Chapter 105
(End Of Story )
ဇက်များထံမှ အချစ်ခံရသည့်အပြင် ကြီးပြင်းလာသည့်တစ်လျှောက်တွင် အလိုလိုက်ခြင်းခံခဲ့ရသည့်အတွက် ကုဟွိုက်က မည်သူမျှသင်ပေးစရာမလိုပဲ အမြဲတမ်း နားလည်နိုင်စွမ်းရှိသည်။ ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် အလ်ဗ်နှင့် သူ့မိဘများသည်သာ အကောင်းဆုံးဖြစ်ပေ၏။ ထို့ကြောင့် သူက သူလိုချင်သလို လုပ်နိုင်ပေသည်။
ငယ်ရွယ်သည့်ကုဟွိုက်က လူများအပေါ် အလွန်မှီခို၍ အထူးသဖြင့်တော့ အလ်ဗ်နှင့် သူ့မိဘများအပေါ် မှီခိုအားထားရာတွင် အလွန်တော်သည်။ တချို့သောကိစ္စများကိုတော့ သူ့ဘာသာဖြေရှင်းနိုင်သော်လည်း သူ့မိဘများ သို့မဟုတ် အလ်ဗ်က အနားမှာရှိလျှင်တော့ ကုဟွိုက်၏ပထမဆုံးတုံ့ပြန်မှုက အကူညီတောင်းခြင်းသာဖြစ်၏။
ဥပမာအားဖြင့်ဆိုလျှင် မူလတန်းကျောင်းတွင် ကုဟွိုက် သကြားလုံးစားလိမ့်မည်။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် သကြားလုံးကိုပတ်ထားသောစက္ကူလေးအား သူ့ဘာသာမခွာချင်ပဲ အလ်ဗ်ကို ထိုးပေးတတ်သည်။ ကုဟွိုက်က အလ်ဗ်ကိုကြည့်၍ ပြောလိမ့်မည်။
“ငါသကြားလုံး စားချင်တယ်..”
ကုဟွိုက်၏ အနက်ရောင်မျက်ဝန်းများက ကြည်လင်ကာ တောက်ပနေပြီး သူ့အသံက နူးညံ့သည်။ သားပေါက်အရွယ်တုန်းက နူးညံ့သည့်အသံမျိုးသကဲ့သို့ နူးညံ့နေဆဲဖြစ်ပါ၏။
ရှန်းမုနှင့်ဟန်မာက ငယ်ရွယ်သည့် အရွယ်ကတည်းက ၎င်းတို့မိသားစုဆီမှ သင်ကြားပြသခြင်းခံခဲ့ရ၏။ သူတို့က ထိုမြင်ကွင်းကိုတွေ့၍ အနည်းငယ် နားမလည်နိုင်သလို ခံစားနေရသည်။ သူသကြားလုံးစားချင်လျှင် ပတ်ထားသည့်စက္ကူကို ခွာလိုက်၍ရသည်။ တစ်ဖက်လူကို အသေးအဖွဲကိစ္စလေးအတွက်နှင့် ဒုက္ခပေးနေခြင်းက ကောင်းသည့်အရာမဟုတ်။
ရှန်းမုနှင့်ဟန်မာက ၎င်းတို့မိသားစုထဲတွင်ရှိသော တစ်ဦးတည်းသောကလေးများဖြစ်ပြီး မွေးဖွားလာစဉ်ကတည်းက အလိုလိုက်ခြင်းခံထားရသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ရခဲ့သည့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာက ကုဟွိုက်နှင့်မတူညီကြောင်း မသိခဲ့ပေ။
ဇက်များအတွက်တော့ ကုဟွိုက်က သကြားလုံးစားချင်လျှင် ပတ်ထားသောစက္ကူကိုခွာပေးရခြင်းက ပုံမှန်ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ ဘုရင်ကို ထိုကဲ့သို့ကိစ္စမျိုးအတွက် အားမသုံးစေလို။
အလ်ဗ်၏ ခံယူချက်ကတော့ ရိုးရှင်းသည်။ သူက သကြားလုံးကိုယူ၍ စက္ကူဖြည်ပေးလိုက်သည်။ သို့သော် အားလုံးကို မဖြည်ပေးချေ။ သကြားလုံးကိုပတ်ထားသောစက္ကူတစ်ပိုင်းရှိသေးပြီး ထိုသကြားလုံးကို စားပွဲပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ကုဟွိုက်က သကြားလုံးကိုယူပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်စားရန်လိုသည်။ သို့သော်လည်း သူက သကြားလုံးအရောင်ကိုကြည့်၍ မျက်တောင်ခတ်လိုက်သည်။
“ငါဒီအရသာကိုမကြိုက်ဘူး..” ကုဟွိုက်က သကြားလုံးကို အလ်ဗ်ဆီသို့ ပြန်ထိုးပေးပြီး ယခင်ကလိုပဲ အလ်ဗ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
“လိမ္မော်အရသာစားချင်တယ်...”
တတိယတန်းတွင်ထိုင်နေကြသော လူသားမျိုးနွယ်ကလေးနှစ်ယောက် ကုဟွိုက်ကို တားချင်စိတ်များပေါ်ပေါက်လာရသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်တွင် အလ်ဗ်က ကုဟွိုက်အတွက် သကြားလုံးဖြည်ပေးခြင်းနှင့်တင် အံ့ဩနေရပြီးဖြစ်၏။ ကုဟွိုက်ကို ထိုကဲ့သို့ ထပ်လုပ်မည်ဟု သူတို့မထင်ထားခဲ့။
ကုဟွိုက်၏ မျက်ဝန်းများက အမြဲတမ်းတောက်ပနေပြီး အလ်ဗ်ကတော့ တောင်းဆိုမှုကို ချက်ချင်းပြန်မဖြေချေ။ ထိုအစား သူက စားပွဲပေါ်တွင် အပုံလိုက်ဆင့်ထားသော သကြားလုံး ငါးခု၊ ခြောက်ခုအား ကြည့်လိုက်သည်။ အလ်ဗ်က စိတ်မရှည်တော့သည့်ပုံပေါ်နေကြောင်း ရှန်းမုနှင့်ဟန်မာက ခံစားလိုက်ရသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် အလ်ဗ်က လိမ္မော်အရသာသကြားလုံးလေးကို လှမ်းမယူခင် တစ်ခုခုကို အတည်ပြုပြီးကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။
အလ်ဗ်က ထိုသကြားလုံးများပေါ်တွင်ရှိသော အမှတ်အသားများကိုမတွေ့ပဲ သူ့ကိုယ်ပိုင်ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အသုံးချလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း သကြားလုံးလေး၏ ပတ်ထားသောစက္ကူကို ခွာလိုက်ပြီး ကုဟွိုက်စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။
တောင်းဆိုမှုက အဆင်ပြေသွားခဲ့သည်။ ကုဟွိုက်က ပျော်ရွှင်လျက် သကြားလုံးကို သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ လျင်မြန်စွာ ထည့်လိုက်၏။ ကုဟွိုက်၏မျက်ဝန်းလေးများက သူပျော်နေချိန်ဆို ကွေးညွတ်နေတတ်သည်။ အလ်ဗ်က ကုဟွိုက်၏မျက်ဝန်းများကိုကြည့်၍ အနောက်က ငွေမှင်ရောင်အမြီးက တိတ်တဆိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့သည်။ သူက ပထမဆုံးခွာပေးခဲ့သည့် ကုဟွိုက်မစားချင်သောသကြားလုံးလေးအား ယူကာ စားလိုက်၏။
ထိုဖြစ်ရပ်ကို မျက်မြင်တွေ့ခဲ့ကြသည့် တတိယတန်းမှ လူသားမျိုးနွယ်ကလေးနှစ်ယောက်မှာ ခေါင်းရှုပ်သွားကြသည်။
ထိုထက်ပင် ပိုခဲ့သေး၏။
ဥပမာဆိုလျှင် သူ့ဖိနပ်ကြိုးများက ပြေနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အလ်ဗ်က သူ့ဘေးတွင်ရှိနေလျှင် ကုဟွိုက်က သူ့ဖိနပ်ကို ငုံ့ကြည့်တတ်သည်။ သူ့ဘာသာချည်ရန် ကုန်း၍ ဆောင့်ကြောင့်မထိုင်နိုင်ပေ။ ထိုအစား အလ်ဗ်ကို ခေါင်းမော့မကြည့်ခင် သူ့ဖိနပ်သူ ငုံ့ကြည့်ကာ ဘာမှမပြောပဲ နေတတ်သည်။ ထိုနည်းလမ်းဖြင့် အလ်ဗ်က ကုဟွိုက်၏တောင်းဆိုမှုကို နားလည်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ကုဟွိုက်၏ ဖိနပ်ကြိုးများကို ချည်ပေးသည်။
လူသားမျိုးနွယ်ကလေးနှစ်ယောက်သည်ကား ထိတ်လန့်မှုများဖြင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်နေကြသည်။ အလ်ဗ်ကလည်းကလေးအရွယ်ဖြစ်သော်လည်း သူနှင့်ကုဟွိုက်ကြားတွင် သူက ကုဟွိုက်ကိုဂရုစိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ထင်မှတ်မှားစရာပင်မရှိချေ။ အလ်ဗ်က ဝန်လေးနေခြင်းမရှိပဲ အလွန်စိတ်ရှည်သည်။
အလ်ဗ်နှင့်ကုဟွိုက်တို့ရခဲ့သည့် မူလတန်းကျောင်းဘဝလေးက ပူပင်ကြောင့်ကြမဲ့ခဲ့သည်။ သူ့မိဘများကိုလွမ်းဆွတ်ခြင်းကလွဲလျှင် နေ့ရက်တိုင်းက ပျော်ရွှင်ရ၏။
ကျောင်းတက်ရသောတတိယမြောက်နေ့မနက်တွင် ကုဟွိုက်က ယမန်နေ့က လျှောက်လမ်းတွင် သူ့ကိုအနိုင်ကျင့်ကာ သကြားလုံးခိုးခဲ့သော အိုတိုကိုတွေ့သည်။ မနေ့က သင်ခန်းစာပြီးနောက်တွင် အိုတိုက ကုဟွိုက်ကို လုံးဝ ရန်မစချင်တော့ပေ။ ကုဟွိုက်က အိုတို၏သကြားလုံးကို ချက်ချင်းတွေ့သွားသည်။ သူက ထိုအကြောင်းကိုတွေးလျက် မနေ့က သူ့ကို ဘယ်လိုတားခဲ့ကြောင်းကို သင်ယူနေမိ၏။
ကုဟွိုက်က ထိုလူ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို ပြန်မှတ်မိအောင်လုပ်နေပြီး အိုတိုကို လက်ညှိုးထိုးပြရင်း အတုခိုး၍လုပ်လိုက်သည်။
“ဟေး မင်းလက်ထဲကဟာ ငါ့ကိုပေး...”
အိုတိုက မူလတန်းကျောင်းတွင် အနိုင်ကျင့်သူဖြစ်ခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်ရှိပြီး ထိုဆောင်ပုဒ်ကိုမဆုံးရှုံးချင်သည့်အတွက် ချက်ချင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“မပေးဘူး..”
စက္ကန့်ပိုင်းမျှပင်မကြာသေးချိန်တွင် အိုတိုသည် သူ့အရှေ့တွင်ရပ်နေသော အနက်ရောင်ဆံပင်နှင့်ကလေးသည် နှုတ်ခမ်းစူ၍ ယမန့်နေ့ကလို မျက်ရည်ဝဲသည့်အမူအရာလုပ်ပြနေကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုမြင်ကွင်းက အိုတို၏ အတွင်းစိတ်ထဲမှ ခေါင်းလောင်းကို မြည်တီးပေးလိုက်သလိုပင်။ ကုဟွိုက်က ထိုမျက်နှာထားကိုလုပ်၍ အလ်ဗ်ဆီသို့ ချက်ချင်းပြေးသွားသည်။ ထို့နောက် အလ်ဗ်က ဒုက္ခပေးရန် အိုတိုကို လာရှာတော့သည်။
လိမ္မာသည့် အနိုင်ကျင့်သူအသေးစားလေးအနေဖြင့် အိုတိုက ဖြစ်နိုင်ချေ အကျိုးဆက်များကို လျင်မြန်စွာတွက်ချက်လိုက်ကာ တုံ့ဆိုင်းလိုက်သည်။
“ဒါက… မင်းအတွက် မဖြစ်နိုင်တာ မရှိဘူး..”
ကုဟွိုက်က မျက်တောင်ခတ်လိုက်သည်။ သူက ထိုရလဒ်ကို မျှော်မှန်းထားပုံရပြီး သူ့မျက်နှာထားက ပုံမှန်အတိုင်းပြန်ဖြစ်သွားသည်။
“ဒါဆို မင်းရဲ့သကြားလုံးကို ငါအခု လုမှာနော်..”
မခိုးယူခင်တွင် ဓားပြတိုက်နေသည့် နစ်နာသူအား ပြောလိုက်သေးသည်။ ကုဟွိုက်က အိုတို၏လက်ထဲက နို့သကြားလုံးလေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ အိုတိုက နှုတ်ခမ်းစူသွားသည်။ ထိုကိစ္စသည် ပြီးမြောက်သွားလေ၏။ ယနေ့ကတော့ ကံဆိုးသည့်နေ့ဖြစ်ခဲ့ပြီး သကြားလုံးများ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့သည်။
၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ခုကိုမယူခင် ကုဟွိုက်က စက္ကန့်ပိုင်းမျှ ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ထို့နောက် သူက သူ့အိတ်ကပ်ထဲမှ အသီးသကြားလုံးကို ဆွဲယူလိုက်ကာ အိုတို၏လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
“ငါယူပြီးပြီ မင်းသွားလို့ရပြီ..” ကုဟွိုက်က တစ်ဖက်လူကို ထွက်သွားရန်ပြောလိုက်သည်။
အိုတိုက “ဘာလဲဟ” ဆိုသည့်ပုံစံဖြင့် ကျန်ခဲ့ရ၏။
သူက တစ်ခုပဲယူမလို့လုပ်ခဲ့တာများလား။ ကုဟွိုက်က တစ်ခုတည်းကိုယူသွားခြင်းတင်မဟုတ်ပဲ အပြန်အလှန်အနေဖြင့် အသီးသကြားလုံးကိုတောင် ပေးသွားသေးသည်တဲ့။ ဒါကို ခိုးယူခြင်းလို့ ခေါ်ပါသလား။ ကုဟွိုက်ကိုကြည့်ပြီးနောက် အိုတိုက မောပန်းသောပုံစံဖြင့် ကျန်ခဲ့ရသည်။
တစ်ဖက်လူက ဘာတွေးနေမှန်း ကုဟွိုက်က မသိချေ။ သူက အနိုင်ကျင့်သူအသေးစားလေးအဖြစ် ပြုမူခဲ့ပြီး အိုတိုဆီတွင်တောင် အနိုင်ယူခဲ့သည်ဟုသာ ထင်နေသည်။ ကုဟွိုက်က သူလုယူခဲ့သောပစ္စည်းကိုယူ၍ အလ်ဗ်ကိုသွားရှာလိုက်သည်။
“ငါဒါကို အိုတိုဆီက လုယူလာခဲ့တာ..” ကုဟွိုက် နို့သကြားလုံးလေးကို အလ်ဗ်လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
“ဒါလေးကို ကျိုးကျိုးကိုပေးမယ်..”
သူက အမြဲတမ်း အလ်ဗ်၏ဂရုစိုက်ခြင်းနှင့် ကာကွယ်ခြင်းကိုခံခဲ့ရသည်။ ယခုတော့ ကုဟွိုက်က ပထမဆုံးအကြိမ်အနေဖြင့် သူ့လုပ်နိုင်စွမ်းကို အလ်ဗ်ထံသို့ပြသနိုင်ခဲ့သည်။ သူ၏တောက်ပသောမျက်ဝန်းများက ထူးဆန်းစွာဖြင့် ဂုဏ်ယူနေ၏။ ကုဟွိုက်က ‘လုယူ’ ဆိုသောစကားကို ငယ်ရွယ်ပြီး နူးညံ့သောအသံဖြင့်ပြောလိုက်ပြီး နားထောင်ရန် သိပ်ယုံကြည်စရာမကောင်းသလို အိုတိုဆီက ယူလာခြင်းဆိုသည့်စကားလည်း အပါအဝင်ဖြစ်သည်။
တတိယတန်းတွင်ထိုင်၍ နားထောင်နေကြသော ရှန်းမုနှင့် ဟန်မာ - “......”
ထိုအကြောင်းကိုတွေးရင်းနှင့် သူတို့ အနည်းငယ် နားလည်လာကြသည်။ ကုဟွိုက်က အလ်ဗ်၏စွမ်းအားအပေါ်တွင်သာ မှီခိုနေခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး အိုတိုက ကြောက်၍ ပေးခဲ့ရခြင်းဖြစ်မည်။ အလ်ဗ်က စကားများသည့် ကိုယ်ကျင့်စရိုက်မရှိသော်လည်း ကုဟွိုက်က သူ့ကို တစ်စုံတစ်ခုပေးခဲ့သည်။ သူ့စိတ်ခံစားချက်ကို ပျော်ရွှင်ခြင်း သင်္ကေတဖြစ်သည့် အနည်းငယ်မြင့်တက်နေသောအမြီးကိုကြည့်၍ သိနိုင်သည်။
အလ်ဗ်က သကြားလုံးကို အဝေးသို့ပို၍ မစားသုံးပေ။ “နေ့လယ်အတန်းပြီးရင် ငါတို့ တူဆာကိုပြန်ကြမယ်...”
ကုဟွိုက်က ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်နေပြီး ခြေထောက်ကိုဝေ့ယမ်းလျက် အလ်ဗ်ပြောသည့်စကားကို နားထောင်နေသည်။ “အင်း..”
နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူက ကလေးသာရှိသေးသည်။ သူ့မိဘများကို ချန်ထားခဲ့ရပြီး အိမ်ကိုလွမ်းနေရသည်။ ကျောင်းချိန်က လျင်မြန်စွာ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့၏။ ညနေ ၄နာရီခွဲအချိန်တွင် ဟီလိုရီအန် မူလတန်းကျောင်းက ကျောင်းခေါင်းလောင်းက မြည်လာခဲ့သည်။
“တင်းတောင်”
အတန်းပိုင်ဆရာမက ကျောင်းခေါင်းလောင်းတီးပြီးနောက် အတန်းပြီးဆုံးကြောင်းပြောကာ ကလေးများကလည်း သူတို့မိဘများ လာကြိုမည်ကိုစောင့်နေကြသည်။
၎င်းတို့၏ဘုရင်ကို မူလတန်းကျောင်းသို့ပို့ပြီးသည်နှင့် ဇက်များသည် နေ့ရက်တိုင်းက ရှည်လျားလွန်းသည်ဟု ခံစားနေရသည်။ အလွန်ခက်ခဲသဖြင့် ကုဟွိုက်ကို တူဆာသို့ပြန်ခေါ်လာရန် သွားကြိုသောအခါတွင် စစ်တပ်ခေါင်းဆောင်သုံးယောက်က ရေတပ်သင်္ဘောအစုနှင့် ချက်ချင်းရောက်သွားကြသည်။
လွန်ခဲ့သည့်သုံးရက်က ကုဟွိုက်ကို လီနာကြယ်ပေါ်သို့ စောင့်ရှောက်လိုက်ပို့ပေးခဲ့သည့်ဇက်များက တူဆာသို့ မပြန်ခဲ့ကြပေ။ ထိုအစား ၎င်းတို့က လီနာကြယ်ပေါ်တွင် အိမ်တစ်လုံးဝယ်ကာ ဟီလိုရီအန် မူလတန်းကျောင်း၏ လုံခြုံမှုကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် တူဆာသို့ မပြန်နိုင်ခဲ့ကြပေ။ မူလတန်းကျောင်းတွင် တစ်စုံတစ်ရာဖြစ်လျှင် တူဆာမှလာရန် အလွန်ဝေးသည်။ ကုဟွိုက်နှင့် အလ်ဗ်က သုံးရက်တာ စာသင်ကြားပြီးသည်နှင့် သူတို့အတူတူ တူဆာကြယ်သို့ ပြန်သွားလို့ရသည်။
ယူးလာစစ်သင်္ဘောက မူလတန်းကျောင်းပေါက်ဝတွင်ရောက်ရှိသည်။ စစ်သင်္ဘော၏ အလေးအချိန်က လျော့ကျသွားသော်လည်း ကလေးများကိုလာကြိုကြသည့်မိဘများ၏ အကြည့်များကိုခံနေရဆဲဖြစ်သည်။ ဟီလိုရီအန်ကျောင်းတွင်ထားကြသည့် မိဘအများစုသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝပြီး အင်အားတောင့်တင်းကြသော်လည်း သူတို့ကလေးများကိုလာကြိုရန် လေယာဉ်အသေးလေးကိုသာ တတ်နိုင်ကြသည်။
ထိုအချိန်တွင် ဇက်များက ယူးလာစစ်သင်္ဘောနှင့် တိုက်ရိုက်ရောက်လာကြသည်။ တခြားသောကလေးများက ကျောင်းဝင်ပေါက်တွင် ၎င်းတို့၏မိဘများနှင့်အတူ မှင်တက်နေကြပြီး ယူးလာစစ်သင်္ဘောကို သိချင်စိတ်နှင့် အားကျစိတ်များအပြည့်ဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ မည်မျှပင် ကြီးမားလိုက်သည့် အာကာသယာဉ်ကြီးပါလဲ။ သူတို့မိဘများက ဤကဲ့သို့ကြီးမားသည့် အာကာသယာဉ်နှင့် ဘယ်တော့မှ လာကြိုနိုင်မည်လဲ။
ကုဟွိုက်က သူ့မိဘများကို အတန်းထဲတွင် လာကြိုရန် စောင့်နေသည်။ သူမျှော်မှန်းထားသည့်အတိုင်း စစ်တပ်ခေါင်းဆောင်သုံးယောက်နှင့် တက်ခ်ဇက်များက မကြာမီတွင် ရောက်လာကြသည်။
ကုဟွိုက်၏အတန်းထဲတွင် သူ့မိဘများက ပထမဆုံးရောက်ရှိကြသူများဖြစ်သည်။ အယ်လ်ဖာအဆင့်ဇက်ကို ကိုယ်စားပြုသည့် ပေါ့ပါးသော ရွှေရောင်ဒေါင်လိုက်မျက်ဆံသုံးစုံကိုတွေ့သောအခါ အတန်းပိုင်ဆရာမက မေ့လဲလုနီးနီးဖြစ်သွားရသည်။ ထို့နောက် သူက တက်ခ်ဇက်များကို ကိုယ်စားပြုသည့် ကြက်သွေးရောင် ဒေါင်လိုက်မျက်ဆံများကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည်။
မည်သည့်ဇက်များကမှ သူမကို အာရုံမထားကြသည့်အတွက်ကြောင့် အတန်းပိုင်ဆရာမ၏ခံစားချက်များက ချက်ချင်းရပ်တန့်သွားရသည်။ သူတို့အားလုံးက ကုဟွိုက်ကိုသာ ကြည့်နေကြ၏။ ကုဟွိုက်က သူ့ကျောင်းလွယ်အိတ်ကိုယူကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သူက အလ်ဗ်ကိုဆွဲခေါ်၍ သူ့မိဘများဆီသို့ ပြေးသွားသည်။
ကုဟွိုက်က ကျောင်းလွယ်အိတ်လွယ်၍ ဇက်များဆီသို့ ပြေးသွားခြင်းကိုမြင်သည့်အခါ မိဘများကိုစောင့်နေကြသော ရှန်းမုနှင့် ဟန်မာနှစ်ယောက်လုံးက အေးခဲသွားကြသည်။
ကုဟွိုက်က ဇက်များနှင့် ဘာလုပ်နေတာများလဲ။ ၎င်းတို့က သူ့မိဘများမဟုတ်ပါလေ။
ထို့နောက် နောက်ထပ်ဖြစ်သွားသည့်အရာက လူသားမျိုးနွယ်ကလေးနှစ်ယောက်၏ သိမြင်ခြင်းများကို ဖြိုဖျက်သွားခဲ့လေသည်။ ကြီးမားသောတက်ခ်ဇက်ကြီးက ကုဟွိုက်ကို သူ့ပုံခုံးပေါ်တွင် ထမ်းတင်၍ ကုဟွိုက်ကလည်း ထိုတက်ခ်ဇက်၏နာမည်ကိုခေါ်နေပုံရသည်။
“ကာရု...” ကလေးငယ်က သူမှီခိုအားထားသည့်မိဘဖြစ်သူအား ခေါ်လိုက်သည်။ ကုဟွိုက်ကိုသယ်ထားသည့်တက်ခ်ဇက်ကလည်း တိုးညင်းသောရှုးရှဲအသံဖြင့် ချက်ချင်းတုံ့ပြန်လိုက်သည်။
ရှန်းမုနှင့်ဟန်မာက အခုထိ ကြက်သေသေနေဆဲဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် တက်ခ်ဇက်၏ပုခုံးပေါ်တွင်ထိုင်နေသော အနက်ရောင်ဆံပင်နှင့်သားပေါက်လေးက ၎င်းတို့နှစ်ယောက်ကို ဝေ့ယမ်းပြနေခြင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“တာ့တာ..”
လူသားမျိုးနွယ်ကလေးနှစ်ယောက်က တုံ့ပြန်ဖို့အချိန်ပင်မရလိုက်။ ကုဟွိုက်နှင့် အလ်ဗ်ကို ဇက်များက ခေါ်ဆောင်သွားပြီး တံခါးပေါက်မှထွက်သွားကြသည်အထိ ခေါင်းရှုပ်နေကြဆဲဖြစ်သည်။ သူတို့က…
မကောင်းတာတစ်ခုခုကိုများ နားလည်မှုလွဲခဲ့တာလား…
ကုဟွိုက်က တက်ခ်ဇက်၏ပုခုံးပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီး အတန်းထဲမှနေ ကျောင်းထွက်ပေါက်ရောက်သည်အထိ လူအများ၏ အာရုံစိုက်ခြင်းကို များစွာခံခဲ့ရသည်။ တူဆာတွင် ဇက်များ၏ ဝန်းရံခြင်းကို ကုဟွိုက်က နေ့တိုင်းခံခဲ့ရသည့်အတွက် ထိုကဲ့သို့သောအာရုံစိုက်ခြင်းမျိုးလောက်ကို ဂရုမစိုက်ပေ။
“ယူးလာ ဒီနေ့ နည်းနည်းပိုပြီး မြန်မြန်မောင်းပေးလို့ရမလား..”
သင်္ဘော၏ တံခါးနားတွင်ရပ်နေလျက် ကုဟွိုက်က ယူးလာကို မျှော်လင့်ချက်များစွာနှင့် ကြည့်နေသည်။
“ငါတူဆာကို မြန်မြန်ရောက်ချင်နေပြီ..”
ကုဟွိုက်က သင်္ဘော၏ကိုယ်ထည်ကို ထိတွေ့လိုက်ရင်း မျှော်လင့်စောင့်စားနေသော မျက်နှာထားလေးလည်းရှိနေသည်။ ယူးလာစစ်သင်္ဘော၏ သင်္ဘောကိုယ်ထည်က သိသိသာသာ တုန်ခါသွားပြီး ချက်ချင်း အပြာရောင်အလင်းရောင်များ တောက်ပလာခဲ့လေသည်။
“ချက်–”
သားပေါက်လေးက မျှော်လင့်နေသည့်အတွက်ကြောင့် ယူးလာစစ်သင်္ဘောက ၎င်း၏စွမ်းရည်များကို ဖောက်ထွက်၍ လီနာမှ တူဆာရှိရာသို့ နာရီပေါင်းများစွာသောကြာချိန် ခရီးရှည်ကို တိုတောင်းစေလိုက်သည်။ စစ်သင်္ဘောက တူဆာဆိပ်ကမ်းသို့ ဆိုက်ရောက်လာသည်။ ကုဟွိုက်က စစ်သင်္ဘောပေါ်မှဆင်းလာပြီး တူဆာ၏ ရင်းနှီးနေသောရှုခင်းများကိုကြည့်ကာ ဇက်များကလည်း ဆိပ်ကမ်းတွင် သူ့ကို စောင့်နေကြသည်။ ထို့နောက် သူက ပျော်ရွှင်စွာနှင့် အလ်ဗ်ကို ဆွဲခေါ်၍ ပြေးသွားလေတော့သည်။
သူတို့ အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ကြပြီဖြစ်၏။
—
ကုဟွိုက်၊ အလ်ဗ်နဲ့ ဇက်တွေရဲ့ ချစ်စဖွယ် ခရီးစဉ်လေးက ပြီးဆုံးပါပြီ။ အားလုံးပဲ ကြိုက်နှစ်သက်ကြမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်^^
❤️❤️❤️ပြီးပါပြီ
Translated by - IQ Team
Thanks 😊
