထက်တောင် များအုံးမယ်” ကျိုးလျို့နီက ချက်ချင်း ပြန်ပြောလေ၏။ 


“ငြင်းနေဖို့ မလိုဘူး။ နင်စားတာ အများဆုံးပဲ” အကြီးဆုံးမရီး၏ ကျိုးစီနီက ကျိုးလျို့နီကို တဲ့တိုးပြောလိုက်သည်။


 

သူတို့အားလုံး သက်သေရှိပေသည်။ အစားကောင်းစားရန် အခွင့်အရေးက ရှားပါးသော်လည်း သူက မျက်နှာပျက်လောက်အောင် သရဲမရဲစီးသလို စားနေခြင်းဖြစ်၏။ 


ကျိုးလျို့နီက ရူးသွပ်သွားပြီး။ “နင်တို့တွေက ငါ့ကို အနိုင်ကျင့်တယ်” သူမက ပြောပြီးနောက် ထွက်ပြေးသွားတော့သည်။ 


“ဟမ့်... အလုပ်မလုပ်ဖို့ အကြောင်းပြချက် ရသွားတာပဲ” ကျိုးဝူနီက နှုတ်ခမ်းကို တွန့်လိမ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမက ကျိုးစန်းနီအား။ “အစ်မစန်းနီ ဘာလို့ သူမကို ပျက်စီးစေရတာလဲ။ ဒီလို အပြုအမူနဲ့ဆိုရင် နောင်မှာ ယောက်ျားကောင်းရဖို့က ခက်ခဲလိမ့်မယ်” 


ကျိုးစန်းနီက ခေါင်းယမ်းလိုက်ပြီးနောက်။ “ငါ သူမကို မပျက်စီးစေပါဘူး”


သူမသာ အိမ်မှုကိစ္စတွေကို မလုပ်ရင် လုပ်စရာရှိတာတွေကို သူမအမေ ပြန်လာတဲ့အထိ စောင့်ပြီး သူမဘာသာ လုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။ 


ထို့ကြောင့် ကျိုးစန်းနီက သူမ၏ညီမနှင့် ငြင်းခုံမနေချေ။ သူမသာ လုပ်ရမည်ဆိုပါက လုပ်လိုက်ပေမည်။ သူမ မလုပ်လည်း အရေးမကြီးပေ။ ၎င်းတို့က ပင်ပန်းသည့်အလုပ်များ မဟုတ်ချေ။ 


သို့သော်လည်း မိန်းကလေးများသည် အမြင်ကျဉ်းပြီး အော်ဟစ်တတ်သော ကျိုးလျို့နီမပါဘဲ ပို၍ပျော်ရွှင်ကြသည်။ သူတို့က အတူတူ အလုပ်လုပ်ရင်း စကားပြော ရယ်မောခဲ့ကြလေသည်။ 


လင်းချင်းဟယ်က အကြီးဆုံးမရီးအပါ တခြားသူများနှင့် တစ်နာရီကျော် စကားပြောနေခဲ့သည်။ ထိုအချိန်အတွင်း သူမက လောင်တာ့အား ချိုချဉ်တချို့ ပြန်သွားယူခိုင်းလိုက်ပြီး ဝေပေးလိုက်သည်။ ၎င်းက ပွဲတော်၏လေထုကို ပိုမို အထောက်အပံ့ပေးလေသည်။ 


သို့သော်လည်း နှစ်သစ်ကူးညစာကိုတော့ ဤနှစ်အတွက်သာ ကန့်သတ်လိုက်ပြီဖြစ်၏။ 


သူတို့ နောက်နှစ်လည်း ဤနှစ်ကဲ့သို့ စားလိုပါက သူမရဲ့ မိသားစုက ပါဝင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။ 


အကြောင်းမှာ ကျိုးလျို့နီကဲ့သို့သော တူမလေး၏ ညစာစားပုံကို သူမသည်းမခံနိုင်ချေ။ ဒုတိယမရီးကလည်း စကားတစ်လုံးမျှ မပြောပေ။ ထို့ကြောင့် သူမသည် သူတို့နှင့် အတူမစားနိုင်ချေ။ 


သို့သော် ဤနှစ်တော့ ထားလိုက်တော့မည်။ လူကြီးများ၏ ဆန္ဒကို သိတတ်ခြင်းဟုသာ ထားလိုက်ပေမည်။ 


အချိန်ကုန်လုနီးသည်နှင့် လင်းချင်းဟယ်က ကလေးများကို ခေါ်ကာ အိမ်သို့ အရင်ပြန်သွား၏။ 


ကျိုးချင်းပိုင်ကမူ အစ်ကိုကြီးအပါ တခြားသူများနှင့် အတူတကွ ကျန်နေခဲ့သည်။ အတူဆုံရန် ခက်ခဲပြီးနောက် အချိန်နည်းနည်းကြာ ပိုနေသည်က ပိုကောင်းပေမည်။ 


ကျိုးချင်းပိုင်က ၁၀နာရီအထိ မပြန်လာခဲ့ချေ။ 


သူက မည်သည့်စကားမျှ မဆိုသော်လည်း လင်းချင်းဟယ်က သူ့မျက်နှာအမူအရာကို ကြည့်ပြီး ကျေနပ်နေကြောင်း သိနိုင်သေးသည်။ ပျားရည်နွေးနွေးတစ်ခွက်ကို သောက်ရန် သူ့အတွက် ပေးလိုက်ပြီးနောက် အိပ်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ 


“ဇနီးလေး” ကျိုးချင်းပိုင်က အနွေးကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာပြီးနောက် သူမကို ပွေ့ဖက်တော့သည်။

Prev Next