MM Story Teller

 CHAPTER 1
 - ဆာ​လောင်ပြီး ​သေသွားဖို့အတွက် ​ရှင်သန်ခဲ့ရတာပဲ

 ဟယ့်ရှီရွာသည် ဟယ့်​ချောင်စီရင်စု၏ အ​နောက်ဘက်ရှိ ရွာငယ်​လေး တစ်ရွာဖြစ်သည်။ ဟယ့်​ချောင်စီရင်စုက ငါးနှင့်ဆန် ​ပေါများ​သော ​ဒေသဖြစ်ပြီး ယန့်ကျီမြစ်၏ ​​တောင်ဘက်အရပ်တွင် တည်ရှိ​ပေသည်။ ၎င်းက အလွန် ကြွယ်ဝ​​သော ​ဒေသ ဖြစ်သည်။ ယန့်ကျီမြစ်၏တောင်ဘက်မှသည် မြို့​တော်သို့ ​ဖောက်လုပ်ထား​သော အဓိက တူး​မြောင်းကြီးက ဟယ့်​ချောင်စီရင်စုကို ဖြတ်သွား​ပြီး စီရင်စု​၏ ကြီးပွားချမ်းသာမှုများကို သယ်​ဆောင်လာ​ပေးသည်။ ဟယ့်ရှီရွာမှာ စီရင်စုမြို့​နှင့် နီး​ကပ်လေရာ သဘာဝကျကျပင် ရွာသူရွာသားများ၏ ဘဝ​နေထိုင်​ရေးမှာ အ​တော်​လေး ​ကောင်းမွန်ကြ​ပေသည်။

 ယ​နေ့မှာ ဟယ့်ရှီရွာ၏ ချမ်းသာ​သော အိမ်​ထောင်စု တစ်ခု ဖြစ်သည့် ကျန်းမိသားစု၏ တတိယသား ကျန်း​ချောင်ရှန့်အတွက် ​​နေ့​ကောင်း​နေ့မြတ် ဖြစ်​ပေသည်။ 

ရွာက ပို၍ပင် သက်ဝင်လှုပ်ရှားလို့​နေ​သည်။ ကျန်းမိသားစုက ​ကောင်းမွန်​​သော စပါးစိုက်ခင်း ၁၅မူ၊ ပိုးစာပင်​သစ်​​တော​ကောင်း ၁၀မူနှင့် ​ခြောက်​သွေ့​မြေ ၁၀မူတို့ကို ပိုင်ဆိုင်ထား​ပေသည်။ လူအိုကြီးကျန်းမှာလည်း ဝက်နှင့်သိုးများ အမဲဖျက်ရာ၌ အလွန် ကျွမ်းကျင်​လေရာ မိသားစု၏ ဘဝမှာ သဘာဝကျကျပင် ဆိုးရွားခြင်း မရှိ​ပေ။

 ဟယ့်​ချောင်စီရင်စုက လူ​​နေနည်းပါးသည့် ​​ဒေသတစ်ခု မဟုတ်မှန်း သင်လည်း သိ​နေ​​လောက်ပေသည်။ လူ​နေထူထပ်​၍ ​မြေ​နေရာ နည်းပါး​သော်လည်း ​စိုက်ပျိုး​မြေများက မြေ​သြဇာ​ကောင်းသည်။ ​​ဒေါင်လိုက်နှင့် ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြတ်သွား​သော မြစ်များက ပင်လယ်ပြင်နှင့် မ​ဝေး​လေရာ မိုး​ခေါင်ခြင်းနှင့် ​ရေကြီးခြင်းများလည်း မရှိ​ပေ။ ​ယေဘုယျအားဖြင့် စိုက်ပျိုး​မြေများကို ဂရုစိုက်​ပေး​နေသ​ရွေ့ အထွက်နှုန်းကလည်း မဆိုးနိုင်​ပေ။ ပုံမှန်အားဖြင့် စပါးခင်း ခုနစ်မူ ရှစ်မူနှင့် ​ခြောက်​​သွေ့​မြေမူအနည်းငယ် ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် လူများက ဘဝ​ကောင်းတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။ 

 ကျန်းတတိယသားမှာ စီရင်စု​​ကျောင်းတွင် စာသင်ခဲ့သည်။ သူက အငယ်တန်း စာသင်သားများအတွက် ဝင်ခွင့်စာ​မေးပွဲပင် မ​အောင်​သေး​သော်လည်း သူ၏ စာ​တတ်​မြောက်မှု​ကြောင့် လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်ကပင် အလုပ်​ကောင်းတစ်ခု ရှာ​တွေ့ခဲ့သည်။ သူက စီရင်စု သ​င်္ဘောဆိပ်ကမ်း၌ ​နေ့စဥ် အလုပ်ဆင်းရသည်။ သ​င်္ဘောဆိပ်ကမ်းတွင် အလုပ်သမားများက ဆန်အိတ်နှင့် အဝတ်စ မည်မျှကို သယ်လာ​ကြောင်း မှတ်တမ်းတင်​ပေး​နေသ​ရွေ့ အလုပ်သမားများ၏ လုပ်ခနှစ်ဆသုံးဆခန့်မျှ ရရှိ​ပေသည်။ သူက မျက်နှာသာ​အနည်းငယ် ရ​နေသည့်အတွက်​ကြောင့် ရွာသားများကိုလည်း အားလပ်ချိန်များတွင် သ​င်္ဘောဆိပ်၌ အလုပ်သမားများအဖြစ် မိတ်ဆက်​ပေးနိုင်သည်။ ထို့​ကြောင့် သူက ရွာအတွင်း၌လည်း အ​တော်​လေး သြဇာ​​​​ညောင်းသည်။

 ယ​​​နေ့တွင် ကျန်းတတိယသား၏ မင်္ဂလာပွဲအတွက် ရွာထဲမှ လူများက သူတို့၏ အ​ကောင်းဆုံး စားပွဲများ၊ ခုံများ၊ ပန်းကန်များနှင့် တူများကို ကျန်းမိသားစုထံသို့ တစ်​ယောက်ပြီး တစ်​ယောက် ယူ​ဆောင်လာခဲ့ကြသည်။ ထို့မှသာ ကျန်းမိသားစုက မင်္ဂလာပွဲကို ဂုဏ်ရှိရှိ ကျင်းပနိုင်မည် ဖြစ်သည်။ ကျန်းအိမ်တွင် ​နေရာလုံလုံ​လောက်​လောက် မရှိ​​လေရာ အချို့မိသားစုများက ဧည့်သည်များကို ကူညီကြိုဆို​ပေးရန် သူတို့၏ ပင်မမိသားစုအခန်းများကိုပါ ​​အသုံးပြုခွင့် ​ပေးထားကြသည်။

 အနီ​ရောင် အသစ်စက်စက် ဝတ်စုံနှင့် ရင်ဘတ်တွင် အနီ​ရောင်ပန်းပွင့်ကြီးတစ်ခု ဆင်ယင်ထား​သော ကျန်းတတိယသားမှာ အနီးအနားရွာမှ ကျူးရှို့ချိုက်မိသားစု၏ အငယ်ဆုံးသမီးဖြစ်​သော ကျူးရှုဖန်းကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ကြိုဆို​နေသည်။

 ကျုးရှုဖန်းမှာ စာသင်သားတစ်​ယောက်၏ သမီးဖြစ်ပြီး အလွန်ကြည့်​ကောင်းလှသည်။ ရွာထဲမှ အမျိုးသားများ အားလုံးမှာ သူမကို လက်ထပ်နိုင်ခဲ့သည့် ကျန်းမိသားစု တတိယသားကို မနာလို ဖြစ်​နေကြ​လေသည်။ ကျန်းတတိယသားကို စကားလာ​ပြောကြသူများမှာ တစ်​ယောက်ပြီး တစ်​ယောက် အနားကပ်၍ ဂုဏ်ပြုစကား ​ပြောလာကြပြီး ကျန်းတတိယသား၏ မျက်နှာ​ပေါ်မှ အ​ပျော်များက ပို၍ တိုးလာသလိုပါပင်။

 မင်္ဂလာပွဲက လွန်စွာ အသက်ဝင်​နေပြီး ​ကျေနပ်ဖွယ်ရာပင်။ ကျန်းမိသားစုက မ​​နေ့က ဝက်တစ်​ကောင် သတ်ခဲ့ပြီး ငါးအ​မြောက်အများ ဝယ်လာခဲ့သည်။ စားပွဲတစ်ခုတိုင်းတွင် ဝက်သားတစ်ခွက်၊ ဝက်​သွေးစွပ်ပြုတ် တစ်ခွက်၊ ဝက်​ခြေ​ထောက်ဟင်းတစ်ခွက်နှင့် ငါး​​ပေါင်း တစ်ခွက်အပြင် ရာသီစာ အသီးအရွက်များစွာ ပါ​သေးသည်။ စားပွဲ​ပေါ်တွင် အစားအ​သောက်များ ပြည့်လျှံ​နေ​ပေသည်။ 

 ကျန်းမိသားစု၏ ​ဆွေမျိုးများ၊ မိတ်​ဆွေများနှင့် ရွာထဲမှ လာ​ရောက်ကူညီကြသူများအတွက် စားပွဲအလုံးသုံးဆယ် တည်ခင်းထားသည်။ ​နေ့လည်စာပြီး​နောက် ည​နေပိုင်းတွင်လည်း ​​နောက်ထပ် ​ကျွေး​မွေးမည်ဖြစ်ရာ ​လေထုမှာ သက်ဝင်လှုပ်ရှား​နေ​ပေသည်။

 ကျန်းမိသားစု၏ ​ဆွေမျိုးတစ်​ယောက်က လက်ဖက်ရွက် အနည်းငယ်ယူ၍ ​ရေ​နွေးအိုးတစ်ခုထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ သူက သံဒယ်အိုးကြီးထဲမှ ​ရေ​နွေးပူများကို ဘူးသီး​ခြောက်​ယောက်ချိုဇွန်းဖြင့် တစ်ခွက်ခပ်ကာ လက်ဖက်ရည်အိုးထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီး လက်ဖက်ရည် ပန်းကန်​ဘေးတွင် ရပ်ကာ ပြုံး​နေသည့် လူအိုကြီးကျန်းကို ကြည့်လိုက်​လေသည်။ 

"ဦး​လေးကျန်း... အကြီးဆုံးသားက ဘယ်မှာလဲဗျ... သူ့ညီ မင်္ဂလာ​ဆောင်​နေတာကို ဘာလို့ သူ့ကို မမြင်ရတာလဲ"

 ရွာထဲမှ မိသားစုများက ​​စော​စောစီးစီးလက်ထပ်ကြပြီး သူတို့၏ အသက်သုံးဆယ်အရွယ်များတွင် ​မြေးများ ရှားပါးမ​နေ​ပေ။ သူတို့က ​ယေဘုယျအားဖြင့် အရွယ်ရင့်သည်ပုံ​ပေါ်ကြပြီး အသက်​လေးဆယ် ငါးဆယ်ဟု ထင်ရ​လေ့ ရှိကာ အသက်​ေခြာက်ဆယ် ခုနစ်ဆယ် ​ရောက်လျှင်ပင် အသက်ရှည်သည်ဟု သတ်မှတ်၍ ရသည်။ သို့​​သော်လည်း လူအိုကြီးကျန်းမှာ အသက်ငါးဆယ်နီး​နေပြီ ဖြစ်​သော်လည်း အလွန်သန်မာ​ပြီး ​ကျောမတ်မတ် ရပ်​နေနိုင်ဆဲ ဖြစ်သည်။

 တစ်​ယောက်​ယောက်က အကြီးဆုံးသားအ​ကြောင်း ​မေးလာသည်ကို ​ကြား​သောအခါ သူ့မျက်ခုံးများ စုကြုံ့သွား​လေသည်။ သူ၏ အကြီးဆုံးသားမှာ အလုပ်​ကောင်း​ကောင်း လုပ်နိုင်သူ ဖြစ်၏။ ဤအချိန်တွင် သူက ကူညီလုပ်ကိုင်ရန်အတွက် အိမ်တွင် ရှိ​နေသင့်​ပေသည်။ ဒီ​နေ့ ဘာလို့ သူ့ကို မမြင်ရပါလိမ့်...

 လူအိုကြီးကျန်းက ပ​ဟေဠိ ဖြစ်စွာဖြင့် မီးဖို​ချောင်သို့သွားကာ ဇနီးဖြစ်သူကို သွားရှာလိုက်သည်။

 "အ​မေကြီး... အကြီးဆုံးက ဘယ်မှာလဲ"

 "အရင်ရက်​တွေတုန်းက သူ မြစ်ထဲ ပြုတ်ကျသွားတယ် မဟုတ်ဘူးလား... အခု​တော့ ဖျား​​နေပြီလေ... သူ့ကို ရွာအ​နောက်က အိမ်​ဟောင်းမှာ သွား​နေခိုင်းထားတယ်" 

မဒမ်ကျန်းက ​ပြောလိုက်သည်။ သူမ၏ ညွှတ်ကိုင်း​နေ​သော မျက်လုံးများမှာ စိတ်မ​​ကျေမနပ်မှူတို့ အပြည့် ဖြစ်​နေ​လေသည်။ 

"​ရေထဲကျသွားရင်​တောင် သုံး​လေးရက် ​နေရင် ​နေ​ကောင်းသင့်နေပြီ... သူအပျင်း​တစ်နေတာလို့ ကျွန်မ ထင်တာပဲ​လေ... ဒီ​နေ့ပြီးရင်​တော့ ကျွန်မ သူ့ကို ​​ကောင်း​ကောင်း ဂရုစိုက်​ပေးလိုက်မယ်"

 လူအိုကြီးကျန်းမှာ မိသားစုအ​ရေးကိစ္စများအတွက် တာဝန် မရှိ​ပေ။ ထို့အပြင် သူက အကြီးဆုံးသားကိုလည်း အလွန် မ​ကျေမနပ် ဖြစ်​နေ​လေသည်။ ဇနီးဖြစ်သူ၏ ​ပြောစကားကို ကြား​သောအခါ မျက်​​မှောင်ကြုတ်မိသွားသည်။

 "ဒီ​မွေးရကြိုးမနပ်တဲ့ မျိုးမစစ်​​ကောင်က​တော့"

 လူအိုကြီးကျန်းက အကြီးဆုံးသားကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ဆိုပြီး​နောက် မကြာမီမှာပင် သူ့ကို ​ဘေးဖယ်ထားလိုက်​​​တော့သည်။ သူသည်လည်း တတိယသား၏ လက်ထပ်ပွဲ​ကြောင့် အလုပ်များ​နေရသည်ပင်။

 လူတိုင်းက ​ပျော်စရာပွဲ​လေးကို တက်တက်ကြွကြွ ကျင်းပ​နေကြပြီးအရိပ်အ​ယောင် တစ်စွန်းတစ်စ​လေးပင် ပြမလာ​သော ကျန်းအကြီးဆုံးသားကို လုံးဝ ​မေ့​လျော့သွားကြ​လေသည်။

 ဟယ့်ရှီရွာ၏ အ​နောက်ပိုင်းတွင် ပျက်စီး​နေ​သော အိမ်များစွာ ရှိပြီး ဟယ့်ရှီရွာအတွင်း အလွန်ဆိုးဝါး​သော ဘဝရှိ​နေသည့် ​ကျောက်မိသားစုကလည်း ကျန်းမိသားစု၏ အိမ်​​ဟောင်းဘေးရှိ ​မြေ​နေရာ​လေးတွင် ​နေထိုင်ကြသည်။ ပျက်စီးယိုယွင်းပြီး ညစ်ပတ်​​နေသည့် အိမ်မှာ ကျန်းမိသားစု၏ ယခင်မျိုးဆက်များမှ လက်ဆင့်ကမ်းလာခဲ့​ခြင်း ဖြစ်သည်။ အိမ်တွင် လူမ​နေသည်မှာ နှစ်​ပေါင်းများစွာ ကြာပြီ ဖြစ်၍ ​မြေ​ပေါ်သို့ နိမ့်ဆင်း​နေသည်။ သို့​သော်လည်း ထိုစဥ်မှာပင် လူတစ်​ယောက်က အိမ်ထဲ၌ ​မြေ​ပေါ်တွင်လဲ​လျောင်း​နေခဲ့​လေသည်။

 ကျန်းကျန့် နိုးလာ​သောအခါ မူး​ဝေ​နေပြီး အစာအိမ်ထဲတွင်လည်း နာကျင်မှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

 အချိန်တစ်ခဏမျှ သူ့​ဘေးပတ်လည်တွင် မည်သည့်အရာများ ရှိသည်ကိုပင် မမြင်နိုင်ခဲ့​ပေ။ သူ့အမြင်ပိုကြည်မလာခင်အထိ အကြိမ်အနည်းငယ် မျက်​တောင်ခတ်လိုက်ရသည်။ ထို့​နောက် ကျိုးပျက်​နေ​သော ​ခေါင်မိုးနှင့် အ​ပေါက်မှ တဆင့် ဖြာကျ​နေ​သော ​နေလုံးကြီးကို ​တွေ့လိုက်ရ​​လေသည်။

 သူမ​သေ​သေးဘူးလား... ဘာလို့ အ​အေးဒဏ်နဲ့ နာကျင်မှု​တွေ ခံစားမိ​နေရ​သေးတာလဲ... သူအသက်ရှင်ရင်​​​တောင် အခု အချိန်မှာ ဆေးရုံမှာပဲ ရှိ​နေသင့်တာ​လေ... ဘာလို့ ညစ်ပတ်ပြီး ရှုပ်ပွ​နေတဲ့ ဒီလို​နေရာမျိုးမှာ လဲ​လျောင်း​နေရတာလဲ...

 ကျန်းကျန့်က တစ်ခုခုမှား​နေပြီ ဖြစ်​ကြောင်း ပင်ကိုယ်ဗီဇအရ ခံစားလိုက်ရသည်။ သူက ​မြေ​​ပေါ်မှ ခုန်ထချင်ခဲ့​သော်လည်း လှုပ်ပင် မလှုပ်ရှားနိုင်​ပေ။

 ကျန်းကျန့်က ​လေးလံ​သော ခန္ဓါကိုယ်နှင့် အစာအိမ်မှ ပြင်းထန်​သော နာကျင်မှုတို့​ကြောင့် ​ထပ်ပြီး မေ့​​မျောလုနီးပါး ဖြစ်သွား​လေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့​ခေါင်းနာကျင်လာခဲ့ပြီး သူနှင့် မသက်ဆိုင်​သော မှတ်ဥာဏ်အချို့က ရုတ်တရက် သူ့​စိတ်အတွင်းသို့ ​​သွန်ကျလာခဲ့သည်။ 

 ထိုမှတ်ဥာဏ်များက ​ရှေး​ခေတ်လူတစ်​ယောက် ပိုင်ဆိုင်​သော မှတ်ဥာဏ်များပင်။

 ထို​ရှေး​​ခေတ်လူက သူ့လိုပင် မျိုးရိုးအမည် ကျန်းဖြစ်​​သော်လည်း ထိုသူ၏ နာမည်က ကျန်းကျန့်မဟုတ်​ပေ။ သူကို ကျန်းကျန့်​ဝေဟု ​ခေါ်ကြသည်။ သူက မိသားစု၏ အကြီးဆုံးသားဖြစ်သဖြင့် ရွာသားများက သူ့ကို အကြီးဆုံးကျန်းဟု ​ခေါ်​ကြလေသည်။ သူက ​မေလ ငါးရက်တွင် ​မွေးဖွားလာခဲ့သည်။ ​မေလက ဆိုးယုတ်​​သောလဖြစ်သည်။ ထို​နေ့ကလည်း နိမိတ်မ​ကောင်း​သော​နေ့ ဖြစ်​နေသည်။ ထို့​ကြောင့်ပင် 'ဆိုးယုတ်မှုများကို ဖိနှိပ်ခြင်း' ဟူ​သော အသုံးအနှုန်းကို ၎င်းတို့ကို ဖယ်ထုတ်ရန်အတွက် သုံးကြသည်။

 ထို​နေ့တွင် ​မွေးဖွားလာ​သော က​လေးများက သူတို့၏ မိဘများကို အ​နှောက်အယှက် ​ပေးလိမ့်မည်ဟု ဆိုရိုးရှိကြပြီး အကြီးဆုံးကျန်းကလည်း အမှန်တကယ်ပင် သူ့မိဘများကို "​အနှောက်အယှက်"များ ​​ပေးခဲ့​လေသည်။

 အကြီးဆုံးကျန်းမ​မွေးခင် တစ်ရက်အလိုတွင် လူအိုကြီးကျန်းမှာ စစ်မှုထမ်းရန်အတွက် ​ခေါ်​ဆောင်သွားခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်၌ သူ့မိဘများမှာ ဆုံးပါးသွားကြပြီးသား ဖြစ်ပြီး အမျိုးသမီးကျန်း၏ မိဘများမှာလည်း အ​​တော်​လေး ​ဝေးလံသည့် ​နေရာတွင် ရှိ​နေကြသဖြင့် သူမက က​လေးကို အိမ်မှာပင် တစ်​ယောက်တည်း ​မွေးခဲ့ရသည်။ ပထမဆုံးက​လေးကို သူမဘာသာ ​မေးဖွားရန် အလွန်ခက်ခဲသည့်အတွက် ထိုညမှာပင် သူမ၏ အသက်ဆုံးရှုံးလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ 

 က​လေး​မွေးပြီး​နောက် အမျိုးသမီးကျန်းက အိပ်ရာမှ မထနိုင်ခဲ့ဘဲ တစ်​​နေ့လုံး ဗိုက်ဆာ​နေခဲ့ရသည်။ ထိုအချင်းအရာပြီး​နောက် သူမက ချက်ပြုတ်ရန်နှင့် ညစ်​ပေ​နေ​သော အဝတ်များနှင့် အိပ်ရာများကို သန့်ရှင်းရန် ထခဲ့ရသည်။ သူမက တစ်လမျှ ​ကောင်း​ကောင်းမထိုင်နိုင်ခဲ့ပေ။ 

 သူမက အိမ်တွင် တစ်​ယောက်တည်း​နေရပြီး က​လေးကို ​စောင့်​ရှောက်ရသည်က မည်မျှ ခက်ခဲရသည်ကို မသိခဲ့​ပေ။ အမျိုးသမီးကျန်းမှာ ထိုအစကတည်းက သူမ၏ အကြီးဆုံးသားကို မနှစ်သက်​တော့ဘဲ ဂြိုလ်ဆိုးတစ်​ကောင်ဟုသာ သတ်မှတ်ထားလိုက်သည်။

 လူအိုကြီးကျန်းမှာ စစ်မှုထမ်းရန် ထွက်သွားရသည်​ကြောင့် အပြင်ဘက်တွင် ​သေဆုံးရ​​ပေတော့မည်။ ထိုအချိန်၌ က​လေးသာ ​သေဆုံးသွားခဲ့ပါက အမျိုးသမီးကျန်းမှာ ကျန်းဦး​လေးထံမှ ​သေချာ​ပေါက်ပင် အိမ်မှာ နှင်ထုတ်ခံရ​တော့မည် ဖြစ်ပြီး ​မြေများလည်း သိမ်းယူခံရ​ပေ​တော့မည်။ အမျိုးသမီးကျန်းမှာ အကြီးဆုံးကျန်းကို ​ရေနှစ်သတ်လိုက်ရန် စိက်ကူးမိ​သော်ငြား သူမ၏ နှာ​ခေါင်းကို ပင့်ကာ သူ့ကို ​ကျွေး​မွေး​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ သို့​သော်လည်း ​ကျွေး​မွေးရာ၌ ကန့်သတ်ချက်များ ရှိ​​​နေရုံသာ။

 အမျိုးသမီးကျန်းမှာ အကြီးဆုံးသားကို မကြာခဏ ရိုက်နှက် ဆူပူ​လေ့ရှိသည်။ သူမက ​ကောင်း​ကောင်း စား​သောက်​သော်ငြား သူ့ကို ထမင်းကျန်ဟင်းကျန် တစ်လုတ်စာ​လောက်သာ ​ပေးသည်။ သူမ အပြင်ထွက်၍ အလုပ်သွားလုပ်​နေသည့် အချိန်တွင် အကြီးဆုံးသားကို အိမ်၌ ​ကောက်ရိုးကြိုးများဖြင့် ချည်ထားခဲ့သည်။ သူမက ထိုဂြိုလ်ဆိုးကို မထိ​တွေ့ချင်ခဲ့​ပေ။

 ငါးနှစ်ကြာပြီး​နောက် လူအိုကြီးကျန်း စစ်တပ်မှ ပြန်လာ​သောအခါ အသက် ငါးနှစ် ရှိ​နေကြီ ဖြစ်​သော အကြီးဆုံးသားမှာ ပိန်ပိန်​​သေး​သေး​လေးသာ ဖြစ်​နေပြီး စကားပင် မ​ပြောနိုင်​သေး​ပေ။

 လူအိုကြီးကျန်း အိမ်ပြန်လာ​သောအခါ ကျန်းမိသားစု၏ ဘဝက ပိုမိုလွယ်ကူလာခဲ့သည်။ လူအိုကြီးကျန်းက ​မြေဝယ်ရန်အတွက် ​ငွေအချို့ ပြန်ယူလာခဲ့ပြီး အားလပ်ရက်များ၌ အိမ်တွင် ဝက်သတ်၍ ​ရောင်းချနိုင်သည်။ သူက ပိုးစာ​ပင် စိုက်ပျိုး​ရေးသမား​ကောင်းတစ်​ယောက်လည်း ဖြစ်​နေ​သေးသည်။ အဆုံးတွင် ကျန်းမိသားစုက ရွာ၏ အချမ်းသာဆုံး မိသားစု ဖြစ်လာခဲ့​လေသည်။

 သို့​သော်လည်း အကြီးဆုံးသားအတွက်မူ ဘဝက လွယ်ကူမလာခဲ့။

 လူအိုကြီးကျန်းက သူ့အလုပ်ကိုသာ အမြဲတမ်း အ​လေးထားတတ်ပြီး မိသားစုကိစ္စများကို အာရုံမရှိ​ပေ။ သူ့ဇနီးက မနာခံ​သော က​လေးများကို စည်းကမ်းတင်းကြပ်ရာ၌လည်း သူက ဝင်​ရောက်စွက်ဖက်မည် မဟုတ်​ပေ။ ထို့အပြင် စကားကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မ​ပြောနိုင်​သော အကြီးဆုံးသားက သူ့ကို လုံးဝ စိတ်မ​ကျေနပ်​စေ​ခဲ့ပေ။

 လူအိုကြီးကျန်း ပြန်လာပြီး တစ်နှစ်အကြာတွင် ကျန်းမိသားစု၏ ဒုတိယသား ​မွေးလာခဲ့သည်။ နှစ်နှစ်အကြာ ကျန်းတတိယသားလည်း ​မွေးလာခဲ့ပြီး ​နောက်ထပ်နှစ်နှစ်အကြာတွင် ကျန်းအငယ်ဆုံးသမီးလည်း ​မွေးလာခဲ့သည်။ ထိုက​လေးသုံး​ယောက်မှာ လူအိုကြီးကျန်းထံမှ ​မွေးဖွားပျိုး​ထောင်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ သူက သူတို့ကို လွန်စွာချစ်မြတ်နိုးသည်။ အမျိုးသမီးကျန်းအတွက်က​ရော... သူမ ထိုက​လေး သုံး​ယောက်ကို ​မွေးဖွားချိန်၌ သူမ၏ မိသားစုက အ​​ခြေအ​နေ​ကောင်း​နေသဖြင့် ​ကောင်း​ကောင်းစား​သောက်နိုင်ပြီး ​နွေး​နွေး​ထွေး ဝတ်စားဆင်ယင်နိုင်ခဲ့သည်။ လူအိုကြီးကျန်းက သူမကို ​စောင့်​ပေးရန်အတွက် ရွာအတွင်းမှ အဘွားတစ်​ယောက်ကို ငှားရမ်း​ပေးခဲ့​သေးသည်။ သူမက သက်​တောင့်သက်သာ ရှိ​သော ဘဝတွင် ​နေထိုင်​နေရပြီး ထိုက​လေးသုံး​ယောက်ကို ချစ်မြတ်နိုး​လေသည်။ အချိန်အ​တော်ကြာသည်အထိ ဒုတိယညီ၊ တတိယညီနှင့် အငယ်ဆုံးညီမတို့က ကျန်းမိသားစု၏ အသည်း​ကျော်များ ဖြစ်​နေကြ​​သော်လည်း အကြီးဆုံးသားမှာမူ ကျန်းမိသားစု မနှစ်သက်သည့် တည်ရှိမှု တစ်ခု ဖြစ်​နေဆဲပင်။

 ကျန်းအကြီးဆုံးသားမှာ ငယ်စဥ်ကတည်းကပင် ညီများနှင့် ညီမဖြစ်သူတို့ကို ထိန်းရပြီး လယ်ထဲတွင်လည်း အလုပ်လုပ်ရသည်။ ထိုမျှမက​သေး​ပေ။ အမျိုးသမီးကျန်းမှာ သူ့ကို လုံ​လုံ​လောက်​လောက် ​ကျွေး​မွေးရန်အတွက် တွန့်ဆုတ်​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ သူတို့သာ အိမ်တွင် ဥများ၊ ငါးများ ရှိပါက သူအတွက် ဘယ်တုန်းကမှ ​ဝေစုမရခဲ့​ပေ။ 

 ငယ်စဥ်ကတည်းက ရိုက်နှက်ကြိမ်း​မောင်းခံရပြီး မိသားစုမှ ဖယ်ကြဥ်ခံထားရသဖြင့် အကြီးဆုံးကျန်းမှာ ပိုပို၍ တိတ်ဆိတ်လာခဲ့သည်။ သူက အလုပ်ထဲတွင် ​ခေါင်းမြှုပ်ထားရန်သာ သိသည်။ 

 ထိုအ​ကြောင်း​ကြောင့် သူ ဆယ့်​ခြောက် ဆယ့်ခုနစ်အရွယ် ​ရောက်လာ​သောအခါ မိသားစု၏ လယ်အလုပ်အားလုံးကို အ​ခြေခံအားဖြင့် သူကသာ လုပ်​ဆောင်ခဲ့ရသည်။ သူက လုံ့လဝီရိယ ရှိပြီး လယ်အလုပ်ကိုလည်း ​ကောင်း​ကောင်းလုပ်နိုင်ကာ ကျန်းမိသားစုကလည်း ပိုက်ဆံရှိသဖြင့် သဘာဝကျကျပင် အချို့​သောသူများက သူ့အတွက် ​အောင်သွယ်​​တော်အဖြစ် ​ဆောင်ရွက်​ပေးရန် ဆန္ဒရှိကြသည်။ သို့​သော်လည်း လူအိုကြီးကျန်းမှာ ဒုတိယသားနှင့် တတိယသားကို စီရင်စုမြို့တွင် စာသင်ကြားရန်အတွက် ပို့ရန် ​ငွေရှိ​နေပြီး အငယ်ဆုံးသမီးအတွက် အဝတ်အစားသစ်များ ချုပ်ရန်အတွက်လည်း ​ငွေရှိ​ပါသော်လည်း အကြီးဆုံးသားကို လက်ထပ်​ပေးရန်အတွက် ​ငွေမရှိ​တော့​ပေ။ ထိုအလဟဿအချိန်များက ဆယ်နှစ်ကြာမြင့်ခဲ့သည်။

 ယခုအချိန်တွင် အကြီးဆုံးသားက နှစ်ဆယ့်​ခြောက်နှစ် ရှိ​နေပြီ ဖြစ်ပြီး ဟယ့်ရှီရွာ၏ အသက်အကြီးဆုံး လူပျိုကြီးများထဲမှ တစ်​ယောက် ဖြစ်သည်။ ​ကျေးလက်ရှိ ​ယောကျ်ားတစ်​ယောက်က ထိုအသက်အရွယ်တွင် ဇနီးတစ်​ယောက် မရနိုင်ပါက သူ့တစ်ဘဝလုံး ဇနီးတစ်​ယောက်ကို လက်ထပ်ရန် ​မျှော်လင့်ချက် မရှိ​နိုင်တော့​ပေ။

 အကြီးဆုံးသားက ပိုပို၍ တိတ်ဆိတ်လာပြီး တစ်နှစ်အတွင်း စကားလုံးအချို့ပင် ​မပြော​တော့​ပေ။ သူက ကိုယ်​ပျောက်လူသား တစ်​ယောက်ကဲ့သို့ပင် အလုပ်လုပ်လိုက် အိပ်လိုက် လုပ်​နေချိန်တွင် ကျန်ကျန်းမိသားစုဝင်များမှာ ကြွယ်ဝ​သော ဘဝတစ်ခု ရှိ​နေကြသည်။

 ကျန်းဒုတိယသားက လွန်ခဲ့​သော နှစ်နှစ် သုံးနှစ်ခန့်က သူ့ဇနီးကို လက်ထပ်ခဲ့ပြီး ယခုတွင် သားတစ်​ယောက် ရ​နေ​လေပြီ။ ကျန်းတတိယသားမှာ ယခုနှစ်တွင် ဆယ့်ရှစ်နှစ် ပြည့်ပြီ ဖြစ်ကာ ယ​​နေ့က သူမင်္ဂလာ​ဆောင်​သော​​နေ့ပင်။ ကျန်းအငယ်ဆုံးသမီးက ဆယ့်​ခြောက်နှစ်ရှိ​​လေပြီ။ ဆယ်မိုင်အကွာနှင့် မြို့ရှစ်မြို့မှ မ​ရေတွက်နိုင်​သော လူ​ပေါင်းများစွာက သူမကို လက်ထပ်ချင်ကြသည်။

 ထို့အပြင် အကြီးဆုံးသားက​တော့ ​သေသွား​ခဲ့လေပြီ။

 အမျိုးသမီးကျန်းက တတိယသား လက်ထပ်ပွဲအတွက် ပစ္စည်းများစွာ ပြင်ဆင်ခိုင်းခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့​သော ရက်အနည်းငယ်က အမျိုးသမီးကျန်းမှာ အကြီးဆုံးသားကို ငါးသွားဖမ်းခိုင်းခဲ့သည်။ အကြီးဆုံးကျန်းက လယ်အလုပ်ကိုလည်း ​ကောင်း​ကောင်းလုပ်န်ုင်သည်။ လူအိုကြီးကျန်းထံမှလည်း ဝက်ကို မည်ကဲ့သို့ သတ်ရမည်ကိုလည်း သင်ယူခဲ့ပါ​သော်လည်း ငါးကို မည်ကဲ့သို့ ဖမ်းရမည်ကို မသိပါ​ချေ။ သူငယ်စဥ်အခါက ရွာထဲမှ အခြားက​လေးများကဲ့သို့ ပွက်​လောညံသည်အထိ ​ဆော့ကစားရန် အခွင့်အ​ရေးမရှိခဲ့​​ပေ။ ထို့​ကြောင့် သူက ​ရေလည်း မကူးတတ်သည့်အပြင် ငါးလည်း မဖမ်းတတ်​ပေ။ သို့​သော်လည်း အမျိုးသမီးကျန်း၏ စကားများကို မပယ်ရှားရဲသဖြင့် ​ရေထဲသို့သာ ဆင်းသွားခဲ့ရသည်။

 အကြီးဆုံးကျန်းမှာ ငါးဖမ်း​နေစဥ်တွင် ​ရေထဲသို့ မ​တော်တဆ ပြုတ်ကျသွားပြီး ဘဝကို ဆုံးရှုံးလုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။ ​နောက်ပိုင်းတွင် ရွာထဲမှ တစ်ယောက်​ယောက်က သူ့ကို ​တွေ့သွားခဲ့ပြီး ကယ်​ပေးခဲ့​သော်လည်း ​နောက်တစ်​နေ့တွင် အဖျားပြင်းဝင်သွားခဲ့သည်။

 ကျန်းမိသားစုမှ တစ်​ယောက်​ယောက်သာ ဖျားနာပါက သူတို့က ​ဆေးဆရာ မပင့်​ပေးလျှင်​တောင် အိမ်ထဲမှာ နား၍ ကြက်ဥများနှင့် ဆန်​ကောင်းတို့ကို စားသုံးနိုင်သည်။ သို့​သော်လည်း အကြီးဆုံးသား ဖျား​သောအခါ အမျိုးသမီးကျန်းက ကံဆိုးသွား​သလိုခံစားရပြီး ဒုတိယသားအား သူ့ကို လှည်းဖြင့် တွန်း၍ စွန့်ပစ်အိမ်​ဟောင်းထံ သွားပို့ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ကို တစ်​ယောက်တည်း ပစ်ထားခဲ့သည်။

 အကြီးဆုံးကျန်းမှာ အဖျား​ရောဂါကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ခံစား​နေရပြီး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်​နေ​သော အခန်းထဲသို့ ပစ်ချခံထားရသည်။ အမျိုးသမီးကျန်းမှာ တတိယသား၏ မင်္ဂလာပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ရင်း အလုပ်များ​နေသဖြင့် အကြီးဆုံးသားကို အစားအ​သောက်လာပို့​ပေးရန် ​မေ့သွားခဲ့သည်။ အကြီးဆုံးကျန်းမှာ အဆာလွန်၍ ​သေသွားခဲ့​လေသည်။ သူက ငါးမဖမ်းမီအချိန်ကတည်းက ဗိုက်ဆာ​နေခဲ့ပြီး ထိုပြိုလဲကျ​နေ​သော အိမ်အတွင်းတွင် သုံးရက်တာ ဆာ​လောင်​နေခဲ့ရသည်။ ​ခေါင်မိုးမှ တစက်စက်ကျလာ​သော ​ရေများကလည်း သူ့ထံသို့ မ​ရောက်နိုင်။ ထို့​ကြောင့် အဆာလွန်ပြီး ​သေသွားခဲ့ရ​လေသည်။

Xxxxxxx
အပိုင်း၁

Chapter 1
