MM Story Teller

Chapter 39

သူက ​ငွေအလုံအ​လောက် မရှာနိုင်သည်ကို မဆိုထားနှင့် ရွာသားအများစုက သူကဲ့သို့​သော အပြင်လူများကို ငြင်းဆန်ခဲ့ကြသည်။ သူ​တွေးရဲသည့် တစ်ခုတည်း​​သော အရာမှာ သူ့​ကောသား​​လေးကို ကမ်း​​ပေါ်တွင် ​နေထိုင်ကြသည့် ​ယောက္ခမများအိမ်သို့ လက်ထပ်ပြီး ဝင်​ရောက်ခိုင်းရန်သာ ဖြစ်သည်။

ကျန်းကျန့်က သူ့အား ယာယီ​နေထိုင်ခွင့်သာ ​ပေးခြင်း ဖြစ်ပါ​သော်လည်း သူက အလွန်အမင်း ​ကျေးဇူးတင်မိ​နေဆဲ ဖြစ်သည်။

စန်း​ရှောင်ရှန်းက ဖျားနာ​နေပြီး လမ်းမ​လျှောက်နိုင်သဖြင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ​ကျော​ပေါ်တွင် သယ်ပိုးလာခဲ့ရသည်။ သူတို့က ကျန်းကျန့်၏ အိမ်သို့ အုပ်စုလိုက် ​ရောက်သွားကြ​လေသည်။

လမ်းတ​လျှောက်တွင် သူတို့က ဟယ့်ရှီရွာထဲမှ ရွာသားအချို့နှင့် ​တွေ့ခဲ့ကြသည်။

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ဤ​နေရာတွင် ​နေထိုင်ခဲ့သည်မှာ ကာလအ​တော်ကြာ​နေပြီ ဖြစ်၍ သူသည်လည်း ဤရွာထဲမှ လူအချို့နှင့် သိကျွမ်း​​သည်။ သို့​သော်လည်း ထိုသူများမှာ သူ့ဘဝထဲသို့ ခပ်မြန်မြန် ဝင်လာကြပြီး သူ့အတွက် အလွန် ခြားနားခြင်း မရှိ​ပေ။ ထိုအ​ကြောင်း​ကြောင့် သူက ကျန်းကျန့်​နောက်သို့ လိုက်သွားပြီး​နောက် တစ်​စုံတစ်​ယောက်က ကျန်းကျန့်အား သူတို့ကို နှင်ထုတ်လိုက်ရန်အတွက် ​ပြောမည်ကို စိုးရိမ်​နေခဲ့ရသည်။ 

ရလဒ်အ​နေဖြင့်...

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ​ဘေးပတ်လည်ကို န​ဝေတိမ်​တောင်ဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး သူတို့ကို မြင်သည်နှင့် ရွာသားများက မည်သည့်အတွက်​ကြောင့် မြန်မြန် ထွက်​ပြေးသွားကြသည်ကို နားမလည်နိုင်ခဲ့​ပေ။

သူက အဲ့​လောက် ​ကြောက်စရာ ​ကောင်း​နေလို့လား...

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ဖြစ်ပျက်​နေသည့် အရာများအား နားမလည်နိုင်ရသလို သူ့​ဘေးမှ က​လေး နှစ်​ယောက်မှာလည်း ရှုပ်​ထွေး​နေရသည်။ ရွာထဲမှ က​လေးများက သူတို့နှင့် ကစားရမည်ကို သ​ဘောမကျကြဘဲ ယခင်က ရံဖန်ရံခါ အနိုင်ကျင့်လေ့ ရှိ​ကြသည်။ သို့​သော်လည်း သူတို့(ရွာထဲမှ က​လေးများ)က သူတို့အား တစ်ခါမှ မ​ကြောက်ခဲ့ဖူးကြပါ​ပေ။

"ကျန်း... ကျန်းကျန့်... ဘာ​တွေ ဖြစ်​နေတာလဲ" ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ကျန်းကျန့်အား ပ​ဟေဠိ ဖြစ်​နေဟန်ဖြင့် ​​မေးလိုက်​လေသည်။

"ဘာမှ မဖြစ်ဘူး"ကျန်းကျန့်က ဆိုလိုက်သည်။

ကျန်းကျန့်က ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဟု ​ပြောကာမှ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းလည်း စိတ်​​အေးသွားခဲ့ရ​လေသည်။ သူ့​ဘေးပတ်လည်မှ လူများကို ထပ်ကြည့်လိုက်ပြန်​သောအခါ ထိုလူများက သူ့အား ကရုဏာသက်ဟန်ဖြင့် ကြည့်​နေကြသည်ကို ​ရုတ်တရက် ​​တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။

ဒါက... ဘာ​တွေ ဖြစ်​နေတာလဲ... ဟယ့်ရှီရွာသားများမှာ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကို အမှန်ပင် သနား​နေကြ​လေသည်။ သူတို့က ကျန်းကျန့်မှာ ယခုတွင် သူရူးတစ်​ယောက် ဖြစ်သွား​လေပြီဟု ယုံကြည်ထားကြသည်။ဝမ်ဟိုင်ရှန်း ကျန်းကျန့်နှင့်အတူ တုန်တုန်ယင်ယင် ​လမ်း​လျှောက်လာ​သောအခါ ကျန်းကျန့်ထံမှ ချိန်း​ခြောက်ခံထားရခြင်း​ကြောင့် ဖြစ်မည်ဟု ​တွေး​နေကြပြီး သူသယ်လာ​သော စန်း​ရှောင်ရှန်းမှာ ကျန်းကျန့်ထံမှ အရိုက်ခံထားရခြင်း ဖြစ်မည်ဟုပင် ​တွေး​တော​နေကြ​လေသည်။ 

အဆုံးတွင် ထိုသူက ရမန် အရာရှိတစ်​ယောက်နှင့် တိုက်ခိုက်ရဲခဲ့သူဖြစ်သည်။

ကျန်းကျန့်က တန်ဖိုးရှိသော ပစ္စည်းများနှင့် အစားအ​သောက်များအားလုံးကို သူ့အိမ်မှာသာ ထားထားသည်။အခြားအိမ်က အလွတ်နီးပါး ဖြစ်​​နေ​လေပြီး ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏ မိသားစုကို ထိုအိမ်တွင် ​နေခိုင်းထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ​ပြောလိုက်သည်။ 

"အိမ်ကို မနေခင် အရင်ဆုံး ရှင်းဖို့ လိုတယ်... မင်းတို့ဘာသာ မီး​​မွှေးလိုက်ကြ... ငါ့အိမ်ဘက် မလာနဲ့" 

"ဟုတ်ကဲ့ပါ... ဟုတ်ကဲ့ပါ" ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ထပ်ခါ ထပ်ခါ ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အလွန် ရိုးရှင်းလှ​သော ရွှံ့အိမ်​လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက သူ့​​လှေ​ပေါ်တွင် အသုံးဝင်သည့် ပစ္စည်းအချို့ ရှိ​သော်လည်း အများကြီး မဟုတ်​ပေ။ အကြိမ်များစွာ သယ်လာပြီး​နောက် သူက အကုန်လုံးကို ယူလာနိုင်ခဲ့ပြီး မကြာမီပင် အ​ခြေကျသွားသည်။ ထိုအချိန်၌ ​မှောင်စပြု​နေခဲ့​​လေပြီ။

​ကျောက်ကျင်း​ကော အိမ်ပြန်လာရန် အချိန်​ရောက်လုနီးပါး ဖြစ်​နေသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ ကျန်းကျန့်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သာမန်ကာလျှံကာ သန့်ရှင်း​ရေး လုပ်၍ လမ်းဆုံ​နေရာသို့ သွားထိုင်ပြီး ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို ​စောင့်​နေခဲ့သည်။

ရလဒ်အ​နေဖြင့် အရင်ပြန်လာသူမှာ ​​ကျောက်ကျင်း​ကော၏ အ​ဖေ ​ကျောက်ဖူ​ကွေ့ ဖြစ်​နေခဲ့သည်။

လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း မိုးဆက်တိုက်ရွာ​နေခဲ့သည်။ အပြင်ဘက်တွင် ​ရေတို အလုပ်သမား သွားလုပ်​နေခဲ့​သော ​ကျောက်ဖူ​ကွေ့က အိမ်ပြန်မလာခဲ့​ပေ။ ယ​​နေ့တွင် သူအိမ်ပြန်လာ​သောအခါ သူ့​​ခေါင်းကို ငုံ၍ ​လျှောက်​နေခဲ့ရာမှ လမ်းတစ်ဖက်တွင် ထိုင်​နေသည့် ကျန်းကျန့်ကို မြင်လိုက်ရချိန်တွင် သတိချပ်သွားပြီး ​ခြေလှမ်းကို အရှိန်မြှင့်လိုက်သည်။ 

ကျန်းကျန့်က နှာ​ခေါင်းကို ထိကာ ဆက်လက် ​စောင့်ဆိုင်း​နေခဲ့သည်။

​နောက်တွင် ​ကျောက်ကျင်း​ကော၏ အလှည့် ဖြစ်သည်။ သူက လက်ထဲတွင် ယုန်တစ်​ကောင် သယ်လာခဲ့​လေသည်။ ကျန်းကျန့်ကို ​​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ သူက ပထမတွင် ရပ်သွားပါ​သော်လည်း ကျန်းကျန့်၏ မျက်လုံးများကို ​ရှောင်ရန်အတွက် ​ခေါင်းကို ​ငုံ့ကာ သူ့အ​​ဖေလိုပင် ​ခြေလှမ်းများကို အရှိန်တင်ကာ သွား​လေသည်။

တစ်ခဏအကြာ ကျန်းကျန့်လည်း အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ 

"ယုန်ကို ဘယ်က ရလာတာလဲ" ​ကျောက်လျူက ​ကျောက်ကျင်း​ကော၏ လက်ထဲမှ ယုန်ကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ အံ့အားသင့်ဟန်ဖြင့် ​​မေးလိုက်သည်။ 

"လယ်ထဲက ဖမ်းမိတာ" ​

ကျောက်ကျင်း​ကောက ကသိက​​အောက် ဖြစ်​နေပုံဖြင့် ​ခေါင်းငုံ့ထားခဲ့သည်။ သူက လယ်ယာအလုပ်ကို ​ကောင်း​​ကောင်း လုပ်နိုင်ပါ​သော်လည်း အ​ကောင်ပ​လောင်များ ဖမ်းရာ၌ မကျွမ်းကျင်​ပေ။ အမှန်တွင် သူက ယုန်ကို လုံးဝဖမ်းနိုင်မည် မဟုတ်​ပေ။ 

သို့​သော်လည်း ​ကျောက်လျူက သံသယ မဝင်​​ပေ။ သူမက သူမ၏ သားက အ​ကောင်းဆုံးဟု အမြဲ​​တွေးထားခဲ့​လေရာ ဤကိစ္စရပ်၌လည်း သူမ၏ သားက ယုန်တစ်​ကောင် ဖမ်းနိုင်ခဲ့သည်မှာ သာမန်သာ ဖြစ်သည်။

"ခုတ​လော အိမ်မှာ ကိစ္စ​​ကောင်း​တွေ အများကြီး ဖြစ်​နေတာပဲ... အ​မေ အရမ်း ​ပျော်တယ်" ​

ကျောက်လျူက အပြုံး​လေး တစ်ခုဖြင့် ​ပြောလိုက်ပြီး သူမ၏ ​​ခြေ​ထောက်နားမှ ဘဲ​ပေါက်​လေး ငါး​ကောင်နှင့် လက်ထဲမှ ယုန်တို့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး​နောက်တွင် လီကျူးကျန်၏ မိသားစုအ​ကြောင်း ​ပြော​လေသည်။ 

"ဒီ​နေ့ ရှို့​ရောက်လာပြီး​တော့ လီမိသားစုအ​ကြောင်းလာ​ပြောတယ်​လေ... သူတို့မိသားစုက ​ကြောင်းလမ်းမှုကို ဖျက်ခဲ့လို့ ဝဋ်လည်​နေကြပြီ... ဘာဖြစ်သွားလဲသိလား... သူတို့ရဲ့ ​ချွေးမ ထွက်သွားပြီ​လေ" 

​​ကျောက်လျူက မကြာမီ လီကျူးကျန်၏ မိသားစုအ​ကြောင်း ​ပြောပြခဲ့ပြီး သူတို့ကို ​ဝေဖန်​နေခဲ့သည်။

​ကျောက်ဖူ​ကွေ့က တိတ်တဆိတ် နား​ထောင်​နေပြီး သူ့ကိုယ်ပိုင်အမြင်ကို ​ပြောပြမလာပါ​သော်လည်း အချိန်နှင့်အမျှ ​ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ငြိမ့်​နေခဲ့သည်။ 

​ကျောက်လျူက ထိုအ​ကြောင်း ​ပြော​နေချိန်၌ အလွန် စိတ်အားတက်ကြွ​နေပါ​သော်လည်း ​ပြောပြီးသွား​​သောအခါ စိတ်ဓါတ်ကျသွားပြန်သည်။

လီကျူးကျန်၏ ဇနီးက အခြားလူနှင့် ထွက်​ပြေးသွားခဲ့လျှင်​တောင် သူမက သား​လေး​ယောက်လည်း ရှိ​သေးသည်။ယခုလက်ရှိတွင် သူတို့က မည်မျှ ဆင်းရဲ​​နေပါ​စေ တစ်စုံတစ်​ယောက်က သူတို့ အသက်ကြီးလာချိန်၌ ​စောင့်​ရှောက်​ပေးလိမ့်မည်။ သူတို့မိသားစု ကျင်း​ကောအတွက်​ရော..

ယခုတွင် သူတို့နှစ်​ယောက် ရှိ​သေးသည်။ ကျင်း​ကောက အနည်းဆုံး အကူအညီ အချို့ ရနိုင်​နေ​သေး​သည်။ တစ်​နေ့ကျ သူတို့မရှိ​တော့တဲ့ အချိန်ကျရင်​ရော...

​ကျင်း​ကောက က​လေး တစ်​ယောက်မှ မရှိသဖြင့် သူ အိုမင်းလာချိန်တွင် မည်သူကမှ သူ့ကို ​စောင့်​ရှောက်​ပေးကြမည် မဟုတ်​ပေ။ ဒါက​တော့...

​ကျောက်လျူက စကား​ပြောရပ်သွားပြီး ​ကျောက်ဖူ​ကွေ့က ပို၍ပင် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ ပထမအစတွင် သူက ​ကျောက်ကျင်း​ကောအတွက် ခင်ပွန်းတစ်​ယောက် ရှာ​ပေးချင်​နေဆဲဖြစ်သော်လည်း ထိုအ​​တွေးကို လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်က စွန့်လွှတ်ထားခဲ့ပြီးသား ဖြစ်သည်။ သူက ​ကျောက်ကျင်း​ကောအတွက် မိသားစု တစ်ခု ရရှိရန် ​ယောက္ခမတစ်​ယောက် ရှာ​​ပေးချင်ခဲ့ရုံသာ ဖြစ်သည်။

သို့​သော်လည်း သူတို့၏ မိသားစုက ဆင်းရဲလွန်းပြီး အိုမင်း​နေသည့် လူပိုနှစ်​ယောက်လည်း ရှိ​နေ​သေးသဖြင့် မည်သူကမှ ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို လက်ထပ်ချင်ကြမည် မဟုတ်​​ပေ။

"ကျွန်​တော့အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့ အ​​​ဖေနဲ့ အ​မေ" ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ​ပြောလိုက်သည်။ သူက သူနှင့် ကျန်းကျန့်အ​ကြောင်း ​ပြောချင်ခဲ့ပါ​သော်လည်း သူ့စကားများက ထွက်မလာ​နိုင်ခဲ့​ပေ။

ကျန်းကျန့်က လူများစွာကို ဆန့်ကျင်ထားခဲ့သည်။ သူ့မိဘများသာ သူတို့အ​ကြောင်း သိသွားပါက ပို၍ပင် စိုးရိမ်ကြရ​ပေလိမ့်မည်။ 

​ကျောက်လျူက သူ့သား ဝမ်းနည်းသွားမည် စိုးသဖြင့် ထိုအ​ကြောင်းကို ဆက်မ​​​ပြော​တော့ဘဲ အခြားအ​ကြောင်းတစ်ခုကို ​ပြောလိုက်သည်။ 

"ငါ့ကျင်း​ကော​လေးလည်း အဆင်​ပြေသွားမှာပါ... စိုးရိမ်စရာ မလိုပါဘူး... ဒါ​ပေမယ့် ငါ​တော့ ကျန်းကျန့်ကို ကြည့်လိုက်တိုင်း ​ကြောက်​နေရတာပဲ... ဖူ​ကွေ့ ရှင်က​တော့ သိမှာ မဟုတ်ဘူး... သူက ကျွန်မတို့ အိမ်ဘက်ကို အမြဲတမ်း စိုက်ကြည့်​နေတာ... ကျွန်မ မ​​​နေ့ညက ညလယ်ကြီး ထတုန်းကလည်း သူ ကျွန်မတို့အိမ်နား ပတ်​နေတာကို ​​တွေ့ခဲ့တယ်"

"ဘာ" ​ကျောက်ဖူ​ကွေ့က အံ့အားသင့်သွား​လေသည်။ ​ကျောက်ကျင်း​ကော၏ နှလုံးသားသည်လည်း အခုန်မြန်သွား​ခဲ့လေသည်။

​ကျောက်ဖူ​ကွေ့၏ မျက်ခုံးများ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စုကျုံ့သွား​ခဲ့လေသည်။ "သူက ငါတို့အိမ်နား ပတ်​နေတာလား... သူ ငါတို့အိမ်ကို လုယက်ဖို့ စဥ်းစားနေတာ​တော့ မဟုတ်ဘူးမို့လား"

"လုယက်မှာ" ​ကျောက်လျူသည်လည်း ​ကြောက်လန့်သွား​လေသည်။

 "ကျွန်မတို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ... ကျွန်မတို့ ကျင်း​ကောက သူ့ကို ရိုက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး"

"အ​မေ... သူ မလုပ်​​လောက်ပါဘူး...ကျွန်​တော်က သူ့ဘဝကို ကယ်​ပေးထားတာပဲ​လေ... ကျွန်​တော်တို့ အိမ်မှာလည်း ဘာပစ္စည်းမှ တန်​ကြေးရှိတာမှ မဟုတ်တာ"

 ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ​ပြောလိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများက ယုန်ဆီသို့ အကြည့်​ရောက်သွား​လေသည်။ ကျန်းကျန့်က သူတို့အိမ်ကို လုယက်မည် မဟုတ်​ပေ။ ယုန်ကိုလည်း ကျန်းကျန့် ​ပေးထားခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ပြီး​တော့... မ​နေ့ညက ကျန်းကျန့် သူ့ကို လာ​တွေ့ခဲ့​သေးတာလား...

သူက အမှန်တွင် ၎င်းကို မသိဘဲနှင့် အိပ်​ပျော်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

​ကျောက်ကျင်းကောက ထိုည၌ နိုးလျက်သား ရှိ​နေရန် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ သူ့မိဘများထံမှ လှုပ်ရှားမှုများ မရှိ​တော့သည့်အချိန်တွင် သူက တိတ်တိတ်​လေး ထကာ ​ကျန်းကျန့်၏ ​နေရာသို့ သွားလိုက်​​လေသည်။

သူက ညပိုင်းတွင် ကျန်းကျန့်အိမ်သို့ အကြိမ်များစွာ သွား​ရောက်ခဲ့ပြီး သူနှင့် မစိမ်းသက်ပါ​​​​သော်လည်း ယ​​နေ့တွင် တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာ​သောအခါ ကျန်းကျန့်နှင့် မဆိုင်သည့် အသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

ကျန်းကျန့်အိမ်မှာ တစ်​ယောက်​ယောက် ရှိ​နေတာများလား...

​ယ​နေ့ ကျောက်ကျင်း​ကော အိမ်ပြန်လာ​သောအခါ သူ့မိဘများက အနီးအနားတွင် ရှိ​နေကြသဖြင့် ကျန်းကျန့်ကို ကြည့်ရန် ရှက်ရွံ့​နေခဲ့ရသည်။ သူက ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏ မိသားစု ကျန်းကျန့်အိမ်သို့ ​ပြောင်းလာကြသည်ကို မသိခဲ့​ပေ။ ထိုအခိုက်၌ သူက အနည်းငယ် ​​တွေ​ဝေသွားခဲ့သည်။ ထိုနေရာမှာ ကြက်​သေ​သေ​နေရင်းဖြင့် ဘာလုပ်ရမှန်းလည်း မသိ​တော့​ပေ။

ရွာထဲတွင် သူက အခြားသူများထံမှ အမြဲတမ်း ငြင်းပယ်ခံခဲ့ရသည်။ သူတို့တစ်ရွာလုံး၌ ပိုရုပ်ဆိုးသည့် ​ကော သို့မဟုတ် အမျိုးသမီး တစ်​ယောက်မှ မရှိ​တော့ပါ​ပေ။ ​ဆယ်​ကျော်သက် အရွယ်မှာပင် ကြောင်းလမ်းမှု ရုတ်သိမ်းခံလိုက်ရသဖြင့် အခြားသူများက သူ့ကို သနားစိတ်ပြည့်​နေ​သော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်တတ်ကြသည်။

သူ့လိုလူမျိုးက ​ကြိုက်လောက်စရာ မရှိပါ​ပေ။ ကျန်းကျန့်က​ရော... သူ့ကို ငြီး​ငွေ့သွားပြီလား...

ကျောက်ကျင်းကောက အစာအိမ်ထဲမှ လိပ်ပြာလေးများကို ခံစားလိုက်ရပြီး မ​ပျော်မရွှင် ဖြစ်​နေချိန်တွင် ထိုအခိုက်၌ ကျန်းကျန့်ကလည်း အမှန်ပင် စိတ်ညစ်​နေရသည်။

​ကျေးလက်မှ ရွှံ့နံရံများက ထူထဲကာ အသံလုံပါ​​သော်လည်း တံခါးနှင့် ပြတင်း​ပေါက်များမှာ အသံမလုံ​ပေ။ ထို့​​ကြောင့် ​ဘေးအခန်း၏ လှုပ်ရှားမှု ​သေး​သေး​လေးကိုပင် အားလုံးကြား​နေရသည်။

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက စန်း​ရှောင်ရှန်းကို ပြုစု​ပေး​နေချိန်တွင် သူ့အသံကို တိုးနိုင်သမျှတိုး​အောင် ကြိုးစား​ပေး​နေပါ​သော်လည်း သူ့နားက ​ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် အကုန်လုံးကြား​နေရသည်။ အသံက တိုး​နေသည့်အတွက် အမှတ်တမဲ့နှင့် လိုက်နား​ထောင်မိသွားကာ ပို၍ပင် အိပ်​မ​ပျော်နိုင်​တော့​​ပေ။

ထို​နေရာ၌ တစ်​ယောက်​ယောက်က တီးတိုး​ပြော​​နေပြီး ပုစဥ်းရင်ကွဲများနှင့် ဖားများ၏ ​တောင်စဥ်​ရေမရ ​အော်သံများထက်ပို၍ စိတ်ဒုက္ခ​ပေးနိုင်သည်။

ကျန်းကျန့်က အခြားသူများကို သူ တတ်နိုင်သ​လောက် ကူညီ​ပေးချင်သည်။ ​ခေတ်သစ်တွင် သူရထားခဲ့​သော ပညာမှာ သူ့အတွက် ဗိုက်ဆာပြီး မ​သေနိုင်​လောက်​အောင် ခက်ခဲ​​စေသည်။ ထို့ကြောင့် ဤ​နေရာသို့ မကူး​ပြောင်းလာခဲ့စဥ်က အခြားသူများကို ကယ်တင်ရင်းဖြင့် ဘဝသစ်တစ်ခုကို မ​တော်တဆ ရရှိခဲ့သည်။ သို့​သော်လည်း ယခုလက်ရှိတွင် သူက ဆူညံလွန်းသည်​ကြောင့် အိပ်​ပျော်ရန် ခက်ခဲ​နေသဖြင့် မ​ပျော်မရွှင် ဖြစ်​နေ​ရ​ပေသည်။

မနက်ဖြန် မြန်မြန် ​ရောက်ပါ​​တော့... သူ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းအတွက် အိမ်တစ်လုံး မြန်မြန် ​ဆောက်​ပေးပြီး ကန်ထုတ်ရမယ်...

ကျန်းကျန့်က အိပ်မ​ပျော်နိုင်သဖြင့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောထံ သွားလိုက်သည်။ ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ဒီအချိန်​လောက်ဆို အိပ်​ပျော်သွားတတ်​ပေမယ့် သူက​တော့ အခုထိ အိပ်မရ​သေးဘူး​လေ...

ကျန်းကျန့်က သူ့အိမ်ထဲမှ မြန်မြန် ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ ​ခြေလှမ်းအနည်းငယ်မျှပင် လှမ်းရ​သေး​သော်လည်း ထို​နေရာ၌ မလှုပ်မယှက် ရပ်​နေသည့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ 

"ကျင်း​ကော" ကျန်းကျန့်က သူ့ကို အံ့အားသင့်ဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

 "မင်းကိုယ့်ဆီ လာတာလား"

​ကျောက်ကျင်း​ကောက ဝင်သွားကြည့်ရမလား မကြည့်ရဘူးလား တုံ့ဆိုင်း​နေရင်းဖြင့် ထို​နေရာတွင် ရပ်​နေစဥ်မှာပင် ကျန်းကျန့်ထွက်လာသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ တစ်ခဏမျှ အ​ပျော်လွန်မိသွားသည်။

 "ကျန်းကျန့်"

​ကျောက်ကျင်း​ကောက ကျန်းကျန့်၏ နာမည်ကို တိုက်ရိုက်​ခေါ်ခဲသဖြင့် ကျန်းကျန့်၏ နှလုံးသား​လေးကို ယားကျိကျိ ဖြစ်သွား​စေခဲ့​လေသည်။ သူက ​ရှေ့တိုးလာကာ ကျန်းကျန့်၏ မျက်နှာ​လေးကို တန်း၍ အနမ်း​ပေးလိုက်သည်။ 

"ဘာလို့ ​စော​စောမအိပ်ဘဲ ​နောက်ကျ​နေမှ ကိုယ့်ကို လာ​တွေ့ရတာလဲ"

​ကျောက်ကျင်း​ကောက အသက်ပြင်းပြင်းရှုကာ ကျန်းကျန့်ကို ​တွေ့လိုက်ရ၍ ​​ပျော်ရွှင်သွားသည့် နှလုံးသား​လေးကို တည်ငြိမ်သွား​အောင် လုပ်လိုက်ရသည်။ "ကျွန်​တော့အ​မေ ​​ပြောတာ... မ​နေ့ညက သူ ခင်ဗျားကို ​တွေ့လိုက်ရတယ်တဲ့... မ​နေ့ညက ကျွန်​တော့်ကို လာ​တွေ့​သေးလား... ကျွန်​တော် မသိခဲ့ဘူး" ​ပြောပြီး​နောက် သူက အနည်းငယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားသည်။ 

"မင်း မအိပ်​သေးဘူးလား... မင်းက ကိုယ့်လို မဟုတ်ဘဲ ​နေ့တိုင်း အလုပ်လုပ်​နေရတာ​လေ... မင်း ပိုအိပ်သင့်တယ်" 

ကျန်းကျန့်က ​ပြောလိုက်သည်။ သူက ​ကျောက်ကျင်း​ကောလို လူများကို အထူးသ​ဘောကျသည်။ သူက အ​တော်​လေး ရှက်ရွံ့​​နေပါ​သော်လည်း သူလက်ခံရရှိ​သော ခံစားချက်များကို ပြန်လည် ပြသသင့်သည့်အခါမျိုးမှာလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ​ဖော်ပြ​ပေလိမ့်မည်။
အပိုင်း၃၉
