Chapter 40
အိပ်ရာတစ်ခုတည်းတွင် အတူ အိပ်ကြခြင်း
ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့် သူ့အား ဂရုစိုက်ပေးသည်ကို ပျော်ရွှင်နေခဲ့ပြီး ကျန်းကျန့်အပေါ် အထင်လွဲမိသည့်အတွက်လည်း အပြစ်ရှိစိတ်ဝင်သွားသည်။ သူက စဥ်းစားကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ရိုးရိုးသားသား မေးလိုက်သည်။
"ခင်ဗျား... အိမ်ဘက်မှာ တစ်ယောက်ယောက် ရှိနေသလိုပဲ"
"ကိုယ့်အိမ်အလွတ်ကို ငှားပေးထားတာ" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။ အလွန် မှောင်မဲနေသဖြင့် ကျောက်ကျင်းကော၏ အမူအယာကို သေသေချာချာ မမြင်ရပါသော်လည်း ကျောက်ကျင်းကော၏ လေသံက တစ်ခုခု ထူးဆန်း နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"တစ်ယောက်ယောက် ရှိနေလို့ မင်းအထဲဝင်မလာဘဲ ဒီမှာပဲ ရပ်နေတာလား"
"အင်း..."ကျောက်ကျင်းကောက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"သူတို့ကို နေခိုင်းရတာ အရမ်း စိတ်ရှုပ်စရာ ကောင်းတယ်... သူတို့ကို မကြာခင် ရွှေ့ခိုင်းရမှာ" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
"ဒီနေ့ အဲ့ဘက်က အသံတွေ ဆူလွန်းလို့ ကိုယ် အိပ်လို့ မရဘူး"
"ဘာလို့လဲ" ကျောက်ကျင်းကော မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်သည်။ "သူတို့က တိတ်တိတ်လေး နေမပေးကြဘူးလား"
"လူနာ ရှိနေတော့လည်း တိတ်လို့ မရဘူးပေါ့ကွာ"
ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်ပြီးနောက် ကျောက်ကျင်းကောအား အနီးအနားရှိ နေရာအကွယ်လေးဆီသို့ ဆွဲခေါ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူက ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏ မိသားစုအကြောင်း ပြောပြခဲ့သည်။
ကျောက်ကျင်းကောသည်လည်း မိသားစုအတွင်း ဖျားနာသူရှိပြီး ဆေးကုသရန် ငွေကြေး မတတ်နိုင်သည့် အခြေအနေမျိုးကို ကြုံတွေ့ဖူးခဲ့သည်။ ယခင်က အတွေးများအတွက် အပြစ်ရှိစိတ် ဝင်သွားခဲ့ရပြီး ယခုတွင် ကျန်းကျန့်က လူကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်း ပိုသေချာသွားခဲ့သည်။
"လူနာကလည်း တိတ်တိတ်နေချင်မှာပေါ့... ဒါပေမယ့် ခင်ဗျား အိပ်မပျော်ဘူးဆိုရင်..." ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့် လှေပေါ် သွားအိပ်မလား မအိပ်ဘူးလားဟု မေးရန် ပြင်နေစဥ်မှာပင် ကျန်းကျန့်က ဝင်ပြောလိုက်သည်။
"ကျင်းကော... တကယ်တော့လေ ဖြေရှင်းနည်း တစ်ခုတော့ ရှိတယ်" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်ပြီး မတိုင်မီက ငွေပြားနှစ်ဆယ်အား မည်သို့ သုံးစွဲခဲ့ကြောင်းကိုလည်း ပြောခဲ့သည်။ ကျောက်ကျင်းကောက ထိုအကြောင်းကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားရုံသာ ဖြစ်ပြီး ပို၍ပင် စိတ်ကောင်းဝင်သွားခဲ့သည်။
ကျန်းကျန့်က အလွန်ပျော်ရွှင်နေသဖြင့် ကျောက်ကျင်းကောကို မနေနိုင်ဘဲ စလိုက်မိသည်။
"ဘယ်လိုလဲ" ကျောက်ကျင်းကောက မေးလိုက်သည်။
"ကိုယ် မင်းရဲ့ အခန်းထဲ လိုက်အိပ်မယ်လေ... ပြတင်းပေါက်ကို တွယ်တက်ပြီး မနက်ဖြန် စောစော ထွက်သွားပေးမယ်... ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး" ကျန်းကျန့်က ရယ်မောလိုက်သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ထပ်ပြီး ရှုပ်ထွေးသွားရပြန်သည်။ ထိုအခိုက် သူက သူနှင့်နီးနီးကပ်ကပ် ရပ်နေသည့် ကျန်းကျန့်ကို တွန်းထုတ်သင့်ပါသော်လည်း မလုပ်မိခဲ့ပေ။ သူက ကျန်းကျန့်အား သူနှင့် အိပ်ခွင့် ပြုသင့် မပြုသင့်ပင် စဥ်းစားနေခဲ့သေးသည်။
"ကောင်းပါပြီ.. ကိုယ်မင်းကို ထပ်မစတော့ဘူး" ကျန်းကျန့် ကျောက်ကျင်းကော၏ ပါးပြင်လေးကို ထပ်နမ်းလိုက်သည်။ နည်းနည်းလေး ဆူရုံပဲမလား... သူမအိပ်နိုင်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး...
"တကယ်တော့ အဆင်ပြေပါတယ်" ကျောက်ကျင်းကောက အံတင်းတင်းကြိတ်ထားပြီး ရုတ်တရက် ထပြောလိုက်သည်။
ဤတစ်ကြိမ်၌ သူ့ကြောင့် တွန့်သွားရသူမှာ ကျန်းကျန့် ဖြစ်သည်။
"ကျင်းကော"
"ခင်ဗျားက အိပ်ရာပေါ် အိပ်လိုက်... ကျွန်တော်က ဝါးကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ အိပ်လိုက်မယ်"
ကျောက်ကျင်းကောက ပြောလိုက်သည်။ ထိုဝါးကွပ်ပျစ်လေးမှာ ဝါးများဖြင့် အလုံးစုံ ပြုလုပ်ထားသည့် ကုတင်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ၎င်းက သုံးလေးပေမျှ ကျယ်ပေသည်။ ၎င်းအပေါ် အိပ်ရမည်မှာ အလွန်အေးသည်။ ဤနေရာရှိလူများက နွေရာသီမှာသာ ဝါးကွပ်ပျစ်ပေါ် အိပ်တတ်ကြပေသည်။
ထိုဝါးကုတင်လေးမှာ သူနှင့် သူ့အစ်ကိုတို့ ငယ်စဥ်က သူ့အဖေ ဝယ်လာပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ နွေရာသီတွင် သူတို့က ဝါးကွပ်ပျစ်ကို အိမ်အပြင်ဘက်သို့ ရွှေ့ကာညစာစားပြီးနောက်တွင် ညတစ်ဝက်မျှ နေပြီး ညလယ်ကျမှ အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်တတ်ကြသည်။
တစ်ခါတစ်ရံ သူနှင့် သူ့အစ်ကိုတို့ ထိုအပေါ်၌ အိပ်ပျော်သွားတတ်ကြလျှင် သူ့အဖေက သူတို့ကိုပင် နှိုးမနေတော့ပေ။ သူ့မိဘများက ဝါးကွပ်ပျစ်လေးကို အိမ်ထဲသို့ ပြန်ရွှေ့ပေးကာ သူတို့အား အိမ်ထဲမှာပင် ဆက်အိပ်ထားခိုင်းတတ်ကြသည်။
နောက်ပိုင်းတွင် သူ့အစ်ကို သွားရှာလေပြီးနောက် သူ့မိသားစုက နေ့တိုင်း အပြင်ဘက်၌ အအေးဓါတ်လေး ခံစားရန် စိတ်မပါကြတော့ပေ။ ဝါးကွပ်ပျစ်လေးကို သူ့အခန်းထဲသို့ ထည့်ကာ ပစ္စည်းများ တင်ထားလေ့ရှိသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ထိုစကားများကို ပြောပြီးနောက် သူ့လက်များမှာ မထိန်းနိုင်ဘဲ တုန်ယင်သွားလေသည်။ တစ်ခဏကြာပြီးမှသာ ပြန်ငြိမ်ကျသွားသည်။
ကျန်းကျန့်မှာ သူ့မိဘများနှင့် သူ့အစ်ကိုပြီးလျှင် သူ့အပေါ် အကောင်းဆုံးလူ ဖြစ်သည်။ သူကသာ သူ့(ကျောက်ကျင်းကော) အပေါ် ချစ်မြတ်နိုးမှူများ ပြသပေးလာသည့် ပထမဆုံးနှင့် တစ်ဦးတည်းသောသူ ဖြစ်သည်။ သူက အမှန်တွင် ထိုကတည်းက ကျန်းကျန့်နောက်လိုက်ရန် စိတ်ပြင်ဆင်ထားပြီးသား ဖြစ်ပေသည်။ ထိုကိစ္စမျှလောက်က အရေးမဟုတ်ပေ။
ကျန်းကျန့်က အံ့သြသွားရသည့်အပြင် ဝမ်းသာကြည်နူးသွားလေသည်။
ကျောက်ကျင်းကော က အမြဲတမ်း အလွန်ရှေးရိုးစွဲတတ်သူ ဖြစ်ပြီး သူကလည်း ၎င်းကို သတိထားမိသဖြင့် ရံဖန်ရံခါ အနမ်းပေးရုံလောက်က လုံလောက်နေလေပြီ။ သူက နံရံပေါ် တွယ်တက်မည်ဟု ပြောခဲ့သော်လည်း အမှန်တွင် ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရန် မရည်ရွယ်ထားပေ။
ကျန်းကျန့်က မှန်မှန်ကန်ကန် လုပ်ဆောင်ရမည့် အရာများကို အမြဲတမ်း သိနေသည်။ ရလဒ်ကတော့ ကျောက်ကျင်းကောက သူနှင့် အိပ်ရန် ဆန္ဒရှိနေလေသည်။
"ကျင်းကော... မင်း ကိုယ့်ကို အရမ်း သဘောကျနေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်" ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကော၏ လက်ကလေးကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သူက ကျောက်ကျင်းကော သူ့ကို သဘောကျနေသင့်ကြောင်း သိပါသော်လည်း ထိုအခိုက်၌ ၎င်းကို ထပ်ပြီး သတိပြုမိသွားပြန်သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့် "သဘောကျ"ဟု ပြောသည်ကို ကြားလိုက်ရချိန်တွင် ထပ်ပြီး အေးခဲသွားပြန်သည်။ သူက အမှန်ပင် ကျန်းကျန့်ကို သဘောကျနေပြီး သူနှင့်လည်း လက်တွဲထားချင်သည်။ သူက ထိုကဲ့သို့သော ခံစားချက်များကို ယခင်က မခံစားရဖူးပေ။ ၎င်းတို့က ယခုလက်ရှိအချိန်လောက် တစ်ခါမှ မပြင်းထန်ခဲ့ဖူးပါပေ။
"ကိုယ်လည်း မင်းကို သဘောကျတယ်" ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ထပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ ဘယ်တော့မှ ကျောက်ကျင်းကောကို အဆုံးရှုံးခံမည် မဟုတ်ပေ။
ကျောက်ကျင်းကော၏ နှလုံးသား ခုန်ပေါက်သွားပြီး သူ့မျက်နှာက ထပ်ပြီး ပူလောင်လာပြန်သည်။
"ကျွန်တော်က အရမ်း ရုပ်ဆိုးတာ"
"ဘယ်နေရာက ရုပ်ဆိုးလို့လဲ" ကျန်းကျန့်က မေးလိုက်သည်။
"ကိုယ်ကတော့ မင်းအရမ်း ကြည့်ကောင်းတယ်လို့ ထင်တယ်"
ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့်မှာ သူ့ကို မျက်လုံးဖွင့်ထားလျက်နှင့် လိမ်ညာနေသည်ဟုသာ ခံစားနေရပါသော်လည်း သူက အလွန် ပျော်ရွှင်နေဆဲ ဖြစ်သဖြင့် ကျန်းကျန့်ကိုလည်း အလွန် ပျော်ရွှင်သွားစေသည်။ အဆုံးတွင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက အမှောင်ထဲမှာပင် အချိန်အတော်ကြာ ရပ်နေခဲ့ကြသည်။
နောက်ဆုံးတွင် ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။ "အိပ်ရာဝင်ဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ"
သူက နှစ်ပေါင်း သုံးဆယ်နီးပါးအသက်ရှင်ခဲ့သည့် အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောကျ်ားတစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ချစ်မိသွားချိန်တွင် ကောင်ငယ်လေးများကဲ့သို့ တုံးအသွားသည်။ သူ့ကိုယ်သူ အနည်းငယ် အထင်အမြင်သေးသွားခဲ့သည်။
"အမ်" ကျောက်ကျင်းကောက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူ့အိမ်ဘက်သို့ ဦးတည်၍ သွားလိုက်သည်။ သူနှင့် ကျန်းကျန့်တို့က လက်များ တွဲထားကြဆဲ ဖြစ်ကာ ကျန်းကျန့်က သူ့နောက်သို့ လိုက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက သူ့မိဘများ ဖမ်းမိသွားမည်ကို ကြောက်နေသင့်ပါသော်လည်း အကြောင်းအရင်းအချို့ကြောင့် သူက လုံးဝ ကြောက်မနေသည့်အပြင် အနည်းငယ် စိတ်အားတက်ကြွနေသည်ကိုပင် ခံစားလိုက်ရသေးသည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် ကျောက်လျူတို့မှာ အိပ်မောကျနေခဲ့ကြပြီး လုံးဝ နိုးမလာခဲ့ကြ။
ကျောက်ကျင်းကော အပြင်ထွက်လာသောအခါ တံခါးကို ဖွင့်ထားခဲ့သည်။ သူက အိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့ပြီး ကျန်းကျန့်ကလည်း လိုက်ဝင်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကျောက်ကျင်းကောက ထပ်ပြီး တောင့်တင်းသွားပြန်သည်။
"အိပ်လေ... ကိုယ်မင်းကို မထိဘူး"
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကော၏ ခေါင်းလေးကို ထိလိုက်သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ် ဖြစ်ကာ သူက နှစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ် ဖြစ်သည်။ ခေတ်သစ်မှာဆိုပါက ယခု သူ့စကားများကို သေချာပေါက် ချိုးဖောက်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ စောင်များအကြား လူနှစ်ယောက် လူးလှိမ့်ကြခြင်းက ကိစ္စအထွေအထူး မဟုတ်ပေ။ သို့သော်လည်း ရှေးခေတ်တွင် ယခုလောလောဆယ် ထိန်းထားသေးသည်က ပိုကောင်းပေမည်။
ငါနှစ်ပေါင်းများစွာ တောင့်ခံလာခဲ့ရပြီးပြီ... နောက်ထပ် သိပ်ကြာတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး...
ကျောက်ကျင်းကော၏ ဦးနှောက်က ထိုအခိုက်တွင် အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးနေဆဲ ဖြစ်၍ ပုံမှန်အတိုင်း သူ့အိပ်ရာဆီသို့သာ သွားမိလိုက်လေသည်။
ကျန်းကျန့်က ထိုအရာကို သတိထားမိသွားပြီး ရယ်စရာကောင်းသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ သူက တံခါးနှင့် ပြတင်းများကို အရင်ပိတ်ကာ ကျောက်ကျင်းကောဘေးတွင် ဝင်လှဲလိုက်လေသည်။ သူက ကျောက်ကျင်းကော၏ စောင်ကိုယူကာ စောင်တစ်ထည်တည်းအောက်တွင် အတူတူအိပ်ခဲ့ကြသည်။
သူက ဘာကိုမှ မလုပ်နိုင်ပါသော်လည်း ထိုအခိုက်အတန့်လေး၌ ထွက်သွားချင်စိတ် မရှိပါပေ။
ကျောက်ကျင်းကော၏ အခန်းက သန့်ရှင်းနေပြီး အနံ့လေးကလည်း ကောင်းသည်။ သူနှင့် ကျောက်ကျင်းကောတို့က ဘေးချင်းကပ်ရက် လဲလျောင်းနေခဲ့ကြပြီး ကျန်းကျန့်မှာ ချက်ချင်းနီးပါး တုံ့ပြန်လာခဲ့ပါသော်လည်း သူက ကျောက်ကျင်းကော၏ လက်ကို ကိုင်ရုံမှတပါး အခြား မလုပ်ခဲ့ပေ။ သူက သူ့ကိုယ်သူပင် မဖြေလျှော့ခဲ့။
ယောကျ်ားတစ်ယောက်က သူတောင့်ခံသင့်သည်ကို တောင့်ခံနိုင်သင့်သည်။ သူတို့၏ ဇနီးများကသာ ထိုသို့ လုပ်လိုကြပါက သူမက သူတို့ဘေးနားသို့ ဝင်လှဲလှဲခြင်း အနှေးနှင့်အမြန်ပင် လုံ့လဝီရိယများက အသုံးမဝင် ဖြစ်ရပေတော့မည်။
ကျန်းကျန့်က သူ့ကိုယ်သူ ဆုံးမလိုက်ပြီး ဤခေတ်မှ လူများ၏ အလှအပ စံနှုန်းများက သူနေသည့်ခေတ်နှင့် လုံးဝကွဲပြားနေသည့်အတွက်လည်း ဝမ်းမြောက်လိုက်ရသည်။
ကျင်းေကာက အမှန်ပင် လိမ်ရလွယ်သည်။ သူ့လို အလှအပ စံနှုန်းများ ရှိနေသည့် လူတစ်ယောက်ယောက်က ကျောက်ကျင်းကောကို စောစောစီးစီးပင် အတွေးများ ရှိနေခဲ့ပါက ကျောက်ကျင်းကောမှာ လွန်ခဲ့သည့် အချိန်များကတည်းက ထိုသူထံမှ လှည့်ဖြားခံရမည် ဖြစ်ပြီး သူ့တွင် လုံးဝ အခွင့်အရေး ရှိမလာနိုင်ပေ။ ယခုတွင် သူက ထိုအကြောင်းကို လုံးဝ စိုးရိမ်စရာ မလိုပေ။
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောမှာ ရှုထောင့်အချို့တွင် အလွန်ခိုင်မြဲတတ်သူဟု ခံစားရသည်။သူက ကျန်းကျန့်ကို ရွေးချယ်ထားပြီးသား ဖြစ်၍ နောင်တွင် အခြားသူများနှင့် အတူ ရှိလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ကျောက်ကျင်းကော ရှိနေသရွေ့ သူ ကျောက်ကျင်းကောအား သစ္စာဖောက်မည့် မည်သည့်လုပ်ရပ်မျိုးကိုမှ လုပ်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ကျန်းကျန့်က ထိုအကြောင်းကို များစွာ တွေးတောနေခဲ့သည်။ သူ အသိပြန်ဝင်လာသောအခါ ကျောက်ကျင်းကောမှာ အိပ်မောကျသွားလေပြီး အသက်ရှုသံကလည်း အလွန်တည်ငြိမ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူအခု တရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်ထက် ပိုကောင်းလိုက်ရမလား... ဒါမှမဟုတ် ပိုဆိုးလိုက်ရမလား...
ကျန်းကျန့်က ခပ်တိုးတိုး ရယ်မော၍ ကျောက်ကျင်းကောကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး အဝတ်များထဲသို့ လျှိုဝင်ကာ ထိတွေ့လိုက်သည်။
ကျောက်ကျင်းကော၏ ခန္ဓါကိုယ်မှာ ဆင်းရဲသည့် နေထိုင်မှုဘဝကြောင့် ထိတွေ့ရသည်မှာ မကောင်းဘဲ အသားအရည်က အလွန် ချောမွေ့မနေပေ။ သို့သော်လည်း ထိုလူကို ထိတွေ့ရသည်က အတော်လေး သက်တောင့်သက်သာ ရှိသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။
ဘေးတွင် အခြားလူတစ်ယောက် ရှိနေသော်လည်း ကျောက်ကျင်းကောမှာ ထိုည၌ ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်ခဲ့သည်။ မနက်ပိုင်း သူနိုးလာသောအခါ သူနှင့် ကျန်းကျန့်က အချင်းချင်း ပွေ့ဖက်ထားကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့နေပါသော်လည်း သူက ၎င်းကို အလွန် လျင်မြန်စွာ လက်ခံနိုင်ခဲ့သည်။
သူက ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျန်းကျန့်နဲ့ အတူရှိဖို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပဲမလား... ကျန်းကျန့်က သူ့ကို ဘယ်အချိန်လောက် လာတောင်းရမ်းမည်ကိုတော့ သူမသိပေ။
ကျောက်ကျင်းကောက ထိုမနက်တွင် စောစောထခဲ့သော်လည်း ညအချိန်၌ အခြားလူထံမှ တိတ်တိတ်လေး အသားယူခံခဲ့ရသည်။ သူက သူ့ထက် လူကောင်ကြီးသော ကျန်းကျန့် တစ်ယောက် မထနိုင်သေးသည်ကိုလည်း ဂုဏ်ယူနေခဲ့သေးသည်။
"ကိုယ် ပိုပြီးစောစော ထသင့်တာကို" ကျောက်ကျင်းကော နိုးလာသည့်အသံကြောင့် နိုးလာသော ကျန်းကျန့်မှာ သက်ပြင်းချမိသွားသည်။
မနေ့ညက သူစောစောထကာ မနက်စောစောတွင် တိတ်တိတ်လေး ထွက်သွားပေးမည်ဟု ကတိပေးခဲ့သော်လည်း သူက မနိုးလာခဲ့ပေ။ သို့မဟုတ် သူက သဘာဝကျကျ နိုးမလာမီအထိ ထွက်မသွားချင်ခဲ့ပေ။
"အမေက ကျွန်တော့်အခန်းထဲ ဝင်လာမှာ မဟုတ်ဘူး... ခင်ဗျား နည်းနည်းလောက် ဆက်အိပ်လို့ ရသေးတယ်" ကျောက်ကျင်းကောက သာမန် ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ ပုံစံ ရှိသဖြင့် ကျောက်လျူကလည်း သူ့ကို သမီးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလေ့ မရှိလေရာ အကြောင်းမရှိဘဲ ဝင်လာလေ့ မရှိပေ။
"အင်း" ကျန်းကျန့်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အိပ်ရာထက်မှ ထမလာခဲ့ပေ။ သူက ကျောက်ကျင်းကော သူ့အဝတ်များ ဆွဲဆန့်နေသည်ကို ကြည့်နေခဲ့သည်။
ကျောက်ကျင်းကော မနေ့က အိပ်ရာဝင်ခဲ့စဥ်က သူ့အဝတ်များကို ချွတ်မထားခဲ့ပေ။ သူ့အဝတ်များမှာ အနည်းငယ် တွန့်နေသဖြင့် လူက လက်လှမ်းကာ ဆွဲဖြန့်နေခဲ့သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ကျန်းကျန့်က သူ့အဝတ်များကို ဆွဲချွတ်တော့မည့်အလား စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။
သူက အခန်းထဲမှ ချက်ချင်း ပြေးထွက်သွားလေသည်။
ကျန်းကျန့်က သူထွက်သွားသည်ကို ကြည့်၍ အပြင်ဘက်မှ အသံများကို နားစွင့်နေခဲ့သည်။ ကျောက်လျူနှင့် ကျောက်ဖူကွေ့တို့ သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်အခန်းမှာသာ ရှိနေကြကြောင်း အတည်ပြုပြီးသွားသောအခါ ပြတင်းပေါက်မှ တိတ်တဆိတ် ခုန်ကျော်၍ ထွက်သွားသည်။
ကျန်းကျန့်က ယနေ့တွင် ပုံမှန်ထက်ပို၍ နောက်ကျမှ ထခဲ့ပါသော်လည်း အရုဏ်တက်ချိန်သာ ရှိသေးပေသည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် လူများက အိပ်ရာ စောစော ဝင်လေ့ ရှိသဖြင့် မနက်ထိတိုင်အောင် မအိပ်ကြပေ။
ကျန်းကျန့် သူ့အိမ်သို့ ပြန်လာသောအခါ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းမှာလည်း ထနှင့်နေပြီး ချက်ပြုတ်နေရင်း အလုပ်များနေစဥ်တွင် သူ့ကလေးနှစ်ယောက်က သူ့အား ကူညီနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"နိုးပြီလား" ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ကျန်းကျန့်ကို နှူတ်ဆက်လိုက်သည်။ သူက ကျန်းကျန့် တစ်ညလုံး ပြန်မလာသည့်အကြောင်းကို မသိခဲ့ပေ။ သူက မနက်စောစော ထွက်သွားသည်ဟုသာ တွေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျန်းကျန့်က သူ့ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက်ပင် သူတို့အား ထွက်သွားခိုင်းရန် အလျင်မလိုတော့ပါပေ။
